ข้ามไปเนื้อหา

เชมัส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Sheamus (wrestler))
เชมัส
ชื่อเกิดStephen Farrelly[1][2]
เกิด (1978-01-28) 28 มกราคม ค.ศ. 1978 (46 ปี)[1]
Cabra, Dublin,
Ireland
ที่พักSt. Augustine, Florida,
United States[3]
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนGalldubh[4]
King Sheamus
Sheamus[5]
Sheamus O'Shaunessy[6]
Stephen Farrelly[7]
ส่วนสูง6 ฟุต 4 นิ้ว (193 เซนติเมตร)[8]
น้ำหนัก267 ปอนด์ (121 กิโลกรัม)[8]
มาจาก"3000 BC"[9]
Dublin, Ireland[10]
ฝึกหัดโดยLarry Sharpe[1]
Jim Molineaux[1]
Irish Whip Wrestling[11]
Mark Starr[12]
เปิดตัวMay 2002[11]

สตีเฟน ฟาร์เรลลี (Stephen Farrelly; 28 มกราคม ค.ศ. 1978) นักมวยปล้ำอาชีพและนักแสดงชาวไอริสที่เซ็นสัญญากับ WWE ในนาม เชมัส (Sheamus; ออกเสียง /ˈʃeɪmʌs/)[13] ย่อมาจากชื่อบนสังเวียนก่อนหน้านี้ เชมัส โอชัวเนสซี (Sheamus O'Shaunessy)[14][15] เป็นแชมป์โลกของ WWE 4 สมัย (แชมป์ WWE 3 สมัย[Note 1] และแชมป์โลกเฮฟวี่เวท 1 สมัย)[16] และเป็นคนที่สองต่อจากเอดจ์ที่ประสบความสำเร็จทั้งคิงออฟเดอะริง, รอยัลรัมเบิล และมันนีอินเดอะแบงก์

ประวัติวงการมวยปล้ำ

[แก้]
ผู้ชนะคิงออฟเดอะริง (2010)

ก่อนที่จะมา WWE เขาเคยปล้ำสมาคม Irish Whip Wrestling[11] เป็นแชมป์อินเตอร์เนชั่นแนลเฮฟวี่เวท[17][6] และระหว่างที่ปล้ำในฟลอริดาแชมเปียนชิปเรสต์ลิง(FCW) ซึ่งเป็นค่ายพัฒนาทักษะมวยปล้ำของ WWE เขาเคยได้แชมป์ฟลอริดาเฮฟวี่เวท FCWมาครั้งนึงด้วย[9] เชมัสเปิดตัวครั้งแรกในECW[5] และยังสามารถปราบพวกนักมวยปล้ำตัวเก่ง ๆ ได้อีกหลายคน เชมัสได้ย้ายมาอยู่รอว์และเอาชนะเจมี โนเบิลไปได้อย่างง่ายดาย[18] หลังแมตช์ได้เล่นงานโนเบิลจนบาดเจ็บหนัก[19] ในทีแอลซี (2009)เชมัสได้เป็นชาวไอริสคนแรกที่คว้าแชมป์ WWEโดยชนะจอห์น ซีนาในรูปแบบจับฟาดใส่โต๊ะ หลังจากที่เปิดตัวใน WWE ได้เพียงครึ่งปี[20][21] เชมัสยังได้รางวัลสแลมมีอะวอร์ด Breakout Superstar of the Year[22]

ในรอยัลรัมเบิล (2010)ต้องป้องกันแชมป์กับแรนดี ออร์ตัน ผลปรากฏว่าโคดี โรดส์ออกมาทำร้ายเชมัส ทำให้ชนะฟาล์วไม่เสียแชมป์[23] เชมัสเสียแชมป์ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2010)โดยจอห์น ซีนาได้แชมป์คืน[24] เชมัสได้เปิดศึกกับทริปเปิลเอชท้าเจอกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 26โดยเชมัสเป็นฝ่ายแพ้ไปแบบหมดรูป[25][26] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2010)เอาชนะทริปเปิลเอชไปได้ หลังแมตช์ได้ทำร้ายทริปเปิลเอชจนบาดเจ็บ[27] ในเฟทัลโฟร์เวย์ (2010)ได้คว้าแชมป์ WWE สมัยที่2[28][29] ก่อนเสียแชมป์ให้ออร์ตันในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2010)[30] ในเดือนพฤศจิกายน เชมัสได้เป็นผู้ชนะคิงออฟเดอะริง (2010)[31] ในรอว์ 14 มีนาคม 2011 ได้คว้าแชมป์ยูเอสสมัยแรกจากแดเนียล ไบรอัน[32] ก่อนที่จะเสียแชมป์ให้โคฟี คิงส์ตันในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2011)แบบจับฟาดใส่โต๊ะ[33][34] ต่อมาเชมัสได้เป็นฝ่ายธรรมะและเปิดศึกกับคริสเตียนเจอกันในเฮลอินเอเซล (2011)โดยเชมัสชนะ[35] ก่อนจะรีแมตช์ในเวนเจินส์ (2011)และเชมัสชนะไปได้ 2 ครั้งติดต่อกัน[36]

ชนะแดเนียล ไบรอันคว้าแชมป์โลกเฮฟวี่เวทในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 28 ด้วยเวลาเพียง 18 วินาที

เชมัสได้เป็นผู้ชนะรอยัลรัมเบิล (2012)โดยออกมาลำดับที่ 22 ได้สิทธิ์เป็นคู่เอกชิงแชมป์โลกในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 28[37] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2012)ได้ออกมาอัดแดเนียล ไบรอัน ที่เป็นแชมป์โลกเฮฟวี่เวท และเลือกที่จะชิงกับไบรอันในเรสเซิลเมเนีย 28 และเชมัสก็สามารถคว้าแชมป์ได้ในเวลาเพียง18วินาที[38] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2012)สามารถป้องกันแชมป์จากไบรอันได้ในแมตช์ชนะ 2 ใน 3 ยก[39] ในโอเวอร์เดอะลิมิต (2012)เชมัสต้องป้องกันแชมป์กับอัลเบร์โต เดล รีโอ, คริส เจริโค และแรนดี ออร์ตัน แต่เชมัสก็ป้องกันแชมป์เอาไว้ได้[40] ในสแมคดาวน์ 25 พฤษภาคม เดล รีโอได้เอาชนะออร์ตัน และเคน ทำให้ได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ1 ในการชิงแชมป์กับเชมัสในโนเวย์เอาท์ (2012) หลังแมตช์เดล รีโอกำลังเดินกลับก็โดนเชมัสลอบทำร้ายจากด้านหลัง แล้วถากถางเดล รีโอก่อนจะเดินจากไป ก่อนถึงโนเวย์เอาท์ เดล รีโอได้รับบาดเจ็บทำให้ไม่สามารถร่วมปล้ำได้ และเป็นดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ปล้ำแทน สุดท้ายเชมัสก็สามารถป้องกันแชมป์เอาไว้ได้[41] หลังจากนั้นเชมัสก็สามารถเอาชนะเดล รีโอ และป้องกันแชมป์เอาไว้ได้ถึง 3 ศึกใหญ่ติดต่อกัน[42][43][44][45] เชมัสได้เสียแชมป์บิ๊กโชว์ในเฮลอินเอเซล (2012)[46] และเชมัสก็ได้ขอชิงคืนทั้งเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2012) และทีแอลซี (2012) แต่ก็ไม่สำเร็จ[47][48]

ในรอว์ 4 กุมภาพันธ์ 2013 ซีนา, ไรแบ็ก และเชมัสออกมาล้อมเดอะชีลด์เอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวทีแต่ออร์ตันนำทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์[49] ในรอว์ 11 กุมภาพันธ์ จับคู่กับซีนาและไรแบ็กเอาชนะทรีเอ็มบีไปได้ หลังแมตช์ทั้งสามเอาไมค์มาพูดว่าจะกำจัดเดอะชีลด์ให้ได้ คืนเดียวกันเดอะชีลด์ออกมาท้าทายว่าถ้าอยากมีเรื่องก็ออกมาเจอกันเดี๋ยวนี้ได้เลย ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์จนหนีกระเจิง ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013)ก็แพ้ให้เดอะชีลด์[50] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29 จับคู่กับออร์ตันและบิ๊กโชว์แพ้เดอะชีลด์ หลังแมตช์บิ๊กโชว์ปล่อยหมัดใส่เชมัสกับออร์ตัน[51] ในรอว์คืนต่อมาได้เจอกับออร์ตันโดยผู้ชนะไปเจอกับบิ๊กโชว์ ระหว่างแมตช์บิ๊กโชว์มาป่วนทำให้ไม่มีผลการตัดสิน[52] ในสแมคดาวน์ 12 เมษายน เชมัสกับออร์ตันชนะบิ๊กโชว์ไปแบบเคาท์เอาท์[53] ในรอว์ 15 เมษายน เชมัสกับออร์ตันเอาชนะบิ๊กโชว์ไปได้[54] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)ชนะมาร์ก เฮนรีในสแตรปแมตช์[55] ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2013)ได้เข้าร่วมชิงกระเป๋าสัญญาชิงแชมป์ WWE แต่ไม่ชนะ[56] โดยในแมตช์นี้เชมัสได้รับบาดเจ็บที่บริเวณไหล่ และอาจจะต้องพักยาวถึง 4-6 เดือน เชมัสบอกว่าเขาต้องทำกายภาพบำบัดรักษาไหล่ของเขาด้วยการยกน้ำหนัก ผลการทำ MRI สแกนปรากฏว่าหมอนรองกระดูกไหล่เกิดการฉีกขาด และจะต้องรักษาด้วยการผ่าตัด อาการบาดเจ็บนี้เกิดขึ้นในจังหวะที่ถูกอัดตกจากเวทีไปกระแทกบันไดที่วางไว้ด้านล่าง[57][58]

เชมัสได้กลับมาโดยเข้าร่วมรอยัลรัมเบิล (2014)เป็นลำดับที่ 17 แต่ก็ไม่ได้เป็นผู้ชนะ[59][60] ในรอว์คืนต่อมาจับคู่กับจอห์น ซีนาและแดเนียล ไบรอันเจอกับเดอะชีลด์โดยทีมที่ชนะได้สิทธิ์เข้าร่วมชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท WWEในแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2014) แต่จบลงโดยไม่มีผลการตัดสิน เพราะเดอะไวแอ็ตต์แฟมิลีมาก่อกวน หลังแมตช์ทีมเชมัสช่วยกันไล่อัดพวกไวแอ็ตต์จนต้องหนีไป แล้วโฆษกก็ประกาศว่าทีมของเชมัสชนะฟาวล์ได้สิทธิ์เข้าร่วมอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ แต่ก็ไม่ได้แชมป์[61] ในรอว์ 5 พฤษภาคม เชมัสได้คว้าแชมป์ยูเอส เป็นสมัยที่2 ในแบทเทิลรอยัล 20คน โดยจับเหวี่ยงดีน แอมโบรสออกเป็นคนสุดท้าย ในรอว์ 16 มิถุนายน เชมัสได้เอาชนะแบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ได้สิทธิ์เข้าร่วมชิงแชมป์โลกในมันนีอินเดอะแบงก์ (2014) สุดท้ายจอห์น ซีนาเป็นฝ่ายชนะไปได้[62] ในแบทเทิลกราวด์ (2014)ได้เข้าร่วมแบทเทิลรอยัลชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลแต่ไม่สำเร็จ[63] ในรอว์ 3 พฤศจิกายน เสียแชมป์ยูเอสให้รูเซฟ ช่วงหลังจบรายการที่ฉายผ่านทาง WWE Network[64] ก่อนจะได้รับบาดเจ็บและพักการปล้ำอีกครั้ง[65][66] ในรอว์ 30 มีนาคม 2015 เชมัสได้กลับมาในลุกใหม่โดยถักเคราและไว้ผมทรงโมฮอว์ก ออกมาเล่นงานแดเนียล ไบรอันและดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ กลายเป็นอธรรมอีกครั้ง[67][68] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2015)ได้แพ้ให้ซิกก์เลอร์ในแมตช์ผู้แพ้ต้องจูบก้น หลังแมตช์เชมัสพยายามจะหนี แต่กรรมการไปพาตัวกลับมาจูบก้นซิกก์เลอร์ตามกติกา แต่เชมัสล้วงเป้าซิกก์เลอร์แล้วโดดถีบซ้ำ ก่อนจะลากซิกก์เลอร์มาจูบก้นเขาแทน[69][70] ก่อนรีแมตช์เอาชนะไปได้ในเพย์แบ็ก (2015)[71] เชมัสได้ร่วมปล้ำอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2015)ชิงแชมป์อินเตอร์ที่ว่างอยู่ แต่ไม่สำเร็จ[72]

แชมป์แท็กทีม WWEร่วมกับซีซาโร

เชมัสได้คว้ากระเป๋าสิทธิ์มันนีอินเดอะแบงก์ (2015)ชิงแชมป์โลกเมื่อไรก็ได้[73] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2015)เชมัสโบรกคิกใส่โรแมน เรนส์ แล้วใช้สิทธิ์กระเป๋าคว้าแชมป์โลกสมัยที่4[74] เชมัสได้ตั้งกลุ่มเดอะลีกออฟเนชันส์[75] ในทีแอลซี (2015)เชมัสป้องกันแชมป์จากเรนส์ไว้ได้แบบ TLC[76] ก่อนเสียแชมป์ให้เรนส์ในรอว์คืนต่อมา[77] ในรอว์ 4 มกราคม 2016 เชมัสได้แพ้ชิงแชมป์กับเรนส์โดยวินซ์ แม็กแมนเป็นกรรมการพิเศษ[78] ในเดือนเมษายน 2016 ลีกออฟเนชันส์ได้แตกกลุ่ม[79][80] 19 กรกฎาคม 2016 เชมัสได้ถูกดราฟท์ไปรอว์และเปิดศึกกับซีซาโร[81] ต่อมาผู้จัดการทั่วไปของรอว์ มิค โฟลีย์ ได้ประกาศให้ทั้งคู่สู้กันแบบ Best of 7 Series ชนะ 4 ใน 7 ผู้ชนะจะได้สิทธิ์ชิงแชมป์ในโอกาสต่อไป ทั้งคู่ทำคะแนนเสมอกัน 3-3 ทำให้ต้องตัดสินกันยกที่ 7 ในแคลชออฟแชมเปียนส์ (2016) แต่จบลงแบบไม่มีผลตัดสิน คืนต่อมาโฟลีย์ได้สั่งให้ทั้งคู่เป็นคู่ร่วมทีมกันเพื่อชิงแชมป์รอว์แท็กทีม WWEกับเดอะนิวเดย์[82] ในโรดบล็อก: เอ็นด์ออฟเดอะไลน์ทั้งคู่สามารถคว้าแชมป์จากนิวเดย์ได้และเป็นแชมป์แท็กทีมครั้งแรกของเชมัส จากนั้นทั้งคู่ก็ใช้นามว่าเดอะบาร์และปั๊มแชมป์ร่วมกันได้ถึง 4 สมัย[83] ในเดือนเมษายน 2018 เดอะบาร์ได้ย้ายสังกัดมาอยู่สแมคดาวน์[84] และได้แชมป์สแมคดาวน์แท็กทีม WWEร่วมกัน[85] ก่อนจะแยกทีมกันในปีต่อมาจากการบาดเจ็บของเชมัส[86][87]

ในเดือนมกราคม 2020 เชมัสได้กลับมาจากอาการบาดเจ็บโดยไว้ผมทรงเดิม[88] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 37 ได้คว้าแชมป์ยูเอสจากริดเดิลเป็นสมัยที่ 3[89] ก่อนเสียแชมป์ให้แดเมียน พรีสต์ใน SummerSlam 2021 จบการครองแชมป์ 132 วัน[90] ต่อมาได้ก่อตั้งกลุ่ม The Brawling Brutes ร่วมกับ ริดจ์ ฮอลแลนด์และบุตช์[91][92] และได้เปิดศึกกับกุนเธอร์ในการชิงแชมป์อินเตอร์ที่เชมัสไม่เคยได้เพื่อเป็นแชมป์แกรนด์สแลมโดยเชมัสได้ท้าชิงถึง 2 ครั้งแต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้สักครั้ง นอกจากนี้ในศึก Clash at the Castle ทั้งคู่ได้ทำแมตช์ยอดเยี่ยมจนได้คะแนนจาก Dave Meltzer ถึง 5 ดาวแถมยังเป็น 5 ดาวครั้งแรกของเชมัสอีกด้วย[93][94] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 39เชมัสได้ท้าชิงแชมป์อินเตอร์กับกุนเธอร์อีกครั้งโดยมีดรูว์ แม็กอินไทร์ร่วมปล้ำเป็นสามเส้าแต่เชมัสก็ยังไม่สามารถกระชากแชมป์มาจากกุนเธอร์ได้และแมตช์นี้ยังได้คะแนน 5 ดาวทำให้เชมัสกับกุนเธอร์ได้แมตช์ 5 ดาวร่วมกัน 2 ครั้ง

ผลงานอื่นๆ

[แก้]
แชมป์ WWE
แชมป์โลกเฮฟวี่เวท
แชมป์ยูเอส
แชมป์แท็กทีม WWE

ภาพยนตร์

[แก้]
Year Title Role Notes
2008 The Escapist Two Ton Film debut[14]
2009 Once Upon a Time in Dublin Guard
Assault of Darkness Celtic Warrior
2016 Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows Owen Rocksteed/Rocksteady [15]
Scooby-Doo! and WWE: Curse of the Speed Demon Himself Voice
2017 The Jetsons & WWE: Robo-WrestleMania! Himself
2019 Fighting with My Family Himself [95]
The Buddy Games Thursty [96]
Atone Black

โทรทัศน์

[แก้]
Year Title Role Notes
2011 The Late Late Show Himself 15 April (season 48, episode 33)
2011–2016 Conan Himself/Guest 3 episodes
2011 18th MTV Europe Music Awards Himself Presenter "Best Male Award"
2012 The Tonight Show with Jay Leno Himself 13 January (season 20, episode 72)
2013 Teens Wanna Know Himself With Carly Rae Jepsen (season 2, episode 37)
2014 Royal Pains Jack Piper (season 6, episode 7: "Electric Youth")
2016 Made in Hollywood Himself 4 June (season 11, episode 38)

แชมป์และรางวัล

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 Sheamus' first two reigns were when the title was known as the WWE Championship while his third reign was as WWE World Heavyweight Champion.

เกร็ดความรู้

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Kamchen, Richard. "Sheamus". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 6 October 2009.
  2. ↑ McDonnell, Kevin (7 May 2006). "Sheamus Out to Slam 'em". Daily Mirror. TheFreeLibrary.Com. สืบค้นเมื่อ 25 October 2008. Sheamus O'Shaunessy - who is nicknamed "SOS" or the Irish Curse - has vowed to take out all his opponents in his quest to be undisputed World Wrestling Entertainment (WWE) Heavyweight king.
  3. ↑ McGoldrick, Debbie (24 March 2010). "Sheamus set to take on Triple H at WWE Wrestlemania". Irish Central. p. 2. สืบค้นเมื่อ 26 April 2010.
  4. ↑ "Sheamus O'Shaunessy". The Wrestling Revolution. สืบค้นเมื่อ 4 March 2018.
  5. ↑ 5.0 5.1 Caldwell, James (30 June 2009). "ECW TV Report 6/30: Ongoing "virtual time" coverage of Dreamer & Christian vs. Kozlov & Regal". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 27 January 2010.
  6. ↑ 6.0 6.1 Sibley, Adam (24 May 2007). "Brits Abroad". The Sun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 October 2007. สืบค้นเมื่อ 9 December 2009. Sheamus O'Shaunessy - Sheamus, the red headed Irish man who claims to be "Bringing Ginger Back" is no stranger to the States.
  7. ↑ 21st century's Ultimate Warrior "Sheamus". Cagematch. สืบค้นเมื่อ 15 December 2009.
  8. ↑ 8.0 8.1 "Sheamus Bio". WWE. 19 August 2012. สืบค้นเมื่อ 19 August 2012.
  9. ↑ 9.0 9.1 Murphy, Hubert (28 November 2009). "Sheamus wrestles his way to the top". Fingal Independent. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-19. สืบค้นเมื่อ 27 January 2010.
  10. ↑ "Sheamus Biography". WWE. สืบค้นเมื่อ 6 June 2011.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 "The Celtic Wrestler's Biography". SOS Official. สืบค้นเมื่อ 27 January 2010.
  12. ↑ "Sheamus lamenta la muerte del ex WCW Mark Starr". SuperLuchas (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ 14 June 2014.
  13. ↑ howjsay.com: Sheamus
  14. ↑ 14.0 14.1 "Irish wrestler's big-screen debut". The Irish World. 2 January 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 April 2011. สืบค้นเมื่อ 24 January 2010.
  15. ↑ 15.0 15.1 Spencer Perry (29 May 2015). "WWE Star Sheamus Confirmed as Rocksteady for Teenage Mutant Ninja Turtles 2". comingsoon.net. สืบค้นเมื่อ 29 May 2015.
  16. ↑ After Michael Cole described him as a 4-time WWE World Heavyweight Champion (Cole, Michael (22 November 2015). Survivor Series.) both Sheamus (Stephen Farrelly [@WWESheamus] (22 November 2015). "The Irish are coming? The Irish have arrived. New @WWE World Heavyweight Champion. #4times #SurvivorSeries" (ทวีต). สืบค้นเมื่อ 23 November 2015 – โดยทาง ทวิตเตอร์.) and WWE.com (Murphy, Ryan (22 November 2015). "Sheamus cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion". สืบค้นเมื่อ 23 November 2015., "Roman Reigns demands a rematch with Sheamus: photos". WWE.com. 23 November 2015.) did so too.
  17. ↑ 17.0 17.1 "IWW International Heavyweight Title History". Irish Whip Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 June 2009. สืบค้นเมื่อ 16 January 2010.
  18. ↑ Plummer, Dale (27 October 2009). "Raw: Superstars take revenge on Big Show". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 27 October 2009.[ลิงก์เสีย]
  19. ↑ "Jamie Noble retires". World Wrestling Entertainment. 9 November 2009. สืบค้นเมื่อ 27 January 2010.
  20. ↑ Caldwell, James (2009-12-13). "WWE TLC PPV Report 12/13: Complete PPV report on Cena vs. Sheamus, DX vs. JeriShow, Taker vs. Batista". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2009-12-14.
  21. ↑ Benigno, Anthony; Arthus, Matthew. "The 10 fastest rises to the WWE World Heavyweight Title #3 Sheamus — 166 days". WWE.com. สืบค้นเมื่อ 11 May 2015.
  22. ↑ 22.0 22.1 "2009 Slammy Awards". World Wrestling Entertainment. 14 December 2009. สืบค้นเมื่อ 15 December 2009.
  23. ↑ Plummer, Dale; Tylwalk, Nick (1 February 2010). "The 2010 Royal Rumble is Rated R in Atlanta". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-29. สืบค้นเมื่อ 3 March 2010.
  24. ↑ Caldwell, James (21 February 2010). "WWE Elimination Chamber PPV Results 2/21: Ongoing "virtual time" coverage of live event". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 24 February 2010.
  25. ↑ Plummer, Dale (1 March 2010). "RAW: A bad trip on the Road to Wrestlemania". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-29. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010.
  26. ↑ Martin, Adam (28 March 2010). "Wrestlemania 26 Results – 3/28/10". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-01. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010.
  27. ↑ Kapur, Bob (24 May 2010). "WWE Extreme Rules features strong Mania rematches". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-29. สืบค้นเมื่อ 26 March 2011.
  28. ↑ Caldwell, James (20 June 2010). "WWE News: Fatal Four-Way PPV News & Notes – three new champions, bonus matches, Vince McMahon appearance". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.
  29. ↑ "History of the WWE Championship: Sheamus (2)". World Wrestling Entertainment. 20 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-20. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.
  30. ↑ Tylwalk, Nick (2010-09-20). "Few gimmicks, more title changes at Night of Champions". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-25. สืบค้นเมื่อ 25 September 2010.
  31. ↑ Plummer, Dale (29 November 2010). "Raw: King of the Ring crowned". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-30. สืบค้นเมื่อ 30 November 2010.
  32. ↑ Gerweck, Steve. "Sheamus no longer "King Sheamus"". Wrestleview. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-17. สืบค้นเมื่อ 7 June 2011.
  33. ↑ "WWE News: Full list of 2011 WWE Draft Picks (televised Raw Draft & Supplemental Draft)". Pro Wrestling Torch. 26 April 2011. สืบค้นเมื่อ 27 April 2011.
  34. ↑ "Kofi Kingston def. Sheamus (Tables Match; New United States Champion)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2 May 2011.
  35. ↑ Burdick, Michael. "Sheamus defeated Christian at Hell in a Cell".
  36. ↑ Burdick, Michael. "Sheamus defeated Christian at Vengeance".
  37. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Royal Rumble report 1/29: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Rumble match, Punk-Ziggler, Cena-Kane, steel cage". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 30 January 2012.
  38. ↑ Giannini, Alex (19 February 2012). "Sheamus vs. Daniel Bryan (World Heavyweight Championship)". WWE. สืบค้นเมื่อ 19 February 2012.
  39. ↑ Alex Giannini (9 April 2012). "World Heavyweight Champion Sheamus vs. Daniel Bryan - 2-out-of-3 Falls Match. Earning the first fall after disqualification, losing the second fall by passing out during the yeslock and winning the third fall by pinfall after delivering the brogue kick". WWE. สืบค้นเมื่อ 11 April 2012.
  40. ↑ "Fatal-4-Way World Heavyweight Championship Match". WWE. สืบค้นเมื่อ 21 May 2012.
  41. ↑ Artus, Matthew. "World Heavyweight Champion Sheamus def. Dolph Ziggler". WWE. สืบค้นเมื่อ June 17, 2012.
  42. ↑ Caldwell, James (July 15, 2012). "Caldwell's WWE MITB PPV report 7/15: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Punk vs. Bryan, Sheamus vs. Del Rio, two MITB matches". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ July 15, 2012.
  43. ↑ Parks, Greg (17 August 2012). "Parks' WWE SmackDown report 8/17: Ongoing "virtual time" coverage of Friday night show, including follow-up to Del Rio removed from World Title match at Summerslam". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 18 August 2012.
  44. ↑ Caldwell, James (19 August 2012). "Caldwell's WWE SummerSlam PPV report 8/19: Complete "virtual time" coverage of live PPV - Lesnar vs. Triple H, Punk vs. Cena vs. Show". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 20 August 2012.
  45. ↑ Caldwell, James (16 September 2012). "Caldwell's WWE Night of Champions PPV report 9/16: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Punk vs. Cena, six title matches". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 16 September 2012.
  46. ↑ "CALDWELL'S WWE HELL IN A CELL PPV REPORT 10/28: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV - Will WWE pull the trigger on Ryback as top champ?".
  47. ↑ "CALDWELL'S WWE SURVIVOR SERIES PPV REPORT 11/18: Complete "virtual time" coverage of live PPV - Punk-Cena-Ryback".
  48. ↑ "CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/16: Complete "virtual-time" coverage of final 2012 PPV - Cena vs. Ziggler main event, Shield makes a statement".
  49. ↑ "WWE Raw Report CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/4: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WWE explains many things, Punk-Jericho main event, Bruno HOF Video".
  50. ↑ "CALDWELL'S WWE ELIMINATION CHAMBER PPV RESULTS 2/17: Complete "virtual-time" coverage of Rock-Punk II, Elimination Chamber match, Shield beats Team Cena".
  51. ↑ "CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium - Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more".
  52. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/8: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WM29 fall-out, new World Champ, no Rock, Taker live, crowd takes over".
  53. ↑ "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 4/12: Ongoing "virtual time" coverage of Friday night show, including Dolph Ziggler's first Smackdown as champion and Triple H addresses Lesnar match".
  54. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/15: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw - Punk returning, WM29 fallout, new U.S. champion, more".
  55. ↑ "WWE Extreme Rules results and reactions from last night (May 19): Believe in Gold".
  56. ↑ "CALDWELL'S WWE MITB PPV RESULTS 7/14 (Hour 3): Ongoing "virtual-time" coverage of live PPV - Cena vs. Henry, MITB All-Stars".
  57. ↑ http://www.wwe.com/inside/sheamus-suffers-injury
  58. ↑ "WWE Wrestler Sheamus Sidelined Four to Six Months with Injury". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-29. สืบค้นเมื่อ 2013-08-14.
  59. ↑ http://bleacherreport.com/articles/1804314-sheamus-returns-to-wwe-programming-after-shoulder-injury#articles/1804314-sheamus-returns-to-wwe-programming-after-shoulder-injury
  60. ↑ http://www.wwe.com/shows/royalrumble/2014/the-2014-30-superstar-royal-rumble-match-photos
  61. ↑ http://bleacherreport.com/articles/1938663-wwe-raw-live-results-reaction-and-analysis-for-january-27#articles/1938663-wwe-raw-live-results-reaction-and-analysis-for-january-27
  62. ↑ Tedesco, Mike. "WWE Raw Results – 6/9/14 (Rollins explains his motives)". WrestleView. สืบค้นเมื่อ 10 June 2014.
  63. ↑ "Caldwell's WWE NoC PPV Report 9/21: Complete "virtual-time" coverage of of live PPV - Lesnar vs. Cena". September 21, 2014. สืบค้นเมื่อ September 21, 2014.
  64. ↑ Asher, Matthew (26 October 2014). "Cena and Rollins survive Cell stipulations". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-28. สืบค้นเมื่อ 28 October 2014.
  65. ↑ Tylwalk, Nick (November 18, 2014). "Raw: Can Team Cena get to five men before Survivor Series?". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ November 30, 2014.[ลิงก์เสีย]
  66. ↑ Namako, Jason (November 20, 2014). "Sheamus posts Twitter photo of impending surgery". WrestleView. สืบค้นเมื่อ November 30, 2014.
  67. ↑ Tylwalk, Nick (20 March 2015). "Raw: Lesnar runs wild, as does the crowd". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 31 March 2015.[ลิงก์เสีย]
  68. ↑ Tedesco, Mike (30 March 2015). "WWE Raw Results – 3/30/15 (Night after WrestleMania 31)". WrestleView. สืบค้นเมื่อ 31 March 2015.
  69. ↑ Burdick, Michael. "Dolph Ziggler def. Sheamus (Kiss Me Arse Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 26 April 2015.
  70. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's Extreme Rules PPV Report 4/26: Complete "virtual-time" coverage of live PPV – Rollins vs. Orton steel cage, Cena vs. Rusev, Last Man Standing, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 27 April 2015.
  71. ↑ Clapp, John. "Sheamus def. Dolph Ziggler". WWE. สืบค้นเมื่อ 17 May 2015.
  72. ↑ Caldwell, James (May 31, 2015). "Caldwell's WWE E. Chamber PPV Report 5/31: Ongoing "virtual-time" coverage of WWE Title match, Cena vs. Owens, two Elimination Chamber matches, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 31, 2015.
  73. ↑ Caldwell, James (June 14, 2015). "Caldwell's WWE MITB PPV Results 6/14: Complete "virtual-time" coverage of Dusty Rhodes 10-bell salute, WWE Title match, MITB match, Cena vs. Owens II, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ June 15, 2015.
  74. ↑ WWE Staff (November 22, 2015). "Roman Reigns def. Dean Ambrose in the WWE World Heavyweight Championship Tournament Final Match; Sheamus cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion". WWE.com. WWE. สืบค้นเมื่อ November 22, 2015.
  75. ↑ Clark, Ryan (November 30, 2015). "WWE RAW Results (11/30) – Roman Reigns vs. Sheamus, More!". prowrestling.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-03. สืบค้นเมื่อ December 5, 2015.
  76. ↑ http://www.wwe.com/shows/wwetlc/2015/sheamus-roman-reigns-28257957
  77. ↑ Mike, Tedesco (December 14, 2015). "WWE RAW Results - 12/14/15 (New WWE Champion)". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ December 15, 2015.
  78. ↑ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 1/4/16 (Reigns vs. Sheamus)". wrestleview.com. สืบค้นเมื่อ 4 January 2016.
  79. ↑ "Alberto Del Rio confirms plans of the League of Nations breaking up". wrestlezone.com. สืบค้นเมื่อ 29 April 2016.
  80. ↑ Martin, Adam (April 26, 2016). "League of Nations dissolute". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ May 1, 2016.
  81. ↑ "2016 WWE Draft results: WWE officially ushers in New Era". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-07-20. สืบค้นเมื่อ July 19, 2016.
  82. ↑ http://411mania.com/wrestling/wwe-news-sheamus-cesaro-getting-tag-title-shot-shield-members-close-to-grand-slam-raw-pre-show/
  83. ↑ "WrestleMania 34 results: Braun Strowman and some kid win Raw Tag Team Titles". Cageside Seats. 8 April 2018. สืบค้นเมื่อ 14 April 2018.
  84. ↑ "Cesaro & Sheamus are coming to SmackDown Live". Cageside Seats. April 17, 2018. สืบค้นเมื่อ April 20, 2018.
  85. ↑ Benigno, Anthony (October 16, 2018). "The Bar def. The New Day to win the SmackDown Tag Team Titles". WWE. สืบค้นเมื่อ October 17, 2018.
  86. ↑ "Report: Cesaro Moving to WWE Raw | Fightful Wrestling".
  87. ↑ "WWE news: Cesaro CONFIRMS the Bar is over and shares Sheamus health update after RAW move". 14 May 2019.
  88. ↑ Pappolla, Ryan. "Shorty G def. Dash Wilder before Sheamus made an emphatic return". WWE.com. สืบค้นเมื่อ 3 January 2020.
  89. ↑ Powell, Jason (11 April 2021). "WrestleMania 37 results: Powell's live review of night two with Roman Reigns vs. Edge vs. Daniel Bryan in a Triple Threat for the WWE Universal Championship, Asuka vs. Rhea Ripley for the Raw Women's Championship, Big E vs. Apollo Crews in a Nigerian Drum Fight for the IC Title". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ 11 April 2021.
  90. ↑ Powell, Jason (August 21, 2021). "WWE SummerSlam results: Powell's review of Roman Reigns vs. John Cena for the WWE Universal Championship, Bianca Belair vs. Sasha Banks for the Smackdown Women's Championship, Bobby Lashley vs. Goldberg for the WWE Championship, Edge vs. Seth Rollins, Nikki ASH vs. Charlotte Flair vs. Rhea Ripley for the Raw Women's Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ August 21, 2021.
  91. ↑ Elizabeth, Claire (5 November 2021). "WWE SmackDown results, live blog (Nov. 5, 2021): The new era continues". Cageside Seats. สืบค้นเมื่อ 3 January 2022.
  92. ↑ Powell, Jason (2022-03-12). "3/11 WWE Friday Night Smackdown results: Barnett's review of Ricochet vs. Sami Zayn for the Intercontinental Championship, Big E injured during a tag match with Kofi Kingston vs. Sheamus and Ridge Holland, Sasha Banks and Naomi vs. Shayna Baszler and Natalya, Jey Uso vs. Rick Boogs". Pro Wrestling Dot Net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-09-13.
  93. ↑ McGuire, Colin (3 September 2022). "WWE Clash at the Castle results: McGuire's review of Roman Reigns vs. Drew McIntyre for the Undisputed WWE Universal Championship, Gunther vs. Sheamus for the Intercontinental Title, Liv Morgan vs. Shayna Baszler for the Smackdown Women's Title, Seth Rollins vs. Riddle, Bianca Belair, Asuka, and Alexa Bliss vs. Bayley, Iyo Sky, and Dakota Kai". Pro Wrestling Dot Net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 September 2022. สืบค้นเมื่อ 11 September 2022.
  94. ↑ Holder, James (9 September 2022). "Dave Meltzer WWE Clash At The Castle Ratings Revealed". ITR Wrestling. สืบค้นเมื่อ September 12, 2022.
  95. ↑ Orquiola, John (22 February 2019). "Every WWE Cameo In Fighting With My Family". Screen Rant. สืบค้นเมื่อ 31 July 2019. Sheamus as himself
  96. ↑ "Josh Duhamel To Make Directing Debut On WWE Studios' 'The Buddy Games'". 26 June 2017.
  97. ↑ "PWI 500". Pro Wrestling Illustrated. 33 (7): 22. 2012. ISSN 1043-7576.
  98. ↑ "History of the WWE Championship: Sheamus". WWE. 13 December 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2013. สืบค้นเมื่อ 3 March 2015.
  99. ↑ "History of the WWE Championship: Sheamus (2)". WWE. 20 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 November 2013. สืบค้นเมื่อ 3 March 2015.
  100. ↑ "History of the World Heavyweight Championship: Sheamus". WWE. 1 April 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 May 2012. สืบค้นเมื่อ 3 March 2015.
  101. ↑ "History of the United States Championship: Sheamus". 14 March 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 March 2015. สืบค้นเมื่อ 3 March 2015.
  102. ↑ "History of the United States Championship: Sheamus (2)". 5 May 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2014.
  103. ↑ "Raw Tag Team Championships". WWE. สืบค้นเมื่อ 18 December 2016.
  104. ↑ "Raw Tag Team Championships". WWE. สืบค้นเมื่อ 4 June 2017.
  105. ↑ Caldwell, James (29 November 2010). "Caldwell's WWE Raw Results 11/29: Ongoing "virtual time" coverage of live three-hour Raw – King of the Ring tournament, Miz's first night as WWE champion". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 29 November 2010.
  106. ↑ "Sheamus won the 30-Man Royal Rumble Match".
  107. ↑ "Non-televised WWE Slammy Awards".
  108. ↑ "WWE News: Full list of 2010 Slammy Awards – 12 announced on Raw, 10 announced on WWE's website". Pro Wrestling Torch. 13 December 2010. สืบค้นเมื่อ 17 December 2010.
  109. ↑ "411Mania".
  110. ↑ Meltzer, Dave (26 January 2011). "Biggest issue of the year: The 2011 Wrestling Observer Newsletter Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, CA: 1–40. ISSN 1083-9593.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เชมัส
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เชมัส&oldid=11447162"