สหภาพคาลมาร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สหภาพคัลมาร์

Kalmarunionen
ค.ศ. 1397–ค.ศ. 1523
สหภาพคัลมาร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16
สหภาพคัลมาร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16
สถานะรัฐร่วมประมุข
เมืองหลวงโคเปนเฮเกน
ศาสนา
โรมันคาทอลิก
การปกครองรัฐร่วมประมุข
พระเจ้าแผ่นดิน 
• 1387–1412 (เดนมาร์ก)
   1388–1389 (นอร์เวย์)
   1389–1412 (สวีเดน)
สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธที่ 1
• 1389–1442 (นอร์เวย์)
   1396–1439 (สวีเดน)
   1396–1439 (เดนมาร์ก)
สมเด็จพระเจ้าเอริก¹
• 1481–1513 (เดนมาร์ก)
   1483–1513 (นอร์เวย์)
   1497–1501 (สวีเดน)
สมเด็จพระเจ้าฮานส์แห่งเดนมาร์ก
• 1513–23 (เดน. และนอร์.²)
   1520–21 (สวีเดน)
สมเด็จพระเจ้าคริสเตียนที่ 2
• 1524–33
สมเด็จพระเจ้าเฟรเดริกที่ 1
สภานิติบัญญัติRiksråd และ Herredag (ในแต่ละอาณาจักร)
ยุคประวัติศาสตร์ยุคกลาง
• พระราชินีนาถมาร์เกรเธที่ 1 เป็นผู้สำเร็จราชการแห่งเดนมาร์ก
ค.ศ. 1387
• ก่อตั้ง
17 มิถุนายน ค.ศ. 1397
• กบฏเองเกลเบรกท์
ค.ศ. 1434–36
• การสังหารหมู่ที่สต็อกโฮล์ม
พฤศจิกายน ค.ศ. 1520
6 มิถุนายน ค.ศ. 1523
• ริกสรอดของเดนมาร์กยึดครองนอร์เวย์
ค.ศ. 1536 ค.ศ. 1523
• สนธิสัญญาคีล
14 มกราคม ค.ศ. 1814
ก่อนหน้า
ถัดไป
ประวัติศาสตร์เดนมาร์ก
ราชอาณาจักรนอร์เวย์ (ค.ศ. 872–1397)
ประวัติศาสตร์สวีเดน (ค.ศ. 800–1521)
เดนมาร์ก-นอร์เวย์
ประวัติศาสตร์สวีเดน (ค.ศ. 1523–1611)
ราชอาณาจักรสกอตแลนด์
1. Erik VII of Denmark, Eirik III of Norway, Eric XIII of Sweden
2. สมเด็จพระเจ้าคริสเตียนที่ 2เป็นผู้สำเร็จราชการของนอร์เวย์ตั้งแต่ค.ศ. 1506

สหภาพคัลมาร์ (เดนมาร์ก, นอร์เวย์, และสวีเดน: Kalmarunionen; ฟินแลนด์: Kalmarin unioni; ละติน: Unio Calmariensis) คือรัฐร่วมประมุขในคาบสมุทรสแกนดิเนเวีย เกิดจากการทำข้อตกลงที่เมืองคัลมาร์ในสวีเดน ดำรงอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1397 จนถึง 1523[1] ด้วยการรวมประเทศเดนมาร์ก ประเทศนอร์เวย์ (รวมถึงไอซ์แลนด์ กรีนแลนด์ หมู่เกาะแฟโร เชตแลนด์ และออร์กนีย์) และสวีเดน (รวมบางส่วนของฟินแลนด์) เข้าอยู่ภายใต้พระมหากษัตริย์พระองค์เดียวกัน

การดำรงอยู่ของสหภาพมีช่วงที่ขาดตอนไม่ต่อเนื่องกัน เนื่องจากมีการหยุดชะงักเป็นระยะเวลาสั้น ๆ หลายครั้ง ถึงแม้ว่าตามกฎหมาย ประเทศต่าง ๆ ยังคงเป็นรัฐอธิปไตยแยกขาดจากกัน อย่างไรก็ตาม กิจการภายในประเทศและนโยบายทางต่างประเทศถูกควบคุมดูแลโดยพระมหากษัตริย์ร่วมกัน ในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1523 กุสตาฟ วาซาได้รับเลือกให้เป็นพระมหากษัตริย์แห่งสวีเดน และการเข้าสู่กรุงสต็อกโฮล์มอย่างมีชัยของเขาในอีกสิบเอ็ดวันต่อมา ถือเป็นการประกาศแยกตัวของสวีเดนออกจากสหภาพคัลมาร์[2] ในท้ายที่สุด พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กได้รับรองอิสรภาพของสวีเดนในปี ค.ศ. 1524 จากสนธิสัญญามัลเมอ

อ้างอิง[แก้]

  1. Harald Gustafsson, "A State That Failed?" Scandinavian Journal of History (2006) 32#3 pp. 205–220
  2. Anastacia Sampson. "Swedish Monarchy – Gustav Vasa". sweden.org.za o. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-14. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.