ราชวงศ์กอญัร
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| รัฐอันประเสริฐยิ่งแห่งเปอร์เซีย | ||||||
| دولت علیّه ایران Dowlat-e Aliyye-ye Irān | ||||||
| ||||||
| ||||||
| เพลงชาติ (1873–1909) Salâm-e Shâh (1909–1925) Salāmati-ye Dowlat-e Elliye-ye Irān | ||||||
 แผนที่อิหร่านในยุคราชวงศ์กอญัร ศตวรรษที่ 19
| ||||||
| เมืองหลวง | เตหะราน | |||||
| ภาษา | ภาษาเปอร์เซีย | |||||
| การปกครอง |
| |||||
| พระเจ้าชาห์ | ||||||
| - | 1789–1797 | พระเจ้าชาห์โมฮัมหมัด ข่าน กอญัร (พระองค์แรก) | ||||
| - | 1898–1925 | พระเจ้าชาห์อะหมัด ชาห์ กอญัร (พระองค์สุดท้าย) | ||||
| นายกรัฐมนตรี | ||||||
| - | 1906 | Mirza Nasrullah Khan (คนแรก) | ||||
| - | 1923–1925 | เรซา ปาห์ลาวี (คนสุดท้าย) | ||||
| ประวัติศาสตร์ | ||||||
| - | สถาปนา | ค.ศ. 1785 | ||||
| - | การปฏิวัติรัฐธรรมนูญเปอร์เซีย | 5 สิงหาคม ค.ศ. 1906 | ||||
| - | ปลดสภาร่างรัฐธรรมนูญ | 31 ตุลาคม ค.ศ. 1925 | ||||
| สกุลเงิน | โตมัน (1789–1825) ควิราน (1825–1925) [1] | |||||
| ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ |  อาร์มีเนีย อาเซอร์ไบจาน บาห์เรน จอร์เจีย อิหร่าน อิรัก รัสเซีย เติร์กเมนิสถาน ตุรกี ปากีสถาน อัฟกานิสถาน
| |||||
.svg){kind=small}
.svg)
ราชวงศ์กอญัร เป็นราชวงศ์ที่ปกครองอิหร่านในปี ค.ศ. 1785-1925 โดยกษัตริย์พระองค์แรกของราชวงศ์มีพระนามว่าพระเจ้าชาห์โมฮัมหมัด ข่าน กอญัรเสด็จขึ้นพระราชสมบัติเมื่อปี ค.ศ. 1789 ต่อมาภายหลังราชวงศ์กอญัรถูกโค่นล้มในการยึดอำนาจโดยเรซาข่านในปี ค.ศ. 1925
ปฐมบท[แก้]
![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ราชวงศ์กอญัรเป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ในยุคใหม่ และเป็นยุคที่นิกายชีอะห์ในอิหร่านอ่อนแอ
การก่อตั้งราชวงศ์[แก้]
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ราชวงศ์กอญัร กำเนิดในวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 1794 โดยพระเจ้าชาห์โมฮัมหมัด ข่าน กอญัร ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์กอญัร
การบุกยึดจอร์เจีย และ ดินแดนคอเคซัส[แก้]
ภายหลังจากการเสด็จสวรรคตของชาห์นาเดอร์ อาณาจักร Kartli และ Kakheti ได้ปลดแอกจากการปกครองของชาวอิหร่าน และรวมตัวเป็นราชอาณาจักร Kartli-Kakheti ภายใต้การปกครองของกษัตริย์นาม Heraclius II (Erekle II) ในปี 1762 ซึ่งระหว่างปี 1747 ถึง 1795 Erekle สามารถรักษาเอกราชไว้ได้ตลอดยุคของราชวงศ์แซนด์ เนื่องจากเกิดความวุ่นวายภายในอิหร่าน[2] ต่อมาในปี 1783 Heraclius ได้นำอาณาจักรของพระองค์เข้าเป็นรัฐในอารักขาของจักรวรรดิรัสเซียโดยสนธิสัญญา Georgievsk ในช่วงทศวรรษท้ายๆของศตวรรษที่ 18 จอร์เจียได้กลายเป็นตัวแปรสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างรัสเซียและอิหร่าน ไม่เหมือนในรัชสมัยของปีเตอร์มหาราช แคทเธอรีนมหาราชินี ผู้ปกครองรัสเซียในเวลาต่อมา มองจอร์เจียเป็นจุดยุทธศาสตร์สำหรับนโยบายในภูมิภาคคอเคซัสของพระนาง และใช้จอร์เจียเป็นฐานปฏิบัติการต่อต้านอิหร่านและจักรวรรดิออตโตมัน[3] ซึ่งทั้งคู่เป็นคู่แข่งทางภูมิรัฐศาสตร์ที่มีชายแดนติดต่อกับรัสเซียโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้น เป็นแนวคิดที่ดีหากจะมีท่าเรือเพิ่มบนชายฝั่งจอร์เจียซึ่งติดต่อทะเลดำ[4] กองทหารรักษาการณ์ของรัสเซียจำนวนสองกองพัน พร้อมด้วยปืนใหญ่สี่กระบอก ยาตราเข้าสู่เมืองทบิลีซีในปี 1784[2] แต่ก็ได้ถอนทัพออก เนื่องจากการประท้วงอย่างรุนแรงของชาวจอร์เจียน เมื่อรัสเซียก่อสงครามต่อจักรวรรดิออตโตมันในปี 1787 ก็ได้เริ่มบุกจากแนวหน้าที่อื่น[2]
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
สงครามกับจักรวรรดิรัสเซีย และ การผนวกดินแดน[แก้]
การอพยพของมุสลิมคอเคซัส[แก้]
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
การปฏิวัติรัฐธรรมนูญ[แก้]
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
การล่มสลายของราชวงศ์[แก้]
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ฐานันดรศักดิ์[แก้]
- การเมืองการปกครอง
- ทหาร
- สังคม
- สถาปนิก
- นักธุรกิจ
- สิทธิสตรี
- นักประพันธ์
- ดนตรี
- บันเทิง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ علیاصغر شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۷۱، ص ۲۸۷
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Fisher et al. 1991, p. 328.
- ↑ Mikaberidze 2011, p. 327.
- ↑ Fisher et al. 1991, p. 327.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Qajar |
แม่แบบ:ราชวงศ์กอญัร แม่แบบ:ประเทศอิหร่าน
บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์