บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
| Person of the Year | |
|---|---|
 ชาลส์ ลินด์เบิร์ก บุคคลแห่งปีคนแรกของนิตยสารไทม์คนแรก (พ.ศ. 2470) | |
| ประเทศ | สหรัฐอเมริกา |
| จัดโดย | ไทม์ |
| เดิมเรียกว่า |
|
| รางวัลแรก | พ.ศ. 2470 |
| เว็บไซต์ | www |
บุคคลแห่งปี (อังกฤษ: Person of the Year หรือเดิม Man of the Year) เป็นฉบับประจำปีของนิตยสารข่าวไทม์ของสหรัฐอเมริกา ซึ่งเสนอและพรรณนาถึงบุคคล กลุ่ม แนวคิดหรือวัตถุซึ่ง "ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม ...ได้มีอิทธิพลมากที่สุดต่อเหตุการณ์ในปีนั้น"[1]
ประวัติ
[แก้]ธรรมเนียมการเลือกบุคคลแห่งปีเริ่มต้นใน พ.ศ. 2470 โดยบรรณาธิการนิตยสารไทม์พิจารณาเรื่องที่น่าสนใจเป็นข่าวที่เป็นไปได้ระหว่างสัปดาห์ข่าวช้า แนวคิดดังกล่าวยังเป็นความพยายามที่จะเยียวยาความกระดากของบรรณาธิการในปีเดียวกันนั้นซึ่งไม่ได้มีนักบินชาลส์ ลินเบิร์กบนปกหลังการบินเที่ยวประวัติศาสตร์ข้ามแอตแลนติก จนถึงสิ้นปี ไทม์จึงตัดสินว่าเรื่องปกเสนอลินเบิร์กเป็นบุคคลแห่งปีจะสนองจุดประสงค์ทั้งสองได้[2]
นับแต่นั้น บุคคล ชนชั้นของบุคคล คอมพิวเตอร์และดาวเคราะห์โลก ล้วนได้เคยถูกเลือกสำหรับฉบับพิเศษสิ้นปีทั้งสิ้น ใน พ.ศ. 2542 ได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็น Person of the Year[3] อย่างไรก็ดี สตรีเพียงผู้เดียวที่ได้รับการกล่าวขานหลังมีการเปลี่ยนชื่อนี้ส่วนบุคคลมี "ผู้รายงานเบาะแส" (Whistleblower) ประกอบด้วย ซินเธีย คูเปอร์ม โคลีน โรว์ลีย์ และเชอร์รอน วัตคินส์ใน พ.ศ. 2545 และเมลินดา เกตส์ ร่วมกับบิล เกตส์และโบโนใน พ.ศ. 2548 ก่อนหน้านั้น มีสตรีสี่คนที่ได้รับการกล่าวขานโดยบุคคลเป็นสตรีแห่งปี วอลลิส ซิมพ์สัน ใน พ.ศ. 2479, ซ่ง เหม่ยหลิง (มาดามเจียง ไคเช็ก) ใน พ.ศ. 2480, สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ใน พ.ศ. 2495 และโคราซอน อากีโน ใน พ.ศ. 2529 มีหลายชนชั้นบุคคลซึ่งประกอบด้วยทั้งบุรุษและสตรีหรือเฉพาะสตรี ได้แก่ นักรบเพื่ออิสรภาพฮังการีใน พ.ศ. 2499, "นักวิทยาศาสตร์สหรัฐ" ใน พ.ศ. 2503, ผู้มีอายุยี่สิบห้าปีหรือต่ำกว่าใน พ.ศ. 2509, ชาวอเมริกากลางใน พ.ศ. 2512, "สตรีอเมริกา" ใน พ.ศ. 2528, "ทหารอเมริกัน" ใน พ.ศ. 2546, คุณ ใน พ.ศ. 2549, และ "ผู้ประท้วง" ใน พ.ศ. 2554 (แสดงภาพบนปกเป็นสตรี)
นับแต่มีการจัดบุคคลแห่งปีมา ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาทุกคนได้เคยเป็นบุคคลแห่งปีอย่างน้อยครั้งหนึ่ง ยกเว้นแคลวิน คูลิดจ์ ซึ่งดำรงตำแหน่งในขณะที่ออกฉบับแรก, เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์ ประธานาธิบดีคนถัดมา และเจอรัลด์ ฟอร์ด ส่วนใหญ่ได้รับการจัดให้เป็นบุคคลแห่งปีในปีที่ถูกเลือกตั้งหรือขณะที่อยู่ในตำแหน่ง มีเพียงผู้เดียวที่ได้รับการจัดให้เป็นบุคคลแห่งปีก่อนได้รับเลือกตั้ง คือ ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ ผู้ซึ่งได้รับการจัดใน พ.ศ. 2487 เป็นผู้บัญชาการสูงสุดกำลังรุกรานฝ่ายสัมพันธมิตร แปดปีก่อนได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี ภายหลังเขาได้รับการจัดเป็นบุคคลแห่งปีอีกครั้งใน พ.ศ. 2502 ขณะอยู่ในตำแหน่ง
นิตยสารไทม์ฉบับวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2542 เสนอให้อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เป็นบุคคลแห่งศตวรรษ แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์และมหาตมะ คานธีถูกเลือกให้เป็นรอง[4]
แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์เป็นเพียงบุคคลเดียวที่เคยได้รับการจัดถึงสามครั้ง ใน พ.ศ. 2475, 2477 และ 2484
รายชื่อบุคคลแห่งปี
[แก้]ผู้ที่ได้รับการเลือกให้เป็นบุคคลแห่งปีมีดังนี้
| ประจำปี | ผู้รับเลือก | ดำรงชีพอยู่ช่วง (พ.ศ.) | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|
| พ.ศ. 2470 (1927) |  ชาลส์ ลินด์เบิร์ก
|
2445 – 2517 | เป็นคนแรกที่ขับเครื่องบินเดี่ยวข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกในปี พ.ศ. 2470 |
| พ.ศ. 2471 (1928) | วอลเตอร์ ไครสเลอร์
|
2418 – 2483 | เป็นผู้ก่อตั้งไครสเลอร์ในปี พ.ศ. 2468 และสร้างอาคารไครสเลอร์ในนิวยอร์กในปี พ.ศ. 2471 |
| พ.ศ. 2472 (1929) | โอเวน ยัง
|
2417 – 2505 | ประธานบริษัทเจเนอรัลอีเล็กตริก ผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท RCA และ NBC เป็นผู้เสนอ "แผนการของยัง" เพื่อปลดหนี้สินของเยอรมนีในปี พ.ศ. 2472 |
| พ.ศ. 2473 (1930) |  มหาตมะ คานธี
|
2412 – 2491 | เป็นผู้นำการประท้วงอย่างสันติ สัตยานุเคราะห์ ใน พ.ศ. 2473 เป็นบุคคลแรกที่ไม่ใช่ชาวอเมริกันที่ได้รับเลือก |
| พ.ศ. 2474 (1931) |  ปีแยร์ ลาวาล
|
2426 – 2488 | นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส (วาระ 2474 – 2475, 2478 – 2479 และ 2485 – 2487) |
| พ.ศ. 2475 (1932) | แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ (ครั้งที่ 1)
|
2425 – 2488 | นายกเทศมนตรีนิวยอร์ก (2471 – 2475) ชนะการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา (เริ่มดำรงตำแหน่ง พ.ศ. 2476) |
| พ.ศ. 2476 (1933) | ฮิวจ์ จอห์นสัน
|
2425 – 2485 | เป็นผู้สนับสนุนแฟรงคลิน ดี. รูสเวลท์ ในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจตกต่ำในสหรัฐ (The New Deal) |
| พ.ศ. 2477 (1934) | แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ (ครั้งที่ 2)
|
2425 – 2488 | จากผลงานแก้ปัญหาเศรษฐกิจตกต่ำในสหรัฐ |
| พ.ศ. 2478 (1935) |  เฮลี เซลาสซีที่ 1
|
2435 – 2518 | จักรพรรดิแห่งเอธิโอเปีย ผู้ต่อต้านการรุกรานโดยอิตาลีในสงครามอิตาลี-อะบิสซิเนียครั้งที่สอง พ.ศ. 2478 |
| พ.ศ. 2479 (1936) |  วอลลิส ซิมป์สัน
|
2439 – 2529 | พระชายาชาวอเมริกันในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 แห่งสหราชอาณาจักรซึ่งสละราชสมบัติในวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2479 เป็นสตรีคนแรกที่ได้รับเลือก |
| พ.ศ. 2480 (1937) |  เจียง ไคเชก
|
2430 – 2518 | อดีตผู้นำจีน (2471 – 2492) ผู้นำพรรคก๊กมินตั๋งในสงครามกลางเมืองกับพรรคคอมมิวนิสต์จีน และสงครามจีน–ญี่ปุ่น เป็นสามีภรรยาคู่แรกที่ได้รับเลือก |
| ซ่ง เหม่ย์หลิง
|
2441 – 2546 | ||
| พ.ศ. 2481 (1938) |  อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
|
2432 – 2488 | จากการขยายอิทธิพลของเยอรมนีในยุโรป ก่อนการเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง |
| พ.ศ. 2482 (1939) |  โจเซฟ สตาลิน (ครั้งที่ 1)
|
2421 – 2496 | ในปี 2482 สตาลินเป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์และผู้นำโดยพฤตินัยของสหภาพโซเวียต เขาควบคุมดูแลการลงนามสนธิสัญญาไม่รุกรานกับนาซีเยอรมนีก่อนบุกครองโปแลนด์ตะวันออก |
| พ.ศ. 2483 (1940) | วินสตัน เชอร์ชิล (ครั้งที่ 1)
|
2417 – 2508 | เป็นนายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักรระหว่างการอพยพดันเคิร์กและยุทธการที่บริเตน |
| พ.ศ. 2484 (1941) | แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ (ครั้งที่ 3)
|
2425 – 2488 | นำสหรัฐอเมริกาเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่สอง ในวันที่ 11 ธันวาคม 2484 |
| พ.ศ. 2485 (1942) | โจเซฟ สตาลิน (ครั้งที่ 2)
|
2421 – 2496 | นายกรัฐมนตรีสหภาพโซเวียต ผู้บัญชาการยุทธการที่สตาลินกราด |
| พ.ศ. 2486 (1943) | จอร์จ มาร์แชลล์ (ครั้งที่ 1)
|
2423 – 2502 | นายพลแห่งกองทัพบกสหรัฐ นำชัยชนะในสงครามโลกครั้งที่สอง |
| พ.ศ. 2487 (1944) | ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ (ครั้งที่ 1)
|
2433 – 2512 | เป็นผู้บัญชาการฝ่ายสัมพันธมิตรสูงสุดในทวีปยุโรประหว่างปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด |
| พ.ศ. 2488 (1945) | แฮร์รี เอส. ทรูแมน (ครั้งที่ 1)
|
2427 – 2515 | ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาหลังแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ถึงแก่อสัญกรรมใน พ.ศ. 2488 ผู้อนุญาตการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ถล่มฮิโระชิมะและนะงะซะกิ |
| พ.ศ. 2489 (1946) | เจมส์ เอฟ. เบิร์นส
|
2422 – 2515 | รัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐอเมริกา |
| พ.ศ. 2490 (1947) | จอร์จ มาร์แชลล์ (ครั้งที่ 2)
|
2423 – 2502 | รัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐอเมริกา |
| พ.ศ. 2491 (1948) | แฮร์รี เอส. ทรูแมน (ครั้งที่ 2)
|
2427 – 2515 | ภายหลังชนะการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสมัยที่ 2 |
| พ.ศ. 2492 (1949) | วินสตัน เชอร์ชิล (ครั้งที่ 2)
|
2417 – 2508 | บุคคลแห่งครึ่งศตวรรษ |
| พ.ศ. 2493 (1950) | ทหารอเมริกัน (ครั้งที่ 1) (The American Fighting-Man) |
เพื่อเป็นเกียรติแก่ทหารสหรัฐในสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี เป็นการเลือกอย่างนามธรรมครั้งแรก | |
| พ.ศ. 2494 (1951) |  โมฮัมหมัด มอสซาเดค
|
2425 – 2510 | นายกรัฐมนตรีแห่งอิหร่าน ได้รับคัดเลือกเนื่องจากผลงานการควบคุมกิจการน้ำมันในประเทศ |
| พ.ศ. 2495 (1952) | สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
|
2469 – 2565 | จากการเสด็จขึ้นครองราชย์ใน พ.ศ. 2495 |
| พ.ศ. 2496 (1953) |  ค็อนราท อาเดอเนาเออร์
|
2419] – 2510 | มุขมนตรีเยอรมนี ผู้สร้างชาติเยอรมนีตะวันตกภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง |
| พ.ศ. 2497 (1954) | จอห์น ดัลเลส
|
2431 – 2502 | รัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐอเมริกา |
| พ.ศ. 2498 (1955) | ฮาร์โลว์ เคอร์ติส
|
2436 – 2505 | รับตำแหน่งซีอีโอและประธานบริษัทเจเนอรัลมอเตอร์ ในปี พ.ศ. 2496 |
| พ.ศ. 2499 (1956) |  นักต่อสู้เพื่อเอกราชของฮังการี (The Hungarian freedom fighter) |
เกิดการปฏิวัติฮังการีจากอิทธิพลของสหภาพโซเวียตในปี พ.ศ. 2499 | |
| พ.ศ. 2500 (1957) |  นีกีตา ครุชชอฟ
|
2437 – 2514 | ผู้นำสหภาพโซเวียต |
| พ.ศ. 2501 (1958) | ชาร์ล เดอ โกล
|
2433 – 2513 | ในฐานะผู้ก่อตั้งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 5 เปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบรัฐสภาเป็นระบอบกึ่งประธานาธิบดี |
| พ.ศ. 2502 (1959) |  ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ (ครั้งที่ 2)
|
2433 – 2512 | จากความนิยมในฐานะประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาสมัยที่ 2 |
| พ.ศ. 2503 (1960) |  นักวิทยาศาสตร์อเมริกัน (U.S. Scientists) |
ได้แก่ Linus Pauling, Isidor Isaac Rabi, Edward Teller, Joshua Lederberg, Donald A. Glaser, Willard Libby, Robert Woodward, Charles Draper, William Shockley, Emilio Segrè, John Enders, Charles Townes, George Beadle, James Van Allen และ Edward Purcell | |
| พ.ศ. 2504 (1961) | จอห์น เอฟ. เคนเนดี
|
2460 – 2506 | จากนโยบายด้านต่างประเทศที่แข็งกร้าวต่อคิวบา และการประกาศนโยบายด้านการสำรวจอวกาศ |
| พ.ศ. 2505 (1962) |   สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นที่ 23
|
2424 – 2506 | จากการจัดให้มี The Second Ecumenical Council of the Vatican (พ.ศ. 2505-2508) |
| พ.ศ. 2506 (1963) | มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์
|
2472 – 2511 | จากการเป็นผู้นำการเดินขบวนอย่างสันติ ที่อนุสาวรีย์ลิงคอล์นในวอชิงตัน ดี.ซี. เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2506] |
| พ.ศ. 2507 (1964) | ลินดอน บี. จอห์นสัน (ครั้งที่ 1)
|
2451 – 2516 | รองประธานาธิบดีสหรัฐ รับตำแหน่งสืบต่อจากประธานาธิบดีเคนเนดีที่ถูกลอบสังหารใรปี พ.ศ. 2506 และชนะการเลือกตั้งอย่างถล่มทลายในช่วงปลาย พ.ศ. 2507 |
| พ.ศ. 2508 (1965) | วิลเลียม เวสต์มอร์แลนด์
|
2457 – 2548 | ผู้บัญชาการรบของกองทหารสหรัฐในเวียดนาม |
| พ.ศ. 2509 (1966) | บุคคลอายุต่ำกว่า 25 ปี ยุคหลังสงครามโลก (The Inheritor) |
ยุคเบบีบูมหลังสิ้นสุดสงครามโลก ซึ่งมีอัตราการเพิ่มของประชากรสูงขึ้นจนมีผลกระทบด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม | |
| พ.ศ. 2510 (1967) | ลินดอน บี. จอห์นสัน (ครั้งที่ 2)
|
2451 – 2516 | จากนโยบายผลักดันกองทหารสหรัฐเพื่อเอาชนะในสงครามเวียดนาม |
| พ.ศ. 2511 (1968) | นักบินอวกาศยานอพอลโล 8
|
แฟรงก์ บอร์แมน จิม โลเวลล์ และ วิลเลียม แอนเดอร์ส เป็นมนุษย์กลุ่มแรกที่โคจรรอบดวงจันทร์ | |
| พ.ศ. 2512 (1969) | ชาวอเมริกันแถบตอนกลางของสหรัฐอเมริกา (Middle Americans)
|
||
| พ.ศ. 2513 (1970) | วิลลี บรันท์
|
2456 – 2535 | มุขมนตรีเยอรมนีผู้กล่าวคำขอโทษต่อชาวยิวต่อกรณีการล้างชาติพันธุ์โดยนาซี ที่กรุงวอร์ซอ โปแลนด์ ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2513 |
| พ.ศ. 2514 (1971) | ริชาร์ด นิกสัน (ครั้งที่ 1)
|
2456 – 2537 | จากนโยบายยกระดับความสัมพันธ์กับจีน (โดยอาศัยกีฬาปิงปอง) |
| พ.ศ. 2515 (1972) | ริชาร์ด นิกสัน (ครั้งที่ 2)
|
2456 – 2537 | เดินทางไปเยือนจีนอย่างเป็นทางการ พบปะกับเหมาเจ๋อตง และสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูต |
| เฮนรี คิสซิงเกอร์
|
2466 – 2566 | รัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐ ผู้ควบคุมนโยบายต่างประเทศ | |
| พ.ศ. 2516 (1973) | จอห์น ซิริคา
|
2447 – 2535 | ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลสูงสหรัฐ ผู้รับผิดชอบคดีวอเตอร์เกต ซึ่งทำให้ประธานาธิบดีนิกสันต้องประกาศลาออกจากตำแหน่ง |
| พ.ศ. 2517 (1974) |  สมเด็จพระราชาธิบดีฟัยศ็อล บิน อับดัลอะซีซ อาล ซะอูด
|
2449 – 2518 | ผู้อยู่เบื้องหลังการพุ่งขึ้นของราคาน้ำมันเชื้อเพลิง ภายหลังวิกฤตการณ์น้ำมัน พ.ศ. 2516 |
| พ.ศ. 2518 (1975) | สตรีอเมริกัน (The American women) |
2319 – 2517 | ต่อการเรียกร้องความเสมอภาคของสิทธิสตรี |
| พ.ศ. 2519 (1976) | จิมมี คาร์เตอร์
|
เกิด 2467 | จากการชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐต่ออดีตประธานาธิบดี เจอรัลด์ ฟอร์ด ใน พ.ศ. 2519 |
| พ.ศ. 2520 (1977) |  อันวัร อัสซาดาต
|
2461 – 2524 | ประธานาธิบดีอียิปต์ เป็นผู้นำชาติอาหรับคนแรกที่ไปเยือนอิสราเอลหลังเกิดสงครามหกวัน |
| พ.ศ. 2521 (1978) |  เติ้ง เสี่ยวผิง (ครั้งที่ 1)
|
2447 – 2540 | ผู้นำสูงสุดของจีน ต่อการประกาศนโยบายปฏิรูปเศรษฐกิจ |
| พ.ศ. 2522 (1979) |  รูฮุลลอฮ์ โคมัยนี
|
2445 – 2532 | ผู้นำอิหร่าน ผู้ประกาศการปฏิวัติอิสลาม |
| พ.ศ. 2523 (1980) | โรนัลด์ เรแกน (ครั้งที่ 1)
|
2454 – 2547 | จากการชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ ต่ออดีตประธานาธิบดีคาร์เตอร์ |
| พ.ศ. 2524 (1981) |  แลค วาแวนซา
|
เกิด 2486 | ผู้นำสหภาพแรงงานโซลิดาริตี้เข้าต่อต้านรัฐบาลคอมมิวนิสต์โปแลนด์ซึ่งได้รับการหนุนหลังจากโซเวียต ต่อมาได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีโปแลนด์ |
| พ.ศ. 2525 (1979) | คอมพิวเตอร์ | คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลได้ความนิยมอย่างแพร่หลาย เป็นครั้งแรกที่ไทม์ประกาศชื่อสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ | |
| พ.ศ. 2526 (1983) | โรนัลด์ เรแกน (ครั้งที่ 2)
|
2454 – 2547 | จากความตึงเครียดของสงครามเย็น ระหว่างสหรัฐอเมริกาและโซเวียต |
| ยูรี อันโดรปอฟ
|
2457 – 2527 | ||
| พ.ศ. 2527 (1984) | ปีเตอร์ อูเบอร์รอธ
|
เกิด 2480 | ในฐานะเป็นผู้รับผิดชอบการจัดการแข่งขัน โอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่สหรัฐเป็นเจ้าภาพ |
| พ.ศ. 2528 (1985) | เติ้ง เสี่ยวผิง (ครั้งที่ 2)
|
2447 – 2540 | จากความสำเร็จในนโยบายปฏิรูปเศรษฐกิจของจีน |
| พ.ศ. 2529 (1986) |  คอราซอน อากีโน
|
2476 – 2552 | ผู้นำการต่อสู้ทางการเมืองกับอดีตประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ เฟอร์ดินานด์ มาร์กอส และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี |
| พ.ศ. 2530 (1987) | มิคาอิล กอร์บาชอฟ (ครั้งที่ 1)
|
2474 – 2565 | ประธานาธิบดีสหภาพโซเวียต ผู้ประกาศนโยบายเปเรสตรอยกา เป็นผู้นำการการปฏิรูปทางการเมืองของโซเวียต |
| พ.ศ. 2531 (1988) | โลก | ปีแห่งโลก | |
| พ.ศ. 2532 (1989) | มิคาอิล กอร์บาชอฟ (ครั้งที่ 2)
|
2474 – 2565 | ประกาศนโยบายกลาสนอสต์ ถอนทหารออกจากอัฟกานิสถาน และได้รับเลือกให้เป็นบุคคลแห่งทศวรรษ |
| พ.ศ. 2533 (1990) | จอร์จ เอช. ดับเบิลยู. บุช
|
2467 – 2561 | จากการนำทหารสหรัฐเข้าสู่สงครามอ่าวเปอร์เซีย |
| พ.ศ. 2534 (1991) | เท็ด เทอร์เนอร์
|
เกิด 2481 | ผู้ก่อตั้งซีเอ็นเอ็น ในฐานะที่เป็นสำนักข่าวที่ประสบความสำเร็จจากการรายงานข่าวอย่างฉับไวในช่วงสงครามอ่าวเปอร์เซีย |
| พ.ศ. 2535 (1992) | บิล คลินตัน (ครั้งที่ 1)
|
เกิด 2489 | จากการชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ ต่ออดีตประธานาธิบดีบุช |
| พ.ศ. 2536 (1993) |    ผู้นำสันติภาพ ในแอฟริกาใต้ และอิสราเอล-ปาเลสไตน์
|
เนลสัน แมนเดลา เฟรเดอริก วิลเลม เด เคลิร์ก ยัสเซอร์ อาราฟัต และ ยิตส์ฮัก ราบิน ต่อความพยายามเสริมสร้างสันติภาพ | |
| พ.ศ. 2537 (1994) | สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น ปอลที่ 2
|
2463 – 2548 | จากพระอุตสาหะ เสด็จไปเยือนที่ต่าง ๆ ทั่วโลกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย |
| พ.ศ. 2538 (1995) | นิวต์ กิงริช
|
เกิด 2486 | ผู้นำสมาชิกสภาจากพรรครีพับลิกัน ซึ่งชนะการเลือกตั้ง ได้รับเสียงข้างมากเหนือพรรคเดโมแครตเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี |
| พ.ศ. 2539 (1996) | เดวิด โฮ
|
เกิด 2495 | นักวิจัย ผู้พยายามคิดค้นหาวิธีรักษาโรคเอดส์ |
| พ.ศ. 2540 (1997) | แอนดรูว์ โกรฟ
|
2479 – 2559 | ผู้ก่อตั้งอินเทล ในฐานะที่เป็นผู้นำเทคโนโลยีการผลิตคอมพิวเตอร์ |
| พ.ศ. 2541 (1998) | บิล คลินตัน (ครั้งที่ 2)
|
2489 – ปัจจุบัน | จากกรณีอื้อฉาวทางเพศกับโมนิกา ลูวินสกี |
| เคนเนธ สตาร์
|
2489 – 2565 | อัยการพิเศษสหรัฐ ผู้สืบสวนคดีอื้อฉาวทางเพศของบิล คลินตัน | |
| พ.ศ. 2542 (1999) | เจฟฟรีย์ เบโซส
|
เกิด 2507 | ผู้ก่อตั้งเว็บไซต์ Amazon.com เว็บไซต์อีคอมเมิร์ซที่ประสบความสำเร็จสูงสุด |
| พ.ศ. 2543 (2000) | จอร์จ ดับเบิลยู. บุช (ครั้งที่ 1)
|
เกิด 2489 | จากการชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ เหนืออดีตรองประธานาธิบดีอัล กอร์ ท่ามกลางความอื้อฉาวต่อผลการนับคะแนนในรัฐฟลอริดาซึ่งน้องชายของบุชเป็นผู้ว่าการรัฐอยู่ |
| พ.ศ. 2544 (2001) | รูดอล์ฟ กุยลิอานี
|
เกิด 2487 | นายกเทศมนตรีนครนิวยอร์ก จากความเป็นผู้นำในการฟื้นฟูสภาพจิตใจผู้คน หลังการวินาศกรรม 11 กันยายน พ.ศ. 2544 |
| พ.ศ. 2545 (2002) | ผู้เปิดเผยข้อมูลปกปิดของธุรกิจยักษ์ใหญ่ (Whistleblower)
|
Cynthia Cooper จาก Worldcom, Sherron Watkins จาก Enron และ Coleen Rowley จากสำนักงานสอบสวนกลาง | |
| พ.ศ. 2546 (2003) | ทหารอเมริกัน (ครั้งที่ 2) (The American soldier) |
ผู้มีส่วนร่วมในสงครามรุกรานอิรัก | |
| พ.ศ. 2547 (2004) | จอร์จ ดับเบิลยู. บุช (ครั้งที่ 2)
|
เกิด 2489 | จากการชนะการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐสมัยที่ 2 |
| พ.ศ. 2548 (2005) |  (The Good Samaritans)
|
โบโน, บิลล์ เกตส์ และเมลินดา เกตส์ | |
| พ.ศ. 2549 (2006) | ผู้ใช้อินเทอร์เน็ต (You) | เนื่องจากความนิยมในอินเทอร์เน็ต ซึ่งผู้ใช้งานทุกคนต่างมีส่วนร่วม ไม่ว่าจะเป็นเว็บ 2.0 มายสเปซ ยูทูบ วิกิพีเดีย ฯลฯ [5] | |
| พ.ศ. 2550 (2007) |  วลาดีมีร์ ปูติน
|
เกิด 2495 | ประธานาธิบดีรัสเซีย ผู้ผลักดันเศรษฐกิจรัสเซียจนพ้นจากความตกต่ำ |
| พ.ศ. 2551 (2008) | บารัก โอบามา
|
เกิด 2504 | ใน พ.ศ. 2551 โอบามาได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา เป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกในเดือนมกราคม พ.ศ. 2552 |
| พ.ศ. 2552 (2009) | เบน เบอร์นันเก
|
เกิด 2496 | ประธานธนาคารกลางสหรัฐ (FED) |
| พ.ศ. 2553 (2010) | มาร์ก ซักเคอร์เบิร์ก
|
เกิด 2527 | ผู้ก่อตั้งเฟซบุ๊ก |
| พ.ศ. 2554 (2011) | ผู้ประท้วง (The Protester) |
เป็นตัวแทนขบวนการประท้วงทั่วโลกจำนวนมาก เช่น อาหรับสปริง ขบวนการผู้โกรธ (Indignants Movement) ขบวนการเลี้ยงชา (Tea Party movement) และขบวนการยึดครอง (Occupy Movement) ตลอดจนการประท้วงในประเทศกรีซ อินเดีย รัสเซีย ชิลี ฯลฯ | |
| พ.ศ. 2555 (2012) | บารัก โอบามา
|
เกิด 2504 | ในปี 2555 โอบามาได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาสมัยที่สอง |
| พ.ศ. 2556 (2013) |  สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิส
|
ประสูติ 2479 | ประมุขแห่งศาสนจักรโรมันคาทอลิกที่ได้รับเลือกตั้งในปี 2556 หลังสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนติกที่ 16 ลาออก |
| พ.ศ. 2557 (2014) | นักสู้อีโบลา (Ebola fighters) |
คำนี้หมายถึงคนงานสาธารณสุขที่ช่วยต่อสู้การระบาดของโรคไวรัสอีโบลา มิได้หมายรวมเฉพาะแพทย์และพยาบาลเท่านั้น แต่ยังรวมผู้ดูแลรถพยาบาล ผู้ฝังศพ เป็นต้น ด้วย | |
| พ.ศ. 2558 (2015) | อังเกลา แมร์เคิล
|
เกิด 2497 | นายกรัฐมนตรีเยอรมนี มีความเป็นผู้นำในการแก้ปัญหาต่างๆ เช่น ปัญหาหนี้สินในยุโรป วิกฤตผู้ลี้ภัยและผู้อพยพ |
| พ.ศ. 2559 (2016) | ดอนัลด์ ทรัมป์ (ครั้งที่ 1)
|
เกิด 2489 | ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา เป็นบุคคลแรกที่ไม่เคยรับราชการทหารหรือข้าราชการมาก่อน |
| พ.ศ. 2560 (2017) | กลุ่มเคลื่อนไหวต่อต้านการคุกคามทางเพศ (The Silence Breakers) |
กลุ่มบุคคลหญิงในวงการบันเทิงที่กล้าเปิดโปงพฤติกรรมประพฤติผิดทางเพศ | |
| พ.ศ. 2561 (2018) | เหล่าผู้คุ้มครอง และสงครามความจริง (The Guardians and the War on Truth) |
ญะมาล คอชุกญี, มาเรีย เรสซา, วา โลน, จ่อ โซ อู, The Capital Gazette | |
| พ.ศ. 2562 (2019) |  เกรียตา ทืนแบร์ย (Greta Thunberg) |
เกิด 2546 | |
| พ.ศ. 2563 (2020) | โจ ไบเดน
|
เกิด 2485 | ประธานาธิบดีสหรัฐและรองประธานาธิบดีสหรัฐ หลังจากชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2563
|
| กมลา แฮร์ริส
|
เกิด 2507 | ||
| พ.ศ. 2564 (2021) |   อีลอน มัสก์
|
เกิด 2514 | ซีอีโอบริษัทเทสลา, ผู้ก่อตั้งสเปซเอ็กซ์, บุคคลที่รวยที่สุดในโลกประจำปี 2021 |
| พ.ศ. 2565 (2022) |  วอลอดือมือร์ แซแลนสกึย[6]
|
เกิด 2521 | ประธานาธิบดียูเครนตั้งแต่ พ.ศ. 2562 ผู้บัญชาการทหารสูงสุดยูเครนในการรุกรานยูเครนโดยรัสเซีย |
| จิตวิญญาณแห่งยูเครน[7]
|
"จิตวิญญาณแห่งยูเครน" เป็นตัวแทนของ "ความอดทนของประชาชนชาวยูเครน และการต่อต้านของชาวยูเครนในพื้นที่ยึดครองของรัสเซียในยูเครน รวมถึงความช่วยเหลือจากต่างประเทศต่อยูเครน" | ||
| พ.ศ. 2566 (2023) | เทย์เลอร์ สวิฟต์
|
เกิด 2532 | นักร้องและนักแต่งเพลงเจ้าของคอนเสิร์ตทัวร์ดิเอราส์ทัวร์ระหว่าง พ.ศ. 2566 – 2567 ที่กลายเป็นคอนเสิร์ตทัวร์ที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาล[8] ส่งผลกระทบในด้านวัฒนธรรมและเศรษฐกิจใน พ.ศ. 2563 ไทม์กล่าวว่าสวิฟต์เป็นบุคคลแห่งปีคนแรกที่ได้รับการยอมรับจาก "ความสำเร็จด้านศิลปะ" สวิฟต์เคยปรากฏบนปกนิตยสารในฐานะบุคคลแห่งปีใน พ.ศ. 2560 ในฐานะกลุ่มเคลื่อนไหวต่อต้านการคุกคามทางเพศ ทำให้เขาเป็นหญิงคนแรกที่ปรากฏบนปกนิตยสารในฐานะบุคคลแห่งปีเป็นครั้งที่สอง[9] |
| พ.ศ. 2567 (2024) | ดอนัลด์ ทรัมป์ (ครั้งที่ 2)
|
เกิด 2489 | ในปี 2024 ทรัมป์ชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2567 ต่อรองประธานาธิบดีคนปัจจุบัน กมลา แฮร์ริส และกลายเป็นประธานาธิบดีคนที่สองที่ชนะการเลือกตั้งไม่ติดต่อกัน 2 สมัยหลังจาก โกรเวอร์ คลีฟแลนด์ ในปี 1892[10][11] |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Person of the Year: 75th Anniversary Celebration (Special Collector's ed.). New York: Time Books. 2002. OCLC 52817840.
- ↑ Time (2002) p. 1.
- ↑ First "Person" of the Year เก็บถาวร 2008-12-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (rather than "Man" of the Year) is Jeff Bezos of amazon.com.
- ↑ Golden, Frederic (January 3, 2000). "Person of the Century: Albert Einstein". Time. สืบค้นเมื่อ 2008-02-13.[ลิงก์เสีย]
- ↑ "'You' named Time's person of 2006". BBC. 2006-12-17.
- ↑ "Volodymyr Zelensky Is Time's 2022 Person of the Year". Time. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2023. สืบค้นเมื่อ 2022-12-07.
- ↑ "The Spirit of Ukraine and Time's 2022 Person of the Year". Time. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2023. สืบค้นเมื่อ 2022-12-07.
- ↑ Gensler, Andy (December 8, 2023). "Taylor Swift Sets All-Time Touring Record With $1 Billion Gross". Pollstar. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2023. สืบค้นเมื่อ December 8, 2023.
- ↑ Shah, Simmone (6 December 2023). "Taylor Swift Makes History as Person of the Year". Time. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 6, 2023. สืบค้นเมื่อ 6 December 2023.
- ↑ Contorno, Steve; Holmes, Kristen (December 12, 2024). "Trump named Time's 'Person of the Year' for second time". CNN. สืบค้นเมื่อ December 12, 2024.
- ↑ Cortellessa, Eric (December 12, 2024). "Donald Trump 2024 TIME Person of the Year". Time. สืบค้นเมื่อ December 12, 2024.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Yearly Time covers เก็บถาวร 2007-08-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Person of the Year stories เก็บถาวร 2002-12-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน