ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การทางพิเศษแห่งประเทศไทย"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 52: | บรรทัด 52: | ||
| หัวหน้า1_ชื่อ = พลเอก[[วิวรรธน์ สุชาติ]]<ref>http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2558/E/059/25.PDF</ref> |
| หัวหน้า1_ชื่อ = พลเอก[[วิวรรธน์ สุชาติ]]<ref>http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2558/E/059/25.PDF</ref> |
||
| หัวหน้า1_ตำแหน่ง = ประธานกรรมการ |
| หัวหน้า1_ตำแหน่ง = ประธานกรรมการ |
||
| หัวหน้า2_ชื่อ = |
| หัวหน้า2_ชื่อ = ณรงค์ เขียดเดช |
||
| หัวหน้า2_ตำแหน่ง = |
| หัวหน้า2_ตำแหน่ง = ผู้ว่าการ |
||
| หัวหน้า3_ชื่อ = |
| หัวหน้า3_ชื่อ = อุรวดี ชูศรี |
||
| หัวหน้า3_ตำแหน่ง = ผู้ว่าการ |
| หัวหน้า3_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ (ฝ่ายบริหาร) |
||
| หัวหน้า4_ชื่อ = |
| หัวหน้า4_ชื่อ = สุทธิศักดิ์ วรรธนวินิจ |
||
| หัวหน้า4_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ |
| หัวหน้า4_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ (ฝ่ายกฎหมายและกรรมสิทธิ์ที่ดิน) |
||
| หัวหน้า5_ชื่อ = |
| หัวหน้า5_ชื่อ = ดำเกิง ปานขำ |
||
| หัวหน้า5_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ |
| หัวหน้า5_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ (ฝ่ายปฏิบัติการ) |
||
| หัวหน้า6_ชื่อ = |
| หัวหน้า6_ชื่อ = สุชาติ ชลศักดิ์พิพัฒน์ |
||
| หัวหน้า6_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ |
| หัวหน้า6_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ (ฝ่ายก่อสร้างและบำรุงรักษา) |
||
| หัวหน้า7_ชื่อ = |
| หัวหน้า7_ชื่อ = วิชาญ เอกรินทรากุล |
||
| หัวหน้า7_ตำแหน่ง = |
| หัวหน้า7_ตำแหน่ง = รองผู้ว่าการ (ฝ่ายวิชาการ) |
||
| หัวหน้า8_ชื่อ = |
| หัวหน้า8_ชื่อ = ภานุมาตีฐต์ สมุทรคีรีจ์ |
||
| หัวหน้า8_ตำแหน่ง = |
| หัวหน้า8_ตำแหน่ง = ผู้ช่วยผู้ว่าการ |
||
| หัวหน้า9_ชื่อ = |
| หัวหน้า9_ชื่อ = ว่าง |
||
| หัวหน้า9_ตำแหน่ง = |
| หัวหน้า9_ตำแหน่ง = ผู้ชำนาญการ (ด้านการคลัง) |
||
| หัวหน้า10_ชื่อ = |
| หัวหน้า10_ชื่อ = |
||
| หัวหน้า10_ตำแหน่ง = |
| หัวหน้า10_ตำแหน่ง = |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:05, 30 มกราคม 2559
Expressway Authority of Thailand | |
ไฟล์:EXAT Logo.png | |
ภาพรวมหน่วยงาน | |
---|---|
ก่อตั้ง | 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515 |
สำนักงานใหญ่ | 2380 ถ.พหลโยธิน แขวงเสนานิคม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 |
งบประมาณประจำปี | 1,200 ล้านบาท (พ.ศ. 2558)[1] |
ฝ่ายบริหารหน่วยงาน |
|
เว็บไซต์ | www.exat.co.th |
การทางพิเศษแห่งประเทศไทย (อังกฤษ: The Expressway Authority of Thailand ชื่อย่อ: กทพ.; EXAT) เป็นรัฐวิสาหกิจสังกัดกระทรวงคมนาคม ก่อตั้งขึ้นตามประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 290 ลงวันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515 โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะสร้าง หรือจัดให้มีทางพิเศษด้วยวิธีการใดๆ ตลอดจนบำรุงรักษาทางพิเศษและดำเนินงานต่างๆ ที่เกี่ยวกับทางพิเศษ โดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล[3][4]
ประวัติ
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
สายทางพิเศษ
การทางพิเศษแห่งประเทศไทย ปัจจุบันได้เปิดให้บริการทางพิเศษ 7 สายทาง คือ
- ทางพิเศษเฉลิมมหานคร (ระบบทางด่วนขั้นที่ 1)
- ทางพิเศษศรีรัช (ระบบทางด่วนขั้นที่ 2)
- ทางพิเศษฉลองรัช (ทางด่วนสายถนนกาญจนาภิเษก-อาจณรงค์)
- ทางพิเศษบูรพาวิถี (ทางด่วนสายบางนา-ชลบุรี)
- ทางพิเศษอุดรรัถยา (ทางด่วนสายบางปะอิน-ปากเกร็ด)
- ทางพิเศษสายบางนา-อาจณรงค์ (ระบบทางด่วนขั้นที่ 3 สายใต้ ตอน S1)
- ทางพิเศษกาญจนาภิเษก (ทางด่วนวงแหวนใต้)
ศูนย์ควบคุม
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษเฉลิมมหานคร (CCB1)
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษศรีรัช (CCB2)
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษฉลองรัช (CCB3)
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษบูรพาวิถี (CCB4)
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษอุดรรัถยา (CCB5)
- ศูนย์ควบคุมทางพิเศษบางพลี-สุขสวัสดิ์ (CCB6)
ระบบจัดเก็บค่าผ่านทางระบบอิเล็กทรอนิกส์
การทางพิเศษแห่งประเทศไทยได้เปิดให้บริการระบบจัดเก็บค่าผ่านทางระบบอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Toll Collection System: ETCs) โดยเรียกว่า Easy Pass เมื่อวันที่ 31 มกราคม 2553 ในสายทางพิเศษเฉลิมมหานคร ทางพิเศษฉลองรัช และทางพิเศษวงแหวนรอบนอกด้านใต้ (บางพลี-บางขุนเทียน) และวันที่ 25 กรกฎาคม 2553 ในสายทางพิเศษศรีรัช กทพ. ได้นำ Easy Pass เข้ามาใช้แทนระบบ Tag เดิม เพื่อขยายปริมาณการรองรับการจราจรบริเวณหน้าด่านเก็บค่าผ่านทาง โดยสามารถทำได้สูงสุด 1200 คันต่อชั่วโมงต่อช่องทาง
อ้างอิง
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2558 เล่ม 131 ตอนที่ 69ก วันที่ 30 กันยายน 2557
- ↑ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2558/E/059/25.PDF
- ↑ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 290 เพื่อกำหนดให้จัดตั้ง การทางพิเศษแห่งประเทศไทย โดยให้มีอำนาจหน้าที่ในการสร้างทางพิเศษ (มีสถานะเทียบเท่าพระราชบัญญัติ), ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 89, ตอน 182 ก ฉบับพิเศษ, 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515.
- ↑ พระราชบัญญัติ การทางพิเศษแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2550, ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 125 ตอนที่ 4 ก, 8 มกราคม พ.ศ. 2551.