บิ๊กโชว์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Big Show)
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
Big Show
Big Show October 2018.jpg
ชื่อเกิดPaul Donald Wight II[1]
เกิด8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1972 (49 ปี)[2]
Aiken, South Carolina, U.S.
ที่พักTampa, Florida, U.S.[2]
การศึกษาWichita State University
คู่สมรส
  • Melissa Piavis (แต่งปี 1997; หย่าปี 2002)
  • Bess Katramados (แต่งปี 2002)
บุตร3
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบน
สังเวียน
ส่วนสูง7 ft 0 in (213 ซm)[5][6] – 7 ฟุต 2 นิ้ว (218 เซนติเมตร)[7][8]
น้ำหนัก383 lb (174 kg)[5][9] – 500 lb (230 kg)[6][10]
มาจากTampa, Florida[5]
ฝึกหัดโดยLarry Sharpe[2]
Thrasher[2]
เปิดตัวDecember 3, 1994[11]

พอล ดอนัลด์ ไวต์ที่ 2 (Paul Donald Wight II) เกิด 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1972 เป็นนักมวยปล้ำอาชีพ, อดีตนักบาสเกตบอลและนักแสดงชาวอเมริกันที่รู้จักดีในWWEนาม บิ๊กโชว์ (Big Show)[12]

ประวัติ[แก้]

ก่อนที่บิ๊กโชว์จะเข้าวงการมวยปล้ำนั้น เค้าได้เคยเป็นนักบาสเกตบอลมาก่อน และด้วยน้ำหนัก 441 ปอนด์หรือราวๆ 200 กิโลกรัม ในขณะนั้นได้ก่อปัญหาและกระทบต่อการเป็นนักบาสเกตบอลของเขา ดังนั้นเมื่อบิ๊กโชว์ทบทวนดูว่าเมื่ออาชีพนักบาสเกตบอลของเขาเริ่มมีปัญหานํ้าหนักแล้วเราจะเดินหน้าชีวิตในแนวทางไหน ถึงอย่างไรก็ดีโชคได้เข้าข้างเค้าเป็นอย่างมากเพราะบิ๊กโชว์ ได้เบนเข็มทิศชีวิตแล้วหันหน้าเข้าสู่วงการมวยปล้ำอย่างเต็มตัวด้วยการแนะนำจาก Bonaduce และ Bonaduce ได้แนะนำบิ๊กโชว์ ให้กับเจ้าพ่อแห่งวงการมวยปล้ำในขณะนั้นและถือได้ว่าเป็นผู้มีอิทธิพลสูงมากสูงสุดเลยทีเดียวคนนั้นคือฮัลค์ โฮแกน ซึ่งโฮแกนก็ชื่นชอบบิ๊กโชว์เป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากมีหน่วยก้านที่ดี รูปร่างสูงใหญ่มากที่สุด

ต่อมาโฮแกนก็ได้แนะนำบิ๊กโชว์ให้กับเอริก บิสชอฟฟ์ ภายใต้สังกัด WCW ซึ่งบิสชอฟฟ์ดำรงตำแหน่ง Vice President ในขณะนั้น ถึงอย่างไรก็ตามเส้นทางการเป็นนักมวยปล้ำของบิ๊กโชว์ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบซักทีเดียว อันเนื่องมาจากบิ๊กโชว์ไม่ได้มีประสบการณ์ในด้านมวยปล้ำเลย ถึงอย่างไรเค้าก็ไม่เคยย่อท้อต่อชะตาชีวิตที่พลิกผัน จนแล้วจนรอดเค้าก็ได้เข้าสู่วงการมวยปล้ำอย่างเป็นทางการภายใต้สังกัด WCW ภายใต้ชื่อ เดอะไจแอนต์ ผู้หน้าเกรงขาม โดยมีเควิน ซัลลิแวนข้างกาย และชื่อเสียงของเดอะไจแอนต์ ก็พุ่งติดลมบนจนเป็นที่ติดหู และเกียรติยศต่างๆก็วิ่งมาชนโดยที่เค้าเองยังไม่ทันตั้งตัว เพราะเค้าเป็นคนง่ายๆสบายๆไม่เรื่องมากจนเกินขอบเขต ไม่ค่อยเกี่ยงบทที่ได้รับเท่าไหร่ไม่ว่าจะเป็นบทบาทพระเอกจ๋าหรือแม้กระทั่งบทบาทตัวโกง จึงมีแต่ผู้ชื่นชอบเสียเป็นส่วนใหญ่ ต่อมาถึงบททดสอบสุดหินและท้าทายที่สุดในชีวิตของนักมวยปล้ำเนื่องจากเขาได้เซ็นสัญญาปล้ำกับทาง WWE อยู่จนถึงทุกวันนี้

เป็นแชมป์ยูเอส

ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 20 บิ๊กโชว์เสียแชมป์ยูเอสให้จอห์น ซีนา[13] และช่วงปลายปี 2004 ในสแมคดาวน์ บิ๊กโชว์ถูกเคิร์ต แองเกิลลอบทำร้ายและจับบิ๊กโชว์โกนหัว แต่บิ๊กโชว์ก็สามารถล้างแค้นได้ด้วยการเอาชนะแองเกิลในโนเมอร์ซี 2005 และกลายมาเป็นฝ่ายธรรมะ ในรอยัลรัมเบิล 2005 ได้ชิงแชมป์ WWEกับเจบีแอล เจ้าของแชมป์ และเคิร์ต แองเกิลแบบ 3 เส้า สุดท้ายเจบีแอลเป็นฝ่ายป้องกันแชมป์ไว้ได้ ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 21 บิ๊กโชว์ได้เจอกับนักมวยปล้ำซูโม่ชื่อดังอย่างอะคีโบโนในการต่อสู้รูปแบบซูโม่ และบิ๊กโชว์แพ้[14] ต่อมาบิ๊กโชว์ก็ถูกดราฟท์จากสแมคดาวน์ไปอยู่รอว์[15] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ 2005 ได้เข้าร่วมทีมฝั่งรอว์แพ้ทีมฝั่งสแมคดาวน์[16] ต่อมาบิ๊กโชว์และเคนสามารถคว้าแชมป์โลกแท็กทีมร่วมกันได้[17] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 22 บิ๊กโชว์และเคนสามารถป้องกันแชมป์กับคาร์ลีโตและคริส มาสเตอส์เอาไว้ได้ ก่อนเสียให้กลุ่มสปีริตสควอด หลังจากนั้นเคนก็ได้หักหลังบิ๊กโชว์ ทำให้ทั้งคู่กลายเป็นศัตรูคู่แค้นกัน[18][19] ปี 2006 บิ๊กโชว์ได้ย้ายมาอยู่ ECW[20][21] และสามารถคว้าแชมป์โลก ECWมาได้โดยเอาชนะร็อบ แวน แดม[22][23] และกลายมาเป็นฝ่ายอธรรมอีกครั้งเปิดศึกกับบ็อบบี แลชลีย์โดยมีเทสต์เป็นคู่ทีม ในดีเซมเบอร์ทูดิสเมมเบอร์ (2006) ต้องป้องกันแชมป์กับ 5 ผู้ท้าชิงได้แก่ ร็อบ แวน แดม, ซีเอ็ม พังก์, เทสต์, ฮาร์ดคอร์ ฮอลลี และแลชลีย์ ในแมตช์เอ็กซ์ตรีม อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ โดยมีอาวุธที่อยู่ในกรง สุดท้ายก็เสียแชมป์ให้แลชลีย์[24][25] จากนั้นบิ๊กโชว์ก็ได้พักการปล้ำเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ[26]

แชมป์แท็กทีมยูนิฟายด์ร่วมกับคริส เจริโคในนามเจริ-โชว์

ในโนเวย์เอาท์ (2008) บิ๊กโชว์ได้กลับมาอีกครั้ง และเล่นงานเรย์ มิสเตริโอ หลังจากเรย์แพ้ให้กับเอดจ์ ในแมตช์ชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท และเรย์ยังมีอาการปวดกล้ามเนื้อไบเส็บด้วย จนทำให้เรย์ต้องพักการปล้ำในชั่วคราว[27][28] บิ๊กโชว์ได้ท้ากับนักมวยชื่อดัง ฟลอยด์ เมย์เวทเธอร์ จูเนียร์‎ เจอกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 24 ในแมตช์ปลํ้าไม่มีกฎกติกา สุดท้ายบิ๊กโชว์ก็เป็นฝ่ายแพ้ โดยถูกเมย์เวทเธอร์ใช้สนับมือชกไปที่ขากรรไกร และถูกกรรมการนับ 10 แพ้ให้กับบิ๊กโชว์ในที่สุด[29] ในแบคแลช (2008) บิ๊กโชว์ได้เอาชนะ เดอะเกรทคาลี[30] ต่อมาบิ๊กโชว์ได้ไปลอบทำร้ายดิอันเดอร์เทเกอร์ ทำให้อันเดอร์เทเกอร์แค้นมากจึงไปขอท้าเจอกันในเซอร์ไวเวอร์ ซีรีส์ (2008) ในรูปแบบการปล้ำจับคู่ต่อสู้ยัดใส่โลงศพ สุดท้ายบิ๊กโชว์เป็นฝ่ายแพ้ ในโนเวย์เอาท์ (2009)บิ๊กโชว์ได้เข้าร่วมแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ชิงแชมป์ WWE กับ เอดจ์, ทริปเปิลเอช, เจฟฟ์ ฮาร์ดี, อันเดอร์เทเกอร์ และวลาดิเมียร์ คอซลอฟ สุดท้ายทริปเปิลเอชก็เป็นฝ่ายคว้าแชมป์ไปได้[31] บิ๊กโชว์ได้เปิดศึกกับจอห์น ซีนา ซึ่งซีนาได้ขู่วิกกี เกร์เรโรเรื่องที่เธอแอบเป็นกิ๊กกับบิ๊กโชว์ จนเธอต้องยอมให้ซีนาได้ชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวทกับเอดจ์ แต่ความจริงก็ปรากฏให้เอดจ์รู้ว่าเธอปันใจให้กับบิ๊กโชว์ ทำให้ทั้งคู่กลายเป็นศัตรูกัน และมีแมตช์สามเส้าชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวทในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 25 สุดท้ายซีนาคว้าแชมป์ไปได้[32] บิ๊กโชว์ได้ถูกดราฟท์ตัวไปอยู่รอว์ ในแบคแลช (2009)ซีนาต้องป้องกันแชมป์กับเอดจ์ในรูปแบบลาสแมนสแตนดิ้ง ซึ่งใครล้มลงไปนอนกับพื้นแล้วถูกกรรมการนับ 10 ก็จะเป็นฝ่ายแพ้ และบิ๊กโชว์ก็ได้เล่นงานซีนาด้วยท่าโชคสแลมกับไฟสปอตไลท์ยักษ์ จนทำให้ซีนาสลบและแพ้ไปแบบหมดรูป และเสียแชมป์คืนให้กับเอดจ์[33] ซีนาแค้นมากจึงขอท้าเจอกับบิ๊กโชว์ในจัดจ์เมนท์เดย์ (2009)โดยบิ๊กโชว์แพ้ ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2009) บิ๊กโชว์จึงไปขอท้าเจอกับซีนาในรูปแบบซับมิสชัน ใครตบพื้นก่อนยอมแพ้ สุดท้ายบิ๊กโชว์ต้องตบพื้นยอมแพ้ ด้วยท่า STF ทำให้ซีนาได้ล้างแค้นบิ๊กโชว์อย่างสะใจ[34][35]

แชมป์แทกทีมยูนิฟายด์ร่วมกับเดอะมิซในนามโชมิซ

ในแบรกกิ้ง ไรท์ส (2009) บิ๊กโชว์ได้ร่วมสมาชิกของทีมรอว์เจอกับทีมสแมคดาวน์ แต่บิ๊กโชว์ได้หักหลังทีมของตนเอง จนทีมรอว์แพ้[36] ในรอว์ (26 ตุลาคม 2009) บิ๊กโชว์ต้องเจอกับทริปเปิลเอชในรูปแบบลัมเบอร์แจ็ก โดยมีนักมวยปล้ำฝั่งรอว์ทั้งหมดอยู่ข้างเวที เพราะต้องการล้างแค้นที่บิ๊กโชว์เป็นต้นเหตุทำให้ทีมรอว์แพ้ และแมตช์นี้ก็มีจอห์น ซีนาเป็นกรรมการพิเศษอีกด้วย และบิ๊กโชว์ถูกนักมวยปล้ำฝั่งรอว์ทั้งหมดเล่นงานด้วยท่าไม้ตายของแต่ละคน รวมทั้งท่าไม้ตาย 3 ท่าหลัก เช่น แอตติจูด แอดจัสต์เมนต์ของกรรมการพิเศษ จอห์น ซีนา, สวีตชินมิวสิกของชอว์น ไมเคิลส์ และเพดดิกรีของทริปเปิลเอช ทำให้แพ้ทริปเปิลเอชไปแบบหมดรูป และทีมรอว์ได้ล้างแค้นอย่างสะใจ ต่อมาบิ๊กโชว์ได้เป็นแชมป์แท็กทีมยูนิฟายด์ร่วมกับคริส เจริโค และตั้งชื่อทีมเจริ-โชว์ ในทีแอลซี (2009) ทีมเจริ-โชว์ก็เสียแชมป์ให้กับดี-เจเนอเรชันเอ็กซ์ (ทริปเปิลเอช กับ ชอว์น ไมเคิลส์) แบบ TLC Match[37] ทำให้ทีมเจริ-โชว์ต้องแตกทีมกัน[38] ต่อมาบิ๊กโชว์ได้จับคู่กับเดอะมิซ เอาชนะทีมดี-เอ็กซ์ และคว้าแชมป์แท็กทีมยูนิฟายด์มาได้ และตั้งชื่อทีมโชมิซ[39] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 26 ทีมโชมิซสามารถป้องกันแชมป์เอาไว้ได้ในเวลาสั้นๆ[40] ก่อนเสียแชมป์ให้เดอะฮาร์ทไดนาสตี้ (เดวิด ฮาร์ท สมิธและไทสัน คิด) ทำให้บิ๊กโชว์โกรธชกหน้ามิซและแตกทีมกัน บิ๊กโชว์ได้ถูกดราฟ์ไปอยู่สแมคดาวน์ และได้เป็นฝ่ายธรรมะอีกครั้ง และยังได้ชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวทกับเจ้าของแชมป์แจ็ก สแวกเกอร์ ในโอเวอร์เดอะลิมิต (2010) แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะสแวกเกอร์เอาเข็มขัดแชมป์ตีใส่หัวบิ๊กโชว์ ทำให้บิ๊กโชว์ชนะฟาล์วแต่ไม่เสียแชมป์ หลังแมตช์สแวกเกอร์ก็เล่นงานบิ๊กโชว์อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายบิ๊กโชว์ก็เล่นงานกลับ ด้วยท่า โชคสแลม[41] ต่อมาบิ๊กโชว์ได้ถอดหน้ากากของซีเอ็ม พังก์ จนเห็นหัวล้านของพังก์ ทำให้พังก์แค้นมากและท้าเจอกันในซัมเมอร์สแลม (2010) โดยต้องปล้ำในรูปแบบแฮนดิแคป 3 รุม 1 กับเดอะสเตรตเอดจ์ซะไซอะที แต่บิ๊กโชว์ก็สามารถเอาชนะมาได้ ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2010) บิ๊กโชว์เอาชนะพังก์ไปได้แบบตัวต่อตัว ในแบรกกิ้ง ไรท์ส (2010) บิ๊กโชว์ได้เป็นกัปตันทีมฝั่งสแมคดาวน์เอาชนะทีมฝั่งรอว์ไปได้ ในเซอร์ไวเวอร์ ซีรีส์ (2010) บิ๊กโชว์ได้เข้าร่วมทีมของเรย์ เอาชนะทีมของอัลเบร์โต เดล รีโอไปได้

ในสแมคดาวน์ 2011 บิ๊กโชว์ได้ร่วมปล้ำ 4 เส้า เพื่อหาผู้ท้าชิงอันดับ 1 ในการชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวทกับเอดจ์ สุดท้ายซิกก์เลอร์เป็นฝ่ายชนะ โดยเวด บาร์เร็ตต์ได้มาก่อกวนบิ๊กโชว์ ทำให้บิ๊กโชว์แค้นมาก จึงไปขอท้าเจอกับบาร์เร็ตต์ ในสแมคดาวน์สัปดาห์ถัดมา ผลปรากฏว่า แมตช์จบลงโดยไม่มีผลตัดสิน เพราะฮีท สเลเตอร์กับจัสติน เกเบรียลออกมาช่วยบาร์เร็ตต์รุมเล่นงานบิ๊กโชว์ แถมมีอีซีคีล แจ็กสันออกมาช่วยรุมอีกคน และบาร์เร็ตต์ได้ก่อตั้งกลุ่มเดอะคอร์ ต่อมาบิ๊กโชว์ได้ร่วมแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2011)แทนดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ที่ถูกทีโอดอร์ ลองไล่ออก สุดท้ายเอดจ์ป้องกันแชมป์เอาไว้ได้ ในสแมคดาวน์บิ๊กโชว์ได้เจอกับเคน แต่ในระหว่างการปล้ำกลุ่มเดอะคอร์ ก็ออกมาพร้อมกับเก้าอี้และส่งเก้าอี้ให้เคนตีใส่บิ๊กโชว์ ทำให้บิ๊กโชว์ชนะฟาล์ว[42] ในสแมคดาวน์ บิ๊กโชว์ได้จับคู่กับเคน เจอกับบาร์เร็ตต์และสเลเตอร์ แต่ในระหว่างการปล้ำ อีเซเคียลและเกเบรียลได้มาก่อกวน ทำให้บิ๊กโชว์และเคนชนะฟาล์วไปอีกครั้ง ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 บิ๊กโชว์ได้จับคู่กับ เคน, ซานติโน มาเรลลา และวลาดิเมียร์ คอซลอฟ เจอพวกกลุ่มเดอะคอร์ ในแมตช์แทกทีม 8 คน แต่ว่าคอซลอฟได้รับบาดเจ็บ จึงให้โคฟี คิงส์ตันมาแทน โดยทีมของบิ๊กโชว์เป็นฝ่ายชนะ[43] ในสแมคดาวน์ บิ๊กโชว์และเคนได้คว้าแชมป์แท็กทีม WWE โดยเอาชนะสเลเตอร์และเกเบรียล[44] ในรอว์ 23 พฤษภาคม 2011 บิ๊กโชว์และเคนเสียแชมป์ให้เดวิด โอทังกาและไมเคิล แมคกิลลิคัตตี 2สมาชิกจากกลุ่มเดอะนิวเน็กซัส[45] คืนเดียวกันขณะที่บิ๊กโชว์และเคนกำลังให้สัมภาษณ์อยู่หลังเวที อัลเบร์โต เดล รีโอเดินมาพูดเยาะเย้ย และตบหน้าบิ๊กโชว์ก่อนวิ่งหนี บิ๊กโชว์วิ่งไล่ตามแต่ถูกริคาร์โด โรดรีเกซโฆษกของเดล รีโอขับรถชน ทำให้บิ๊กโชว์ได้รับบาดเจ็บที่เข่าขวา บิ๊กโชว์แค้นมากจึงขอท้าเจอกับเดล รีโอในแคปิเทล พูนิชเมนท์แต่บิ๊กโชว์ก็แพ้ ต่อมาได้รีแมตช์กับเดล รีโอในกรงเหล็ก แต่ก็ไม่สามารถล้างแค้นได้ เพราะมาร์ก เฮนรีได้มาก่อกวนทำให้บิ๊กโชว์แพ้ จึงขอท้าเจอกับเฮนรีในมันนีอินเดอะแบงก์ (2011)แต่บิ๊กโชว์ก็แพ้ หลังแมตช์เฮนรีเอาเก้าอี้มาหนีบขาซ้ายของบิ๊กโชว์ ก่อนจะขึ้นเชือกเส้นสองกระโดดลงมาทับใส่เต็มๆขาจนต้องพักการปล้ำ

เป็นแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล

ในสแมคดาวน์ 7 ตุลาคม 2011 บิ๊กโชว์ได้กลับมาอัดเฮนรี เจ้าของแชมป์โลกเฮฟวี่เวทในขณะนั้น ด้วยท่าโชคสแลมกับโต๊ะผู้บรรยาย[46] ในเวนเจินส์ (2011) บิ๊กโชว์ได้ขอท้าชิงแชมป์กับเฮนรี แต่ไม่มีผลการตัดสินเนื่องจากเวทีพัง ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2011) บิ๊กโชว์ได้ขอท้าชิงแชมป์กับเฮนรี ผลปรากฏว่าบิ๊กโชว์ชนะฟาล์วไม่ได้แชมป์[47] ในทีแอลซี (2011) บิ๊กโชว์ได้คว้าแชมป์โลกเฮฟวี่เวทจากเฮนรีมาได้ แต่หลังแมตช์เฮนรีมาลอบทำร้ายบิ๊กโชว์ โดยเอาเก้าอี้มาฟาดบิ๊กโชว์จากด้านหลังและ DDT ใส่เก้าอี้ หลังจากนั้นแดเนียล ไบรอันวิ่งออกมาพร้อมกับกรรมการ ขอใช้สิทธิ์มันนีอินเดอะแบงก์ และกระชากแชมป์จากบิ๊กโชว์ในสภาพที่ไม่พร้อมปล้ำ[48] ในสแมคดาวน์ 6 มกราคม 2012 บิ๊กโชว์ได้ชิงแชมป์กับไบรอัน แต่บิ๊กโชว์ถูกปรับแพ้ฟาล์ว[49] ในสแมคดาวน์ 13 มกราคม 2012 บิ๊กโชว์ได้ขอรีแมตช์ชิงแชมป์กับไบรอันแบบไม่มีกฎกติกาโดยมีเอเจมายืนอยู่ข้างเวที ปรากฏว่าบิ๊กโชว์เผลอวิ่งไปชนเอเจล้มขณะที่วิ่งไล่ตามไบรอัน ทำให้ต้องมาดูอาการของเอเจ และไม่มีผลตัดสิน[50] ในรอยัลรัมเบิล (2012) บิ๊กโชว์ได้ปล้ำ3เส้าในกรงเหล็กชิงแชมป์กับไบรอันและเฮนรี แต่ก็ไม่สำเร็จ[51] บิ๊กโชว์ได้ปล้ำชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวทในแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2012) แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์กลับมาได้[52] ต่อมาได้เปิดศึกกับแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล โคดี โรดส์ โดยในรอว์ 20 กุมภาพันธ์ 2012 ในแมตช์แบทเทิลรอยัล โคดีได้มาดึงมือบิ๊กโชว์จนตกเวทีแพ้ จากนั้นโคดีก็ได้ทำคลิปล้อเลียนบิ๊กโชว์ โดยเอาภาพที่น่าอับอายของบิ๊กโชว์ และถูกเรียกว่าเป็นตัวตลกของเรสเซิลเมเนียทุกๆปี[53] ทำให้บิ๊กโชว์แค้นมากและได้ขอท้าชิงแชมป์อินเตอร์กับโคดีในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 28 และบิ๊กโชว์สามารถคว้าแชมป์มาได้[54] แต่ก็เสียแชมป์คืนในแมตช์ใช้โต๊ะในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2012) โดยบิ๊กโชว์เผลอไปเหยียบโต๊ะเอาเองกรรมเลยสั่นระฆังแพ้[55]

บิ๊กโชว์ได้ไปล้อเลียนเสียงแหบของผู้จัดการทั่วไปของรอว์และสแมคดาวน์ จอห์น ลอรีไนติส ในรอว์ 14 พฤษภาคม 2012 ลอรีไนติสสั่งให้บิ๊กโชว์ขอโทษที่ไปล้อเลียนเสียงของเขา โดยบอกว่าถ้าบิ๊กโชว์ไม่ขอโทษก็จะถูกไล่ออก บิ๊กโชว์ก็ยอมขอโทษและยอมคุกเข่าแต่ก็ถูกไล่ออก[56] ในโอเวอร์เดอะลิมิต (2012) บิ๊กโชว์ได้เป็นฝ่ายอธรรมโดยออกมาก่อกวนแมตช์และช่วยลอรีไนติสเอาชนะจอห์น ซีนาด้วยท่า WMD[57][58] ในโนเวย์เอาท์ (2012) บิ๊กโชว์ได้เจอกับซีนา ในกรงเหล็ก โดยถ้าบิ๊กโชว์แพ้ ลอรีไนติสจะถูกไล่ออก และถ้าซีนาแพ้ ซีนาก็จะถูกไล่ออก สุดท้ายบิ๊กโชว์เป็นฝ่ายแพ้ลอรีไนติสจึงถูกไล่ออก[59] ในมันนี่อินเดอะแบงค์ (2012) ได้เข้าร่วมมันนีอินเดอะแบงก์แลดเดอร์แมตช์ เพื่อเอกสารสิทธิ์ในกระเป๋าชิงแชมป์ WWE แต่ไม่สำเร็จ[60] ในรอว์ ตอนที่ 1,000 ในแมตช์ชิงแชมป์ WWE ระหว่าง จอห์น ซีนา กับ ซีเอ็ม พังก์ ผลปรากฏว่าบิ๊กโชว์มาลอบทำร้ายซีนา ทำให้ซีนาชนะฟาล์วแต่ไม่ได้แชมป์[61][62] หลังแมตช์บิ๊กโชว์กระทืบซีนาไม่ยั้ง แต่พังก์ก็ยืนดูเฉยๆ ไม่ยอมช่วย จนเดอะ ร็อกออกมาช่วยซีนา และจะใช้ People's Elbow ใส่บิ๊กโชว์ แต่พังก์ขึ้นมาโคลทส์ไลน์ใส่ร็อก และจับใส่ GTS ก่อนจะเดินจากไปท่ามกลางเสียงโห่ของคนดูและกลายเป็นฝ่ายอธรรม[63] ในรอว์ 30 กรกฎาคม 2012 บิ๊กโชว์ได้เจอกับซีนา เพื่อหาผู้ท้าชิงแชมป์ WWE กับพังก์ ในซัมเมอร์สแลม (2012) โดยมีพังก์มานั่งเป็นผู้บรรยายอยู่ข้างเวที แต่แมตช์จบลงโดยไม่มีผลตัดสิน หลังแมตช์พังก์เตะก้านคอบิ๊กโชว์ แล้วก็เอาไมค์มาประกาศว่าไม่มีใครชนะแมตช์นี้เลย พวกมันเป็นพวกขี้แพ้ทั้งคู่ พังก์เดินกลับไป แต่เอเจออกมาประกาศให้ทั้งซีนาและบิ๊กโชว์ได้ชิงแชมป์ WWE ในรูปแบบสามเส้า[64] สุดท้ายพังก์ป้องกันได้[65]

แชมป์โลกเฮฟวี่เวทในปี2012

ในสแมคดาวน์ 28 กันยายน 2012 บิ๊กโชว์ออกมาเพื่อขอสิทธิ์ในแมตช์ชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท บอกว่าตัวเขานั้นไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ในอดีตและต้องการที่จะได้สิทธิ์ชิงแชมป์โลกอีกครั้ง เพราะแชมป์โลกครั้งล่าสุดของเขามันเพียงแค่ 45 วินาทีเท่านั้น พวกนายรู้ไหมว่ามันรู้สึกอย่างไรเมื่อดูรูปร่างของชั้น และพวกนายรู้ไหมว่ามันทำให้ชั้นอายมาก และรู้ไหมสิ่งที่ชั้นรู้สึกและได้เห็นจากไอ้คนที่ขโมยแชมป์ของชั้นไป มันไปปล้ำในเรสเซิลเมเนีย ป้องกันแชมป์กับเชมัส มันแค่ 18 วินาที และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ชั้นผิดหวังมากในชีวิตการทำงานของชั้น ชั้นควรจะได้เป็นคู่เอกเรสเซิลเมเนีย ชั้นต้องการแชมป์ของชั้นคืน และทำให้ชั้นไม่ถูกใครก็ตามหัวเราะเยาะ และชั้นก็จะกลายเป็นที่ยกย่องเพราะชั้นคือคนที่โค่นเชมัสได้และชั้นก็จะ... แรนดี ออร์ตัน ออกมาขัดจังหวะ บอกว่าเขาจะจัดการเชมัส และบอกให้บิ๊กโชว์เตรียมตัวปล้ำหาผู้ท้าชิงอันดับ 1 ชิงแชมป์กับเชมัสในเฮลอินเอเซล (2012) อัลเบร์โต เดล รีโอ ออกมาอีกคน บอกว่าพวกนายไม่ควรทำกับเดล รีโอแบบนั้น พวกนายคิดว่าพวกนายเป็นใคร ฉันโดนโกงโดยบูเกอร์ ที สั่งยกเลิกแบนท่าโบรก คิก และออร์ตัน, บิ๊กโชว์ ฉันดีกว่าพวกนายทั้งสอง เดล รีโอขึ้นมาบนเวทีไม่ทันใด ออร์ตันก็ใส่ท่า RKO เป็นการต้อนรับ ก่อนที่บิ๊กโชว์กับออร์ตันยืนจ้องหน้ากัน คืนเดียวกันบิ๊กโชว์ได้ชนะออร์ตันเป็นผู้ท้าชิงอันดับ 1 ในการชิงแชมป์[66] ในเฮลอินเอเซลบิ๊กโชว์สามารถคว้าแชมป์โลกเฮฟวี่เวทมาได้[67] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2012) ต้องป้องกันแชมป์กับเชมัสโดยบิ๊กโชว์แพ้ฟาล์วแต่ไม่เสียแชมป์[68] ในทีแอลซี (2012) สามารถป้องกันแชมป์กับเชมัสเอาไว้ได้ในแมตช์ใช้เก้าอี้[69] ในสแมคดาวน์ 11 มกราคม 2013 เสียแชมป์ให้กับอัลเบร์โต เดล รีโอแบบลาสแมนสแตนดิ้ง[70] จากนั้นได้ขอท้าชิงแชมป์กับเดล รีโอในรอยัลรัมเบิล (2013)แต่ไม่สำเร็จ[71] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013) บิ๊กโชว์ได้รีแมตช์ชิงแชมป์แต่ก็ไม่สำเร็จ[72] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29 บิ๊กโชว์ได้จับคู่กับแรนดี ออร์ตัน และเชมัส โดยแพ้ให้กับเดอะชีลด์ หลังแมตช์บิ๊กโชว์ปล่อยหมัดใส่ออร์ตันและเชมัส[73] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013) บิ๊กโชว์ได้แพ้ให้แรนดี ออร์ตัน ในแมตช์เอกซ์ตรีมรูลส์ ด้วยท่าเตะกะโหลกของออร์ตัน[74] ในรอว์ 12 สิงหาคม 2013 บิ๊กโชว์ได้ออกมาช่วยมาร์ก เฮนรี กับร็อบ แวน แดม จากการรุมทำร้ายของเดอะชีลด์[75][76][77] ในสแมคดาวน์ 16 สิงหาคม 2013 บิ๊กโชว์ได้จับคู่กับเฮนรี และแวน แดม เอาชนะเดอะชีลด์ไปได้[78][79]

ผู้ชนะ André the Giant Memorial Battle Royal ครั้งที่ 2

ในรอว์ 2 กันยายน 2013 ทริปเปิลเอชได้จัดแมตช์ให้บิ๊กโชว์เจอกับแดเนียล ไบรอัน แต่บิ๊กโชว์ปฏิเสธ สเตฟานี แม็กแมนเรียกบิ๊กโชว์ออกมาที่เวที และบอกว่านายมีสัญญาพิเศษ ถ้าไม่อยากทำอะไรก็ไม่ต้องทำได้ แต่ฉันรู้นะว่านายกำลังถังแตกเพราะธุรกิจเจ๊ง เอาเงินไปให้เพื่อนให้ครอบครัวจนไม่เหลืออะไร จะไปเป็นดาราฮอลลีวู้ดก็ไม่ได้เพราะตัวอย่างกับยักษ์ หรือจะไปเป็นเด็กปั๊มที่ตัวใหญ่ที่สุดในโลกดีล่ะ? มันคุ้มกันแล้วเหรอที่จะทิ้งโอกาสดีๆ ที่จะทำเงินไป? นายก็รู้นะว่าคนตัวใหญ่มักจะอายุสั้นกว่าคนปกติ นายควรจะรีบทำเงินให้มากๆ เพื่อครอบครัวลูกหลานของนายนะ สเตฟานีบอกว่าเขาควรจะเชื่อใจเธอเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน และสเตฟานีก็กอดบิ๊กโชว์ คืนเดียวกันบิ๊กโชว์ต้องเจอกับไบรอัน สุดท้ายเดอะชีลด์ก็ออกมาเล่นงานไบรอัน หลังแมตช์ บิ๊กโชว์จะขึ้นไปช่วย แต่ทริปเปิลเอช ออกมาห้ามและสั่งให้บิ๊กโชว์กำหมัดแล้วต่อยไบรอัน แต่บิ๊กโชว์ก็ไม่ยอมต่อย และลงเวทีไปและจะเดินกลับ แต่สเตฟานีออกมาเกลี้ยกล่อมจนบิ๊กโชว์ยอมต่อยไบรอันจนได้[80][81][82] ในแบทเทิลกราวด์ (2013)ระหว่างการชิงแชมป์ WWE ที่ว่างอยู่ บิ๊กโชว์ได้มาก่อกวนทำให้แมตช์จบลงแบบไม่มีผลตัดสิน ในรอว์คืนต่อมา 7 ตุลาคม สเตฟานีได้ไล่บิ๊กโชว์ออก ในรอว์ 4 พฤศจิกายน ทริปเปิลเอชกับสเตฟานีได้จ้างบิ๊กโชว์กลับมาและให้สิทธิ์ชิงแชมป์ WWE กับแรนดี ออร์ตันในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2013) แต่บิ๊กโชว์ได้ถูกสั่งให้ปล้ำแฮนดิแคป 4 รุม 1 กับเดอะชีลด์และออร์ตัน แต่ระหว่างแมตช์เคนก็ออกมาโดยใส่สูท แล้วก็ไปหยิบเก้าอี้โยนให้พวกออร์ตันใช้ฟาดบิ๊กโชว์ ทำให้กรรมการสั่งยุติแมตช์ให้บิ๊กโชว์ชนะฟาล์ว หลังแมตช์ออร์ตันกับเดอะชีลด์ยังเล่นงานบิ๊กโชว์ต่อด้วยเก้าอี้และขั้นบันไดเหล็ก ก่อนจะลากไป Triple Powerbomb ลงบนโต๊ะผู้บรรยาย ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ บิ๊กโชว์ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์จากออร์ตันได้[83][84][85]

ในรอว์ 6 มกราคม 2014 บร็อก เลสเนอร์กับพอล เฮย์แมนออกมาโดยเฮย์แมนพูดชื่นชมเลสเนอร์ และพูดถึงการกระทืบมาร์ก เฮนรี เฮนรีออกมาไล่ต่อยเลสเนอร์ แต่โดนเลสเนอร์จับใส่ Kimura Lock จนแขนหัก บิ๊กโชว์ออกมาอัดเลสเนอร์ เฮย์แมนมาห้ามเลสเนอร์ไว้ แล้วก็พากันหนีไป[86][87] ในรอว์ 20 มกราคม บิ๊กโชว์ออกมาและท้าให้เลสเนอร์ กับเฮย์แมนออกมา ทั้งคู่ออกมาแต่ไม่ยอมขึ้นไปเจอกับบิ๊กโชว์บนเวที บิ๊กโชว์เลยท้าทายเลสเนอร์อีกครั้ง ซึ่งเลสเนอร์ก็เดินกลับมาแล้วก็สู้กัน แต่เลสเนอร์ก็โดนบิ๊กโชว์เหวี่ยงตกเวที เลสเนอร์ไปเอาเก้าอี้มา แต่กลายเป็นบิ๊กโชว์เอาเก้าอี้ไปได้ ทำให้เลสเนอร์ต้องหนีไป ในรอยัลรัมเบิล (2014)ได้แพ้ให้กับเลสเนอร์ หลังแมตช์เลสเนอร์เอาเก้าอี้มาตีใส่บิ๊กโชว์หลายที[88] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30ได้เข้าร่วมชิงถ้วย André the Giant Memorial Battle Royal ครั้งแรก แต่ถูกเหวี่ยงออกเป็นคนสุดท้ายโดยซีซาโร[89] ในเฮลอินเอเซล (2014)ได้แพ้ให้กับรูเซฟ ผู้มีสถิติไม่แพ้ใคร[90] ในรอว์คืนต่อมา บิ๊กโชว์กับมาร์ก เฮนรีได้ชิงแชมป์แท็กทีมกับโกลด์และสตาร์ดัสต์แต่เฮนรีหักหลังบิ๊กโชว์ทำให้แพ้[91][92] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014)ได้ร่วมทีมซีนาปะทะทีมออธอริตีในแมตช์ประเพณี 5 ต่อ 5 คัดออก และทีมซีนาชนะ ทำให้ออธอริตีต้องหมดอำนาจลง โดยบิ๊กโชว์ได้หักหลังทีมซีนากลายเป็นฝ่ายอธรรม และร่วมเป็นสมาชิกของออธอริตี[93][94][95] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 31ได้เป็นผู้ชนะแบทเทิลรอยัลคว้าถ้วยอ็องเดรเดอะไจแอนต์[96] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2015)แพ้ให้โรแมน เรนส์แบบลาสแมนสแตนดิ้ง[97][98] ในLive from MGS แพ้ให้บร็อก เลสเนอร์[99] 19 กรกฎาคม 2016 ได้ถูกดราฟท์ไปอยู่รอว์[100] รอว์ 4 กันยายน ได้แพ้ให้บรอน สโตรว์แมนในกรงเหล็ก หลังแมตช์ถูกจับฟาดใส่กรงจนพัง[101][102] มีรายงานว่าเหตุการณ์นี้เป็นบทให้บิ๊กโชว์ห่างหายจากจอเพื่อต้องไปผ่าตัดสะโพก[103]

บิ๊กโชว์ได้กลับมา WWE วันที่ 6 เมษายน 2018 เพื่ออัญเชิญเพื่อนและคู่ปรับของเขาอย่าง มาร์ก เฮนรี เข้าสู่หอเกียรติยศ WWE Hall of Fame[104] ในสแมคดาวน์ตุลาคม 2018 บิ๊กโชว์ได้กลับมาขึ้นปล้ำและเป็นฝ่ายอธรรมอีกครั้งโดยช่วยเหลือเดอะบาร์ (ซีซาโรและเชมัส) จนคว้าแชมป์สแมคดาวน์แท็กทีม WWEจากเดอะนิวเดย์ได้สำเร็จ[105] ก่อนจะแยกกับเดอะบาร์หลังจากที่รวมทีมกันเพียงเวลาสั้นๆ[106][107] ก่อนจะกลับมาขึ้นปล้ำแบบเซอร์ไพรส์ในรอว์ต้นปี 2020 เป็นฝ่ายธรรมะ[108][109] และเปิดศึกกับแรนดี ออร์ตันเพียงช่วงสั้นๆ[110] บิ๊กโชว์ปรากฏตัวกับ WWE ครั้งสุดท้ายในรอว์ค่ำคืนของตำนาน (Raw Legends Night) ในเดือนมกราคม 2021 ก่อนจะแยกทางกับ WWE เพราะไม่สามารถตกลงสัญญากันได้[111] ในเดือนต่อมาได้เซ็นสัญญากับ AEW[112]

ผลงานแสดง[แก้]

Film
Year Title Role Notes
1996 Reggie's Prayer Mr. Portola
1996 Jingle All The Way Huge Santa
1998 McCinsey's Island Little Snow Flake
1998 The Waterboy Captain Insano
2006 Little Hercules in 3-D Marduk
2010 MacGruber Brick Hughes
2010 Knucklehead Walter Krunk
2015 Vendetta Victor Abbott
2016 Countdown Big Show Uncredited
2017 The Jetsons & WWE: Robo-WrestleMania! Voice
2019 Fighting with My Family
Television
Year Title Role Notes
1994 Thunder in Paradise Uncredited
1997 Figure It Out Himself
1999 Cousin Skeeter "Skeeter's Suplex" (Season 1, Episode 17)
1999 Shasta McNasty Himself "Pilot"/"Brothers Out Land" (Season 1, Episode 1)
1999 The Unreal Story of Professional Wrestling Himself Documentary
2000 The Cindy Margolis Show Himself "Big Show" (Season 1, Episode 4)
2001 The Weakest Link Himself Episode: WWF Edition
2000 Saturday Night Live Himself Episode: "The Rock / AC/DC"
2000–05 Late Night with Conan O'Brien Himself 5 episodes
2002 TV Total Himself April 29
2002 One on One Miles Episode: "Is It Safe?"
2003–04 Hollywood Squares Himself 10 episodes
2004 Player$ Himself Episode: "Barenaked Players"
2004 10 Things Every Guy Should Experience Himself Season 1, Episode 2
2004 MADtv Himself March 13 (Season 9, Episode 18)
2004 Star Trek: Enterprise Orion Slave #1 Episode: "Borderland"
2005–07 Hogan Knows Best Himself Regular appearances
2005 Late Night with Conan O'Brien Himself
2006 Video on Trial Himself December 17 (Season 2, Episode 12)
2007 Hannity & Colmes Big Show July 2
2008 Rome Is Burning Himself February 26
2009 VH1 Top 20 Countdown Himself Host (March 7)
2009 Are You Smarter than A Fifth Grader? Himself Australian version
2009 Are You Smarter than a 5th Grader? Himself U.S. syndicated version
2009 E:60 Big Show Episode: "Lord of the Ring"
2009 The Tonight Show with Conan O'Brien
2009 Dinner: Impossible Himself Episode: "WWE: A Mission on the Mat"
2010 Extreme Makeover: Home Edition Himself Episode: "Suggs Family"
2010 Late Night with Jimmy Fallon Participant June 16 (Season 2, Episode 93)
2010 Royal Pains Donald Green Episode: "Keeping the Faith"
2010 The 7PM Project Himself July 30 (Episode 264)
2011–15 WWE Tough Enough Big Show 2 episodes
2011–13 Supah Ninjas Two Ton Harley 2 episodes
2011 Kids Choice Awards Himself Stunt driver
2011 Burn Notice' Griffin Black Episode: "No Good Deed"[113]
2011 The Tonight Show with Jay Leno Himself April 6 (Season 19, Episode 124)
2011 American Country Awards Himself
2012 Kids Choice Awards Himself wrestler against The Miz
2012 Larry King Now Himself/Guest "WWE Superstars" (Season 1, Episode 52)
2013 Psych Big Ed Dixon Episode: "Lassie Jerky"
2014 Bonus Content "Wizard World Atlanta 2014" (Season 2, Episode 2)
2014 2014 Teen Choice Awards Himself
2016 Lip Sync Battle Himself/Guest Episode "Olivia Munn vs. Kevin Hart"
2017 Conan Himself/Guest (Season 7, Episode 63)
2017 The Tonight Show Starring Jimmy Fallon Participant (Season 4, Episode 127)
2019 Happy! Big Pink Recurring appearance
TBA The Big Show Show TBA Regular appearance

แชมป์และความสำเร็จ[แก้]

แชมป์โลกเฮฟวี่เวท
แชมป์โลก ECW

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Paul Donald Wright II". wwe.com. World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ September 18, 2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "OWOW profile". Online World of Wrestling. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ June 25, 2009. สืบค้นเมื่อ July 24, 2009.
  3. ↑ Reynolds, R.D; Brexton, Blade. The Wrestlecrap Book of Lists. p. 21.
  4. ↑ "TV.com Profile". TV.com. สืบค้นเมื่อ September 12, 2012.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 "Big Show". WWE.com. WWE. สืบค้นเมื่อ April 19, 2017.
  6. ↑ 6.0 6.1 "The SmackDown Special". WWE.com. WWE. November 29, 2005. สืบค้นเมื่อ June 17, 2019. Originally, there was a rare David vs. Goliath showdown of the 5-foot-6, 165-pound Rey Mysterio against the 7-foot, 500-pound Big Show.
  7. ↑ "Battle for supremacy". WWE.com. World Wrestling Entertainment. June 7, 2006. สืบค้นเมื่อ December 17, 2020. RAW’s largest athlete, the 7 foot 2, 500-pound Big Show, also offered a warning to his opponents
  8. ↑ "SmackDown! Superstars - Big Show". WWE.com. WWE. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ April 4, 2004.
  9. ↑ "Big Show's weight".
  10. ↑ ""Stone Cold" Steve Austin, Hulk Hogan, Mick Foley, Triple H, and Mr ..." WWE.com. WWE. September 22, 2005. สืบค้นเมื่อ June 17, 2019. ...7-foot, 500-pound phenomenon Big Show...
  11. ↑ "WWA | Events Database | CAGEMATCH - the Internet Wrestling Database".
  12. ↑ Did You Know? Big Show's titles. WWE.com. Retrieved on 2014-04-07.
  13. ↑ "WWE SmackDown! Results". Online World of Wrestling. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ March 12, 2008. สืบค้นเมื่อ March 20, 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  14. ↑ "WWE WrestleMania Results". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 2008-03-20.
  15. ↑ "WWE Raw Results". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 2008-03-20.
  16. ↑ "WWE Survivor Series Results". Online World of Wrestling. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-06-29. สืบค้นเมื่อ 2008-03-20.
  17. ↑ "WWE Armageddon Results". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 2008-03-20.
  18. ↑ "Hell to pay". World Wrestling Entertainment. 2006-03-20. สืบค้นเมื่อ 2008-03-17.
  19. ↑ "McMahon's bloody plan". World Wrestling Entertainment. 2006-03-27. สืบค้นเมื่อ 2008-03-17.
  20. ↑ Hunt, Jen (August 20, 2006). "Extreme giant prevails". WWE. สืบค้นเมื่อ March 17, 2008.
  21. ↑ Starr, Noah (November 26, 2006). "Team Cena topples the Extreme Giant". WWE. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ March 25, 2008. สืบค้นเมื่อ March 17, 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  22. ↑ "South Philly Screwjob". World Wrestling Entertainment. 2006-07-04. สืบค้นเมื่อ 2008-03-17.
  23. ↑ 23.0 23.1 "Big Show's first ECW Championship reign". World Wrestling Entertainment. 2006-07-04. สืบค้นเมื่อ 2008-03-17.
  24. ↑ Tello, Craig (2006-12-03). "Mission accomplished". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2008-03-17.
  25. ↑ Tello, Chris (December 6, 2006). "Show's Over". WWE. สืบค้นเมื่อ March 23, 2008.
  26. ↑ Adam Martin (April 27, 2007). "'Hulk Hogan vs. Jerry Lawler' now off – WWE gets involved and Big Show". WrestleView.com.
  27. ↑ Difino, Lennie (2008-02-17). "Showtime in Vegas". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2008-02-18.
  28. ↑ "Big Show's WWE Profile". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-04-27.
  29. ↑ "WWE WrestleMania XXIV Results". Pro-Wrestling Edge. สืบค้นเมื่อ 2008-04-06.
  30. ↑ Clayton, Corey (2004-04-27). "Big Show wins mammoth matchup". World Wrestling Entertainment. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2008-05-01. สืบค้นเมื่อ 2008-07-26.
  31. ↑ Passero, Mitch (2009-02-15). "http://www.wwe.com/shows/nowayout/matches/9253224/results/". สืบค้นเมื่อ 2009-03-05. External link in |title= (help)
  32. ↑ Passero, Mitch (2009-04-05). "Cena reclaims his gold". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2011-01-17.
  33. ↑ "Results:Fueled by hatred and desperation". World Wrestling Entertainment. 2009-04-26. สืบค้นเมื่อ 2009-04-26.
  34. ↑ Sitterson, Aubrey (2009-05-17). "Conservation of momentum leads to victory". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2009-08-03.
  35. ↑ Murphy, Ryan (2009-06-07). "Submission accomplished". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2011-01-17.
  36. ↑ Bishop, Matt. "Cena, Smackdown earn Bragging Rights". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
  37. ↑ Kapur, Bob. "New champs at strong WWE TLC show". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
  38. ↑ Plummer, Dale. "RAW: Bret Hart returns". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
  39. ↑ "A long, strange trip to WrestleMania".
  40. ↑ "No business like Show-Miz-ness".
  41. ↑ "Out of control; Over the Limit".
  42. ↑ Hillhouse, Dave. "Smackdown: Del Rio looks to disarm the champ". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ 4 September 2011.
  43. ↑ "WrestleMania 27 live coverage from the Georgia Dome". Wrestling Observer. สืบค้นเมื่อ 3 September 2011.
  44. ↑ Tedesco, Mike. "Smackdown Results - 4/22/11". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ 3 September 2011.
  45. ↑ Plummer, Dale. "RAW: Cena gets nothing but the R-Truth". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ 4 September 2011.
  46. ↑ "WWE Raw SuperShow results: Superstars, employees unite against Triple H". WWE. 2011-10-03. สืบค้นเมื่อ 2011-10-04.
  47. ↑ Caldwell, James (2011-11-20). "Caldwell's WWE Survivor Series PPV Results 11/20: Complete "virtual time" coverage of live PPV - The Rock returns, Punk vs. Del Rio, Henry vs. Show". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2011-11-21.
  48. ↑ Hillhouse, Dave (2011-12-18). "TLC: The trouble with tables". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 2011-12-19.
  49. ↑ Parks, Greg. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 1/6: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Daniel Bryan vs. Big Show for the World Title". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 8 January 2012.
  50. ↑ Parks, Greg. "Parks' WWE SmackDown report 1/13: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Daniel Bryan vs. Big Show, no count-out, no-DQ, for the World Title". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 14 January 2012.
  51. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Royal Rumble report 1/29: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Rumble match, Punk-Ziggler, Cena-Kane, steel cage". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 30 January 2012.
  52. ↑ Giannini, Alex (February 19, 2012). "World Heavyweight Champion Daniel Bryan won the SmackDown Elimination Chamber Match". สืบค้นเมื่อ 24 February 2012.
  53. ↑ Cupach, Mike. "CUPACH'S WWE SMACKDOWN REPORT 3/2: Alt. perspective review of last week's Smackdown - Bryan vs. Orton, GM Switch preview, Mike's Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 16 March 2012.
  54. ↑ "Intercontinental Champion Cody Rhodes vs. Big Show". WWE. สืบค้นเมื่อ 20 February 2012.
  55. ↑ Caldwell, James (29 April 2012). "Caldwell's WWE Extreme Rules PPV Report 4/29: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Brock-Cena, Punk-Jericho in Chicago". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 30 April 2012.
  56. ↑ Herrera, Tom. "Big Show fired by General Manager John Laurinaitis". WWE. May 14, 2012. Retrieved May 14, 2012.
  57. ↑ Meltzer, Dave (2012-05-20). "WWE Over the Limit live coverage from Raleigh". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.
  58. ↑ Caldwell, James (21 May 2012). "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 5/21: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw #990 - Over the Limit PPV fall-out". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 23 May 2012.
  59. ↑ "John Cena vs. Big Show – Steel Cage Match". WWE. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.
  60. ↑ Money in the Bank Ladder Match for a WWE Championship Contract, WWE, สืบค้นเมื่อ 2012-06-25
  61. ↑ Styles, Joey (23 July 2012). "Was CM Punk justified?". WWE. สืบค้นเมื่อ 23 July 2012.
  62. ↑ Martin, Todd (23 July 2012). "Raw 1000th Episode Report". Wrestling Observer. สืบค้นเมื่อ 23 July 2012.
  63. ↑ Herrera, Tom (23 July 2012). "Raw 1,000 results: John Cena failed to win the WWE Title; The Rock floored by CM Punk". WWE. สืบค้นเมื่อ 23 July 2012.
  64. ↑ "Raw results: Raw General Manager AJ Lee gets the last laugh on WWE Champion CM Punk". WWE. สืบค้นเมื่อ 2012-07-30.
  65. ↑ Meltzer, Dave (19 August 2012). "It's SummerSlam day live from Staples Center, HHH vs Brock". Wrestling Observer. สืบค้นเมื่อ 21 August 2012.
  66. ↑ Parks, Greg. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 9/28: Ongoing "virtual time" coverage of Friday night show, including Randy Orton vs. The Big Show". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 30 September 2012.
  67. ↑ CALDWELL'S WWE HELL IN A CELL PPV REPORT 10/28: Complete "virtual time" coverage of live PPV – Punk vs. Ryback. PWTorch.com (October 28, 2012). Retrieved on December 24, 2012.
  68. ↑ "CALDWELL'S WWE SURVIVOR SERIES PPV REPORT 11/18: Complete "virtual time" coverage of live PPV – Punk-Cena-Ryback".
  69. ↑ "CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/16: Complete "virtual-time" coverage of final 2012 PPV – Cena vs. Ziggler main event, Shield makes a statement".
  70. ↑ "CALDWELL'S WWE SMACKDOWN RESULTS 1/11: Complete "virtual-time" coverage of The Rock's big return, new World Champ crowned (updated w/Box Score)".
  71. ↑ "CALDWELL'S WWE ROYAL RUMBLE PPV RESULTS 1/27: Complete "virtual-time" coverage of Punk vs. Rock, 30-man Rumble".
  72. ↑ Caldwell, James. "WWE NEWS: Chamber PPV results & notes – WM29 main event set, World Title match set, Shield big win, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ February 18, 2013.
  73. ↑ "CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium - Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more".
  74. ↑ "WWE Extreme Rules results and reactions from last night (May 19): Believe in Gold".
  75. ↑ "SHOW RESULTS – 8/11 WWE in Oakland, Calif.: No Cena, Big Show returns, Battle Royal, Bryan-Orton main event, new matches".
  76. ↑ "SHOW RESULTS – 8/11 WWE in Oakland, Calif.: Second detailed report on Bryan-Orton main event, RVD vs. Ryback, Big Show, more".
  77. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/12 (Hour 3): Miz TV with Cena & Bryan final Summerslam sales pitch, #1 contender Battle Royal, Punk vs. Heyman show-closer".
  78. ↑ "PARKS'S WWE SMACKDOWN REPORT 8/16: Ongoing "virtual time" coverage of Friday show, including Van Dam & Henry & Big Show vs. The Shield".
  79. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/19 (Hour 2): Shield wrestles two handicap matches, RVD gets a mouthpiece, more".
  80. ↑ "PARKS'S WWE SMACKDOWN REPORT 8/30: Ongoing "virtual time" coverage of Friday show, including Big Show and Dolph Ziggler on Miz TV".
  81. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/2 (Hour 2): Orton vs. Rhodes career-threatening match, Prime Time Players, more".
  82. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/2 (Hour 3): Tears flow for Bryan vs. Big Show, plus the latest McMahons vs. Bryan developments, Final Thoughts on top angle".
  83. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/16 (Hour 2): Dusty-Stephanie confrontation, Dusty KO'ed, Miz KO'ed, more".
  84. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/23 (Hour 2): Orton vs. RVD featured singles match, Miz gets KO'ed".
  85. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/30 (Hour 3): Orton-Bryan face-to-face, Heyman "proposes" to Ryback".
  86. ↑ "Brock Lesnar returns to Raw and makes a challenge". สืบค้นเมื่อ December 31, 2013.
  87. ↑ "Brock Lesnar dislocates Mark Henry's elbow: Raw, Jan 6, 2014". สืบค้นเมื่อ January 10, 2014.
  88. ↑ "WWE Royal Rumble 2014 match card preview: Brock Lesnar vs. Big Show".
  89. ↑ "Big Show Makes Surprise Appearance At WWE Live Event, Updates On NXT Star Corey Graves".
  90. ↑ Burdick, Michael. "SmackDown Results — Sept. 26, 2014: Big Show knocked out Rusev; Ambrose stole Rollins' Money in the Bank briefcase". WWE. สืบค้นเมื่อ September 26, 2014.
  91. ↑ Benigno, Anthony. "WWE Raw results, October 27, 2014: John Cena and The Authority draw the battle lines for Survivor Series and Bray Wyatt declares psychological warfare". WWE. สืบค้นเมื่อ October 27, 2014.
  92. ↑ Benigno, Anthony. "WWE Raw results, November 3, 2014: The Authority severs ties with Randy Orton and Rusev fulfills his U.S. Title destiny on WWE Network". WWE. สืบค้นเมื่อ November 3, 2014.
  93. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE SmackDown TV taping report: In-person coverage of "Halloween" Smackdown TV taping (with no Vince McMahon message that aired on Smackdown)". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ 2 November 2014.
  94. ↑ Caldwell, James. "WWE News: WWE uses "get well" message for Daniel Bryan to promote Network announcement instead; super-imposes McMahon on Smackdown broadcast". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ 2 November 2014.
  95. ↑ http://www.wrestlinginc.com/wi/news/2015/0210/589344/live-spoilers-for-this-week-wwe-smackdown/
  96. ↑ Clapp, John. "2nd Annual André the Giant Memorial Battle Royal". WWE. สืบค้นเมื่อ 24 February 2015.
  97. ↑ http://www.wwe.com/shows/raw/2015-04-13/big-show-interrupts-roman-reigns-interview-photos
  98. ↑ Laboon, Jeff. "Roman Reigns def. Big Show (Last Men Standing Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ April 26, 2015.
  99. ↑ "KELLER'S WWE MSG SPECIAL REPORT 10/3: Lesnar vs. Big Show, Cena vs. Seth in a cage, Jericho vs. Owens in an IC Title match, Dudleys vs. New Day for tag titles". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 6 October 2015.
  100. ↑ "Big Show drafted to raw in July 2016 draft". WWE.com. สืบค้นเมื่อ August 11, 2016.
  101. ↑ WWE (2017-09-04), Big Show vs. Braun Strowman - Steel Cage Match: Raw, Sept. 4, 2017, สืบค้นเมื่อ 2017-09-05
  102. ↑ WWE (2017-09-04), Big Show struggles to leave the arena after his Steel Cage Match: Raw Fallout, Sept. 4, 2017, สืบค้นเมื่อ 2017-09-05
  103. ↑ https://www.cagesideseats.com/wwe/2017/9/11/16291226/wwe-big-show-hip-surgery-delay-hurricane-irma
  104. ↑ "Big Show will induct Mark Henry into WWE Hall of Fame". Cageside Seats. April 6, 2018. สืบค้นเมื่อ April 11, 2018.
  105. ↑ http://www.wrestleview.com/wwe-smackdown-results/116076-october-9-indianapolis-world-cup-smackdown-womens-title/
  106. ↑ https://www.fightful.com/wrestling/mark-henry-says-he-ll-be-all-wwe-tvs-and-ppvs-restore-order-back-locker-room
  107. ↑ https://www.fightful.com/wrestling/exclusives/wwe-impact-njpw-roh-injury-report-expected-returns-more
  108. ↑ Powell, Jason (January 6, 2020). "01/06 WWE Raw Results: Powell's review of Brock Lesnar's return, Andrade vs. Rey Mysterio for the U.S. Championship, The Viking Raiders vs. The Street Profits vs. Luke Gallows and Karl Anderson in a Triple Threat for the Raw Tag Titles, first show of 2020". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 7, 2020.
  109. ↑ Benigno, Anthony. "Kevin Owens, Samoa Joe & Big Show def. Seth Rollins & AOP via Disqualification". wwe.com. WWE. สืบค้นเมื่อ January 7, 2020.
  110. ↑ "Raw results, June 15, 2020". wwe.com. June 15, 2020.
  111. ↑ Jeremy Lambert (February 24, 2021). "Report: WWE And Big Show (Paul Wight) Unable To Come To Financial Terms On Last Contract". Fightful Wrestling. สืบค้นเมื่อ February 24, 2021.
  112. ↑ Tony Maglio (February 24, 2021). "Paul 'Big Show' Wight Signs With AEW to Wrestle, Provide Commentary on 'AEW Dark: Elevation'". The Wrap. สืบค้นเมื่อ February 24, 2021.
  113. ↑ Gonzalez, Sandra. (May 2, 2011) Big Time Rush (2011) himself one episode 'Burn Notice' WWE Big Show | Inside TV | EW.com. Insidetv.ew.com. Retrieved on June 8, 2011.
  114. ↑ 114.0 114.1 Big Show, Awards. Cagematch.de. Retrieved on December 24, 2012.
  115. ↑ "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 1996". The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ January 13, 2015.
  116. ↑ WCW World Heavyweight Championship history. WWE.com. Retrieved on December 24, 2012.
  117. ↑ "WCW World Tag Team Championship history". Wrestling-titles.com. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ February 14, 2009. สืบค้นเมื่อ March 5, 2009.
  118. ↑ "Big Show's first WWF Championship reign". WWE.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ July 30, 2012. สืบค้นเมื่อ August 26, 2012.
  119. ↑ "Big Show's second WWE Championship reign". WWE.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ September 9, 2012. สืบค้นเมื่อ August 26, 2012.
  120. ↑ "Big Show's first World Heavyweight Championship reign". WWE.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ April 27, 2012. สืบค้นเมื่อ December 18, 2011.
  121. ↑ "Big Show's second World Heavyweight Championship Reign". WWE.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ November 15, 2012. สืบค้นเมื่อ October 28, 2012.
  122. ↑ "Big Show's first Intercontinental Championship reign". WWE.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ July 29, 2012. สืบค้นเมื่อ August 26, 2012.
  123. ↑ "WWE Intercontinental Championship". สืบค้นเมื่อ August 5, 2020.
  124. ↑ Big Show's first United States Championship reign Archived June 3, 2012, at the Wayback Machine.. WWE.com. Retrieved on December 24, 2012.
  125. ↑ "WWE United States Championship". สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  126. ↑ WWE Hardcore Championship history. WWE.com. Retrieved on December 24, 2012.
  127. ↑ WWE Tag Team Championship history. WWE.com. Retrieved on December 24, 2012.
  128. ↑ The Slammy Awards 2009. Prowrestlinghistory.com. Retrieved on December 24, 2012.
  129. ↑ The Slammy Awards 2011. Prowrestlinghistory.com. Retrieved on December 24, 2012.
  130. ↑ Meltzer, p. 36
  131. ↑ Meltzer, p. 24
  132. ↑ 132.0 132.1 Meltzer, p. 33
  133. ↑ Meltzer, p. 31

บรรณานุกรม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
บิ๊กโชว์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=บิ๊กโชว์&oldid=9275341"