สฺวิน อี่
สฺวิน อี่ | |
|---|---|
| 荀顗 | |
| ราชครูประจำองค์รัชทายาท (太子太傅) (รักษาการ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 266 – ค.ศ. 274 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ไท่เว่ย์ (太尉) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 266 – ค.ศ. 274 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ซีถู (司徒) | |
| ดำรงตำแหน่ง 266 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ซีกง (司空) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 30 มิถุนายน ค.ศ. 264 – ค.ศ. 265 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน |
| ก่อนหน้า | Wang Xiang |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ต้นคริสต์ทศวรรษ 200[1] |
| เสียชีวิต | 19 มิถุนายน ค.ศ. 274[2] |
| คู่สมรส | ไม่ทราบ |
| บุพการี |
|
| อาชีพ | ขุนนาง |
| ชื่อรอง | จิงเฉียน (景倩) |
| ชื่อหลังเสียชีวิต | คังกง (康公) |
| ตำแหน่ง | หลินหฺวายกง (臨淮公) |
สฺวิน อี่ (ต้นคริสต์ทศวรรษ 200 - 19 มิถุนายน ค.ศ. 274[3]) มีชื่อรองว่า จิงเฉียน เป็นขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน หลังจากการล่มสลายของวุยก๊ก เขายังคงรับราชการภายใต้ราชวงศ์จิ้น ซึ่งมาแทนที่วุยก๊กในปี ค.ศ. 266 สฺวิน อี่เป็นบุตรชายคนที่ 6 ของซุนฮก[2]
ภูมิหลังของครอบครัวและชีวิตในวัยเด็ก[แก้]
บ้านเดิมของสฺวิน อี่อยู่ที่เมืองเองฉวน (穎川郡 อิ่งชฺวานจฺวิ้น; อยู่บริเวณนครสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนานในปัจจุบัน) เขาเกิดในตระกูลซุนผู้มีอิทธิพลในฐานะบุตรชายคนที่หกของซุนฮก รัฐบุรุษผู้มีชื่อเสียงของปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และเป็นที่ปรึกษาของขุนศึก โจโฉ เมื่อตอนที่เขายังเด็ก ตันกุ๋น พี่เขยของเขายกย่องเขาอย่างสูง ก่อนที่เขาจะเข้าสู่วัยรุ่น เขาเป็นที่รู้จักในเรื่องความกตัญญูกตเวทีและความรอบรู้[4]
รับราชการในวุยก๊ก[แก้]
เนื่องจากผลงานที่ผ่านมาของพ่อของเขา สฺวิน อี่ได้รับการแต่งตั้งเป็น จงหลาง (中郎) ในรัฐวุยก๊ก เมื่อสุมาอี้ เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของวุยก๊ก เขารู้สึกว่าสฺวิน อี่เป็นคนมีพรสวรรค์ที่หายากและเคยตั้งข้อสังเกตว่า "ลูกชายของนายอำเภอซุนเปรียบได้กับ ยฺเหวียน กัน บุตรชายของเหยาชิง[5]
สฺวิน อี่เป็นพระอาจารย์ของจักรพรรดิแห่งวุยก๊กพระองค์ที่สาม พระเจ้าโจฮอง เขายังได้รับมอบหมายให้เป็นผู้บัญชาการทหารม้า (騎都尉) และได้รับตำแหน่ง กวนเหนยโหว (關內侯) เขาศึกษาอี้จิงกับจงโฮย และมีการอภิปรายเชิงปรัชญากับ Sima Jun เกี่ยวกับค่านิยมขงจื้อ[6]
เมื่อผู้สำเร็จราชการแผ่นดินโจซองอยู่ในอำนาจจาก ค.ศ. 239 ถึง ค.ศ. 249[7] ขุนนางโฮอั๋นและคนอื่น ๆ ต้องการทำร้ายฟู เจีย แต่สฺวิน อี่ช่วยเขาไว้ หลังจากที่ผู้สำเร็จราชการสุมาสูปลดพระเจ้าโจฮอง และแทนที่พระองค์ด้วยพระเจ้าโจมอเป็นจักรพรรดิแห่งวุยก๊กในปี ค.ศ. 254 สฺวิน อี่แนะนำให้สุมาใช้โอกาสที่จะประกาศจักรพรรดิองค์ใหม่ดูว่าคู่แข่งทางการเมืองของเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ในปีเดียวกัน[8] ขุนพลบู๊ขิวเขียมและบุนขิม ซึ่งต่อต้านการกระทำของสุมาสูในการเปลี่ยนจักรพรรดิ ได้เริ่มก่อกบฏในสิ่วชุ่น (壽春; แถว ๆ อำเภอโช่ว มณฑลอานฮุยในปัจจุบัน) สฺวิน อี่ช่วยสุมาสูในการปราบกบฏ เขาได้รับพระราชทานยศเป็น ว่านซุยติงโหว (萬歲亭侯) พร้อมกับบ้านเรือน 400 หลังคาเรือนเป็นบำเหน็จความดีความชอบ[9]
ภายหลังการถึงแก่กรรมของสุมาสูในปี ค.ศ. 255 สุมาเจียวน้องชายของเขาได้กลายเป็นผู้สำเร็จราชการคนใหม่[8] สฺวิน อี่ ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นราชเลขา (尚书) ระหว่างปี ค.ศ. 257 ถึง ค.ศ. 258[10] เมื่อสุมาเจียวออกไปปราบปรามกบฏของจูกัดเอี๋ยน เขาให้สฺวิน อี่รักษาเมืองหลวงลั่วหยางในกรณีที่เขาไม่อยู่ ใน ค.ศ. 260 หลังจากที่หลานชายของเขา ต้านท่าย ถึงแก่กรรม
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ แม้ว่าไม่มีการบันทึกปีเกิดของสฺวิน อี่ ชีวประวัติของเขาใน จิ้นชู ระบุว่าตอนที่มารดาเสียชีวิต เขามีอายุมากกว่า 60 ปี ตามรายงานจากลำดับเหตุการณ์ของชีวประวัติ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนการล่มสลายของจ๊กก๊ก (ปลาย ค.ศ. 263) ดังนั้น ปีเกิดของสฺวิน อี่จึงน่าจะอยู่ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 200 Zhengao เล่มที่ 16 ระบุว่าตอนที่สฺวิน อี่เสียชีวิต เขามีอายุ 70 ปี (ตามการนับแบบเอเชียตะวันออก) ถ้าข้อมูลนี้ถูกต้อง ปีเกิดของเขาน่าจะเป็น ค.ศ. 205
- ↑ 2.0 2.1 de Crespigny (2007), p. 928.
- ↑ รายงานจากชีวประวัติของสุมาเอี๋ยนใน จิ้นชู สฺวิน อี่เสียชีวิตในวัน jiwei เดือน 4 ปีที่ 10 ของศักราช Taishi ในรัชสมัยของพระองค์ ตรงกับวันที่ 19 มิถุนายน ค.ศ. 274 ตามปฏิทินจูเลียน [(泰始十年)夏四月己未，太尉、临淮公荀𫖮薨。 ] Jin Shu, vol.03
- ↑ (荀顗，字景倩，潁川人，魏太尉彧之第六子也。幼為姊婿陳群所賞。性至孝，總角知名，博學洽聞，理思周密。) Jin Shu vol. 39.
- ↑ (晉陽秋曰： ... 司馬宣王見顗，奇之，曰：「荀令君之子也。近見袁偘，亦曜卿之子也。」) Jin Yang Qiu annotation in Sanguozhi vol. 10.
- ↑ (為魏少帝執經，拜騎都尉，賜爵關內侯。難鐘會《易》無互體，又與扶風王駿論仁孝孰先，見稱於世。) Jin Shu vol. 39.
- ↑ Sima (1084), vols. 74–75.
- ↑ 8.0 8.1 Sima (1084), vol. 76.
- ↑ (時曹爽專權，何晏等欲害太常傅嘏，顗營救得免。及高貴鄉公立，顗言於景帝曰：「今上踐阼，權道非常，宜速遣使宣德四方，且察外志。」毌丘儉、文欽果不服，舉兵反。顗預討儉等有功，進爵萬歲亭侯，邑四百戶。) Jin Shu vol. 39.
- ↑ Sima (1084), vol. 77.
- de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms 23-220 AD. Leiden: Brill. ISBN 9789004156050.
- Fang, Xuanling (648). Book of Jin (จิ้นชู).
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อจู้).
- Sima, Guang (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.