สงครามกลางเมืองฟินแลนด์

สงครามกลางเมืองฟินแลนด์
ส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง, การปฏิวัติ ค.ศ. 1917–1923
สิ่งปลูกสร้างพลเรือนในเมืองตัมเปเร ได้ถูกทำลายในสงครามกลางเมือง
วันที่ 27 มกราคม – 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1918 (3 เดือน 2 สัปดาห์ 4 วัน) สถานที่ ฟินแลนด์ ผล ฝ่ายขาวฟินแลนด์ชนะ การใช้อำนาจครอบงำของเยอรมันจนกระทั่งถึงเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1918 การแบ่งแยกสังคมในฟินแลนด์
คู่สงคราม
Finnish Whites เยอรมนี Swedish Brigade Estonian and Polish volunteers	Finnish Reds Soviet Russia
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ค. ก. อ. มันเนอร์เฮม Hannes Ignatius Ernst Linder Ernst Löfström Martin Wetzer Karl Wilkman Hjalmar Frisell Harald Hjalmarson Hans Kalm S. Prus-Boguslawski Rüdiger von der Goltz Hans von Tschirsky und von Bögendorff Konrad Wolf Otto von Brandenstein Hugo Meurer	Ali Aaltonen Eero Haapalainen Eino Rahja Adolf Taimi Evert Eloranta Kullervo Manner August Wesley Hugo Salmela Heikki Kaljunen Fredrik Johansson Matti Autio Verner Lehtimäki Konstantin Yeremejev Mikhail Svechnikov Georgij Bulatsel
กำลัง
White Guards 80,000–90,000 Jägers 1,450 Imperial German Army 14,000 Swedish Brigade 1,000 Estonian volunteers Polish Legion 1,737	Red Guards 80,000–90,000 (2,600 women) Former Russian Imperial Army 7,000–10,000
ความสูญเสีย
Whites 3,500 killed in action 1,650 executed 46 missing 4 POW deaths Swedes 55 killed in action Germans 450–500 killed in action Total 5,700–5,800 casualties (100–200 neutral/"White" civilians)	Reds 5,700 killed in action 10,000 executed 1,150 missing 12,500 POWs deceased, 700 acute deaths after release Russians 800–900 killed in action 1,600 executed Total 32,500 casualties (100–200 neutral/"Red" civilians)

สงครามกลางเมืองฟินแลนด์ เป็นสงครามกลางเมืองในฟินแลนด์ในปี ค.ศ. 1918 เป็นการสู้รบเพื่อการเป็นผู้นำและควบคุมฟินแลนด์ในช่วงที่ประเทศกำลังเปลี่ยนแปลงจากราชรัฐของจักรวรรดิรัสเซียมาเป็นรัฐเอกราช การปะทะกันเกิดขึ้นในบริบทของเหตุระส่ำระสายของประเทศ การเมือง และสังคมที่สาเหตุมาจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง(แนวรบด้านตะวันออก)ในยุโรป สงครามครั้งนี้เป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายแดง ภายใต้การนำโดยส่วนหนึ่งของพรรคสังคมประชาธิปไตย และฝ่ายขาว ที่ถูกดำเนินการโดยวุฒิสภาที่มาจากฝ่ายอนุรักษ์นิยมและกองทัพจักรวรรดิเยอรมัน กองกำลังกึ่งทหาร เรดการ์ดประกอบไปด้วยคนงานจากโรงงานอุตสาหกรรมและเกษตรกรรม ได้เข้าควบคุมเมืองและศูนย์กลางเขตอุตสาหกรรมของฟินแลนด์ทางตอนใต้ กองกำลังกึ่งทหาร ไวท์การ์ดประกอบไปด้วยเกษตรกรพร้อมกับชนชั้นทางสังคมคือชนชั้นกลางและชนชั้นสูงที่ควบคุมชนบทภาคกลางและทางเหนือของฟินแลนด์

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาของความขัดแย้ง สังคมฟินแลนด์ได้ประสบกับการเติบโตของประชากร โรงงานอุตสาหกรรม ก่อนที่จะกลายเป็นเมือง และการกำเนิดของขบวนการแรงงานที่ได้ครอบคุม ระบบรัฐบาลและการเมืองของประเทศอยู่ในช่วงที่ไม่มั่นคงของระบอบประชาธิปไตยและความทันสมัย สภาพทางเศรษฐกิจสังคมและการศึกษาของประชากรก็ค่อย ๆ ดีขึ้น เช่นเดียวกับความคิดระดับชาติ และชีวิตวัฒนธรรมได้ตื่นตัวขึ้น

สงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้นำไปสู่การล่มสลายของจักรวรรดิรัสเซีย ก่อให้เกิดช่องว่างของอำนาจในฟินแลนด์และการต่อสู้ในเวลาต่อมาเพื่ออำนาจการปกครองได้นำไปสู่การทำสงครามและวิกฤตที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างขบวนการแรงงานที่เอนเอียงไปทางฝ่ายซ้ายและฝ่ายอนุรักษ์นิยม ฝ่ายแดงได้ดำเนินการโจมตีทั่วไปที่ไม่ประสบความสำเร็จในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1918 ซึ่งได้รับการสนับสนุนด้วยอาวุธโดยโซเวียตรัสเซีย การโจมตีตอบโต้กลับโดยฝ่ายขาวได้เริ่มต้นขึ้นในเดือนมีนาคม ได้รับการสนับสนุนเสริมกำลังโดยกองกำลังทหารจักรวรรดิเยอรมันในเดือนเมษายน การสู้รบที่ได้ตัดสินชี้ชะตาคือ ยุทธการที่ตัมเปเร และ Vyborg ชัยชนะโดยฝ่ายขาว และยุทธการที่เฮลซิงกิและลาห์ตี ชัยชนะโดยทหารเยอรมัน นำไปสู่ชัยชนะโดยรวมสำหรับฝ่ายขาวและกองทัพเยอรมัน ความรุนแรงทางการเมืองกลายเป็นส่วนหนึ่งของสงครามครั้งนี้ จำนวนเชลยศึกฝ่ายแดงประมาณ 12,500 นายได้เสียชีวิตที่เกิดจากภาวะทุพโภชนาการและโรคภัยในค่าย ประชากรประมาณ 39,000 คน ซึ่งมีจำนวน 36,000 คนเป็นชาวฟินแลนด์ ได้เสียชีวิตจากความขัดแย้งครั้งนี้

ในช่วงเวลาต่อมา ฟินแลนด์ได้เปลี่ยนแปลงอำนาจการปกครองของรัสเซียไปยังเขตอิทธิพลของเยอรมันด้วยแผนการที่จะสถาปนาราชวงศ์ฟินแลนด์ภายใต้การนำโดยเยอรมัน โครงการดังกล่าวได้ถูกยกเลิกไปด้วยความพ่ายแพ้ของเยอรมนีในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและฟินแลนด์ได้ถูกแทนที่กลายเป็นรัฐอิสระ สาธารณรัฐประชาธิปไตย สงครามกลางเมืองได้แบ่งประเทศมาเป็นเวลาหลายทศวรรษ สังคมฟินแลนด์ได้กลับมารวมตัวอีกครั้งผ่านการประนีประนอมทางสังคมบนพื้นฐานของวัฒนธรรมระยะยาวของการเมืองและศาสนาที่พอประมาณ และการฟื้นฟูทางเศรษฐกิจในช่วงหลังสงคราม