สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย
|
บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง |
| สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เป็นส่วนหนึ่งของ การรวมชาติเยอรมัน | |||||||||
 ตามเข็มจากบนขวา: ยุทธการมารส์-ลา-ตูร์, กรมทหารราบเบาที่ 9 เลาเอินบวร์ค, กระสุนปืนนัดสุดท้าย, การป้องกันช็องปีญนี, การปิดล้อมกรุงปารีส, การประกาศสถาปนาจักรวรรดิเยอรมัน | |||||||||
| |||||||||
| คู่ขัดแย้ง | |||||||||
 จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 (ถึง 4 กันยายน ค.ศ. 1870) สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3 (เริ่ม 4 กันยายน ค.ศ. 1870)
|
|||||||||
| ผู้บัญชาการหรือผู้นำ | |||||||||
| นโปเลียนที่ 3 (เชลย) ฟร็องซัวส์ แอคชิล บาเซน (เชลย) แพทริช เดอ แมคมาฮอน (เชลย)
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3 |
.svg){kind=small} พระเจ้าวิลเฮล์มที่ 1 เฮลมุท ฟอน มอลท์เคอ ออทโท ฟอน บิสมาร์ค คาร์ล ฟรีดริช ฟ็อน ชไตน์เม็ทซ์ อัลเบรช ฟอน รูน
| ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| 492,585 active[1] 417,366 Garde Mobile[2] |
300,000 regular 900,000 reserves and Landwehr[3] | ||||||||
| กำลังพลสูญเสีย | |||||||||
| 138,871 เสียชีวิต[4] 143,000 บาดเจ็บ 474,414 ถูกจับเป็นเชลย[5] |
44,781 เสียชีวิต 89,732 บาดเจ็บ[6] | ||||||||
.svg){kind=small}
สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย (อังกฤษ: Franco-Prussian War) ในฝรั่งเศสเรียกกันว่า สงครามปี 1870[7] (1870 War) เป็นสงครามที่เกิดขึ้นระหว่างวันที่ 19 กรกฎาคม 1870 จนถึงวันที่ 10 พฤษภาคม 1871 ที่เป็นความขัดแย้งระหว่างฝรั่งเศสและปรัสเซีย โดยปรัสเซียได้รับการสนับสนุนจากสมาพันธรัฐเยอรมันเหนือที่ปรัสเซียเป็นสมาชิก และรัฐเยอรมันตอนใต้ที่รวมทั้งบาเดิน, เวือร์ทเทิมแบร์ค และบาวาเรีย ชัยชนะของปรัสเซียและเยอรมนีนำมาสู่การรวมตัวเป็นเยอรมนีภายใต้จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 1 และเป็นการสิ้นสุดของอำนาจของจักรพรรดินโปเลียนที่ 3และจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 ที่มาแทนที่ด้วยสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3 ในส่วนหนึ่งของสนธิสัญญาแฟรงก์เฟิร์ตฝรั่งเศสถูกบังคับให้ต้องจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามเป็นเงิน 5 ล้านฟรังค์ และดินแดนเกือบทั้งหมดของอาลซัส-ลอแรนถูกยึดครองโดยปรัสเซียจนกว่าฝรั่งเศสจะจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามได้ครบ ซึ่งดินแดนดังกล่าวกลายเป็นส่วนหนึ่งของเยอรมนีมาจนถึงสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 1จึงกลับคืนสู่ฝรั่งเศสตามสนธิสัญญาแวร์ซายที่เยอรมันถูกบังคับให้ลงนามหลังเป็นฝ่ายแพ้สงคราม
ความขัดแย้งเป็นผลมาจากความตึงเครียดที่ดำเนินมาเป็นเวลาหลายปีระหว่างสองมหาอำนาจที่ในที่สุดก็ปะทุขึ้นเป็นสงคราม ที่มีสาเหตุมาจากกรณีของผู้มีสิทธิของราชวงศ์โฮเฮนโซลเลิร์นในราชบัลลังก์สเปนที่ว่างลงหลังจากการโค่นราชบัลลังก์ของสมเด็จพระราชินีนาถอิซาเบลที่ 2 แห่งสเปน ในปี 1868 ความขัดแย้งในที่สุดก็นำไปสู่การประกาศสงครามของฝรั่งเศสเฉพาะต่อปรัสเซียเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 1870 แต่รัฐเยอรมันอื่นเข้าร่วมสนับสนุนฝ่ายปรัสเซีย
ความมีประสิทธิภาพของกองกำลังปรัสเซียและเยอรมันเห็นได้ชัดไม่นานหลังจากการเริ่มสงคราม ที่บางส่วนมาจากระบบการขนส่งทางรถไฟและการผลิดอาวุธจากเหล็กกล้าที่มีคุณภาพสูง ปรัสเซียมีระบบการขนส่งทางรถไฟที่หนาแน่นเป็นที่สี่ในโลก ฝรั่งเศสเป็นที่ห้า[8] ชัยชนะอันรวดเร็วติดต่อกันของปรัสเซียและเยอรมนีทางด้านตะวันออกของฝรั่งเศสเกิดขึ้นในยุทธการซีดาน ที่นโปเลียนที่ 3 และกองทัพถูกจับได้เมื่อวันที่ 2 กันยายน แต่กระนั้นก็ไม่ได้เป็นการยุติสงคราม เมื่อสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3 ได้รับการประกาศก่อตั้งขึ้นในปารีสเมื่อวันที่ 4 กันยายน ค.ศ. 1870 ฝรั่งเศสจึงดำเนินการต่อต้านต่อไปภายใต้การนำของอดอล์ฟ ตีแยร์ส และรัฐบาลชุดใหม่
กองทัพเยอรมันใช้เวลาในการรณรงค์เป็นเวลากว่าห้าเดือนในการได้รับชัยชนะต่อกองทหารฝรั่งเศสที่เกณฑ์มาใหม่ในชัยชนะที่ได้รับหลายครั้งทางตอนเหนือของฝรั่งเศส หลังจากการล้อมกรุงปารีสอยู่เป็นเวลานานปารีสก็เสียกรุงเมื่อวันที่ 28 มกราคม 1871 การล้อมครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีการใช้อาวุธต่อต้านอากาศยานเป็นครั้งแรก สิบวันก่อนหน้านั้นรัฐเยอรมันก็ได้ประกาศการรวมตัวภายใต้กษัตริย์แห่งปรัสเซียเป็นรัฐชาติจักรวรรดิเยอรมัน มีการลงนามสนธิสัญญาแฟรงก์เฟิร์ตเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม 1871
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Howard, Michael (1991). The Franco-Prussian War: The German Invasion of France 1870–1871. Routledge. p. 39. ISBN 0-415-26671-8.
- ↑ Howard(1991). p. 39
- ↑ Wawro(2003), p. 42.
- ↑ Nolte, Frédérick (1884). L'Europe militaire et diplomatique au dix-neuvième siècle, 1815-1884. E. Plon, Nourrit et ce. p. 527.
- ↑ Nolte(1884). pp. 526-527
- ↑ Micheal Clodfelter: Warfare and armed conflicts: a statistical reference to casualty and other figures, 1500-2000. Jefferson, NC, 2002 (2nd ed.), ISBN 0-7864-1204-6, p. 210
- ↑ Taithe, Bertrand (2001). Citizenship and Wars: France in Turmoil 1056-1871. Routledge.
- ↑ In Supplying War: Logistics from Wallenstein to Patton (1977), Martin van Creveld argues that the significance of Moltke's use of railways has been somewhat exaggerated:
There is no doubt that the German siege and bombardment of Paris, involving as they did the concentration in a small space of very large masses of men and heavy expenditure of artillery ammunition, would have been wholly impossible without the railways. Also, the view that the German use of the railways to deploy their forces at the opening of the campaign as a supreme masterpiece of the military art is amply justified, though we have seen that this triumph was only achieved at the cost of disrupting the train apparatus before the war against France even got under way. Between these two phases of the struggle, however, the railways do not seem to have played a very important role, partly because of difficulties with the lines themselves and partly because of the impossibility of keeping the railheads within a reasonable distance of the advancing troops. Most surprising, however, is the fact that none of this had much influence on the course of operations, or indeed caused Moltke any great concern... (p.96)
ดูเพิ่ม[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Franco-Prussian War |
- La guerre de 1870-1871 en images
- Postcards from the Franco-German War 1870/71
- Texts and documents about German-French relations and an essay on the Franco-German war
- Monuments of the Franco-German war (อังกฤษ)
- Information and maps on the battles of Wissembourg, Woerth and Gravelotte
| ||||||||||||||||||||||||||
บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์
