จักรพรรดินิโจ

พระสมัญญานาม
	สึอิโง:; จักรพรรดินิโจ (二条院 หรือ 二条天皇)

จักรพรรดินิโจ
二条天皇
จักรพรรดินิโจ; 二条天皇
	นิโจ, เท็นชิเซ็กกังมิเอ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	5 กันยายน ค.ศ. 1158 – 3 สิงหาคม ค.ศ. 1165
ราชาภิเษก	11 มกราคม ค.ศ. 1159
ก่อนหน้า	โกะ-ชิรากาวะ
ถัดไป	โรกูโจ
ประสูติ	31 กรกฎาคม ค.ศ. 1143
สวรรคต	5 กันยายน ค.ศ. 1165 (22 ปี)
ฝังพระศพ	โครีวจิ โนะ มิซาซางิ (香隆寺陵; เกียวโต)
คู่อภิเษก	โยชิโกะ; ฟูจิวาระ โนะ อิกูชิ;
พระราชบุตร	จักรพรรดิโรกูโจ
พระสมัญญานาม
	สึอิโง:; จักรพรรดินิโจ (二条院 หรือ 二条天皇)
ราชวงศ์	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ
พระราชมารดา	มินาโมโตะ อัตสึชิโกะ

จักรพรรดินิโจ (ญี่ปุ่น: 二条天皇; โรมาจิ: Nijō-tennō; 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1143 – 5 กันยายน ค.ศ. 1165) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 78 ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม รัชสมัยของพระองค์อยู่ในช่วง ค.ศ. 1158 ถึง 1165^[1]

พระราชวงศ์

ก่อนขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ นิโจมีพระนามส่วนพระองค์ (อิมินะ)^[2] ว่า เจ้าชายโมริฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 守仁親王; โรมาจิ: Morihito-shinnō)^[3]

พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตในจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ และเป็นพระราชบิดาในจักรพรรดิโรกูโจ

จักรพรรดินี: เจ้าหญิงโยชิโกะ (姝子内親王) ภายหลังเป็น ทากามัตสึอิง (高松院) พระราชธิดาในจักรพรรดิโทบะ
จักรพรรดินี: ฟูจิวาระ โนะ อิกูชิ (藤原育子) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ ทาดามิจิ
ไท-โคไตโง: ฟูจิวาระ มาซูโกะ (藤原多子) ภายหลังเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินี พระบรมอัยยิกาเจ้าโอมิยะ ธิดาในโทกูไดจิ คินโยชิ^[4]
โทกุ-โนะ-คิมิ (督の君) ธิดาในมินาโมโตะ ทาดาฟูซะและภรรยาของฟูจิวาระ โนะ นาริจิกะ
คาซูงะ-โดโนะ (春日殿) ธิดาในนากาฮาระ โมโรโมโตะ
- พระราชธิดาองค์แรก: เจ้าหญิงโยชิโกะ (僐子内親王; 1159-1171)
อูเมเรียว-คิมิ (右馬助) ธิดาในมินาโมโตะ มิตสึนาริ
- พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายนักบวชซนเอะ (尊恵法親王; 1164-1192)
โอกูระ-ไดซูเกะ (大蔵大輔)
- พระราชโอรสองค์ที่ 2: เจ้าชายโนบูฮิโตะ (順仁親王) กลายเป็นจักรพรรดิโรกูโจ
ธิดาในมินาโมโตะ ทาดาฟูซะ
- พระราชโอรสองค์ที่ 3: ชิเนะ (真恵)

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดินิโจ

จักรพรรดินิโจได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทในจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ

ปีโฮเง็งที่ 1, วันที่ 2 เดือน 7 (ค.ศ. 1156): ไดโจโฮโอ โทบะ สวรรคตเมื่อพระชนมายุได้ 54 พรรษา^[5]
ปีโฮเง็งที่ 1, วันที่ 10–29 เดือน 7 (ค.ศ. 1156): เกิดกบฏปีโฮเง็ง^[6]
ปีโฮเง็งที่ 4, วันที่ 11 เดือน 8 (ค.ศ. 1158): ปีที่ 3 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ (後白河天皇三年) องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ และสืบราชบัลลังก์โดยโอรสองค์โต หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดินิโจได้ประกอบพระราชพิธีสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศอย่างเป็นทางการ^[7]

หลังจากจักรพรรดินิโจประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกพระราชอำนาจทั้งหมดอยู่ที่อดีตจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะทำให้ทรงเป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา)

ปีเฮจิที่ 1, วันที่ 9–26 เดือน 12 (ค.ศ. 1159): กบฏปีเฮจิ^[6]
ปีโชกังที่ 2, วันที่ 26 เดือน 8 (ค.ศ. 1164): อดีตจักรพรรดิซูโตกุสวรรคตเมื่อพระชนมายุ 46 พรรษา^[8]
ปีเอมังที่ 1 (ค.ศ. 1165): จักรพรรดินิโจสถาปนาเจ้าชายโนบูฮิโตะพระราชโอรสพระองค์เดียวเป็นรัชทายาท และภายหลังกลายเป็นจักรพรรดิโรกูโจ^[6]
ปีเอมังที่ 1, วันที่ 25 เดือน 6 (ค.ศ. 1165): ปีที่ 7 ในรัชสมัยของจักรพรรดินิโจ (二条天皇七年) จักรพรรดิประชวรหนักจนพระองค์ต้องสละราชบัลลังก์ และพระราชโอรสคือ เจ้าชายโนบูฮิโตะ จึงได้สืบต่อราชบัลลังก์ หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิโรกูโจจึงได้จัดพระราชพิธีสืบราชบัลลังก์อย่างเป็นทางการ.^[9]
ปีเอมังที่ 1, วันที่ 27–28 เดือน 7 (1165): อดีตจักรพรรดินิโจสวรรคตเมื่อพระชนมายุเพียง 22 พรรษา^[10]

พระราชพงศาวลี

^[11]

พงศาวลีของจักรพรรดินิโจ

16. จักรพรรดิชิรากาวะ (1053-1130)

8. จักรพรรดิโฮริกาวะ (1079-1107)

17. ฟูจิวาระ โนะ เค็นชิ (1057-1084)

4. จักรพรรดิโทบะ (1103-1156)

18. ฟูจิวาระ โนะ ซาเนซูเอะ (1035-1092)

9. ฟูจิวาระ โนะ อิชิ (1076-1103)

19. ฟูจิวาระ โนะ มุตสึโกะ

2. จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ (1127-1192)

20. ฟูจิวาระ โนะ ซาเนซูเอะ (1035-1092)

10. ฟูจิวาระ โนะ คินซาเนะ (1053-1107)

21. ฟูจิวาระ โนะ มุตสึโกะ

5. ฟูจิวาระ โนะ ทามาโกะ (1101-1145)

22. ฟูจิวาระ โนะ ทากากาตะ (1014-1079)

11. ฟูจิวาระ โนะ มิตสึโกะ (1060-1121)

1. จักรพรรดินิโจ

24. ฟูจิวาระ โนะ โยริมิจิ (992-1074)

12. ฟูจิวาระ โนะ โมโรซาเนะ (1042-1101)

25. ฟูจิวาระ โนะ กิชิ

6. ฟูจิวาระ โนะ สึเนซาเนะ (1068-1131)

26. ฟูจิวาระ โนะ โมโตซาดะ (เกิด ค.ศ. 1020)

13. ฟูจิวาระ

3. มินาโมโตะ โนะ โยชิโกะ (1116-1143)

14. ฟูจิวาระ โนะ คินซาเนะ (1053-1107)

7. ฟูจิวาระ โนะ คิมิโกะ (เกิด ค.ศ. 1087?)

15. ฟูจิวาระ โนะ มิตสึโกะ (1060-1121)

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp.191–194; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp.327–329; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 208–212.
↑ Brown, pp. 264; n.b., up until the time of Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
↑ Titsingh, p. 191; Brown, p. 327; Varley, p. 209.
↑ Kitagawa, Hiroshi. (1975). The Tale of the Heike, p. 298
↑ Brown, p. 321; Kitagawa, H. (1975). The Tale of the Heike, p.783.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 Kitagawa, p. 783.
↑ Titsingh, p. 191; Brown, p. 327; Varley, p. 44, 209; n.b., a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns exceptJitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
↑ Brown, p. 328.
↑ Titsingh, p. 194; Brown, p. 329; Varley, p. 44.
↑ Brown, p. 328; Kitagawa, p.783.
↑ "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 28 October 2018.

ข้อมูล

Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
Kitagawa, Hiroshi and Bruce T. Tsuchida, ed. (1975). The Tale of the Heike. Tokyo: University of Tokyo Press. ISBN 0-86008-128-1 OCLC 164803926
Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

ก่อนหน้า		จักรพรรดินิโจ		ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-ชิระกะวะ		จักรพรรดิญี่ปุ่น (1158 - 1165)		จักรพรรดิโระกุโจ

[1] Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp.191–194; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp.327–329; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 208–212.

[2] Brown, pp. 264; n.b., up until the time of Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.

[3] Titsingh, p. 191; Brown, p. 327; Varley, p. 209.

[4] Kitagawa, Hiroshi. (1975). The Tale of the Heike, p. 298

[5] Brown, p. 321; Kitagawa, H. (1975). The Tale of the Heike, p.783.

[k783-6] 6.0 ^6.1 ^6.2 Kitagawa, p. 783.

[7] Titsingh, p. 191; Brown, p. 327; Varley, p. 44, 209; n.b., a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns exceptJitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.

[8] Brown, p. 328.

[9] Titsingh, p. 194; Brown, p. 329; Varley, p. 44.

[10] Brown, p. 328; Kitagawa, p.783.

[descent-11] "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 28 October 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	ISNI VIAF เวิลด์แคต
ประจำชาติ	สหรัฐ ญี่ปุ่น