สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ

สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ
จักรพรรดิเรวะ
สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ ในปี พ.ศ. 2562
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 – ปัจจุบัน
ราชาภิเษก	22 ตุลาคม พ.ศ. 2562 พระราชวังหลวงโตเกียว
ก่อนหน้า	สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ
รัชทายาทโดยสันนิษฐาน	เจ้าชายฟูมิฮิโตะ อากิชิโนะโนะมิยะ
นายกรัฐมนตรี	ชินโซ อาเบะ โยชิฮิเดะ ซูงะ
จักรพรรดินี	จักรพรรดินีมาซาโกะ
รัชศก เรวะ: 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 – ปัจจุบัน
ราชวงศ์	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิอากิฮิโตะ
พระราชมารดา	จักรพรรดินีมิจิโกะ
พระราชสมภพ	23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2503 พระราชวังหลวงโตเกียว
ศาสนา	ชินโต

พระราชวงศ์ญี่ปุ่น
สมเด็จพระจักรพรรดิ สมเด็จพระจักรพรรดินี เจ้าหญิงไอโกะ โทชิโนะมิยะ สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ สมเด็จพระจักรพรรดินีมิจิโกะ พระยุพราชฟูมิฮิโตะ อากิชิโนะโนะมิยะ เจ้าหญิงคิโกะ พระชายาฯ เจ้าหญิงมาโกะแห่งอากิชิโนะ เจ้าหญิงคาโกะแห่งอากิชิโนะ เจ้าชายฮิซาฮิโตะแห่งอากิชิโนะ เจ้าชายมาซาฮิโตะ ฮิตาจิโนะมิยะ เจ้าหญิงฮานาโกะ พระชายาฯ เจ้าหญิงยูริโกะในเจ้าชายทากาฮิโตะ เจ้าหญิงโนบูโกะในเจ้าชายโทโมฮิโตะ เจ้าหญิงอากิโกะแห่งมิกาซะ เจ้าหญิงโยโกะแห่งมิกาซะ เจ้าหญิงฮิซาโกะในเจ้าชายโนริฮิโตะ เจ้าหญิงสึงูโกะแห่งทากามาโดะ

สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 徳仁天皇) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นพระองค์ที่ 126 ทรงขึ้นครองราชสมบัติต่อจากสมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 ทรงสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยกะคุชูอินและมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด ทรงสนพระทัยในเรื่องของประวัติศาสตร์และดนตรี และยังโปรดปรานการสีวิโอลาอีกด้วย พระองค์ทรงอภิเษกกับมาซาโกะ โอวาดะ ที่จบการศึกษาด้านเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และทางด้านการทูตที่กระทรวงการต่างประเทศ

พระราชประวัติ

เจ้าชายนารูฮิโตะ ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2504

จักรพรรดินารูฮิโตะมีพระอิสริยยศเดิมว่า เจ้าฮิโระ (ญี่ปุ่น: 浩宮 โรมาจิ: ฮิโระ-โนะ-มิยะ) พระราชสมภพเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2503 เวลา 16:15 น. ณ โรงพยาบาลสำนักพระราชวังหลวง ในพระราชวังหลวงโตเกียว และได้ทรงดำรงพระราชอิสริยยศนั้นมาจนถึงปี พ.ศ. 2534 จึงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นมกุฎราชกุมาร เป็นเวลาสองปีหลังจักรพรรดิโชวะพระราชอัยกาของพระองค์เสด็จสวรรคตปี พ.ศ. 2532

ทรงสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีและโทจากมหาวิทยาลัยกะกุชุอิง ในสาขาประวัติศาสตร์ ในปี พ.ศ. 2525 และ พ.ศ. 2531 ตามลำดับ แต่ในปี พ.ศ. 2526-2528 ทรงไปศึกษาต่อที่วิทยาลัยเมอร์ตันแห่งมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด สหราชอาณาจักร

พระองค์โปรดการเล่นวิโอลา รวมไปถึงการวิ่งจ๊อกกิ้ง การไต่เขา และการปีนเขาในยามว่าง นอกจากนี้พระองค์ได้เขียนหนังสือ The Thames and I: A Memoir of Two Years at Oxford ซึ่งเป็นบันทึกประจำวันขณะที่พระองค์ประทับศึกษาอยู่ในออกซฟอร์ด

ชีวิตส่วนพระองค์

การอภิเษกสมรส

จักรพรรดินารูฮิโตะ ทรงดำเนินการเพื่ออภิเษกสมรส กับสตรีวัย 29 ปี ชาวญี่ปุ่น นามว่ามะซะโกะ โอะวะดะ นักการทูตในกระทรวงการต่างประเทศ ที่เดียวกับที่ทำงานของบิดาเธอคือฮิซะชิ โอะวะดะ ที่ปัจจุบันเป็นตุลาการศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ และเป็นอดีตรองรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ รวมถึงอดีตทูตญี่ปุ่นประจำสหประชาชาติ โดยที่สำนักพระราชวังหลวง ได้ประกาศถึงการหมั้นหมายของทั้งสองพระองค์ เมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2536

พระราชพิธีอภิเษกสมรส ถูกจัดขึ้นในวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2536 ที่หอชินโตของพระราชวังหลวงโตเกียว มีแขกผู้ได้รับเชิญราว 800 คน ซึ่งรวมถึงพระราชวงศ์จากราชวงศ์ในยุโรปจำนวนมาก และมีการถ่ายทอดสดไปยังผู้ชมราว 500 ล้านคนทั่วโลก ทั้งสองพระองค์ได้เลือกพำนักที่วังโทงู ในเขตมินะโตะ โตเกียว

ทั้งสองพระองค์มีพระราชธิดา 1 พระองค์ คือ เจ้าหญิงไอโกะ โทชิโนมิยะ (敬宮愛子内親王; ประสูติ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2544)

ข้อโต้แย้งต่อพระชายา

ในวันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 มกุฎราชกุมารนารูฮิโตะทรงพยายามให้สาธารณชนเข้าใจถึงเจ้าหญิงมาซาโกะพระชายาของพระองค์ ที่กำลังทรงประสบกับภาวะความเครียดและซึมเศร้า ซึ่งถูกวินิจฉัยว่าทรงเป็นภาวะการปรับตัวผิดปกติ เจ้าชายนารูฮิโตะ ทรงตรัสว่า "ข้าพเจ้าอยากจะให้ทุกคนเข้าใจว่า มาซาโกะเธอจะยังคงดำเนินตามความพยายามสูงสุดของเธอต่อไปด้วยกำลังใจจากผู้คนรอบข้าง โปรดเฝ้ามองเธอต่อไปด้วยความเห็นใจ" ทั้งนี้การประชวรของจักรพรรดินีมาซาโกะ ถูกมองว่าอาจมาจากการทรงถูกกดดันให้ประสูติกาลพระราชโอรสเป็นว่าที่องค์รัชทายาท เพราะตามโบราณราชประเพณีและกฎมณเฑียรบาลแล้วสตรีไม่สามารถขึ้นครองราชย์ได้

การสละราชสมบัติของพระราชบิดา

เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2560 สำนักพระราชวังหลวง ได้ประกาศว่าจักรพรรดิเฮเซ จะสละราชสมบัติในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2562 เนื่องจากทรงเห็นว่าทรงอยู่ในวัยพระชราภาพ อีกทั้งพระพลานามัยที่อ่อนล้าลง ทำให้ปฏิบัติพระราชกรณียกิจได้ยากลำบากขึ้น และจะเปิดทางให้ เจ้าชายนารูฮิโตะ มกุฎราชกุมาร ขึ้นครองราชสมบัติแทน

เป็นครั้งแรกในรอบ 200 กว่าปี ที่จักรพรรดิญี่ปุ่นประกาศสละราชสมบัติ หลังจากที่จักรพรรดิโคกะกุได้สละราชสมบัติให้กับจักรพรรดินินโก พระราชโอรส พระองค์ล่าสุด เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2360 (วันที่ 22 เดือน 3 ปี บุงกะ ที่ 14) ซื่งสภาสำนักพระราชวังหลวง ซึ่งประกอบด้วย นายกรัฐมนตรี ชินโซ อะเบะ พร้อมด้วยประธานสภาผู้แทนราษฎร คณะองคมนตรี และผู้แทนสมาชิกราชวงศ์ญี่ปุ่น เจ้าชายมาซาฮิโตะ ฮิตาจิโนมิยะ เสด็จฯ ออกพร้อมด้วย เจ้าหญิงฮานาโกะ พระชายาฯ ได้มีการประชุมร่วมกันเมื่อวันศุกร์ที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2560 เพื่อกำหนดวันที่เหมาะสมในการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิเฮเซ ต่อมา ชินโซ อะเบะ นายกรัฐมนตรีได้แถลงต่อนักข่าวสั้น ๆ ว่า สภาสำนักพระราชวังหลวง กำหนดวันสละราชบัลลังก์ในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2562

จักรพรรดิเฮเซขณะนี้มีพระชนมพรรษา 84 พรรษา พระองค์ได้เคยผ่านการผ่าตัดพระหทัยและการรักษามะเร็งต่อมลูกหมากมาแล้ว เมื่อปี พ.ศ. 2559 ที่ผ่านมา พระองค์เคยตรัสว่า

ทรงมีพระชนมพรรษามากขึ้น และพระพลานามัยอ่อนแอลง ทำให้การทรงงานและปฏิบัติพระราชกรณียกิจทำได้ไม่เต็มที่

วันจันทร์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2562 เลขาธิการคณะรัฐมนตรีได้ประกาศนามของรัชศกใหม่ที่นำมาใช้แทนรัชศก เฮเซ ที่จะสิ้นสุดลงคือ เรวะ ซึ่งจะเริ่มต้นใช้ในวันพุธที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 เมื่อการสละราชสมบัติของพระราชบิดามีผลในเที่ยงคืนวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2562 มกุฎราชกุมารนารูฮิโตะทรงขึ้นสืบราชสมบัติต่อในทันที

พระราชอิสริยยศ

ธรรมเนียมพระยศของ สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ
ธงประจำพระอิสริยยศ
การทูล	เท็นโนเฮกะ (天皇陛下)
การแทนตน	โบะกุ (บุรุษ) / วาตาชิ (สตรี)
การขานรับ	เฮกะ (陛下)
ลำดับโปเจียม	1

• 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2503 – 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 : เจ้าชายนารูฮิโตะ เจ้าฮิโระ (浩宮徳仁親王殿下 ฮิโระ-โนะ-มิยะ นารูฮิโตะ ชินโน เดนกะ)
• 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 – 30 เมษายน พ.ศ. 2562 : เจ้าชายนารูฮิโตะ มกุฎราชกุมารแห่งญี่ปุ่น (皇太子徳仁親王殿下 โคไตชิ นารูฮิโตะ ชินโน เดนกะ)
• 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 – ปัจจุบัน : สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ (天皇陛下 เท็นโน เฮกะ)

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ญี่ปุ่น

• ค.ศ. 2019 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์เกียรติคุณและราชมิตราภรณ์อันสูงส่งยิ่งดอกเบญจมาศ ชั้นสังวาล
• ค.ศ. 2019 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณสูงส่ง โชติช่วงยิ่งดอกคิริ
• ค.ศ. 2019 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรม

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ

ประเทศ	ปีที่ได้รับ	เครื่องอิสริยาภรณ์	แพรแถบ	อ้างอิง
ออสเตรีย	ค.ศ. 1999	เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณแห่งสาธารณรัฐออสเตรีย ชั้นมหาอิสริยาภรณ์ทองพร้อมสายสะพาย
เบลเยียม		เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งพระเจ้าเลโอโปลด์ ชั้น Grand Cordon
เดนมาร์ก	ค.ศ. 2004	เครื่องราชอิสริยาภรณ์ช้าง ชั้นอัศวิน
เยอรมนี		เครื่องอิสริยาภรณ์คุณธรรมแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ชั้นประถมาภรณ์
ฟิลิปปินส์	ค.ศ. 2002	เครื่องอิสริยาภรณ์ซิกาตูนา ชั้นสายสร้อย

ราชตระกูล

พงศาวลีของสมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ

16. จักรพรรดิเมจิ               8. จักรพรรดิไทโช                       17. พระสนมนะรุโกะ ยะนะงิวะระ               4. จักรพรรดิโชวะ                             18. มิชิตะกะ คุโจ               9. ซะดะโกะ คุโจ                       19. อิคุโกะ โนะมะ               2. จักรพรรดิเฮเซ                                   20. เจ้าชายอะซะฮิโกะแห่งคุนิ               10. เจ้าชายคุนิโยชิแห่งคุนิ                       21. มะกิโกะ อิซุมิ               5. เจ้าหญิงนะงะโกะแห่งคุนิ                             22. ไดเมียวทะดะโยะชิ ชิมะสึแห่งซะสึมะ               11. ชิกะโกะ ชิมะสึแห่งแคว้นซะสึมะ                       23. ซุมะโกะ ยะมะซะกิ               1. สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ                                         12. เทะอิชิโร โชดะ                       6. ฮิเดะซะบุโร โชดะ                             13. คินุ โชดะ                       3. มิจิโกะ โชดะ, สมเด็จพระจักรพรรดินี                                   14. สึนะทะเกะ โซะเอะจิมะ                       7. ฟุมิโกะ โซะเอะจิมะ                             15. อะยะ

แหล่งข้อมูลอื่น

• Japankiku

ก่อนหน้า		สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ		ถัดไป
สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ		จักรพรรดิญี่ปุ่น (1 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 – ปัจจุบัน)		​ยังอยู่ในราชสมบัติ​
เจ้าชายอากิฮิโตะ ภายหลังคือ จักรพรรดิเฮเซ		มกุฎราชกุมารแห่งญี่ปุ่น (23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 – 30 เมษายน พ.ศ. 2562)		​ว่าง​