พายุไต้ฝุ่นนิดา (พ.ศ. 2552)
| พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS) | |||
 | |||
| ก่อตัว | 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 | ||
| สลายตัว | 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552 | ||
| ความเร็วลม สูงสุด |
| ||
| ความกดอากาศต่ำสุด | 895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วปรอท) | ||
| ผู้เสียชีวิต | - ราย | ||
| ความเสียหาย | ไม่ทราบ | ||
| พื้นที่ได้รับ ผลกระทบ |
ประเทศไมโครนีเชีย, กวม | ||
| ส่วนหนึ่งของ ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2552 | |||
พายุไต้ฝุ่นนิดา หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นบินตา (ตากาล็อก: Vinta) เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2552[1] ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 ทางตอนใต้ของประเทศไมโครนีเชีย และเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีความรุนแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น ภายใต้สภาพอากาศที่เอื้ออำนวย พายุโซนร้อนนิดาได้ยกระดับเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน และต่อมายกระดับจากพายุโซนร้อนกำลังแรงเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันรุ่งขึ้น จากนั้นเป็นต้นมา พายุไต้ฝุ่นนิดามีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วโดยถึงระดับความรุนแรงสูงสุดในวันนั้นด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ความเร็วลมสูงสุด 315 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (195 ไมล์ต่อชั่วโมง) หรือด้วยความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ความเร็วลมสูงสุด 230 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (145 ไมล์ต่อชั่วโมง) หลังจากอยู่นิ่ง ๆ เป็นเวลาหลายวัน และความรุนแรงผันผวน พายุไต้ฝุ่นนิดาเริ่มอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ต่อมาก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อนในวันรุ่งขึ้น เมื่อพายุอ่อนกำลังลงจนถึงพายุดีเปรสชันเขตร้อน และพายุได้สลายไป เนื่องจากเศษบางส่วนของมันถูกดูดกลืนเข้าไปในกระแสน้ำ นอกจากนี้ ยังเป็นพายุที่แรงที่สุดในเดือนพฤศจิกายน[2] และเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่รุนแรงที่สุดในโลกในปี พ.ศ. 2552 อีกด้วย
ภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนระบุว่าปริมาณน้ำฝนส่วนใหญ่ของพายุไต้ฝุ่นนิดาอยู่ที่ประมาณ 40 มิลลิเมตร (1.57 นิ้ว) โดยพื้นที่ใกล้กับศูนย์กลางของพายุจะมีปริมาณน้ำฝนมากถึง 50.8 มิลลิเมตร (2 นิ้ว) ซึ่งถือเป็นปริมาณน้ำฝนที่ตกหนัก พื้นที่มีฝนตกชุกบางแห่ง หอร้อนเป็นเมฆคิวมูโลนิมบัสที่ขยายออกไปนอกชั้นโทรโพสเฟียร์ และเข้าสู่โทรโพพอส ภารกิจวัดปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนสังเกตเห็นหอร้อน 3 แห่ง ในพายุไต้ฝุ่นนิดาโดยมียอดเมฆสูงถึง 14 กิโลเมตร (9 ไมล์) เนื่องจากความร้อนแฝงจำนวนมากที่ปล่อยออกมาเมื่อไอน้ำควบแน่นเป็นของเหลว[3]
แม้ว่าลมจากพายุไต้ฝุ่นนิดาจะมีความรุนแรงเป็นอย่างมาก แต่พายุไม่ได้พัดเข้าฝั่งบริเวณชายฝั่งโดยตรง แม้ว่าจะต้องมีการออกคำเตือนพายุหมุนเขตร้อน เนื่องจากพายุอยู่ใกล้กับประเทศไมโครนีเชีย และไม่มีผลกระทบโดยตรง จึงไม่มีความเสียหาย ผู้บาดเจ็บ หรือผู้เสียชีวิต
ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา[แก้]
พายุโซนร้อน (63–117 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 1 (118–153 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 2 (154–177 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 3 (178–208 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 4 (209–251 กม./ชม.)
พายุเฮอริเคนระดับ 5 (≥252 กม./ชม.)
พายุที่ไม่ทราบความเร็วลม
พายุหมุนกึ่งเขตร้อน
พายุหมุนนอกเขตร้อน / หย่อมความกดอากาศต่ำที่หลงเหลือ / รบกวนของเขตร้อน / ลมมรสุมพายุดีเปรสชั่นเขตร้อน
ประวัติทางอุตุนิยมวิทยาของพายุไต้ฝุ่นนิดา
- วันที่ 21 พฤศจิกายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC)[nb 1] รายงานว่าพื้นที่ของการพาความร้อนได้ยังคงอยู่ภายในร่องมรสุมประมาณ 880 กิโลเมตร (545 ไมล์) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของกวมในเวลานี้ พายุกำลังเคลื่อนที่กึ่งเขตร้อน การหมุนเวียนรวมตัวเหนือศูนย์กลางการหมุนเวียนระดับต่ำที่กว้าง และยาว ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีลมแนวตั้งน้อยที่สุดลมเฉือน ต่อมาในเช้าของวันนั้นเอง การแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนได้รับการปล่อยตัวเนื่องจากการพาความร้อนลึกเพิ่มขึ้นในองค์กรที่มีการพาความร้อนหลายแถบเริ่มห่อหุ้มศูนย์หมุนเวียนระดับต่ำที่กำลังพัฒนา จากนั้นหย่อมความกดอากาศต่ำก็ได้ถูกประกาศให้เป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนโดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA)[nb 2] ในวันนั้นก่อนที่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) จะปฏิบัติตามในช่วงต้นของวันรุ่งขึ้น ซึ่งกำหนดให้พายุดีเปรสชันเขตร้อน 26W
- วันที่ 22 พฤศจิกายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนยังคงอ่อนแอ ก่อนในวันรุ่งขึ้น ทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นพายุโซนร้อน โดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้กำหนดหมายเลขระหว่างประเทศที่ 0922 และได้ใช้ชื่อว่า นิดา เมื่อเริ่มต้นเคลื่อนไปตามกึ่งเขตร้อน
- วันที่ 23 พฤศจิกายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อน ต่อมาในวันรุ่งขึ้นกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพายุโซนร้อนนิดาทวีความรุนแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง แสดงให้เห็นว่าตาพายุได้พัฒนาขึ้นภายในศูนย์การไหลเวียนระดับต่ำที่กำหนดไว้อย่างดี ในวันรุ่งขึ้นศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) รายงานว่าพายุโซนร้อนนิดาได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 เนื่องจากตาพายุส่วนใหญ่ถูกกำหนดไว้อย่างดีด้วยการพาความร้อนลึกรอบตาพายุส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) จะรายงานความเร็วลมต่อเนื่อง 1 นาทีที่ 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (100 ไมล์ต่อชั่วโมง) กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานความเร็วลมที่ต่อเนื่องเพียง 10 นาทีที่ 110 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (70 ไมล์ต่อชั่วโมง) ซึ่งทำให้พายุโซนร้อนนิดาเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
พายุไต้ฝุ่นนิดาขณะมีกำลังแรงสูงสุดอีกครั้งเมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 - วันที่ 25 พฤศจิกายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพายุโซนร้อนกำลังแรงได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นพายุไต้ฝุ่นก่อนที่จะรายงานในวันนั้นว่าพายุไต้ฝุ่นนิดาได้ทวีความรุนแรงขึ้น และมีความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ 230 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (145 ไมล์ต่อชั่วโมง) โดยมีความกดอากาศที่ 895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วของปรอท) ตามรายงานของศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ซึ่งมีความเร็วลม 1 นาทีที่ 315 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (195 ไมล์ต่อชั่วโมง) ขณะที่เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือผ่านกวม พายุไต้ฝุ่นนิดากลายเป็นพายุลูกแรกของความรุนแรงนี้ในแอ่งในแง่ของลม 10 นาที 230 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (145 ไมล์ต่อชั่วโมง) นอกจากนี้กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่ามีความกดอากาศที่ต่ำลงเหลือ 895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วของปรอท) ทำให้พายุไต้ฝุ่นนิดาเป็นพายุที่แรงที่สุดในโลกในปี พ.ศ. 2552 รองลงมาเป็นอันดับที่ 2 จากพายุไต้ฝุ่นนิดา คือ พายุเฮอริเคนริกในปี พ.ศ. 2552
- วันที่ 27 พฤศจิกายน ความรุนแรงของพายุไต้ฝุ่นนิดาถูกลดระดับเป็นความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 4 อันเนื่องมาจากวงจรการเปลี่ยนผนังกระจกตา แต่ไม่นานก็มีความรุนแรงอีกครั้งก่อนเสริมกำลังเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 มีความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 240 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (150 ไมล์ต่อชั่วโมง)
- วันที่ 28 พฤศจิกายน พายุไต้ฝุ่นนิดาได้เพิ่มกำลังเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 อีกครั้ง มีลมพัดอย่างต่อเนื่องใน 1 นาทีที่ 280 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (175 ไมล์ต่อชั่วโมง) ต่อมาจนหมดหนทาง และกึ่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่งในขณะที่ขยายขนาดขึ้นอย่างมากชั่วครู่ จากนั้นก็ค่อย ๆ อ่อนกำลังลง และหดตัวอ่อนกำลังลงเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1
- วันที่ 30 พฤศจิกายน ขณะที่พายุไต้ฝุ่นนิดามีกำลังอ่อนลง มันได้สร้างช่องว่างขนาดใหญ่ในกึ่งเขตร้อน และมีพายุรุนแรงก่อตัวในแปซิฟิกเหนือ มีความเร็วลม 1 นาทีที่ 185 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (115 ไมล์ต่อชั่วโมง)
- วันที่ 1 ธันวาคม พายุไต้ฝุ่นนิดาอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงโดยความเร็วลม 1 นาทีที่ 110 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (70 ไมล์ต่อชั่วโมง) เนื่องจากพายุโซนร้อนกำลังแรงนิดายังจะนิ่ง
- วันที่ 2 ธันวาคม พายุโซนร้อนกำลังแรงนิดาเริ่มเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนืออย่างช้า ๆ และอ่อนกำลังลงอีกจนถึงสถานะพายุโซนร้อน
- วันที่ 3 ธันวาคม พายุโซนร้อนนิดาได้อ่อนกำลังลงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนจากปากาซา และในวันเดียวกันศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกคำเตือนครั้งสุดท้าย เศษบางส่วนของพายุถูกดูดกลืนเข้าไปในกระแสน้ำ และส่วนอื่น ๆ ของการพาความร้อนหลักยังคงอยู่ในตำแหน่งที่จะรวมเข้ากับพายุดีเปรสชันเขตร้อน 28W แรงเฉือนในแนวดิ่งที่แรงซึ่งสัมพันธ์กับมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ และพายุได้พัดพาไป
การเตรียมการ[แก้]
ประเทศไมโครนีเชีย[แก้]
ก่อนกำหนดในวันที่ 24 พฤศจิกายน บริการสภาพอากาศแห่งชาติอากาศสำนักงานพยากรณ์อากาศในกวม เกาะฟาเราเลปภายใต้คำเตือนพายุโซนร้อนก่อนในภายหลังว่าตอนเช้าสำหรับเกาะไฟ และเกาะอุลิธิ[6][7] ขณะที่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับพายุโซนร้อนนิดาเป็นพายุไต้ฝุ่นโดย ได้ยกระดับการเตือนภัยพายุโซนร้อนสำหรับเกาะฟาเราเลปเป็นการเตือนภัยเกี่ยวกับพายุไต้ฝุ่น[8] หลังจากนั้นรายงานว่าการเตือนภัยพายุไต้ฝุ่นสำหรับเกาะฟาเราเลปได้ถูกยกเลิก พายุไต้ฝุ่นนิดากำลังเคลื่อนไปทางทิศเหนือห่างจากเกาะฟาเราเลป ก่อนเช้าวันรุ่งขึ้นการเตือนภัยพายุโซนร้อนสำหรับเกาะไฟ และเกาะอุลิธิถูกยกเลิก[9]
ดูเพิ่ม[แก้]
- ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2552
- รายชื่อพายุนิดา
- พายุไต้ฝุ่นหะลอง พ.ศ. 2562 เป็นพายุไต้ฝุ่นที่มีกำลังแรงสูงสุด และไม่ส่งผลกระทบกับประเทศเช่นเดียวกัน
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ[4]
- ↑ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก[5]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Digital Typhoon: Typhoon List". agora.ex.nii.ac.jp.
- ↑ https://www.startribune.com/nida-is-mightiest-tropical-system-of-2009/78084082/
- ↑ https://www.nasa.gov/mission_pages/hurricanes/archives/2009/h2009_Nida.html
- ↑ "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
- ↑ "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
- ↑ https://www.webcitation.org/5lbork3tf?url=https://listserv.illinois.edu/wa.cgi?A2=ind0911d&L=wx-tropl&T=0&X=558D791777B97BA4EA&P=40690
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-05. สืบค้นเมื่อ 2022-02-24.
- ↑ https://www.webcitation.org/5lc18gGyu?url=https://listserv.illinois.edu/wa.cgi?A2=ind0911d&L=wx-tropl&T=0&X=558D791777B97BA4EA&P=51981
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-05. สืบค้นเมื่อ 2022-02-24.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- พายุหมุนเขตร้อนระบบดิจิทัล (Digital Typhoon) ข้อมูลของพายุไต้ฝุ่นนิดา (0922)
- กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ข้อมูลเส้นทางของพายุไต้ฝุ่นนิดา (0922)
- กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ข้อมูลเส้นทางของพายุไต้ฝุ่นนิดา (0922)
- ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ข้อมูลเส้นทางของพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นนิดา (26W)