ข้ามไปเนื้อหา

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน
ผู้จัดเอเอฟเอฟ
ก่อตั้งพ.ศ. 2539; 28 ปีที่แล้ว (2539)
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
จำนวนทีม10 (รอบสุดท้าย)
12 (ทีมที่มีสิทธิ์เข้าร่วม)
ทีมชนะเลิศปัจจุบันธงชาติไทย ไทย
(ชนะเลิศครั้งที่ 7)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุดธงชาติไทย ไทย
(ชนะเลิศ 7 ครั้ง)
เว็บไซต์aseanutdfc.com
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2024
การแข่งขัน

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Football Federation Championship) หรือ อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (ASEAN Mitsubishi Electric Cup) หรือเรียกย่อกันว่า อาเซียนคัพ เป็นการแข่งขันฟุตบอลระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จัดขึ้นโดย สหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน (ASEAN Football Federation) หรือ เอเอฟเอฟ (AFF) เริ่มการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1996 ภายใต้ชื่อ ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) เนื่องจากมีผู้สนับสนุนหลักคือ เบียร์ไทเกอร์ จากประเทศสิงคโปร์ ภายหลังในปี ค.ศ. 2007 เบียร์ไทเกอร์ได้ยกเลิกการสนับสนุน จึงเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพ แต่เปลี่ยนชื่อได้ 1 ปี ซูซูกิ ก็เข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) สืบมาจนถึงปี ค.ศ. 2022 มิตซูบิชิ อิเล็กทริค จึงเข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่แทน และเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup) และใช้ชื่อนี้เพียงครั้งเดียวก่อนเปลี่ยนเป็น อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ มาจนถึงปัจจุบัน การแข่งขันจะจัดขึ้นในทุก ๆ 2 ปี ยกเว้นปี 2007 และปี 2020

ผู้ชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนทั้ง 14 ครั้งนั้นมีทีมชนะเลิศเพียง 4 ชาติคือ ไทย 7 ครั้ง สิงคโปร์ 4 ครั้ง เวียดนาม 2 ครั้ง และมาเลเซีย 1 ครั้ง โดยไทยและสิงคโปร์ เป็น 2 ทีมที่สามารถป้องกันแชมป์ได้ โดยไทยสามารถป้องกันแชมป์ได้ในปี 2002 2016 และ 2022 ส่วนสิงคโปร์ป้องกันแชมป์ได้ในปี 2007

การแข่งขันรายการนี้ ถือเป็นหนึ่งรายการที่มีผู้คนรับชมและติดตามมากที่สุดในภูมิภาค รายการนี้ยังได้รับการยอมรับว่าเป็นการแข่งขันนานาชาติระดับ "A" โดยฟีฟ่า และยังมีการคิดคะแนนอันดับโลกฟีฟ่า ตั้งแต่ปี 1996[1] และมีแผนในอนาคตในการนำทีมที่ชนะจากรายการนี้ ไปแข่งขันในรายการฟุตบอลชิงถ้วย เอเอฟเอฟ–อีเอเอฟเอฟ ร่วมกับทีมที่ชนะจากรายการฟุตบอลชิงแชมป์เอเชียตะวันออก

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ออสเตรเลีย เข้าร่วมเอเอฟเอฟ ตั้งแต่วันที่ 27 สิงหาคม 2013 ออสเตรเลียก็ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์อาเซียนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงเบื้องต้น[2]

ประวัติ

[แก้]

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนครั้งแรก เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2539 โดยมีสมาชิกผู้ก่อตั้งสหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน 6 ประเทศประกอบด้วย ไทย บรูไน ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย ร่วมกับอีก 4 ประเทศรับเชิญในภูมิภาคที่ไม่เป็นสมาชิกในขณะนั้นคือ กัมพูชา เมียนมา ลาว และเวียดนาม โดยในรอบชิงชนะเลิศไทยกลายเป็นแชมป์ชาติแรกของรายการเมื่อสามารถเอาชนะมาเลเซีย 1–0 ในนัดชิงชนะเลิศที่สิงคโปร์[3] ในยุคแรกประเทศที่อยู่ใน 4 อันดับแรก จะผ่านเข้ารอบสุดท้ายโดยอัตโนมัติ ส่วนที่เหลือจะต้องไปเล่นในรอบคัดเลือกก่อน

ผู้สนับสนุน

[แก้]

ในครั้งแรก รายการใช้ชื่อว่า ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) หลังจากที่เบียร์ไทเกอร์จากสิงคโปร์สนับสนุนการแข่งขันตั้งแต่เปิดตัวในปี 1996 จนถึงปี 2004 จนถอนตัวไปในปี 2007 รายการจึงใช้ชื่อว่า เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ (AFF Championship) ในปี 2008 บริษัทรถยนต์สัญชาติญี่ปุ่น ซูซูกิ ซื้อลิขสิทธิ์การตั้งชื่อการแข่งขัน และการแข่งขันได้รับการตั้งชื่อว่า เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) จนถึงปี 2020[4] ในปี 2022 ได้ประกาศข้อตกลงการสนับสนุนชื่อใหม่กับบริษัทญี่ปุ่นอย่างมิตซูบิชิ อิเล็กทริค และการแข่งขันได้รับการตั้งชื่อว่า เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup)[5] จนมาในปี 2024 ทาง เอเอฟเอฟ และมิตซูบิชิ อิเล็กทริค ซึ่งเป็นพันธมิตรหลักของการแข่งขันชิงแชมป์เปิดตัวโลโก้ใหม่และอัตลักษณ์ของรายการแบบใหม่ ในฐานะส่วนหนึ่งของการรีแบรนด์การแข่งขันชั้นนำของภูมิภาคซึ่งเดิมเรียกว่าและเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (ASEAN Mitsubishi Electric Cup)[6]

ปี ผู้สนับสนุน ชื่อการแข่งขัน
1996-2004 เบียร์ไทเกอร์ ไทเกอร์คัพ
2007 ไม่มีชื่อผู้สนับสนุน เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ
2008-2020 ซูซูกิ เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ[7]
2022 มิตซูบิชิ อิเล็กทริค เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ[8]
2024-ปัจจุบัน อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ[9]

รูปแบบการแข่งขัน

[แก้]

ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกจะเล่นแบบสองนัดในรูปแบบเหย้าและเยือน ตั้งแต่ปี 2007 จะไม่มีการแข่งขันรอบชิงที่สาม ผู้เข้ารอบรองชนะเลิศจะแสดงรายการตามลำดับตัวอักษร กฎประตูทีมเยือนถูกนำมาใช้กับรอบแพ้คัดออกตั้งแต่ปี 2010 ยกเว้นในปี 2020 เนื่องจากการแข่งขันทั้งหมดจัดขึ้นในสนามกลางที่สิงคโปร์

ตั้งแต่ปี 2018 เป็นต้นมา ได้มีการนำรูปแบบใหม่มาใช้ โดยทีมที่มีอันดับสูงสุดเก้าทีมจะผ่านเข้ารอบโดยอัตโนมัติ ในขณะที่ทีมอันดับ 10 และ 11 จะเล่นในรอบคัดเลือกแบบสองนัด เมื่อได้ครบ 10 ทีมแล้ว ทั้ง 10 ทีมแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีมและเล่นในระบบพบกันหมด ทีมที่อยู่สองอันดับแรกของแต่ละกลุ่มจะได้เข้าไปเล่นรอบรองชนะเลิศ แล้วทั้ง 4 ทีมจะจับคู่ไขว้กัน และเล่นในระบบเหย้าเยือน ประตูรวมใครมากกว่าจะเข้ารอบชิงชนะเลิศ หากรวมกันแล้วเสมอประตูเยือนใครมากกว่าจะเข้ารอบชิงชนะเลิศ หากยังเสมอกันอีกจะต้องดวลจุดโทษตัดสินจนกว่าจะได้ทีมที่เข้าไปเล่นในรอบชิงชนะเลิศ และในรอบชิงชนะเลิศก็ยังคงเล่นในระบบเหย้าเยือน ประตูรวมใครมากกว่าจะเป็นแชมป์ของรายการ หากรวมกันแล้วเสมอประตูเยือนใครมากกว่าจะเป็นแชมป์ และหากยังเสมอกันอีกจะต้องดวลจุดโทษตัดสินจนกว่าจะได้ทีมที่เป็นแชมป์[10]

ผลการแข่งขัน

[แก้]
ปี เจ้าภาพ นัดชิงชนะเลิศ นัดชิงอันดับ 3 จำนวนทีม จำนวนนัดที่เล่น จำนวนประตูที่ทำในการแข่งขัน
ชนะเลิศ ผลการแข่งขัน รองชนะเลิศ อันดับที่ 3 ผลการแข่งขัน อันดับที่ 4
1996  สิงคโปร์
ไทย 		1–0
มาเลเซีย
เวียดนาม 		3–2
อินโดนีเซีย 		10 24 93
1998  เวียดนาม
สิงคโปร์ 		1–0
เวียดนาม
อินโดนีเซีย 		3–3
(ต่อเวลา)
(ดวลลูกโทษ 5–4)
ไทย 		8 16 55
2000  ไทย
ไทย 		4–1
อินโดนีเซีย
มาเลเซีย 		3–0
เวียดนาม 		9 20 67
2002  อินโดนีเซีย
 สิงคโปร์
ไทย 		2–2 เวลาปกติ
(4–2) ดวลลูกโทษ
อินโดนีเซีย
เวียดนาม 		2–1
มาเลเซีย 		9 20 92
ปี เจ้าภาพรอบแบ่งกลุ่ม นัดชิงชนะเลิศ รอบรองชนะเลิศอันดับ 3 หรือ แพ้รอบรองชนะเลิศ จำนวนทีม จำนวนนัดที่เล่น จำนวนประตูที่ทำในการแข่งขัน
ชนะเลิศ ผลการแข่งขัน รองชนะเลิศ อันดับที่ 3 ผลการแข่งขัน อันดับที่ 4
2004  มาเลเซีย
 เวียดนาม
สิงคโปร์ 		3–1
2–1
อินโดนีเซีย
มาเลเซีย 		2–1
พม่า 		10 27 113
ผลการแข่งขันรวม 5–2
2007  สิงคโปร์
 ไทย
สิงคโปร์ 		2–1
1–1
ไทย 		ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย และ ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 8 18 50
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2008  อินโดนีเซีย
 ไทย
เวียดนาม 		2–1
1–1
ไทย 		ธงชาติอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย และ ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ 8 18 56
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2010  อินโดนีเซีย
 เวียดนาม
มาเลเซีย 		3–0
1–2
อินโดนีเซีย 		ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ และ ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 8 18 51
ผลการแข่งขันรวม 4–2
2012  มาเลเซีย
 ไทย
สิงคโปร์ 		3–1
0–1
ไทย 		ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย และ ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ 8 18 48
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2014  สิงคโปร์
 เวียดนาม
ไทย 		2–0
2–3
มาเลเซีย 		ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ และ ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 8 18 65
ผลการแข่งขันรวม 4–3
2016  พม่า
 ฟิลิปปินส์
ไทย 		1–2
2–0
อินโดนีเซีย 		ธงชาติประเทศพม่า พม่า และ ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 8 18 50
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2018  อาเซียน
เวียดนาม 		2–2
1–0
มาเลเซีย 		ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ และ ธงชาติไทย ไทย 10 26 80
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2020[a]  สิงคโปร์[b]
ไทย[c] 		4–0
2–2
อินโดนีเซีย[c] 		ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ และ ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 10 26 88
ผลการแข่งขันรวม 6–2
2022  อาเซียน
ไทย 		2–2
1–0
เวียดนาม 		ธงชาติอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย และ ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย 10 26 90
ผลการแข่งขันรวม 3–2
2024  อาเซียน 10


หมายเหตุ

  1. ↑ การแข่งขันได้ถูกเลื่อนการแข่งขันเนื่องจากสถานการณ์ การระบาดทั่วของโควิด-19
  2. ↑ เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2021 ได้มีการประกาศว่าสิงค์โปร์จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 โดยจะจัดการแข่งขันเพียงประเทศเดียว[11]
  3. ↑ 3.0 3.1 เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดโดย องค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA), ไทยและอินโดนีเซีย จะไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงตัวด้วยธงประจำชาติของพวกเขา[12][13] โดยจะมีผลตั้งแต่เดือนตุลาคม 2021[14]โดยไทยเลือกใช้โลโก้ของทีมชาติแทนธงชาติ ขณะที่อินโดนีเซียเลือกใช้ตราแผ่นดิน.
  • ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกใช้ระบบ 2 เลกโดยผลัดกันเป็นเหย้า - เยือน
  • ตั้งแต่ปี 2007 ได้ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 โดยจะเรียงผู้ผ่านเข้ารอบตามลำดับตัวอักษร จนในปี 2010 ได้เริ่มใช้กฎประตูทีมเยือนแทน
  • การแข่งขันปี 2018 ได้ปรับรูปแบบการแข่งขันใหม่คือ ทีมอันดับที่ 1 - 9 ที่จะไปรออยู่ในรอบแบ่งกลุ่มโดยอัตโนมัติส่วน 2 ทีมในอันดับสุดท้ายตามการจัดอันดับของการแข่งขันเมื่อปี 2016 มาแข่งกันก่อนในรอบคัดเลือกแบบ เหย้า – เยือนเพื่อหาตัวแทนให้ครบ 10 ทีมจากนั้นก็แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีม แต่ละทีมจะได้เล่นเป็นทีมเหย้า 2 นัดและเยือนอีก 2 นัด[15]

สรุปทำเนียบแชมป์

[แก้]
ทีม ชนะเลิศ รองชนะเลิศ อันดับที่สาม / รอบรองชนะเลิศ อันดับที่สี่ รวม 4
ธงชาติไทย ไทย 7 (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022) 3 (2007, 2008, 2012) 1 (2018) 1 (1998) 12
ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ 4 (1998, 2004, 2007, 2012) - 2 (2008, 2020) - 6
ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 2 (2008, 2018) 2 (1998, 2022) 7 (1996, 2002, 2007, 2010, 2014, 2016, 2020) 1 (2000) 12
ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย 1 (2010) 3 (1996, 2014, 2018) 5 (2000, 2004, 2007, 2012, 2022) 1 (2002) 10
ธงชาติอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย - 6 (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020) 3 (1998, 2008, 2022) 1 (1996) 10
ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ - - 4 (2010, 2012, 2014, 2018) - 4
ธงชาติประเทศพม่า พม่า - - 1 (2016) 1 (2004) 2
รวม 14 14 21 5 52
* รอบรองชนะเลิศ (ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 ตั้งแต่ปี 2007)

ความสำเร็จในการแข่งขัน

[แก้]
ทีม สิงคโปร์
1996
(10) 		เวียดนาม
1998
(8) 		ไทย
2000
(9) 		อินโดนีเซีย
สิงคโปร์
2002
(9) 		มาเลเซีย
เวียดนาม
2004
(10) 		สิงคโปร์
ไทย
2007
(8) 		อินโดนีเซีย
ไทย
2008
(8) 		อินโดนีเซีย
เวียดนาม
2010
(8) 		มาเลเซีย
ไทย
2012
(8) 		สิงคโปร์
เวียดนาม
2014
(8) 		ประเทศพม่า
ฟิลิปปินส์
2016
(8) 		อาเซียน
2018
(10) 		สิงคโปร์
2020
(10) 		อาเซียน
2022
(10) 		รวม
ธงชาติออสเตรเลีย ออสเตรเลีย[note 1] ไม่ใช่สมาชิก เอเอฟเอฟ × × × × × 0
ธงชาติบรูไน บรูไน GS • × × × • • × • • • • × GS 2
ธงชาติกัมพูชา กัมพูชา GS • GS GS GS • GS • • • GS GS GS GS 9
ธงชาติอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย 4th 3rd 2nd 2nd 2nd GS SF 2nd GS GS 2nd GS 2nd SF 14
ธงชาติลาว ลาว GS GS GS GS GS GS GS GS GS GS • GS GS GS 13
ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย 2nd GS 3rd 4th 3rd SF GS 1st SF 2nd GS 2nd GS SF 14
ธงชาติประเทศพม่า พม่า GS GS GS GS 4th GS GS GS GS GS SF GS GS GS 14
ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ GS GS GS GS GS GS • SF SF SF GS SF GS GS 13
ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ GS 1st GS GS 1st 1st SF GS 1st GS GS GS SF GS 14
ธงชาติไทย ไทย 1st 4th 1st 1st GS 2nd 2nd GS 2nd 1st 1st SF 1st 1st 14
ธงชาติติมอร์-เลสเต ติมอร์-เลสเต ส่วนหนึ่งของอินโดนีเซีย × GS • • • • • • GS GS • 3
ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 3rd 2nd 4th 3rd GS SF 1st SF GS SF SF 1st SF 2nd 14
ตำแหน่ง

หมายเหตุ

  1. ↑ นับตั้งแต่เข้าร่วม เอเอฟเอฟ ในปี 2013, ออสเตรเลีย ไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน อย่างไรก็ตาม ออสเตรเลียได้เข้าแข่งขันใน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติเอเชียตะวันออก ในปี 2013.

รางวัล

[แก้]
ปี ผู้เล่นทรงคุณค่า ผู้ทำประตูสูงสุด ประตู ผู้เล่นเยาวชนประจำรายการ รางวัลแฟร์เพลย์
1996
 มาเลเซีย Zainal Abidin Hassan ไทย เนติพงษ์ ศรีทองอินทร์ 7 N/A
(มอบครั้งแรกปี 2020) 		ธงชาติบรูไน บรูไน
1998
 เวียดนาม Nguyễn Hồng Sơn ประเทศพม่า มโย ไลง์ วีน 4 ไม่ได้รับรางวัล
2000
 ไทย เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง อินโดนีเซีย Gendut Doni Christiawan 5 ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย
ไทย วรวุฒิ ศรีมะฆะ
2002
 ไทย เทิดศักดิ์ ใจมั่น อินโดนีเซีย Bambang Pamungkas 8 ไม่ได้รับรางวัล
2004
 สิงคโปร์ Lionel Lewis อินโดนีเซีย Ilham Jaya Kesuma 7
2007
 สิงคโปร์ โนห์ อลัม ชาห์ สิงคโปร์ โนห์ อลัม ชาห์ 10
2008
 เวียดนาม Dương Hồng Sơn อินโดนีเซีย Budi Sudarsono 4 ธงชาติไทย ไทย
สิงคโปร์ Agu Casmir
ไทย ธีรศิลป์ แดงดา
2010
 อินโดนีเซีย Firman Utina มาเลเซีย Safee Sali 5 ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์
2012
 สิงคโปร์ Shahril Ishak ไทย ธีรศิลป์ แดงดา 5 ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย
2014
 ไทย ชนาธิป สรงกระสินธ์ มาเลเซีย Safiq Rahim 6 ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม
2016
 ไทย ชนาธิป สรงกระสินธ์ ไทย ธีรศิลป์ แดงดา 6 ธงชาติไทย ไทย
2018
 เวียดนาม เหงียน กวาง หาย ไทย อดิศักดิ์ ไกรษร 8 ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย
2020
 ชนาธิป สรงกระสินธ์ ธีรศิลป์ แดงดา 4 ปราตามา อาร์ฮัน อินโดนีเซีย
ชนาธิป สรงกระสินธ์
ฟิลิปปินส์ Bienvenido Marañón
มาเลเซีย Safawi Rasid
2022 ไทย ธีราทร บุญมาทัน ไทย ธีรศิลป์ แดงดา
เวียดนาม เหงียน เตี๋ยน ลิญ 		6 อินโดนีเซีย มาร์เซลิโน เฟอร์ดินัน ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย

ผู้ฝึกสอนที่ชนะเลิศ

[แก้]
ปี ทีม ผู้ฝึกสอน
1996 ธงชาติไทย ไทย ไทย ธวัชชัย สัจจกุล
1998 ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ อังกฤษ Barry Whitbread
2000 ธงชาติไทย ไทย อังกฤษ ปีเตอร์ วิธ
2002 ธงชาติไทย ไทย
2004 ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ เซอร์เบีย Radojko Avramović
2007 ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์
2008 ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม โปรตุเกส Henrique Calisto
2010 ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย มาเลเซีย K. Rajagopal
2012 ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ เซอร์เบีย Radojko Avramović
2014 ธงชาติไทย ไทย ไทย เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง
2016 ธงชาติไทย ไทย
2018 ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม เกาหลีใต้ พัก ฮัง-ซอ
2020 ไทย บราซิล อาเลชังดรี ปอลกิง
2022 ธงชาติไทย ไทย

ตารางอันดับตลอดกาล

[แก้]
ณ วันที่ 16 มกราคม 2023
อันดับ ทีม เข้าร่วม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ประตูได้ ประตูเสีย ผลต่าง คะแนน ผลงานที่ดีที่สุด
1 ธงชาติไทย ไทย 14 85 54 21 10 195 68 +127 183 ชนะเลิศ (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022)
2 ธงชาติเวียดนาม เวียดนาม 14 79 41 22 16 161 77 +84 145 ชนะเลิศ (2008, 2018)
3 ธงชาติอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย 14 76 37 18 21 182 107 +75 129 รองชนะเลิศ (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020)
4 ธงชาติมาเลเซีย มาเลเซีย 14 75 34 15 26 129 88 +41 117 ชนะเลิศ (2010)
5 ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ 14 66 33 16 17 118 68 +50 115 ชนะเลิศ (1998, 2004, 2007, 2012)
6 ธงชาติประเทศพม่า พม่า 14 52 15 11 26 78 110 -32 56 รอบรองชนะเลิศ (2004, 2016)
7 ธงชาติฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ 13 53 11 9 33 55 115 –60 42 รอบรองชนะเลิศ (2010, 2012, 2014, 2018)
8 ธงชาติกัมพูชา กัมพูชา 9 34 6 0 28 39 110 –71 18 รอบแบ่งกลุ่ม (8 ครั้ง)
9 ธงชาติลาว ลาว 13 45 2 6 37 32 170 –138 12 รอบแบ่งกลุ่ม (12 ครั้ง)
10 ธงชาติบรูไน บรูไน 2 8 1 0 7 3 37 –34 3 รอบแบ่งกลุ่ม (1996)
11 ธงชาติติมอร์-เลสเต ติมอร์-เลสเต 4 12 0 0 12 6 50 –44 0 รอบแบ่งกลุ่ม (2004, 2018, 2020)

บันทึกและสถิติ

[แก้]

ผู้ทำประตูสูงสุดโดยรวม

[แก้]
ณ วันที่ 16 มกราคม 2023
อันดับ ผู้เล่น ประตู
1 ไทย ธีรศิลป์ แดงดา 25
2 สิงคโปร์ โนห์ อลัม ชาห์ 17
3 ไทย วรวุฒิ ศรีมะฆะ 15
เวียดนาม เล กง วิญ
5 เวียดนาม Lê Huỳnh Đức 14
6 อินโดนีเซีย Kurniawan Dwi Yulianto 13
ไทย อดิศักดิ์ ไกรษร
8 อินโดนีเซีย Bambang Pamungkas 12
ไทย เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง
10 สิงคโปร์ Agu Casmir 11
  • ตัวหนา หมายถึงผู้เล่นที่ยังเล่นให้แก่ฟุตบอลทีมชาติอยู่

แชมป์มากที่สุด

[แก้]

แชมป์ติดต่อกัน

[แก้]
  • ธงชาติไทย ไทย – 3 ครั้ง (2000 และ 2002, 2014 และ 2016, 2020 และ 2022)
  • ธงชาติสิงคโปร์ สิงคโปร์ – 1 ครั้ง (2004 และ 2007)

ชนะครั้งใหญ่ที่สุด

[แก้]

ผู้ฝึกสอนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด

[แก้]

ผู้เล่นที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด

[แก้]

ผู้ทำประตูสูงสุดในการแข่งขันครั้งเดียว

[แก้]

ผู้ทำประตูสูงสุดในนัดเดียว

[แก้]

ผู้ทำประตูในการแข่งขันสูงสุด

[แก้]

แฮตทริกครั้งแรกสุด

[แก้]

แฮตทริกเร็วที่สุด

[แก้]

ผู้เล่นที่อายุน้อยที่สุด

[แก้]

ผู้ทำประตูอายุน้อยที่สุด

[แก้]

ผู้เล่นที่อายุมากที่สุด

[แก้]

ผู้ทำประตูอายุมากที่สุด

[แก้]

สถิติอื่น ๆ

[แก้]
ดูเพิ่ม: รายชื่อผู้ทำแฮตทริกในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน

การตลาด

[แก้]
ลูกฟุตบอลอย่างเป็นทางการในแต่ละปี
ปี ชื่อลูกฟุตบอลอย่างเป็นทางการ ผู้ผลิต
1996 Adidas Questra อาดิดาส
1998 Adidas Tricolore อาดิดาส
2000 Adidas Tricolore อาดิดาส
2002 Adidas Fevernova อาดิดาส
2004 Adidas Roteiro อาดิดาส
2007 Nike Total 90 Aerow II (Yellow winter) ไนกี้
2008 Nike Total 90 Omni (Yellow winter) ไนกี้
2010 Nike Total 90 Tracer (Yellow winter) ไนกี้
2012 Nike Maxim (Yellow winter) ไนกี้
2014 Mitre Delta V12S ไมเตอร์
2016 Mitre Delta Fluo Hyperseam (Yellow winter) ไมเตอร์
2018 Grand Sport Primero Mundo X Star แกรนด์สปอร์ต
2020 Warrix Asean Pulse วอริกซ์
2022 Warrix Bersatu วอริกซ์
2024 Adidas Tiro Pro อาดิดาส
ผู้สนับสนุนในปัจจุบัน
พันธมิตรที่ปรากฎในชื่อการแข่งขัน พันธมิตรการนำเสนอ ผู้จัดอย่างเป็นทางการ ผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการ

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Isu Mata FIFA Ranking Dalam Sejarah Kejohanan Piala AFF (ในภาษามลายู) - Football Tribe, 13 November 2016.
  2. ↑ Bossi, Dominic (31 January 2019). "Socceroos seeking entrance into 2020 Suzuki Cup". The Sydney Morning Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 January 2019. สืบค้นเมื่อ 27 January 2019.
  3. ↑ "About AFF". aseanfootball.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 May 2020. สืบค้นเมื่อ 15 April 2019.
  4. ↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
  5. ↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
  6. ↑ "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  7. ↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
  8. ↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
  9. ↑ "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  10. ↑ "New format for AFF Suzuki Cup 2018". AFF – The Official Website Of The Asean Football Federation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2022. สืบค้นเมื่อ 2023-03-07.
  11. ↑ Noronha, Anselm (28 September 2021). "Singapore to host AFF Suzuki Cup 2020: Teams, how to watch & more | Goal.com". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.
  12. ↑ "Thailand loses right to host tournaments". Bangkok Post. Bangkok Post Public Co. Ltd. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021. The country has also been denied the right to display its national flag at any such events (international football events).
  13. ↑ "Chairman Of PSSI: Regarding The Flag At AFF 2020, We Will Follow Whatever The Decision Is". VOI – Waktunya Merevolusi Pemberitaan (ภาษาอังกฤษ). 24 November 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
  14. ↑ "WADA confirms non-compliance of five Anti-Doping Organizations (7 October 2021)". World Anti-Doping Agency (ภาษาอังกฤษ). 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 4 December 2021.
  15. ↑ "New format confirmed for AFF Suzuki Cup". Football Channel Asia. 14 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน&oldid=11957169"