สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส

สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส
วันที่ 20 เมษายน 1792 - 27 มีนาคม 1802 สถานที่ ทวีปยุโรป, อียิปต์, ตะวันออกกลาง, มหาสมุทรแอตแลนติก, แคริบเบียน, มหาสมุทรอินเดีย ผล สาธารณรัฐฝรั่งเศสได้รับชัยชนะ; สาธารณรัฐฝรั่งเศสอยู่รอด; ก่อตั้งรัฐบริวารของฝรั่งเศสหลายรัฐ สนธิสัญญาลูเนอวิลล์ และ สนธิสัญญาอาเมียงส์
คู่สงคราม
ออสเตรีย[1] ปรัสเซีย[2] บริเตนใหญ่[3] รัสเซีย[4] ราชอาณาจักร​ฝรั่งเศส สเปน[5] โปรตุเกส ซาร์ดิเนีย ซิซิลีทั้งสอง เนเปิลส์ รัฐอิตาลีอื่น ๆ[6] จักรวรรดิออตโตมัน สาธารณรัฐดัตช์[7]	สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่1 รัฐบริวารของฝรั่งเศส สหชนไอริช[8] กองทหารโปแลนด์[9] เดนมาร์ก–นอร์เวย์[10]
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จักรพรรดิฟรันซ์ที่ 1 แห่งออสเตรีย อาร์ชดยุกคาร์ล ไมเคิล ฟอน เมลาส József Alvinczi Dagobert Sigmund von Wurmser Peter Quasdanovich ดยุกแห่งเบราน์ชไวค์ Prince of Hohenlohe เจ้าชายแห่งกงเด เจ้าชายเฟรเดอริค ดยุคแห่งยอร์ค โฮราชิโอ เนลสัน Ralph Abercromby William Sidney Smith จักรพรรดิพอลที่ 1 แห่งรัสเซีย อะเลคซันดร์ ซูโวรอฟ	มักซีมีเลียง รอแบ็สปีแยร์ นโปเลียน Charles Pichegru Jean-Baptiste Jourdan อ็องเดร มาเซนา Jean Victor Marie Moreau Charles François Dumouriez ปีแยร์ โอเฌอโร François Christophe Kellermann Wolfe Tone Jan Henryk Dąbrowski พระเจ้าคริสเตียนที่ 8 แห่งเดนมาร์ก
บางส่วนของจักรวรรดิออสเตรียเช่นเนเธอร์แลนด์ของออสเตรียและอาณาจักรดยุคแห่งมิลานอยู่ภายใต้การปกครองของออสเตรียโดยตรง นอกจากนั้นก็รวมรัฐอิตลาลีอีกหลายรัฐ และรัฐที่ปกครองโดยฮับส์บูร์ก เช่นแกรนด์ดัชชีตอสคานา เป็นกลางหลังสนธิสัญญาบาเซิลในปี ค.ศ. 1795 เป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1801 ประกาศสงครามต่อฝรั่งเศส ค.ศ. 1799, แต่ออกในปีเดียวกัน เป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศส ค.ศ. 1796 หลังจากสนธิสัญญาซานอิลเดฟอนโซที่ 2 รัฐอิตลาลีแทบทั้งหมดรวมทั้นรับเป็นกลาง รวมทั้งอาณาจักรพระสันตะปาปาและสาธารณรัฐเวนิสถูกพิชิตหลังจากการรุกรานในปี ค.ศ. 1796 ของนโปเลียน และกลายเป็นรัฐบริวารของฝรั่งเศส กองกำลังส่วนใหญ่หนีแทนที่จะเข้าร่วมในการรุรานของกองทัพฝรั่งเศส เป็นเป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศส ค.ศ. 1795 ในฐานะสาธารณรัฐปัตตาเวียหลังจากสนธิสัญญาสันติภาพบาเซิล เริ่มการปฏิวัติไอร์แลนด์ ค.ศ. 1798 เพื่อต่อต้านการปกครองของอังกฤษ มาถึงฝรั่งเศสหลังจากการยุบเลิกเครือจักรภพโปแลนด์-ลิทัวเนีย หลังจากการแบ่งแยกครั้งที่สามค.ศ. 1795 เป็นกลางอย่างเป็นทางการแต่เดนมาร์กถูกโจมตีโดยบริเตนในยุทธนาวีที่โคเปนเฮเกน

สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส (อังกฤษ: French Revolutionary Wars) เป็นหนึ่งในความขัดแย้งทางทหารที่แผ่กระจายอย่างกว้างขวางอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ ค.ศ. 1792 ถึง ค.ศ. 1802 และเป็นผลที่เกิดมาจากการปฏิวัติฝรั่งเศส โดยฝรั่งเศสต้องต่อสู้รบกับบริเตน ออสเตรีย ปรัสเซีย รัสเซีย และระบอบกษัตริย์อื่น ๆ อีกมายมาย พวกเขาได้แบ่งออกเป็นสองช่วงเวลา: สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่หนึ่ง (ค.ศ. 1792-97) และสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สอง (ค.ศ. 1798-1802) ในช่วงแรกจำกัดได้เพียงเฉพาะยุโรป การสู้รบก็ค่อย ๆ เสแสร้งว่าได้ขยายขนาดไปทั่วโลก ภายหลังจากทศวรรษของการทำสงครามอย่างต่อเนื่องและการทูตที่ดุเดือด ฝรั่งเศสได้ยึดครองดินแดนในคาบสมุทรอิตาลี กลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ และไรน์ลันท์ในยุโรป และละทิ้งลุยเซียนาในอเมริกาเหนือ ฝรั่งเศสได้ประสบความสำเร็จในความขัดแย้งเหล่านี้ทำให้หลักการของการปฏิวัติได้เผยแพร่ไปทั่วยุโรป

ในช่วงแรก ค.ศ. 1791 ระบอบกษัตริย์อื่น ๆ ของยุโรปได้มองเห็นถึงการปฏิวัติและการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ด้วยความเจ็บแค้น และพวกเขาต่างคิดว่าสมควรที่จะเข้าแทรกแซง รวมทั้งให้การสนับสนุนแก่พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 เพื่อขัดขวางการแพร่กระจายของการปฏิวัติ หรือเพื่อฉกฉวยผลประโยชน์จากความโกลาหลในฝรั่งเศส ออสเตรียได้ส่งทหารเข้ามาประจำการที่ชายแดนฝรั่งเศสและร่วมมือกับปรัสเซีย ในการออกคำประกาศที่ฟิลนิทซ์ ซึ่งได้ทำการข่มขู่อย่างรุนแรง หากเกิดขึ้นสิ่งใดกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และพระราชชินีมารี อ็องตัวแน็ต ภายหลังจากที่ออสเตรียได้ปฏิเสธที่จะถอนกองกำลังทหารของตนออกจากชายแดนฝรั่งเศสและเพื่อตอบสนองจากการรับรู้ถึงการข่มขู่ว่าจะมีการใช้กำลัง ฝรั่งเศสจึงประกาศสงครามกับออสเตรียและปรัสเซียในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1792 ทั้งสองประเทศจึงตอบโต้ด้วยประสานงานร่วมมือกันในการบุกครอง ซึ่งในที่สุดก็ได้ล่าถอยกลับไปในยุทธการที่วาลมีในเดือนกันยายน ด้วยชัยชนะในครั้งนี้ทำให้สภากงว็องซียงแห่งชาติได้ทำการล้มล้างระบอบกษัตริย์ หนึ่งในชัยชนะโดยกองทัพฝรั่งเศสใหม่ได้ยุติลงอย่างกระทันหันด้วยความปราชัยที่เนียร์วินเด็นในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1793 ฝรั่งเศสได้ประสบความพ่ายแพ้เพิ่มเติมในปีที่เหลืออยู่ และช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ทำให้สโมสรฌากอแบ็งก้าวขึ้นสู่อำนาจและกำหนดสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัวเพื่อรวมชาติให้เป็นหนึ่งเดียว

ใน ค.ศ. 1794 สถานการณ์ได้กลับมาดีขึ้นอย่างมากสำหรับฝรั่งเศส เนื่องจากชัยนะครั้งใหญ่ที่ Fleurus ต่อออสเตรียและที่ Black Mountain ต่อสเปน เป็นการส่งสัญญาณถึงจุดเริ่มต้นของช่วงระยะครั้งใหม่ในสงคราม ใน ค.ศ. 1795 ฝรั่งเศสได้เข้ายึดครองเนเธอร์แลนด์ของออสเตรีย และสาธารณรัฐดัตช์ ฝรั่งเศสยังทำให้สเปนและปรัสเซียออกจากสงครามด้วยสนธิสัญญาสันติภาพบาเซิล นายพลที่ไม่เป็นที่รู้จักมาก่อนหน้านี้นามว่า นโปเลียน โบนาปาร์ต ได้ริเริ่มการทัพครั้งแรกของเขาในอิตาลี ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1796 ในเวลาอย่างน้อยกว่าหนึ่งปี กองทัพฝรั่งเศสภายใต้การนำของนโปเลียนได้ทำลายล้างกองทัพฮัมบวร์คและขับไล่พวกเขาออกไปจากคาบสมุทรอิตาลี ได้รับชัยชนะในการรบทุกครั้งและจับกุมเชลยจำนวน 150,000 นาย เมื่อกองทัพฝรั่งเศสได้กรีธาทัพไปจนถึงกรุงเวียนนา ออสเตรียได้เรียกร้องสันติภาพและยินยอมที่จะลงนามสนธิสัญญาแคมโพฟอร์มิโอ เป็นอันยุติของสหสัมพันธมิตรครั้งหนึ่งในการต่อต้านสาธารณรัฐ

สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สองได้เริ่มต้นขึ้นใน ค.ศ. 1798 ด้วยการบุกครองอียิปต์ของฝรั่งเศส ภายใต้การนำโดยนโปเลียน ฝ่ายพันธมิตรได้ใช้โอกาสที่ได้ถูกแสดงให้เห็นถึงความพยายามของฝรั่งเศสในตะวันออกกลางเพื่อทวงดินแดนที่สูญเสียไปในสหสัมพันธมิตรครั้งที่หนึ่งกลับคืนมา สงครามได้เริ่มต้นขึ้นอย่างดีสำหรับฝ่ายพันธมิตรในยุโรป ที่พวกเขาได้ค่อย ๆ ผลักดันฝรั่งเศสออกจากอิตาลีและเข้ารุกรานสวิตเซอร์แลนด์ - กวาดคว้าชัยชนะที่มักนาโน คาสซาโน และโนวีไปพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม ความพยายามของพวกเขาส่วนใหญ่ได้มลายไปพร้อมกับชัยชนะของฝรั่งเศสที่ซูริกในเดือนกันยายน ค.ศ. 1799 ซึ่งทำให้รัสเซียต้องถอนตัวออกจากสงคราม ในขณะเดียวกัน กองทัพนโปเลียนได้ทำลายล้างหนึ่งในกองทัพของอียิปต์และออตโตมันในยุทธการที่พีระมิด ภูเขาทาบอร์ และอาบูคีร์ ด้วยชัยชนะเหล่านี้ในอียิปต์ยิ่งทำให้ความนิยมของนโปเลียนเพิ่มพูนขึ้นไปอีก และเขาได้เดินทางกลับมาพร้อมด้วยการฉลองชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่ในฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1799 แม้ว่าการทัพอียิปต์จะจบลงด้วยความล้มเหลวในที่สุด นอกจากนี้ ราชนาวียังได้เอาชนะในยุทธนาวีที่แม่น้ำไนล์ใน ค.ศ. 1798 เป็นการเสริมความแข็งแกร่งในการควบคุมทางทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของบริติซ และทำให้กองทัพเรือฝรั่งเศสอ่อนแอลง

การเดินทางกลับจากอียิปต์ของนโปเลียนนำไปสู่การล่มสลายของคณะดีแร็กตัวร์ในการก่อรัฐประหาร 18 บรูว์แมร์ พร้อมด้วยนโปเลียนสถาปนาตนเองเป็นกงสุล นโปเลียนจึงได้จัดตั้งกองทัพฝรั่งเศสและเปิดฉากการโจมตีครั้งใหม่ต่อออสเตรียในอิตาลีในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1800 สิ่งนี้นำมาซึ่งชัยชนะอย่างเด็ดขาดของฝรั่งเศสในยุทธการที่มาเรนโกในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1800 ภายหลังจากที่ออสเตรียได้ถอนตัวออกจากคาบสมุทรอีกครั้ง ด้วยชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งของฝรั่งเศสที่โฮเฮ็นลินเด็นในบาวาเรียได้บีบบังคับให้ออสเตรียต้องการสันติภาพเป็นครั้งที่สอง ซึ่งนำไปสู่สนธิสัญญาลูว์เนวีลใน ค.ศ. 1801 เมื่อออสเตรียและรัสเซียได้ออกจากสงคราม บริเตนต้องพบว่าตนเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวมากขึ้นและยินยอมที่จะลงนามสนธิสัญญาอาเมียงส์กับรัฐบาลของนโปเลียนใน ค.ศ. 1802 ซึ่งเป็นอันสิ้นสุดของสงครามการปฏิวัติ อย่างไรก็ตาม ความตึงเครียดที่ดูยืดเยื้อได้พิสูจน์แล้วว่ายากเกินกว่าจะควบคุมได้ และสงครามนโปเลียนได้เริ่มต้นขึ้นในอีกหนึ่งปีต่อมาด้วยการก่อตั้งสหสัมพันธมิตรครั้งที่สาม เป็นความต่อเนื่องของหนึ่งในสงครามสหสัมพันธมิตร

อ้างอิง

• Doyle, William. The Oxford History of The French Revolution. Oxford: Oxford University Press, 1989. pp 191-192.

ดูเพิ่ม

• การปฏิวัติฝรั่งเศส
• ประวัติศาสตร์ยุโรป
• ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส