นีกีตา ครุชชอฟ

นีกีตา ครุชชอฟ Никита Хрущёв
ครุชชอฟ ที่กรุงเวียนนา ในปี 1961
เลขาธิการกลางคณะกรรมการกลาง พรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต
ดำรงตำแหน่ง 14 กันยายน 1953 – 14 ตุลาคม 1964
ก่อนหน้า	เกออร์กี มาเลนคอฟ (โดยพฤตินัย)
ถัดไป	เลโอนิด เบรจเนฟ
ประธานคณะรัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต
ดำรงตำแหน่ง 27 มีนาคม 1958 – 14 ตุลาคม 1964
รองนายกรัฐมนตรี	รายชื่อ Frol Kozlov อะเลคเซย์ โคซีกิน ดมีตรี อุสตีนอฟ ลาซาร์ คากาโนวิช อะนัสตัส มีโคยัน
ก่อนหน้า	นีโคไล บุลกานิน
ถัดไป	อะเลคเซย์ โคซีกิน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	Nikita Sergeyevich Khrushchev 15 เมษายน ค.ศ. 1894(1894-04-15) Kalinovka, Kursk Governorate, จักรวรรดิรัสเซีย (now คาลินอฟกา, แคว้นคูสค์, ประเทศรัสเซีย)
เสียชีวิต	11 กันยายน ค.ศ. 1971 (77 ปี) มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย, สหภาพโซเวียต
สัญชาติ	โซเวียต
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต
คู่สมรส	Yefrosinia Khrushcheva (1916–19, died) Marusia Khrushcheva (1922, separated) Nina Kukharchuk (Khrushcheva) (1923–71, survived as widow)
บุตร	Yulia (1915–1981) Leonid (1917–1943) Rada (1929–2016) Sergei (1935) Elena (1937–1972)
ศิษย์เก่า	Industrial Academy
ลายมือชื่อ
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้	สหภาพโซเวียต
สังกัด	กองทัพแดง
ประจำการ	1941–45
ยศ	พลโท
บังคับบัญชา	กองทัพสหภาพโซเวียต
การยุทธ์	สงครามโลกครั้งที่สอง
บำเหน็จ
Central institution membership 1939–64: Full member, 18th, 19th, 20th, 22nd Presidium 1949–64: 18th, 19th, 20th, 22nd Secretariat 1949–52: 18th Orgburo 1938–39: Candidate member, 17th Politburo 1934–64: Full member, 17th, 18th, 19th, 20th, 22nd Central Committee Other offices held 1956–64: Chairman, Bureau of the Central Committee of the Russian SFSR 1947–49: First Secretary, Communist Party of Ukraine (Bolsheviks) 1938–47: First Secretary, Communist Party of Ukraine (Bolsheviks) 1949–53: First Secretary, Moscow Regional Committee 1944–47: Chairman, Ukrainian Council of Ministers 1938–47: First Secretary, Kiev Regional Committee 1938–47: First Secretary, Kiev City Committee 1935–38: First Secretary, Moscow Regional Committee 1934–50: First Secretary, Moscow City Committee

นีกีตา เซียร์เกเยวิช ครุชชอฟ (รัสเซีย: Никита Сергеевич Хрущёв; อักษรโรมัน: Nikita Sergeyevich Khrushchev; 17 เมษายน ค.ศ. 1894 – 11 กันยายน ค.ศ. 1971) เป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต สืบทอดตำแหน่งต่อจากโจเซฟ สตาลิน ซึ่งได้ถึงแก่อสัญกรรมในปี 1953 ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต สืบทอดตำแหน่งต่อจากนิโคไล บัลกานิน

ประวัติ

นิกิต้า เซเกรเยวิช ครุชชอฟ เกิดเมื่อ 15 เมษายน ค.ศ. 1894 ในครอบครัวของแรงงานขุดเหมืองแร่ ในหมู่บ้าน คาลินอฟกา ในยุคจักรวรรดิรัสเซียใกล้กับพรมแดนยูเครนปัจจุบัน พ่อของเขาชื่อ เซอร์เกย์ ครุชชอฟ นิโกโนโรวิช และแม่ชื่อ เคสิเนีย อิวาโนว่า ครุชชอฟได้เรียนหนังสือแค่สี่ปี และต้องทำงานตั้งแต่อายุ 12 ปี เริ่มจากการทำงานเป็นคนเก็บผลไม้

ค.ศ. 1908 ตอนอายุได้ 14 ปี ครอบครัวย้ายไปทำเหมืองใกล้ ๆ กับเมืองยุซอฟก้า (Yuzovka) มันเป็นเมืองอุตสาหกรรมที่เจริญแห่งหนึ่งของประเทศ ครุเซฟทำงานหลายแห่ง ก่อนที่จะได้ทำงานในโรงงานเหล็ก แต่ไม่นานก็ถูกไล่ออก และได้งานใหม่ที่เหมืองถ่านหินใกล้กับเมืองรุตเชนโกโว่

ค.ศ. 1914 ตอนเกิดสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเขาได้รับการยกเว้นไม่ต้องโดนเกณฑ์ทหาร เนื่องจากเป็นแรงงานที่เชี่ยวชาญเรื่องเหล็ก ทำให้มีโรงงานจ้างเขาเอาไว้ ซึ่งโรงงานดังกล่าวต้องทำงานส่งให้เหมืองหลายสิบแห่ง

ค.ศ. 1918 เข้าเป็นสมาชิกของพรรคบอลเชวิค แต่ก็ยังคงทำงานในเหมืองถ่านหินต่อไป และก็เข้าเรียนหนังสือที่นิคมอุตสาหกรรมโดเนตส์ เขาทำงานให้กับพรรคในพื้นที่ของเมืองเคียฟและดอนบาส์ส

ค.ศ. 1920 ครุชชอฟรู้จักกับหัวหน้าพรรคคอมมิวนิสต์ในยูเครนคือ ลาซาร์ คากาโนวิช นิสัยของครุชชอฟสร้างความประทับใจให้กับคากาโนวิชมาก ต่อมาเขาจึงเป็นผู้สนับสนุนให้ครุชชอฟมาเรียนหนังสือต่อในมอสโคว ครุชชอฟอยู่ในกองทัพแดงในแถบเมืองรุตเชนโกโว่ จนได้รับเลือกเป็นคณะกรรมการฝ่ายการเมืองของหน่วย 1974 ไรเฟิลที่ 9

ค.ศ. 1931 ครุชชอฟได้เข้าเป็นสมาชิกและทำงานกับพรรคคอมมิวนิสต์ในมอสโก จนกระทั่งปี 1938 ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเลขาธิการที่หนึ่งแห่งพรรคคอมมิวนิสต์ยูเครน

ค.ศ. 1943 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขามีบทบาทอย่างมากในฐานะนายทหารระดับสูง จนเมื่อสงครามโลกยุติ ก็มีบทบาทสำคัญในรัฐบาลยูเครน จนธันวาคม 1949 ก็ได้ย้ายจากยูเครนกลับมายังมอสโก

หลังการอสัญกรรมของสตาลิน

ปี ค.ศ. 1953 หลังการถึงแก่อสัญกรรมของสตาลินในวันที่ 5 พฤษภาคม 1953 ลัฟเรนตีย์ เบรียา (Lavrenti Beria) หัวหน้าหน่วยตำรวจลับของสตาลิน ได้ขึ้นป็นรองประธานสภารัฐมนตรีดำดับที่หนึ่ง และรัฐมนตรีกิจการภายในในทันที ถือเป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโซเวียต หลังจากนั้นหนึ่งวัน พันธมิตรของครุสซอฟ กอร์กี มาเลนคอฟ ได้กลายเป็นประธานสภารัฐมนตรีหุ่นเชิด และเบเรียครองอำนาจทุกอย่าง เบเรียมีนโยบายที่จะออกจากเยอรมันตะวันออกและหันไปญาติดีกับสหรัฐ ทำให้คณะกรรมการพรรคหลายคนไม่พอใจ และไม่ไว้ใจในตัวเบเรีย โดยเฉพาะครุชชอฟ เป็นคนที่ต่อต้านเบเรียอย่างเปิดเผย แต่ว่าไม่สามารถทำอะไรเบเรียได้ จนกระทั่งเมื่อเกิดการลุกฮือของประชาชนในเยอรมันตะวันออกในเดือนมิถุนายน สมาชิกพรรคหลายคนกังวลว่านั้นเป็นนโยบายที่ผิดพลาดและจะทำลายโซเวียต นั้นทำให้มาเลนคอฟหันไปช่วยเหลือครุชชอฟ ครุชชอฟทำการรัฐประหารยึดอำนาจจากเบเรียทำให้เบเรียถูกจับตัวได้วันที่ 26 มิถุนายน 1953 หลังจากนั้น ในเดือนกันยายน 1953 ครุสซอฟจึงได้รับแต่งตั้ง ให้เป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งโซเวียต และในปี 1958 ก็ได้ควบตำแหน่งประธานสภารัฐมนตรี

ต่อมาครุฟชอฟก็ได้ทำให้โลกต้องตกตะลึงด้วยการผ่อนคลายความเข้มงวดในระบบสตาลินลง พร้อมทั้งประณามขุดคุ้ยความโหดร้ายของสตาลิน ผู้ซึ่งเป็นเจ้านายคนเก่าของเขา จนในที่สุดทุก ๆ ที่ที่มีรูปปั้นสตาลินจะถูกทุบทิ้งจนหมด เพลงชาติที่มีชื่อสตาลินก็ถูกลบออก ศพของสตาลินก็ย้ายจากข้าง ๆ วลาดิมีร์ เลนิน ไปฝังอยู่ในกำแพงเครมลิน แต่ว่าการประณามสตาลินในครั้งนั้นทำให้ประธานเหมา เจ๋อตงผู้นำของประเทศจีนเกิดไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาได้ยึดถือลัทธิการเชิดชูวีรบุรุษก็คือประธานเหมาได้เอาสตาลินมาเทียบเท่ากับตน ทำให้การประณามของครุฟชอฟนั้นมากระทบถึงประธานเหมาทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับสหภาพโซเวียตตกต่ำลงจนทำให้เกิดความขัดแย้งกันของทั้งสองประเทศในเวลาต่อมา จนกระทั่งทำให้เกิดการแบ่งแยกอุดมการณ์ของลัทธิคอมมิวนิสต์ขึ้นออกมาสองแบบคือ อุดมการณ์ลัทธิคอมมิวนิสต์แบบผสมรวมกับระบบทุนนิยมของรัสเซียและอุดมการณ์ลัทธิคอมมิวนิสต์แบบดั้งเดิม (คือรักษาระบบนารวมเอาไว้) ของจีน การแตกแยกครั้งนี้ส่งผลให้ แอลบาเนีย กัมพูชา และโซมาเลีย เลือกที่จะเป็นพันธมิตรกับจีนแทนโซเวียต

แม้ครุชชอฟจะดำเนินนโยบายเน้นสันติภาพ และพยายามผ่อนคลายสงครามเย็น แต่เขาก็ดำเนินนโยบายทางการเมืองผิดพลาดหลายครั้ง เช่น วิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบา ในปี ค.ศ. 1962 ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศโซเวียตกับสหรัฐอเมริกาตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง นอกจากนี้เขายังส่งทหารเข้าไปยังโปแลนด์และในฮังการีเพื่อสนับสนุนการปกครองระบอบคอมมิวนิสต์ ในที่สุดเขาก็ถูกยึดอำนาจโดยคณะกรรมาธิการเพื่อความมั่นคงแห่งรัฐ (Committee for State Security หรือ KGB) นำโดย เลโอนิด เบรจเนฟ และ อะเลคเซย์ โคซีกิน ในวันที่ 14 ตุลาคม ค.ศ. 1964 หลังจากนั้นครุชอฟได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขในกรุงมอสโกด้วยเงินบำนาญและเสียชีวิตในวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1971 รวมอายุได้ทั้งหมด 77 ปี

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ นีกีตา ครุชชอฟ

• Nikita Khrushchev Archive at marxists.org
• Nikita Khrushchev archival footage – Net-Film Newsreels and Documentary Films Archive
• The CWIHP at the Wilson Center for Scholars: The Nikita Khrushchev Papers
• Obituary, The New York Times, 12 September 1971, "Khrushchev's Human Dimensions Brought Him to Power and to His Downfall"
• The Case of Khrushchev's Shoe, by Nina Khrushcheva (Nikita's great-granddaughter), New Statesman, 2 October 2000
• Modern History Sourcebook: Nikita S. Khrushchev: The Secret Speech — On the Cult of Personality, 1956
• "Tumultuous, prolonged applause ending in ovation. All rise." Khrushchev's "Secret Report" & Poland
• Thaw in the Cold War: Eisenhower and Khrushchev at Gettysburg, a National Park Service Teaching with Historic Places (TwHP) lesson plan – archived at Wayback Machine
• Khrushchev photo collection
• Nikita Khrushchev on Face the Nation in 1957

ก่อนหน้า		นีกีตา ครุชชอฟ		ถัดไป
นีโคไล บุลกานิน		ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (27 มีนาคม 1958 – 14 ตุลาคม 1964)		อะเลคเซย์ โคซีกิน
โจเซฟ สตาลิน		เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต (14 กันยายน 1953 – 14 ตุลาคม 1964)		เลโอนิด เบรจเนฟ
นักต่อสู้เพื่อเอกราชของฮังการี		บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ (ค.ศ. 1957)		ชาร์ลส์ เดอ โกลล์