จักรพรรดิเฮเซ (อาเตะ)
| จักรพรรดิเฮเซ 平城天皇 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิญี่ปุ่น | |||||
| ครองราชย์ | ค.ศ. 806–809 | ||||
| ขึ้นครองราชย์ | 9 เมษายน ค.ศ. 806 | ||||
| ก่อนหน้า | คัมมุ | ||||
| ถัดไป | ซางะ | ||||
| คู่อภิเษก |
| ||||
| พระราชบุตร |
| ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | ยามาโตะ | ||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิคัมมุ | ||||
| พระราชมารดา | ฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ | ||||
| ประสูติ | 25 กันยายน ค.ศ. 774 ญี่ปุ่น: 安殿; โรมาจิ: Ate | ||||
| สวรรคต | 5 สิงหาคม ค.ศ. 824 (49 ปี) เฮโจเกียว (นาระ) | ||||
| ฝังพระศพ | ยามาโมโมะ โนะ มิซาซางิ (นาระ) | ||||
จักรพรรดิเฮเซ (ญี่ปุ่น: 平城天皇; โรมาจิ: Heizei-tennō; 25 กันยายน ค.ศ. 774 – 5 สิงหาคม ค.ศ. 824) มีอีกพระนามว่า เฮโจเท็นโน เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 51[1] ตามลำดับการสืบทอดแบบดั้งเดิม[2] รัชสมัยของพระองค์อยู่ใน ค.ศ. 806 ถึง 809[3]
รายงานดั้งเดิม[แก้]
เฮเซเป็นพระราชโอรสองค์โตที่สุดในจักรพรรดิคัมมุกับจักรพรรดินีฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ[4] เฮเซมีจักรพรรดินีสามพระองค์กับพระราชโอรสและพระราชธิดา 7 พระองค์[5]
เหตุการณ์ในชีวิตของพระองค์[แก้]
- ค.ศ. 785: (ปีเอ็นเรียกุที่ 4, เดือนที่ 11[6]): เฮเซได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมารเมื่อพระชนมายุ 12 พรรษา[7]
- 9 เมษายน ค.ศ. 806 [8] (ปีไดโดที่ 1, วันที่ 17 เดือนที่ 3[9]): ในปีที่ 25 ของรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุ พระองค์สวรรคต และถึงแม้จะมีการโต้เถียงกันว่าใครควรเป็นผู้สืบทอดคนต่อไป นักวิชาการร่วมสมัยตีความว่าพระราชโอรสของพระองค์ได้รับตำแหน่งผู้สืบทอด (เซ็ซโซ) หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิเฮเซจึงขึ้นครองราชย์ (โซกูอิ)[10]
ในรัชสมัยเฮเซ มีการจัดรูปแบบองครักษ์ใหม่ โดยองครักษ์ของจักรพรรดิที่มีอยู่แล้วกลายเป็นองครักษ์ฝ่ายซ้ายของจักรพรรดิ ในขณะที่องครักษ์ฝ่ายกลางกลายเป็นองครักษ์ฝ่ายขวาของจักรพรรดิ[11] องครักษ์ทั้งสองฝ่ายได้รับผู้บัญชาการอาวุโสคนใหม่ ณ เวลานั้น จักรพรรดิเฮเซทรงแต่งตั้งซากาโนอูเอะ โนะ ทามูรามาโระ (ค.ศ. 758–811) เป็นผู้บัญชาการอาวุโสประจำองครักษ์ฝ่ายขวาของจักรพรรดิ[11] โดยในรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุก่อนหน้า ทามูรามาโระเคยได้รับแต่งตั้งเป็นโชกุนประจำกองสำรวจทางทหารต่อเอมิชิ[12]
- ค.ศ. 809 (ปีไดโดที่ 4, เดือนที่ 1[13]): หลังครองราชย์เป็นเวลา 4 ปี จักรพรรดิเฮเซทรงพระประชวร และทรงกลัวว่าพระองค์อาจไม่มีชีวิตรอด จักรพรรดิเฮเซจึงสละราชสมบัติให้แก่พระอนุชาของพระองค์ ผู้ภายหลังมีพระนามว่าจักรพรรดิซางะ[11]
- 18 พฤษภาคม ค.ศ. 809 (ปีไดโดที่ 4, วันที่ 1 เดือนที่ 4[14]): จักรพรรดิซางะขึ้นครองราชย์ตอนพระชนมายุ 24 พรรษา[11]
- 5 สิงหาคม ค.ศ. 824 (ปีเท็นโจที่ 1, วันที่ 7 เดือนที่ 7[15]): หลังจักรพรรดิเฮเซสละราชสมบัติเนื่องจากพระโรคเป็นเวลา 14 ปี พระองค์เสด็จสวรรคตด้วยพระชนมายุ 51 พรรษา[16]
ปีในรัชสมัยเฮเซ[แก้]
ปีในรัชสมัยเฮเซมีแค่หนึ่งศักราช (เน็งโง)[17]
- ไดโด (806–810)
พระมเหสีและพระราชโอรสธิดา[แก้]
จักรพรรดินี (สถาปนาในภายหลัง): ฟูจิวาระ โนะ ทาราชิโกะ/ไทชิ (藤原帯子; สิ้นพระชนม์ ค.ศ. 794) ธิดาของฟูจิวาระ โนะ โมโมกาวะ[18]
ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิอาซาฮาระ (朝原内親王; 779–817) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ
ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิโอยาเกะ (大宅内親王; สวรรคต ค.ศ. 849) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ
ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิคันนาบิ (甘南美内親王; 800-817) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ
โชชิ นางใน (ไนชิ-โนะ-คามิ): (ญี่ปุ่น: 藤原薬子; โรมาจิ: Fujiwara no Kusuko; สวรรคต ค.ศ. 810) อดีตพระมเหสีใน ชูนางง ฟูจิวาระ โนะ ทาดานูชิ[19] และพระราชธิดาในฟูจิวาระ โนะ ทาเน็ตสึงุ
ฮิ: พระราชธิดาในฟูจิวาระ ทาดานูชิ
นางใน: อิเซะ โนะ สึงูโกะ (伊勢継子; 772–812) พระราชธิดาในอิเซะ โนะ โอนะ
- เจ้าชายองค์ที่สาม: เจ้าชายจักรพรรดิทากาโอกะ (高丘親王; 799–881) มกุฎราชกุมารใน ค.ศ. 809 (ถอดถอนใน ค.ศ. 810)
- เจ้าชายองค์ที่สี่: เจ้าชายจักรพรรดิโคเซะ (巨勢親王; สวรรคต ค.ศ. 882)
- เจ้าหญิงจักรพรรดิคามิตสึเกโนะ (上毛野内親王; สวรรคต ค.ศ. 842)
- เจ้าหญิงจักรพรรดิอิโซโนกามิ (石上内親王; สวรรคต ค.ศ. 846)
- เจ้าหญิงองค์ที่สาม: เจ้าหญิงจักรพรรดิโอฮาระ (大原内親王; สวรรคต ค.ศ. 863) ไซโอที่ 14 ประจำศาลเจ้าอิเซะ (806–809)
นางใน: ฟูจิอิ โนะ ฟูจิโกะ/โทชิ (葛井藤子) พระราชธิดาในฟูจิอิ โนะ มิจิโยริ
- เจ้าชายองค์แรก: เจ้าชายจักรพรรดิอาโบะ (阿保親王)
นางใน: คิ โนะ อิโอกาซุ (紀魚員) พระราชธิดาในคิ โนะ คตสึโอะ
- เจ้าหญิงจักรพรรดิเอนุ (叡努内親王; สวรรคต ค.ศ. 835)
พงศาวลี[แก้]
| 16.จักรพรรดิเท็นจิ (626–672) | ||||||||||||||||
| 8. เจ้าชายชิกิ (สวรรคต ค.ศ. 716) | ||||||||||||||||
| 17. โคชิ-โนะ-มิจิ โนะ อิรัตสึเมะ | ||||||||||||||||
| 4. จักรพรรดิโคนิง (709–782) | ||||||||||||||||
| 18. คิ โนะ โมโรฮิโตะ | ||||||||||||||||
| 9. คิ โนะ โทจิฮิเมะ (สวรรคต ค.ศ. 709) | ||||||||||||||||
| 19. มิจิ | ||||||||||||||||
| 2. จักรพรรดิคัมมุ (737-806) | ||||||||||||||||
| 10. ยามาโตะ โนะ โอตตสึงุ | ||||||||||||||||
| 5. ทากาโนะ โนะ นีงาซะ (ประมาณ ค.ศ. 720-790) | ||||||||||||||||
| 11. ฮาจิ โนะ ไมโมะ | ||||||||||||||||
| 1. จักรพรรดิเฮเซ | ||||||||||||||||
| 24. ฟูจิวาระ โนะ ฟูฮิโตะ (659-720) | ||||||||||||||||
| 12. ฟูจิวาระ โนะ อูมาไก (694-737) | ||||||||||||||||
| 25. โซงะ โนะ โชชิ | ||||||||||||||||
| 6. ฟูจิวาระ โนะ โยชิตสึงุ (716-777) | ||||||||||||||||
| 26. อิโซโนกามิ โนะ มาโระ (640-717) | ||||||||||||||||
| 13. อิโซโนกามิ โนะ คูนิมินะ โนะ โอโตจิ | ||||||||||||||||
| 3. ฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ (760-790) | ||||||||||||||||
| 28. อาเบะ โนะ ชิมามาโระ (สวรรคต ค.ศ. 761) | ||||||||||||||||
| 14. อาเบะ โนะ นูกามูชิ | ||||||||||||||||
| 7. อาเบะ โนะ โคมินะ (สวรรคต ค.ศ. 784) | ||||||||||||||||
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Emperor Heizei, Yamamomo Imperial Mausoleum, Imperial Household Agency
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 62–63.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 96–97; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 279–280; Varley, H. Paul. Jinnō Shōtōki, p. 151.
- ↑ Varley, p. 151; Brown, p. 279.
- ↑ Brown, p. 279.
- ↑ 延暦四年十一月
- ↑ Brown and Ishida, p. 279
- ↑ วันที่จูเลียนจาก NengoCalc
- ↑ 大同一年三月十七日
- ↑ Titsingh, p. 95; Brown and Ishida, p. 279; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 Brown and Ishida, p. 280
- ↑ Brown and Ishida, p. 279; Varley, p. 272; Titsingh, p. 99.
- ↑ 大同四年一月
- ↑ 大同四年四月一日
- ↑ 天長一年七月七日
- ↑ Brown and Ishida, p. 280; Varley, p. 151.
- ↑ Titsingh, p. 96.
- ↑ Ponsonby-Fane, P. 318; in 806, 12 years after death, this is first time this posthumously elevated rank was bestowed
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 318. Brown and Ishida, pp. 281
- ↑ "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 28 January 2018.
บรรณานุกรม[แก้]
- Brown, Delmer M.; Ishida, Ichirō (1979). The Future and the Past (a translation and study of the Gukanshō, an interpretive history of Japan written in 1219). Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0. OCLC 251325323.
- Imperial Household Agency (2004). 平城天皇 山桃陵 [Emperor Heizei, Yamamomo Imperial Mausoleum] (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ February 4, 2011.
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น ๆ | |
