ข้ามไปเนื้อหา

ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก เซาตูแมอีปริงซีป)
สาธารณรัฐประชาธิปไตย
เซาตูแมอีปริงซีป

República Democrática de
São Tomé e Príncipe (โปรตุเกส)
ตราแผ่นดินของเซาตูแมอีปริงซีป
ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "Unidade, Disciplina, Trabalho" (โปรตุเกส)
"เอกภาพ, ระเบียบวินัย, แรงงาน"
เพลงชาติ: อิงดึเป็งเด็งซียาตูตัล
ความเป็นอิสรภาพทั้งมวล
ที่ตั้งของ ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป  (น้ำเงินเข้ม)– ในแอฟริกา  (ฟ้า & เทาเข้ม)– ในสหภาพแอฟริกา  (ฟ้า)
ที่ตั้งของ ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป  (น้ำเงินเข้ม)

– ในแอฟริกา  (ฟ้า & เทาเข้ม)
– ในสหภาพแอฟริกา  (ฟ้า)

เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
เซาตูแม
0°20′N 6°44′E / 0.333°N 6.733°E / 0.333; 6.733
ภาษาราชการโปรตุเกส
ศาสนา
การปกครองรัฐเดี่ยว ระบบกึ่งประธานาธิบดี สาธารณรัฐ[2]
การ์ลุช วีลา นอวา
Américo Ramos
สภานิติบัญญัติรัฐสภา
เอกราช
12 กรกฎาคม ค.ศ. 1975
พื้นที่
• รวม
1,001[3] ตารางกิโลเมตร (386 ตารางไมล์) (อันดับที่ 171)
น้อยมาก
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ
199,910[4] (อันดับที่ 186)
• สำมะโนประชากร 2012
178,739
199.7 ต่อตารางกิโลเมตร (517.2 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 69)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) 2017 (ประมาณ)
• รวม
685 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[5]
3,220 ดอลลาร์สหรัฐ[5]
จีดีพี (ราคาตลาด) 2017 (ประมาณ)
• รวม
355 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[5]
1,668 ดอลลาร์สหรัฐ[5]
จีนี (2017)Negative increase 56.3[6]
สูง
เอชดีไอ (2019)เพิ่มขึ้น 0.625[7]
ปานกลาง · อันดับที่ 135
สกุลเงินโดบรา (STN)
เขตเวลาUTC (เวลามาตรฐานกรีนิช)
ขับรถด้านขวา
รหัสโทรศัพท์+239
รหัส ISO 3166ST
โดเมนบนสุด.st

เซาตูแมอีปริงซีป[8] หรือ เซาตูเมและปรินซีปี[8] (โปรตุเกส: São Tomé e Príncipe, ออกเสียง: [sɐ̃w̃ tuˈmɛ i ˈpɾĩsɨpɨ]) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเซาตูแมอีปริงซีป หรือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเซาตูเมและปรินซีปี (โปรตุเกส: República Democrática de São Tomé e Príncipe) เป็นประเทศหมู่เกาะเล็ก ๆ ในอ่าวกินี ประกอบด้วยเกาะสำคัญ 2 เกาะ คือ เกาะเซาตูแมและเกาะปริงซีป ซึ่งอยู่ห่างกันประมาณ 140 กิโลเมตร (87 ไมล์) และตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งกาบองไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 250 และ 225 กิโลเมตร (155 และ 140 ไมล์) ตามลำดับ เกาะทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของแนวภูเขาไฟที่ดับแล้ว มีประชากร 201,800 คน (ประมาณทางการ ค.ศ. 2018)[9][4]

เกาะเซาตูแมซึ่งมีขนาดใหญ่กว่านั้น ตั้งอยู่เกือบตรงกับบริเวณที่เส้นศูนย์สูตรพาดผ่าน และตั้งชื่อตามนักบุญทอมัส (Saint Thomas) เนื่องจากนักสำรวจชาวโปรตุเกสได้ค้นพบเกาะนี้ในวันนักบุญทอมัส (St. Thomas's Day) พอดี

การแบ่งเขตการปกครอง

[แก้]
จังหวัดและเขตต่าง ๆ ของเซาตูแมอีปริงซีป

ประเทศเซาตูแมอีปริงซีปแบ่งออกเป็น 2 จังหวัด (provinces) คือ

1.จังหวัดปริงซีป(ซังตูอังตอนียู)
2.จังหวัดเซาตูแม(เซาตูแม)

แต่ละจังหวัดยังแบ่งออกเป็นเขต รวม 7 เขต (districts) โดยจังหวัดปริงซีปมี 1 เขต ส่วนจังหวัดเซาตูแมมี 6 เขต ได้แก่

1.เขตอากวากรังดือ(เซาตูแม)
2.เขตกังตากาลู(ซังตานา)
3.เขตเกาแว(เซาฌูเอาดุชอังกูลารึช)
4.เขตเล็งบา(แนวึช)
5.เขตลูบาตา(กวาดาลูปือ)
6.เขตแม-ซอ(ตริงดาดือ)
7.เขตปาแก(ซังตูอังตอนียู)
  • ชื่อเมืองหลักของแต่ละเขตการปกครองอยู่ในวงเล็บ

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Religions in Sao Tome and Principe | PEW-GRF". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-04. สืบค้นเมื่อ 2021-12-12.
  2. ↑ Octávio Amorim Neto; Marina Costa Lobo (2010). Between Constitutional Diffusion and Local Politics: Semi-Presidentialism in Portuguese-Speaking Countries. Social Science Research Network. SSRN 1644026.{{cite document}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  3. ↑ "Ministério Dos Negócios Estrangeiros e Comunidades da República Democrática de São Tomé e Príncipe". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-08. สืบค้นเมื่อ 2017-11-10. {{cite web}}: ระบุ |accessdate= และ |access-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
  4. 1 2 "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
  5. 1 2 3 4 "São Tomé and Príncipe". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 2013-04-17.
  6. ↑ "GINI index coefficient". CIA Factbook. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
  7. ↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
  8. 1 2 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
  9. ↑ Instituto Nacional de Estadística de São Tomé e Príncipe, as at 13 May 2018.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Seibert, Gerhard (2006). Comrades, Clients, and Cousins: Colonialism, Socialism, and Democratization in São Tomé and Príncipe. Leiden: Brill. ISBN 9789004147362.
  • Seibert, Gerhard (2013). "São Tomé & Príncipe: The First Plantation Economy in the Tropics". ใน Law, Robin; Strickrodt, Silke; Schwarz, Suzanne (บ.ก.). Commercial Agriculture, the Slave Trade and Slavery in Atlantic Africa. Woodbridge, Suffolk: James Currey. ISBN 9781847011367.
  • Vogt, John L. (1973). "The Early Sao Tome-Principe Slave Trade with Mina, 1500-1540". The International Journal of African Historical Studies. 6 (3): 453–467. doi:10.2307/216611. JSTOR 216611.

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Chabal, Patrick (ed.) 2002. A history of postcolonial Lusophone Africa. London: C. Hurst. ISBN 1-85065-589-8 – Overview of the decolonization of Portugal's African colonies, and a chapter specifically about São Tomé and Príncipe's experience since the 1970s.
  • Eyzaguirre, Pablo B. "The independence of São Tomé e Príncipe and agrarian reform." Journal of Modern African Studies 27.4 (1989): 671–678.
  • Frynas, Jędrzej George, Geoffrey Wood, and Ricardo MS Soares de Oliveira. "Business and politics in São Tomé e Príncipe: from cocoa monoculture to petro‐state." African Affairs 102.406 (2003): 51–80. online
  • Hodges, Tony, and Malyn Dudley Dunn Newitt. São Tomé and Príncipe: from plantation colony to microstate (Westview Press, 1988).
  • Keese, Alexander. "Forced labour in the 'Gorgulho Years': Understanding reform and repression in Rural São Tomé e Príncipe, 1945–1953." Itinerario 38.1 (2014): 103–124.
  • Tomás, Gil, et al. "The peopling of Sao Tome (Gulf of Guinea): origins of slave settlers and admixture with the Portuguese." Human biology 74.3 (2002): 397–411.
  • Weszkalnys, Gisa. "Hope & oil: expectations in São Tomé e Príncipe." Review of African Political Economy 35.117 (2008): 473–482. online[ลิงก์เสีย]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

รัฐบาล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป&oldid=12560539"