ภาษาค้าง
หน้าตา
ภาษาค้าง | |
---|---|
Mang U’ | |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศเวียดนาม |
ภูมิภาค | จังหวัดเซินลาและจังหวัดลายเจิว |
ชาติพันธุ์ | ชาวค้าง |
จำนวนผู้พูด | 14,000 คน (2009 census)[1] |
ตระกูลภาษา | |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | kjm – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: xao – Khao |
ภาษาค้าง (Kháng; จีน: 抗语) หรือภาษาขะอาง ภาษาฮาง ภาษาเบรน เป็นภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกในประเทศเวียดนาม[2] โดยมีความใกล้ชิดกับภาษาบูมังในมณฑลยูนนานตอนใต้ ประเทศจีน
การจัดอันดับ
[แก้]พอล ซิดเวลล์ (2014)[3] จัดให้ภาษาค้างอยู่ในกลุ่มภาษาปะหล่อง แม้ว่า Jerold Edmondson (2010) เสนอแนะว่าภาษานี้อยู่ในกลุ่มภาษาขมุก็ตาม
ภาษาค้างมีความใกล้ชิดกับภาษาบูมังมากที่สุด (Edmondson 2010).
บริเวณที่มีผู้พูด
[แก้]ผู้พูดภาษาค้างได้รับการยอมรับเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศเวียดนามอย่างเป็นทางการ[4] และมีจำนวน 10,272 คนใน ค.ศ. 1999
มีผู้พูดภาษาค้างในอำเภอของจังหวัดเซินลาและจังหวัดลายเจิว เวียดนามตะวันตกเฉียงเหนือ:[5]
- จังหวัดเซินลา (ริมแม่น้ำดำ)
- Thuận Châu (รวมหมู่บ้าน Bản Ná Lai)
- Quỳnh Nhai
- Mường La
- จังหวัดลายเจิว
- จังหวัดเดี่ยนเบียน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ภาษาค้าง ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
Khao ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก) - ↑ Hammarström (2015) Ethnologue 16/17/18th editions: a comprehensive review: online appendices
- ↑ Sidwell, Paul. 2014. "Khmuic classification and homeland เก็บถาวร 2016-02-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน". Mon-Khmer Studies 43.1:47-56
- ↑ "Documenting and Preserving the Khang Language in Vietnam". United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. สืบค้นเมื่อ 2016-08-29.
- ↑ Edmondson, Jerold A. (2010). "The Kháng language of Vietnam in comparison to Ksingmul (Xinh-mun)" (PDF). ใน McElhanon, Kenneth A.; Reesink, Ger (บ.ก.). A Mosaic of languages and cultures: studies celebrating the career of Karl J. Franklin. SIL e-Books. SIL International, Dallas. p. 140.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Dao, Jie 刀洁. 2007. Bumang yu yanjiu 布芒语研究 [A study of Bumang]. Beijing: Minzu University.
- Ferlus, Michel. 1996. Langues et peuples viet-muong [Viet-Muong languages and peoples]. Mon-Khmer Studies Journal (MKS) 26. 7–28
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
- Mikami, Naomitsu. 2003. "A Khang phonology and wordlist." Reports on Minority Languages in Mainland Southeast Asia, ed. by Ueda Hiromi, 1–42. Endangered Languages of the Pacific Rim. Osaka: Faculty of Informatics, Osaka Gakuin University.
- Schliesinger, Joachim. 1998. Hill tribes of Vietnam. Vol. Vol. 2. 2 vols. Bangkok: White Lotus Co. Ltd.
- Tạ, Quang Tùng. 2023. Ngữ âm tiếng Kháng và phương án chữ viết cho người Kháng ở Việt Nam. Thái Nguyên: Nhà xuất bản đại học Thái Nguyên.
- Thông Tấn Xã Việt Nam [Vietnam News Agency]. 2006. Việt Nam Hình Ảnh Cộng Dồng 54 Dân Tộc [Vietnam Image of the Community of 54 Ethnic Groups]. Hanoi: The Vna Publishing House.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- https://web.archive.org/web/20131202221448/http://cema.gov.vn/modules.php?name=Content&op=details&mid=508
- http://projekt.ht.lu.se/rwaai RWAAI (Repository and Workspace for Austroasiatic Intangible Heritage)
- http://hdl.handle.net/10050/00-0000-0000-0003-93F5-2@view Khang in RWAAI Digital Archive