อักษรครันถะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรครันถะ
Shukla Grantha.svg
คำว่า "ครันถะ" ในอักษรคณะรันถะ
ชนิดอักษรสระประกอบ
ภาษาพูดภาษาทมิฬและภาษาสันสกฤต
ช่วงยุคคริสต์ศตวรรษที่ 7 - ปัจจุบัน[1][2] (ไม่รวมปัลลวะครันถะ)
ระบบแม่
ระบบลูกมลยาฬัม
ดิเวส อกุรุ
เสาราษฏร์
Tigalari[4]
ระบบพี่น้องทมิฬ, มอญเก่า, เขมร, จาม, กวิ
ช่วงยูนิโคดU+11300–U+1137F
ISO 15924Gran

อักษรครันถะ (เทวนาครี ग्रन्थ หมายถึง "หนังสือ" หรือ "จารึก") หรือ อักษรคฤนถ์ [5] หรือ อักษรคฤณถ์ [6] พัฒนามาจากอักษรพราหมี เริ่มปรากฏเมื่อราวพ.ศ. 1043 อักษรส่วนใหญ่ที่ใช้ในอินเดียใต้ มาจากอักษรปัลลวะ และมีอิทธิพลต่ออักษรสิงหล และอักษรไทยด้วย ชาวทมิฬใช้อักษรนี้เขียนภาษาสันสกฤต และยังคงใช้ในโรงเรียนสอนคัมภีร์พระเวท ของศาสนาฮินดูในปัจจุบัน

อักษร[แก้]

พยัญชนะ[แก้]

ตัวเดี่ยว[แก้]

Grantha Consonants.svg

ประกอบรวม[แก้]

Grantha ConsLig.gif

Grantha Script Southern Style Consonant Ligatures.svg

Grantha Ya Ra Ligatures.svg

Grantha RephLig.gif

สระ[แก้]

Grantha Vowels.svg

Grantha Matras.svg

ตัวเลข[แก้]

Grantha Numbers.svg


อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Grantha alphabet (writing system) – Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. สืบค้นเมื่อ 2012-03-11.
  2. ↑ Diringer, David (1948). Alphabet a key to the history of mankind. p. 411.
  3. ↑ Handbook of Literacy in Akshara Orthography, R. Malatesha Joshi, Catherine McBride(2019),p.28
  4. ↑ Grantha, Omniglot (2014)
  5. ↑ พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
  6. ↑ ธวัช ปุณโณทก. อักษรไทยโบราณ ลายสือไทย และวิวัฒนาการของชนชาติไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549, หน้า 34

ข้อมูล[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อักษรครันถะ&oldid=10102365"