หมู่เกาะรีวกีว
| หมู่เกาะรีวกีว ชื่อท้องถิ่น: 琉球諸島 (รีวกีว-โชะโต) หมู่เกาะนันเซ (南西諸島 นันเซ-โชะโต) |
|
|---|---|
 |
|
|
|
|
| ที่ตั้ง | ทะเลจีนตะวันออก |
| พิกัด | 26°19′58″N 127°44′56″E / 26.33278°N 127.74889°E |
| เกาะทั้งหมด | มากกว่า 100 เกาะ |
| เกาะหลัก | โอะกินะวะ |
|
|
|
| ประเทศญี่ปุ่น | |
| จังหวัด | หมู่เกาะซะสึนัง , จังหวัดคะโงะชิมะ และ รีวกีวโชะโต, จังหวัดโอะกินะวะ |
หมู่เกาะรีวกีว (ญี่ปุ่น: 琉球諸島 รีวกีวโชะโต ?; โอะกินะวะ: ルーチュー รูชู) หรือ หมู่เกาะนันเซ (ญี่ปุ่น: 南西諸島 Nansei-shotō แปลตามตัวอักษรคือ หมู่เกาะตะวันตกเฉียงใต้ ?) [1] เป็นหมู่เกาะยาวรูปโซ่ในแปซิฟิกตะวันตก อยู่สุดขอบทางตะวันออกของทะเลจีนตะวันออก และอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะคีวชูในประเทศญี่ปุ่น จากประมาณปี ค.ศ. 1829 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 หมู่เกาะรีวกีวมีชื่อเรียกอื่นอีกคือ Luchu, Loochoo, หรือ Lewchew ซึ่งภาษาจีนกลางออกเสียงว่า Liuqiu หมู่เกาะวางทอดตัวยาวไปทางตะวันตกเฉียงใต้จากเกาะคีวชูของญี่ปุ่นไปถึงเกาะไต้หวัน
หมู่เกาะแบ่งการปกครองออกเป็นหมู่เกาะซะสึนัง (Satsunan Islands) ที่อยู่ทางเหนือเป็นของจังหวัดคะโงะชิมะ และรีวกีวโชะโต (Ryūkyū Shotō) ที่อยู่ทางใต้เป็นของจังหวัดโอะกินะวะของประเทศญี่ปุ่น เกาะโยะรง (Yoron) เป็นเกาะใต้สุดของหมู่เกาะซะสึนัง และ โยะนะกุนิ (Yonaguni) เป็นเกาะใต้สุดของหมู่เกาะรีวกีว เกาะขนาดใหญ่ที่สุดคือเกาะโอะกินะวะ (ญี่ปุ่น: 沖縄本島 โอะกินะวะ-ฮนโต ?)
หมู่เกาะมีภูมิอากาศแบบถึ่งเขตร้อนซึ่งมีฤดูหนาวเย็นสบายและอากาศร้อนในฤดูร้อน มีหยาดน้ำฟ้าสูงมาก และรับผลกระทบจากฤดูฝนและไต้ฝุ่น
มีภาษาท้องถิ่นคือภาษารีวกีว ซึ่งแตกต่างจากเกาะอื่นๆและภาษาอื่น
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Tsuneyoshi, Ukita (1993). Nihon-dai-chizuchō (Grand Atlas Japan). Heibonsha. ISBN 4-582-43402-9.
บรรณานุกรม[แก้]
- This article incorporates text from the 1878 edition of the Globe Encyclopaedia of Universal Information, a work in the public domain
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Nansei Islands subtropical evergreen forests (World Wildlife Fund)
- A Brief History of the Uchinanchu (Okinawans)
- National Archives of Japan: Ryukyu Chuzano ryoshisha tojogyoretsu, scroll illustrating procession of Ryuku emissary to Edo, Hōei 7 (1710)
