จักรวรรดิบรูไน
จักรวรรดิบรูไน รัฐสุลต่านบรูไน Kesultanan Brunei | |
---|---|
ค.ศ. 1368–1888 | |
![]() | |
สถานะ | รัฐบริวารของจักรวรรดิมัชปาหิต (ค.ศ. 1368-1408) รัฐเอกราช (ค.ศ. 1408-1888) |
เมืองหลวง | โกตาบาตู กัมปงอาเยอร์ เมืองบรูไน[1] |
ภาษาทั่วไป | ภาษามลายูบรูไน, ภาษามลายูเก่า, ภาษาตากาล็อกเก่า, ภาษาอาหรับ และกลุ่มภาษาบอร์เนียว |
ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี |
การปกครอง | สมบูรณาญาสิทธิราชย์แบบอิสลาม |
สุลต่าน (จนถึงจักรวรรดิสุดท้าย) | |
• 1368–1402 | สุลต่านมูฮัมหมัด ชาห์ |
• 1425–1432 | สุลต่านชารีฟ อาลี |
• 1485–1524 | โบลเกียะฮ์ |
• 1582–1598 | สุลต่านมูฮัมหมัด ฮัสซัน |
• 1828–1852 | โอมาร์ อาลี ไซฟุดดีนที่ 2 |
• 1885–1906[2] | ฮาชิม จาลีลุล อาลัม อากามัดดิน |
ประวัติศาสตร์ | |
• ก่อตั้งรัฐสุลต่าน | ค.ศ. 1368 |
• กลายเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษ | 1888 |
สกุลเงิน | แลกเปลี่ยนสินค้า, เบี้ย, Piloncitos และปีติซบรูไนในเวลาต่อมา |
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ |
จักรวรรดิบรูไน (มลายู: Kesultanan Brunei, كسولتانن بروني) หรือ รัฐสุลต่านบรูไน เป็นรัฐสุลต่านมลายูที่มีศูนย์กลางที่บรูไน ซึ่งอยู่ริมชายฝั่งทางเหนือของเกาะบอร์เนียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผู้นำบรูไนเข้ารับอิสลามในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15 โดยขยายดินแดนมากขึ้นนับตั้งแต่การพิชิตมะละกาของโปรตุเกส[3][4] โดยขยายไปทั่วชายฝั่งบอร์เนียวและฟิลิปปินส์ ก่อนที่จะเสื่อมสลายในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 18[5]
ประวัติศาสตร์นิพนธ์
[แก้]การเข้าใจประวัติศาสตร์จักรวรรดิบรูไนเป็นเรื่องยากเพราะไม่ค่อยมีการพูดถึงในเอกสารเวลานั้น ทำให้ต้องพึ่งเอกสารจีนที่กล่าวถึงการก่อตั้งบรูไนช่วงแรก[6] โบนี (Boni) ในข้อมูลจีนน่าจะหมายถึงบอร์เนียวตะวันตก ในขณะที่ โปลี (Poli; 婆利) ที่อาจจะตั้งอยู่ที่เกาะสุมาตรา มักจะถูกกล่าวว่าหมายถึงบรูไนด้วย
ในสมัยของสุลต่านโบลเกียห์ ซึ่งเป็นสุลต่านองค์ที่ 5 ของบรูไน บรูไนมีอำนาจครอบคลุมเกาะบอร์เนียวทั้งหมด และบางส่วนของฟิลิปปินส์ เช่น เกาะมินดาเนา ซึ่งถือเป็นยุคทองของบรูไน กองทัพบรูไนมีกองทัพเรือที่แข็งแกร่ง บางส่วนเป็นโจรสลัดในทะเลจีนใต้ และชายฝั่งของเกาะบอร์เนียว หลักฐานทางตะวันตกชิ้นแรกที่กล่าวถึงบรูไนคืองานเขียนของชาวอิตาลี ลูโดวิโก ดี วาร์เทมา ผู้เดินทางมายังหมู่เกาะโมลุกกะและแวะพักที่เกาะบอร์เนียวเมื่อราว พ.ศ. 2093
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hussainmiya 2010, pp. 67.
- ↑ Yunos 2008.
- ↑ Holt, Lambton & Lewis 1977, pp. 129.
- ↑ Andaya & Andaya 2015, pp. 159.
- ↑ CIA Factbook 2017.
- ↑ Jamil Al-Sufri 2000.