ภาษาไทโซ่ง
| ภาษาไทโซ่ง | |
|---|---|
| ลาวโซ่ง | |
| ประเทศที่มีการพูด | ไทย |
| ชาติพันธุ์ | ชาวไทยทรงดำ |
| จำนวนผู้พูด | 32,000 (2000)[1] |
| ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
| ระบบการเขียน | อักษรไทย, อักษรไทเวียด |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | soa |
ภาษาไทโซ่ง, ภาษาลาวโซ่ง, ภาษาลาวโซ่งดำ หรือ ภาษาโซ่ง เป็นภาษาที่มีผู้พูดในประเทศไทยราว 32,307 คน (พ.ศ. 2543) พบในจังหวัดกาญจนบุรี เพชรบุรี พิษณุโลก นครสวรรค์ นครปฐม สุพรรณบุรี ชุมพร สุราษฎร์ธานี กำแพงเพชร พิจิตร เลย สุโขทัย ราชบุรี ประจวบคีรีขันธ์ สมุทรสาคร สมุทรสงคราม เพชรบูรณ์ มีความใกล้เคียงกับภาษาไทดำ อยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มกัม-ไท สาขาเบ-ไท สาขาย่อยไท-แสก
อ่านเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ภาษาไทโซ่ง ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- Somsonge, Burusphat. 2012. "Tones of Thai Song Varieties". Journal of the Southeast Asian Linguistics Society (JSEALS) 5:32-48.
| ภาษาราชการ | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ภาษาพื้นเมือง |
| ||||||||||
| ภาษามือ | |||||||||||
