ราชวงศ์กอญัร

จักรวรรดิเปอร์เชีย
	จักรวรรดิเปอร์เชีย
	دولت علیّه ایران; Dowlat-e Aliyye-ye Irān
ธงชาติ	ตราแผ่นดิน
	เพลงชาติ; ซาลามะตีเย ชาห์
	แผนที่อิหร่านในยุคราชวงศ์กอญัร ศตวรรษที่ 19
เมืองหลวง	เตหะราน
ภาษา	ภาษาเปอร์เซีย
รัฐบาล	สมบูรณาญาสิทธิราชย์ (1785–1906); ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ (1906–1925);
ชาห์แห่งอิหร่าน
นายกรัฐมนตรี
ประวัติศาสตร์
สกุลเงิน	ควิราน
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	Countries today อาร์มีเนีย; อาเซอร์ไบจาน; บาห์เรน; จอร์เจีย; อิหร่าน; อิรัก; รัสเซีย; เติร์กเมนิสถาน; ตุรกี; ปากีสถาน; อัฟกานิสถาน ;

ราชวงศ์กอญัร เป็นราชวงศ์ที่ปกครองอิหร่านในปี ค.ศ. 1794 - 1925 โดยกษัตริย์พระองค์แรกของราชวงศ์มีพระนามว่าพระเจ้าชาห์โมฮัมหมัด ข่าน กอญัร ต่อมาภายหลังราชวงศ์กอญัรถูกโค่นล้มในการยึดอำนาจโดยเรซาข่านในปี ค.ศ. 1925

เนื้อหา

1 ปฐมบท
2 การก่อตั้งราชวงศ์
3 การบุกยึดจอร์เจีย และ ดินแดนคอเคซัส
4 สงครามกับจักรวรรดิรัสเซีย และ การผนวกดินแดน
- 4.1 การอพยพของมุสลิมคอเคซัส
5 การปฏิวัติรัฐธรรมนูญ
6 การล่มสลายของราชวงศ์
7 ฐานันดรศักดิ์
8 อ้างอิง
9 แหล่งข้อมูลอื่น

ปฐมบท[แก้]

ราชวงศ์กอญัรเป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ในยุคใหม่ และเป็นยุคที่นิกายชีอะห์ในอิหร่านอ่อนแอ

การก่อตั้งราชวงศ์[แก้]

ราชวงศ์กอญัร กำเนิดในวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 1794 โดยพระเจ้าชาห์โมฮัมหมัด ข่าน กอญัร ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์กอญัร

การบุกยึดจอร์เจีย และ ดินแดนคอเคซัส[แก้]

การยึดกรุงTbilisi วาดโดย อัคฮา โมฮัมเม็ด ข่าน. ภาพจากBritish Library.

ภายหลังจากการเสด็จสวรรคตของชาห์นาเดอร์ อาณาจักร Kartli และ Kakheti ได้ปลดแอกจากการปกครองของชาวอิหร่าน และรวมตัวเป็นราชอาณาจักร Kartli-Kakheti ภายใต้การปกครองของกษัตริย์นาม Heraclius II (Erekle II) ในปี 1762 ซึ่งระหว่างปี 1747 ถึง 1795 Erekle สามารถรักษาเอกราชไว้ได้ตลอดยุคของราชวงศ์แซนด์ เนื่องจากเกิดความวุ่นวายภายในอิหร่าน^[1] ต่อมาในปี 1783 Heraclius ได้นำอาณาจักรของพระองค์เข้าเป็นรัฐในอารักขาของจักรวรรดิรัสเซียโดยสนธิสัญญา Georgievsk ในช่วงทศวรรษท้ายๆของศตวรรษที่ 18 จอร์เจียได้กลายเป็นตัวแปรสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างรัสเซียและอิหร่าน ไม่เหมือนในรัชสมัยของปีเตอร์มหาราช แคทเธอรีนมหาราชินี ผู้ปกครองรัสเซียในเวลาต่อมา มองจอร์เจียเป็นจุดยุทธศาสตร์สำหรับนโยบายในภูมิภาคคอเคซัสของพระนาง และใช้จอร์เจียเป็นฐานปฏิบัติการต่อต้านอิหร่านและจักรวรรดิออตโตมัน^[2] ซึ่งทั้งคู่เป็นคู่แข่งทางภูมิรัฐศาสตร์ที่มีชายแดนติดต่อกับรัสเซียโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้น เป็นแนวคิดที่ดีหากจะมีท่าเรือเพิ่มบนชายฝั่งจอร์เจียซึ่งติดต่อทะเลดำ^[3] กองทหารรักษาการณ์ของรัสเซียจำนวนสองกองพัน พร้อมด้วยปืนใหญ่สี่กระบอก ยาตราเข้าสู่เมืองทบิลีซีในปี 1784^[1] แต่ก็ได้ถอนทัพออก เนื่องจากการประท้วงอย่างรุนแรงของชาวจอร์เจียน เมื่อรัสเซียก่อสงครามต่อจักรวรรดิออตโตมันในปี 1787 ก็ได้เริ่มบุกจากแนวหน้าที่อื่น^[1]