โทกูงาวะ อิเอซาดะ
โทกูงาวะ อิเอซาดะ | |
|---|---|
徳川 家定 | |
 | |
| โชกุน | |
| ดำรงตำแหน่ง 12 พฤศจิกายน 1853 – 14 สิงหาคม 1858 | |
| กษัตริย์ | โคเม |
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ อิเอโยชิ |
| ถัดไป | โทกูงาวะ อิเอโมจิ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1824 เอโดะ รัฐบาลโชกุนโทกูงาวะ (ปัจจุบันคือโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น) |
| เสียชีวิต | 14 สิงหาคม ค.ศ. 1858 (34 ปี) รัฐบาลโชกุนโทกูงาวะ |
| คู่สมรส | เจ้าหญิงทากัตสึกาซะ อัตสึโกะ เจ้าหญิงอิจิโจ ฮิเดโกะ เจ้าหญิงอัตสึ |
| บุพการี | โทกูงาวะ อิเอโยชิ ฮนจูอิง |
| ลายมือชื่อ |  |
โทกูงาวะ อิเอซาดะ (ญี่ปุ่น: 徳川 家定; โรมาจิ: Tokugawa Iesada; 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1824 – 14 สิงหาคม ค.ศ. 1858) เป็นโชกุนคนที่ 13 แห่งรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะของประเทศญี่ปุ่น ดำรงตำแหน่งเป็นเวบา 5 ปีใน ค.ศ. 1853 ถึง 1858 เขามีร่างกายอ่อนแอและนักประวัติศาสตร์ยุคหลังถือว่าเขาไม่เหมาะกับการเป็นโชกุน[1] สมัยของเขาเป็นจุดเริ่มต้นของยุคบากูมัตสึ
ในสมัยของท่านต้องเผชิญกับภัยอันตรายทั้งจากภายในและนอกประเทศ เช่น ในปีแรกของการดำรงตำแหน่งคือในปี ค.ศ. 1854 ญี่ปุ่นถูกกองทัพเรือสหรัฐเข้าปิดล้อมอ่าวโตเกียวเพื่อบังคับให้เปิดประเทศ และภัยจากในประเทศคือกลุ่มคนบางกลุ่ม ซึ่งนำโดยเหล่า ซามูไร และ ไดเมียว ที่ต้องการโค่นล้ม ตระกูลโทะกุงะวะ
โชกุนโทกูงาวะ อิเอซาดะ ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม ค.ศ. 1858 ขณะอายุได้เพียง 34 ปีโดยไร้ทายาท แต่ก่อนจะเสียชีวิตโชกุนอิเอะซะดะได้แต่งตั้งให้ โทกูงาวะ อิเอโมจิ ผู้เป็นญาติขึ้นเป็นโชกุนคนใหม่สืบต่อไป
ชีวิตช่วงต้น
[แก้]อิเอซาดะเกิดในปราสามเอโดะภายใต้ชื่อ มาซาโนซูเกะ (政之助) เป็นบุตรคนที่ 4 ของโทกูงาวะ อิเอโยชิ โชกุนคนที่ 12 กับนางสนมที่มีชื่อว่าฮนจูอิง เนื่องจากบุตรส่วนใหญ่ของอิเอโยชิเสียชีวิตตั้งแต่เด็กหรือก่อนบรรลุนิติภาวะ อิเอซาดะได้รับการแต่งตั้งเป็นทายาทตั้งแต่ยังเด็ก แต่การติดต่อของเขากับผู้คนถูกจำกัดมากเพื่อป้องกันไม่ให้ติดโรคใด ๆ
โชกุน (ค.ศ. 1853–1858)
[แก้]อิเอซาดะกลายเป็นโชกุนหลังบิดาเสียชีวิตอย่างฉับพลัน เนื่องจากมีสุขภาพที่ไม่ดีอยู่แล้ว ทำให้เขาไม่มีบทบาทในกิจการการเมืองอย่างจริงจังเลย โดยปล่อยให้การเจรจากับชาวอเมริกันอยู่ในมือของอาเบะ มาซาฮิโระ สนธิสัญญาคานางาวะได้รับการลงนามในวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1854 หลังจากนั้นไม่นานอาเบะลาออกจากตำแหน่ง และฮตตะ มาซาโยชิ เข้าแทนที่เป็นหัวหน้าโรจู
เมื่อวันที่ 4–7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1854 เกิดเหตุแผ่นดินไหวนันไกโดครั้งใหญ่ และสึนามิที่ทำให้มีผู้เสียชีวิค 80,000 คน ตามมาด้วยแผ่นดินไหวโทไก ค.ศ. 1854 ในวันที่ 23 ธันวาคม ค.ศ. 1854 แผ่นดินไหวโดยหลังส่งผลกระทบในโทไก แต่ทำลายบ้านไปไกลถึงเอโดะ สึนามิที่ตามมาสร้างความเสียหายริมชายฝั่งคาบสมุทรโบโซทั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่จังหวัดชิบะ ถึงแคว้นโทซะ (ปัจจุบันคือจังหวัดโคจิ)[2] แผ่นดินไหวและสำนามิยังเกิดที่ชิโมซะบนคาบสมุทรอิซุ และเนื่องจากท่าเรือเพิ่งได้รับการกำหนดให้เป็นสถานที่ที่คาดว่าจะเป็นที่ตั้งของสถานกงสุลสหรัฐฯ ทำให้บางคนตีความภัยพิบัติทางธรรมชาติว่าเป็นการแสดงออกถึงความไม่พอพระทัยของคามิ[3]
แผ่นดินไหวนันไก ค.ศ. 1854 ในวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ. 1854 ทำให้มีผู้เสียชีวิตในพื้นที่โทไกถึงคีวชูกว่า 10,000 คน[2] และแผ่นดินไหวในเอโดะ ค.ศ. 1855 หนึ่งในแผ่นดินไหวใหญ่อันเซ ทำให้เกิดเหตุเพลิงไหม้และสูญเสียชีวิต[4][5]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Ravina, Mark. (2004). The Last Samurai: The Life and Battles of Saigo Takamori, pp. 62–63.
- ↑ 2.0 2.1 _____. (2007). ญี่ปุ่น: "Great Earthquakes of Ansei"; โรมาจิ: 安政大地震; ทับศัพท์: Ansei Daijishin in [Historical Encyclopedia of Great Edo] ข้อผิดพลาด: {{Langx}}: ข้อความมีมาร์กอัปตัวเอียง (ช่วยเหลือ); โรมาจิ: 大江戸歴史百科; ทับศัพท์: Ō-Edo Rekishi Hyakka, p. 253.
- ↑ Hammer, Joshua. (2006). Yokohama Burning: the Deadly 1923 Earthquake and Fire that Helped Forge the Path to World War II, p.65.
- ↑ Smitts, Gregory. "Shaking up Japan: Edo Society and the 1855 Catfish Picture Prints" เก็บถาวร 2007-12-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Journal of Social History, No 39, No. 4, Summer 2006.
- ↑ "Significant Earthquake Database" U.S. National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), National Geophysical Data Center (NGDC)
ข้อมูล
[แก้]- Jansen, Marius B. and John Whitney Hall, eds. (1989). The Cambridge History of Japan: The Nineteenth Century. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-22356-0.
- Mogues, Alfred de. Recollections of Baron Gros's Embassy to China and Japan in 1857–58. London: Richard Griffin and Company. 1860. OCLC 6019667.
- Ravina, Mark (2004). The Last Samurai: The Life and Battles of Saigo Takamori. Hobokin, New Jersey: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-08970-4; OCLC 51898842.
- Totman, Conrad (1967). Politics in the Tokugawa Bakufu, 1600–1843. Cambridge: Harvard University Press. OCLC 279623.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Tokugawa Iesada
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ อิเอซาดะ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| โทะกุงะวะ อิเอะโยะชิ | 
|
 โชกุนแห่งเอะโดะบะคุฟุ (ค.ศ. 1853 – 1858) |
|
โทะกุงะวะ อิเอะโมะจิ |