ฟุตบอลทีมชาติฟิลิปปินส์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฟิลิปปินส์
Shirt badge/Association crest
ฉายาAzkals[1]
(สุนัขข้างถนน)
ตากาล็อก (ฉายาในภาษาไทย)
สมาคมสหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปิน
สมาพันธ์ย่อยเอเอฟเอฟ (เอเชียตะวันออกเฉียงใต้)
สมาพันธ์เอเอฟซี (เอเชีย)
หัวหน้าผู้ฝึกสอนโทมัส ดูลีย์
กัปตันชเทฟัน ชเริค
ติดทีมชาติสูงสุดฟิล ยังฮัสแบนด์ (108)
ทำประตูสูงสุดฟิล ยังฮัสแบนด์ (52)
สนามเหย้ารีซัลเมโมเรียลสเตเดียม
รหัสฟีฟ่าPHI
อันดับฟีฟ่า
อันดับปัจจุบัน 133 ลดลง 4 (31 มีนาคม 2022)[2]
อันดับสูงสุด111 (พฤษภาคม ค.ศ. 2018)
อันดับต่ำสุด195 (กันยายน – ตุลาคม ค.ศ. 2006)
เกมระดับนานาชาติครั้งแรก
ก่อนเป็นสมาชิกฟีฟ่า
Flag of the Philippines ฟิลิปปินส์ 2–1 China ธงชาติสาธารณรัฐจีน (1912–1949)
(มะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์; 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1913)
ตอนเป็นสมาชิกฟีฟ่า
ธงชาติญี่ปุ่น ญี่ปุ่น 7–2 ฟิลิปปินส์ Flag of the Philippines
(โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น; 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1930)
ชนะสูงสุด
ก่อนเป็นสมาชิกฟีฟ่า
ธงชาติญี่ปุ่น ญี่ปุ่น 2–15 ฟิลิปปินส์ Flag of the Philippines
(โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น; 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1917)[3]
ตอนเป็นสมาชิกฟีฟ่า
Flag of the Philippines ฟิลิปปินส์ 8–0 กัมพูชา ธงชาติกัมพูชา
(มะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์; 24 มีนาคม ค.ศ. 2013)
แพ้สูงสุด
ธงชาติญี่ปุ่น ญี่ปุ่น 15–0 ฟิลิปปินส์ Flag of the Philippines
(โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น; 28 กันยายน ค.ศ. 1967)
เอเชียนคัพ
เข้าร่วม1 (ครั้งแรกใน 2019)
ผลงานดีที่สุดรอบแบ่งกลุ่ม, (2019)
เอเอฟซีแชลเลนจ์คัพ
เข้าร่วม3 (ครั้งแรกใน 2006)
ผลงานดีที่สุดรองชนะเลิศ (2014)
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน
เข้าร่วม11 (ครั้งแรกใน 1996)
ผลงานดีที่สุดรอบรองชนะเลิศ (2010, 2012, 2014, 2018)

ฟุตบอลทีมชาติฟิลิปปินส์ (ฟิลิปีโน/ตากาล็อก: Pambansang koponan ng futbol ng Pilipinas) เป็นทีมฟุตบอลตัวแทนของประเทศฟิลิปปินส์ในการแข่งขันระหว่างประเทศ ภายใต้การควบคุมโดยสหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปินส์ ทีมชาติฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในทีมฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย โดยลงแข่งขันระดับนานาชาติมาตั้งแต่ ค.ศ. 1913

ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ฟิลิปปินส์มีส่วนร่วมในการแข่งขันกีฬาตะวันออกไกลร่วมกับญี่ปุ่นและจีน[4] ฟิลิปปินส์ไม่เคยเข้าร่วมแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย และเคยเข้าร่วมรายการเอเชียนคัพเพียงครั้งเดียวใน ค.ศ. 2019 ผลงานที่ดีที่สุดในการแข่งขันระดับนานาชาติ คือ เอเอฟซีชาเลนจ์คัพ 2014 ซึ่งพวกเขาจบด้วยอันดับรองชนะเลิศจากการแพ้ปาเลสไตน์[5]

ฟิลิปปินส์แตกต่างจากประเทศเพื่อนบ้านในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งมีฟุตบอลเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมสูงที่สุด โดยกีฬาที่คนฟิลิปปินส์นิยมมากที่สุดคือบาสเกตบอลและมวยสากล อันเป็นผลมาจากการปกครองของสหรัฐในอดีต ทำให้การพัฒนากีฬาฟุตบอลในประเทศขาดความต่อเนื่อง หลายครั้งที่ฟิลิปปินส์มีส่วนร่วมในรายการฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนและจบเพียงอันดับสุดท้ายของกลุ่ม อย่างไรก็ตาม พวกเขาพัฒนาทีมขึ้นนับตั้งแต่ทศวรรษ 2010 การพัฒนากีฬาฟุตบอลเป็นไปอย่างต่อเนื่องโดยได้รับการสนับสนุนจากแฟนฟุตบอลในประเทศ ส่งผลให้พวกเขาได้ร่วมแข่งขันรายการใหญ่ระดับทวีปเป็นครั้งแรกในเอเชียนคัพ 2019

ประวัติ[แก้]

ยุคแรก (1910–40)[แก้]

ทีมชาติฟิลิปปินส์ในการแข่งขันกีฬาตะวันออกไกล 1930

ในยุคแรก ทีมชาติฟิลิปปินส์ลงแข่งขันในรายการกีฬาตะวันออกไกล จัดแข่งขันครั้งแรกใน ค.ศ. 1913 และครั้งสุดท้ายใน ค.ศ. 1934 รายการดังกล่าวเป็นรายการระดับภูมิภาครายการแรกนับตั้งแต่บริติชโฮมแชมเปียนชิป ฟิลิปปินส์มักจะแข่งกับญี่ปุ่นและจีนเป็นส่วนมาก เอาชนะจีนด้วยผลประตู 3–1 ในการแข่งขันครั้งแรก ถัดมาในการแข่งขัน ค.ศ. 1917 พวกเขาพบกับชัยชนะด้วยผลประตูที่ขาดลอยที่สุดมาถึงปัจจุบัน โดยเอาชนะญี่ปุ่นด้วยผลประตู 15–2[6][7]

ภายหลังการแข่งขันกีฬาตะวันออกไกลยุติลง ฟิลิปปินส์ร่วมแข่งขันรายการเอเชียนส์เกมตะวันออก ใน ค.ศ. 1940 ซึ่งจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองการครบรอบ 2600 ปีของการก่อตั้งจักรวรรดิญี่ปุ่นโดยจักรพรรดิจิมมุ พวกเขาจบอันดับสามตามหลังญี่ปุ่นซึ่งเป็นแชมป์ และจีน[8][9]

ตกต่ำ (1950–90)[แก้]

วงการฟุตบอลของฟิลิปปินส์เข้าสู่ยุคตกต่ำในช่วงทศวรรษ 1950 จากปัญหาการเงิน และพวกเขาแทบจะไม่ได้รับความสนใจจากสื่อเลยแม้จะเป็นเจ้าภาพรายการกระชับมิตรกับทีมต่างประเทศ แต่ในช่วงเวลานั้นทีมยังค้นพบผู้เล่นพรสวรรค์หลายคนจากการแข่งขันฟุตบอลลีกในมะนิลา ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากชุมชนชาวจีน-ฟิลิปปินส์ ทีมได้เข้าร่วมเอเชียนเกมส์ 1958 ที่กรุงโตเกียว มีผลงานโดดเด่นคือการชนะเจ้าภาพอย่างญี่ปุ่น 1–0 ในเกมที่ได้รับการวิจารณ์จากสื่อญี่ปุ่น[10] ทีมชาติฟิลิปปินส์ยังประสบปัญหาต่อเนื่องหลังจาก ค.ศ. 1958 ผู้เล่นคนสำคัญหลายรายได้ประกาศเกษียณตนเองจากการเล่นทีมชาติ สาเหตุหลักมาจากปัญหาเรื่องค่าตอบแทนที่ได้รับจากการรับใช้ชาติ ผู้เล่นตัวหลัก อาทิ เอ็ด โบคัมโป และ เอดูอาร์โด ปาเชโก ผันตัวไปเป็นนักบาสเกตบอลอาชีพเนื่องจากค่าตอบแทนที่สูงกว่า

ต่อมา รัฐสภาฟิลิปปินส์ผ่านพระราชบัญญัติสาธารณรัฐ 3135 ที่แก้ไขกฎบัตรของสหพันธ์กรีฑาสมัครเล่นแห่งฟิลิปปินส์ซึ่งมีบทบัญญัติหรือกฎ 60-40 ที่กำหนดให้ทีมมีผู้เล่นชาวจีน และผู้เล่นอื่นที่มีเชื้อสายต่างประเทศไม่เกินร้อยละ 40[11] อันนำมาซึ่งผลกระทบในแง่ลบ โดยผู้สนับสนุนหลักหลายรายได้ถอนตัวจากการสนับสนุกลีก รวมถึงการได้รับเงินทุนที่น้อยลงจากชุมชนชาวจีน-ฟิลิปปินส์ กฎ 60-40 ได้รับการต่อต้านในวงกว้างในวาระการดำรงตำแหน่งของประธานสหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปินส์ จอห์นนี โรมูอัลเดซ ทำให้กฎดังกล่าวถูกยกเลิกภายหลัง ค.ศ. 1982 เมื่อมีการจัดระบบสหพันธ์ใหม่กลายเป็น PFF อย่างในปัจจุบัน[12]

ทีมชาติฟิลิปปินส์ประสบกับความพ่ายแพ้ที่ย่อยยับที่สุดในขณะนั้นในการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 1962 ที่กรุงจาการ์ตา แพ้ต่อมาเลเซียด้วยผลประตู 1–15 ก่อนที่สถิติอันย่ำแย่ดังกล่าวจะถูกทำลายในรอบคัดเลือกฟุตบอลโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 เมื่อพวกเขาแพ้ญี่ปุ่น 0–15 บุคลากรต่างชาติหลายรายถูกว่าจ้างให้เข้ามาช่วยงานเพื่อแก้ไขปัญหาทีม อลัน โรเจอร์ ชาวอังกฤษ ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ฝึกสอนหลังจากทีมแพ้มาเลเซีย รวมถึงการแต่งตั้ง ฆวน กูติยัส ชาวสเปน หลังจากทีมแพ้ญี่ปุ่น[13] และในช่วงต้นทศวรรษ 1960 สหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปินส์ได้ร่วมมือกับ ซานมิเกล คอร์ปอเรชั่น ซึ่งเป็นกลุ่มบริษัทฟิลิปปินส์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ในการค้นหานักกีฬาคุณภาพดีและทีมงานผู้ฝึกสอนคุณภาพเพื่อพัฒนาวงการกีฬา รวมถึงการจ้างนักศึกษาแพทย์ชาวสเปนซึ่งเชี่ยวชาญด้านฟุตบอล ได้แก่ ฟรานซิสโก เอสคาร์เต, เอนรีเก เดอ ลา มาตา, เคลาดิโอ ซันเชซ และ ฆวน กูติยัส[14]

ใน ค.ศ. 1971 ฆวน กูติยัส ผู้ฝึกสอนได้คัดเลือกผู้เล่นต่างชาติห้าคนมาร่วมทีมชาติชุดใหญ่ ประกอบด้วยชาวสเปนสี่คนและชาวจีนหนึ่งคน ทีมชาติฟิลิปปินส์ร่วมแข่งขันรายการนานาชาติหลายรายการในขณะนั้น รวมถึง เมอร์เดกา ทัวร์นาเมนท์, จาการ์ตาทัวร์นาเมนท์ และ โคเรียคัพ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ และยังมีผลงานไม่ดีในการพบกับทีมชาติไทย, สิงคโปร์ และเกาหลีใต้ และทีมต้องประสบปัญหาเดิมอีกครั้ง เมื่อผู้เล่นสเปนตัวหลักจำนวนสี่คนถอนตัวจากการเล่นทีมชาติ และผันตัวไปเล่นบาสเกตบอลแทน ก่อนที่ทีมเริ่มจะกลับมาพัฒนาขึ้นโดยการคุมทีมของผู้ฝึกสอนชาวเยอรมัน เอ็คฮาร์ด เคราท์ซูน พาทีมจบอันดับ 4 ซีเกมส์ 1991 ที่มะนิลา เอาชนะมาเลเซียในรอบชิงชนะเลิศ 1–0 นอร์แมน เฟกิเดโร เป็นผู้ทำประตู[15]

ทศวรรษ 2000[แก้]

ฟิล ยังฮัสแบนด์ เจ้าของสถิตินักเตะที่ลงสนามมากที่สุด และทำประตูมากที่สุดตลอดกาลของทีมชาติฟิลิปปินส์ ได้รับการยกย่องให้เป็นตำนานทีมชาติ[16][17]

ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2006 ทีมชาติฟิลิปปินส์ตกไปอยู่อันดับ 195 ตามการจัดอันดับโดยฟีฟ่า ถือเป็นอันดับที่ย่ำแย่ที่สุดนับตั้งแต่มีการก่อตั้งทีม[18] ก่อนจะทำอันดับขึ้นสู่อันดับ 171 ในปลายปีนั้น จากผลงานในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2007 รอบคัดเลือก[19] พวกเขาชนะสามนัดรวดเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ทีม ผ่านเข้าสู่การแข่งขันรอบสุดท้าย อริสตัน แคสลิบ ผู้ฝึกสอนในขณะนั้นตั้งเป้าหมายพาทีมผ่านรอบแบ่งกลุ่มเพื่อเข้าสู่รอบรองชนะเลิศให้ได้ ในขณะที่ จอห์นนี โรมูอัลเดซ ประธานสหพันธ์ไม่ต้องการตั้งความหวังสูงเกินไปโดยมองว่าพวกเขายังเปรียบเสมือนทีมรองบ่อน โดยก่อนหน้านี้พวกเขาเพิ่งชนะในการแข่งขันรอบสุดท้ายครั้งแรกในรอบแบ่งกลุ่ม ค.ศ. 2004[20]

ทีมชาติฟิลิปปนส์ตกรอบแรกในการแข่งขันรอบสุดท้ายตามที่สหพันธ์คาดการณ์ โดยทำได้เพียงเสมอหนึ่งนัดและแพ้สองนัด นำไปสู่การลาออกของแคสลิบ[21] และสหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปินส์ได้ปฏิเสธการเข้าร่วมฟุตบอลโลก 2006 และ 2010 รอบคัดเลือก[22] โดยมีการเปิดเผยว่าสหพันธ์ต้องการมุ่งเน้นไปที่การแข่งขันภายในประเทศและระดับภูมิภาคมากกว่า[23] พวกเขาไม่ได้เข้าร่วม เอเอฟซีชาเลนจ์คัพ 2008 ด้วยผลต่างประตูได้เสียที่เป็นรอง รวมถึงตกรอบคัดเลือกฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2008 แดน พาลามี นักธุรกิจ และผู้อุปถัมภ์กีฬาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทีมใน ค.ศ. 2009 โดยทีมชาติยังคงได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลเพียงเล็กน้อยในช่วงเวลานั้น พาลามีได้ใช้เงินทุนส่วนตัวลงทุนเพื่อพัฒนาทีม นับตั้งแต่รับหน้าที่ดูแลทีมชาติ เขาได้คิดแผนชื่อว่า "โครงการ 100" ซึ่งมีแผนจะทำให้ทีมเป็นหนึ่งใน 100 ทีมชาติที่ดีที่สุดในโลกในแง่ของการจัดอันดับฟีฟ่า ชาวฟิลิปปินส์ที่เกิดในต่างประเทศหลายคนถูกเรียกมาเล่นให้กับทีมชาติ[24] มีผู้เล่นที่โดดเด่นที่สุดในช่วงเวลานั้นคือ ฟิล ยังฮัสแบนด์ ลูกครึ่งชาวอังกฤษ-ฟิลิปปินส์ ผู้ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นเจ้าของสถิตินักเตะที่ลงสนามมากที่สุด และทำประตูประตูมากที่สุดตลอดกาลของทีมชาติฟิลิปปินส์

พัฒนาทีม (2010–20)[แก้]

การแข่งขันฟุตบอลโลก 2018 รอบคัดเลือก ระหว่างฟิลิปปินส์และเกาหลีเหนือ ณ กรุงเปียงยาง เกมจบลงโดยเสมอกัน 0–0
Parading Philippine national team players celebrating their win and thanking fans in attendance
ผู้เล่นฟิลิปปินส์ฉลองการเข้าร่วมเอเชียนคัพ 2019 เป็นครั้งแรก

ทีมชาติฟิลิปปินส์มีขวัญกำลังใจที่ดีในการลงแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2010 ภายใต้ผู้ฝึกสอน ไซมอน แมคเมเนมี พาทีมผ่านรอบแบ่งกลุ่ม เข้าสู่รอบรองชนะเลิศเป็นครั้งแรก โดยมีชัยชนะที่สำคัญคือการชนะเจ้าภาพร่วมอย่างเวียดนาม 2–0 ได้รับการยกย่องเป็นนัดที่มีผลการแข่งขันเหนือความคาดหมายที่สุดนัดหนึ่งในประวัติศาสตร์รายการ[25] และสื่อในประเทศฟิลิปปินส์ยกย่องว่าเป็น "ปาฏิหาริย์แห่งฮานอย"[26] และแม้จะแพ้อินโดนีเซียในรอบรองชนะเลิศด้วยผลประตูรวมสองนัด 0–2 แต่ก็ได้รับเสียงชื่นชมอย่างมาก โดยรายการนี้เป็นการปลุกกระแสความสนใจกีฬาฟุตบอลภายในประเทศให้เพิ่มมากขึ้น แม้จะมีบาสเกตบอลเป็นกีฬาประจำชาติมาหลายปี[27]

มิชชาเอล ไวส์ ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ฝึกสอนในปีต่อมา ทีมผ่านรอบคัดเลือก เอเอฟซีชาเลนจ์คัพ 2012 และทีมยังพบชัยชนะในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก เอาชนะศรีลังกา 4–0[28] ก่อนจะแพ้คูเวตทั้งสองนัดในรอบที่สอง ฟิลิปปินส์ยังชนะการแข่งขันรายการพิเศษ พีช คัพ ซึ่งพวกเขาเป็นเจ้าภาพ ซึ่งเป็นการชนะเลิศถ้วยรางวัลแรกนับตั้งแต่การชนะเลิศกีฬาตะวันออกไกล ค.ศ. 1913 ทีมยังทำผลงานยอดเยี่ยมต่อเนื่อง ผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2012 ได้อีกครั้ง แต่แพ้เจ้าภาพอย่างสิงคโปร์ไปอย่างสูสีด้วยผลประตูรวมสองนัด 0–1 ตามด้วยการคว้ารองแชมป์ เอเอฟซีชาเลนจ์คัพ 2014 และผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2014 อีกครั้งก่อนจะแพ้ไทยด้วยผลประตูรวมสองนัด 0–3[29] โดยสามารถยันเสมอที่มะนิลาด้วยผลประตู 0–0

โทมัส ดูลีย์ เข้ามาเป็นผู้ฝึกสอนตั้งแต่ ค.ศ. 2014–2018 พาทีมคว้าชัยชนะเกมเยือนในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกเป็นครั้งแรก โดยชนะกาตาร์ที่กรุงโดฮา ก่อนจะตกรอบที่สอง แม้จะผ่านเข้าสู่รอบคัดเลือกรอบที่ 3 ของเอเชียนคัพ ฟิลิปปินส์เป็นเจ้าภาพฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2016 ร่วมกับพม่า แต่พวกเขากลับไปมีผลงานย่ำแย่อีกครั้งโดยตกรอบแบ่งกลุ่มและไม่ชนะทีมใด เสมอสองนัด และแพ้หนึ่งนัด ตามด้วยการตกรอบฟุตบอลโลก 2018 รอบคัดเลือก แต่พวกเขาได้ร่วมแข่งขันรายการใหญ่ระดับทวีปอย่างเอเชียนคัพ 2019 เป็นครั้งแรก แต่ตกรอบแรกโดยแพ้ทั้งสามนัด และสก็อตต์ คูเปอร์ เข้ามาเป็นผู้ฝึกสอนจนถึงปัจจุบัน

ปัจจุบัน[แก้]

ฟิลิปปินส์มีความคาดหวังในการพัฒนาทีมอย่างต่อเนื่อง จากการประเดิมแข่งขันเอเชียนคัพครั้งแรก พวกเขาร่วมแข่งขันฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก โซนเอเชีย โดยตกรอบจากการชนะได้สามนัด และตกรอบแบ่งกลุ่มฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 ด้วยผลงานชนะสองนัด และแพ้สองนัด

ภาพลักษณ์[แก้]

ผู้สนับสนุน[แก้]

แฟนฟุตบอลทีมชาติฟิลิปปินส์

แฟนฟุตบอลของฟิลิปปินส์จัดตั้งกลุ่มเชียร์อย่างเป็นทางการในนาม อุลตร้า ฟิลิปปินส์[30] รวมถึงกลุ่ม The Kaholeros ซึ่งเกิดจากการรวมตัวของแฟนบอลในทวิตเตอร์ การรวมตัวกันของกลุ่มุอุลตร้า ฟิลิปปินส์ในฐานะทีมเยือนครั้งแรกนั้นไม่ใช่เกมฟุตบอล แต่เป็นการร่วมให้กำลังทีมสมาคมรักบี้ โดยรวมตัวกับ Philippine Air Force F.C. แฟนคลับทั้งสองกลุ่มผลัดกันเชียร์และร้องเพลงให้ทีมชาติในระหว่างเกม

ชุดแข่งขัน[แก้]

ชุดทีมเหย้า

2010–11
2011
2012
2012–13
2013
2013–2015
2015–2016
2016–2017
2018
2019

ชุดทีมเยือน

2010–11
2011
2012–13
2013
2013–2015
2015–2016
2016–2017
2018
2019

ชื่อเรียก[แก้]

รายชื่อรหัสประเทศโดยฟีฟ่า ของฟิลิปปินส์คือ PHI โดยตัวย่อดังกล่าวถูกใช้ทั้งในฟีฟ่า, สมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย และสหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน[31] องค์การระหว่างประเทศว่าด้วยการมาตรฐาน กำหนดรหัสประเทศคือ PHL อย่างไรก็ตาม ทีมชาติฟิลิปปินส์มักเป็นที่รู้ในชื่อย่อ RP ซึ่งเป็นคำย่อของชื่อทางการของประเทศคือ Republika ng Pilipinas ซึ่งสื่อท้องถิ่นมักใช้เมื่อพูดถึงทีมว่า "RP Booters" หรือ "RP สิบเอ็ด" หมายถึงผู้เล่นทั้งสิบเอ็ดคนในทีม

ในปลายเดือนตุลาคม 2010 กรมการต่างประเทศได้ตัดสินใจเปลี่ยนตัวย่ออย่างเป็นทางการของประเทศจาก "RP" เป็น "PH" หรือ "PHL" เพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐาน ISO[32] ทีมชาติฟิลิปปิส์ยังเป็นที่รู้จักในชื่อ "Azkals" ชื่อนี้ตั้งขึ้นเมื่อชุมชนฟุตบอลออนไลน์ของฟิลิปปินส์เสนอชื่อเล่นว่า Calle Azul (ภาษาสเปน ซึ่งหมายถึงสีของชุดแข่งของพวกเขา) ซึ่งต่อมาได้แก้ไขเป็น Azul Calle ย่อเป็น AzCal และในที่สุดก็กลายเป็น Azkal ซึ่งเป็นคำที่ คล้ายกับคำว่า Askal ในภาษาฟิลิปีโน แปลว่า สุนัขข้างถนน[33]

พวกเขายังเป็นที่รู้จักกันในนาม "ดาวสามดวง" (Tri–Stars) ซึ่งได้มาจากดาวสามดวงบนธงชาติฟิลิปปินส์ แม้ว่าชื่อเล่นนี้จะไม่ค่อยเป็นที่นิยม[34]

สนามแข่ง[แก้]

สนามแข่งขันของทีมชาติฟิลิปปินส์
สนาม ความจุ ที่ตั้ง ใช้งานล่าสุด
JfCiudadINC29PhilArenaStadiumfvf.JPG สนามกีฬาฟิลิปปิน 20,000 จังหวัดบูลาคัน v  ธงชาติไทย ไทย
(25 พฤศจิกายน 2016; ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2016)
RizalMemorialStadiumjf9861 04.JPG รีซัลเมโมเรียลสเตเดียม 12,873 มะนิลา v  ธงชาติทาจิกิสถาน ทาจิกิสถาน
(27 มีนาคม 2018; เอเชียนคัพ 2019 รอบคัดเลือก – รอบที่ 3)
Panaad Stadium.jpg ปานาอัดปาร์กแอนด์สเตเดียม 9,825 บาโคโลด v  Flag of the People's Republic of China จีน
(15 ตุลาคม 2019; ฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก)
Cebu City Sports Complex.jpg สนามกีฬาเซบู นครเซบู v  ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย
(27 April 2014; กระชับมิตร)
Quirino Stadium Track Oval and Football Field.jpg สนามกีฬากีริโน 5,000 จังหวัดอีโลโคสซูร์ v  ออสเตรเลีย Perth Glory FC
(26 June 2016; กระชับมิตร)

สถิติการแข่งขัน[แก้]

สถิติของทีมชาติฟิลิปปินส์ในฟุตบอลโลก
ปี ค.ศ. รอบสุดท้าย รอบคัดเลือก
รอบ แข่ง ชนะ เสมอ แพ ได้ เสีย รอบ แข่ง ชนะ เสมอ แพ ได้ เสีย
อุรุกวัย 1930 ถึง
ฝรั่งเศส 1938		 ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน
บราซิล 1950 ถอนตัว[35]
สวิตเซอร์แลนด์ 1954 ถึง
ชิลี 1962		 ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน
อังกฤษ 1966 ไม่ได้รับการยอมรับ[35]
เม็กซิโก 1970 ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน
เยอรมนีตะวันตก 1974 ถอนตัว[35]
อาร์เจนตินา 1978 ถึง
สหรัฐ 1994		 ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน
ฝรั่งเศส 1998 ไม่ผ่านรอบคัดเลือก รอบแรก 3 0 0 3 0 10
เกาหลีใต้ญี่ปุ่น 2002 ไม่ผ่านรอบคัดเลือก รอบแรก 6 0 1 5 2 29
เยอรมนี 2006
แอฟริกาใต้ 2010		 ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน
บราซิล 2014 ไม่ผ่านรอบคัดเลือก รอบที่ 2 4 1 1 2 6 6
รัสเซีย 2018 ไม่ผ่านรอบคัดเลือก รอบที่ 2 8 3 1 4 8 12
ประเทศกาตาร์ 2022 ไม่ผ่านรอบคัดเลือก รอบที่ 2 8 3 2 3 12 11
ทั้งหมด 0/21 - - - - - - 29 7 5 17 28 68

ผู้ฝึกสอน[แก้]

ตำแหน่ง รายชื่อ[36]
ผู้จัดการทีม ฟิลิปปินส์ แดน พาลามี
หัวหน้าผู้ฝึกสอน เยอรมนี โทมัส ดูลีย์
ผู้ช่วยผู้ฝึกสอน อังกฤษ สจ๊วต ฮอลล์
ผู้ช่วยผู้ฝึกสอน ฟิลิปปินส์ Joey Baroja
ผู้ฝึกสอนผู้รักษาประตู ฟิลิปปินส์ Marvin Realpe
นักกายภาพบำบัด ฟิลิปปินส์ Albert Graterol

นักเตะชุดปัจจุบัน[แก้]

รายชื่อผู้เล่น 27 คน สำหรับการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 ระหว่างวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2564 - 1 มกราคม พ.ศ. 2565[37]
จำนวนนัดที่ลงเล่นให้ทีมชาติและจำนวนประตูที่ยิงได้นับถึงวันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2564 หลังแข่งขันกับ มัลดีฟส์

0#0 ตำแหน่ง ผู้เล่น วันเกิด (อายุ) ลงเล่น ประตู สโมสร
1GK Quincy Kammeraad 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2001 (21 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ADT
1GK Kevin Ray Mendoza 29 กันยายน ค.ศ. 1994 (27 ปี) 1 0 มาเลเซีย Kuala Lumpur City
1GK แบรนด์ ชิปมันน์ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1994 (27 ปี) 3 0 ไทย ราชบุรี มิตรผล
2DF อมานี อกีนัลโด 24 เมษายน ค.ศ. 1995 (27 ปี) 38 0 ไทย หนองบัว พิชญ
2DF Justin Baas 16 มีนาคม ค.ศ. 2000 (22 ปี) 6 0 ฟิลิปปินส์ ยูไนเต็ดซิตี
2DF Matthew Custodio 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 (24 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ADT
2DF Mar Diano 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 (24 ปี) 1 0 ฟิลิปปินส์ ADT
2DF Yrick Gallantes 14 มกราคม ค.ศ. 2001 (21 ปี) 1 0 ฟิลิปปินส์ ADT
2DF Christian Rontini 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1999 (22 ปี) 1 0 ฟิลิปปินส์ ADT
2DF Jesper Nyholm 10 กันยายน ค.ศ. 1993 (28 ปี) 0 0 สวีเดน Djurgårdens IF
2DF ไดซูเกะ ซาโตะ 20 กันยายน ค.ศ. 1994 (27 ปี) 49 3 ไทย สุพรรณบุรี
2DF มาร์ติน สตูเบิล 9 มิถุนายน ค.ศ. 1988 (34 ปี) 46 3
2DF Jefferson Tabinas 7 สิงหาคม ค.ศ. 1998 (23 ปี) 3 0 ญี่ปุ่น มิโตะ ฮอลลีฮอก
3MF Oliver Bias 15 มิถุนายน ค.ศ. 2001 (21 ปี) 3 0 ฟิลิปปินส์ ADT
3MF Dennis Chung 4 มกราคม ค.ศ. 2001 (21 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ADT
3MF Kenshiro Daniels 13 มกราคม ค.ศ. 1995 (27 ปี) 22 1 ฟิลิปปินส์ คายา–อีโลอีโล
3MF Harry Föll 2 มีนาคม ค.ศ. 1998 (24 ปี) 0 0 เยอรมนี FC 08 Villingen
3MF เควิน อินเกรโซ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1993 (29 ปี) 29 3 ไทย บีจี ปทุม ยูไนเต็ด
3MF Oskari Kekkonen 24 กันยายน ค.ศ. 1999 (22 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ADT
3MF Amin Nazari 26 เมษายน ค.ศ. 1993 (29 ปี) 2 0 ฟิลิปปินส์ ยูไนเต็ดซิตี
3MF Mike Ott 2 มีนาคม ค.ศ. 1995 (27 ปี) 24 3 ฟิลิปปินส์ ยูไนเต็ดซิตี
3MF เอียน แรมซีย์ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1988 (34 ปี) 33 5 ไทย หนองบัว พิชญ
3MF Sandro Reyes 29 มีนาคม ค.ศ. 2003 (19 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ADT
3MF Stephan Schröck (กัปตันทีม) 21 สิงหาคม ค.ศ. 1986 (35 ปี) 47 6 ฟิลิปปินส์ ยูไนเต็ดซิตี
4FW Ángel Guirado 9 ธันวาคม ค.ศ. 1984 (37 ปี) 42 12 สเปน Alhaurín de la Torre
4FW Bienvenido Marañón 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1986 (36 ปี) 0 0 ฟิลิปปินส์ ยูไนเต็ดซิตี
4FW แพทริค ไรเซลท์ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1988 (34 ปี) 64 10 ไทย สุพรรณบุรี

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ John Duerden (5 October 2015). "'We could be the second Argentina': Tom Dooley on coaching the Philippines | Football". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 7 October 2015.
  2. ↑ "The FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. 31 มีนาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2022.
  3. ↑ Motoaki Inukai 「日本代表公式記録集2008」 Japan Football Association p.206
  4. ↑ "Far Eastern Games". www.rsssf.com.
  5. ↑ MOORE, By ROY. "Azkals forced to settle for second place at 2014 AFC Challenge Cup". GMA News Online (ภาษาอังกฤษ).
  6. ↑ "News | Asian Cup". web.archive.org. 2014-12-25.
  7. ↑ "Philippine Daily Inquirer - Google ค้นคลังข่าว". news.google.com.
  8. ↑ Collins, Sandra (2014). 1940 TOKYO GAMES – COLLINS: Japan, the Asian Olympics and the Olympic Movement. Routledge. pp. 179–180. ISBN 978-1317999669.
  9. ↑ "2600th Anniversary of the Japanese Empire 1940 (Tokyo)". www.rsssf.com.
  10. ↑ Ochoa, Francis T. J. (2011-06-25). "PH football renaissance feeding off Azkals' rise". INQUIRER.net (ภาษาอังกฤษ).
  11. ↑ Philippine Football: Its Past, Its Future (ภาษาอังกฤษ). University of Asia and the Pacific. 2016. ISBN 978-621-8002-29-6.
  12. ↑ "Philippine Football Federation". web.archive.org. 2015-02-16.
  13. ↑ "Manila Standard - Google ค้นคลังข่าว". news.google.com.
  14. ↑ "History of Football in the Philippines". web.archive.org. 2006-02-04.
  15. ↑ "New Straits Times - Google ค้นคลังข่าว". news.google.com.
  16. ↑ "Philippines legend Phil Younghusband announces retirement". the-AFC (ภาษาอังกฤษ).
  17. ↑ Neil (2019-11-18). "Azkals legend Phil Younghusband hangs up his boots". BusinessWorld Online (ภาษาอังกฤษ).
  18. ↑ "FIFA.com". web.archive.org. 2007-07-02.
  19. ↑ "ROBB.01". AFF - The Official Website Of The Asean Football Federation (ภาษาอังกฤษ). 2013-01-04.
  20. ↑ "FindArticles.com | CBSi". findarticles.com.
  21. ↑ "Soccer-Philippines coach to quit national team, coach youngsters". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2007-02-22. สืบค้นเมื่อ 2021-12-29.
  22. ↑ "Record entries for SA World Cup" (ภาษาอังกฤษ). 2007-03-30. สืบค้นเมื่อ 2021-12-29.
  23. ↑ "FIFA.com - Philippines making Asian waves". web.archive.org. 2008-06-27.
  24. ↑ Wilson, Jonathan; Auclair, Philippe; Smyth, Rob; Lowe, Sid; Macintosh, Iain; Montague, James; Hunter, Graham; Delaney, Miguel; Vickery, Tim (2014-03-03). The Blizzard - The Football Quarterly: Issue Twelve (ภาษาอังกฤษ). Blizzard Media Ltd.
  25. ↑ "FIFA.com - Philippines stun defending champions". web.archive.org. 2010-12-10.
  26. ↑ Tupas, Cedelf P. (2012-11-27). "PH eleven remembers the miracle of Hanoi". INQUIRER.net (ภาษาอังกฤษ).
  27. ↑ "'AZKALS' seek morale support". web.archive.org. 2015-04-02.
  28. ↑ "FIFA.com - 2014 FIFA World Cup Brazil™". web.archive.org. 2011-06-30.
  29. ↑ News, G. M. A. "Azkals fall to superior Thailand, 3-nil, to bow out of Suzuki Cup semis". GMA News Online (ภาษาอังกฤษ).
  30. ↑ "September 2013 DMM Podcast: an interview with Hans Clevers". Disease Models & Mechanisms. 6 (5): e1–e1. 2013-09-01. doi:10.1242/dmm.013961.
  31. ↑ "FIFA.com - Philippines (PHI)". web.archive.org. 2007-06-30.
  32. ↑ Lee-Brago, Pia. "DFA junks 'RP' for 'PH' or 'PHL'". Philstar.com.
  33. ↑ "Limpag: I started a joke... | Sun.Star". web.archive.org. 2011-04-06.
  34. ↑ "Football (Soccer) Team Nicknames". www.topendsports.com.
  35. ↑ 35.0 35.1 35.2 "History of the FIFA World Cup Preliminary Competition (by year)" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2013-10-21. สืบค้นเมื่อ 2010-05-08.
  36. ↑ "Technical Staff". The Philippine Azkals Official Website (ภาษาอังกฤษ).
  37. ↑ "Azkals gear up for AFF Suzuki Cup 2020". The Azkals. 27 November 2021. สืบค้นเมื่อ 27 November 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฟุตบอลทีมชาติฟิลิปปินส์&oldid=10141339"