สงครามกลางเมืองรัสเซีย
| สงครามกลางเมืองรัสเซีย | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และ การปฏิวัติ ค.ศ. 1917–1923 | |||||||||
 ตามเข็มนาฬิกาจากภาพบน: ทหารของกองทัพดอนในปี 1919; กองพลทหารราบฝ่ายขาวในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1920; ทหารของกองพลทหารม้าที่ 1; เลออน ทรอตสกี ในปี 1918; การแขวนคอกรรมกรในเมองเยคาตริโนสลาฟ (ริมแม่น้ำนีเปอร์) โดย กองทัพจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี เมษายน 1918. | |||||||||
| |||||||||
| คู่ขัดแย้ง | |||||||||
 สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย และบรรดาสาธารณรัฐโซเวียตอื่นๆ
|
 ขบวนการขาว
ประกอบด้วย
ประกอบด้วย
การเข้าแทรกแซงโดยฝ่ายสัมพันธมิตร ประกอบด้วย
กองทัพที่นิยมเยอรมนี ประกอบด้วย
Other factions
| ||||||||
| ผู้บัญชาการหรือผู้นำ | |||||||||
| วลาดีมีร์ เลนิน โจเซฟ สตาลิน เลออน ทรอตสกี คลีเมนต์ โวโรชีลอฟ มีฮาอิล ฟรุนเซ
|
อเล็กซานเดอร์ คอลชัค  Lavr Kornilov † แอนตัน เดนีกิน Pyotr Wrangel | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| 3,000,000[2]
|
รัสเซียขาว 2,400,000 นาย | ||||||||
| กำลังพลสูญเสีย | |||||||||
| 1,612,824 นาย
The records are incomplete.[2] |
1,900,000 นาย | ||||||||
| Various anti-soviet factions also fought each other, for example pro-German armies fought against Baltic countries while Armenia and Azerbaijan fought each other etc. | |||||||||
.jpg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
สงครามกลางเมืองรัสเซีย (รัสเซีย: Гражда́нская война́ в Росси́и, อักษรโรมัน: Grazhdanskaya voyna v Rossiyi)[1] เริ่มในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1918 เมื่อกลุ่มเชโกสโลวาเกีย (อดีตเชลยสงครามที่เดินทางทางรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียไปยังเมืองวลาดีวอสตอคและเป็นพวกลี้ภัย) เกิดการปะทะกับกองทหารโซเวียตที่บริเวณภูเขาอูรัล และยังมีทีท่าว่าจะยึดขบวนรถไฟ การยึดครองนี้จะทำให้กองกำลังต่อต้านการปฏิวัติ (หรือพวกขาว "Whites") สามารถจัดกองทัพต่อต้านบอลเชวิคในไซบีเรียตะวันตก กองกำลังฝ่ายขาวนี้ยังมีที่ตั้งมั่นอยู่ในเขตรัสเซียในยุโรป ซึ่งถูกกองทัพเยอรมันยึดครองในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1918 ระหว่างเริ่มการยึดครองนั้น ทหารของกองทัพอังกฤษได้เข้ามาตั้งมั่นที่เมืองอาร์คันเกลสค์ มูร์มันสก์ และทรานส์คอเคซัส เหมือนกับว่าจะช่วยฝ่ายรัสเซียขาว และกองทหารต่างด้าวฝรั่งเศสก็เข้ามาตั้งที่โอเดสซา แต่ปรากฏว่าทั้งสองชาติไม่ได้ต้องการที่จะเข้ามาปล่อยฝ่ายขาวอย่างจริงจัง เพราะทั้งสองได้ถอนตัวออกไปหมดในตอนปลาย ค.ศ. 1919
พวกบอลเชวิคถูกคุกคามจากรอบด้าน โดยในยูเครนนั้น เยอรมนีได้สนับสนุนรัฐบาลแยกดินแดนชาวยูเครน ส่วนทางใต้นายทหารพระเจ้าซาร์คือ นายพลแอนตัน เดนีกิน (Anton Denikin) ได้จัดตั้งกองทัพอาสาสมัครมีกำลังสำคัญคือ ทหารคอสแซคขับไล่พวกแดงออกจากคอเคซัส ในอูรัลและไซบีเรีย นายพลสมัยพระเจ้าซาร์คือนายพล อเล็กซานเดอร์ คอลชัค (A.V. Kolchak) จัดตั้งกองทัพของตนขึ้นมาพร้อมกับประกาศตนเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในรัสเซียในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1918 กองกำลังของทั้งสองฝ่ายต่างมุ่งเข้าโจมตีมอสโกใน ค.ศ. 1919 แต่กองทัพคอลชัคถูกกองทัพแดงขับไล่ไปไซบีเรียใน ค.ศ. 1920 กองทัพเดนีกินถูกทำลายใน ค.ศ. 1920 และเมื่อมีกองทัพของอดีตนายพลสมัยพระเจ้าซาร์อีกคนหนึ่งคือ นิโคไล ยูเดนิช ยกจากเอสโตเนียสู่เปโตรกราดในฤดูร้อน ค.ศ. 1919 ก็ต้องเป็นฝ่ายแพ้ เช่นเดียวกัน การคุกคามครั้งสำคัญเกิดขึ้นอีกเมื่อโปแลนด์ยกกองทัพบุกยูเครน ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1920 กองทัพแดงขับไล่กองทัพโปแลนด์ถอยร่นไปถึงแม่น้ำวิสตูลา แต่ชาวโปแลนด์ผู้รักชาติสามารถร่วมมือกันรักษากรุงวอร์ซอไว้ได้ และทั้งสองฝ่ายได้ลงนามสงบศึกในเดือนตุลาคม
ความพ่ายแพ้ของฝ่ายขาวทุกด้าน ทำให้บอลเชวิคสามารถขยายอิทธิพลเข้าไปในทุกภูมิภาค แห่งสุดท้ายคือ วลาดีวอสตอค ซึ่งได้รับการฟื้นฟูขึ้นภายหลังการยึดครองของญี่ปุ่น ค.ศ. 1918 ได้ถอนตัวออกไปใน ค.ศ. 1922
ชัยชนะของบอลเชวิคเกิดขึ้นด้วยหลายปัจจัย เช่น การที่เลออน ทรอตสกี (Leon Trotsky) สามารถระดมกำลังทหารของพระเจ้าซาร์จัดเป็นกองทัพแดงที่แข็งแกร่ง การควบคุมเขตอุตสาหกรรมสำคัญทางภาคกลาง และความสามารถในการส่งกำลังจากมอสโกออกไปยังที่ที่ต้องการได้เป็นรัศมีที่กว้าง
อ้างอิง[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Civil war of Russia |
บทความเกี่ยวกับสหภาพโซเวียตนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:สหภาพโซเวียต
