ภาษาฮินดูสตานี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาฮินดูสตานี
ฮินดี–อูรดู
  • हिन्दुस्तानी
  • ہندوستانی
Hindustani.svg
ออกเสียงสัทอักษรสากล: [ɦɪnd̪ʊst̪aːniː]
ประเทศที่มีการพูดอินเดียเหนือ, ที่ราบสูงเดกกัน, ปากีสถาน
ภูมิภาคเอเชียใต้
จำนวนผู้พูดประมาณ 250 ล้านคน  (2011 & 2017 censuses)[1]
ภาษาที่สอง: ประมาณ 500 ล้านคน (1999–2016)[1]
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
Shauraseni Prakrit
รูปแบบมาตรฐาน
ภาษาถิ่น
ระบบการเขียน
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ
ผู้วางระเบียบ
รหัสภาษา
ISO 639-1hi
ISO 639-2hin
ISO 639-3อย่างใดอย่างหนึ่ง:
hin — Hindi
urd — Urdu
Linguasphere59-AAF-qa to -qf
Hindustani map.png
พื้นที่ที่ภาษาฮินดูสตานี (Delhlavi หรือ Kauravi) เป็นภาษาแม่ (แดง)

ฮินดูสตานี (อักษรเทวนาครี: हिंदुस्तानी,[8][a] Hindustānī / อักษรเปอร์เซีย-อาหรับ:[a] ہندوستانی, Hindūstānī, แปลว่า ของฮินดูสถาน)[9][2][3] เป็นภาษากลางในอินเดียเหนือและปากีสถาน[10][11] ในทางภาษาศาสตร์และเนื้อหาบางส่วน มีชื่อเรียกว่า ภาษาฮินดี–อูรดู[12][13][14] (อักษรเทวนาครี: हिंदी-उर्दू,[15] อักษรเปอร์เซีย-อาหรับ: ہندی-اردو)[9]

แนวคิดภาษาฮินดูสตานีในฐานะ "ภาษาที่รวมกัน" หรือ "ภาษาผสม" ได้รับการรับรองจากมหาตมา คานธี[16] การสนทนาระหว่างฮินดีกับอูรดู (หรืออื่น ๆ) มักใช้วิธีการทับศัพท์ระหว่างสองอักษร แทนที่จะเขียนด้วยอักษรของตนเอง[17]

คำศัพท์[แก้]

ภาษาฮินดูสตานีเกิดจากการนำภาษาฮินดีและภาษาอูรดูรวมกัน คำศัพท์และไวยากรณ์ของสองภาษานั้นแตกต่างกันมาก เนื่องจากภาษาฮินดีได้รับอิทธิพลมาจากภาษาสันสกฤตและภาษาปรากฤต แต่ภาษาอูรดูได้รับอิทธิพลมาจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับ ในทางภาษาศาสตร์จึงไม่ถือว่าเป็นภาษาใหม่ ปัจจุบันยังคงแยกเป็นภาษาฮินดีซึ่งเป็นภาษาทางการของอินเดีย และภาษาอูรดูซึ่งเป็นภาษาทางการของปากีสถาน

ระบบการเขียน[แก้]

ในอดีต ภาษาฮินดูสตานีเขียนด้วยอักษรไกถี, เทวนาครี และอูรดู[18] ปัจจุบัน ในประเทศปากีสถานเขียนภาษาฮินดูสตานีด้วยอักษรอูรดู ส่วนอินเดียเขียนด้วยอักษรเทวนาครี

อักษรเทวนาครี
अ आ इ ई उ ऊ ए ऐ ओ औ
ə aː ɪ iː ʊ uː eː ɛː oː ɔː
क क़ ख ख़ ग ग़ घ ङ
k q kʰ x ɡ ɣ ɡʱ ŋ
च छ ज ज़ झ झ़ ञ
t͡ʃ t͡ʃʰ d͡ʒ z d͡ʒʱ ʒ ɲ[19]
ट ठ ड ड़ ढ ढ़ ण
ʈ ʈʰ ɖ ɽ ɖʱ ɽʱ ɳ
त थ द ध न
t̪ t̪ʰ d̪ d̪ʱ n
प फ फ़ ब भ म
p pʰ f b bʱ m
य र ल व श ष स ह
j ɾ l ʋ ʃ ʂ s ɦ
อักษรอูรดู
อักษร ชื่อ ทับศัพท์ สัทอักษรสากล
ا alif a, ā, i, หรือ u ə, aː, ɪ หรือ ʊ
ب be b b
پ pe p p
ت te t t̪
ٹ ṭe ṭ ʈ
ث se s s
ج jīm j d͡ʒ
چ che c t͡ʃ
ح baṛī he h̤ /h ~ ɦ/
خ khe k͟h x
د dāl d d̪
ڈ ḍāl ḍ ɖ
ذ zāl z z
ر re r /r ~ ɾ/
ڑ ṛe ṛ ɽ
ز ze z z
ژ zhe ž ʒ
س sīn s s
ش shīn sh ʃ
ص su'ād s̤ s
ض zu'ād ż z
ط to'e t̤ t
ظ zo'e ẓ z
ع ‘ain ‘ –
غ ghain ġ ɣ
ف fe f f
ق qāf q q
ک kāf k k
گ gāf g ɡ
ل lām l l
م mīm m m
ن nūn n n
ں nūn ghunna ṁ หรือ m̐ ◌̃
و wā'o w, v, ō หรือ ū ʋ, oː, ɔ หรือ uː
ہ choṭī he h /h ~ ɦ/
ھ do chashmī he h ʰ หรือ ʱ
ء hamza ' ʔ
ی ye y หรือ ī j หรือ iː
ے baṛī ye ai หรือ ē ɛː, หรือ eː

ดูเพิ่ม[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ บางครั้งเขียนเป็น हिन्दुस्तानी

^a. Nastaliq fonts: ถ้าคุณดาวน์โหลดฟอนต์แนสแทอ์ลีกตัวอักษรจะแสดงเป็นฟอนต์นี้ ไม่เช่นนั้นมันอาจจะแสดงเป็นฟอนต์อาหรับสมัยใหม่ในแบบทั่วไป เช่น นัสค์ ถ้าคำนี้ پاکستان และคำนี้ پاکستان ดูเหมือนอันนี้ پاکستان นั่นหมายความว่าคุณยังไม่มีฟอนต์นี้

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 "Hindi" L1: 322 million (2011 Indian census), including perhaps 150 million speakers of other languages that reported their language as "Hindi" on the census. L2: 274 million (2016, source unknown). Urdu L1: 67 million (2011 & 2017 censuses), L2: 102 million (1999 Pakistan, source unknown, and 2001 Indian census): Ethnologue 21. Hindi ที่ Ethnologue (21st ed., 2018) Closed access. Urdu ที่ Ethnologue (21st ed., 2018) Closed access.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Grierson, vol. 9–1, p. 47. We may now define the three main varieties of Hindōstānī as follows:—Hindōstānī is primarily the language of the Upper Gangetic Doab, and is also the lingua franca of India, capable of being written in both Persian and Dēva-nāgarī characters, and without purism, avoiding alike the excessive use of either Persian or Sanskrit words when employed for literature. The name 'Urdū' can then be confined to that special variety of Hindōstānī in which Persian words are of frequent occurrence, and which hence can only be written in the Persian character, and, similarly, 'Hindī' can be confined to the form of Hindōstānī in which Sanskrit words abound, and which hence can only be written in the Dēva-nāgarī character.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Ray, Aniruddha (2011). The Varied Facets of History: Essays in Honour of Aniruddha Ray (ภาษาอังกฤษ). Primus Books. ISBN 978-93-80607-16-0. There was the Hindustani Dictionary of Fallon published in 1879; and two years later (1881), John J. Platts produced his Dictionary of Urdu, Classical Hindi and English, which implied that Hindi and Urdu were literary forms of a single language. More recently, Christopher R. King in his One Language, Two Scripts (1994) has presented the late history of the single spoken language in two forms, with the clarity and detail that the subject deserves.
  4. ↑ Gangopadhyay, Avik (2020). Glimpses of Indian Languages. Evincepub publishing. p. 43. ISBN 9789390197828.
  5. ↑ The Central Hindi Directorate regulates the use of Devanagari and Hindi spelling in India. Source: Central Hindi Directorate: Introduction เก็บถาวร 15 เมษายน 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  6. ↑ "National Council for Promotion of Urdu Language". www.urducouncil.nic.in.
  7. ↑ Zia, K. (1999). Standard Code Table for Urdu เก็บถาวร 2019-04-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. 4th Symposium on Multilingual Information Processing, (MLIT-4), Yangon, Myanmar. CICC, Japan. Retrieved on 28 May 2008.
  8. ↑
    • McGregor, R. S. (editor) (1993), "हिंदुस्तानी", The Oxford Hindi-English Dictionary, Oxford University Press, p. 1071, 2. hindustani [P. hindustani] f Hindustani (a mixed Hindi dialect of the Delhi region which came to be used as a lingua franca widely throughout India and what is now Pakistan {{citation}}: |first= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
    • "हिंदुस्तानी", बृहत हिंदी कोश खंड 2 (Large Hindi Dictionary, Volume 2), केन्द्रीय हिंदी निदेशालय, भारत सरकार (Central Hindi Directorate, Government of India), p. 1458, สืบค้นเมื่อ October 17, 2021
    • Das, Shyamasundar (1975), Hindi Shabda Sagar (Hindi dictionary) in 11 volumes, revised edition, Kashi (Varanasi): Nagari Pracharini Sabha, p. 5505, हिंदुस्तानी hindustānī३ संज्ञा स्त्री॰ १. हिंदुस्तान की भाषा । २. बोलचाल या व्यवहार की वह हिंदी जिसमें न तो बहुत अरबी फारसी के शब्द हों न संस्कृत के । उ॰—साहिब लोगों ने इस देश की भाषा का एक नया नाम हिंदुस्तानी रखा । Translation: Hindustani hindustānī3 noun feminine 1. The language of Hindustan. 2. That version of Hindi employed for common speech or business in which neither many Arabic or Persian words nor Sanskrit words are present. Context: The British gave the new name Hindustani to the language of this country.
    • Chaturvedi, Mahendra (1970), "हिंदुस्तानी", A Practical Hindi-English Dictionary, Delhi: National Publishing House, hindustānī hīndusta:nī: a theoretically existent style of the Hindi language which is supposed to consist of current and simple words of any sources whatever and is neither too much biassed in favour of Perso-Arabic elements nor has any place for too much high-flown Sanskritized vocabulary
  9. ↑ 9.0 9.1 "About Hindi-Urdu". North Carolina State University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 สิงหาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2009.
  10. ↑ Mohammad Tahsin Siddiqi (1994), Hindustani-English code-mixing in modern literary texts, University of Wisconsin, ... Hindustani is the lingua franca of both India and Pakistan ...
  11. ↑ Britannica, Editors (1 November 2018). "Hindustani language". Encyclopedia Britannica. สืบค้นเมื่อ 18 October 2021. (subscription required) lingua franca of northern India and Pakistan. Two variants of Hindustani, Urdu and Hindi, are official languages in Pakistan and India, respectively. Hindustani began to develop during the 13th century CE in and around the Indian cities of Delhi and Meerut in response to the increasing linguistic diversity that resulted from Muslim hegemony. In the 19th century its use was widely promoted by the British, who initiated an effort at standardization. Hindustani is widely recognized as India’s most common lingua franca, but its status as a vernacular renders it difficult to measure precisely its number of speakers. {{cite web}}: |first= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
  12. ↑ Trask, R. L., "Hindi-Urdu", Dictionary of Historical and Comparative Linguistics, Edinburgh University Press, pp. 149–150, Hindi-Urdu The most important modern Indo-Aryan language, spoken by well over 250 million people, mainly in India and Pakistan. At the spoken level Hindi and Urdu are the same language (called Hindustani before the political partition), but the two varieties are written in different alphabets and differ substantially in their abstract and technical vocabularies
  13. ↑ Crystal, David (2001), A Dictionary of Language, Chicago: University of Chicago Press, (p. 115) Figure: A family of languages: the Indo-European family tree, reflecting geographical distribution. Proto Indo-European>Indo-Iranian>Indo-Aryan (Sanskrit)> Midland (Rajasthani, Bihari, Hindi/Urdu); (p. 149) Hindi There is little structural difference between Hindi and Urdu, and the two are often grouped together under the single label Hindi/Urdu, sometimes abbreviated to Hirdu, and formerly often called Hindustani; (p. 160) India ... With such linguistic diversity, Hindi/Urdu has come to be widely used as a lingua franca.
  14. ↑ Gandhi, M. K.; Desai, Mahadev (translator); Suhrud, Tridip (annotation) (2018), An Autobiography or The Story of My Experiments with Truth: A Critical Edition, New Haven and London: Yale University Press, (p. 737) I was handicapped for want of suitable Hindi or Urdu words. This was my first occasion for delivering an argumentative speech before an audience especially composed of Mussalmans of the North. I had spoken in Urdu at the Muslim League at Calcutta, but it was only for a few minutes, and the speech was intended only to be a feeling appeal to the audience. Here, on the contrary, I was faced with a critical, if not hostile, audience, to whom I had to explain and bring home my view-point. But I had cast aside all shyness. I was not there to deliver an address in the faultless, polished Urdu of the Delhi Muslims, but to place before the gathering my views in such broken Hindi as I could command. And in this I was successful. This meeting afforded me a direct proof of the fact that Hindi-Urdu alone could become the lingua franca<Footnote M8> of India. (M8: "national language" in the Gujarati original). {{citation}}: |first2= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
  15. ↑ บางครั้งเขียนเป็น हिन्दी-उर्दू
  16. ↑ "After experiments with Hindi as national language, how Gandhi changed his mind". Prabhu Mallikarjunan. The Feral. 3 October 2019.
  17. ↑ Bhat, Riyaz Ahmad; Bhat, Irshad Ahmad; Jain, Naman; Sharma, Dipti Misra (2016). "A House United: Bridging the Script and Lexical Barrier between Hindi and Urdu" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Proceedings of COLING 2016, the 26th International Conference on Computational Linguistics. สืบค้นเมื่อ 18 October 2021. Hindi and Urdu transliteration has received a lot of attention from the NLP research community of South Asia (Malik et al., 2008; Lehal and Saini, 2012; Lehal and Saini, 2014). It has been seen to break the barrier that makes the two look different.
  18. ↑ Pollock, Sheldon (2003). Literary Cultures in History: Reconstructions from South Asia. University of California Press. p. 912. ISBN 978-0-520-22821-4.
  19. ↑ Kachru, Yamuna (2006), Hindi, John Benjamins Publishing, p. 17, ISBN 90-272-3812-X

บรรณานุกรม[แก้]

  • Asher, R. E. 1994. "Hindi." Pp. 1547–49 in The Encyclopedia of language and linguistics, edited by R. E. Asher. Oxford: Pergamon Press. ISBN 0-08-035943-4.
  • Bailey, Thomas G. 1950. Teach yourself Hindustani. London: English Universities Press.
  • Chatterji, Suniti K. 1960. Indo-Aryan and Hindi (rev. 2nd ed.). Calcutta: Firma K. L. Mukhopadhyay.
  • Dua, Hans R. 1992. "Hindi-Urdu as a pluricentric language." In Pluricentric languages: Differing norms in different nations, edited by M. G. Clyne. Berlin: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-012855-1.
  • Dua, Hans R. 1994a. "Hindustani." Pp. 1554 in The Encyclopedia of language and linguistics, edited by R. E. Asher. Oxford: Pergamon Press.
  • —— 1994b. "Urdu." Pp. 4863–64 in The Encyclopedia of language and linguistics, edited by R. E. Asher. Oxford: Pergamon Press.
  • Rai, Amrit. 1984. A house divided: The origin and development of Hindi-Hindustani. Delhi: Oxford University Press. ISBN 0-19-561643-X

อ่านเพิ่ม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ภาษาฮินดูสตานี&oldid=10103604"