จาง ชุนหฺวา
| จาง ชุนหฺวา 張春華 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประสูติ | ค.ศ. 189[1][a] อำเภอผิงเกา เมืองโห้ลาย จักรวรรดิฮั่น (ปัจจุบันคืออำเภอเวิน มณฑลเหอหนาน) | ||||||||
| สวรรคต | พฤษภาคมหรือมิถุนายน ค.ศ. 247 (58 ปี)[1][a] | ||||||||
| ฝังพระศพ | เขตเหยี่ยนชือ นครลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน | ||||||||
| คู่อภิเษก | สุมาอี้ | ||||||||
| พระราชบุตร รายละเอียด | |||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | ตระกูลสุมา | ||||||||
| พระราชบิดา | จาง วาง | ||||||||
| พระราชมารดา | ชานชื่อ | ||||||||
จาง ชุนหฺวา (ค.ศ. 189 – พฤษภาคมหรือมิถุนายน ค.ศ. 247) เป็นกุลสตรีและชนชั้นสูงชาวจีน เป็นภรรยาของสุมาอี้ ขุนศึกและผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์คนสำคัญของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน จาง ชุนหฺวาได้รับสมัญญานามว่า จักรพรรดินีเซฺวียนมู่ (เซฺวียนมู่หฺวางโฮ่ว) ในปี ค.ศ. 266 โดยสุมาเอี๋ยนผู้เป็นหลานและเป็นผู้ล้มล้างรัฐวุยก๊กและก่อตั้งราชวงศ์จิ้นในปีเดียวกันนั้น[1]
ประวัติ[แก้]
จาง ชุนหฺวาเป็นชาวอำเภอผิงเกา (平臯縣 ผิงเกาเซี่ยน) เมืองโห้ลาย (河內郡 เหอเน่ย์จฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคืออำเภอเวิน มณฑลเหอหนาน จาง ชุนหฺวาเกิดช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก บิดาชื่อจาง วาง (张汪) รับราชการในตำแหน่งนายอำเภอของอำเภอซู่อี้ (粟邑縣 ซู่อี้เซี่ยน) ในรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก มารดาของจาง ชุนหฺวามีชื่อสกุลเดิมว่า "ชาน" (山) เป็นหลานสาวของชาน เทา (山濤) ผู้เป็นหนึ่งในเจ็ดปราชญ์แห่งป่าไผ่ จาง ชุนหฺวาในวัยเด็กมีชื่อเสียงในด้านความประพฤติอันดีงามและสติปัญญาที่ดีเลิศ[4]
จาง ชุนหฺวาสมรสกับสุมาอี้ และให้กำเนิดบุตรชายสามคน ได้แก่ สุมาสู สุมาเจียว และซือหม่า ก้าน (司馬幹) จาง ชุนหฺวายังให้กำเนิดบุตรสาวหนึ่งคนที่ไม่มีการบันทึกชื่อตัวเอาไว้ในประวัติศาสตร์ แต่รู้จักกันในนามเจ้าหญิงหนานหยาง (南陽公主 หนานหยางกงจู่) ในสมัยราชวงศ์จิ้น[5] เจ้าหญิงหนานหยางเป็นภรรยาของสฺวิน อี้ (荀霬) หลานชายของซุนฮก[b]
ช่วงเวลาหนึ่งก่อน ค.ศ. 208[c] ขุนศึกโจโฉต้องการเรียกตัวสุมาอี้ให้มารับราชการในราชสำนัก สุมาอี้อ้างว่าตนเป็นอัมพาตและนอนซมอยู่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำราออกมาผึ่งแดดที่ด้านนอก จู่ ๆ เกิดฝนตกหนัก สุมาอี้จึงรีบวิ่งไปเก็บตำรา หญิงรับใช้คนหนึ่งเห็นเหตุการณ์ จาง ชุนหฺวากังวลว่าหญิงรับใช้คนนั้นจะปล่อยข่าวรั่วไหลว่าสุมาอี้สบายดีและจะทำให้ตระกูลสุมาเจอกับปัญหา จาง ชุนหฺวาจึงสังหารหญิงรับใช้เพื่อปิดปาก จากนั้นจึงเตรียมอาหารให้ตระกูลสุมาด้วยตนเอง สุมาอี้ประทับใจการกระทำของจาง ชุนหฺวาอย่างมาก[8]
ในช่วงบั้นปลาย สุมาอี้ชื่นชอบไป่ฟูเหริน (柏夫人; มารดาของซือหม่า หลุน) ที่เป็นอนุภรรยา และเริ่มเหินห่างกับจาง ชุนหฺวา ครั้งหนึ่งสุมาอี้ล้มป่วย จาง ชุนหฺวาไปเยี่ยมไข้ สุมาอี้พูดกับจาง ชุนหฺวาว่า "สัตว์เฒ่าน่ารังเกียจ เหตุใดจึงมารบกวนข้า" จาง ชุนฺหวาโกรธมากและพยายามอดอาหารจะให้ตาย เหล่าบุตรชายของจาง ชุนหฺวาก็กระทำเช่นเดียวกัน สุมาอี้ตกใจมากจึงรีบขอโทษภรรยาและขอคืนดี ภายหลังสุมาอี้บอกคนผู้หนึ่งเป็นการลับว่า "สัตว์เฒ่านั่นจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ข้าก็แค่เป็นห่วงลูก ๆ เท่านั้น"[9]
จาง ชุนหฺวาเสียชีวิตในช่วงระหว่างวันที่ 22 พฤษภาคม ถึง 19 มิถุนายน ค.ศ. 247 ด้วยวัย 59 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก)[a] ศพถูกฝังที่สุสานเกา-ยฺเหวียน (高原陵 เกา-ยฺเหวียนหลิง; ปัจจุบันอยู่ในบริเวณเขตเหยี่ยนชือ นครลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน) โจฮองจักรพรรดิวุยก๊กพระราชทานสมัญญานามให้เป็น "กว่างผิงเซี่ยนจฺวิน" (廣平縣君) ใน ค.ศ. 264 ในรัชสมัยจักรพรรดิโจฮวน จาง ชุนหฺวาได้รับสมัญญานามเป็น "เซฺวียนมู่เฟย์" (宣穆妃) ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 266 สุมาเอี๋ยนผู้เป็นหลานชายของสุมาอี้บังคับให้จักรพรรดิโจฮวนสละราชสมบัติให้ตน และสถาปนาราชวงศ์จิ้นขึ้นมาแทนที่รัฐวุยก๊ก สุมาเอี๋ยนขึ้นเป็นจักรพรรดิและพระราชทานสมัญญานามจาง ชุนหฺวาผู้เป็นพระอัยกีให้เป็น "จักรพรรดินีเซฺวียนมู่" (宣穆皇后 เซฺวียนมู่หฺวางโฮ่ว)[10]
ในวัฒนธรรมประชานิยม[แก้]
จาง ชุนหฺวาเปิดตัวครั้งแรกในฐานะตัวละครที่เลือกเล่นได้ในภาคที่ 8 ของซีรีส์วิดีโอเกมไดนาสตีวอริเออร์ของโคเอ และยังปรากฏตัวในซีรีส์การ์ตูนฮ่องกงหงสาจอมราชันย์โดยเฉิน โหม่ว[d] หลิว เทารับบทแสดงเป็นจาง ชุนหฺวาในซีรีส์โทรทัศน์จีนในปี พ.ศ. 2560 เรื่องสุมาอี้ นักปราชญ์ยอดขุนพล
ดูเพิ่ม[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 จิ้นชู บันทึกว่าจาง ชุนหฺวาเสียชีวิตในเดือน 4 ของศักราชเจิ้งฉื่อปีที่ 8 ในรัชสมัยของโจฮองด้วยอายุ 59 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก)[2][3] เดือนนี้เทียบได้กับช่วงระหว่างวันที่ 22 พฤษภาคมถึง 19 มิถุนายน ค.ศ. 247 ตามปฏิทินกริกอเรียน เมื่อคำนวณแล้ว ปีเกิดของจาง ชุนหฺวาควรเป็นปี ค.ศ. 189
- ↑ ชีวประวัติซุนฮกในจดหมายเหตุสามก๊กบันทึกว่าภรรยาของสฺวิน อี้ผู้เป็นหลานชายของซุนฮกนั้นเป็นน้องสาวของสุมาสูและสุมาเจียว[6] ใน บทยกย่องเจ้าหญิงใหญ่แห่งลำหยง (南阳长公主诔 หนานหยางฉางกงจู่เหล่ย์) โดยพาน เยฺว่ (潘岳) พาน เยฺว่กล่าวถึงตระกูลซุน (言告言归，作合于荀。) จึงสามารถอนุมานได้ว่าเจ้าหญิงหนานหยางเป็นภรรยาของสฺวิน อี้
- ↑ ชีวประวัติของสุมาอี้ในจิ้นชูระบุว่าโจโฉยังคงดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีโยธาธิการขณะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น[7] เนื่องจากโจโฉได้เลื่อนขึ้นเป็นอัครมหาเสนาบดีใน ค.ศ. 208 เหตุการณ์นี้จึงเกิดขึ้นก่อน ค.ศ. 208
- ↑ จาง ชุนหฺวาในหงสาจอมราชันย์เปิดตัวในชื่อซันอู๋หลิน (山無陵 ชาน อู๋หลิง) ทายาทของตระกูลซัน (山 ชาน) ซึ่งตามประวัติศาสตร์เป็นตระกูลฝั่งมารดาของจาง ชุนหฺวา
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 de Crespigny (2007), p. 1039.
- ↑ (八年夏四月，夫人張氏薨。) จิ้นชู เล่มที่ 1.
- ↑ (魏正始八年崩，時年五十九，) จิ้นชู เล่มที่ 31.
- ↑ (宣穆張皇后諱春華，河內平臯人也。父汪，魏粟邑令；母河內山氏，司徒濤之從祖姑也。后少有德行，智識過人，...) จิ้นชู เล่มที่ 31.
- ↑ (...生景帝、文帝、平原王幹、南陽公主。) จิ้นชู เล่มที่ 31.
- ↑ (霬妻，司马景王、文王之妹也...) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 10.
- ↑ (魏武帝為司空，聞而辟之。帝知漢運方微，不欲屈節曹氏，辭以風痺，不能起居。) จิ้นชู เล่มที่ 1.
- ↑ (宣帝初辭魏武之命，託以風痹，嘗暴書，遇暴雨，不覺自起收之。家惟有一婢見之，后乃恐事泄致禍，遂手殺之以滅口，而親自執爨。帝由是重之。) จิ้นชู เล่มที่ 31.
- ↑ (其後柏夫人有寵，后罕得進見。帝嘗臥疾，后往省病。帝曰：「老物可憎，何煩出也！」后慚恚不食，將自殺，諸子亦不食。帝驚而致謝，后乃止。帝退而謂人曰：「老物不足惜，慮困我好兒耳！」) จิ้นชู เล่มที่ 31.
- ↑ (...葬洛陽高原陵，追贈廣平縣君。咸熙元年，追號宣穆妃。及武帝受禪，追尊為皇后。) จิ้นชู เล่มที่ 31.
บรรณานุกรม[แก้]
- ฝาน เสฺวียนหลิง (648). พงศาวดารราชวงศ์จิ้น (จิ้นชู).
- de Crespigny, Rafe (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-15605-0.