พายุไต้ฝุ่นขนุน (พ.ศ. 2548)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับพายุลูกอื่นที่มีชื่อเดียวกัน ดูที่ พายุขนุน
พายุไต้ฝุ่นขนุน
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นกีโก
พายุไต้ฝุ่นขนุนขณะมีกำลังแรงสูงสุดเมื่อวันที่
10 กันยายน พ.ศ. 2548
ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา
ก่อตัว5 กันยายน พ.ศ. 2548
พายุหมุนนอกเขตร้อน12 กันยายน พ.ศ. 2548
สลายตัว13 กันยายน พ.ศ. 2548
พายุไต้ฝุ่นรุนแรง
10-นาที ของเฉลี่ยลม (JMA)
ความเร็วลมสูงสุด195 กม./ชม. (120 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์)
; 27.17 นิ้วปรอท
พายุไต้ฝุ่น
10-นาที ของเฉลี่ยลม (TMD)
ความเร็วลมสูงสุด195 กม./ชม. (120 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์)
; 27.17 นิ้วปรอท
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5
1-นาที ของเฉลี่ยลม (SSHWS/JTWC)
ความเร็วลมสูงสุด260 กม./ชม. (160 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด910 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์)
; 26.87 นิ้วปรอท
ผลกระทบ
ผู้เสียชีวิต16 ราย
ความเสียหาย$1.22 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
(ค่าเงินปี พ.ศ. 2548 USD)
พื้นที่ได้รับผลกระทบประเทศไต้หวัน, ประเทศจีน,
ประเทศญี่ปุ่น
IBTrACS
ส่วนหนึ่งของ ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2548

พายุไต้ฝุ่นขนุน (อักษรโรมัน: Khanun)[nb 1] หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นกีโก (ตากาล็อก: Kiko)[nb 2] เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่สุดที่เข้าชายฝั่งมณฑลเจ้อเจียงนับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นแวนดาในปี พ.ศ. 2499 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2548 ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ก่อตัวขึ้นจากพื้นที่ที่มีการพาความร้อนในทางตะวันออกเฉียงใต้ของแยป และพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ หลังจากนั้นไม่นานพายุดีเปรสชันเขตร้อนก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อน และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันรุ่งขึ้น พายุไต้ฝุ่นขนุนมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง)[nb 3] และความกดอากาศที่ 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วของปรอท) หลังจากนั้นพายุก็อ่อนกำลังลงเล็กน้อย และเคลื่อนตัวขึ้นฝั่งมณฑลเจ้อเจียงในวันรุ่งขึ้น พายุไต้ฝุ่นขนุนอ่อนกำลังลงอีกครั้งเมื่อขึ้นฝั่งมณฑลเจ้อเจียง และกลายเป็นพายุโซนร้อน หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวสู่ทะเลเหลืองเมื่อวันที่ 12 กันยายน พายุโซนร้อนขนุนได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และเศษซากของพายุลูกนี้ได้สลายไปสู่มหาสมุทรแปซิฟิกเหนือก่อนที่จะถูกบันทึกไว้เมื่อวันที่ 16 กันยายน[1]

เมื่อพายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวเข้าประเทศจีน จึงทำให้ลมมรสุมที่พัดออกมาจากพายุพัดเอาอากาศเสียที่อยู่ข้างหน้าออกไปในขณะที่หมอกควันปกคลุมเหนืออิทธิพลของพายุ พายุไต้ฝุ่นขนุนเป็นพายุลูกที่ 15 ที่เข้าพัดถล่มประเทศจีนในปี พ.ศ. 2548 ส่วนใหญ่ดินถล่มเกิดมาจากฝนตกหนักที่พายุกำลังเคลื่อนตัวพัดเข้ามา และพื้นที่ที่เกิดดินถล่มมาจากพายุฝนฟ้าคะนองของพายุลูกอื่น ๆ จึงทำให้ความเสี่ยงจากเหตุการณ์ดินโคลนถล่มนั้นสูงผิดปกติ ผู้คนประมาณ 1 ล้านคน ได้ถูกอพยพออกจากพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่พายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา[2]

อพยพผู้คนประมาณกว่า 800,000 คน ออกจากบ้านเรือนเมื่อพายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา ผู้คนจำนวนมากที่อพยพออกจากกองทัพถูกนำตัวไปยังโรงเรียน สถานีรถไฟ โรงแรม และอาคารอื่น ๆ ที่มีโครงสร้างแข็งแรง เพื่อใช้เป็นที่กำบังจากพายุที่กำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามาไทโจว มณฑลเจ้อเจียงต้องเผชิญกับพายุที่รุนแรงในระยะแรก เนื่องจากใกล้กับที่เกิดพายุห่างจากเซี่ยงไฮ้ไปทางตอนใต้ 220 กิโลเมตร (135 ไมล์) เมืองที่ใกล้ชายฝั่งที่อื่น ๆ เตรียมพร้อมที่จะรับมือพายุไต้ฝุ่นขนุนในขณะที่กำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ หมู่เกาะซากิชิมะทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่นได้ประสบกับลมแรง คลื่นสูง และฝนตกหนัก ขณะที่พายุเคลื่อนตัวผ่านพ้นไป หน่วยเลือกตั้งบางแห่งมีการเปลี่ยนแปลงเวลาทำการเพื่อให้แน่ใจว่าประชาชนยังคงสามารถลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งของประเทศญี่ปุ่นได้ หรือไม่ แม้ว่าจะมีสภาพอากาศแปรปรวนก็ตาม มีผู้เสียชีวิตประมาณ 16 ราย ในมณฑลเจ้อเจียง และความเสียหายโดยรวม 1.22 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[nb 4]

ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา[แก้]

แผนที่แสดงเส้นทาง และความรุนแรงของพายุตามมาตราส่วนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน
ความรุนแรงของพายุ
มาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน
  พายุดีเปรสชันเขตร้อน (≤62 กม./ชม.)
  พายุโซนร้อน (63–117 กม./ชม.)
  พายุเฮอริเคนระดับ 1 (118–153 กม./ชม.)
  พายุเฮอริเคนระดับ 2 (154–177 กม./ชม.)
  พายุเฮอริเคนระดับ 3 (178–208 กม./ชม.)
  พายุเฮอริเคนระดับ 4 (209–251 กม./ชม.)
  พายุเฮอริเคนระดับ 5 (≥252 กม./ชม.)
  พายุที่ไม่ทราบความเร็วลม
ประเภทของพายุ
■ พายุหมุนกึ่งเขตร้อน
▲ พายุหมุนนอกเขตร้อน / หย่อมความกดอากาศต่ำที่หลงเหลือ / รบกวนของเขตร้อน / ลมมรสุมพายุดีเปรสชั่นเขตร้อน
ภาพเคลื่อนไหวจากดาวเทียมของพายุไต้ฝุ่นขนุน

ประวัติทางอุตุนิยมวิทยาของพายุไต้ฝุ่นขนุน

  • วันที่ 5 กันยายน หย่อมความกดอากาศต่ำเกิดจากพื้นที่การหมุนเวียนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งศูนย์กลางของพายุตั้งอยู่ประมาณ 280 กิโลเมตร (175 ไมล์) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของแยป และต่อมากรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA)[nb 5] ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำให้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเมื่อเวลา 07:00 น. (00:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
  • วันที่ 6 กันยายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนอยู่ห่างจากแยปไปทางตะวันออกประมาณ 95 กิโลเมตร (60 ไมล์) และพายุก็ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนในวันนั้น พายุลูกนี้จัดอยู่ในประเภทพายุโซนร้อนโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC)[nb 6]
  • วันที่ 7 กันยายน พายุกำลังพัฒนารูปแบบลม และรวมตัวกันอยู่ใกล้ศูนย์กลาง หลังจากนั้นพายุก็ได้เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุโซนร้อนในทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์เมื่อเวลา 07:00 น. (00:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) ในขณะที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ซึ่งเป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบในการตั้งชื่อพายุ และไม่ได้ยกระดับพายุลูกนี้ให้เป็นพายุโซนร้อน พายุกำลังเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของประเทศฟิลิปปินส์ และปากาซาได้กำหนดชื่อท้องถิ่นว่า กีโก พายุเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนืออย่างต่อเนื่องจนพัฒนาจากพายุโซนร้อนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงเมื่อเวลา 18:00 น. (11:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) ด้วยเหตุนี้กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จึงกำหนดให้ชื่อว่า ขนุน
  • วันที่ 8 กันยายน พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุนได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นเมื่อเวลา 18:00 น. (11:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
  • วันที่ 10 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพายุไต้ฝุ่นขนุนได้มาถึงระดับความรุนแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 10 นาทีที่ 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง) และความกดอากาศที่ 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วของปรอท) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวไปทางตอนเหนือของหมู่เกาะรีวกีว และเคลื่อนตัวผ่านใกล้มิยาโกะจิมะ
    พายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน เมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2548
  • วันที่ 11 กันยายน พายุไต้ฝุ่นขนุนเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือเล็กน้อย และขึ้นฝั่งทางตะวันออกของมณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน เมื่อเวลา 13:00 น. (06:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
  • วันที่ 12 กันยายน พายุไต้ฝุ่นขนุนยังคงมีความเร็วลมต่อเนื่อง 10 นาทีที่ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (85 ไมล์ต่อชั่วโมง) หลังจากนั้นพายุก็ได้อ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุโซนร้อน และเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือสู่ทะเลเหลืองเมื่อเวลา 15:00 น. (08:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) ส่วนเศษซากของพายุก็ได้สลายไปทางจังหวัดชุงช็องใต้ ประเทศเกาหลีใต้
  • วันที่ 13 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพายุโซนร้อนขนุนเริ่มสลายตัวกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และหลังจากนั้นไม่นานกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ไม่ได้ตรวจสอบว่าพายุลูกนี้เป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนที่เหนียวแน่นอีกต่อไป กระแสน้ำวนที่เป็นผลลัพธ์ทำให้พายุสลายไปอย่างรวดเร็วไปทั่วทะเลญี่ปุ่นก่อนเคลื่อนตัวกลับเข้าสู่มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ

การเตรียมการ[แก้]

ประเทศจีน[แก้]

ผู้คนจำนวนมากที่อพยพออกจากกองทัพถูกนำตัวไปยังโรงเรียน สถานีรถไฟ โรงแรม และอาคารอื่น ๆ ที่มีโครงสร้างแข็งแรง รัฐบาลมณฑลเจ้อเจียงได้ออกประกาศเตือนภัยให้ประชาชน และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับน้ำท่วม และดินถล่ม พายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปยังประเทศไต้หวันในวันเสาร์นี้ หลังจากที่นักพยากรณ์คาดการณ์ว่าพายุลูกนี้จะเคลื่อนตัวเข้าชายฝั่งโดยตรง ผู้คนประมาณ 1.05 ล้านคน ได้ถูกย้ายไปยังพื้นที่ที่ปลอดภัยในมณฑลเจ้อเจียง และผู้คนประมาณ 160,000 คน ในเซี่ยงไฮ้ ก็ได้ถูกย้ายอย่างเร่งด่วนเช่นกัน เที่ยวบินประมาณ 380 เที่ยวบิน ที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว และท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตงก็ได้ถูกยกเลิกไป[5]

ผลกระทบ[แก้]

ประเทศจีน[แก้]

พายุไต้ฝุ่นขนุนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน เมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2548

หลังจากพายุไต้ฝุ่นขนุนเคลื่อนตัวผ่านทางตะวันออกของประเทศจีนทำให้ประชาชนประมาณ 5.5 ล้านคน และพื้นที่เพาะปลูกประมาณ 2.2 ล้านเฮกตาร์ ได้รับผลกระทบในเมือง เช่น มณฑลเจ้อเจียง มณฑลฝูเจี้ยน มณฑลอานฮุย และทางตะวันออกของเซี่ยงไฮ้ เป็นต้น น้ำท่วมที่เกิดจากพายุฝนฟ้าคะนองได้คร่าชีวิตผู้คนไปประมาณ 7 ราย ในไทโจว และสูญหายอีกประมาณ 8 ราย ในท่าเรือหนิงปัว ต้นไม้ริมถนนบางต้นโค่นล้มลง บางพื้นที่ของเมืองถูกน้ำท่วม และบ้านเรือนหลายหลังได้รับความเสียหายอย่างหนักในมณฑลเจ้อเจียง[6] จังหวัดได้อพยพประชาชนประมาณ 814,267 คน ไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยกว่า แหล่งข่าวของสำนักงานควบคุมอุทกภัย และสำนักงานบรรเทาทุกข์จังหวัดรายงานว่าเรือประมาณ 35,409 ลำ ได้นำกลับสู่ท่าเรือแล้ว เมืองที่จะได้รับผลกระทบจากฝนตกหนัก เช่น เวินโจว ไทโจว โจวชาน เช่าซิง และหนิงปัว เป็นต้น มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 14 ราย และมีผู้สูญหายประมาณ 9 ราย ในหางโจว[7]

พายุฝนฟ้าคะนองถล่มพื้นที่ขนาดใหญ่ของเกษตร พืชผล สิ่งอำนวยความสะดวกด้านอุตสาหกรรม และโครงสร้างของอาคาร สถานีตรวจอากาศ 3 แห่ง ในจังหวัดได้มีการบันทึกปริมาณน้ำฝนสะสมรวมประมาณ 400 มิลลิเมตร (15.7 นิ้ว) จากสถิติล่าสุด พายุไต้ฝุ่นขนุนส่งผลกระทบต่อประชาชนประมาณ 7.05 ล้านคน ใน 56 มณฑล บ้านเรือนประมาณ 19,332 หลัง ได้รับความเสียหาย และมีมูลค่าความเสียหายโดยตรงต่อมณฑลเจ้อเจียงอยู่ที่ประมาณ 7.95 พันล้านหยวนจีน (993.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) พายุไต้ฝุ่นขนุนเป็นพายุลูกที่ 4 ที่ส่งผลกระทบต่อมณฑลเจ้อเจียงในฤดูร้อนนี้ ต่อจากพายุไต้ฝุ่นตาลิม ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิต 14 ราย และก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจในจังหวัดอยู่ที่ประมาณ 3.42 พันล้านหยวนจีน (421.7 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ประชาชนในมณฑลเจ้อเจียงอีกหลายคนฟื้นตัวจากความโกลาหลที่เกิดจากพายุ ประชาชนประมาณ 5.11 ล้านคน ในมณฑลเจ้อเจียงที่อพยพก็เริ่มทยอยกันกลับบ้านเพื่อซ่อมแซมความเสียหายของบ้าน และประชาชนอีกประมาณ 68,300 คน ในไทโจวติดอยู่ในบ้านเพียงแห่งเดียว[8] บ้านเรือนได้รับความเสียหายประมาณ 7,468 หลัง พื้นที่เกษตรกรรมประมาณ 224,600 เฮกตาร์ ได้รับผลกระทบ และได้รับความเสียหายอย่างหนักไปประมาณ 48,000 เฮกตาร์ เจ้าหน้าที่โรงเรียนในซูโจวได้ทำการหยุดการเรียนการสอนชั่วคราว และมีมูลค่าความเสียหายประมาณ 6.89 พันล้านหยวนจีน (849 ล้านดอลลาร์สหรัฐ)[9]

ประเทศญี่ปุ่น[แก้]

เมื่อพายุไต้ฝุ่นขนุนเคลื่อนตัวเข้าใกล้หมู่เกาะรีวกีวส่งผลให้เจแปนแอร์ไลน์ และออล นิปปอน แอร์เวย์ ได้ยกเลิกเที่ยวบินประมาณ 70 เที่ยวบิน ที่เชื่อมระหว่างเกาะ และเมืองอื่น ๆ ในประเทศญี่ปุ่น มีการบังคับการเปลี่ยนแปลงกำหนดการในกระบวนการเลือกตั้งที่กำลังดำเนินการอยู่บนเกาะอิชิกากิในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวผ่านเกาะต่าง ๆ และมีการบันทึกว่ามีฝนตกในระดับปานกลาง ปริมาณน้ำฝนสูงสุดอยู่ที่ประมาณ 149 มิลลิเมตร (5.9 นิ้ว) ในเมืองนากาซูจิ จังหวัดโอกินาวะ สถานีแห่งหนึ่งได้บันทึกปริมาณน้ำฝนสูงสุดอยู่ที่ประมาณ 36 มิลลิเมตร (1.4 นิ้ว) ในชั่วโมงเดียว[10] พายุฝนฟ้าคะนองทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ 1 ราย สายไฟของเสาไฟฟ้าขาดประมาณ 173 เส้น และเสาไฟฟ้าโค่นล้มลงส่งผลให้หลายพื้นที่ประสบปัญหาไฟฟ้าดับ พื้นที่เกษตรกรรมได้รับความเสียหายราวประมาณ 150 ล้านเยน (1.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ในจังหวัดโอกินาวะ[11] ผลกระทบของพายุไต้ฝุ่นขนุนส่งผลให้มีการยกเลิกเที่ยวบินนอกเหนือจากเส้นทางเดินเรือระหว่างจังหวัดโอกินาวะ หมู่เกาะซากิชิมะ และเที่ยวบินในจังหวัดอาโอโมริก็ถูกระงับเช่นกัน[12] ฝนตกหนักทำให้เกิดดินถล่ม และน้ำท่วมถึง 31 ครั้ง บ้านเรือนประมาณ 11 หลัง ได้ถูกน้ำท่วม และบ้านเรือนอีกประมาณ 1,000 หลัง ได้ประสบปัญหาไฟฟ้าดับอันเนื่องมาจากความเสียหายจากแรงลมพายุ[13]

ดูเพิ่ม[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ "ขนุน" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 5 ลำดับที่ 26 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
  2. ↑ พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น "กีโก" (7 ถึง 10 กันยายน พ.ศ. 2548) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
  3. ↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
  4. ↑ ตัวเลขความเสียหายในบทความนี้เป็นค่าเงินในปี พ.ศ. 2548 เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
  5. ↑ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก[3]
  6. ↑ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ[4]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Tropical Cyclones in 2005" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). Kowloon, Hong Kong: Hong Kong Observatory. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  2. ↑ "Typhoon Khanun". earthobservatory.nasa.gov (ภาษาอังกฤษ). Nasa. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  3. ↑ "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
  4. ↑ "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
  5. ↑ "Typhoon lashes east China coast" (ภาษาอังกฤษ). BBC NEWS. 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 9 September 2005.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  6. ↑ "Typhoon Khanun hits East China, killing 14". www.chinadaily.com.cn (ภาษาอังกฤษ). China Daily. สืบค้นเมื่อ 22 April 2018.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  7. ↑ "Typhoon Khanun Slams into E. China City". www.china.org.cn (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 11 September 2018.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  8. ↑ "Death toll from typhoon Khanun rises to 14 in E. China province - China | ReliefWeb". reliefweb.int (ภาษาอังกฤษ). 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 12 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  9. ↑ "Typhoon Khanun hits East China, killing 14". www.chinadaily.com.cn (ภาษาอังกฤษ). China Daily. 2005-09-13. สืบค้นเมื่อ 13 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  10. ↑ "Digital Typhoon: Typhoon 200515 (KHANUN) - Disaster Information". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 12 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  11. ↑ "Digital Typhoon: Weather Disaster Report (2005-927-05)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 12 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  12. ↑ "Digital Typhoon: Weather Disaster Report (2005-936-14)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 12 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  13. ↑ "Digital Typhoon: Weather Disaster Report (2005-575-10)". agora.ex.nii.ac.jp (ภาษาอังกฤษ). National Institute of Informatics. 2005-09-12. สืบค้นเมื่อ 12 September 2005.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ พายุไต้ฝุ่นขนุน (พ.ศ. 2548)
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พายุไต้ฝุ่นขนุน_(พ.ศ._2548)&oldid=11356214"