ชาร์ล มีแชล

ชาร์ล มีแชล
ชาร์ล มีแชล
ประธานคณะมนตรียุโรป
	อยู่ในวาระ
	เริ่มดำรงตำแหน่ง ; 1 ธันวาคม ค.ศ. 2019
ก่อนหน้า	ดอนัลต์ ตุสก์
นายกรัฐมนตรีเบลเยียมคนที่ 51
	ดำรงตำแหน่ง; 11 ตุลาคม ค.ศ. 2014 – 27 ตุลาคม ค.ศ. 2019
กษัตริย์	สมเด็จพระราชาธิบดีฟีลิป
ก่อนหน้า	เอลีโย ดี รูโป
ถัดไป	ซอฟี วีลแม็ส
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ชาร์ล อีฟว์ ฌ็อง กีแลน มีแชล; 21 ธันวาคม ค.ศ. 1975 (47 ปี); นามูร์ เบลเยียม
พรรค	ขบวนการปฏิรูป
คู่อาศัย	Amélie Derbaudrenghien
บุตร	2 คน
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยเสรีบรัสเซลส์; มหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัม

ชาร์ล อีฟว์ ฌ็อง กีแลน มีแชล (ฝรั่งเศส: Charles Yves Jean Ghislaine Michel) เป็นนักการเมืองชาวเบลเยียมซึ่งในปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นประธานคณะมนตรียุโรป มีแชลเคยดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเบลเยียมระหว่าง ค.ศ. 2014–2019

มีแชลเป็นรัฐมนตรีความร่วมมือเพื่อการพัฒนาใน ค.ศ. 2007 จนกระทั่งได้รับเลือกตั้งเป็นหัวหน้าขบวนการปฏิรูปซึ่งเป็นพรรคเสรีนิยมฝรั่งเศสในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 ซึ่งเขาสามารถทำคะแนนเป็นอันดับสามในสภาผู้แทนราษฎรในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2014 โดยภายหลังจากการต่อรองเพื่อจัดตั้งรัฐบาลพรรคร่วมฯ มีแชลได้รับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจากความร่วมมือระหว่างพรรคร่วมรัฐบาลระหว่างขบวนการปฏิรูป-พันธมิตรเฟลมิชใหม่-โอเปิน เฟเอลเด-ประชาธิปไตยคริสเตียนและเฟลมิช โดยได้ถวายสัตย์ปฏิญาณเป็นนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 11 ตุลาคม ค.ศ. 2014 นับเป็นนายกรัฐมนตรีที่อายุน้อยที่สุดของเบลเยียมตั้งแต่ ค.ศ. 1845

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2018 รัฐบาลผสมของมีแชลสิ้นสุดลงภายหลังจากความขัดแย้งภายในพรรคร่วมรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องข้อตกลงระหว่างประเทศเพื่อการย้ายถิ่น ซึ่งเป็นเหตุให้พรรคพันธมิตรเฟลมิชใหม่ถอนตัวจากพรรคร่วมรัฐบาล มีแชลจึงขอลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แต่ยังคงเป็นรักษาการนายกรัฐมนตรีต่อไป^[1]

ในการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2019 ขบวนการปฏิรูปได้รับคะแนนเสียงลดลงโดยมีแชลยังคงรับหน้าที่เป็นรักษาการนายกรัฐมนตรีในระหว่างการจัดตั้งรัฐบาลของพรรคร่วมรัฐบาล ต่อมาในวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 คณะมนตรียุโรปได้ออกเสียงเลือกมีแชลเป็นประธานคณะมนตรียุโรปคนใหม่ โดยรับหน้าที่ต่อจากดอนัลต์ ตุสก์ เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 2019 โดยเริ่มต้นสมัยเมื่อ 1 ธันวาคม อย่างเป็นทางการ^[2]^[3]

งานด้านการเมือง[แก้]

มีแชลได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรใน ค.ศ 1999 ในเขตจังหวัดวอลลูนบราบันต์ซึ่งเป็นเหมือนที่มั่นสำคัญของขบวนการปฏิรูป

ใน ค.ศ. 2000 เขาได้รับเลือกเป็นรัฐมนตรีมหาดไทยในรัฐบาลวอลลูนในขณะที่เขามีอายุเพียง 25 ปี กลายเป็นรัฐมนตรีในการปกครองส่วนภูมิภาคที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เบลเยียม^[4] ในส่วนของการเมืองระดับท้องถิ่น มีแชลได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาเมืองวาฟวร์ใน ค.ศ. 2000 และใน ค.ศ 2006 ได้กลายเป็นนายกเทศมนตรีของเมือง

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2007 มีแชลได้รับเลือกเป็นรัฐมนตรีความร่วมมือเพื่อการพัฒนาในรัฐบาลเฟอร์โฮฟสตัต 3 และต่อเนื่องในรัฐบาลเลอแตร์ม 1, ฟัน โรมเปย 1 และ เลอแตร์ม 2^[5]

หลังจากความล้มเหลวในการเลือกตั้งท้องถิ่นใน ค.ศ. 2009 มีแชลเป็นหนึ่งในสมาชิกที่กดดันเรียกร้องให้ดีดีเย แร็นเดิร์ส หัวหน้าขบวนการปฏิรูป ลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบ ต่อมาพรรคก็ได้พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2010 แร็นเดิร์สจึงลาออกจากการเป็นหัวหน้าพรรค และมีแชลก็ได้ประกาศตัวเข้าชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรคแทน ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011 เขาได้รับเลือกเป็นหัวหน้าพรรค จึงได้ลาออกจากการเป็นรัฐมนตรี^[6]

อ้างอิง[แก้]

↑ Dunst, Charles. "Charles Michel to head Belgian caretaker government – POLITICO". Politico.eu. สืบค้นเมื่อ 2020-05-28.
↑ "Charles Michel takes over from Donald Tusk as President of the European Council". General Secretariat of the Council (ภาษาอังกฤษ). Press release. 29 November 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-11-30.{{cite web}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
↑ @eucopresident (29 November 2019). "It's time: I am handing over the #EUCO bell & this Twitter account to my friend @CharlesMichel. Best wishes, Mr President! Thank you all for accompanying me over the last 5 years! europa.eu/!Yd78Cd Don't worry, I will continue tweeting on @donaldtusk and @donaldtuskEPP" (ทวีต) – โดยทาง ทวิตเตอร์.
↑ "Charles Michel officiellement candidat à la présidence du MR". Le Vif. 13 December 2010.
↑ "20 March 2008 – Royal Orders. Government – Dismissals – Appointments" (PDF) (ภาษาดัตช์ และ ฝรั่งเศส). The Belgian Official Journal. 21 March 2008. pp. 3–4. สืบค้นเมื่อ 30 March 2008.
↑ "Michel vs. Reynders: waarom de MR elke keer wat anders zegt". De Morgen. 27 June 2014.

[1] Dunst, Charles. "Charles Michel to head Belgian caretaker government – POLITICO". Politico.eu. สืบค้นเมื่อ 2020-05-28.

[29-11-19_press_release-2] "Charles Michel takes over from Donald Tusk as President of the European Council". General Secretariat of the Council (ภาษาอังกฤษ). Press release. 29 November 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-11-30.{{cite web}}: CS1 maint: others (ลิงก์)

[EUCOpres-3] @eucopresident (29 November 2019). "It's time: I am handing over the #EUCO bell & this Twitter account to my friend @CharlesMichel. Best wishes, Mr President! Thank you all for accompanying me over the last 5 years! europa.eu/!Yd78Cd Don't worry, I will continue tweeting on @donaldtusk and @donaldtuskEPP" (ทวีต) – โดยทาง ทวิตเตอร์.

[4] "Charles Michel officiellement candidat à la présidence du MR". Le Vif. 13 December 2010.

[5] "20 March 2008 – Royal Orders. Government – Dismissals – Appointments" (PDF) (ภาษาดัตช์ และ ฝรั่งเศส). The Belgian Official Journal. 21 March 2008. pp. 3–4. สืบค้นเมื่อ 30 March 2008.

[6] "Michel vs. Reynders: waarom de MR elke keer wat anders zegt". De Morgen. 27 June 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]