ราชสำนักเหนือ
ราชสำนักเหนือ 北朝 Hokuchō | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ค.ศ. 1336–ค.ศ. 1392 | |||||||||||
สถานะ | ราชสำนัก | ||||||||||
เมืองหลวง | เฮอังเกียว | ||||||||||
ภาษาทั่วไป | ภาษาญี่ปุ่นยุคกลาง | ||||||||||
ศาสนา | ชินบุสึ ชูโง | ||||||||||
การปกครอง | ราชาธิปไตยโดยสืบราชสันตติวงศ์ | ||||||||||
จักรพรรดิ | |||||||||||
• 1336 - 1348 | โคงง | ||||||||||
• 1348 - 1351 | ซุโก | ||||||||||
• 1352 - 1371 | โกะ-โคงง | ||||||||||
• 1371 - 1382 | โกะ-เอ็งยู | ||||||||||
• 1382 - 1392 | โกะ-โคะมะสึ | ||||||||||
ประวัติศาสตร์ | |||||||||||
• สถาปนาราชสำนักเหนือ | ค.ศ. 1336 | ||||||||||
• การรวมกันของสองราชสำนัก | 11 สิงหาคม ค.ศ. 1392 | ||||||||||
|
ราชสำนักเหนือ (ญี่ปุ่น: 北朝) หรือ ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝ่ายเหนือ ราชสำนักที่ผู้อ้างสิทธิใน ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ทั้ง 6 พระองค์ปกครองในช่วง ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ โดยมี นครหลวงเคียวโตะ เป็นเมืองหลวง
ราชสำนักเหนือนั้นสืบเชื้อสายจากราชสกุล จิเมียวอิง ซึ่งแปลว่า สายใหญ่ ที่มี จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ เป็นต้นราชสกุลโดยราชสกุลของ จักรพรรดินารูฮิโตะ ที่ปกครองประเทศในปัจจุบันนั้นสืบเชื้อสายมาจาก ราชสำนักเหนือ นั่นเอง
โดยที่มาของชื่อราชสกุลนั้นมาจากพระตำหนัก จิเมียวอิง ที่ประทับของจักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะและ จักรพรรดิฟุชิมิ ภายหลังสละราชบัลลังก์แล้ว
ราชสำนักเหนือสิ้นสุดลงเมื่อคราวที่ จักรพรรดิโกะ-คะเมะยะมะ จาก ราชสำนักใต้ ทรงสละราชบัลลังก์ให้กับ จักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ จากราชสำนักเหนือเพื่อรวมแผ่นดินญี่ปุ่นเป็นหนึ่งเดียวเมื่อปี ค.ศ. 1392 เป็นอันสิ้นสุดยุคราชสำนักเหนือ-ใต้