อักษรสินธุ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ตราประทับปรากฏอักษรสินธุ

อักษรสินธุเป็นอักษรที่พบในเขตอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุซึ่งเป็นเป็นอารยธรรมแห่งแรกในเอเชียใต้ อารยธรรมนี้เจริญสูงสุดเมื่อราว 2,057 – 1,357 ปีก่อนพุทธศักราช ซึ่งนักโบราณคดีเรียกว่ายุคฮารัปปัน บริเวณดังกล่าวรวมดินแดนของประเทศปากีสถานเกือบทั้งหมด บางส่วนของอินเดียไปจนถึงเดลฮีทางตะวันออก, บอมเบย์ทางใต้ และบางส่วนของอัฟกานิสถาน

จารึกและการถอดความ[แก้]

หลักฐานสำคัญเกี่ยวกับการเขียนในบริเวณนี้คือจารึกพบราว 2,000 ชิ้น แต่การถอดความทำได้ช้า เพราะ

  • เป็นจารึกขนาดสั้นและเป็นข้อความแบบย่อ สั้นสุดมีเครื่องหมาย 5 ตัว ยาวสุด 26 ตัว
  • ไม่รู้ว่าจารึกด้วยภาษาใด
  • ไม่มีจารึก 2 ภาษา

ภาษาที่เขียนด้วยอักษรสินธุ[แก้]

แนวคิดเกี่ยวกับภาษาที่เขียนด้วยอักษรสินธุมีหลายทฤษฎี

  • ภาษานี้ไม่เกี่ยวข้องกับภาษาใดในปัจจุบัน
  • ภาษานี้เป็นภาษาของเผ่าอารยัน ซึ่งใช้พูดในอินเดียเหนือและปากีสถาน เช่นเดียวกับ ภาษาฮินดี ภาษาสันสกฤต โดยภาษาของชาวสินธุอาจเป็นภาษาโบราณของภาษากลุ่มนี้ ข้อด้อยของทฤษฎีนี้คือ คำว่า ม้า ซึ่งมีความสำคัญในวัฒนธรรมของเผ่าอารยัน กลับปรากฏในอักษรนี้เก่าสุดเพียง 1,457 ปีก่อนพุทธศักราช ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่าไม่มีชาวอารยันก่อนช่วงเวลาดังกล่าว
  • ภาษานี้เป็นภาษาตระกูลมุนดา ซึ่งเป็นภาษาที่ใช้พูดในอินเดียตะวันออกและใกล้เคียงกับภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่คำศัพท์ของภาษาตระกูลมุนดาพบน้อยในวัฒนธรรมฮารัปปัน ทำให้ความเป็นไปได้ค่อนข้างคลุมเครือ
  • ภาษานี้เป็นภาษาดราวิเดียนซึ่งใช้พูดในอินเดียใต้ ยกเว้นภาษาบราฮุยในปากีสถาน นอกจากนั้นยังพบอิทธิพลของภาษาดราวิเดียนมากมายในยุคพระเวท โดยคำจากภาษากลุ่มอารยันเข้ามาแทนที่คำจากภาษาดราวิเดียน พยัญชนะบางตัวพบในภาษาอารยันและดราวิเดียนแต่ไม่พบในภาษากลุ่มอิหร่าน แสดงว่าภาษาดราวิเดียนอาจเป็นภาษาเริ่มต้นของภาษาอารยัน อักษรที่พบยังมีลักษณะของการเขียนภาษารูปคำติดต่อโดยบางเครื่องหมายเป็นปัจจัยต่อท้ายคำซึ่งเป็นลักษณะของภาษาดราวิเดียน

อักษรสินธุเป็นอักษรชนิดใด[แก้]

โดยทั่วไปถ้าเป็นอักษรแทนหน่วยเสียงจะมีสัญลักษณ์ไม่เกิน 40 ตัว ระบบพยางค์เช่นอักษรไลเนียร์เอหรืออักษรเชอโรกี มีราว 40 -100 ตัว ถ้าเป็นระบบแทนคำมีมากกว่า 100 ตัว อักษรสินธุมีสัญลักษณ์ 400 ตัว โดยทั่วไปใช้ 200 ตัว จึงน่าเป็นอักษรคำ

ระบบตัวเลข[แก้]

ระบบตัวเลขของอักษรสินธุเป็นเลขฐาน 8 ซึ่งพบในภาษาดราวิเดียนโบราณก่อนเปลี่ยนเป็นเลขฐาน 10 เมื่อได้รับอิทธิพลจากอารยัน ระบบนี้จะนับตั้งแต่ 1 – 7 เลข 8 ใช้คำว่า จำนวน เลข 9 คือ มาก-1 และ 10 คือ มาก

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อักษรสินธุ&oldid=9907779"