แบรกกิ้ง ไรท์ส (2010)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Bragging Rights (2010))
แบรกกิ้ง ไรท์ส (2010)
Bragging Rights (2010).jpg
Promotional poster featuring various WWE Superstars
สมาคมเวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์
วันที่24 ตุลาคม 2010
เมืองมินนีแอโพลิส, รัฐมินนิโซตา
สถานที่ทาร์เก็ท เซ็นเตอร์
ผู้ชม9,000 คน[1]
ลำดับเหตุการณ์ Pay-per-view
← ก่อนหน้า
เฮลล์อินเอเซลล์ (2010) 		ถัดไป →
เซอร์ไวเวอร์ ซีรีส์ (2010)
ลำดับเหตุการณ์แบรกกิ้ง ไรท์ส
← ก่อนหน้า
แบรกกิ้ง ไรท์ส (2009) 		ถัดไป →
TBA

แบรกกิ้ง ไรท์ส (2010) เป็นรายการ เพย์-เพอร์-วิว ของ ดับเบิลยูดับเบิลยูอี จัดเมื่อวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 2010 ที่ มินนีแอโพลิส รัฐมินนิโซตา โดยมีแมทช์การปล้ำปะทะกันทั้ง 2 ค่าย ระหว่าง รอว์ และ สแมคดาวน์ ในแมทช์แทคทีม 14 คน แบบคัดออก ทีมไหนถูกกำจัดออกไปหมดก่อนทีมนั้นเป็นฝ่ายแพ้ และยังมีแมตช์ชิงแชมป์ต่างๆ ได้แก่ แชมป์ WWE, แชมป์โลกเฮฟวี่เวท, แชมป์ดีวาส์ และแชมป์แทกทีม WWE

เบื้องหลัง[แก้]

ด้านของ แดเนียล ไบรอัน และ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ซึ่ง แดเนียล ไบรอัน เจ้าของ แชมป์ยูเอส ได้ท้า ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ เจ้าของ แชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล เจอกัน ในศึก แบรกกิ้ง ไรท์ส (2010) และ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ก็รับคำท่า ด้านของ เวด บาร์เร็ตต์ และ จอห์น ซีนา ซึ่งในศึก เฮลล์อินเอเซลล์ (2010) เวด บาร์เร็ตต์ ได้เจอกับ จอห์น ซีนา โดยถ้า จอห์น ซีนา ชนะ เดอะเน็กซัส ต้องแตกทีมกันไปแต่ถ้า เวด บาร์เร็ตต์ ชนะ จอห์น ซีนา จะต้องเข้ากลุ่มเดอะเน็กซัส ในระหว่างการปล้ำ ก็ถูก ไมเคิล แมคกิลลิคัตตี และ ฮัสกี้ แฮร์ริส จากรายการ ดับเบิลยูดับเบิลยูอีเอ็นเอ็กซ์ที รูกี้ ซีซั่น 2 เข้ามาก่อกวนการปล้ำ และเล่นงาน จอห์น ซีนา ทำให้ เวด บาร์เร็ตต์ เป็นฝ่ายเอาชนะ จอห์น ซีนา มาได้ และทำให้ จอห์น ซีนา ต้องเข้ามาร่วมเป็นสมาชิกของกลุ่มเดอะเน็กซัส ไปในที่สุด หลังจากนั้นในศึกรอว์ ที่ผ่านมาได้มีการคัดเลือกนักมวยปล้ำในแมทช์แบทเทิลรอยัล 20 คน เพื่อหาผู้ท่าชิงอันดับ 1 ที่จะไปชิงแชมป์ WWE กับ แรนดี ออร์ตัน ในศึก แบรกกิ้ง ไรท์ส ผลปรากฏว่า เวด บาร์เร็ตต์ ชนะและเป็นผู้ท่าชิงอันดับ 1 ที่จะไปชิงแชมป์ WWE กับ แรนดี ออร์ตัน ในศึก แบรกกิ้ง ไรท์ส ชิงแชมป์ WWE โดยมี จอห์น ซีนา ยืนอยู่ข้างเวที

ผล[แก้]

ลำดับ กำหนด เวลา[3]
1D Montel Vontavious Porter ชนะ Chavo Guerrero[4] Singles match N/A
2 Daniel Bryan ชนะ Dolph Ziggler (with Vickie Guerrero) by submission[5] Interpromotional singles match 16:14
3 The Nexus (David Otunga and John Cena) ชนะ Cody Rhodes and Drew McIntyre (c) by submission[6] Tag team match for the WWE Tag Team Championship 06:29
4 Ted DiBiase (with Maryse) ชนะ Goldust (with Aksana)[7] Singles match 07:29
5 Layla (c) (with Michelle McCool) ชนะ Natalya[8] Singles match for the WWE Divas Championship 05:23
6 Kane (c) (with Paul Bearer) ชนะ The Undertaker[9] Buried Alive match for the World Heavyweight Championship 16:59
7 Team SmackDown (Alberto Del Rio, Big Show, Edge, Jack Swagger, Kofi Kingston, Rey Mysterio and Tyler Reks) (with Hornswoggle) ชนะ Team Raw (CM Punk, Ezekiel Jackson, John Morrison, The Miz, R-Truth, Santino Marella and Sheamus) (with Alex Riley)[10] 14-man elimination tag team match 27:40
8 Wade Barrett (with John Cena) ชนะ Randy Orton (c) by disqualification[11] Singles match for the WWE Championship
ถ้า Barrett แพ้, Cena ต้องออก 		14:34
  • (c) – หมายถึงเจ้าของเข็มขัดแชมป์ก่อนเริ่มแข่งขัน
  • D – หมายถึงเป็นแมทช์การปล้ำก่อนรายการ
ผลแท็กทีมคัดออก 14 คน[3]
Elimination Wrestler Team Eliminated by Elimination Move Time[3]
1 Santino Marella Raw Tyler Reks Burning Hammer 02:38
2 Kofi Kingston SmackDown Sheamus High Cross 06:52
3 Jack Swagger SmackDown John Morrison Starship Pain 13:07
4 Tyler Reks SmackDown Sheamus Brogue Kick 14:32
5 Big Show SmackDown N/A Counted Out 15:29
6 Sheamus Raw N/A Counted Out 15:29
7 R-Truth Raw Edge Spear 16:42
8 John Morrison Raw Edge Spear 17:09
9 Alberto Del Rio SmackDown CM Punk Back Slide 18:05
10 CM Punk Raw Rey Mysterio 619 followed by a Slingshot Splash 24:07
11 Ezekiel Jackson Raw Rey Mysterio 619 followed by a botched Springboard Splash 26:16
12 The Miz Raw Edge Spear 27:45
Winner: Team Smackdown (Edge and Rey Mysterio)

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Martin, Adam. "Recent WWE attendance figures (10/23 and 10/24)". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ 2010-10-28.
  2. ↑ "Official Bragging Rights theme". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-08-19.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Caldwell, James (2010-10-24). "Caldwell's WWE Bragging Rights PPV Results 10/24: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV – Orton vs. Barrett, Kane vs. Taker, Raw vs. Smackdown". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2010-10-26.
  4. ↑ Martin, Adam (October 24, 2010). "Live report from Bragging Rights in Minneapolis". WrestleView. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ October 28, 2010. สืบค้นเมื่อ April 5, 2012. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  5. ↑ "United States Champion Daniel Bryan def. Intercontinental Champion Dolph Ziggler". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  6. ↑ "John Cena & David Otunga def. Drew McIntyre & "Dashing" Cody Rhodes (New WWE Tag Team Champions)". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  7. ↑ "Ted DiBiase (with Maryse) def. Goldust (with Aksana)". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  8. ↑ "Self-professed "Co-Divas Champion" Layla def. Natalya". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  9. ↑ "World Heavyweight Champion Kane def. The Undertaker (Buried Alive Match)". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  10. ↑ "Team SmackDown def. Team Raw (WWE Bragging Rights Tag Team Elimination Match)". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.
  11. ↑ "Wade Barrett (with John Cena) def. WWE Champion Randy Orton by Disqualification". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2010-10-24.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แบรกกิ้ง_ไรท์ส_(2010)&oldid=7296003"