ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วลาดีมีร์ ปูติน"

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
BotKung (คุย | ส่วนร่วม)
บอต
การแก้ไข 434,714 ครั้ง
ล เก็บกวาดบทความด้วยบอต
บรรทัด 82: บรรทัด 82:
[[ดมีตรี เมดเวเดฟ]]แล้วก็ตาม แต่ปูตินก็ยังคงมีอำนาจและได้รับความนิยมอยู่<ref> {{cite web |url=http://www.economist.com/world/europe/displaystory.cfm?story_id=11708197|title=The odd couple|publisher=The Economist |date=2008-07-10}}เรียกข้อมูลวันที่ 2008-07-13 {{en icon}}</ref>
[[ดมีตรี เมดเวเดฟ]]แล้วก็ตาม แต่ปูตินก็ยังคงมีอำนาจและได้รับความนิยมอยู่<ref> {{cite web |url=http://www.economist.com/world/europe/displaystory.cfm?story_id=11708197|title=The odd couple|publisher=The Economist |date=2008-07-10}}เรียกข้อมูลวันที่ 2008-07-13 {{en icon}}</ref>


⚫
เจ้าหน้าความมั่นคง ต่อมาไปทำงานเป็นระยะเวลาสั้นๆที่กรมหลักที่สองแห่งคณะกรรมการความมั่นคงแห่งรัฐ (หน่วยราชการลับฝ่ายโต้ตอบ) ก่อนที่ต่อมาจะย้ายไปยังกรมหลักที่หนึ่งฯ ซึ่งเขามีหน้าที่ที่จะต้องเฝ้าจับตามองชาวต่างประเทศและเจ้าหน้าที่กงสุลในเลนินกราด<ref name=sakwa_pp8-9>{{harv|Sakwa|2008|pp=8–9}}</ref><ref name=hoffman>{{cite news|first=David|last=Hoffman|url=http://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/russiagov/putin.htm|title=Putin's Career Rooted in Russia's KGB|work=The Washington Post|date=30 January 2000}}</ref>
== เจ้าหน้าความมั่นคง ==
⚫
ปูตินเริ่มการทำงานในหน่วยเคเกเบ (KGB) ในปี 1975 เมื่อจบการศึกษา โดยเข้ารับการฝึกฝนเป็นเวลาหนึ่งปีที่ โรงเรียนเคเกเบในออตา [[เลนินกราด]] อย่างไรก็ตาม ในรายงานการประเมินผลจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วยได้ระบุว่าปูตินนั้นมีข้อบกพร่อง ว่าเขานั้นเป็นคนไม่เข้าสังคมและมีสัญชาติญาณต่อภัยอันตรายต่ำ<ref>http://www.newstatesman.com/2015/10/ruthlessness-vladimir-putin-0</ref> ต่อมาไปทำงานเป็นระยะเวลาสั้นๆที่กรมหลักที่สองแห่งคณะกรรมการความมั่นคงแห่งรัฐ (หน่วยราชการลับฝ่ายโต้ตอบ) ก่อนที่ต่อมาจะย้ายไปยังกรมหลักที่หนึ่งฯ ซึ่งเขามีหน้าที่ที่จะต้องเฝ้าจับตามองชาวต่างประเทศและเจ้าหน้าที่กงสุลในเลนินกราด<ref name=sakwa_pp8-9>{{harv|Sakwa|2008|pp=8–9}}</ref><ref name=hoffman>{{cite news|first=David|last=Hoffman|url=http://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/russiagov/putin.htm|title=Putin's Career Rooted in Russia's KGB|work=The Washington Post|date=30 January 2000}}</ref>


[[ไฟล์:Vladimir Putin in KGB uniform.jpg|150px|thumb|left|ปูตินในเครื่องแบบ KGB]]
[[ไฟล์:Vladimir Putin in KGB uniform.jpg|150px|thumb|left|ปูตินในเครื่องแบบ KGB]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:51, 5 มกราคม 2559

วลาดีมีร์ ปูติน
Владимир Путин
ภาพครึ่งตัวทางการของปูติน
ประธานาธิบดีรัสเซีย
เริ่มดำรงตำแหน่ง
7 พฤษภาคม 2012
นายกรัฐมนตรีดมีตรี เมดเวเดฟ
ก่อนหน้าดมีตรี เมดเวเดฟ
ดำรงตำแหน่ง
31 ธันวาคม 1999 – 7 พฤษภาคม 2008
ก่อนหน้าบอริส เยลต์ซิน
ถัดไปดมีตรี เมดเวเดฟ
นายกรัฐมนตรีรัสเซีย
ดำรงตำแหน่ง
9 สิงหาคม 1999 – 7 พฤษภาคม 2000
ประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซิน
ก่อนหน้าเซียร์เกย์ สเตปาชิน
ถัดไปมิฮาอิล คัสยานอฟ
ดำรงตำแหน่ง
8 พฤษภาคม 2008 – 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2012
ประธานาธิบดีดมีตรี เมดเวเดฟ
ก่อนหน้าวิคตอร์ ซุบคอฟ
ถัดไปดมีตรี เมดเวเดฟ
เลขาธิการสภาความมั่นคง
ดำรงตำแหน่ง
9 มีนาคม 1999 – 9 สิงหาคม 1999
ประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซิน
ก่อนหน้านีโคเลย์ บอร์ดูชา
ถัดไปเชียร์เกย์ อีวานอฟ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด (1952-10-07) 7 ตุลาคม ค.ศ. 1952 (71 ปี)
เลนินกราด สหภาพโซเวียต
ศาสนารัสเซียออร์โธด็อกซ์
คู่สมรสลุดมีลา ปูตินา (1983 - 2014)
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ สหภาพโซเวียต
สังกัดKGB
ประจำการค.ศ. 1975–1991
ยศ พันโท

วลาดีมีร์ วลาดีมีโรวิช ปูติน (รัสเซีย: Владимир Владимирович Путин; อังกฤษ: Vladimir Vladimirovich Putin, เกิด 7 ตุลาคม พ.ศ. 2495) เป็นนักการเมืองรัสเซียผู้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐรัสเซียคนที่สี่และคนปัจจุบัน เช่นเดียวกับประธานพรรคยูไนเต็ดรัสเซียและประธานสภารัฐมนตรีสหภาพรัสเซียและเบลารุส เขารักษาการตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2542 เมื่อประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซินลาออกจากตำแหน่งในการเคลื่อนไหวอันน่าประหลาดใจ ปูตินชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดี พ.ศ. 2543 และใน พ.ศ. 2547 เขาได้รับเลือกตั้งกลับมาเป็นสมัยที่สอง ซึ่งเขาดำรงตำแหน่งถึงวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2551

เพราะถูกจำกัดสมัยการดำรงตำแหน่งตามรัฐธรรมนูญ ปูตินจึงไม่มีสิทธิลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสมัยที่สาม หลังชัยชนะของผู้สืบทอดเขา ดมีตรี เมดเวเดฟ ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี พ.ศ. 2551 เมดเวเดฟได้เสนอชื่อปูตินเป็นนายกรัฐมนตรีของรัสเซีย ปูตินดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2554 ปูตินและเมดเวเดฟตกลงกันว่าปูตินจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสมัยที่สามไม่ติดต่อกันในการเลือกตั้งประธานาธิบดีรัสเซีย พ.ศ. 2555 ซึ่งเขาชนะรอบแรกเมื่อวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2555[1][2]

ปูตินได้รับชื่อเสียงว่านำพาเสถียรภาพทางการเมือง[3] ระหว่างการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา เศรษฐกิจรัสเซียเติบโตขึ้นเก้าปีต่อเนื่อง โดยเห็นจีดีพีเพิ่มขึ้น 72% โดยความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ (หกเท่าในราคาตลาด)[4][5] ความยากจนลดลงมากกว่า 50%[6][7][8] และค่าจ้างรายเดือนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจาก 80 เป็น 640 ดอลลาร์สหรัฐ[4][9][10] ความสำเร็จนี้คาดว่ามาจากการจัดการเศรษฐกิจมหภาค การปฏิรูปนโยบายการคลังอย่างสำคัญและประจวบกับราคาน้ำมันที่สูง การไหลบ่าเข้ามาของทุนและการเข้าถึงเงินทุนภายนอกราคาถูกเพิ่มขึ้นอย่างเฉียบพลัน[11] ซึ่งนักวิเคราะห์อธิบายว่า น่าประทับใจ[12][13]

ระหว่างดำรงตำแหน่ง ปูตินผ่านกฎหมายปฏิรูปขั้นพื้นฐานหลายฉบับ รวมทั้งภาษีเงินได้อัตราเดียว การลดภาษีกำไร และประมวลที่ดินและกฎหมายใหม่[12][14] เขาทุ่มเทความพยายามอย่างมากในการพัฒนานโยบายพลังงานของรัสเซีย โดยยืนยันตำแหน่งของรัฐเซียเป็นอภิมหาอำนาจด้านพลังงาน[15][16] ซึ่งรวมถึงการฟื้นฟูอุตสาหกรรมนิวเคลียร์ในประเทศและการริเริ่มการก่อสร้างท่อส่งออกหลักหลายแห่ง รวมทั้งเอสโปและนอร์ดสตรีม เช่นเดียวกับเมกะโปรเจกต์อื่น ๆ ในรัสเซีย

ขณะที่การปฏิรูปและพฤติการณ์หลายอย่างระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีถูกวิจารณ์โดยผู้สังเกตการณ์ตะวันตกและผู้ต่อต้านภายในประเทศว่าไม่เป็นประชาธิปไตย[17] การดูแลการฟื้นฟูระเบียบและเสถียรภาพของปูตินทำให้เขาได้รับความนิยมในสังคมรัสเซีย ปูตินมักสนับสนุนภาพลักษณ์ชายทรหดในสื่อ โดยแสดงความสามารถทางกายของเขาและเข้าร่วมในกิจกรรมวิสามัญหรืออันตราย เช่น กีฬาเอกซ์ตรีมและปฏิสัมพันธ์กับสัตว์ป่า[18] ปูตินเป็นนักยูโดและนักกีฬาแซมโบ เคยเป็นแชมป์เลนินกราดสมัยวัยเยาว์ ปูตินมีส่วนสำคัญในการพัฒนากีฬารัสเซีย ที่โดดเด่นคือ ช่วยให้นครโซชีชนะการประกวดเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2014

ประวัติ

วลาดิมีร์ สปีรีโดโนวิช ปูติน ผู้เป็นบิดา

วลาดีมีร์ ปูตินในวัยเด็ก เป็นช่วงที่หนังสายลับได้รับความนิยมจึงเป็นการสร้างแรงบันดาลใจให้กับปูติน ในสมัยนั้นมีอาชีพอยู่เพียงสองประเภทที่สามารถเป็นสายลับได้คือต้องเป็นทหารหรือจบนิติศาสตร์

วลาดีมีร์ ปูตินได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก สาขานิติศาสตร์ จบมาเขาได้ทำงานกับหน่วยสายลับได้ประจำหน่วยข่าวกรองสายลับและได้ถูกส่งไปประจำที่เยอรมนีตะวันออกในสมัยที่ยังไม่รวมประเทศ แต่ต่อมาสหภาพโซเวียตล่มสลาย เขาจึงลาออกจากเคจีบี แล้วกลับไปอยู่กับอาจารย์ที่ชื่อว่า ดร. อนาโตลี ซับซัค และช่วยหาเสียงจน ดร. อนาโตลี ซับซัคได้เป็นผู้ว่าการกรุงเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เมื่อ ดร.อนาโตลี ซับซัค ไม่ได้รับเลือกตั้ง โดนข้อหาข้อทุจริต แล้วปูตินเป็นลูกศิษย์ที่ไม่ยอมทิ้งอาจารย์ไป ได้หาข้อมูลมาช่วยอาจารย์จนพ้นความผิด

ต่อมาเพื่อนร่วมรุ่นมาชวนปูตินไปทำงานในทำเนียบประธานาธิบดีเยลซินในกรุงมอสโก จึงได้รับแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีสมัยบอริส เยลซิน เป็นประธานาธิบดี ต่อมา บอริส เยลซิน ได้ลาออกแล้วให้ปูตินมารักษาการณ์แทน แล้วปูตินก็ได้สมัครรับเลือกตั้งประธานาธิบดี และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีคนที่ 2 ของรัสเซีย เพราะบอริส เยลซินเป็นคนแนะนำ ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ในวันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2547

ต่อมา เดือนธันวาคม พ.ศ. 2550 นิตยสารไทม์ได้เลือกให้เขาเป็นบุคคลแห่งปี 2550 ด้วยเหตุผลว่าเขามีความเป็นผู้นำซึ่งเปลี่ยนความวุ่นวายในรัสเซียให้มีเสถียรภาพมากยิ่งขึ้น โดยนิตยสารไทมส์ ได้ขนานนามแก่ปูตินว่าเป็น "ซาร์แห่งรัสเซียใหม่" แม้ว่าปูตินจะสละตำแหน่งประธานาธิบดีให้แก่ ดมีตรี เมดเวเดฟแล้วก็ตาม แต่ปูตินก็ยังคงมีอำนาจและได้รับความนิยมอยู่[19] 

เจ้าหน้าความมั่นคง ต่อมาไปทำงานเป็นระยะเวลาสั้นๆที่กรมหลักที่สองแห่งคณะกรรมการความมั่นคงแห่งรัฐ (หน่วยราชการลับฝ่ายโต้ตอบ) ก่อนที่ต่อมาจะย้ายไปยังกรมหลักที่หนึ่งฯ ซึ่งเขามีหน้าที่ที่จะต้องเฝ้าจับตามองชาวต่างประเทศและเจ้าหน้าที่กงสุลในเลนินกราด[20][21]
ปูตินในเครื่องแบบ KGB

ระหว่างปี 1985 ถึง 1990 ปูตินได้เป็นเจ้าหน้าที่ KGB ที่ประจำการในเดรสเดิน เยอรมนีตะวันออก ในช่วงนั้น ปูตินได้ถูกมอบหมายให้สังกัดกรม S: หน่วยข่าวกรองและราชการลับสิ่งผิดกฎหมาย และเพื่อปกปิดตัวตนของเขา เบื้องบนจึงได้ระบุให้เขามีอาชีพเป็นล่าม หนึ่งในงานของปูตินคือการทำงานร่วมกับกระทรวงความมั่นคงแห่งรัฐของเยอรมนีตะวันออก ในการติดตามและสรรหาชาวต่างประเทศในเดรสเดินเพื่อรับเข้าเป็นบุคลากร คนที่เขาหาได้ส่วนมากมักจะเป็นคนที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเทคนิคแห่งเดรสเดินเป็นซะส่วนใหญ่ จุดประสงค์การสรรหาคนก็เพื่อส่งคนเหล่านี้ไปเป็นสายลับในสหรัฐอเมริกา จากการที่เขาใช้ชีวิตอยู่ในเยอรมนีถึง 15 ปีนี้เองทำให้ปูตินสามารถพูดภาษาเยอรมันได้อย่างคล่องแคล่ว

เมื่อกำแพงเบอร์ลินพังทลายลง มีนักสิทธิมนุษยชนเดินขบวนประท้วงมายังอาคารของ KGB ในเบอร์ลิน ปูตินได้เผาทำลายเอกสารของ KGB และยื่นขอคำสั่งเร่งด่วนไปยังผู้บังคับบัญชาในกรุงมอสโก ซึ่งเขาก็ได้กล่าวถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นว่า "มอสโกได้แต่เงียบ"[22] เมื่อรัฐบาลเยอรมนีตะวันออกล่มสลาย ปูตินก็ถูกเรียกตัวกลับไปอยู่ที่เลนินกราดในสหภาพโซเวียต ที่ซึ่งในปี 1991 เขาได้คั่วตำแหน่งในภาควิชากิจการต่างประเทศของมหาวิทยาลัยเลนินกราด ตามบันทึกของรองอธิการบดี ยูรี มอลคานอฟ[21] ด้วยตำแหน่งใหม่นี้ ปูติดคอยจับตามองเหล่านักศึกษาที่มีแววเพื่อเฟ้นหาคนเข้าสังกัด และในช่วงนี้เองที่เขาได้พบกับ อนาโตลี ซ็อบจัก ซึ่งเป็นอดีตอาจารย์ของเขาอีกครั้งซึ่งกำลังดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรีเลนินกราด

ปูตินลาออกจากการเป็นเจ้าหน้าที่ด้านความมั่นคงขณะดำรงยศ พันโท ในวันที่ 20 สิงหาคม 1991[23] วันที่สองระหว่างความพยายามรัฐประหารเพื่อล้มล้างรัฐบาลของประธานาธิบดี มีฮาอิล กอร์บาชอฟ[24] ซึ่งหน่วย KGB ก็ร่วมสนับสนุนการรัฐประหาร ปูตินได้อธิบายเหตุผลการลาออกของเขาว่า "ทันทีที่รัฐประหารเริ่มขึ้น ผมก็ติดสินใจทันทีว่าจะอยู่ข้างไหน" และในปี 1999 ปูตินก็ได้อธิบายว่าลัทธิคอมมิวนิสต์นั้นเป็น "ทางตันที่ไกลจากกระแสหลักของความศิวิไลซ์"[25]

งานการเมือง

นครเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก 1990–96

ในเดือนพฤษภาคม 1990 ปูตินได้รับแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาด้านกิจการต่างประเทศของนายกเทศมนตรีอนาโตลี ซ็อบจัก ต่อมาในเดือนมิถุนายน 1991 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการความสัมพันธ์ภายนอกประจำสำนักนายกเทศมนตรีนครเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก รับผิดชอบงานพัฒนาความสัมพันธ์กับต่างประเทศและการลงทุนจากต่างชาติ[26] ในคณะกรรมการที่มีเขาเป็นประธานนี้ ปูตินได้เปิดโอกาสให้บุคคลจากภาคธุรกิจเข้ามาร่วมเป็นกรรมการ ในเดือนมีนาคม 1994 ปูตินได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานคนที่หนึ่งของฝ่ายบริหารเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ต่อมาในเดือนพฤษภาคม 1995 ปูตินได้บริหารสาขาของพรรคบ้านของเราคือรัสเซีย (Our Home Is Russia) ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ซึ่งเป็นพรรคการเมืองฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลที่ก่อตั้งโดยนายกรัฐมนตรี วีกเตอร์ เชอร์โนมีร์ดีน ซึ่งในฤดูร้อนของปีเดียวกันนั้น ปูตินได้เป็นทำหน้าที่จัดการนโยบายหาเสียงในการเลือกตั้งของพรรคฯ ปูตินเป็นหัวหน้าสาขาของพรรคบ้านของเราคือรัสเซียประจำเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กจนถึงเดือนมิถุนายน 1997[27]

อ้างอิง

ประธานาธิบดีปูตินในห้องนักบินของเครื่องบินทิ้งระเบิด ตู-160 ก่อนทะยานขึ้น, ค.ศ. 2005
  1. ↑ Putin Hails Vote Victory, Opponents Cry Foul RIAN
  2. ↑ "Elections in Russia: World Awaits for Putin to Reclaim the Kremlin". The World Reporter. March 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-03. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  3. ↑ Krone-Schmalz, Gabriele (2008). "Der Präsident". Was passiert in Russland? (ภาษาGerman) (4 ed.). München: F.A. Herbig. ISBN 9783776625257.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
  4. ↑ 4.0 4.1 "Russians weigh Putin's protégé". Moscow. Associated Press. 3 May 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-12-29.
  5. ↑ GDP of Russia from 1992 to 2007 International Monetary Fund Retrieved on 12 May 2008
  6. ↑ Putin’s Eight Years Kommersant Retrieved on 4 May 2008
  7. ↑ Russia’s economy under Vladimir Putin: achievements and failures RIA Novosti Retrieved on 1 May 2008
  8. ↑ Putin’s Economy – Eight Years On. Russia Profile, 15 August 2007. Retrieved on 23 April 2008
  9. ↑ Putin visions new development plans for Russia China Economic Information Service Retrieved on 2008-05-08.
  10. ↑ "RUSSIA AVERAGE MONTHLY ACCRUED WAGES OF EMPLOYEES". Russia's Federal State Statistics Service.
  11. ↑ "Russian Economic Report" (PDF). World Bank. November 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-11-12.
  12. ↑ 12.0 12.1 "The Putin Paradox". Americanprogress.org. 2004-06-24. สืบค้นเมื่อ 2010-03-02.
  13. ↑ Rutland, Peter (2005). "Putin's Economic Record". ใน White, Gitelman, Sakwa (บ.ก.). Developments in Russian Politics. Vol. 6. Duke University Press. ISBN 0822335220.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: editors list (ลิงก์)
  14. ↑ Sharlet, Robert (2005). "In Search of the Rule of Law". ใน White, Gitelman, Sakwa (บ.ก.). Developments in Russian Politics. Vol. 6. Duke University Press. ISBN 0822335220.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: editors list (ลิงก์)
  15. ↑ Russia, China in Deal On Refinery, Not Gas by Jacob Gronholt-Pedersen. Wall Street Journal, Sept 22, 2010
  16. ↑ Did A New Pipeline Just Make Russia The Most Important Energy Superpower By Far by Graham Winfrey. Business Insider, 6 Jan 2010
  17. ↑ Treisman, D. "Is Russia's Experiment with Democracy Over?". UCLA International Institute. สืบค้นเมื่อ 31 Dec. 2007. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  18. ↑ Putin Bolsters Tough Guy Image With Shirtless Photos. Abcnews.go.com (2009-08-05). Retrieved on 2011-09-25.
  19. ↑ "The odd couple". The Economist. 2008-07-10.เรียกข้อมูลวันที่ 2008-07-13 (อังกฤษ)
  20. ↑ (Sakwa 2008, pp. 8–9)
  21. ↑ 21.0 21.1 Hoffman, David (30 January 2000). "Putin's Career Rooted in Russia's KGB". The Washington Post.
  22. ↑ "Vladimir Putin, The Imperialist". Time. 10 December 2014. สืบค้นเมื่อ 11 December 2014.
  23. ↑ Sakwa, Richard (2007). Putin : Russia's Choice (2nd ed.). Abingdon, Oxon: Routledge. p. 10. ISBN 9780415407656. สืบค้นเมื่อ 11 June 2012.
  24. ↑ R. Sakwa Putin: Russia's Choice, pp. 10–11
  25. ↑ Remick, David. "Watching the Eclipse". The New Yorker (11 August 2014). สืบค้นเมื่อ 3 August 2014.
  26. ↑ Archived กุมภาพันธ์ 21, 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  27. ↑ Владимир Путин: от ассистента Собчака до и.о. премьера (ภาษาRussian). GAZETA.RU.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
ก่อนหน้า วลาดีมีร์ ปูติน ถัดไป
ดมีตรี เมดเวเดฟ ประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐรัสเซีย
(สมัยที่ 2: พ.ศ. 2555 - ปัจจุบัน) 		อยู่ในวาระ
บอริส เยลต์ซิน ประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐรัสเซีย
(สมัยที่ 1: พ.ศ. 2542 - 2551) 		ดมีตรี เมดเวเดฟ
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=วลาดีมีร์_ปูติน&oldid=6283570"