จักรพรรดิโคเมียว
| จักรพรรดิโคเมียว 光明天皇 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| จักรพรรดิราชสำนักเหนือองค์ที่ 2 | |||||
| ครองราชย์ | 20 กันยายน ค.ศ. 1336 – 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1348 | ||||
| ราชาภิเษก | 19 มกราคม ค.ศ. 1338 | ||||
| ก่อนหน้า | โคงง | ||||
| ถัดไป | ซูโก | ||||
| ประสูติ | 11 มกราคม ค.ศ. 1322 | ||||
| สวรรคต | 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1380 (58 ปี) | ||||
| ฝังพระศพ | ไดโกเมียว-จิ โนะ มิซาซางิ (大光明寺) | ||||
| |||||
| ราชสกุล | ราชวงศ์ญี่ปุ่น | ||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิโกะ-ฟูชิมิ | ||||
| พระราชมารดา | ไซอนจิ (ฟูจิวาระ) เนชิ | ||||
จักรพรรดิโคเมียว (ญี่ปุ่น: 光明天皇; โรมาจิ: Kōmyō Tennō; 11 มกราคม ค.ศ. 1322 – 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1380) เป็นจักรพรรดิราชสำนักเหนือองค์ที่ 2 แม้ว่าจะเป็นพระองค์แรกที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลโชกุนอาชิกางะ นักวิชาการก่อนยุคเมจิรายงานว่า พระองค์ครองราชย์ในช่วง ค.ศ. 1336 ถึง 1348[1]
พระราชพงศาวลี
[แก้]พระองค์มีพระนามส่วนพระองค์ว่า ยูตาฮิโตะ (豊仁) โดยเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ในจักรพรรดิโกะ-ฟูชิมิกับเนชิ (寧子) ธิดาในไซอนจิ คินฮิระ [ja] (西園寺公衡)
- ไนชิ: ธิดาในโองิมาจิ ซันโจะ ซาเนมิ
- พระราชธิดา: โจงากูอิง-โดโนะ (長照院; สิ้นพะรชนม์ ค.ศ. 1422)
- พระราชธิดา
- ไนชิ: ธิดาในมิกาวะ-โนะ-คามิ
- พระราชโอรส: ชูซง (周尊)
เหตุการณ์ในพระชนมชีพของจักรพรรดิโคเมียว
[แก้]หลังจาก อะชิกะงะ ทะกะอุจิ ก่อกบฏโค่นพระราชอำนาจของ จักรพรรดิโกะ-ไดโงะ สิ้นสุด การฟื้นฟูเก็งมู ทะกะอุจิก็ได้สถาปนาเจ้าชายยูตะฮิโตะขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมา
- 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1336 (เดือน 12 ปี เก็งมู ที่ 2) : อะชิกะงะ ทะกะอุจิ นำกำลังบุกเข้า นครหลวงเคียวโตะ โค่นพระราชอำนาจของจักรพรรดิโกะ-ไดโงะพร้อมกับสถาปนาเจ้าชายยูตะฮิโตะขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโคเมียว นับเป็นจุดเริ่มต้นของ ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
- 20 กันยายน ค.ศ. 1336 (วันที่ 15 เดือน 8 ปี เอ็งเง็ง ที่ 1) : จักรพรรดิโคเมียวประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกที่ พระราชวังหลวงเคียวโตะ
- 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1348 (วันที่ 27 เดือน 10 ปี โชเฮ ที่ 3) : ปีที่ 12 ในรัชสมัยสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายโอะกิฮิโตะ พระราชโอรสองค์ใหญ่ของ จักรพรรดิโคงง พระชนมายุเพียง 14 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิซุโก
- 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1380 (วันที่ 24 เดือน 6 ปี เท็งจู ที่ 6) : อดีตจักรพรรดิโคเมียวสวรรคตเมื่อพระชนมายุ 58 พรรษา[2]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]ข้อมูล
[แก้]- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac, ed. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
| ตำนาน |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ยามาโตะ |
| ||||||||
| นาระ |
| ||||||||
| เฮอัง |
| ||||||||
| คามากูระ |
| ||||||||
| ราชสำนักเหนือ |
| ||||||||
| มูโรมาจิ |
| ||||||||
| อาซูจิ–โมโมยามะ |
| ||||||||
| เอโดะ |
| ||||||||
| จักรวรรดิญี่ปุ่น |
| ||||||||
| รัฐญี่ปุ่น |
| ||||||||
 ปีในนี้เรียงตาม ค.ศ. * ตามธรรมเนียมไม่นับจักรพรรดินีจิงงู พระมเหสีจักรพรรดิและผู้สำเร็จราชการแทน | |||||||||
