จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิคาซัง (ญี่ปุ่น : 花山天皇 ; โรมาจิ : Kazan-tennō ; 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 968 – 17 มีนาคม ค.ศ. 1008) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 65[ 1] ลำดับการสืบราชสันตติวงศ์ [ 2]
รัชสมัยของจักรพรรดิคาซังกินเวลาจาก ค.ศ. 984 ถึง 986 [ 3]
ก่อนที่พระองค์จะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระนามเดิมของพระองค์ (อิมินะ [ 4]
เจ้าชายโมโรซาดะเป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของจักรพรรดิเรเซ พระมารดาของพระองค์คือ ฟูจิวาระ โนะ คาเนโกะ/ไคชิ (藤原懐子) ธิดาใน เซ็ชโช ฟูจิวาระ โนะ โคเรตาดะ นอกจากนี้พระองค์ยังเป็นพระเชษฐาของจักรพรรดิซันโจ [ 5]
[ แก้ ] จักรพรรดิคาซังผู้ถูกหลอกให้สละราชสมบัติเสด็จไปวัดเพื่อบวชเป็นพระ – ภาพพิมพ์บล็อกไม้โดยโยชิโตชิ สึกิโอกะ (1839–1892) เจ้าชายโมราซาดะมีพระชนมายุ 17 พรรษา ในเวลาที่เสด็จขึ้นครองราชย์[ 6]
6 ตุลาคม ค.ศ. 984 (ปีเอกัง ที่ 1, วันที่ 27 เดือน 8 ): ปีที่ 15 ในรัชสมัยของจักรพรรดิเอ็งยู (円融天皇十五年) พระองค์สละราชบัลลังก์ และพระราชนัดดาได้ขึ้นครองราชย์สืบต่อมา ไม่นานหลังจากนั้น จักรพรรดิคาซังได้ขึ้นครองราชย์[ 7] พระองค์เป็นผู้ริเริ่มให้รวบรวมบทกวีชูอิวากาชู
ค.ศ. 985 (ปีคันนะ ที่ 1, เดือน 4 ): ฟูจิวาระ โนะ โทกิอากิระกับยาซูซูเกะ น้องชาย ต่อสู้กับฟูจิวาระ โนะ ซูกิตากะกับโอเอะ-โนะ มาซาฮิระในการประลองดาบที่เกียวโต มาซาฮิระเสียนิ้วมือซ้าย สองพี่น้องหนีไป และหลังจากค้นหาอย่างถี่ถ้วนแล้ว มีผู้พบโทกิอากิระในแคว้นโอมิ [ 5] พระองค์เผชิญกับการต่อสู้ทางการเมืองที่รุนแรงจากตระกูลฟูจิวาระ และเมื่อพระชนมายุ 19 พรรษา พระองค์ถูกฟูจิวาระ โนะ คาเนอิเอะ บีบให้สละราชบัลลังก์ คาเนอิเอะเสนอให้จักรพรรดิคาซังสละราชบัลลังก์ เนื่องจากเจ้าชายคาเนฮิโตะ (懐仁親王; หลานตาของคาเนอิเอะ) ได้รับการสืบทอดไตรราชกกุธภัณฑ์ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจการปกครองเรียบร้อยแล้ว และการสืบทอดราชบัลลังก์ของจักรพรรดิคาซังต่อไปนั้นไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ภายใต้แรงกดดัน จักรพรรดิคาซังจำยอมสละราชบัลลังก์ และเสด็จไปวัดกังเงียวจิ พระองค์เดินทางไปพร้อมกับ มิชิกาเนะ บุตรชายคนที่ 2 ของคาเนอิเอะ ผู้ซึ่งจะเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึง มิชิกาเนะบอกกับพระองค์ขอพบพ่อแม่เป็นครั้งสุดท้าย ในขณะที่ยังเป็นฆราวาส
ค.ศ. 986 (ปีคันนะที่ 2, เดือน 6 ): จักรพรรดิคาซังสละราชบัลลังก์ และผนวชเป็นพระภิกษุที่วัดกังเงียวจิ ได้รับพระนามฉายาใหม่ว่า นีวกากุ (如覚)[ 8] 23 สิงหาคม ค.ศ. 986 (ปีคันนะที่ 2, วันที่ 16 เดือน 7 ): อิยาซาดะ-ชินโน ได้รับการแต่งคั้งเป็นรัชทายาท และมกุฎราชกุมาร ตอนพระชนมายุ 11 พรรษา[ 9] [ 10]
↑ Imperial Household Agency (Kunaichō ): 花山天皇 (65) ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 72.
↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 300–302; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 192; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 148–150. , p. 148, ที่กูเกิล หนังสือ
↑ Titsingh, p. 148; Varley, p. 192; Brown, p. 264; prior to Emperor Jomei , the personal names of the emperors (their imina ) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
↑ 5.0 5.1 Titsingh, p. 148.
↑ Titsingh, p. 148; Brown, p. 300.
↑ Titsingh, p. 148; Brown, pp. 300; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji ; and all sovereigns except Jitō , Yōzei , Go-Toba , and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami .
↑ Brown, p. 302.
↑ Brown, p. 307.
↑ "Genealogy" . Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 8 April 2018 .
