ภาษาโซ่ (ทะวืง)
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ระวังสับสนกับ ภาษาโซ่
| ภาษาโซ่ (ทะวืง) | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | ไทย, ลาว |
| จำนวนผู้พูด | 2,520 คน (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา |
ออสโตรเอเชียติก
|
| ระบบการเขียน | อักษรไทย (ในไทย) |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | thm |
ภาษาโซ่ (ทะวืง) หรือ ภาษาทะวืง มีผู้พูดทั้งหมด 2,520 คน พบในไทย 750 คน (พ.ศ. 2539) ในจังหวัดสกลนคร พูดภาษาลาวได้ด้วย ในลาวมี 1,770 คน (พ.ศ. 2543) จัดอยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก ภาษากลุ่มมอญ-เขมร สาขาเวียต-เหมื่อง ในประเทศไทยบางครั้งเรียกภาษานี้ว่าภาษาโซ่ เป็นคนละภาษากับภาษามลาบรีหรือภาษาผีตองเหลือง
สัทวิทยา[แก้]
พยัญชนะ[แก้]
| ลักษณะการออกเสียง | ตำแหน่งเกิดเสียง | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ริมฝีปาก | ปุ่มเหงือก | เพดานแข็ง | เพดานอ่อน | เส้นเสียง | ||||
| เสียงนาสิก | m | n | ɲ | ŋ | ||||
| เสียงกัก | ไม่ก้อง | ไม่พ่นลม | p | t | c | k | ʔ | |
| พ่นลม | pʰ | tʰ | kʰ | |||||
| ก้อง | b | d | ||||||
| เสียงเสียดแทรก | s | h | ||||||
| เสียงข้างลิ้น | l | |||||||
| เสียงกึ่งสระ | w | j | ||||||
- หน่วยเสียงที่เป็นได้ทั้งพยัญชนะต้นและพยัญชนะท้ายมี 11 หน่วยเสียง ได้แก่ /m/, /n/, /ŋ/, /p/, /t/, /k/, /ʔ/, /s/, /h/, /w/ และ /j/
- หน่วยเสียง /c/ อาจออกเสียงเป็น [c] หรือ [t͡ɕ][2]
- หน่วยเสียง /s/ เมื่ออยู่ในตำแหน่งต้นพยางค์ออกเสียงเป็น [s] หรือ [ʃ] และเมื่ออยู่ในตำแหน่งท้ายพยางค์ออกเสียงเป็น [ç][2]
- หน่วยเสียง /f/ พบเฉพาะในคำยืมจากภาษาไทย คนรุ่นเก่ามักออกเสียงพยัญชนะนี้เป็น [pʰ][3]
สระ[แก้]
สระเดี่ยว[แก้]
| ระดับลิ้น | ตำแหน่งลิ้น | ||
|---|---|---|---|
| หน้า | กลางลิ้น | หลัง | |
| สูง | i | ɨ | u |
| กึ่งสูง | e | ə | o |
| กึ่งต่ำ | ʌ | ||
| ต่ำ | ɛ | a | ɔ |
สระประสม[แก้]
หน่วยเสียงสระประสมภาษาโซ่ (ทะวืง) ถิ่นหนองม่วงและหนองแวงมี 2 หน่วยเสียง[4] ได้แก่ /ia/ และ /ua/
ลักษณะน้ำเสียง[แก้]
ภาษาโซ่ (ทะวืง) ถิ่นหนองม่วงและหนองแวงมีลักษณะน้ำเสียง 3 ลักษณะ ได้แก่ ลักษณะน้ำเสียงปรกติ ลักษณะน้ำเสียงทุ้มต่ำ และลักษณะน้ำเสียงสูงบีบ ปัจจุบันลักษณะน้ำเสียงเหล่านี้อยู่ระหว่างการพัฒนาขึ้นมาเป็นเสียงวรรณยุกต์[5]
อ้างอิง[แก้]
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษาโซ่ (ทะวืง) อักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560, หน้า 26.
- ↑ 2.0 2.1 Premsrirat, Suwilai. "Phonological characteristics of So (Thavung), a Vietic language of Thailand." Mon-Khmer Studies 26 (1996): 161-178.
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษาโซ่ (ทะวืง) อักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560, หน้า 11.
- ↑ 4.0 4.1 สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษาโซ่ (ทะวืง) อักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560, หน้า 29.
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษาโซ่ (ทะวืง) อักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560, หน้า 4.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||
