มีฮาอิล กอร์บาชอฟ

มีฮาอิล กอร์บาชอฟ
Михаи́л Горбачёв
มีฮาอิล กอร์บาชอฟ; Михаи́л Горбачёв
	กอร์บาชอฟ ในปี พ.ศ. 2562
ประธานาธิบดีสหภาพโซเวียต
	ดำรงตำแหน่ง; 15 มีนาคม พ.ศ. 2533 – 25 ธันวาคม พ.ศ. 2534
ก่อนหน้า	ตัวเขาเอง เป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์
ถัดไป	ยุบตำแหน่ง
ประธานสภาโซเวียตสูงสุด
	ดำรงตำแหน่ง; 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2532 – 15 มีนาคม พ.ศ. 2533
ก่อนหน้า	สถาปนาตำแหน่ง
ถัดไป	อะนาโตลี ลูคยานอฟ (บทบาทบริหารถูกโอนให้ประธานาธิบดี)
ประธานคณะผู้บริหารสูงสุดแห่งสภาโซเวียตสูงสุด
	ดำรงตำแหน่ง; 1 ตุลาคม พ.ศ. 2530 – 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2532
ก่อนหน้า	อันเดรย์ โกรมืยโค
ถัดไป	ตัวเขาเอง ในตำแหน่งประธานสภาโซเวียตสูงสุด
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์; แห่งสหภาพโซเวียต
	ดำรงตำแหน่ง; 11 มีนาคม พ.ศ. 2528 – 24 สิงหาคม พ.ศ. 2534
ก่อนหน้า	คอนสตันติน เชียร์เนนโค
ถัดไป	วลาดีมีร์ อีวัชโก
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	2 มีนาคม พ.ศ. 2474 (89 ปี); ปรีวอลโนเย, ดินแดนสตัฟโรปอล, สาธารณรัฐรัสเซีย สหภาพโซเวียต
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์ ; (2494 - 2534) ; พรรคสังคมประชาธิปไตย ; (พ.ศ. 2544 – 2547)
คู่สมรส	ไรซา กอร์บาโชวา (สมรส พ.ศ. 2496–พ.ศ. 2542)
ศาสนา	ไม่มี
ลายมือชื่อ

มีฮาอิล เซียร์เกเยวิช กอร์บาชอฟ^[1] (รัสเซีย: Михаи́л Серге́евич Горбачёв, อักษรโรมัน: Mikhail Sergeyevich Gorbachyov) เป็นอดีตประธานาธิบดีสหภาพโซเวียต ทั้งยังเคยดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตอีกด้วย ความพยายามปฏิรูปสหภาพของกอร์บาชอฟได้นำไปสู่การล่มสลายของสหภาพโซเวียต และการยุติสงครามเย็น เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปี พ.ศ. 2533

การศึกษาและการทำงาน[แก้]

กอร์บาชอฟเกิดที่เมืองรีวอลโนเย ศึกษาวิชากฎหมายที่มหาวิทยาลัยมอสโกและที่สถาบันเกษตรกรรมสตัฟโรโปล จากนั้นจึงเริ่มทำงานเป็นพนักงานเดินเครื่องจักรกลเมื่อปี พ.ศ. 2489 และต่อมาเข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ในปี พ.ศ. 2495 กอร์บาชอฟก้าวหน้าในด้านการงานอย่างมากโดยได้ทำงานในตำแหน่งระดับสูงต่าง ๆ ในเมืองสตัฟโรโปลและในองค์กรพรรคประจำอำเภอตั้งแต่ปี พ.ศ. 2499 - 2513

ความก้าวหน้าทางการเมือง[แก้]

ต่อมาในปี พ.ศ. 2513 กอร์บาชอฟได้รับเลือกให้เป็นผู้ช่วยผู้บริหารสูงสุดของ "สหภาพสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียต" และเป็นสมาชิกกรรมการกลางของพรรคในปี พ.ศ. 2514 เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรระหว่างปี พ.ศ. 2523 - 2528 เป็นสมาชิกโปลิตบูโรในปี พ.ศ. 2533 และเป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ ระหว่าง พ.ศ. 2528 - 2534 แทนเชร์เนนโกที่เสียชีวิตลง จนกระทั่งได้เป็นประธานคณะผู้บริหารสูงสุดแห่งสภาโซเวียตสูงสุด (President of the Presidium of the Supreme Soviet) ในปี พ.ศ. 2533 ซึ่งเป็นประธานาธิบดีคนสุดท้ายของระบอบใหม่ก่อนการล่มสลายของสหภาพ

นโยบายการปฏิรูป[แก้]

ในระหว่างการดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรค กอร์บาชอฟได้ริเริ่มโครงการปฏิรูปและปรับโครงสร้างระบบเศรษฐกิจและการเมืองจากหน้ามือเป็นหลังมือ ด้วยนโยบายที่รู้จักกันในชื่อ "เปเรสตรอยคา" (Perestroika - แปลว่า "การปรับโครงสร้าง") เป็นการให้เสรีภาพแก่ประชาชนมากขึ้น ยอมให้มีการวิพากษ์วิจารณ์แสดงความคิดเห็นในที่สาธารณะ เพิ่มเสรีภาพแก่สื่อและสิ่งพิมพ์ ยอมให้มีเสรีภาพทางวัฒนธรรม และนโยบาย "กลัสนอสต์" (Glasnost - แปลว่า "ความโปร่งใส") ที่ยอมให้มีการประเมินและแก้ไขประวัติศาสตร์ของประเทศ

รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ[แก้]

จากที่เขาปรับปรุงระบบเศรษฐกิจและการเมืองให้เสรีภาพแก่ประชาชนมากขึ้นทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในพ.ศ. 2533

การล่มสลายของสหภาพโซเวียต[แก้]

ด้านนโยบายการต่างประเทศและกลาโหม กอร์บาชอฟได้ตัดทอนลดงบประมาณด้านการทหาร นำนโยบาย "การผ่อนคลายความตึงเครียด" (Détente) กลับมาใช้ใหม่ ลดอาวุธนิวเคลียร์กับฝ่ายตะวันตก พร้อมทั้งถอนทหารออกจากประเทศอัฟกานิสถานในปี พ.ศ. 2532 ในที่สุดฝ่ายอนุรักษนิยมในกองทัพยอมไม่ได้จึงรัฐประหารในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2534 ซึ่งกอร์บาชอฟรอดมาได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ จากการประท้วงของประชาชนนำโดยบอริส เยลต์ซิน แต่ในที่สุดก็ถูกบังคับให้ลาออก หลังพรรคคอมมิวนิสต์ถูกยุบและสหภาพล่มสลายในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน

นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2536 เป็นมา กอร์บาชอฟได้ดำรงตำแหน่งประธานมูลนิธินานาชาติเพื่อการศึกษาด้านเศรษฐกิจ-สังคมและการเมือง ชื่อว่า มูลนิธิกอร์บาชอฟ

อ้างอิง[แก้]

↑ สัญชัย สุวังบุตร (2547). ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม และคณะ (ed.). สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: ยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน (pdf). 1 (อักษร A-B) (3 ed.). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. p. 85. ISBN 974-9588-25-8. Check date values in: |year= (help) สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2555.

ก่อนหน้า	มีฮาอิล กอร์บาชอฟ	ถัดไป
สถาปนาตำแหน่ง	ประธานาธิบดีสหภาพโซเวียต (พ.ศ. 2528 - 2534)	ยุบตำแหน่ง
คอนสตันติน เชียร์เนนโค	เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต (พ.ศ. 2528 - 2534)	วลาดิมีร์ อิวัชโก
คอราซอน อากีโน	บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ (พ.ศ. 2530)	โลก
โลก	บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ บุคคลแห่งทศวรรษ (2532)	จอร์จ เอช. ดับเบิลยู. บุช

[1] สัญชัย สุวังบุตร (2547). ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม และคณะ (ed.). สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: ยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน (pdf). 1 (อักษร A-B) (3 ed.). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. p. 85. ISBN 974-9588-25-8. Check date values in: |year= (help) สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2555.

[1]