ภาษาราชการของอินเดีย
 |
ประเทศอินเดียมีภาษาพูดที่แตกต่างกันมากมาย ในกลุ่มคนต่าง ๆ กัน มีภาษาอย่างน้อย 30 ภาษา รวมถึงภาษาย่อยอีก 2,000 ภาษาด้วย. รัฐธรรมนูญอินเดียได้กำหนดให้ภาษาฮินดีและภาษาอังกฤษ เป็นสองภาษาที่ใช้ในการติดต่อกับรัฐบาลกลาง นอกจากนี้ยังได้กำหนดภาษาอื่น 22 ภาษาเป็น ภาษากำหนด (scheduled languages) ซึ่งเป็นภาษาที่รัฐต่าง ๆ สามารถนำไปใช้สำหรบการปกครองได้ รวมถึงเป็นตัวกลางในการติดต่อระหว่างรัฐบาลกลางและรัฐบาลรัฐ รวมถึงข้อสอบสำหรับการบรรจุข้าราชการ
ตามที่ร่างไว้ ได้มีการยกเลิกฐานะของภาษาอังกฤษเป็น ภาษาราชการ (เทียบเท่ากับภาษาฮินดี) ในพ.ศ. 2508 ซึ่งหลังจากนั้น มีเจตนาให้ภาษาอังกฤษเป็น "ภาษาราชการเพิ่มเติม" (associate additional official language) ต่อไป จนกว่าจะมีคณะกรรมการที่ได้รับแต่งตั้งตัดสินใจให้เปลี่ยนเป็นภาษาฮินดี ตามการทบทวนตามระยะเวลาปกติ อย่างไรก็ดี เนื่องจากมีคำคัดค้านจากรัฐต่าง ๆ เช่น ทมิฬนาดู ซึ่งมีการเข้าถึงของภาษาฮินดีน้อยมาก จึงยังคงนิยมใช้ระบบ 2 ภาษา เนื่องจากมีอุตสาหกรรมเพิ่มเติมอย่างรวดเร็ว และอิทธิพลทางเศรษฐกิจโลกมากมาย ภาษาอังกฤษจึงยังคงนิยมใช้ในการติดต่อกันในรัฐบาลและชีวิตประจำวัน และแผนที่จะทดแทนภาษาอังกฤษได้มีการยกเลิกไปโดยปริยาย
ภาษาราชการ (รัฐบาลกลาง)[แก้]
- ภาษาฮินดี
- ภาษาอังกฤษ (ภาษาราชการเพิ่มเติม)
ภาษาราชการอื่น ๆ ของอินเดีย[แก้]
- ภาษากอนกานี (Konkani, ภาษาราชการของกัว)
- ภาษากันนาดา (Kannada, ภาษาราชการของรัฐกรณาฏกะ)
- ภาษาคุชราต (Gujarati, ภาษาราชการของดาดราและนครหเวลี ดามันและดีอู และคุชราต)
- ภาษาแคชเมียร์ (Kashmiri)
- ภาษาโดกรี (Dogri, ภาษาราชการของรัฐชัมมูและกัศมีร์)
- ภาษาเตลูกู (Telugu, ภาษาราชการของรัฐอานธรประเทศ)
- ภาษาทมิฬ (Tamil, ภาษาราชการของรัฐทมิฬนาฑูและพอนดิเชอร์รี)
- ภาษาเนปาลี (Nepali, ภาษาราชการของรัฐสิกขิม)
- ภาษาเบงกอล (Bengali ภาษาราชการของรัฐตรีปุระและรัฐเบงกอลตะวันตก)
- ภาษาโบโด (Bodo, ภาษาราชการของรัฐอัสสัม)
- ภาษาปัญจาบ (Punjabi, ภาษาราชการของ รัฐปัญจาบ)
- ภาษามราฐี (Marathi, ภาษาราชการของรัฐมหาราษฏระ)
- ภาษามลยาฬัม (Malayalam, ภาษาราชการของรัฐเกรละและลักษทวีป)
- ภาษามณีปุระ (ภาษาไมไต) (Manipuri, Meithei, ภาษาราชการของรัฐมณีปุระ)
- ภาษาไมถิลี (Maithili, ภาษาราชการของรัฐพิหาร)
- ภาษาสันตาลี (Santali)
- ภาษาสันสกฤต (Sanskrit)
- ภาษาสินธี (Sindhi)
- ภาษาอัสสัม (Assamese, ภาษาราชการของรัฐอัสสัม)
- ภาษาอูรดู (Urdu, ภาษาราชการของรัฐชัมมูและกัษมีระ)
- ภาษาโอริยา (Oriya, ภาษาราชการของรัฐโอริศา)
- ภาษาฮินดี (Hindi, ภาษาราชการของหมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ รัฐพิหาร รัฐฉัตตีสครห์ กรุงนิวเดลี รัฐหรยาณา รัฐหิมาจัลประเทศ รัฐฌาร์ขันท์ รัฐมัธยประเทศ รัฐราชสถาน รัฐอุตตรประเทศ และรัฐอุตตรขันท์)
ภาษาอื่น ๆ ที่นิยมพูดในอินเดีย[แก้]
(มีคนพูดมากกว่า 5 ล้านคน แต่ไม่มีฐานะทางราชการ)
- ภาษาโคนที (Gondi, ชนเผ่ากอนด์ Gond)
- ภาษากาเนาจี (Kanauji, ภาษาของรัฐอุตตรประเทศ มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาคุตชี (Kutchi, ภาษาของคุตช์)
- ภาษาฉัตตีสครห์ (Chhattisgarhi, ภาษาของรัฐฉัตตีสครห์ มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาตูลู (Tulu, พูดโดยชาวตูเล Tule ของรัฐกรณาฏกะและรัฐเกรละ)
- ภาษาบุนเดลี (Bundeli, มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาโภชปุรี (Bhojpuri, ภาษาของพิหาร มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาภิล (Bhili, ชนเผ่าภิล Bhil)
- ภาษามคธี (Magadhi, หรือ ภาษามคธ ภาษาของรัฐพิหารตอนใต้ มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษามาร์วารี (Marwari, ภาษาของรัฐราชสถาน มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาหริยนวี (Haryanvi, ภาษาของรัฐหรยาณา มักถือว่าประเภทย่อยของ ภาษาฮินดี)
- ภาษาอวาธี (Awadhi, มักถือว่าประเภทย่อยของภาษาฮินดี)
- ภาษาฮินดูสตานี (Hindustani, การผสมระหว่างภาษาฮินดีและภาษาอูรดู ส่วนใหญ่พูดในตอนเหนือของอินเดีย)
ดูเพิ่ม[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- กองภาษาราชการของอินเดีย (Department of Official Language, DOL) อธิบายถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับบัญญัติภาษาราชการ (Official Languages Act) และข้อเพิ่มเติม - Official webpage explains the chronological events related to Official Languages Act and amendments
- สถาบันกลางของภาษาของอินเดีย (Central Institute of Indian Languages) เว็บไซต์ของรัฐบาลที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาษาของอินเดีย , A comprehensive federal government site that offers complete info on Indian Languages
