ผู้ใช้:Kattie Katey/พายุหมุนเขตร้อนฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	28 มิถุนายน – 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2545
ความรุนแรง	165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.) (10 นาที); 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	13 พฤษภาคม – 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547
ความรุนแรง	205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที); 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	7 พฤษภาคม – 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2551
ความรุนแรง	215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที); 900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่น เป็นพายุหมุนเขตร้อนความเร็วลมสูงสุด ซึ่งก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 180 องศา ถึงเส้นเมริเดียนที่ 100 องศาตะวันออก ซึ่งภูมิภาคนี้ถูกตั้งชื่อว่า "แอ่งแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ" สำหรับจุดประสงค์เกี่ยวกับองค์กร มหาสมุทรแปซิฟิกตอนเหนือถูกแบ่งออกเป็น 3 เขต ได้แก่ ทางตะวันออก (ทวีปอเมริกาเหนือจนถึงเส้นเมริเดียนที่ 140 องศาตะวันตก) ตอนกลาง (เส้นเมริเดียนที่ 140 องศาตะวันตก ถึงเส้นเมริเดียนที่ 180 องศา) และทางตะวันตก (เส้นเมริเดียนที่ 180 องศา ถึงเส้นเมริเดียนที่ 100 องศาตะวันออก) ปรากฏการณ์พายุแบบเดียวกันที่เกิดขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือทางตะวันออกจะถูกเรียกว่า พายุเฮอร์ริเคน และพายุหมุนเขตร้อนที่กำลังเคลื่อนตัวไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกจะถูกเรียกว่า พายุไต้ฝุ่น ศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาค (RSMC) ซึ่งมีหน้าที่พยากรณ์การเกิดพายุหมุนเขตร้อนตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น และศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนอื่น ๆ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกตั้งอยู่ในโฮโนลูลู คือ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ประเทศฟิลิปปินส์ และฮ่องกง ขณะที่ศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาค (RSMC) ได้ตั้งชื่อในแต่ละระบบ และตัวรายชื่อหลักนั้นเป็นความร่วมมือกันระหว่าง 18 ประเทศ รวมทั้งสหรัฐ ซึ่งประเทศเหล่านี้ได้รับผลกระทบจากพายุไต้ฝุ่นทุกปี

ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ พายุไต้ฝุ่นไม่มีการกำหนดฤดูกาลอย่างเป็นทางการเพราะพายุไต้ฝุ่นก่อตัวขึ้นตลอดทั้งปี เช่นเดียวกับพายุหมุนเขตร้อนทั่วไป ปัจจัยที่ทำให้พายุไต้ฝุ่นก่อตัว และมีความเร็วเพิ่มขึ้นนั้นมี 6 ประการ ได้แก่ อุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่อุ่นเพียงพอ ความไม่แน่นอนของสภาพอากาศ ระดับความชื้นสัมพัทธ์สูงในชั้นโทรโพสเฟียร์ระดับล่างถึงระดับกลาง แรงโคริโอลิสที่มากพอที่จะสร้างศูนย์ความดันอากาศต่ำ การรบกวนหรือจุดรวมระดับต่ำที่มีอยู่แล้ว และการเปลี่ยนแปลงความเร็วลมหรือทิศทางของลมในระยะสั้น ๆ^[1] พายุไต้ฝุ่นส่วนมากก่อตัวขึ้นระหว่างเดือนมิถุนายน และเดือนพฤศจิกายน ขณะที่พายุหมุนเขตร้อนก่อตัวขึ้นอย่างน้อยก็ระหว่างเดือนธันวาคม และเดือนพฤษภาคม โดยเฉลี่ยแล้ว มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือเป็นบริเวณที่เกิดพายุหมุนเขตร้อนบ่อยครั้งที่สุด และรุนแรงที่สุดในโลก เช่น เดียวกับแอ่งอื่น ๆ พายุจะถูกนำทางโดยสันความกดอากาศสูงเหนือเขตร้อนไปทางทิศตะวันตกหรือทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และมีบางลูกที่ย้อนกลับมาใกล้ทางทิศตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น ประเทศฟิลิปปินส์ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากการพัดขึ้นฝั่ง ประเทศจีนหรือประเทศญี่ปุ่นได้รับผลกระทบน้อยกว่าบ้าง พายุไต้ฝุ่นที่สร้างความเสียหายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ได้พัดเข้าถล่มประเทศจีน ทางตอนใต้ของประเทศจีนมีการบันทึกผลกระทบของพายุไต้ฝุ่นที่ยาวนานที่สุด ซึ่งสามารถย้อนหลังไปได้นับ 1,000 ปี ผ่านเอกสารในหอจดหมายเหตุ ประเทศไต้หวันเคยประสบกับพายุไต้ฝุ่นที่มีฝนตกหนักมากที่สุดเท่าที่เคยบันทึกมาในแอ่งพายุหมุนเขตร้อนแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ

พายุหมุนเขตร้อนรายชื่อประเทศไทย[แก้]

ภาพรวมฤดูกาล[แก้]

มาตราพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก[แก้]

**มาตราพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก (คณะกรรมการไต้ฝุ่น)**
พายุดีเปรสชัน (≤61 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (118–156 กม./ชม.)
พายุโซนร้อน (62–88 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (157–193 กม./ชม.)
พายุโซนร้อนกำลังแรง (89–117 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (≥194 กม./ชม.)

พายุหมุนเขตร้อนที่เกิดขึ้นภายในซีกโลกเหนือ ระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 180 องศาถึงเส้นเมริเดียนที่ 100 องศาตะวันออก จะถูกติดตามอย่างเป็นทางการโดยสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA, RSMC) ภายในภูมิภาคนี้พายุหมุนเขตร้อนจะถูกนิยามเป็นการเริ่มขึ้นของพายุหมุนในระดับภูมิภาคแบบไม่มีหน้าปะทะอากาศเหนือทะเลเขตร้อนหรือกึ่งเขตร้อน ซึ่งมีการจัดระบบการพาความร้อนและมีการไหลเวียนลมพื้นผิวแบบพายุหมุนอย่างแน่นอน การจัดความรุนแรงขั้นต่ำที่สุดที่ใช้โดยคณะกรรมการไต้ฝุ่น คือ พายุดีเปรสชันเขตร้อน ด้วยความเร็วลมต่อเนื่อง 10 นาที อย่างน้อย 33 นอต (61 กม./ชม. หรือ 17 ม./ว. หรือ 38 ไมล์/ชม.) ถ้าหากพายุดีเปรสชันเขตร้อนนั้นทวีกำลังแรงขึ้น โดยมีความเร็วลมอยู่ระหว่าง 33–47 นอต (61–87 กม./ชม. หรือ 17–24 ม./ว. หรือ 38–54 ไมล์/ชม.) พายุนั้นจะได้รับการตั้งชื่อและถูกจัดความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อน ถ้าหากระบบยังทวีกำลังแรงต่อไปอีก โดยมีความเร็วลมอยู่ระหว่าง 48–63 นอต (89–117 กม./ชม. หรือ 25–32 ม./ว. หรือ 55–72 ไมล์/ชม.) พายุนั้นจะถูกจัดความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง ส่วนการจัดระดับความรุนแรงที่สูงที่สุดตามมาตราของคณะกรรมการไต้ฝุ่น คือ พายุไต้ฝุ่น โดยพายุจะต้องมีความเร็วลมมากกว่า 64 นอต (119 กม./ชม. หรือ 33 ม./ว. หรือ 74 ไมล์/ชม.)^{[nb 1]}

มาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน[แก้]

มาตราพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกและมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออก (SSHWS)
พายุดีเปรสชันเขตร้อน (≤62 กม./ชม.)	พายุเฮอริเคนระดับ 3 (178–208 กม./ชม.)
พายุโซนร้อน (63–117 กม./ชม.)	พายุเฮอริเคนระดับ 4 (209–251 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 1 (118–153 กม./ชม.)	พายุเฮอริเคนระดับ 5 (≥252 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 2 (154–177 กม./ชม.)

พายุหมุนเขตร้อนที่เกิดขึ้นภายในซีกโลกเหนือ ทางด้านตะวันออกของเส้นเมริเดียนที่ 180 องศา จะถูกติดตามอย่างเป็นทางการโดยศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติหรือศูนย์เฮอริเคนแปซิฟิกกลาง ภายในภูมิภาคนี้ พายุหมุนเขตร้อนถูกนิยามว่าเป็นแกนอากาศที่อบอุ่น การแปรปรวนในระดับภูมิภาคแบบไม่มีหน้าปะทะอากาศก่อตัวขึ้นเหนือทะเลในเขตร้อนหรือกึ่งเขตร้อน โดยมีการจัดระบบการพาความร้อนในชั้นบรรยากาศ และมีศูนย์กลางการหมุนเวียนที่เหมาะสม ในภูมิภาคนี้ยังนิยามพายุหมุนกึ่งเขตร้อนด้วยว่าเป็น การแปรปรวนของหย่อมความกดอากาศต่ำแบบไม่มีหน้าปะทะอากาศ ซึ่งมีคุณลักษณะเป็นทั้งแบบพายุหมุนเขตร้อนและพายุหมุนนอกเขตร้อน โดยเมื่อใดก็ตามที่พายุควรจะได้รับการจัดความรุนแรงตามหมวดเหล่านี้ จะมีการเริ่มออกคำแนะนำ และศูนย์เตือนภัยจะจัดความรุนแรงระบบในฐานะพายุดีเปรสชันเขตร้อน หรือพายุดีเปรสชันกึ่งเขตร้อนอย่างใดอย่างหนึ่ง เมื่อความเร็วลมต่อเนื่องในหนึ่งนาทีอยู่ที่ประมาณหรืออย่างน้อย 33 นอต (62 กม./ชม. หรือ 38 ไมล์/ชม)^{[nb 2]}

พายุไต้ฝุ่นรามสูร[แก้]

0802 (JMA)・03W (JTWC)・บุตโชย (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรามสูร (อักษรโรมัน: Rammasun)^{[nb 3]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นบุตโชย (ตากาล็อก: Butchoy)^{[nb 4]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีขนาดใหญ่ และมีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2551 พายุไต้ฝุ่นรามสูรเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 5, พายุโซนร้อนลูกที่ 2 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 2 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2551 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 เนื่องมาจากสภาพอากาศที่กำลังแปรปรวนในเขตร้อนชื้น และในวันรุ่งขึ้นพายุก็เริ่มมีการก่อตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม พายุโซนร้อนรามสูรได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่น และเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือ พายุไต้ฝุ่นรามสูรมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 10 นาทีที่ 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 5]} และด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 285 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (180 ไมล์ต่อชั่วโมง) ซึ่งทำให้พายุไต้ฝุ่นรามสูรกลายเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน หลังจากนั้นพายุก็ได้อ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในวันที่ 12 พฤษภาคม ก่อนที่จะเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และจนกระทั่งหลายชั่วโมงต่อมาพายุก็ได้สลายไปทางตอนเหนือของประเทศญี่ปุ่น นอกจากนี้ ยังเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกผูกกับพายุไต้ฝุ่นชังมีในปี พ.ศ. 2551 อีกด้วย

พายุไต้ฝุ่นรามสูรมีความรุนแรงมากกว่าพายุไซโคลนนาร์กิสนั้นไม่ใช่เรื่องปกติ^[4] แม้ว่าพายุจะไม่เคลื่อนตัวขึ้นฝั่งโดยตรง แต่คลื่นพายุชั้นนอกทำให้มีผู้เสียชีวิตอยู่ที่ประมาณ 2 ราย ในตอนกลางของประเทศฟิลิปปินส์ ซึ่งมีการรายงานน้ำท่วม และดินถล่มอีกด้วย พายุยังส่งผลกระทบต่อชายฝั่งทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศญี่ปุ่นด้วยคลื่นลมแรง

หางจากพายุไต้ฝุ่นรามสูรที่พัดถล่มประเทศฟิลิปปินส์ในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวพัดผ่านทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่น ลมแรงที่เกิดจากพายุได้ส่งผลให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่ออาคารบางแห่ง และต้นไม้จำนวนมากโค่นล้มลง ความเสียหายที่เกิดจากพายุทอร์นาโด แต่ไม่มีคำอธิบายสำหรับความเป็นไปได้นี้ และได้เกิดความเสียหายรวมประมาณ 11 ล้านเปโซฟิลิปปินส์ (214,109 ดอลลาร์สหรัฐ) พื้นที่เกษตรกรรมประมาณ 10 เฮกตาร์ ได้รับความเสียหายในประเทศญี่ปุ่น โดยรวมแล้ว พายุไต้ฝุ่นรามสูรได้คร่าชีวิตผู้คนไปประมาณ 4 ราย มีผู้ได้รับบาดเจ็บอีกประมาณ 40 ราย และมูลค่าความเสียหายโดยรวมประมาณ 9.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 6]} ทั้งในประเทศฟิลิปปินส์ และประเทศญี่ปุ่น

พายุไต้ฝุ่นนิดา[แก้]

0402 (JMA)・04W (JTWC)・ดินโด (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นนิดา (อักษรโรมัน: Nida)^{[nb 7]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นดินโด (ตากาล็อก: Dindo)^{[nb 8]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดเป็นอันดับสามรองจากพายุไต้ฝุ่นเตี้ยนหมู่ และพายุไต้ฝุ่นชบา และเป็นพายุที่มีความรุนแรงที่สุดต่อทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์นับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นเซ็บในปี พ.ศ. 2541 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 อยู่ทางตะวันออกของประเทศปาเลา หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกอย่างช้า ๆ และกลายเป็นพายุโซนร้อนเมื่อเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ พายุโซนร้อนนิดาได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่น และเผยให้เห็นตาพายุที่กำลังปรากฏขึ้น พายุไต้ฝุ่นนิดามีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 205 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (125 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 9]} และความกดอากาศที่ 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วของปรอท) หลังจากนั้นพายุก็เริ่มเปลี่ยนทิศทางไปทางทิศเหนือมากขึ้นเมื่อเคลื่อนตัวผ่านจังหวัดคาตันดัวเนส และอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศญี่ปุ่น หลังจากนั้นพายุโซนร้อนนิดาก็ได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และพายุสลายไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศญี่ปุ่น

การกระจายความรุนแรงของลมกับฝนในแนวนอนจากพายุไต้ฝุ่นนิดา อัตราน้ำฝนในบริเวณกึ่งกลางมาจากเรดาร์วัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนชื้นในขณะที่อัตราน้ำฝนในเขตรอบนอกมาจากเครื่องวัดปริมาณน้ำฝนแบบภาพไมโครเวฟ อัตราน้ำฝนซ้อนทับบนข้อมูลอินฟราเรดจากเครื่องสแกนแบบมองเห็น และอินฟราเรด ภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนแสดงให้เห็นว่าพายุยังคงก่อตัวขึ้นอยู่เรื่อย ๆ โดยยังไม่มีหลักฐานใด ๆ เพราะยังเป็นแค่พายุโซนร้อน และอัตราน้ำฝนระดับปานกลางส่วนใหญ่อยู่ใกล้ศูนย์กลางของพายุ หลักจากนั้นพายุไต้ฝุ่นนิดาก็จัดระเบียบได้ดีขึ้น และมีแถบคาดมากขึ้นในทุ่งฝน แม้ว่าตาพายุจะยังสมบูรณ์ได้ไม่ดีก็ตาม ศูนย์กลางของพายุลูกนี้น่าจะแสดงผลของการถูกรบกวนโดยภูมิประเทศเมื่อพายุเคลื่อนตัวผ่านจังหวัดคาตันดัวเนส และเครื่องสร้างภาพไมโครเวฟแสดงให้เห็นตาพายุที่มีรูปร่างเกือบสมบูรณ์พร้อมบริเวณที่มีฝนตกหนัก^[5]

พายุไต้ฝุ่นนิดาทำให้เกิดน้ำท่วม และดินถล่มในเขตบีโคลของเกาะลูซอน จึงทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 6 ราย และมีผู้อพยพประมาณ 1,000 คน ขณะที่พายุอยู่ทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ก่อนที่จะเคลื่อนตัวไปทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่น^[6] โดยรวมแล้ว มีผู้เสียชีวิตประมาณ 31 ราย และเกิดความเสียหายประมาณ 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 10]}

พายุไต้ฝุ่นรามสูร[แก้]

0205 (JMA)・09W (JTWC)・โฟลรีตา (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรามสูร (อักษรโรมัน: Rammasun)^{[nb 11]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุไต้ฝุ่นโฟลรีตา (ตากาล็อก: Florita)^{[nb 12]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีส่วนทำให้เกิดฝนตกหนัก และน้ำท่วมร้ายแรงในประเทศฟิลิปปินส์ พายุไต้ฝุ่นรามสูรเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 11, พายุโซนร้อนลูกที่ 5 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 3 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2545 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2545 ในช่วงเวลาเดียวกันกับพายุไต้ฝุ่นชาทาอานห่างไกลออกไปทางทิศตะวันตก พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุโซนร้อน และเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อมุ่งหน้าสู่ประเทศไต้หวัน พายุไต้ฝุ่นรามสูรมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 165 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (105 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 13]} และความกดอากาศที่ 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วของปรอท) ในวันที่ 2 กรกฎาคม หลังจากนั้นพายุไต้ฝุ่นรามสูรก็เริ่มเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือผ่านทางตะวันออกของประเทศไต้หวัน และประเทศจีน พายุเริ่มอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อน เนื่องจากร่องน้ำกำลังเคลื่อนตัวเข้าหากัน ซึ่งทำให้พายุเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของมิยาโกจิมะ และทางตะวันตกของจังหวัดเชจู ฝนตกหนักจากพายุหมุนนอกเขตร้อนที่ส่งผลกระทบต่อประเทศเกาหลีเหนือ และดินแดนปรีมอร์เยในรัสเซียตะวันออกไกล^[7]

การวิเคราะห์โครงสร้างจลนพลศาสตร์เคมี และอุณหพลศาสตร์ของพายุไต้ฝุ่นรามสูรอยู่ทางทิศเหนือในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือโดยใช้หน่วยเสียงไมโครเวฟขั้นสูง การดูดซึมข้อมูลรูปแบบสามมิติใช้ในการสังเกตโดยดาวเทียมของโนอา และผลการวิจัยได้พบว่าลักษณะโครงสร้างของพายุสามารถอธิบายได้อย่างสมเหตุสมผลมากขึ้นจากข้อมูลที่หลอมรวมเข้าด้วยกัน เช่น การไหลเวียนศูนย์กลางของพายุ และปริมาณน้ำฝนได้รับการพัฒนามากขึ้น เป็นต้น^[8]

สายฝนชั้นนอกกำแพงตาของพายุไต้ฝุ่นรามสูรได้ลดปริมาณน้ำฝน ซึ่งช่วยบรรเทาความแห้งแล้งในประเทศจีนได้ แม้ว่าจะมีความเสียหายน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้ และจังหวัดแห่งหนึ่งในมณฑลเจ้อเจียงได้รับความเสียหายประมาณ 85 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หลังจากส่งผลกระทบต่อประเทศไต้หวัน และประเทศจีน บ้านเรือนในจังหวัดโอกินาวะประมาณ 10,000 หลัง ได้ประสบปัญหาไฟฟ้าดับจากลมแรง พืชผลได้รับความเสียหายเล็กน้อย มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส 1 ราย และคลื่นสูงซัดเรือล่มทำให้มีลูกเรือเสียชีวิตประมาณ 2 ราย ในประเทศญี่ปุ่น หลังจากพายุเคลื่อนตัวผ่านไปทางตะวันตกของจังหวัดเชจู จึงทำให้มีผู้เสียชีวิต 4 ราย และเกิดความเสียหายประมาณ 12.8 พันล้านวอน (9.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ)^[9] ความเสียหายโดยรวมประมาณ 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 14]}

พายุไต้ฝุ่นรามสูร[แก้]

1409 (JMA)・09W (JTWC)・เกลนดา (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

9 กรกฎาคม – 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ความรุนแรง

205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นรามสูร (อักษรโรมัน: Rammasun) หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นเกลนดา (ตากาล็อก: Glenda) เป็นพายุหมุนเขตร้อนหนึ่งในสามพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 ที่มีการบันทึกไว้ในทะเลจีนใต้ และอีกลูก คือ พายุไต้ฝุ่นแพเมลาในปี พ.ศ. 2497 และพายุไต้ฝุ่นราอีในปี พ.ศ. 2564 พายุไต้ฝุ่นรามสูรส่งผลกระทบทำลายล้างทั่วประเทศฟิลิปปินส์ ตอนใต้ของประเทศจีน และประเทศเวียดนาม ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2557^[10] หลังจากพายุโซนร้อนเหล่งเหล่ง และพายุโซนร้อนคาจิกิ เมื่อต้นปี พ.ศ. 2557 พายุไต้ฝุ่นรามสูรกลายเป็นพายุหมุนเขตร้อนลูกที่ 3 และพายุไต้ฝุ่นลูกแรกที่ส่งผลกระทบโดยตรงต่อประเทศฟิลิปปินส์ในปี พ.ศ. 2557 เป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 12, พายุโซนร้อนลูกที่ 9 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 3 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2557 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำในเขตร่องมรสุมใกล้กับเส้นศูนย์สูตรที่ลมค้าตะวันออกเฉียงเหนือ และตะวันออกเฉียงใต้พัดมารวมกัน และค่อย ๆ เคลื่อนตัวทางตะวันตกเฉียงเหนือ หลังจากผ่านประเทศไมโครนีเชียพายุเคลื่อนตัวหันไปทางทิศตะวันตก และเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วภายใต้อิทธิพลของละติจูดม้า พายุไต้ฝุ่นรามสูรเป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อเกาะลูซอนของประเทศฟิลิปปินส์ เนื่องจากคาดว่าจะถึงระดับความรุนแรงของระดับพายุไต้ฝุ่นก่อนที่จะเคลื่อนตัวขึ้นฝั่ง แม้ในขั้นต้นคาดการณ์ว่าพายุจะพัดขึ้นฝั่งในเขตลัมบักนางคากายันตามเส้นทางตะวันตก และต่อมาได้มีการคาดการณ์ว่าพายุจะพัดขึ้นฝั่งในเขตบีโคล จากนั้นผ่านเข้าทางจังหวัดบาตาอัน และจังหวัดซัมบาเลส ก่อนจะพัดผ่านเมโทรมะนิลา ตามลำดับ^[11]

ในการเตรียมพร้อมสำหรับพายุผู้ว่าการกวม เอ็ดดี้ บาซา คาลโว ประกาศเกาะนี้ในคำเตือนพายุหมุนเขตร้อนระดับสีเหลือง^[12] และต่อมาได้ยกระดับเป็นคำเตือนระดับสีแดง เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ดาวเทียมของนาซาเปิดเผยว่าพายุดีเปรสชันเขตร้อนผ่านโดยตรงเหนือกวม^[13] บริการสภาพอากาศแห่งชาติระบุว่าลมเฉือนที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่คาดคิดทำให้พายุยังไม่รุนแรงขึ้นอีกมากก่อนที่จะถึงกวม พายุดีเปรสชันเขตร้อนสร้างแผ่นดินถล่มบนกวม โดยมีลมอ่อนกว่าที่คาดการณ์ไว้มาก อย่างไรก็ตาม ภายใต้พายุ กวมได้รับปริมาณน้ำฝนมาก ทำให้วันนั้นฝนตกชุกที่สุดในรอบ 3 เดือน ในดินแดนของสหรัฐได้รับฝน 50 มิลลิเมตร (2 นิ้ว) เช่นเดียวกับประเทศฟิลิปปินส์ และประเทศไต้หวัน ก็คาดหวังผลกระทบจากพายุไต้ฝุ่นรามสูรด้วย คาดว่ามีฝนปานกลางถึงหนักเกือบทั่วประเทศ^[14] นักอุตุนิยมวิทยาจีนกำลังมุ่งความสนใจไปที่มณฑลไหหลำของประเทศจีน และประเทศเวียดนาม ผู้อยู่อาศัยในฮ่องกงได้รับคำเตือนถึงปริมาณน้ำฝน และดินถล่มที่ตามมา

ภายหลังการปิดท่าเรือทางทะเล มีรายงานว่าผู้โดยสารมากกว่า 100 คน ติดอยู่ที่ท่าเรือนานาชาติบาตังกัสพร้อมกับสินค้าอีก 39 ลำ ในขณะเดียวกัน ผู้โดยสารอย่างน้อย 841 คน ติดอยู่ที่ท่าเรือ 5 แห่ง ในเขตบีโคล ได้แก่ มัตนอก ทาบาโก บุหลัน คาตางัน และปิลาร์ เป็นต้น^[15] รวม 50 เที่ยวบิน ถูกยกเลิก และ 100,000 ครอบครัว ถูกอพยพเมื่อพายุไต้ฝุ่นรามสูรใกล้แผ่นดิน^[16] กรมอนามัยฟิลิปปินส์กล่าวว่าได้เตรียมโรงพยาบาลของรัฐทุกแห่งเพื่อช่วยเหลือกระบวนการช่วยเหลือบรรเทาทุกข์^[17] เมืองในจังหวัดอัลไบได้ประกาศภาวะภัยพิบัติ^[18] ส่วนต่าง ๆ ของเขตเมืองหลวงแห่งชาติรายงานว่าไฟฟ้าดับระหว่างเกิดพายุไต้ฝุ่นรามสูร^[19] และประชาชนอย่างน้อย 6,000 คน ติดอยู่ที่ท่าเรือต่าง ๆ ทั่วประเทศเนื่องจากพายุ ความเสียหายโดยรวมประมาณ 8.08 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 15]}

พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุน[แก้]

1207 (JMA)・08W (JTWC)・เอนเตง (PAGASA)

พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA)

พายุโซนร้อน (TMD)

พายุโซนร้อน (SSHWS)

ระยะเวลา

14 กรกฎาคม – 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ความรุนแรง

95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุน (อักษรโรมัน: Khanun)^{[nb 16]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุโซนร้อนเอนเตง (ตากาล็อก: Enteng)^{[nb 17]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนลูกแรกที่ส่งผลกระทบต่อประเทศเกาหลีในรอบ 2 ปี ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกวม กลุ่มพายุฝนฟ้าคะนองขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับระดับต่ำสุดในทางตอนบนที่ทำให้เกิดหย่อมความกดอากาศต่ำที่มีกำลังแรงเล็กน้อย แกนลมเย็นแยกออกจากข้างล่างแกนอบอุ่นต่ำ และการพาความร้อนของแกนอบอุ่นต่ำเริ่มก่อตัวขึ้น จึงทำให้พายุทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และพายุโซนร้อนกำลังแรงในวันรุ่งขึ้น เนื่องจากศูนย์กลางของพายุกำลังเคลื่อนตัวผ่านโอกิโนเอราบูจิมะทำให้พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุนอ่อนกำลังลงกลายเป็นพายุโซนร้อน ก่อนที่จะเคลื่อนตัวผ่านจังหวัดเชจู พายุอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนใกล้เขตปลอดทหารเกาหลีในช่วงเช้าของวันที่ 19 กรกฎาคม และกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนในวันเดียวกัน^[20]

พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุนได้คร่าชีวิตผู้คนอย่างน้อย 1 ราย ในประเทศเกาหลีใต้ ขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวอยู่ในประเทศเกาหลีเหนือ สื่อของรัฐได้รายงานว่ามีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 7 ราย ในจังหวัดคังว็อน และมีรายงานผู้เสียชีวิตรายที่ 8 ซึ่งอยู่ที่อื่น ๆ พายุลูกนี้ก่อให้เกิดความเสียหายเป็นอย่างมาก เช่น บ้านเรือนประมาณ 650 หลัง อาคารสาธารณะ 30 แห่ง ทางรถไฟ ถนน สะพาน และระบบต่าง ๆ ได้รับความเสียหาย น้ำท่วมบ้านเรือนประมาณ 3,870 หลัง ส่งผลให้ผู้คนประมาณ 16,250 คน ไร้ที่อยู่อาศัย^[21]

รัฐบาลประเทศเกาหลีเหนือได้รายงานเพิ่มจำนวนผู้เสียชีวิตประมาณ 88 ราย และมีผู้ได้รับบาดเจ็บอีกประมาณ 134 ราย เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม การสูญเสียชีวิตครั้งใหญ่ที่สุด คือ จังหวัดพย็องอันใต้ น้ำท่วมครั้งนี้ทำให้ประชาชนอย่างน้อย 63,000 คน ไร้ที่อยู่อาศัย พื้นที่เกษตรกรรมประมาณ 30,000 เฮกตาร์ จมอยู่ใต้น้ำ อาคารสาธารณะประมาณ 300 แห่ง และโรงงาน 60 แห่ง ได้รับความเสียหายระหว่างเกิดพายุ^[22] ความเสียหายโดยรวมประมาณ 11.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 18]}

พายุไต้ฝุ่นอัสนี[แก้]

1516 (JMA)・17W (JTWC)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

14 สิงหาคม – 25 สิงหาคม พ.ศ. 2558

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นอัสนี (อักษรโรมัน: Atsani)^{[nb 19]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดเป็นอันดับสองรองจากพายุไต้ฝุ่นเซาเดโลร์ และเป็นพายุลูกที่สิบหกในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2558 พายุไต้ฝุ่นอัสนีเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 23, พายุโซนร้อนลูกที่ 16 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 10 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2558^[23] ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2558 ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ก่อตัวขึ้นทางเหนือของเอเนเวตัก และทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะเวก ต่อมาหย่อมความกดอากาศต่ำก็ได้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน เนื่องจากสภาพอากาศที่มีความแปรปรวนเป็นอย่างมาก พายุก็ได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว และถึงสถานะพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นในวันที่ 19 สิงหาคม ตามระบบเตือนภัย และประสานงานภัยพิบัติทั่วโลก พายุไต้ฝุ่นอัสนีมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 285 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (180 ไมล์ต่อชั่วโมง) หรือมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน หลังจากนั้นไม่นานพายุไต้ฝุ่นอัสนีก็เริ่มอ่อนกำลังลงอย่างช้า ๆ และในวันต่อมาพายุก็ได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนอยู่ทางตอนใต้ของปิตราปัฟลัฟสค์-คัมชัตสกี ประเทศรัสเซีย ทำให้เกิดคำเตือนสำหรับฝนตกหนัก และหิมะในบางส่วนของรัฐอะแลสกา พายุฤดูหนาวมีผลต่อทางตอนเหนือแฟร์แบงก์ รัฐอะแลสกา จนถึงเย็นวันที่ 27 สิงหาคม^[24]^[25]

พายุไต้ฝุ่นอัสนีเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีขนาดใหญ่ที่สุดอยู่ทางตะวันออกในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และก่อตัวขึ้นในเวลาเดียวกันกับพายุไต้ฝุ่นโคนี^[26] พายุตั้งอยู่ประมาณ 2,575 กิโลเมตร (1,600 ไมล์) ทางตะวันออกของพายุไต้ฝุ่นโคนี และทางตะวันออกเฉียงใต้ของโตเกียวไปประมาณ 2,010 กิโลเมตร (1,250 ไมล์) ผู้สังเกตการณ์ส่วนใหญ่คอยเฝ้าดูพายุด้วยความสนใจเพื่อดูว่าพายุทั้ง 2 ลูก จะขึ้นสู่ความรุนแรงเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นพร้อมกัน หรือไม่ แต่พายุไต้ฝุ่นอัสนีไปถึงจุดความรุนแรงสูงสุดพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 ก่อนพายุไต้ฝุ่นโคนี พายุทั้ง 2 ลูก พัฒนาไปพร้อมกันภายในระยะไม่กี่ร้อยไมล์จากกันและกัน แต่พายุแต่ละลูกก็ดำเนินชีวิตด้วยตัวของมันเอง และจะมีผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอย่างมาก พายุไต้ฝุ่นโคนีเป็นภัยคุกคามร้ายแรงที่สุดต่อแผ่นดินอย่างประเทศไต้หวัน และประเทศญี่ปุ่น เป็นต้น^[27]

ในข้อมูลดาวเทียมสังเกตการณ์แสดงถึงพื้นที่ที่เมฆ และเม็ดฝนสะท้อนสัญญาณที่แรงที่สุดกลับไปยังเรดาร์ดาวเทียม พื้นที่เหล่านี้มีฝนตกหนักที่สุด และมีพายุฝนฟ้าคะนองที่มีขนาดใหญ่มาก ๆ ข้อมูลดาวเทียมสังเกตการณ์ได้เคลื่อนตัวผ่านตาพายุไปทางทิศตะวันตก ทำให้สามารถมองเห็นผนังตาที่ลาดลงด้านนอกของพายุ การพาความร้อน ปริมาณน้ำฝนที่เข้มข้น และโครงสร้างเมฆได้อย่างดี เมฆของพายุไต้ฝุ่นอัสนีมีความสูงประมาณ 16 กิโลเมตร (10 ไมล์) เป็นที่จุดสูงสุด^[28]

พายุไต้ฝุ่นชบา[แก้]

0416 (JMA)・19W (JTWC)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

18 สิงหาคม – 5 กันยายน พ.ศ. 2547

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นชบา (อักษรโรมัน: Chaba)^{[nb 20]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2547 และก่อให้เกิดความเสียหายตั้งแต่หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาไปจนถึงประเทศญี่ปุ่น ระยะเวลาตั้งแต่เดือนสิงหาคมถึงเดือนกันยายนของปีนั้น พายุไต้ฝุ่นชบาเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่สร้างความเสียหายมากเป็นอันดับสองของประเทศญี่ปุ่น และได้เป็นพายุที่มีกำลังแรงสูงสุดเทียบเท่ากับมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือของควาจาเลน หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก ต่อมาพายุดีเปรสชันเขตร้อนก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อน และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันที่ 20 สิงหาคม พายุไต้ฝุ่นชบามีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 10 นาทีที่ 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 21]} และด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 285 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (180 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในวันที่ 23 สิงหาคม หลังจากนั้นพายุก็เริ่มเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ความรุนแรงของพายุลูกนี้ยังคงอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนที่พายุไต้ฝุ่นชบาจะเริ่มอ่อนกำลังลงในขณะที่เคลื่อนตัวไปทางทิศใต้ของประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่วันที่ 26 สิงหาคม สามวันต่อมา พายุไต้ฝุ่นชบาได้ขึ้นฝั่งเกาะคีวชู^[29] และเคลื่อนตัวข้ามทะเลญี่ปุ่นเมื่อพายุอ่อนกำลังลงพร้อม ๆ กันในวันที่ 31 สิงหาคม พายุได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และต่อมาก็สลายไปในทะเลโอค็อตสค์เมื่อวันที่ 5 กันยายน^[30] นอกจากนี้ ยังเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกผูกกับพายุไต้ฝุ่นเตี้ยนหมู่ และพายุไซโคลนกาฟิโลในปี พ.ศ. 2547 อีกด้วย

พายุไต้ฝุ่นชบาได้สร้างความเสียหายอย่างหนักต่อพื้นที่ในหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา ซึ่งถูกลมกระหน่ำพัดแรง เกาะโรตาได้รับผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดจากพายุไต้ฝุ่นชบาในขณะที่เกาะยังคงอยู่ในตาพายุเป็นเวลาหลายชั่วโมง พายุมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 1 นาทีที่ 220 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (140 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในบริเวณสนามบินนานาชาติโรตา และลมแรงได้พัดถล่มบ้านเรือนจำนวนมาก กระแสไฟฟ้าได้ขัดข้องทั่วพื้นที่ และชายหาดได้รับผลกระทบอันเป็นผลมาจากพายุ พายุได้สร้างความเสียหายในหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาประมาณ 18 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และมีผู้ได้รับบาดเจ็บประมาณ 13 ราย อีกที่ที่เกิดเหตุขึ้นในกวมที่สถานการณ์คล้ายคลึงกัน แม้ว่าจะมีความเสียหายน้อยกว่าหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา หลังจากพายุเคลื่อนตัวขึ้นฝั่งกวม และพื้นที่ทางตอนเหนือของหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาได้ประกาศเป็นพื้นที่ภัยพิบัติจากรัฐบาลกลาง

ความเสียหายส่วนใหญ่ที่เกิดจากพายุไต้ฝุ่นชบาในประเทศญี่ปุ่นโดยมีผู้เสียชีวิตประมาณ 18 ราย และมีมูลค่าความเสียหายอยู่ที่ประมาณ 105.4 พันล้านเยน (959 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) พายุไต้ฝุ่นชบาได้สร้างความเสียหายมากเป็นอันดับที่ 14 จากบันทึกที่ผ่านมา บ้านเรือนประมาณ 8,627 หลัง ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากผลกระทบของพายุ และบ้านเรือนอีกประมาณ 46,561 หลัง ได้ถูกน้ำท่วม ผลกระทบในประเทศญี่ปุ่นส่วนใหญ่อยู่ที่เกาะคีวชู พายุไต้ฝุ่นชบาได้เคลื่อนตัวขึ้นฝั่งเป็นครั้งแรก จึงทำให้มีปริมาณน้ำฝนสูงสุดอยู่ที่ประมาณ 821 มิลลิเมตร (32.32 นิ้ว) ในจังหวัดมิยาซากิ หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาได้ประสบปัญหาไฟฟ้าดับ และเกิดความล่าช้าในการขนส่งจำนวนมากในประเทศญี่ปุ่น ความเสียหายโดยรวมประมาณ 2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 22]}

พายุไต้ฝุ่นขนุน[แก้]

0515 (JMA)・15W (JTWC)・กีโก (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

5 กันยายน – 13 กันยายน พ.ศ. 2548

ความรุนแรง

195 กม./ชม. (120 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นขนุน (อักษรโรมัน: Khanun)^{[nb 23]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นกีโก (ตากาล็อก: Kiko)^{[nb 24]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดที่เข้าชายฝั่งมณฑลเจ้อเจียงนับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นแวนดาในปี พ.ศ. 2499 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2548 ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ก่อตัวขึ้นจากพื้นที่ที่มีการพาความร้อนในทางตะวันออกเฉียงใต้ของแยป และพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ หลังจากนั้นไม่นานพายุดีเปรสชันเขตร้อนก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อน และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันรุ่งขึ้น พายุไต้ฝุ่นขนุนมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 25]} และความกดอากาศที่ 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วของปรอท) หลังจากนั้นพายุก็อ่อนกำลังลงเล็กน้อย และเคลื่อนตัวขึ้นฝั่งมณฑลเจ้อเจียงในวันรุ่งขึ้น พายุไต้ฝุ่นขนุนอ่อนกำลังลงอีกครั้งเมื่อขึ้นฝั่งมณฑลเจ้อเจียง และกลายเป็นพายุโซนร้อน หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวสู่ทะเลเหลืองเมื่อวันที่ 12 กันยายน พายุโซนร้อนขนุนได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และเศษซากของพายุลูกนี้ได้สลายไปสู่มหาสมุทรแปซิฟิกเหนือก่อนที่จะถูกบันทึกไว้เมื่อวันที่ 16 กันยายน^[31]

เมื่อพายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวเข้าประเทศจีน จึงทำให้ลมมรสุมที่พัดออกมาจากพายุพัดเอาอากาศเสียที่อยู่ข้างหน้าออกไปในขณะที่หมอกควันปกคลุมเหนืออิทธิพลของพายุ พายุไต้ฝุ่นขนุนเป็นพายุลูกที่ 15 ที่เข้าพัดถล่มประเทศจีนในปี พ.ศ. 2548 ส่วนใหญ่ดินถล่มเกิดมาจากฝนตกหนักที่พายุกำลังเคลื่อนตัวพัดเข้ามา และพื้นที่ที่เกิดดินถล่มมาจากพายุฝนฟ้าคะนองของพายุลูกอื่น ๆ จึงทำให้ความเสี่ยงจากเหตุการณ์ดินโคลนถล่มนั้นสูงผิดปกติ ผู้คนประมาณ 1 ล้านคน ได้ถูกอพยพออกจากพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่พายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา^[32]

อพยพผู้คนประมาณกว่า 800,000 คน ออกจากบ้านเรือนเมื่อพายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา ผู้คนจำนวนมากที่อพยพออกจากกองทัพถูกนำตัวไปยังโรงเรียน สถานีรถไฟ โรงแรม และอาคารอื่น ๆ ที่มีโครงสร้างแข็งแรง เพื่อใช้เป็นที่กำบังจากพายุที่กำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามาไทโจว มณฑลเจ้อเจียงต้องเผชิญกับพายุที่รุนแรงในระยะแรก เนื่องจากใกล้กับที่เกิดพายุห่างจากเซี่ยงไฮ้ไปทางตอนใต้ 220 กิโลเมตร (135 ไมล์) เมืองที่ใกล้ชายฝั่งที่อื่น ๆ เตรียมพร้อมที่จะรับมือพายุไต้ฝุ่นขนุนในขณะที่กำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ หมู่เกาะซากิชิมะทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่นได้ประสบกับลมแรง คลื่นสูง และฝนตกหนัก ขณะที่พายุเคลื่อนตัวผ่านพ้นไป หน่วยเลือกตั้งบางแห่งมีการเปลี่ยนแปลงเวลาทำการเพื่อให้แน่ใจว่าประชาชนยังคงสามารถลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งของประเทศญี่ปุ่นได้ หรือไม่ แม้ว่าจะมีสภาพอากาศแปรปรวนก็ตาม มีผู้เสียชีวิตประมาณ 16 ราย ในมณฑลเจ้อเจียง และความเสียหายโดยรวม 1.22 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 26]}

พายุไต้ฝุ่นมังคุด[แก้]

1822 (JMA)・26W (JTWC)・โอมโปง (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

7 กันยายน – 17 กันยายน พ.ศ. 2561

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นมังคุด (อักษรโรมัน: Mangkhut) หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นโอมโปง (ตากาล็อก: Ompong) เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2561 และเป็นภัยพิบัติพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขวางในกวม, ประเทศฟิลิปปินส์ และตอนใต้ของประเทศจีน พายุไต้ฝุ่นมังคุดเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดที่เคยขึ้นฝั่งประเทศฟิลิปปินส์นับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยนในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2556 ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปแล้วกว่า 6,000 ราย และเป็นพายุไต้ฝุ่นที่รุนแรงที่สุดที่เคยพัดถล่มเกาะลูซอนนับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นเมกีในปี พ.ศ. 2553 นอกจากนี้ ตอนเหนือของเกาะลูซอนยังได้รับความเสียหายจากพายุไต้ฝุ่นไหหม่าในปี พ.ศ. 2559 ด้วยบ้านเรือนถูกทำลาย 14,000 หลัง และบ้านเรือนเสียหาย 50,000 หลัง และพายุไต้ฝุ่นเมอรันตีในปี พ.ศ. 2559^[33] พายุไต้ฝุ่นมังคุดเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 31, พายุโซนร้อนลูกที่ 22 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 9 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2561 พายุลูกนี้ขึ้นฝั่งที่จังหวัดคากายันของประเทศฟิลิปปินส์ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2561 ในฐานะซูเปอร์ไต้ฝุ่นที่มีความเร็วลมเทียบเท่ากับมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน จากนั้นได้ส่งผลกระทบอย่างหนักในฮ่องกง และตอนใต้ของประเทศจีน^[34] นอกจากนี้ ยังเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกผูกกับพายุไต้ฝุ่นยวี่ถู่ในปี พ.ศ. 2561 อีกด้วย

พายุไต้ฝุ่นมังคุดมีความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง) ก่อนที่จะขึ้นฝั่งในจังหวัดคากายัน ทางตอนเหนือสุดของเกาะลูซอน หลังจากศูนย์กลางของพายุเคลื่อนตัวผ่านประเทศฟิลิปปินส์ ความเร็วลมของพายุไต้ฝุ่นมังคุดก็เริ่มอ่อนกำลังลงมากพอที่จะลดจากพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5เป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 4 แต่ยังคงเป็นพายุที่มีทรงพลังมาก โดยมีความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง) ที่กำลังพัดถล่มประเทศฟิลิปปินส์ด้วยฝนตกหนัก และเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกสู่ทะเลจีนใต้สู่ฮ่องกงและตอนใต้ของประเทศจีน

วันที่ 23 กันยายน พบผู้เสียชีวิตจากพายุไต้ฝุ่นมังคุดแล้ว 134 ราย แบ่งเป็น 127 ราย ในประเทศฟิลิปปินส์,^[35]^[36] 6 ราย ในประเทศจีน^[37] และ 1 ราย ในประเทศไต้หวัน^[38] วันที่ 5 ตุลาคม สภาลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติ และการจัดการแห่งชาติของประเทศฟิลิปปินส์ ประมาณว่าพายุไต้ฝุ่นมังคุดทำให้เกิดความเสียหายในประเทศฟิลิปปินส์ 3.39 หมื่นล้านเปโซฟิลิปปินส์ (627 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ต้นไม้ล้มอย่างน้อย 60,000 ต้น ในฮ่องกง เนื่องจากต้นไม้ล้มจำนวนมาก และน้ำท่วมอย่างรุนแรง การจราจรติดขัด รัฐบาลฮ่องกงประกาศหยุดเรียน 2 วัน ติดต่อกันแต่ไม่ได้หยุดงาน การจราจรที่ติดขัด หลังเกิดพายุไต้ฝุ่นมังคุดทำให้เกิดความขัดแย้งอย่างกว้างขวาง ราคาข้าว และพืชผลข้าวโพดอาจสูงถึง 116 ล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยคาดว่าจะมีทุ่งนากว่า 1,220,000 เฮกตาร์ เสียหายจากพายุฝนฟ้าคะนอง และความเสียหายโดยรวมประมาณ 3.77 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 27]}

พายุไต้ฝุ่นวิภา[แก้]

0712 (JMA)・13W (JTWC)・โกริง (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

15 กันยายน – 22 กันยายน พ.ศ. 2550

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นวิภา (อักษรโรมัน: Wipha) หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นโกริง (ตากาล็อก: Goring) เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2550 และเป็นพายุที่มีความรุนแรงที่สุดที่เข้าชายฝั่งประเทศจีนนับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นซาวมายในปี พ.ศ. 2549 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2550 ได้พัฒนาเป็นพายุโซนร้อน และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันรุ่งขึ้นมีลักษณะเป็นตาพายุ หลังจากช่วงเวลาของการทำให้เข้มข้นขึ้นอย่างรวดเร็ว พายุไต้ฝุ่นวิภามีกำลังแรงสูงสุดในวันที่ 18 กันยายน ด้วยความเร็วลม 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง) และความกดอากาศที่ 900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วของปรอท) ต่อมาในวันนั้น พายุไต้ฝุ่นวิภาเริ่มอ่อนกำลังลงเมื่อกระทบกับภูมิประเทศที่เป็นภูเขาของประเทศไต้หวันก่อนจะพัดทางด้านเหนือของเกาะ พายุไต้ฝุ่นวิภาได้ขึ้นฝั่งชายแดนของมณฑลฝูเจี้ยน และมณฑลเจ้อเจียงโดยมีความเร็วลมประมาณ 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง) หลังจากนั้นไม่นาน พายุไต้ฝุ่นวิภาก็อ่อนกำลังลงเมื่อเคลื่อนตัวเข้าสู่แผ่นดิน และอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนภายใน 18 ชั่วโมง หลังจากเคลื่อนตัวผ่านแผ่นดิน จากนั้นก็สลายไปนอกชายฝั่งประเทศเกาหลีเหนือ นอกจากนี้ ยังเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกผูกกับพายุไต้ฝุ่นเซอปัต และพายุไซโคลนจอร์จในปี พ.ศ. 2550 อีกด้วย

อพยพประชาชนเกือบ 2 ล้านคน ตามแนวชายฝั่งของประเทศจีน ก่อนพายุไต้ฝุ่นวิภาจะมาถึง ทหารจีนเกือบ 20,000 นาย ถูกส่งไปยังพื้นที่เพื่อช่วยเหลือผู้อยู่อาศัยในการเสริมกำลังแนวป้องกันน้ำท่วม และเร่งการอพยพ พายุไต้ฝุ่นวิภาทำให้เกิดน้ำท่วมอย่างรุนแรง โดยมีปริมาณน้ำฝนมากกว่า 353 มิลลิเมตร (13.9 นิ้ว) บ้านเรือนเสียหายประมาณ 13,000 หลัง เสียหายอีก 57,000 หลัง และพื้นที่เพาะปลูก 100,000 เฮกตาร์ ถูกน้ำท่วมทั่วประเทศจีน มีผู้เสียชีวิต 14 ราย และเกิดความเสียหายเป็นจำนวนเงิน 7.45 พันล้านเยน (1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ)

แม้ว่าพายุไต้ฝุ่นวิภาจะไม่เคลื่อนตัวผ่านใกล้ประเทศฟิลิปปินส์แต่มีสายฝนจากพายุทำให้เกิดน้ำท่วมรุนแรงในจังหวัดเนโกรสโอกซีเดนตัล ผู้เสียชีวิต 2 ราย และอีก 3 ราย ถูกระบุว่าสูญหาย ความเสียหายจำนวน 15.3 ล้านเปโซฟิลิปปินส์ (314,000 ดอลลาร์สหรัฐ) ที่ประเทศไต้หวันลมแรงทำให้มีผู้เสียชีวิต 1 ราย บาดเจ็บ 1 ราย ปริมาณน้ำฝนสูงสุด 495 มิลลิเมตร (19.5 นิ้ว) ทำให้เกิดดินถล่ม น้ำท่วมทั่วทั้งเกาะ เกิดความสูญเสียทางการเกษตรในประเทศไต้หวันมีมูลค่า 7.8 ล้านดอลลาร์ไต้หวันใหม่ (236,300 ดอลลาร์สหรัฐ) ในจังหวัดโอกินาวะลมแรง และปริมาณน้ำฝนสูงถึง 335 มิลลิเมตร (13.2 นิ้ว) สร้างความเสียหายอย่างมีนัยสำคัญ และส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 2 ราย บ้าน 7 หลัง ทั่วเกาะถูกทำลาย และมีความเสียหายรวม 28.3 พันล้านเยน (285 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ความเสียหายโดยรวมประมาณ 1.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 28]}

พายุไต้ฝุ่นชบา[แก้]

1618 (JMA)・21W (JTWC)・อิกเม (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

24 กันยายน – 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นชบา (อักษรโรมัน: Chaba)^{[nb 29]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นอิกเม (ตากาล็อก: Igme)^{[nb 30]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดที่เข้าชายฝั่งประเทศเกาหลีใต้นับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นซันปาในปี พ.ศ. 2555 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2559 อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของกวม^[39]^[40] พายุดีเปรสชันเขตร้อนมาถึงสถานะพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น^[41] เมื่อถึงวันที่ 30 กันยายน พายุโซนร้อนชบาได้ทวีความรุนแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง หลังจากการพาความร้อนลึกได้พัฒนาเป็นลักษณะแถบ และภายใต้เงื่อนไขที่เอื้ออำนวยมาก^[42]^[43] ขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือพายุโซนร้อนกำลังแรงได้กลายเป็นพายุไต้ฝุ่น และโครงสร้างของพายุเริ่มดีขึ้นเป็นอย่างมาก^[44]^[45]^[46] ในวันรุ่งขึ้นพายุไต้ฝุ่นชบาทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนถึงระดับความรุนแรงสูงสุดเทียบเท่ากับมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน^[47]^[48] พายุไต้ฝุ่นชบามีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 31]} และความกดอากาศที่ 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วของปรอท)^[49] หลังจากนั้นพายุไต้ฝุ่นชบาก็เริ่มอ่อนกำลังลงเมื่อแกนกลางอสมมาตร เนื่องจากลมเฉือน^[50]^[51] ขณะที่พายุเข้าใกล้ชายฝั่งปูซานพายุได้แปรสภาพเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และสลายไปในที่สุด^[52]

ดาวเทียมของจีพีเอ็มได้เคลื่อนตัวผ่านตรงเหนือตาพายุของพายุไต้ฝุ่นชบา เครื่องวัดปริมาณน้ำฝนทั่วโลกแบบภาพไมโครเวฟ และเรดาร์ปริมาณน้ำฝนแบบความถี่คู่แสดงให้เห็นว่าพายุกำลังตกตะกอนอย่างหนักมาก ปริมาณน้ำฝนในผนังตาเล็ก ๆ ของพายุวัดโดยภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนทั่วโลก และปริมาณน้ำฝนที่ตกลงมาในอัตรามากกว่า 234 มิลลิเมตร (9.2 นิ้ว) ต่อชั่วโมง อุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่อบอุ่น และแรงลมเฉือนในแนวดิ่งต่ำเป็น 2 ปัจจัย ที่ทำให้พายุไต้ฝุ่นชบากลายเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นขณะที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านทะเลฟิลิปปิน และเครื่องวัดสเปกโตรเรดิโอมิเตอร์การถ่ายภาพความละเอียดปานกลางแสดงให้เห็นตาพายุที่ชัดเจน ซึ่งล้อมรอบด้วยพายุฝนฟ้าคะนองที่รุนแรง

พายุไต้ฝุ่นชบาได้สร้างความเสียหายเป็นวงกว้างทั่วภาคใต้ของประเทศเกาหลีใต้ จึงทําให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 7 ราย และมีผู้สูญหายอีก 4 ราย การคมนาคมขนส่งหยุดชะงัก และมีการยกเลิกเที่ยวบิน 100 เที่ยวบิน บ้านเรือนประสบปัญหาไฟฟ้าดับกว่า 200,000 หลัง^[53] และความเสียหายโดยรวมประมาณ 129 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 32]}

พายุไต้ฝุ่นบัวลอย[แก้]

1921 (JMA)・22W (JTWC)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

18 ตุลาคม – 25 ตุลาคม พ.ศ. 2562

ความรุนแรง

205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นบัวลอย (อักษรโรมัน: Bualoi)^{[nb 33]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดเป็นอันดับสามรองจากพายุไต้ฝุ่นฮากีบิส และพายุไต้ฝุ่นหะลอง และเป็นพายุลูกที่ยี่สิบเอ็ดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2562 พายุไต้ฝุ่นบัวลอยเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 39, พายุโซนร้อนลูกที่ 21 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 11 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2562 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2562 อยู่ทางตะวันออกของสาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ พายุก่อตัวเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนอย่างรวดเร็ว เนื่องจากสภาพอากาศที่มีความแปรปรวนด้วยอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่อบอุ่นมาก และแรงลมต่ำ จึงทำให้พายุมีความรุนแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม พายุโซนร้อนบัวลอยได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และในเวลาต่อมาพายุก็ได้กลายเป็นพายุไต้ฝุ่น พายุไต้ฝุ่นบัวลอยถึงสถานะความรุนแรงสูงสุดในวันที่ 22 ตุลาคม ด้วยความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ 205 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 34]} และด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 285 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (180 ไมล์ต่อชั่วโมง) เทียบเท่ากับความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน และพายุเริ่มอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วในวันรุ่งขึ้น^[54]

หลังจากพายุไต้ฝุ่นฮากีบิสเคลื่อนตัวผ่านพ้นไป ประเทศญี่ปุ่นต้องเตรียมรับมือพายุ 2 ลูก อีกครั้ง เช่น พายุไต้ฝุ่นนอกูรี และพายุไต้ฝุ่นบัวลอย เป็นต้น^[55] มีความเป็นไปได้ที่อาจจะเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง แผ่นดินถล่ม และน้ำท่วมในพื้นที่ราบต่ำ หรือพื้นที่ริมแม่น้ำทางชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก เนื่องจากพายุไต้ฝุ่นนอกูรีกำลังเคลื่อนตัวไปยังภูมิภาคดังกล่าว และในขณะเดียวกันพายุไต้ฝุ่นบัวลอยกำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปยังชายฝั่งตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นด้วยเช่นเดียวกัน^[56]

ภายใต้อิทธิพลของหย่อมความกดอากาศต่ำทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่น ทำให้เกิดฝนตกหนักในทางตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น^[57] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดชิบะ และจังหวัดฟูกูชิมะ มีปริมาณน้ำฝนรวมไว้ประมาณ 200 มิลลิเมตร (8 นิ้ว) ซึ่งเป็นปริมาณน้ำฝนที่ตกหนักเป็นประวัติการณ์ในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน และเกินปริมาณน้ำฝนเป็นเวลาหนึ่งเดือนในเดือนตุลาคมของปี^[58]^[59] ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 11 ราย ในจังหวัดชิบะ^[60] และ 2 ราย ในจังหวัดฟูกูชิมะ บริการขนส่งได้หยุดให้บริการในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากพายุ บ้านเรือนได้รับความเสียหายประมาณ 4,998 หลัง และเกิดความเสียหายประมาณ 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 35]}

พายุไต้ฝุ่นชบา[แก้]

1014 (JMA)・16W (JTWC)・กาตริง (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

20 ตุลาคม – 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ความรุนแรง

205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นชบา (อักษรโรมัน: Chaba)^{[nb 36]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นกาตริง (ตากาล็อก: Katring)^{[nb 37]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดเป็นอันดับสองรองจากพายุไต้ฝุ่นเมกี และเป็นพายุลูกแรกที่ส่งผลกระทบต่อประเทศญี่ปุ่นนับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นเมอโลร์ในปี พ.ศ. 2552 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2553 อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา หย่อมความกดอากาศต่ำได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างเชื่องช้าจนกลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น พายุโซนร้อนชบาได้กลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในเช้าตรู่ของวันที่ 26 ตุลาคม และมีความรุนแรงสูงสุดเทียบเท่ากับมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 5 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน พายุไต้ฝุ่นชบามีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 205 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (125 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 38]} และความกดอากาศที่ 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วของปรอท) หลังจากนั้นไม่นานพายุไต้ฝุ่นชบาก็เริ่มอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนเมื่อผ่านไปใกล้ประเทศญี่ปุ่น ส่วนที่เหลือของพายุยังคงอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วในขณะที่เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนืออย่างช้า ๆ จนกระทั่งพายุสลายไปในวันรุ่งขึ้น^[61]

เครื่องวัดกำลังงานแสงเชิงสเปกตรัมแบบการถ่ายภาพความละเอียดปานกลางของดาวเทียมของนาซาได้ถ่ายภาพกลุ่มเมฆที่หมุนเป็นเกลียวของพายุไต้ฝุ่นชบาได้พัดแผ่กระจายปกคลุมไปทั่วพื้นที่ส่วนใหญ่ของทะเลฟิลิปปิน^[62] และเมฆปกคลุมเหนือหมู่เกาะรีวกีวของประเทศญี่ปุ่นรวมถึงเกาะโอกินาวะ และกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนืออย่างช้า ๆ^[63]

พายุฝนฟ้าคะนองจากพายุไต้ฝุ่นชบาได้ถล่มเมืองทำให้บ้านเรือนประมาณ 500 หลัง ได้ประสบปัญหาไฟฟ้าดับ และมีผู้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย 5 ราย ในจังหวัดโอกินาวะ^[64] การแข่งขันรถในโตเกียวได้ถูกเลื่อนโดยสมาคมแข่งรถแห่งประเทศญี่ปุ่นไปจนถึงวันที่ 1 พฤศจิกายน เนื่องจากพายุไต้ฝุ่นชบา^[65]

พายุไต้ฝุ่นนิดา[แก้]

0922 (JMA)・26W (JTWC)・บินตา (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

21 พฤศจิกายน – 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ความรุนแรง

230 กม./ชม. (145 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นนิดา (อักษรโรมัน: Nida)^{[nb 39]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นบินตา (ตากาล็อก: Vinta)^{[nb 40]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2552^[66] ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 ทางตอนใต้ของประเทศไมโครนีเชีย และเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น และภายใต้สภาพอากาศที่กำลังแปรปรวน จึงทำให้พายุโซนร้อนนิดาได้กลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และต่อมาเป็นพายุไต้ฝุ่นเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน พายุไต้ฝุ่นนิดาได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วโดยถึงระดับความรุนแรงสูงสุดในวันนั้นด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 315 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (195 ไมล์ต่อชั่วโมง) และด้วยความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ 230 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (145 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 41]} หลังจากนั้นพายุก็ไม่มีการเคลื่อนตัวเป็นเวลาหลายวัน และความรุนแรงผันผวน พายุไต้ฝุ่นนิดาเริ่มอ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และต่อมาก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น หลังจากนั้นพายุก็อ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และพายุก็ได้สลายไป เนื่องจากเศษซากของพายุบางส่วนถูกดูดกลืนเข้าไปในกระแสน้ำ นอกจากนี้ ยังเป็นพายุที่แรงที่สุดในเดือนพฤศจิกายน^[67] และเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกในปี พ.ศ. 2552 อีกด้วย

ภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนระบุว่าปริมาณน้ำฝนส่วนใหญ่ของพายุไต้ฝุ่นนิดาอยู่ที่ประมาณ 40 มิลลิเมตร (1.57 นิ้ว) และพื้นที่ใกล้กับศูนย์กลางของพายุจะมีปริมาณน้ำฝนอยู่ที่ประมาณ 50.8 มิลลิเมตร (2 นิ้ว) ซึ่งถือเป็นปริมาณน้ำฝนที่ตกหนัก และพื้นที่บางแห่งมีฝนตกชุก อุณหภูมิความร้อนของเมฆคิวมูโลนิมบัสที่ขยายออกไปนอกชั้นโทรโพสเฟียร์ และเข้าสู่โทรโพพอส ภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนได้สังเกตเห็นอุณหภูมิความร้อนของเมฆ 3 กลุ่ม ในพายุไต้ฝุ่นนิดา และมียอดเมฆสูงประมาณ 14 กิโลเมตร (9 ไมล์) เนื่องจากความร้อนแฝงจำนวนมากที่ปล่อยออกมาเมื่อไอน้ำควบแน่นเป็นของเหลว^[68]

แม้ว่าลมจากพายุไต้ฝุ่นนิดาจะมีความรุนแรงเป็นอย่างมาก แต่พายุไม่ได้เคลื่อนตัวพัดเข้าฝั่งบริเวณชายฝั่งโดยตรง แม้ว่าจะต้องมีการออกคำเตือนพายุหมุนเขตร้อน เนื่องจากพายุอยู่ใกล้กับประเทศไมโครนีเชีย และไม่มีผลกระทบโดยตรง จึงไม่มีความเสียหาย ผู้บาดเจ็บ และผู้เสียชีวิต

พายุไต้ฝุ่นทุเรียน[แก้]

0621 (JMA)・24W (JTWC)・เรมิง (PAGASA)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)

พายุไต้ฝุ่น (TMD)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)

ระยะเวลา

25 พฤศจิกายน – 6 ธันวาคม พ.ศ. 2549

ความรุนแรง

215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นทุเรียน (อักษรโรมัน: Durian) หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นเรมิง (ตากาล็อก: Reming) เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2549 และเป็นภัยพิบัติพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมากในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นเหตุให้มีประชาชนหลายหมู่บ้านเสียชีวิตเป็นจำนวนมากจากโคลนถล่มที่ภูเขาไฟมายอน พายุไต้ฝุ่นทุเรียนสร้างความเสียหายให้กับบ้านเรือน 200,000 หลัง บ้านเรือนถูกทำลายไป 34,000 หลัง โรงเรียนถูกทำลายไป 850 แห่ง และเรือจม 800 ลำ มีความสูญเสียในการดำรงชีวิตอย่างมาก ซึ่งเห็นได้ชัดเจนที่สุดในจังหวัดบิ่ญถ่วน หวุงเต่า จังหวัดเบ๊นแจ และจังหวัดหวิญล็อง รวมถึงนครโฮจิมินห์^[69] คร่าชีวิตผู้คนไป 1,399 ราย ในประเทศฟิลิปปินส์^[70] พายุไต้ฝุ่นทุเรียนเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 24, พายุโซนร้อนลูกที่ 23 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 14 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2549 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ใกล้ชุก พายุตั้งอยู่ทางตอนใต้ของสันเขาพายุติดตามทิศตะวันตกเฉียงเหนือผ่านบริเวณที่มีลมเฉือนต่ำ และเสริมกำลังความรุนแรงของลมเกิดขึ้นในช่วงสองวันต่อมาขณะที่พายุเข้าใกล้ประเทศฟิลิปปินส์ หลังจากเข้าสู่สถานะพายุไต้ฝุ่นเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พายุไต้ฝุ่นทุเรียนได้รับความรุนแรงอย่างรวดเร็ว ปิดท้ายด้วยความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ความเร็วลมสูงสุด 215 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (130 ไมล์ต่อชั่วโมง) และความกดอากาศที่ 900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วของปรอท) วันต่อมาพายุไต้ฝุ่นทุเรียนกลายเป็นพายุโซนร้อนที่พัดไปทางตะวันตกเฉียงใต้ พัดถล่มประเทศเวียดนามตอนใต้ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม โดยเป็นพายุโซนร้อนก่อนที่จะลดระดับลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน พายุได้เคลื่อนตัวหันไปทางทิศตะวันตกอีกครั้ง และข้ามคาบสมุทรมลายูไปในที่สุด นอกจากนี้ ยังเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกในปี พ.ศ. 2549 อีกด้วย

ปลายเดือนตุลาคมพายุไต้ฝุ่นซีมารอนกลายเป็นพายุที่รุนแรงที่สุดลูกหนึ่งที่เคลื่อนตัวเข้าเกาะลูซอน อย่างไรก็ตาม ส่งผลกระทบต่อพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง และมีผู้บาดเจ็บ หรือเสียชีวิตค่อนข้างน้อย น้อยกว่าสามสัปดาห์ต่อมา พายุไต้ฝุ่นเชบีดำเนินไปตามเส้นทางที่คล้ายคลึงกันกับพายุไต้ฝุ่นซีมารอน แม้ว่าจะมีขนาดที่เล็กทำให้เกิดความเสียหายได้ค่อนข้างจำกัด พายุไต้ฝุ่นทุเรียนจะกลายเป็นพายุลูกที่ 4 ของพายุที่ส่งผลกระทบถึงประเทศฟิลิปปินส์ ในเดือนธันวาคมพายุไต้ฝุ่นอูตอร์ ซึ่งเป็นพายุที่อ่อนแอที่สุดในห้า และเดินตามทางตอนใต้มากกว่า

พายุไต้ฝุ่นทุเรียนขึ้นบกครั้งแรกที่ประเทศฟิลิปปินส์ มีลมแรง ฝนตกหนัก และคร่าชีวิตผู้คนไปอย่างน้อย 720 ราย ในประเทศฟิลิปปินส์^[71] ความเสียหายส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่จังหวัดอัลไบ ซึ่งพายุไต้ฝุ่นทุเรียนได้สร้างโคลนถล่มจากขี้เถ้าภูเขาไฟ และก้อนหินจากภูเขาไฟมายอน ที่บารังไกย์ เลกัซปี ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองที่ปกคลุมไปด้วยโคลนจนถึงหลังคาบ้านเรือน พายุได้คร่าชีวิตผู้คนกว่า 200 ราย ในประเทศ และสร้างความเสียหาย 5.9 พันล้านเปโซฟิลิปปินส์ (150 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) หลังจากนั้นก็เข้าสู่ทะเลจีนใต้ และอ่อนกำลังลงเล็กน้อย ก่อนที่จะทวีความรุนแรง และขึ้นบกที่ประเทศเวียดนามใกล้กับนครโฮจิมินห์ มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 81 ราย และอีก 16 ราย สูญหายไปจากคลื่นลมแรง^[72] พายุไต้ฝุ่นทุเรียนเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิต 1,497 ราย และสูญหายมากกว่า 100 ราย มูลค่าความเสียหายโดยรวมอย่างน้อย 580 ล้านดอลลาร์สหรัฐ^{[nb 42]}^[73]

ผลกระทบ[แก้]

ตารางนี้รวมเอาทั้งหมดของระบบพายุที่ก่อตัวภายใน หรือเคลื่อนตัวเข้ามาในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือทางฝั่งตะวันตกของเส้นแบ่งวันสากล ตารางนี้ยังมีภาพรวมของความรุนแรงของระบบ ระยะเวลา บริเวณที่มีผลกระทบกับแผ่นดิน และจำนวนความเสียหาย หรือจำนวนผู้เสียชีวิตใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับระบบพายุ

ชื่อพายุ	ช่วงวันที่	ระดับความรุนแรง ขณะมีกำลังสูงสุด	ความเร็วลมต่อเนื่อง (เฉลี่ย 10 นาที)	ความกดอากาศ	พื้นที่ผลกระทบ	ความเสียหาย (USD)	ผู้เสียชีวิต	อ้างอิง
รามสูร (บุตโชย)	070551 !7 พฤษภาคม – 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2551	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์ ญี่ปุ่น	&00000000096000000000009.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	4 ราย	^[4]
นิดา (ดินโด)	130547 !13 พฤษภาคม – 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	205 !205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.)	905 !905 เฮกโตปาสกาล (26.72 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์ ญี่ปุ่น	&00000000013000000000001.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	31 ราย	^[5]^[6]
รามสูร (โฟลรีตา)	280645 !28 มิถุนายน – 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2545	5 !พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก	165 !165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.)	930 !930 เฮกโตปาสกาล (27.46 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์ ไต้หวัน จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ เกาหลีเหนือ	&0000000100000000000000100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	97 ราย	^[7]^[8]^[9]
รามสูร (เกลนดา)	090757 !9 กรกฎาคม – 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	205 !205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.)	905 !905 เฮกโตปาสกาล (26.72 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์ หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา ฟิลิปปินส์ จีน ฮ่องกง มาเก๊า เวียดนาม	&00000080800000000000008.08 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	225 ราย	^[10]^[11]^[12]^[13]^[14]
ขนุน (เอนเตง)	140755 !14 กรกฎาคม – 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2555	3 !พายุโซนร้อนกำลังแรง	95 !95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.)	985 !985 เฮกโตปาสกาล (29.09 นิ้วปรอท)	เกาหลีใต้ เกาหลีเหนือ ญี่ปุ่น หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา	&000000001140000000000011.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	69 ราย	^[21]^[22]
อัสนี	140858 !14 สิงหาคม – 25 สิงหาคม พ.ศ. 2558	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา	ไม่มี	ไม่มี	^[23]^[24]^[25]^[26]^[27]
ชบา	180847 !18 สิงหาคม – 5 กันยายน พ.ศ. 2547	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา กวม ญี่ปุ่น	&00000020000000000000002 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	20 ราย	^[29]^[30]
ขนุน (กีโก)	050948 !5 กันยายน – 13 กันยายน พ.ศ. 2548	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	195 !195 กม./ชม. (120 ไมล์/ชม.)	920 !920 เฮกโตปาสกาล (27.17 นิ้วปรอท)	ไต้หวัน จีน ญี่ปุ่น	&00000012200000000000001.22 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	16 ราย	^[31]^[32]
มังคุด (โอมโปง)	070961 !7 กันยายน – 17 กันยายน พ.ศ. 2561	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา กวม ฟิลิปปินส์ ไต้หวัน ฮ่องกง มาเก๊า จีน เวียดนาม	&00000037700000000000003.77 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	134 ราย	^[33]^[34]^[35]^[36]^[37]
วิภา (โกริง)	150950 !15 กันยายน – 22 กันยายน พ.ศ. 2550	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์ ไต้หวัน จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ เกาหลีเหนือ	&00000013000000000000001.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	20 ราย
ชบา (อิกเม)	240959 !24 กันยายน – 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	905 !905 เฮกโตปาสกาล (26.72 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น	&0000000129000000000000129 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	10 ราย	^[39]^[40]^[41]^[42]^[43]
บัวลอย	181062 !18 ตุลาคม – 25 ตุลาคม พ.ศ. 2562	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	205 !205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.)	905 !905 เฮกโตปาสกาล (26.72 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์ หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา ญี่ปุ่น	&0000000200000000000000200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	13 ราย	^[54]^[55]^[56]^[57]^[58]
ชบา (กาตริง)	201053 !20 ตุลาคม – 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	205 !205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.)	905 !905 เฮกโตปาสกาล (26.72 นิ้วปรอท)	ญี่ปุ่น	ไม่มี	ไม่มี	^[61]^[62]^[63]^[64]^[65]
นิดา (บินตา)	211152 !21 พฤศจิกายน – 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	230 !230 กม./ชม. (145 ไมล์/ชม.)	895 !895 เฮกโตปาสกาล (26.43 นิ้วปรอท)	ไมโครนีเชีย กวม	ไม่มี	ไม่มี	^[66]^[67]^[68]
ทุเรียน (เรมิง)	251149 !25 พฤศจิกายน – 6 ธันวาคม พ.ศ. 2549	6 !พายุไต้ฝุ่นรุนแรง	215 !215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)	900 !900 เฮกโตปาสกาล (26.58 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์ เวียดนาม ไทย มาเลเซีย อินเดีย	&0000000580000000000000580 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	1,497 ราย	^[69]^[70]^[71]^[72]^[73]
สรุปฤดูกาล
15 ลูก	7 พฤษภาคม - 6 ธันวาคม ทุกปี		230 กม./ชม. (145 ไมล์/ชม.)	895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วปรอท)		17.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (≈583 พันล้านบาท)	2,136 ราย

ดูเพิ่ม[แก้]

ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก

หมายเหตุ[แก้]

↑ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก^[2]
↑ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ^[3]
↑ "รามสูร" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "บุตโชย" (7 ถึง 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2551) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2551 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "นิดา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "ดินโด" (13 ถึง 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2547) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2547 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "รามสูร" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุไต้ฝุ่น "โฟลรีตา" (28 มิถุนายน ถึง 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2545) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2545 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2557 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "ขนุน" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 5 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุโซนร้อน "เอนเตง" (16 ถึง 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2555) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2555 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "อัสนี" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 3 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2547 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "ขนุน" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 5 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "กีโก" (7 ถึง 10 กันยายน พ.ศ. 2548) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2548 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2561 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2550 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "อิกเม" (1 ถึง 3 ตุลาคม พ.ศ. 2559) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2559 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "บัวลอย" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2562 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "กาตริง" (23 ถึง 28 ตุลาคม พ.ศ. 2553) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ "นิดา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "บินตา" (25 พฤศจิกายน ถึง 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2549 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

อ้างอิง[แก้]

↑ http://www.ubonmet.tmd.go.th/files/KM-base/KM-2563-5.pdf
↑ "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
↑ "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
↑ ^4.0 ^4.1 "Digital Typhoon: Typhoon 200802 (RAMMASUN)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2008-05-12. สืบค้นเมื่อ 12 May 2008.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^5.0 ^5.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2004-05-18. สืบค้นเมื่อ 18 May 2004.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^6.0 ^6.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2004-05-19. สืบค้นเมื่อ 19 May 2004.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^7.0 ^7.1 "Typhoon Rammasun - EPOD - a service of USRA". epod.usra.edu. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.
↑ ^8.0 ^8.1 Zhang, Hua; Chou, Jifan; Qiu, Chongjian (1 February 2004). "Assimilation analysis of Rammasun typhoon structure over Northwest Pacific using satellite data". Chinese Science Bulletin (ภาษาอังกฤษ). pp. 389–395. doi:10.1007/BF02900323. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.
↑ ^9.0 ^9.1 "July 2002 Global Hazards | National Centers for Environmental Information (NCEI)". www.ncei.noaa.gov. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.
↑ ^10.0 ^10.1 http://www.taipeitimes.com/News/taiwan/archives/2014/07/12/2003594929
↑ ^11.0 ^11.1 https://www.wsj.com/articles/tropical-storm-rammasun-approaches-philippine-capital-manila-1405335465
↑ ^12.0 ^12.1 https://www.kuam.com/story/25991947/2014/07/10/governor-declares-condition-of-readiness-3
↑ ^13.0 ^13.1 https://www.sciencecodex.com/nasa_sees_tropical_storm_9_over_guam-137402
↑ ^14.0 ^14.1 https://focustaiwan.tw/society/201407140024
↑ https://web.archive.org/web/20140715005150/http://www.interaksyon.com/article/91195/glenda-update--typhoon-glenda-intensifies-more-areas-under-storm-signal
↑ https://globalnation.inquirer.net/107928/more-than-50-flights-cancelled-due-to-glenda
↑ https://www.rappler.com/nation/63385-doh-preparation-typhoon-glenda/
↑ https://www.rappler.com/nation/63409-tabaco-albay-glenda/
↑ https://newsinfo.inquirer.net/620259/power-outage-hits-parts-of-metro-manila
↑ "Rain-battered Japan braces for arrival of typhoon" (ภาษาอังกฤษ). Taipei Times. 2012-07-18. สืบค้นเมื่อ 18 July 2012.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^21.0 ^21.1 "Tropical Storm Khanun kills at least 7 in North Korea" (ภาษาอังกฤษ). BNO News. 2012-07-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 July 2012. สืบค้นเมื่อ 25 July 2012.
↑ ^22.0 ^22.1 "Scores killed in North Korea floods" (ภาษาอังกฤษ). Al Jazeera. สืบค้นเมื่อ 29 July 2012.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^23.0 ^23.1 "Digital Typhoon: Typhoon 201516 (ATSANI) - General Information (Pressure and Track Charts)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2015-08-25. สืบค้นเมื่อ 25 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^24.0 ^24.1 "Typhoon Atsani". modis.gsfc.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2015-07-27. สืบค้นเมื่อ 27 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^25.0 ^25.1 デジタル大辞泉プラス. "アッサニーとは？意味や使い方". コトバンク (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 20 August 2020.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^26.0 ^26.1 "Digital Typhoon: Typhoon 201516 (ATSANI)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2015-08-25. สืบค้นเมื่อ 25 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^27.0 ^27.1 Mersereau, Dennis (2015-08-19). "'Twin Typhoons' Spinning in Western Pacific, Taiwan and Japan at Risk". Gawker (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-12-05. สืบค้นเมื่อ 19 August 2015.
↑ "A View Inside Typhoon Atsani". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2015-08-21. สืบค้นเมื่อ 21 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^29.0 ^29.1 "Japan Meteorological Agency | RSMC Tokyo - Typhoon Center | Technical Review No.9". www.jma.go.jp (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2014-02-11. สืบค้นเมื่อ 11 February 2014.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^30.0 ^30.1 "Monthly Global Tropical Cyclone Summary August 2004". australiasevereweather.com (ภาษาอังกฤษ). August 2004. สืบค้นเมื่อ 2 February 2014.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^31.0 ^31.1 "Tropical Cyclones in 2005" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Kowloon, Hong Kong: Hong Kong Observatory. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^32.0 ^32.1 "Typhoon Khanun". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^33.0 ^33.1 CNN, James Griffiths, Steve George and Jo Shelley. "Typhoon Mangkhut lashes the Philippines, strongest storm this year". CNN.
↑ ^34.0 ^34.1 "Typhoon Mangkhut: Philippines hit by strongest storm". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2018-09-15. สืบค้นเมื่อ 2022-01-03.
↑ ^35.0 ^35.1 "Typhoon Mangkhut death toll hits 127". PerthNow (ภาษาอังกฤษ). 2018-09-22.
↑ ^36.0 ^36.1 https://www.rappler.com/nation/212481-typhoon-ompong-death-toll-september-21-2018/
↑ ^37.0 ^37.1 "应急管理新机制助力台风"山竹"应对". web.archive.org. 2018-09-28. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-28. สืบค้นเมื่อ 2022-01-03.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
↑ CNN, Sheena McKenzie and Joshua Berlinger. "Typhoon Mangkhut hits mainland China, lashes Hong Kong, dozens dead in Philippines". CNN.
↑ ^39.0 ^39.1 "Archived copy" (ภาษาอังกฤษ). 2016-09-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2016. สืบค้นเมื่อ 26 September 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
↑ ^40.0 ^40.1 "Archived copy" (ภาษาอังกฤษ). 2016-09-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2016. สืบค้นเมื่อ 26 September 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
↑ ^41.0 ^41.1 "TS 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM TD" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-09-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ ^42.0 ^42.1 "Prognostic Reasoning for Tropical Storm 21W (Chaba) Warning Nr 08" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-09-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ ^43.0 ^43.1 "STS 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM TS" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-09-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Severe Weather Bulletin #1: Severe Tropical Storm "IGME" (CHABA)" (ภาษาอังกฤษ). PAGASA. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "TY 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM STS" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 15" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 17" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-02. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Prognostic Reasoning for Super Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 22". en. Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "TY 1618 CHABA (1618)" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 23" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 28" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-04. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "DEVELOPED LOW STS 1618 CHABA (1618)" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.
↑ "Typhoon claims six lives in South Korea" (ภาษาอังกฤษ). Financial Times Bangladesh. 2016-10-06. สืบค้นเมื่อ 6 October 2016.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^54.0 ^54.1 "Typhoon Bualoi". blogs.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2019-10-25. สืบค้นเมื่อ 25 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^55.0 ^55.1 Korosec, Marko (2019-10-22). "Super typhoon BUALOI remains a powerful Category 4 and is on its way towards Iwo Jima island tomorrow". Severe Weather Europe (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 29 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^56.0 ^56.1 "ญี่ปุ่นเตรียมรับศึกใหม่ ไต้ฝุ่น 2 ลูก จ่อถล่มซ้ำ หลังฮากิบิสเพิ่งผ่านพ้น". kapook.com. 2019-10-21. สืบค้นเมื่อ 21 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^57.0 ^57.1 "強颱風「博羅依」靠近日本四國至關東嚴防大雨". www.bastillepost.com (ภาษาจีน). 2019-10-24. สืบค้นเมื่อ 24 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^58.0 ^58.1 "大雨、千葉と福島で死者１０人に１カ月分超の雨量襲う：朝日新聞デジタル". 朝日新聞デジタル (ภาษาญี่ปุ่น). 2019-10-26. สืบค้นเมื่อ 26 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ "令和元年台風21号（2019年10月25日）｜災害カレンダー". Yahoo!天気・災害 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 25 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ "25日の千葉・福島の大雨被害 13人死亡 | NHKニュース". web.archive.org (ภาษาญี่ปุ่น). 2019-10-31. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-31. สืบค้นเมื่อ 31 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
↑ ^61.0 ^61.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2023-10-25. สืบค้นเมื่อ 25 October 2023.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^62.0 ^62.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2010-10-27. สืบค้นเมื่อ 27 October 2010.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^63.0 ^63.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2010-10-29. สืบค้นเมื่อ 29 October 2010.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^64.0 ^64.1 Staff Writer (2010-10-30). "Strong typhoon approaches rain-hit Amami region - The Mainichi Daily News" (ภาษาอังกฤษ). The Mainichi Daily News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-10-30. สืบค้นเมื่อ 31 October 2010.
↑ ^65.0 ^65.1 Hur, Jae (2010-10-29). "Chaba Weakens Over Japan, Downgraded to Tropical Storm as It Nears Tokyo" (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 30 October 2010.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^66.0 ^66.1 "Digital Typhoon: Typhoon List". agora.ex.nii.ac.jp.
↑ ^67.0 ^67.1 AccuWeather (2009-11-29). "Nida is Mightiest Tropical System of 2009" (ภาษาอังกฤษ). StarTribune. สืบค้นเมื่อ 29 November 2009.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^68.0 ^68.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2023-10-23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-08-12. สืบค้นเมื่อ 23 October 2023.
↑ ^69.0 ^69.1 "Viet Nam: Typhoons Revised Appeal No. MDRVN001 Operation Update No. 3 - Viet Nam". ReliefWeb (ภาษาอังกฤษ).
↑ ^70.0 ^70.1 "Disaster data: A balanced perspective - Mar 2007 - Indonesia". ReliefWeb (ภาษาอังกฤษ).
↑ ^71.0 ^71.1 https://reliefweb.int/report/philippines/philippines-ndcc-media-update-typhoon-reming-durian-13-dec-2006
↑ ^72.0 ^72.1 https://reliefweb.int/report/viet-nam/viet-nam-ndmp-durian-typhoon-damage-update-08-dec-2006
↑ ^73.0 ^73.1 http://www.typhoon2000.ph/stormstats/CostliestPhilippineTyphoons.htm

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

พายุหมุนเขตร้อนระบบดิจิทัล (Digital Typhoon) ข้อมูลของพายุ
กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ข้อมูลเส้นทางของพายุ
กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ข้อมูลเส้นทางของพายุ
ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ข้อมูลเส้นทางของพายุ

[3] กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก^[2]

[5] ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ^[3]

[6] "รามสูร" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[7] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "บุตโชย" (7 ถึง 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2551) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[8] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[10] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2551 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[11] "นิดา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[12] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "ดินโด" (13 ถึง 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2547) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[13] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[16] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2547 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[17] "รามสูร" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[18] พายุไต้ฝุ่น "โฟลรีตา" (28 มิถุนายน ถึง 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2545) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[19] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[23] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2545 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[34] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2557 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[35] "ขนุน" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 5 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[36] พายุโซนร้อน "เอนเตง" (16 ถึง 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2555) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[40] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2555 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[41] "อัสนี" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 3 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[48] "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[49] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[52] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2547 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[53] "ขนุน" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 5 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[54] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "กีโก" (7 ถึง 10 กันยายน พ.ศ. 2548) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[55] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[58] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2548 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[65] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2561 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[66] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2550 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[67] "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[68] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "อิกเม" (1 ถึง 3 ตุลาคม พ.ศ. 2559) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[79] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[85] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2559 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[86] "บัวลอย" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 2 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[87] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[95] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2562 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[96] "ชบา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[97] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "กาตริง" (23 ถึง 28 ตุลาคม พ.ศ. 2553) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[98] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[104] "นิดา" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 4 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[105] พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "บินตา" (25 พฤศจิกายน ถึง 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[107] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[114] ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2549 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[1] ttp://www.ubonmet.tmd.go.th/files/KM-base/KM-2563-5.pdf

[2] "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.

[4] "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.

[:0-9] 4.0 ^4.1 "Digital Typhoon: Typhoon 200802 (RAMMASUN)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2008-05-12. สืบค้นเมื่อ 12 May 2008.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:1-14] 5.0 ^5.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2004-05-18. สืบค้นเมื่อ 18 May 2004.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:2-15] 6.0 ^6.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2004-05-19. สืบค้นเมื่อ 19 May 2004.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:3-20] 7.0 ^7.1 "Typhoon Rammasun - EPOD - a service of USRA". epod.usra.edu. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.

[:4-21] 8.0 ^8.1 Zhang, Hua; Chou, Jifan; Qiu, Chongjian (1 February 2004). "Assimilation analysis of Rammasun typhoon structure over Northwest Pacific using satellite data". Chinese Science Bulletin (ภาษาอังกฤษ). pp. 389–395. doi:10.1007/BF02900323. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.

[:5-22] 9.0 ^9.1 "July 2002 Global Hazards | National Centers for Environmental Information (NCEI)". www.ncei.noaa.gov. สืบค้นเมื่อ 5 November 2022.

[:6-24] 10.0 ^10.1 http://www.taipeitimes.com/News/taiwan/archives/2014/07/12/2003594929

[:7-25] 11.0 ^11.1 https://www.wsj.com/articles/tropical-storm-rammasun-approaches-philippine-capital-manila-1405335465

[:8-26] 12.0 ^12.1 https://www.kuam.com/story/25991947/2014/07/10/governor-declares-condition-of-readiness-3

[:9-27] 13.0 ^13.1 https://www.sciencecodex.com/nasa_sees_tropical_storm_9_over_guam-137402

[:10-28] 14.0 ^14.1 https://focustaiwan.tw/society/201407140024

[29] ttps://web.archive.org/web/20140715005150/http://www.interaksyon.com/article/91195/glenda-update--typhoon-glenda-intensifies-more-areas-under-storm-signal

[30] ttps://globalnation.inquirer.net/107928/more-than-50-flights-cancelled-due-to-glenda

[31] ttps://www.rappler.com/nation/63385-doh-preparation-typhoon-glenda/

[32] ttps://www.rappler.com/nation/63409-tabaco-albay-glenda/

[33] ttps://newsinfo.inquirer.net/620259/power-outage-hits-parts-of-metro-manila

[TaipeiTimes2012-37] "Rain-battered Japan braces for arrival of typhoon" (ภาษาอังกฤษ). Taipei Times. 2012-07-18. สืบค้นเมื่อ 18 July 2012.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:11-38] 21.0 ^21.1 "Tropical Storm Khanun kills at least 7 in North Korea" (ภาษาอังกฤษ). BNO News. 2012-07-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 July 2012. สืบค้นเมื่อ 25 July 2012.

[:12-39] 22.0 ^22.1 "Scores killed in North Korea floods" (ภาษาอังกฤษ). Al Jazeera. สืบค้นเมื่อ 29 July 2012.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:13-42] 23.0 ^23.1 "Digital Typhoon: Typhoon 201516 (ATSANI) - General Information (Pressure and Track Charts)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2015-08-25. สืบค้นเมื่อ 25 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:14-43] 24.0 ^24.1 "Typhoon Atsani". modis.gsfc.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2015-07-27. สืบค้นเมื่อ 27 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:15-44] 25.0 ^25.1 デジタル大辞泉プラス. "アッサニーとは？意味や使い方". コトバンク (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 20 August 2020.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:16-45] 26.0 ^26.1 "Digital Typhoon: Typhoon 201516 (ATSANI)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2015-08-25. สืบค้นเมื่อ 25 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:17-46] 27.0 ^27.1 Mersereau, Dennis (2015-08-19). "'Twin Typhoons' Spinning in Western Pacific, Taiwan and Japan at Risk". Gawker (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-12-05. สืบค้นเมื่อ 19 August 2015.

[47] "A View Inside Typhoon Atsani". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2015-08-21. สืบค้นเมื่อ 21 August 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:18-50] 29.0 ^29.1 "Japan Meteorological Agency | RSMC Tokyo - Typhoon Center | Technical Review No.9". www.jma.go.jp (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2014-02-11. สืบค้นเมื่อ 11 February 2014.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:19-51] 30.0 ^30.1 "Monthly Global Tropical Cyclone Summary August 2004". australiasevereweather.com (ภาษาอังกฤษ). August 2004. สืบค้นเมื่อ 2 February 2014.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:20-56] 31.0 ^31.1 "Tropical Cyclones in 2005" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Kowloon, Hong Kong: Hong Kong Observatory. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:21-57] 32.0 ^32.1 "Typhoon Khanun". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:22-59] 33.0 ^33.1 CNN, James Griffiths, Steve George and Jo Shelley. "Typhoon Mangkhut lashes the Philippines, strongest storm this year". CNN.

[:23-60] 34.0 ^34.1 "Typhoon Mangkhut: Philippines hit by strongest storm". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2018-09-15. สืบค้นเมื่อ 2022-01-03.

[:24-61] 35.0 ^35.1 "Typhoon Mangkhut death toll hits 127". PerthNow (ภาษาอังกฤษ). 2018-09-22.

[:25-62] 36.0 ^36.1 https://www.rappler.com/nation/212481-typhoon-ompong-death-toll-september-21-2018/

[:26-63] 37.0 ^37.1 "应急管理新机制助力台风"山竹"应对". web.archive.org. 2018-09-28. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-28. สืบค้นเมื่อ 2022-01-03.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)

[64] CNN, Sheena McKenzie and Joshua Berlinger. "Typhoon Mangkhut hits mainland China, lashes Hong Kong, dozens dead in Philippines". CNN.

[:27-69] 39.0 ^39.1 "Archived copy" (ภาษาอังกฤษ). 2016-09-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2016. สืบค้นเมื่อ 26 September 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)

[:28-70] 40.0 ^40.1 "Archived copy" (ภาษาอังกฤษ). 2016-09-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2016. สืบค้นเมื่อ 26 September 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)

[:29-71] 41.0 ^41.1 "TS 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM TD" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-09-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[:30-72] 42.0 ^42.1 "Prognostic Reasoning for Tropical Storm 21W (Chaba) Warning Nr 08" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-09-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[:31-73] 43.0 ^43.1 "STS 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM TS" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-09-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[74] "Severe Weather Bulletin #1: Severe Tropical Storm "IGME" (CHABA)" (ภาษาอังกฤษ). PAGASA. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[75] "TY 1618 CHABA (1618) UPGRADED FROM STS" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[76] "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 15" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[77] "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 17" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-02. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[78] "Prognostic Reasoning for Super Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 22". en. Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[80] "TY 1618 CHABA (1618)" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[81] "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 23" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-03. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[82] "Prognostic Reasoning for Typhoon 21W (Chaba) Warning Nr 28" (ภาษาอังกฤษ). Joint Typhoon Warning Center. 2016-10-04. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[83] "DEVELOPED LOW STS 1618 CHABA (1618)" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2016-10-05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2017.

[Financial_Times_Bangladesh-84] "Typhoon claims six lives in South Korea" (ภาษาอังกฤษ). Financial Times Bangladesh. 2016-10-06. สืบค้นเมื่อ 6 October 2016.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:32-88] 54.0 ^54.1 "Typhoon Bualoi". blogs.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2019-10-25. สืบค้นเมื่อ 25 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:33-89] 55.0 ^55.1 Korosec, Marko (2019-10-22). "Super typhoon BUALOI remains a powerful Category 4 and is on its way towards Iwo Jima island tomorrow". Severe Weather Europe (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 29 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:34-90] 56.0 ^56.1 "ญี่ปุ่นเตรียมรับศึกใหม่ ไต้ฝุ่น 2 ลูก จ่อถล่มซ้ำ หลังฮากิบิสเพิ่งผ่านพ้น". kapook.com. 2019-10-21. สืบค้นเมื่อ 21 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:35-91] 57.0 ^57.1 "強颱風「博羅依」靠近日本四國至關東嚴防大雨". www.bastillepost.com (ภาษาจีน). 2019-10-24. สืบค้นเมื่อ 24 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:36-92] 58.0 ^58.1 "大雨、千葉と福島で死者１０人に１カ月分超の雨量襲う：朝日新聞デジタル". 朝日新聞デジタル (ภาษาญี่ปุ่น). 2019-10-26. สืบค้นเมื่อ 26 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[93] "令和元年台風21号（2019年10月25日）｜災害カレンダー". Yahoo!天気・災害 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 25 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[94] "25日の千葉・福島の大雨被害 13人死亡 | NHKニュース". web.archive.org (ภาษาญี่ปุ่น). 2019-10-31. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-31. สืบค้นเมื่อ 31 October 2019.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)

[:37-99] 61.0 ^61.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2023-10-25. สืบค้นเมื่อ 25 October 2023.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:38-100] 62.0 ^62.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2010-10-27. สืบค้นเมื่อ 27 October 2010.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:39-101] 63.0 ^63.1 "Typhoon Chaba". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2010-10-29. สืบค้นเมื่อ 29 October 2010.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:40-102] 64.0 ^64.1 Staff Writer (2010-10-30). "Strong typhoon approaches rain-hit Amami region - The Mainichi Daily News" (ภาษาอังกฤษ). The Mainichi Daily News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-10-30. สืบค้นเมื่อ 31 October 2010.

[:41-103] 65.0 ^65.1 Hur, Jae (2010-10-29). "Chaba Weakens Over Japan, Downgraded to Tropical Storm as It Nears Tokyo" (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 30 October 2010.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:42-106] 66.0 ^66.1 "Digital Typhoon: Typhoon List". agora.ex.nii.ac.jp.

[:43-108] 67.0 ^67.1 AccuWeather (2009-11-29). "Nida is Mightiest Tropical System of 2009" (ภาษาอังกฤษ). StarTribune. สืบค้นเมื่อ 29 November 2009.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:44-109] 68.0 ^68.1 "Typhoon Nida". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2023-10-23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-08-12. สืบค้นเมื่อ 23 October 2023.

[:45-110] 69.0 ^69.1 "Viet Nam: Typhoons Revised Appeal No. MDRVN001 Operation Update No. 3 - Viet Nam". ReliefWeb (ภาษาอังกฤษ).

[:46-111] 70.0 ^70.1 "Disaster data: A balanced perspective - Mar 2007 - Indonesia". ReliefWeb (ภาษาอังกฤษ).

[:47-112] 71.0 ^71.1 https://reliefweb.int/report/philippines/philippines-ndcc-media-update-typhoon-reming-durian-13-dec-2006

[:48-113] 72.0 ^72.1 https://reliefweb.int/report/viet-nam/viet-nam-ndmp-durian-typhoon-damage-update-08-dec-2006

[:49-115] 73.0 ^73.1 http://www.typhoon2000.ph/stormstats/CostliestPhilippineTyphoons.htm

[1]

[nb 1]

[nb 2]

[nb 3]

[nb 4]

[nb 5]

[4]

[nb 6]

[nb 7]

[nb 8]

[nb 9]

[5]

[6]

[nb 10]

[nb 11]

[nb 12]

[nb 13]

[7]

[8]

[9]

[nb 14]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[nb 15]

[nb 16]

[nb 17]

[20]

[21]

[22]

[nb 18]

[nb 19]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[nb 20]

[nb 21]

[29]

[30]

[nb 22]

[nb 23]

[nb 24]

[nb 25]

[31]

[32]

[nb 26]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[nb 27]

[nb 28]

[nb 29]

[nb 30]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[nb 31]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[nb 32]

[nb 33]

[nb 34]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[nb 35]

[nb 36]

[nb 37]

[nb 38]

[61]

[62]

[63]

[64]