ประเทศเซเนกัล

บทความนี้เกี่ยวกับประเทศ สำหรับแม่น้ำ ดูที่ แม่น้ำเซเนกัล

สาธารณรัฐเซเนกัล République du Sénégal (ฝรั่งเศส)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "Un Peuple, Un But, Une Foi" (ฝรั่งเศส) "หนึ่งชนชาติ หนึ่งเป้าหมาย หนึ่งศรัทธา"
เพลงชาติ: แป็งเซตูโวกอรา ฟราเปเลบาลาฟง
ที่ตั้งของ ประเทศเซเนกัล  (เขียวเข้ม)
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	ดาการ์ 14°40′N 17°25′W
ภาษาราชการ	ฝรั่งเศส
ภาษากลาง	โวโลฟ
ภาษาประจำชาติ	รายชื่อ: อาหรับ Balanta Jola-Fonyi มานินกา Mandjak Mankanya Noon Pulaar เซเรอร์ โซนินเก
กลุ่มชาติพันธุ์	โวโลฟ (41.3%) ฟูลา (17.8%) เซเรอร์ (15.7%) มันดินกา (14.0%) Jola (3.7%) Soninke (1.1%) อื่น ๆ (7.4%)
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ประธานาธิบดีแบบสาธารณรัฐ
• ประธานาธิบดี	Bassirou Diomaye Faye
• นายกรัฐมนตรี	Ousmane Sonko
• ประธานรัฐสภา	Amadou Mame Diop
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
เป็นเอกราช
• ก่อตั้งสาธารณรัฐ	25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1958
• จากฝรั่งเศสa	4 เมษายน ค.ศ. 1960
• ถอนตัวจาก สหพันธรัฐมาลี	20 สิงหาคม ค.ศ. 1960
พื้นที่
• รวม	196,712 ตารางกิโลเมตร (75,951 ตารางไมล์) (อันดับที่ 86)
• แหล่งน้ำ (%)	2.1
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ	15,411,614 (อันดับที่ 72)
• สำมะโนประชากร 2016	16,624,000 (อันดับที่ 73)
• ความหนาแน่น	68.7 ต่อตารางกิโลเมตร (177.9 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 134)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2020 (ประมาณ)
• รวม	66.438 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 99)
• ต่อหัว	3,675 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 158)
จีดีพี (ราคาตลาด)	2020 (ประมาณ)
• รวม	28.02 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 105)
• ต่อหัว	1,675 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 149)
จีนี (2011)	40.3 ปานกลาง
เอชดีไอ (2019)	0.512 ต่ำ · อันดับที่ 168
สกุลเงิน	West African CFA franc (XOF)
เขตเวลา	UTC (เวลามาตรฐานกรีนิช)
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+221
โดเมนบนสุด	.sn
กับเฟรนช์ซูดาน ในฐานะสหพันธรัฐมาลี

เซเนกัล (ฝรั่งเศส: Sénégal) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐเซเนกัล (ฝรั่งเศส: République du Sénégal) เป็นประเทศที่อยู่ในแอฟริกาตะวันตก มีพรมแดนทางตะวันตกจรดมหาสมุทรแอตแลนติก ทางเหนือจรดมอริเตเนีย ทางตะวันออกจรดมาลี และทางใต้จรดกินีและกินี-บิสเซา โดยล้อมแกมเบียซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกของประเทศไว้เกือบทั้งหมด และมีหมู่เกาะกาบูเวร์ดีตั้งอยู่ห่างจากชายแดนตะวันตกไปราว 560 กิโลเมตร

ภูมิศาสตร์

พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบลุ่มกึ่งทะเลทราย โดยค่อย ๆ ลาดสูงขึ้นไปจรดเชิงเขาบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ที่อุดมไปด้วยป่าไม้

ประวัติศาสตร์

บทความหลัก: ประวัติศาสตร์เซเนกัล

ศตวรรษที่ 19-20

บทความหลัก: การบุกครองเซเนกัลของฝรั่งเศส และ ซูดานของฝรั่งเศส

ยุคอาณานิคม ชาวยุโรปชาติแรกที่เข้ามาตั้งรกราก ได้แก่ ชาวโปรตุเกสในคริสต์ศตวรรษที่ 15 แต่ต่อมาในศตวรรษที่ 17 อิทธิพลของฝรั่งเศสเริ่มเข้ามาและมีเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ และสามารถสยบรัฐมุสลิมรัฐสุดท้ายได้ในปี 1893 เซเนกัลตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสนานถึง 300 ปี (1659-1960) และดาการ์กลายเป็นเมืองหลวงของอาณานิคมฝรั่งเศสในแอฟริกาตะวันตก เซเนกัลได้รับเอกราชโดยรวมอยู่ในสหพันธรัฐมาลีในวันที่ 20 มิถุนายน 1960 และได้ถอนตัวออกจากสหพันธรัฐเพื่อเป็นประเทศเอกราชอย่างแท้จริงเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 1960

หลังการประกาศเอกราช

บทความหลัก: สหพันธรัฐมาลี

ยุคหลังได้รับเอกราช เมื่อเซเนกัลได้รับเอกราช นาย เลออปอล เซดาร์ ซ็องกอร์ เป็นประธานาธิบดีคนแรกและเป็นประมุขของประเทศ จนเมื่อปี 1980 นักการเมืองรุ่นใหม่ ได้กดดันให้เขาลาออกเนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจส่งผลให้นาย Abdou Diouf ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีขณะนั้นได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดีคนที่สองของเซเนกัลแทน และดำรงตำแหน่งต่อมาเป็นเวลา 19 ปี โดยได้รับเลือกตั้งทั้งหมด 3 ครั้ง ในปี 1983, 1988 และ 1993 ในการเลือกตั้งเมื่อปี 2000 นาย Diouf พ่ายแพ้แก่ผู้นำฝ่ายค้าน นาย Abdoulaye Wade เนื่องจากชาวเซเนกัลอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและเกิดความเบื่อหน่ายในพรรคสังคมนิยมของนาย Diouf ซึ่งครองอำนาจมานานถึง 40 ปี และมีความแตกแยกภายในพรรคสูง อนึ่ง เซเนกัลเคยรวมประเทศกับแกมเบียจัดตั้งสหพันธรัฐเซเนแกมเบียในปี 1982 แต่ก็กลับแยกกันดังเดิมอีกในปี 1989

การเมืองการปกครอง

บริหาร

การเมืองเซเนกัลมีความมั่นคงมากที่สุดประเทศหนึ่งในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก และ เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในแอฟริกาซึ่งไม่เคยประสบเหตุปฏิวัติรัฐประหาร พรรคร่วมรัฐบาล นำโดยพรรค Senegalese Democratic Party ของประธานาธิบดี Wade คุมเสียงข้างมากในสภา การเมืองจึงมีเสถียรภาพสูง นอกจากนี้ ยังสามารถสร้างแนวร่วมได้เพิ่มขึ้น

ปัญหาสำคัญของเซเนกัลคือการต่อต้านจากกลุ่มติดอาวุธ the Movement of Democratic Forces in Casamance ของชนเผ่า Dioula ซึ่งไม่พอใจในการปกครองของชนเผ่า Wolof ซึ่งเป็นเผ่าใหญ่ที่สุดของเซเนกัล เนื่องจากเห็นว่า กลุ่มตนไม่ได้รับความสนใจจากรัฐบาลในอดีต แม้ว่าจะมีการลงนามความตกลงสันติภาพกันเมื่อเดือนธันวาคม 2004 แต่ก็ยังมีต่อต้านอยู่เสมอ แม้ว่าจะมีปัญหาภายในดังกล่าว แต่ก็ถือได้ว่าเซเนกัลเป็นหนึ่งในประเทศประชาธิปไตยที่มีเสถียรภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งในแอฟริกา

การแบ่งเขตการปกครอง

ประเทศเซเนกัลแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 14 เขตการปกครอง (regions) ได้แก่

1. เขตดาการ์
2. เขตดิอัวร์เบล
3. เขตฟาทิค
4. เขตคาฟฟรีน
5. เขตเคาแล็ค
6. เขตเคเดาเกา
7. เขตโคลดา
8. เขตลูกา
9. เขตมาตัม
10. เขตเซดิว
11. เขตเซนต์หลุยส์
12. เขตทัมบาเคาน์ดา
13. เขตทิเอส
14. เขตชิกูยน์ชอร์

เศรษฐกิจ

โครงสร้าง

เซเนกัลเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจที่สำคัญของภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก แต่ใน ค.ศ. 1993 เซเนกัลประสบปัญหาความตกต่ำทางเศรษฐกิจอันเป็นผลมาจากการขาดดุลการค้าและมีหนี้สินต่างประเทศอยู่เป็นจำนวนมาก เป็นผลให้เศรษฐกิจขยายตัวเพียงร้อยละ 2.1 ต่อมาเมื่อวันที่ 1 มกราคม 1994 รัฐบาลได้มีการปฏิรูปเศรษฐกิจโดยการสนับสนุนจากประเทศผู้บริจาค การปฏิรูปเริ่มจากการประกาศลดค่าเงินสกุลฟรังค์เซฟา (CFA) ลง 50 % (ค่า CFA ได้ผูกค่าเงินตายตัวกับค่าเงินยูโร) การควบคุมราคาและการอุดหนุนได้ค่อย ๆ ยกเลิกไป ผลจากการปฏิรูปส่งผลให้เศรษฐกิจเซเนกัลปรับตัวดีขึ้น GDP ขยายตัวเฉลี่ยร้อยละ 5 ในช่วงปี 1995-2006 อัตราเงินเฟ้อลดลงเหลือร้อยละ 2 ในปี 2006

ในฐานะที่ เซเนกัลเป็นสมาชิกสหภาพเศรษฐกิจและการเงินแห่งแอฟริกาตะวันตก (WAEMU) เซเนกัลได้ดำเนินการในการรวมตัวให้เข้มข้นมากขึ้นโดยการปรับระบบภาษีที่คิดกับนอกกลุ่มให้เป็นหนึ่งเดียวกัน และดูแลนโยบายการเงินอย่างมีเสถียรภาพมากขึ้น ปัญหาการว่างงานยังคงเป็นแรงผลักดันให้มีคนเซเนกัลอพยพไปยุโรปเพื่อหางานทำอย่างต่อเนื่อง วิกฤติด้านพลังงานก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ส่งผลให้เกิดปัญหาไฟดับบ่อยครั้งในบริเวณที่กว้างขวางในปี 2006 นอกจากนั้น เซเนกัลยังพึ่งพาเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามผลจากการประกาศโครงการยกหนี้ให้กับประเทศยากจนของ IMF นั้น เซเนกัลได้รับการปลดหนี้ไปถึง 2 ใน 3

เศรษฐกิจของเซเนกัลขึ้นอยู่กับภาคบริการ การค้า การขนส่ง และการท่องเที่ยวเป็นหลัก เนื่องจากจุดเด่นด้านทำเลที่ตั้งของเซเนกัลที่เป็นศูนย์กลางกระจายสินค้าและการขนส่งในแอฟริกาตะวันตก แต่ในด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมกลับได้รับการพัฒนาน้อย อุตสาหกรรมที่สำคัญได้แก่ อุปกรณ์ก่อสร้าง และการแปรรูปทรัพยากรธรรมชาติ เช่น ปลา น้ำมันจากถั่วลิสง และฟอสเฟต

รายได้หลักของเซเนกัลมาจากการส่งออกสินค้าภาคเกษตร อาทิ ถั่วลิสง ประมง ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม ฟอสเฟต ฝ้าย การท่องเที่ยว การบริการ และพึ่งพาเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศ ทั้งนี้ ประเทศและองค์กรที่ให้ความช่วยเหลือเซเนกัลในด้านการพัฒนามีหลายแหล่ง อาทิ ฝรั่งเศส กองทุนการเงินระหว่างประเทศ สหภาพยุโรป ธนาคารเพื่อการพัฒนาแอฟริกา USAID ญี่ปุ่น เยอรมนี แคนาดา และหน่วยงานของสหประชาติ รัฐบาลเซเนกัลมีนโยบายเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจของประเทศจากสังคมนิยมเป็นทุนนิยม สนับสนุนการค้าเสรีโดยได้เริ่มผ่อนคลายมาตรการกีดกันทางการค้า และแปรรูปรัฐวิสาหกิจ เนื่องจากแรงกดดันจากองค์การระหว่างประเทศที่ให้ความช่วยเหลือ โดยเฉพาะ IMF และธนาคารโลก ซึ่งประสงค์ให้รัฐบาลเซเนกัลปฏิรูปนโยบายทางเศรษฐกิจเป็นแบบการค้าเสรี

ประชากรศาสตร์

จำนวนประชากร 14,354,690 คน (กรกฎาคม 2015) อัตราขยายตัว 2.6 % (2007)

เชื้อชาติ

เชื้อชาติ – โวลอฟ 43.3%, พูลาร์ 23.8%, เซเรร์ 14.7 %, โจล่า 3.7 %, แมนดินก้า 3 %, โซนินเก 1.1 %, ชาวยุโรปและเลบานอน 1 %, อื่น ๆ 9.4 %

ศาสนา

บทความหลัก: ศาสนาในประเทศเซเนกัล

ประชากรเซเนกัลส่วนใหญ่ นับถือศาสนามุสลิม 94 %, คริสเตียน 5 % (ส่วนใหญ่เป็นแคธอลิค, ความเชื่อท้องถิ่น 1 % พุทธ 0.01% ดูเพิ่มได้ในพุทธศาสนาในประเทศเซเนกัล

ภาษา

บทความหลัก: ภาษาในประเทศเซเนกัล

ภาษาฝรั่งเศส (ภาษาทางการ), โวลอฟ, พูลาร์, โจล่า, แมนดินก้า

ดูเพิ่ม

• ทวีปแอฟริกา
• ดินแดนในอาณัติของสันนิบาตชาติ
• ภาษาฝรั่งเศส
• ปอล บียา
• ฟุตบอลทีมชาติแคเมอรูน

อ่านเพิ่ม

• Babou, Cheikh Anta, Fighting the Greater Jihad: Amadu Bamba and the Founding of the Muridiyya of Senegal, 1853–1913, (Ohio University Press, 2007)
• Behrman, Lucy C, Muslim Brotherhood and Politics in Senegal, (iUniverse.com, 1999)
• Buggenhage, Beth A, Muslim Families in Global Senegal: Money Takes Care of Shame, (Indiana University Press, 2012)
• Bugul, Ken, The Abandoned Baobab: The Autobiography of a Senegalese Woman, (University of Virginia Press, 2008)
• Foley, Ellen E, Your Pocket is What Cures You: The Politics of Health in Senegal, (Rutgers University Press, 2010)
• Gellar, Sheldon, Democracy in Senegal: Tocquevillian Analytics in Africa, (Palgrave Macmillan, 2005)
• Glover, John, Sufism and Jihad in Modern Senegal: The Murid Order, (University of Rochester Press, 2007)
• Kane, Katharina, Lonely Planet Guide: The Gambia and Senegal, (Lonely Planet Publications, 2009)
• Kueniza, Michelle, Education and Democracy in Senegal, (Palgrave Macmillan, 2011)
• Mbacké, Khadim, Sufism and Religious Brotherhoods in Senegal, (Markus Wiener Publishing Inc., 2005)
• Streissguth, Thomas, Senegal in Pictures, (Twentyfirst Century Books, 2009)
• Various, Insight Guide: Gambia and Senegal, (APA Publications Pte Ltd., 2009)
• Various, New Perspectives on Islam in Senegal: Conversion, Migration, Wealth, Power, and Femininity, (Palgrave Macmillan, 2009)
• Various, Senegal: Essays in Statecraft, (Codesria, 2003)
• Various, Street Children in Senegal, (GYAN France, 2006)

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาฝรั่งเศส)
• Country Profile from BBC News
• Senegal. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• ประเทศเซเนกัล ที่เว็บไซต์ Curlie
• Wikimedia Atlas of Senegal

Trade

• Senegal Corruption Profile from the Business Anti-Corruption Portal
• Senegal 2012 Summary Trade Statistics