ภาษาโบโด(बोडो)จัดอยู่ในตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า พูดโดยชาวโบโดที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียและเนปาล เคยเขียนด้วยอักษรละติน ปัจจุบันเขียนด้วยอักษรเทวนาครี
การจัดจำแนกและภาษาที่เกี่ยวข้อง[แก้]
ภาษาโบโดเป็นภาษาในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต มีความใกล้เคียงกับภาษาดิมาซาในอัสสัม และภาษากาโรในรัฐเมฆาลัย และใกล้เคียงกับภาษากอกบอรอกในรัฐตรีปุระ
ประวัติ[แก้]
หลังจากมีการจัดตั้งองค์กรโบโดขึ้นใน พ.ศ. 2456 ได้มีการนำภาษานี้ไปเป็นสื่อในระดับมัธยมศึกษา และเป็นภาษาราชการร่วมของรัฐอัสสัม และมีการเปิดสอนรายวิชาด้วยภาษาโบโดในมหาวิทยาลัยคุวนตีใน พ.ศ. 2539 ภาษาโบโดยังมีหนังสือเกี่ยวกับกวีนิพนธ์ ละคร เรื่องสั้น นิยาย ชีวประวัติ หนังสือนำเที่ยว และหนังสือสำหรับเด็ก ภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวันจะได้รับอิทธิพลจากภาษาข้างเคียงเช่น ภาษาเบงกาลี
ระบบการเขียน[แก้]
การเขียนภาษาโบโดอย่างเป็นทางการใช้อักษรเทวนาครี แม้ว่าจะเคยใช้อักษรละตินและอักษรอัสสัมเป็นเวลานาน [1] นักวิจัยบางคนกล่าวว่าภาษานี้เคยมีอักษรเป็นของตนเองแต่สูญหายไปแล้ว เรียกอักษรเดโอได
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
|
|
|
ภาษาราชการ
(ส่วนกลาง) |
|
|
| ภาษาราชการของรัฐ |
|
|
