ราชสำนักเหนือ
ราชสำนักเหนือ 北朝 Hokuchō | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. 1336–ค.ศ. 1392 | |||||||||||
 ตราแผ่นดิน
| |||||||||||
| สถานะ | ราชสำนัก | ||||||||||
| เมืองหลวง | เฮอังเกียว | ||||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษาญี่ปุ่นยุคกลาง | ||||||||||
| ศาสนา | ชินบุสึ ชูโง | ||||||||||
| การปกครอง | ราชาธิปไตยโดยสืบราชสันตติวงศ์ | ||||||||||
| จักรพรรดิ | |||||||||||
• 1336 - 1348 | โคงง | ||||||||||
• 1348 - 1351 | ซุโก | ||||||||||
• 1352 - 1371 | โกะ-โคงง | ||||||||||
• 1371 - 1382 | โกะ-เอ็งยู | ||||||||||
• 1382 - 1392 | โกะ-โคมัตสึ | ||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||
• สถาปนาราชสำนักเหนือ | ค.ศ. 1336 | ||||||||||
• การรวมกันของสองราชสำนัก | 11 สิงหาคม ค.ศ. 1392 | ||||||||||
| |||||||||||
ราชสำนักเหนือ (ญี่ปุ่น: 北朝) ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม Ashikaga Pretenders หรือ Northern Pretenders เป็นกลุ่มของ 6 จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ของญี่ปุ่นในช่วง ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1336 ถึงปี ค.ศ. 1392[1] ราชวงศ์ญี่ปุ่น ปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิของราชสำนักเหนือ
ราชสำนักเหนือนั้นสืบเชื้อสายจากราชสกุล จิเมียวอิง ซึ่งแปลว่า สายใหญ่ ที่มี จักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะ เป็นต้นราชสกุลโดยราชสกุลของ จักรพรรดินารูฮิโตะ ที่ปกครองประเทศในปัจจุบันนั้นสืบเชื้อสายมาจาก ราชสำนักเหนือ นั่นเอง
โดยที่มาของชื่อราชสกุลนั้นมาจากพระตำหนัก จิเมียวอิง ที่ประทับของจักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะและ จักรพรรดิฟุชิมิ ภายหลังสละราชบัลลังก์แล้ว
ราชสำนักเหนือสิ้นสุดลงเมื่อคราวที่ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ จาก ราชสำนักใต้ ทรงสละราชบัลลังก์ให้กับ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จากราชสำนักเหนือเพื่อรวมแผ่นดินญี่ปุ่นเป็นหนึ่งเดียวเมื่อปี ค.ศ. 1392 เป็นอันสิ้นสุดยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Nussbaum, Louis Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia, p. 251; n.b., Louis-Frédéric is the pseudonym of Louis-Frédéric Nussbaum, see Deutsche Nationalbibliothek Authority File เก็บถาวร 2012-05-24 ที่ archive.today.