ชาร์ล มีแชล
 |
| ชาร์ล มีแชล | |
|---|---|
_(cropped).jpg)
| |
| ประธานคณะมนตรียุโรป | |
| อยู่ในวาระ | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 1 ธันวาคม ค.ศ. 2019 | |
| ก่อนหน้า | ดอนัลต์ ตุสก์ |
| นายกรัฐมนตรีเบลเยียมคนที่ 51 | |
| ดำรงตำแหน่ง 11 ตุลาคม ค.ศ. 2014 – 27 ตุลาคม ค.ศ. 2019 | |
| กษัตริย์ | สมเด็จพระราชาธิบดีฟีลิป |
| ก่อนหน้า | เอลีโย ดี รูโป |
| ถัดไป | ซอฟี วีลแม็ส |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ชาร์ล อีฟว์ ฌ็อง กีแลน มีแชล 21 ธันวาคม ค.ศ. 1975 นามูร์ เบลเยียม |
| พรรค | ขบวนการปฏิรูป |
| คู่อาศัย | Amélie Derbaudrenghien |
| บุตร | 2 คน |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยเสรีบรัสเซลส์ มหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัม |
ชาร์ล อีฟว์ ฌ็อง กีแลน มีแชล (ฝรั่งเศส: Charles Yves Jean Ghislaine Michel) เป็นนักการเมืองชาวเบลเยียมซึ่งในปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นประธานคณะมนตรียุโรป มีแชลเคยดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเบลเยียมระหว่าง ค.ศ. 2014–2019
มีแชลเป็นรัฐมนตรีความร่วมมือเพื่อการพัฒนาใน ค.ศ. 2007 จนกระทั่งได้รับเลือกตั้งเป็นหัวหน้าขบวนการปฏิรูปซึ่งเป็นพรรคเสรีนิยมฝรั่งเศสในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 ซึ่งเขาสามารถทำคะแนนเป็นอันดับสามในสภาผู้แทนราษฎรในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2014 โดยภายหลังจากการต่อรองเพื่อจัดตั้งรัฐบาลพรรคร่วมฯ มีแชลได้รับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจากความร่วมมือระหว่างพรรคร่วมรัฐบาลระหว่างขบวนการปฏิรูป-พันธมิตรเฟลมิชใหม่-โอเปิน เฟเอลเด-ประชาธิปไตยคริสเตียนและเฟลมิช โดยได้ถวายสัตย์ปฏิญาณเป็นนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 11 ตุลาคม ค.ศ. 2014 นับเป็นนายกรัฐมนตรีที่อายุน้อยที่สุดของเบลเยียมตั้งแต่ ค.ศ. 1845
ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2018 รัฐบาลผสมของมีแชลสิ้นสุดลงภายหลังจากความขัดแย้งภายในพรรคร่วมรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องข้อตกลงระหว่างประเทศเพื่อการย้ายถิ่น ซึ่งเป็นเหตุให้พรรคพันธมิตรเฟลมิชใหม่ถอนตัวจากพรรคร่วมรัฐบาล มีแชลจึงขอลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แต่ยังคงเป็นรักษาการนายกรัฐมนตรีต่อไป[1]
ในการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2019 ขบวนการปฏิรูปได้รับคะแนนเสียงลดลงโดยมีแชลยังคงรับหน้าที่เป็นรักษาการนายกรัฐมนตรีในระหว่างการจัดตั้งรัฐบาลของพรรคร่วมรัฐบาล ต่อมาในวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 คณะมนตรียุโรปได้ออกเสียงเลือกมีแชลเป็นประธานคณะมนตรียุโรปคนใหม่ โดยรับหน้าที่ต่อจากดอนัลต์ ตุสก์ เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 2019 โดยเริ่มต้นสมัยเมื่อ 1 ธันวาคม อย่างเป็นทางการ[2][3]
งานด้านการเมือง[แก้]
มีแชลได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรใน ค.ศ 1999 ในเขตจังหวัดวอลลูนบราบันต์ซึ่งเป็นเหมือนที่มั่นสำคัญของขบวนการปฏิรูป
ใน ค.ศ. 2000 เขาได้รับเลือกเป็นรัฐมนตรีมหาดไทยในรัฐบาลวอลลูนในขณะที่เขามีอายุเพียง 25 ปี กลายเป็นรัฐมนตรีในการปกครองส่วนภูมิภาคที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เบลเยียม[4] ในส่วนของการเมืองระดับท้องถิ่น มีแชลได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาเมืองวาฟวร์ใน ค.ศ. 2000 และใน ค.ศ 2006 ได้กลายเป็นนายกเทศมนตรีของเมือง
ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2007 มีแชลได้รับเลือกเป็นรัฐมนตรีความร่วมมือเพื่อการพัฒนาในรัฐบาลเฟอร์โฮฟสตัต 3 และต่อเนื่องในรัฐบาลเลอแตร์ม 1, ฟัน โรมเปย 1 และ เลอแตร์ม 2[5]
หลังจากความล้มเหลวในการเลือกตั้งท้องถิ่นใน ค.ศ. 2009 มีแชลเป็นหนึ่งในสมาชิกที่กดดันเรียกร้องให้ดีดีเย แร็นเดิร์ส หัวหน้าขบวนการปฏิรูป ลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบ ต่อมาพรรคก็ได้พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2010 แร็นเดิร์สจึงลาออกจากการเป็นหัวหน้าพรรค และมีแชลก็ได้ประกาศตัวเข้าชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรคแทน ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011 เขาได้รับเลือกเป็นหัวหน้าพรรค จึงได้ลาออกจากการเป็นรัฐมนตรี[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Dunst, Charles. "Charles Michel to head Belgian caretaker government – POLITICO". Politico.eu. สืบค้นเมื่อ 2020-05-28.
- ↑ "Charles Michel takes over from Donald Tusk as President of the European Council". General Secretariat of the Council (ภาษาอังกฤษ). Press release. 29 November 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-11-30.
{{cite web}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ @eucopresident (29 November 2019). "It's time: I am handing over the #EUCO bell & this Twitter account to my friend @CharlesMichel. Best wishes, Mr President! Thank you all for accompanying me over the last 5 years! europa.eu/!Yd78Cd Don't worry, I will continue tweeting on @donaldtusk and @donaldtuskEPP" (ทวีต) – โดยทาง ทวิตเตอร์.
- ↑ "Charles Michel officiellement candidat à la présidence du MR". Le Vif. 13 December 2010.
- ↑ "20 March 2008 – Royal Orders. Government – Dismissals – Appointments" (PDF) (ภาษาดัตช์ และ ฝรั่งเศส). The Belgian Official Journal. 21 March 2008. pp. 3–4. สืบค้นเมื่อ 30 March 2008.
- ↑ "Michel vs. Reynders: waarom de MR elke keer wat anders zegt". De Morgen. 27 June 2014.
|  | |
ผู้นำประเทศในกลุ่ม 7 | |
|---|---|
