จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 4:
บรรทัด 4:
== ตัวอย่าง ==
== ตัวอย่าง ==
[[เมืองระดับโลก]]ส่วนมากแล้วจะเป็นเอกนครของประเทศและภูมิภาคนั้น<ref name="Jefferson 1939">Jefferson. "The Law of the Primate City", in ''Geographical Review'' 29 (April 1939)</ref><ref>{{cite book |url= https://books.google.com/books?id=gssYJXHQO7gC&pg=PA41 |first= Tuna |last= Taşan-Kok |title= Mexico, Istanbul and Warsaw: Institutional and spatial change |page=41 |publisher= Eburon Uitgeverij |year=2004 |isbn= 978-905972041-1 |accessdate= 2013-05-21}}</ref> เมืองระดับโลกเหล่านั้นรวมถึง[[ลอนดอน]]ของ[[สหราชอาณาจักร]] [[โทรอนโต]]ของ[[แคนาดา]] และ[[นครนิวยอร์ก]]ในภาคตะวันออกของ[[สหรัฐ]] (สหรัฐไม่มีเอกนครในระดับประเทศ<ref name="GaWC2012">{{cite web |title= The World According to GaWC 2012 |url= http://www.lboro.ac.uk/gawc/world2012t.html |website= Globalization and World Cities Research Network |publisher= Loughborough University |accessdate= 11 January 2017}}</ref>) [[บูดาเปสต์]] [[จาการ์ตา]] [[ลิมา]] [[เม็กซิโกซิตี]] และ[[โซล]]ถือเป็นเอกนครในประเทศของตน<ref>{{cite book |last= Pacione |first=Michael |title= Urban Geography: A Global Perspective |url= https://archive.org/details/urbangeographygl0000paci |url-access= registration |publisher= Routledge |location= Abingdon |year=2005 |edition=2nd |pages=[https://archive.org/details/urbangeographygl0000paci/page/83 83]}}</ref>
เมืองระดับโลกส่วนมากแล้วจะเป็นเอกนครของประเทศและภูมิภาคนั้น เมืองระดับโลกเหล่านั้นรวมถึงของสหราชอาณาจักร ของ และนครนิวยอร์กในภาคตะวันออกของ (สหรัฐไม่มีเอกนครในระดับประเทศ) บูดาเปสต์ และถือเป็นเอกนครในประเทศของตน
[[กรุงเทพมหานคร]] เมืองหลวงของ[[ประเทศไทย]] ถูกกล่าวว่าเคยเป็น "เมืองที่มีความเป็นเอกนครที่สุดในโลก" เพราะในปี พ.ศ. 2543 (ค.ศ.2000) กรุงเทพมหานครมีประชากรมากกว่า[[จังหวัดนครราชสีมา|นครราชสีมา]] ที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 2 ของประเทศไทย ถึง 40 เท่า<ref>{{cite book|last=Baker|first=Chris|title=A history of Thailand|author2=Pasuk Phongpaichit|publisher=Cambridge University Press|year=2009|isbn=978-0-521-76768-2|edition=2nd|location=Cambridge|page=199}}</ref> ปัจจุบันนี้ [[กรุงเทพมหานคร]] ใหญ่กว่าเมืองอันดับสองในตอนนี้อย่าง [[เมืองเชียงใหม่]]ถึงเก้าเท่า<ref>{{Cite web|title=Chiang Mai, Thailand Metro Area Population 1950-2022|url=https://www.macrotrends.net/cities/22618/chiang-mai/population|website=www.macrotrends.net}}</ref> (ตารางด้านล่างระบุว่า[[เทศบาลนครเชียงใหม่|เชียงใหม่]]เป็นเมืองอันดับสอง) เมื่อดึงแนวคิดจากงานตรวจสอบค้นคว้าของตนระหว่าง[[การชุมนุมของแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ พ.ศ. 2553]] และนำไปใช้กับบทบาทที่เอกนครมีหากเป็นเมืองหลวงแห่งชาติแล้ว แจ็ก ฟง นักวิจัยสังคมวิทยาเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งข้อสังเกตว่า เมื่อบรรดาเอกนครอย่างกรุงเทพมหานครทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงแห่งชาติด้วย เอกนครเหล่านั้นมักตกเป็นพื้นที่ก่อจลาจลจากทั้งทหารและผู้ประท้วง เขาอ้างถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเอกนครที่เป็นเมืองหลวงส่วนใหญ่เป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ต่าง ๆ ของประเทศ ดังนั้น ในด้านการจัดระบบการดำเนินการจึงถือว่าค่อนข้าง "มีประสิทธิภาพ" สำหรับการงัดข้อกับเป้าหมายระดับชาติ เนื่องจากเป้าหมายเหล่านั้นตั้งอยู่ในบริเวณแวดล้อมที่เป็นเมืองหลักเพียงแห่งเดียว<ref>{{cite journal|last1=Fong|first1=Jack|title=Political Vulnerabilities of a Primate City: The May 2010 Red Shirts Uprising in Bangkok, Thailand.|journal=Journal of Asian and African Studies|url=https://www.researchgate.net/publication/270425419|date=May 2012|volume=48|issue=3|pages=332–347|url-access=subscription |doi=10.1177/0021909612453981}}</ref>
กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของ ถูกกล่าวว่าเคยเป็น "เมืองที่มีความเป็นเอกนครที่สุดในโลก" เพราะในปี พ.ศ. 2543 (ค.ศ.2000) กรุงเทพมหานครมีประชากรมากกว่า ที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 2 ของประเทศไทย ถึง 40 เท่า ปัจจุบันนี้ กรุงเทพมหานคร ใหญ่กว่าเมืองอันดับสองในตอนนี้อย่าง ถึงเก้าเท่า (ตารางด้านล่างระบุว่าเชียงใหม่เป็นเมืองอันดับสอง) เมื่อดึงแนวคิดจากงานตรวจสอบค้นคว้าของตนระหว่าง และนำไปใช้กับบทบาทที่เอกนครมีหากเป็นเมืองหลวงแห่งชาติแล้ว แจ็ก ฟง นักวิจัยสังคมวิทยาเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งข้อสังเกตว่า เมื่อบรรดาเอกนครอย่างกรุงเทพมหานครทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงแห่งชาติด้วย เอกนครเหล่านั้นมักตกเป็นพื้นที่ก่อจลาจลจากทั้งทหารและผู้ประท้วง เขาอ้างถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเอกนครที่เป็นเมืองหลวงส่วนใหญ่เป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ต่าง ๆ ของประเทศ ดังนั้น ในด้านการจัดระบบการดำเนินการจึงถือว่าค่อนข้าง "มีประสิทธิภาพ" สำหรับการงัดข้อกับเป้าหมายระดับชาติ เนื่องจากเป้าหมายเหล่านั้นตั้งอยู่ในบริเวณแวดล้อมที่เป็นเมืองหลักเพียงแห่งเดียว
==รายชื่อ==
==รายชื่อ==
รุ่นแก้ไขเมื่อ 18:21, 15 ธันวาคม 2565
เอกนคร หรือ เมืองโตเดี่ยว เป็นคำสร้างใหม่ที่ใช้เรียกที่ใหญ่ที่สุดใน รัฐ หรือภูมิภาค โดยมักเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่กว่าเมืองอันดับสองหรือเมืองที่เล็กรองลงมาอย่างไม่สมส่วน กฎเอกนคร ได้รับการเสนอเป็นครั้งแรกโดยนักภูมิศาสตร์นาม ใน ค.ศ. 1939 เขาให้คำจำกัดความของเอกนครว่าเป็น "เมืองที่มีขนาดใหญ่กว่าเมืองอันดับสองอย่างน้อยสองเท่า และมีความสำคัญมากกว่าสองเท่า" นอกจากขนาดและอิทธิพลทางเศรษฐกิจแล้ว เอกนครยังมักมีลำดับความสำคัญมากกว่าในด้านอื่น ๆ ในสังคมของประเทศ ไม่ว่าจะเป็นด้านการเป็นศูนย์กลางทาง และ รวมถึงการย้ายถิ่นเข้ามาจากเมืองอื่น ๆ ภายในประเทศ
ไม่ใช่ทุกประเทศที่มีเอกนคร มีการถกเถียงกันว่าส่วนใหญ่แล้วเอกนครทำหน้าที่อย่างปรสิต (นำทรัพยากรมาจากที่อื่น ๆ) หรืออย่างเมืองก่อกำเนิด (ผลิตทรัพยากร) การมีอยู่ของเอกนครแสดงให้เห็นถึงความไม่สมดุลในการพัฒนาซึ่งโดยทั่วไปประกอบด้วยแกนกลางที่เจริญก้าวหน้ากับพื้นที่รอบหน้าที่ล้าหลังซึ่งแกนกลางนั้นพึ่งพิงด้านแรงงานและทรัพยากรอื่น ๆ
ตัวอย่าง
เมืองระดับโลกส่วนมากแล้วจะเป็นเอกนครของประเทศและภูมิภาคนั้น เมืองระดับโลกเหล่านั้นรวมถึงของสหราชอาณาจักร ของ และนครนิวยอร์กในภาคตะวันออกของ (สหรัฐไม่มีเอกนครในระดับประเทศ) บูดาเปสต์ และถือเป็นเอกนครในประเทศของตน
กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของ ถูกกล่าวว่าเคยเป็น "เมืองที่มีความเป็นเอกนครที่สุดในโลก" เพราะในปี พ.ศ. 2543 (ค.ศ.2000) กรุงเทพมหานครมีประชากรมากกว่า ที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 2 ของประเทศไทย ถึง 40 เท่า ปัจจุบันนี้ กรุงเทพมหานคร ใหญ่กว่าเมืองอันดับสองในตอนนี้อย่าง ถึงเก้าเท่า (ตารางด้านล่างระบุว่าเชียงใหม่เป็นเมืองอันดับสอง) เมื่อดึงแนวคิดจากงานตรวจสอบค้นคว้าของตนระหว่าง และนำไปใช้กับบทบาทที่เอกนครมีหากเป็นเมืองหลวงแห่งชาติแล้ว แจ็ก ฟง นักวิจัยสังคมวิทยาเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งข้อสังเกตว่า เมื่อบรรดาเอกนครอย่างกรุงเทพมหานครทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงแห่งชาติด้วย เอกนครเหล่านั้นมักตกเป็นพื้นที่ก่อจลาจลจากทั้งทหารและผู้ประท้วง เขาอ้างถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเอกนครที่เป็นเมืองหลวงส่วนใหญ่เป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ต่าง ๆ ของประเทศ ดังนั้น ในด้านการจัดระบบการดำเนินการจึงถือว่าค่อนข้าง "มีประสิทธิภาพ" สำหรับการงัดข้อกับเป้าหมายระดับชาติ เนื่องจากเป้าหมายเหล่านั้นตั้งอยู่ในบริเวณแวดล้อมที่เป็นเมืองหลักเพียงแห่งเดียว
รายชื่อ
แอฟริกา
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
กาบอง
ลีเบรอวีล
703,904
ปอร์-ฌ็องตี
136,462
กินี
โคนาครี [1]
1,660,973
อึนเซเรกอเร
195,027
กินี-บิสเซา
บิสเซา
492,004
กาบู
48,670
แกมเบีย
พื้นที่บันจูล -เซเรกุนดา
519,835[2]
บริกามา
101,119[2]
เคนยา
ไนโรบี
9,354,580
โมมบาซา
3,528,940
จิบูตี
เมืองจิบูตี
475,322
อาลีซาบีห์
37,939
ชาด
อึนจาเมนา
1,605,696
มูนดู
137,929
ซิมบับเว
ฮาราเร
1,619,000
บูลาวาโย
653,337
ซูดาน
พื้นที่ออมเดอร์มาน -คาร์ทูม
5,490,000
พอร์ตซูดาน
489,725
เซเชลส์
วิกตอเรีย
26,450
อ็องส์บัวโล
4,093
เซเนกัล
ดาการ์ [1]
2,646,503
ตูบา
753,315
เซาตูแมอีปริงซีป
เซาตูเม
71,868
ซังตูอามารู
8,239
เซียร์ราลีโอน
ฟรีทาวน์ [1]
1,500,234
โบ
233,684
แซมเบีย
ลูซากา
2,238,569
กีตเว
522,092
ตูนิเซีย
ตูนิส
2,643,695
สฟักซ์
330,440
โตโก
โลเม
1,477,660
ซอกอเด
118,000
นามิเบีย
วินด์ฮุก
325,858
วอลวิสเบย์
62,096
ไนเจอร์
นีอาเม
1,243,500
ซินเดอร์
235,605
บอตสวานา
กาโบโรเน
421,907
ฟรานซิสทาวน์
150,800
บูร์กินาฟาโซ
วากาดูกู
2,500,000
บอโบ-ดียูลาโซ
537,728
มอริเชียส
พอร์ตลูอิส
149,194
โบบาแซ็ง-โรซีล
104,610
มอริเตเนีย
นูอากชอต
958,399
นาอาดีบู
118,167
มาดากัสการ์
อันตานานารีโว
1,275,207
โตมาซีเนอ
300,813
มาลี
บามาโก
1,810,366
ซีกาโซ
226,618
โมซัมบิก
มาปูโต
1,766,823
นัมปูลา
743,125
ยูกันดา
กัมปาลา
1,507,080
นันซานา
365,124
รวันดา
คิกาลี
1,132,686
บูตาเร
89,600
เลโซโท
มาเซรู
330,760
เตยาเตยาเนง
75,115
ไลบีเรีย
มอนโรเวีย
1,101,970
แกนตา
41,106
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
กินชาซา
11,855,000
ลูบูมบาชี
1,630,186
สาธารณรัฐแอฟริกากลาง
บังกี
622,771
บีมโบ
124,176
อียิปต์
ไคโร [3]
20,439,541
อะเล็กซานเดรีย
5,200,000
เอธิโอเปีย
อาดดิสอาบาบา
3,352,000
อาดามา
342,940
เอริเทรีย
แอสมารา
650,000
เกอเริน
82,198
แองโกลา
ลูอันดา [1]
8,069,612
ลูบังโก
903,564
แอลจีเรีย
แอลเจียร์
7,896,923
ออราน
1,560,329
บุรุนดี ไนจีเรีย และแทนซาเนีย ไม่มีเอกนครเนื่องจากเมืองหลวงไม่ใช่เมืองที่ใหญ่ที่สุด แต่เมืองที่ใหญ่ที่สุดมีประชากรมากกว่าเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองเป็นสองเท่า และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของประเทศ
เอเชีย
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
กัมพูชา
พนมเปญ [1]
2,177,000
เสียมราฐ
140,000
กาตาร์
โดฮา
1,850,000
อัรร็อยยาน
960,000
เกาหลีใต้
โซล
21,794,000
ปูซาน
3,286,000
เกาหลีเหนือ
เปียงยาง
2,228,000
ฮัมฮึง
535,000
คีร์กีซสถาน
บิชเคก [1]
1,297,000
ออช
282,000
คูเวต
คูเวตซิตี [1]
4,022,000
อัลญะฮ์รออ์
400,000
จอร์เจีย
ทบิลีซี
1,207,000
บาทูมี
200,000
จอร์แดน
อัมมาน
4,425,000
อิรบิด
750,000
ญี่ปุ่น
โตเกียว
38,140,000
โอซากะ
2,668,586
ติมอร์-เลสเต
ดิลี
235,000
เบาเกา
15,000
เติร์กเมนิสถาน
อาชกาบัต
1,168,000
ตืร์กเมนาบัต
253,000
ทาจิกิสถาน
ดูชานเบ
1,390,000
ฆูจันด์
182,000
ไทย
กรุงเทพมหานคร [4] [5]
10,820,921
เชียงใหม่
1,197,931
เนปาล
กาฐมาณฑุ
3,941,000
โปขรา
403,000
บรูไน
บันดาร์เซอรีเบอกาวัน
280,000
กัวลาเบอไลต์
70,000
บังกลาเทศ
ธากา
15,443,000
จิตตะกอง
3,913,000
ฟิลิปปินส์
มะนิลา
23,088,000
นครเซบู
2,275,000
ภูฏาน
ทิมพู
115,000
พุนโซลิง
28,000
มองโกเลีย
อูลานบาตาร์ [1]
1,508,000
เอร์เตเนท
100,000
มัลดีฟส์
มาเล
135,000
อัดดู
34,000
มาเลเซีย
กัวลาลัมเปอร์
7,564,000
จอร์จทาวน์
2,412,000
ลาว
เวียงจันทน์
1,058,000
ไกสอน พมวิหาน
120,000
เลบานอน
เบรุต [1]
2,781,000
ตริโปลี
365,000
อัฟกานิสถาน
คาบูล [1]
4,834,000
กันดะฮาร์
570,000
อาเซอร์ไบจาน
บากู
2,934,000
แกนแจ
335,000
อาร์มีเนีย
เยเรวาน [1]
1,403,000
กียุมรี
130,000|-
อินโดนีเซีย
จาการ์ตา
34,540,000
ซูราบายา
6,499,000
อิหร่าน
เตหะราน
13,633,000
แมชแฮด
3,167,000
อุซเบกิสถาน
ทาชเคนต์
3,492,000
ซามาร์กันต์
1,201,000
โอมาน
มัสกัต
1,205,000
เศาะลาละฮ์
340,000
พม่า ศรีลังกา ตุรกี และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ไม่มีเอกนครเนื่องจากเมืองหลวงไม่ใช่เมืองที่ใหญ่ที่สุด แต่เมืองที่ใหญ่ที่สุดมีประชากรมากกว่าสองเท่าของเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสอง และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของประเทศของพวกเขา
ยุโรป
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
กรีซ
เอเธนส์ [1] [3]
3,753,783
เทสซาโลนีกี
1,084,001
โครเอเชีย
ซาเกร็บ
1,113,111
สปลิต
349,314
เช็กเกีย
ปราก
2,156,097
เบอร์โน
810,000
เซอร์เบีย
เบลเกรด
1,659,440
นอวีซาด
341,625
เดนมาร์ก
โคเปนเฮเกน [3] [6]
2,016,285
ออร์ฮูส
330,639
มาซิโดเนียเหนือ
สโกเปีย
506,926[Note 1]
บิตอลา
105,644
นอร์เวย์
ออสโล [3]
1,036,059
บาร์เกิน
259,958
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
ซาราเยโว
463,992
บันยาลูกา
185,042
บัลแกเรีย
โซเฟีย
1,681,666
ปลอฟดิฟ
544,628
เบลารุส
มินสค์
2,101,018
กอเมล
526,872
โปแลนด์
วอร์ซอ
3,100,844
กรากุฟ
1,725,894
ฝรั่งเศส
ปารีส [3] [4] [5] [6]
12,405,426
ลียง
2,237,676
ฟินแลนด์
เฮลซิงกิ
1,441,601
ตัมเปเร
363,546
มอนเตเนโกร
พอดกอรีตซา
187,085
นิกชิช
72,443
มอลโดวา
คีชีเนา
736,100
ตีรัสปอล
135,700
รัสเซีย
มอสโก
12,506,468
เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
5,351,935
โรมาเนีย
บูคาเรสต์
2,272,163
คลูช-นาโปกา
411,379
ลักเซมเบิร์ก
นครลักเซมเบิร์ก
107,247
แอ็ชซูว์ราลแซ็ต
32,600
ลัตเวีย
รีกา [1] [3]
1,018,295
เดากัฟปิลส์
96,818
สวีเดน
สต็อกโฮล์ม [7]
1,584,196
กอเทนเบิร์ก
592,042
ออสเตรีย
เวียนนา [1] [4] [6]
2,600,000
กราซ
269,997
อันดอร์รา
อันดอร์ราลาเวยา
36,000[Note 2]
อังกัม
13,521
เอสโตเนีย
ทาลลินน์
542,983
ตาร์ตู
93,687
แอลเบเนีย
ติรานา
800,986
ดูร์เริส
201,110|-
ไอซ์แลนด์
เรคยาวิก
209,680[Note 3]
อาคือเรย์รี
18,191
ไอร์แลนด์
ดับลิน [1] [6]
1,904,806
คอร์ก
399,216
ฮังการี
บูดาเปสต์ [6]
3,303,786
แดแบร็ตแซ็น
237,888
สหราชอาณาจักร
ลอนดอน [5] [6]
13,879,757
เบอร์มิงแฮม
1,137,100
อเมริกาเหนือ
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
กัวเตมาลา
กัวเตมาลาซิตี [3] [6]
2,749,161
เกตซัลเตนังโก
792,530
กรีเนดา
เซนต์จอร์เจส
33,734
เกร็นวิลล์
2,400
คอสตาริกา
ซานโฮเซ [1] [3] [6]
2,158,898
ปูเอร์โตลิมอน
58,522
คิวบา
ฮาวานา
2,106,146
ซานเตียโกเดกูบา
433,099
จาเมกา
คิงส์ตัน
584,627
พอร์ตมอร์
182,153
เซนต์คิตส์และเนวิส
บาสแตร์
13,000
แซนดีพ็อยนต์ทาวน์
3,140
เซนต์ลูเชีย
แคสตรีส์
70,000
โกรไอลิต
22,647
เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์
คิงส์ทาวน์
16,500
จอร์จทาวน์
1,700
ดอมินีกา
โรโซ
16,582
พอร์ตสมัท
2,977
นิการากัว
มานากัว [3]
2,560,789
เลออน
206,264
บาร์เบโดส
บริดจ์ทาวน์
110,000
ออยส์ทินส์
3,000
บาฮามาส
แนสซอ
274,400
ฟรีพอร์ต
26,914
ปานามา
ปานามาซิตี [1]
880,691
ลาชอร์เรรา
118,521
เม็กซิโก
เม็กซิโกซิตี [3] [5] [6]
20,400,000
กวาดาลาฮารา
5,002,466
สาธารณรัฐโดมินิกัน
ซานโตโดมิงโก
2,908,607
ซานเตียโกเดโลสกาบาเยโรส
553,091
เอลซัลวาดอร์
ซานซัลวาดอร์ [3] [6]
1,767,102
ซานตาอานา
176,661
แอนทีกาและบาร์บิวดา
เซนต์จอนส์
81,799
ลิเบอร์ตา
3,301|-
เฮติ
ปอร์โตแปรงซ์ [1]
2,618,894
กาปาอีเซียง
274,404
แม้ว่าเบลีซ จะไม่มีเอกนคร แต่เบลีซซิตี ก็มีขนาดใหญ่กว่าเมืองแซนอิกนาซีโอ ซึ่งเป็นเมืองใหญ่อันดับสองถึงสองเท่า นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของเบลีซ
โอเชียเนีย
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
คิริบาส
เซาท์ตาราวา
50,182
อะไบอัง
5,502
ซามัว
อาปีอา
36,735
อาเฟงา
1,781
ตองงา
นูกูอาโลฟา
24,571
เนอิอาฟู
6,000
ตูวาลู
ฟูนะฟูตี
6,025
อาเซา
650
ปาปัวนิวกินี
พอร์ตมอร์สบี
410,954
ลาเอ
76,255
ฟีจี
ซูวา
175,399
เลาโตกา
52,220
วานูวาตู
พอร์ตวิลา
44,040
ลูแกนวิลล์
16,312
หมู่เกาะมาร์แชลล์
มาจูโร
27,797
เกาะเอเบเย
15,000
หมู่เกาะโซโลมอน
โฮนีอารา
64,609
เอากี
7,785
นิวซีแลนด์ ไม่มีเอกนคร แม้ว่าออกแลนด์ จะมีขนาดใหญ่กว่าเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศถึงสองเท่า และเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของนิวซีแลนด์
อเมริกาใต้
ประเทศ
เมืองและเขตเมือง
ประชากร (เขตมหานคร )
เมืองใหญ่อันดับสอง
ประชากร
กายอานา
จอร์จทาวน์
118,363
ลินเดน
29,298
โคลอมเบีย
โบโกตา
10,700,000
เมเดยิน
3,591,963
ชิลี
ซานเตียโก [1]
6,685,685
บัลปาราอิโซ
1,036,127
ซูรินาม
ปารามารีโบ
240,924
เลลีดอร์ป
19,910
ปารากวัย
อาซุนซีออน [1]
2,698,401
ซิวดัดเดลเอสเต
293,817
เปรู
ลิมา [6]
9,752,000
อาเรกิปา
1,034,736
อาร์เจนตินา
บัวโนสไอเรส [5] [6]
12,741,364
กอร์โดบา
1,528,000
อุรุกวัย
มอนเตวิเดโอ [1] [6]
1,947,604
ซัลโต
104,028
หมายเหตุ
อ้างอิง