ขนมบ้าบิ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ขนมบ้าบิ่น

ขนมบ้าบิ่น ขนมไทยอย่างหนึ่ง ทำจากแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวและนํ้าตาลทรายรวมถึงไข่ไก่ ทำให้สุกด้วยการผิงไฟล่างไฟบน มีลักษณะเป็นชิ้นเล็ก ๆ แบน ๆ เป็นขนมที่มีที่มาจากขนมโปรตุเกสเช่นเดียวกับขนมไทยอีกหลาย ๆ ประเภท แต่ขนมบ้าบิ่นน่าจะถือกำเนิดในยุครัตนโกสินทร์[1]

ที่มาของชื่อ "บ้าบิ่น" มีที่มาด้วยกันสองกระแส บ้างก็ว่ามาจากผู้ที่เป็นเจ้าของตำรับซึ่งเป็นชาวชุมชนกุฎีจีนชื่อ "แม่บิ่น" โดยครั้งแรกใช้ชื่อว่า "ขนมป้าบิ่น" และเรียกเพี้ยนจนกลายเป็นบ้าบิ่นในที่สุด[2] ขณะที่อีกกระแสหนึ่งกล่าวว่า ด้วยความที่ขนมบ้าบิ่นมีที่มาจากขนมโปรตุเกสชื่อ กลชาดาซ เดอ กรูอิงบรา (Queijadas de Coimbra) ซึ่งใช้เนยแข็งเป็นวัตถุดิบ แต่เรียกกันติดปากเพียงคำสุดท้าย คือ "บรา" และต่อมาเพิ่มคำว่า "บิ่น" เข้าไป จนกลายมาเป็นขนมบ้าบิ่นในที่สุด[3] โดยแหล่งของขนมบ้าบิ่นที่ขึ้นชื่อ คือ อำเภอท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา[4]

ทั้งนี้คำว่า "บ้าบิ่น" พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถานได้ให้นิยามว่า ว. มุทะลุ หุนหันพลันแล่น อวดกล้าทำการอย่างไม่มีสติยั้งคิด บิ่น ก็ว่า[5]

อ้างอิง[แก้]

  1. Thompson, David (June 25, 2015). "Coconut pikelets (kanom babin)". Sbs.com.au. สืบค้นเมื่อ November 16, 2016.
  2. "ที่มาของชื่อ ขนมบ้าบิ่น". ความรู้เรื่องอาหารและสุขภาพ. 2013-10-12. สืบค้นเมื่อ 2018-02-21.
  3. Chalkos, Dim. "Kanom babin". 1001 THINGS YOU CAN TASTE IN BANGKOK. สืบค้นเมื่อ 8 November 2016.
  4. Barrow, Richard (7 February 2012). "Ayutthaya Local Products". Thailand Guidebook. สืบค้นเมื่อ 8 November 2016.
  5. ราชบัณฑิตยสถานพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์, 2538. 972 หน้า. หน้า 472. ISBN 9748122697