จักรวรรดิข่านอิล
จักรวรรดิข่านอิล ایلخانان | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. 1256–ค.ศ. 1335/1353 | |||||||||||||||||||||||||||
 ธงชาติ | |||||||||||||||||||||||||||
 จักรวรรดิข่านอิลในสมัยที่รุ่งเรืองที่สุด | |||||||||||||||||||||||||||
| สถานะ | ส่วนหนึ่งของจักรวรรดิมองโกล ต่อมาเป็นจักรวรรดิอิสระ | ||||||||||||||||||||||||||
| เมืองหลวง | มาราเกห์ (ค.ศ. 1256–1265) ตาบริซ (ค.ศ. 1265–1306) โซลตานิเยห์ (1306–1335) | ||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาทั่วไป | เปอร์เซีย[1] มองโกเลีย[1] | ||||||||||||||||||||||||||
| ศาสนา | นับถือเชมันและพุทธ (ค.ศ. 1256–1295) อิสลาม (ค.ศ. 1295–1335) | ||||||||||||||||||||||||||
| การปกครอง | ราชาธิปไตย | ||||||||||||||||||||||||||
| อิลข่าน | |||||||||||||||||||||||||||
• ค.ศ. 1256–1265 | ฮูเลกู ข่าน | ||||||||||||||||||||||||||
• ค.ศ. 1316–1335 | อะบู ซาอิด | ||||||||||||||||||||||||||
| สภานิติบัญญัติ | คุรัลไต | ||||||||||||||||||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||||||||||||||||||
• ก่อตั้ง | ค.ศ. 1256 | ||||||||||||||||||||||||||
• สิ้นสุด | ค.ศ. 1335/1353 | ||||||||||||||||||||||||||
| พื้นที่ | |||||||||||||||||||||||||||
| ค.ศ. 1310 (ประมาณ)[2] | 3,750,000 ตารางกิโลเมตร (1,450,000 ตารางไมล์) | ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ |  อิหร่าน อาเซอร์ไบจาน อาร์เมเนีย อัฟกานิสถาน ตุรกี เติร์กเมนิสถาน ปากีสถาน อิรัก จอร์เจีย ซีเรีย ทาจิกิสถาน รัสเซีย | ||||||||||||||||||||||||||
จักรวรรดิข่านอิล (อังกฤษ: Ilkhanate; เปอร์เซีย: ایلخانان, "Ilkhanan"; มองโกเลีย: Хүлэгийн улс, "ดินแดนของฮูเลกู" (Hulagu-yn Ulus)) เป็นรัฐที่แตกมาจากจักรวรรดิมองโกล ครอบคลุมพื้นที่ในตะวันออกกลาง บริเวณประเทศอิหร่านในปัจจุบันเป็นส่วนใหญ่ คำว่า "อิลข่าน" มาจากนามที่กุบไลข่านประทานให้แก่ฮูเลกู ข่าน ผู้ปกครองคนแรก[3]
จุดเริ่มต้นของจักรวรรดิข่านอิลมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 เมื่อเจงกีส ข่าน รบชนะจักรวรรดิควาเรซม์ และพิชิตดินแดนในเอเชียกลางและตะวันออกกลาง[4] ล่วงมาจนถึงฮูเลกู ข่าน พระนัดดา (หลาน) ของเจงกีส ข่าน เมื่อเขารบชนะราชวงศ์อับบาซียะฮ์ที่ครองกรุงแบกแดด ฮูเลกูก็ขยายอำนาจไปในปาเลสไตน์ ก่อนจะพ่ายให้กับชาวแมมลุกในยุทธการที่เอนจาลูต หลังมองเกอ ข่านสวรรคต จักรวรรดิมองโกลก็เกิดสงครามกลางเมือง และแตกออกเป็นหลายอาณาจักร ในปี ค.ศ. 1335 เมื่อผู้ปกครองคนสุดท้าย อะบู ซาอิด สวรรคต จักรวรรดิข่านอิลก็ระส่ำระส่ายและล่มสลายลงในที่สุด[5]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Rahiminejad, Sadegh: IRAN: Tarikh (2006). Languages of the Persian [Section]
- ↑ Rein Taagepera (September 1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly 41 (3): 475–504.
- ↑ Peter Jackson The Mongols and the West, p.127
- ↑ Ilkhanate (1256-1339): An Empire in AsiaEurope - Empires[ลิงก์เสีย]
- ↑ Il-Khan dynasty - New World Encyclopedia
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จักรวรรดิข่านอิล
 |
บทความเกี่ยวกับประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |