ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ฮ่องกง"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ลิงก์ไปภาษาอื่น}} |
{{ลิงก์ไปภาษาอื่น}} |
||
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
|||
{{กล่องข้อมูล ประเทศ |
{{กล่องข้อมูล ประเทศ |
||
|conventional_long_name = เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน |
|conventional_long_name = เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน |
||
| บรรทัด 140: | บรรทัด 139: | ||
}} |
}} |
||
'''ฮ่องกง''' ({{lang-en|Hong Kong}}; {{lang-zh|香港}}) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า '''เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน''' ({{lang-en|Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China}}) เป็นเขตปกครองตนเองริมฝั่งทางใต้ของ[[ประเทศจีน]]อยู่ใน |
'''ฮ่องกง''' ({{lang-en|Hong Kong}}; {{lang-zh|香港}}) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า '''เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน''' ({{lang-en|Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China}}) เป็นเขตปกครองตนเองริมฝั่งทางใต้ของ[[ประเทศจีน]]อยู่ในภูมิภาค[[เอเชียตะวันออก]] ในทางภูมิศาสตร์มีสามเหลี่ยมปากแม่น้ำจูเจียงและ[[ทะเลจีนใต้]]โอบรอบ ด้วยเนื้อที่ 1,104 ตารางกิโลเมตร และประชากรกว่า 7.5 คน ถือเป็นเขตเมืองที่มีประชากรอยู่อาศัยหนาแน่นที่สุดแห่งหนึ่งในโลก ฮ่องกงยังเป็น[[เขตพื้นที่ที่ปกครองตนเอง|เขตพื้นที่ปกครองตนเอง]]ที่พัฒนามากที่สุด และมีราคา[[อสังหาริมทรัพย์]]ที่แพงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก<ref>{{Cite web|title=Hong Kong House Price Index {{!}} 2021 Data {{!}} 2022 Forecast {{!}} 1994-2020 Historical {{!}} Chart|url=https://tradingeconomics.com/hong-kong/housing-index|website=tradingeconomics.com}}</ref><ref>{{Cite web|date=2021-10-27|title=Hong Kong house prices fall by the most in nearly a year as buyers retreat|url=https://www.scmp.com/business/article/3153854/hong-kong-house-prices-fall-most-nearly-year-volatile-stock-market-hits|website=South China Morning Post|language=en}}</ref><ref>{{Cite web|last=Taylor|first=Chloe|date=2019-04-12|title=Hong Kong named world's most expensive city to buy a home|url=https://www.cnbc.com/2019/04/12/hong-kong-average-house-price-hits-1point2-million.html|website=CNBC|language=en}}</ref> |
||
ประวัติศาสตร์ของฮ่องกงเริ่มต้นจากการเป็นอาณานิคมของ[[สหราชอาณาจักร]] ([[ฮ่องกงของบริเตน]]) หลังจากจีนพ่ายแพ้ใน[[สงครามฝิ่น]] เกาะฮ่องกง และดินแดนตอนปลายคาบสมุทร[[เกาลูน]]ตกเป็นอาณานิคมใน ค.ศ. 1842 และ 1860 ตามลำดับ อาณานิคมขยายไปถึงคาบสมุทรเกาลูนหลัง[[สงครามฝิ่นครั้งที่สอง]] และขยายออกไปอีกเมื่อสหราชอาณาจักรทำสัญญาเช่าซื้อดินแดนเป็นเวลา 99 ปีใน ค.ศ. 1898 ฮ่องกงของบริเตนถูกยึดครองโดย[[จักรวรรดิญี่ปุ่น]]ตั้งแต่ ค.ศ. 1941 ถึง 1945 ในช่วง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]]ก่อนที่จะกลับมามีสถานะเดิมอีกครั้งหลังจาก[[การยอมจำนนของญี่ปุ่น]]<ref>{{Cite book|last=Snow|first=Philip|url=https://www.worldcat.org/oclc/51216372|title=The fall of Hong Kong : Britain, China, and the Japanese occupation|date=2003|publisher=Yale University Press|isbn=0-300-09352-7|location=New Haven|oclc=51216372}}</ref> ต่อมา สหราชอาณาจักรทำสัญญาส่งมอบดินแดนทั้งหมดคืนให้แก่[[ประเทศจีน]]ใน ค.ศ. 1997<ref>{{Cite news|last=Gargan|first=Edward A.|date=1997-07-01|title=CHINA RESUMES CONTROL OF HONG KONG, CONCLUDING 156 YEARS OF BRITISH RULE|language=en-US|work=The New York Times|url=https://www.nytimes.com/1997/07/01/world/china-resumes-control-of-hong-kong-concluding-156-years-of-british-rule.html|access-date=2021-12-02|issn=0362-4331}}</ref> และมีสถานะเป็นหนึ่งในสองเขตบริหารพิเศษของจีน (อีกแห่งคือ[[มาเก๊า]]) แต่จีนได้ให้คำมั่นในสัญญาว่าฮ่องกงสามารถรักษา[[รัฐบาล|ระบอบการปกครอง]]และเศรษฐกิจที่แยกจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ได้ โดยอยู่ภายใต้หลักการของ "[[หนึ่งประเทศ สองระบบ]]" มานับแต่นั้น<ref>{{Cite web|last=Little|first=Becky|title=How Hong Kong Came Under 'One Country, Two Systems' Rule|url=https://www.history.com/news/hong-kong-china-great-britain|website=HISTORY|language=en}}</ref> |
|||
เดิมทีเกาะฮ่องกงเป็นเพียงหมู่บ้าน[[เกษตรกรรม|เกษตรกร]]และ[[การประมง|ชาวประมง]] แต่ความเจริญได้เข้ามาสู่เกาะอย่างรวดเร็วและได้พัฒนาจนกลายเป็นหนึ่งในศูนย์กลางทางการค้าและ[[การเดินเรือ]]ที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของโลก<ref>{{Cite book|last=Carroll|first=John Mark|url=https://books.google.co.th/books?id=D37ijXG-FykC&redir_esc=y|title=A Concise History of Hong Kong|date=2007|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=978-0-7425-3422-3|language=en}}</ref> แม้จะไม่มีสถานะเป็น[[ประเทศ]]<ref>{{Cite web|title=Hong Kong vs. Mainland China: Understanding the Differences|url=https://www.investopedia.com/articles/investing/121814/hong-kong-vs-china-understand-differences.asp|website=Investopedia|language=en}}</ref> แต่ในปัจจุบันฮ่องกงเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่อันดับสิบของโลก และผู้นำเข้ารายใหญ่อันดับเก้าของโลก ฮ่องกงมีการบริหารเศรษฐกิจผสมผสานแบบ[[ทุนนิยม]]เป็นหลักซึ่งมีการเก็บ[[ภาษี]]ต่ำและมีระบบ[[การค้าเสรี]] สกุลเงินคือ[[ดอลลาร์ฮ่องกง]]<ref>{{Cite web|title=Hong Kong Economy - Home|url=https://www.hkeconomy.gov.hk/en/home/index.htm|website=www.hkeconomy.gov.hk}}</ref> เป็น[[เงินตรา|สกุลเงิน]]ที่มีการซื้อขายมากที่สุดเป็นอันดับแปดของโลก ฮ่องกงมีจำนวนมหาเศรษฐีอาศัยอยู่มากเป็นอันดับสามของโลก<ref>{{Cite web|last=Tognini|first=Giacomo|title=World’s Richest Cities: The Top 10 Cities Billionaires Call Home 2020|url=https://www.forbes.com/sites/giacomotognini/2020/04/07/worlds-richest-cities-the-top-10-cities-where-most-billionaires-call-home-2020/|website=Forbes|language=en}}</ref> และมีจำนวนมหาเศรษฐีสูงสุดเป็นอันดับสองในทวีปเอเชีย<ref>{{Cite web|title=Bloomberg - Are you a robot?|url=https://www.bloomberg.com/tosv2.html?vid=&uuid=e2d38485-535d-11ec-9fda-6a63625a4647&url=L25ld3MvYXJ0aWNsZXMvMjAxOC0wOS0wNi9ob25nLWtvbmctcGFzc2VzLW5ldy15b3JrLWFzLWhvbWUtdG8tdGhlLW1vc3QtdWx0cmEtcmljaC1wZW9wbGU=|website=www.bloomberg.com}}</ref> แม้ว่าฮ่องกงจะมีรายได้ต่อหัวของประชากรสูง แต่ยังประสบปัญหาความเหลื่อมทางเศรษฐกิจในระดับสูงเช่นกัน โดยประชากรมีความเท่าเทียมกันของรายได้ต่ำ และประสบปัญหาค่าครองชีพสูงเป็นลำดับต้น ๆ ของโลก |
|||
ฮ่องกงเป็นเขตปกครองตนเองที่พัฒนาแล้วอย่างสูง และอยู่ในอันดับสี่จากการจัดอันดับ[[รายชื่อประเทศเรียงตามดัชนีการพัฒนามนุษย์|ดัชนีการพัฒนามนุษย์]] และมีจำนวน[[ตึกระฟ้า]]มากที่สุดในโลก<ref>{{Cite web|date=2017-11-11|title=Hong Kong - The Skyscraper Center|url=https://web.archive.org/web/20171111114955/http://www.skyscrapercenter.com/city/hong-kong|website=web.archive.org}}</ref> และประชากรมีความคาดหมายคงชีพสูง และจากการมีประชากรอาศัยอย่างหนาแน่น ทำให้ฮ่องกงพัฒนาระบบเครือข่ายการคมนาคมที่มีประสิทธิภาพสูงและมีอัตราการการใช้บริการ[[การขนส่งสาธารณะ|ขนส่งสาธารณะ]]สูงถึง 90% ฮ่องกงยังอยู่ในอันดับสี่ของโลกในการจัดอันดับด้านความสามารถการแข่งขันทางการเงิน<ref>https://www.longfinance.net/media/documents/GFCI_28_Full_Report_2020.09.25_v1.1.pdf</ref> ฮ่องกงมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันใน[[องค์การการค้าโลก]], ฟอรัมความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก, [[คณะกรรมการโอลิมปิกสากล]] และหน่วยงานของ[[สหประชาชาติ]]หลายแห่ง |
|||
== นิรุกติศาสตร์ == |
|||
มีการบันทึกว่าชื่อของเกาะฮ่องกงมีการเขียนเป็น[[อักษรละติน]]ครั้งแรกว่า ''"He-Ong-Kong"'' ใน ค.ศ. 1780<ref>{{Cite journal|last=Townsel‐Winston|first=Melinda|date=1992-05|title=Public Services|url=http://dx.doi.org/10.1108/eb055984|journal=OCLC Micro|volume=8|issue=5|pages=16–17|doi=10.1108/eb055984|issn=8756-5196}}</ref> แต่เดิมหมายถึงปากน้ำเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ระหว่างท่าเรืออเบอร์ดีนและชายฝั่งทางตอนใต้ของเกาะฮ่องกง อเบอร์ดีนเป็นจุดเริ่มต้นการติดต่อระหว่าง[[กะลาสี]][[ชาวอังกฤษ]]และชาวประมงท้องถิ่น แม้จะไม่ทราบที่มาของชื่ออักษรละตินดังกล่าว แต่เชื่อกันว่าเป็นการออกเสียงการออกเสียงตามภาษาจีนกวางตุ้ง ''hēung góng'' |
|||
ชื่อนี้มีความหมายตามตัวอักษรว่า ''"ท่าเรือที่หอมหวาน"'' และ ''"ท่าเรือที่เต็มไปด้วยเครื่องหอม"'' โดยความหมายของคำว่า "หอมหวาน และ กลิ่นหอม" ที่ปรากฎในชื่อ<ref>{{Cite web|title=HK Herbarium - Home|url=https://www.herbarium.gov.hk/en/home/index.html|website=www.herbarium.gov.hk}}</ref> อาจหมายถึงรสหวานของน้ำจืดที่ท่าเรือไหลซึ่งมาจาก[[แม่น้ำจู]]หรือเป็นกลิ่นจากโรงงานเครื่องหอมที่เรียงรายตามแนวชายฝั่งทางเหนือของเกาลูน เครื่องหอมทั้งหมดถูกเก็บไว้ใกล้ท่าเรืออเบอร์ดีนเป็นจำนวนมากเพื่อส่งออกก่อนที่อ่าววิคตอเรียจะได้รับการพัฒนา [[เซอร์จอห์น เดวิส]] (ผู้ว่าการอาณานิคมคนที่สอง) เสนอแนวคิดในสมมติฐานของชื่อเกาะอีกหนึ่งประการ โดยเดวิสกล่าวว่าชื่อนี้อาจมาจากคำว่า ''"Hoong-keang"'' ซึ่งหมายถึง "กระแสน้ำสีแดง" เนื่องจากสีของดินที่น้ำตกบนเกาะไหลผ่าน<ref>{{Cite book|last=Davis|first=Sir John Francis|url=https://books.google.co.th/books?id=dTQOAAAAYAAJ&redir_esc=y|title=Sketches of China: Partly During an Inland Journey of Four Months, Between Peking, Nanking, and Canton; with Notices and Observations Relative to the Present War|date=1841|publisher=C. Knight & Company|language=en}}</ref> |
|||
ชื่อ '''''Hong Kong''''' ในปัจจุบันเริ่มมีการใช้ใน ค.ศ. 1810<ref>{{Cite journal|last=Townsel‐Winston|first=Melinda|date=1992-04|title=Public Services|url=http://dx.doi.org/10.1108/eb055981|journal=OCLC Micro|volume=8|issue=4|pages=20–25|doi=10.1108/eb055981|issn=8756-5196}}</ref> โดยในช่วงแรกนิยมเขียนติดกันเป็น ''Hongkong'' กระทั่ง ค.ศ. 1926 รัฐบาลประกาศให้เขียนเป็นสองคำแยกจากกัน จึงมีการใช้คำว่า ''Honk Kong'' อย่างเป็นทางการมานับแต่นั้น แต่บริษัทต่าง ๆ ที่ก่อตั้งขึ้นในช่วงอาณาณิคมยังนิยมใช้ชื่อ Hongkong อยู่ เช่น ''Hongkong Land, Hongkong Electric Company, Hongkong and Shanghai Hotels และ Hongkong and Shanghai Banking Corporation (HSBC)''<ref>https://www.hshgroup.com/-/media/Files/HSH/Financial-Reports/2017/EW00045-2017-Annual-Report.ashx</ref> แต่ในปัจจุบันไม่พบเห็นการเขียนติดกันแล้ว |
|||
== ภูมิศาสตร์ == |
== ภูมิศาสตร์ == |
||
| บรรทัด 220: | บรรทัด 232: | ||
{{บทความหลัก|ประวัติศาสตร์ฮ่องกง}} |
{{บทความหลัก|ประวัติศาสตร์ฮ่องกง}} |
||
=== ยุคก่อนอาณานิคม === |
=== ยุคก่อนอาณานิคม === |
||
"ฮ่องกง" เดิมเป็นเพียงหมู่บ้านประมงเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ในเขต[[อำเภอซินอัน]] [[เมืองเซินเจิ้น]] ประชากรส่วนใหญ่พูดภาษากวางตุ้ง ซึ่งมาจากภาษาจีนกลาง ว่า "เซียงกั่ง" ความหมายก็ไม่เหมือนใคร หมายความว่า "ท่าเรือหอม" มีความเป็นมา สืบเนื่องมาแต่ครั้งที่กวางตุ้ง เป็นแหล่งปลูกไม้หอมชนิดหนึ่ง ส่งขายเป็นสินค้าออก โดยที่ต้องมาขนถ่ายสินค้ากัน ที่ท่าเรือน้ำลึกตอนใต้สุดของแผ่นดินจีน ด้วยภูมิประเทศของฮ่องกงเอง ที่เป็นเมืองท่าน้ำลึก เหมาะแก่การจอดเรือสินค้าขนาดใหญ่ จึงทำให้ฮ่องกงกลายเป็นเมืองท่าที่สำคัญของโลก |
"ฮ่องกง" เดิมเป็นเพียงหมู่บ้านประมงเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ในเขต[[อำเภอซินอัน]] [[เมืองเซินเจิ้น]] ประชากรส่วนใหญ่พูดภาษากวางตุ้ง ซึ่งมาจากภาษาจีนกลาง ว่า "เซียงกั่ง" ความหมายก็ไม่เหมือนใคร หมายความว่า "ท่าเรือหอม" มีความเป็นมา สืบเนื่องมาแต่ครั้งที่กวางตุ้ง เป็นแหล่งปลูกไม้หอมชนิดหนึ่ง ส่งขายเป็นสินค้าออก โดยที่ต้องมาขนถ่ายสินค้ากัน ที่ท่าเรือน้ำลึกตอนใต้สุดของแผ่นดินจีน ด้วยภูมิประเทศของฮ่องกงเอง ที่เป็นเมืองท่าน้ำลึก เหมาะแก่การจอดเรือสินค้าขนาดใหญ่ จึงทำให้ฮ่องกงกลายเป็นเมืองท่าที่สำคัญของโลก<ref>{{Cite web|title=Hong Kong {{!}} History, Location, Map, & Facts {{!}} Britannica|url=https://www.britannica.com/place/Hong-Kong|website=www.britannica.com|language=en}}</ref> |
||
=== อาณานิคมสหราชอาณาจักร === |
=== อาณานิคมสหราชอาณาจักร === |
||
| บรรทัด 236: | บรรทัด 248: | ||
=== ยุคสงครามเย็น === |
=== ยุคสงครามเย็น === |
||
[[ไฟล์:Hong Kong 1978.jpg|thumb|270px|ฮ่องกงเมื่อ |
[[ไฟล์:Hong Kong 1978.jpg|thumb|270px|ฮ่องกงเมื่อ ค.ศ. 1978]] |
||
สหราชอาณาจักรเช่าฮ่องกงทั้งหมด เป็นเวลา 99 ปี โดยกำหนดวันหมดสัญญาไว้วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2540 โดยได้ทำพิธีส่งคืนเกาะฮ่องกง ให้แก่จีนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ไปเรียบร้อย ทั้งนี้เคยมีการเจรจาระหว่างสหราชอาณาจักรโดย นาง[[มาร์กาเร็ต แทตเชอร์]] นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กับ นาย[[เติ้งเสี่ยวผิง]] ผู้นำฝ่ายจีน เพื่อเจรจาขอเช่า[[เกาะฮ่องกง]]ต่อ แต่ได้รับการปฏิเสธ และในปีเดียวกันนั้น วันที่ 26 กันยายน ผู้นำทั้งสองจึงเปิดเจรจาอีกครั้งและลงนามในสัญญา โดยมีสาระสำคัญว่า สหราชอาณาจักรจะยอมส่งมอบคืนเกาะฮ่องกงให้กับจีน และจีนได้ให้สัญญาว่าจะยอมให้ฮ่องกง อยู่ในฐานะ "เขตปกครองตนเอง" ภายใน 50 ปี |
สหราชอาณาจักรเช่าฮ่องกงทั้งหมด เป็นเวลา 99 ปี โดยกำหนดวันหมดสัญญาไว้วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2540 โดยได้ทำพิธีส่งคืนเกาะฮ่องกง ให้แก่จีนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ไปเรียบร้อย ทั้งนี้เคยมีการเจรจาระหว่างสหราชอาณาจักรโดย นาง[[มาร์กาเร็ต แทตเชอร์]] นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กับ นาย[[เติ้งเสี่ยวผิง]] ผู้นำฝ่ายจีน เพื่อเจรจาขอเช่า[[เกาะฮ่องกง]]ต่อ แต่ได้รับการปฏิเสธ และในปีเดียวกันนั้น วันที่ 26 กันยายน ผู้นำทั้งสองจึงเปิดเจรจาอีกครั้งและลงนามในสัญญา โดยมีสาระสำคัญว่า สหราชอาณาจักรจะยอมส่งมอบคืนเกาะฮ่องกงให้กับจีน และจีนได้ให้สัญญาว่าจะยอมให้ฮ่องกง อยู่ในฐานะ "เขตปกครองตนเอง" ภายใน 50 ปี |
||
| บรรทัด 243: | บรรทัด 255: | ||
อย่างไรก็ตามด้วยทำเลอันเหมาะสม เกาะฮ่องกงก็ยังมีบทบาทสำคัญยิ่งในศตวรรษที่ 21 ในฐานะเมืองท่าการค้าระหว่างประเทศ ฐานที่ตั้งสำคัญของผู้ผลิต และศูนย์กลางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก |
อย่างไรก็ตามด้วยทำเลอันเหมาะสม เกาะฮ่องกงก็ยังมีบทบาทสำคัญยิ่งในศตวรรษที่ 21 ในฐานะเมืองท่าการค้าระหว่างประเทศ ฐานที่ตั้งสำคัญของผู้ผลิต และศูนย์กลางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก |
||
== |
== การเมืองการปกครอง == |
||
[[ไฟล์:Carrie Lam in 2013.jpg|[[แคร์รี หลั่ม]] [[ผู้บริหารสูงสุดของฮ่องกง]]คนปัจจุบัน<ref>{{Cite news|date=2020-09-28|title=Carrie Lam: The controversial leader of Hong Kong|language=en-GB|work=BBC News|url=https://www.bbc.com/news/world-asia-china-48646472|access-date=2021-12-02}}</ref><ref>{{Cite web|title=Carrie Lam {{!}} Biography, Education, & Facts {{!}} Britannica|url=https://www.britannica.com/biography/Carrie-Lam|website=www.britannica.com|language=en}}</ref><ref>{{Cite web|title=Carrie Lam|url=https://www.independent.co.uk/topic/carrie-lam|website=The Independent|language=en}}</ref>|thumb]] |
|||
ฮ่องกงเป็นเขตบริหารพิเศษที่ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง รัฐบาลจีนใช้นโยบาย "[[หนึ่งประเทศ สองระบบ]]" ปกครองฮ่องกง ตามกฎหมายพื้นฐานที่ใช้ปกครองและบริหารฮ่องกงที่สภาประชาชนจีนอนุมัติและประกาศใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ [[4 เมษายน]] [[พ.ศ. 2533]] ให้สิทธิฮ่องกงในการปกครองตนเองอย่างอิสระ สามารถดำเนินนโยบายทางด้านเศรษฐกิจ การค้า การเงิน การพาณิชย์ ฯลฯ ได้ตามระบบเสรี รัฐบาลจีนได้กำหนดให้ฮ่องกงสามารถดำเนินนโยบายเศรษฐกิจเสรีต่อไปได้อีกเป็นเวลา 50 ปี นับตั้งแต่วันที่ [[1 กรกฎาคม]] [[พ.ศ. 2540]] จนไปถึง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2590{{อ้างอิง}} หลังจากนั้น ฮ่องกงจะเปลี่ยนไปปกครองแบบเมืองอื่น ๆ ของจีน{{อ้างอิง}} |
|||
ฮ่องกงเป็นเขตบริหารพิเศษที่ขึ้นตรงต่อ[[รัฐบาลกลาง]] รัฐบาลจีนใช้นโยบาย "[[หนึ่งประเทศ สองระบบ]]" ปกครองฮ่องกง ตามกฎหมายพื้นฐานที่ใช้ปกครองและบริหารฮ่องกงที่สภาประชาชนจีนอนุมัติและประกาศใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 1990 ให้สิทธิฮ่องกงในการปกครองตนเองอย่างอิสระ สามารถดำเนินนโยบายทางด้านเศรษฐกิจ การค้า การเงิน การพาณิชย์ ฯลฯ ได้ตามระบบเสรี รัฐบาลจีนได้กำหนดให้ฮ่องกงสามารถดำเนินนโยบายเศรษฐกิจเสรีต่อไปได้อีกเป็นเวลา 50 ปี นับตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 จนไปถึง 30 มิถุนายน ค.ศ. 2047{{อ้างอิง}} หลังจากนั้น ฮ่องกงจะเปลี่ยนไปปกครองแบบเมืองอื่น ๆ ของจีน{{อ้างอิง}} |
|||
''การบริหารของรัฐบาลแบ่งออกเป็น:'' |
|||
== สิทธิมนุษยชน == |
|||
{{บทความหลัก|สิทธิมนุษยชนในฮ่องกง}} |
|||
* [[อำนาจบริหาร|ฝ่ายบริหาร]]: [[ผู้บริหารสูงสุดของฮ่องกง]] มีหน้าที่รับผิดชอบในการบังคับใช้กฎหมายระดับภูมิภาค สามารถบังคับให้มีการพิจารณากฎหมายใหม่ และแต่งตั้งสมาชิกสภาบริหารและเจ้าหน้าที่หลัก รวมถึงรักษาการกับคณะมนตรีบริหาร หัวหน้าผู้บริหารในสภาสามารถเสนอร่างกฎหมายใหม่ ออกกฎหมายรอง และมีอำนาจในการยุบสภา |
|||
* [[สภานิติบัญญัติ]]: สภานิติบัญญัติมีสภาเดียวมีหน้าที่ออกกฎหมายระดับภูมิภาค อนุมัติงบประมาณ และมีอำนาจฟ้องร้องผู้บริหารระดับสูง<ref>{{Cite journal|last=Lau|first=Chu-Pak|last2=Tse|first2=Hung-Fat|last3=Ng|first3=William|last4=Chan|first4=Kwok-Keung|last5=Li|first5=Shu-Kin|last6=Keung|first6=Kin-Kwan|last7=Lau|first7=Yuk-Kong|last8=Chen|first8=Wai-Hong|last9=Tang|first9=Yuen-Wai|last10=Leung|first10=Sum-Kin|date=2002-01|title=Comparison of Perindopril versus Captopril for treatment of Acute Myocardial Infarction|url=http://dx.doi.org/10.1016/s0002-9149(01)02191-9|journal=The American Journal of Cardiology|volume=89|issue=2|pages=150–154|doi=10.1016/s0002-9149(01)02191-9|issn=0002-9149}}</ref> |
|||
* ตุลาการ: ศาลอุทธรณ์และศาลล่างมีอำนาจตีความกฎหมาย และยกเลิกกฎหมายที่ไม่สอดคล้องกับกฎหมายพื้นฐาน ผู้พิพากษาได้รับการแต่งตั้งโดยหัวหน้าผู้บริหารตามคำแนะนำของคณะกรรมการ |
|||
ผู้บริหารรสูงสุดทำหน้าที่เป็นหัวหน้ารัฐบาลและดำรงตำแหน่งสูงสุดได้สองวาระไม่เกินห้าปี สภาแห่งรัฐ (นำโดย[[ประธานคณะมนตรีรัฐกิจสาธารณรัฐประชาชนจีน|นายกรัฐมนตรีจีน]]) แต่งตั้งผู้บริหารระดับสูงภายหลังการเสนอชื่อโดยคณะกรรมการการเลือกตั้ง ซึ่งประกอบด้วยผู้นำธุรกิจ ชุมชน และรัฐบาลจำนวน 1,200 คน<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/707092914|title=Introduction to crime, law and justice in Hong Kong|date=2009|publisher=Hong Kong University Press|others=Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver|isbn=978-988-8052-42-4|location=Hong Kong|oclc=707092914}}</ref> |
|||
สภานิติบัญญัติมีสมาชิก 70 คน แต่ละคนมีวาระการดำรงตำแหน่งสี่ปี<ref>{{Cite journal|date=2005-01|title=Electoral Affairs Commission Interim Report on the 2004 Legislative Council Election, November 8, 2004|url=http://dx.doi.org/10.1080/00094609.2005.11036450|journal=Chinese Law & Government|volume=38|issue=1|pages=47–61|doi=10.1080/00094609.2005.11036450|issn=0009-4609}}</ref> จำนวน 35 คนจะได้รับเลือกโดยตรงจากเขตเลือกตั้งทางภูมิศาสตร์ 30 คนได้รับเลือกจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่จำกัดซึ่งเป็นตัวแทนของภาคเศรษฐกิจหรือกลุ่มผลประโยชน์พิเศษ และสมาชิกที่เหลืออีก 5 คนได้รับการเสนอชื่อจากสมาชิกสภาเขต |
|||
ฮ่องกงมี[[พรรคการเมือง]] 22 พรรค ซึ่งพรรคเหล่านี้มีการแบ่งแยกตามอุดมการณ์ออกเป็นสามกลุ่มหลักได้แก่<ref>{{Cite journal|date=2017-02-13|title=Multiple Councils Serve to Engage Members|url=http://dx.doi.org/10.1002/mmr.30625|journal=The Membership Management Report|volume=13|issue=3|pages=3–3|doi=10.1002/mmr.30625|issn=1932-2739}}</ref> กลุ่มสนับสนุนค่ายปักกิ่ง (รัฐบาลปัจจุบัน) กลุ่มสนับสนุนประชาธิปไตย และกลุ่มท้องถิ่น พรรคคอมมิวนิสต์จีนไม่มีสถานะทางการเมืองอย่างเป็นทางการในฮ่องกง และสมาชิกของพรรคไม่มีสิทธิ์ลงสมัครรับ[[การเลือกตั้ง|เลือกตั้ง]]ในท้องถิ่น<ref>{{Cite web|title=State Department, Chinese Communist Party (CCP) Strength in Hong Kong, and Related Matters, September 27, 1951, Top Secret, NARA FOIA.|url=http://dx.doi.org/10.1163/9789004346185.usao-03_127|website=U.S. Intelligence on Asia, 1945-1991}}</ref> ฮ่องกงเป็นตัวแทนใน[[สภาประชาชนแห่งชาติ]]โดยผู้แทน 36 คนที่ได้รับการคัดเลือกผ่านวิทยาลัยการเลือกตั้งและผู้แทน 203 คนในการประชุมปรึกษาหารือทางการเมืองของประชาชนจีนซึ่งแต่งตั้งโดยรัฐบาลกลาง |
|||
โดยทั่วไปแล้วกฎหมายภายในประเทศของจีนไม่มีผลบังคับใช้ในภูมิภาคนี้ และฮ่องกงจะถือว่าเป็นเขตอำนาจศาลที่แยกจากกัน<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/707092914|title=Introduction to crime, law and justice in Hong Kong|date=2009|publisher=Hong Kong University Press|others=Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver|isbn=978-988-8052-42-4|location=Hong Kong|oclc=707092914}}</ref> ระบบตุลาการตั้งอยู่บนพื้นฐานของกฎหมายจารีตประเพณี สืบสานประเพณีทางกฎหมายที่จัดตั้งขึ้นระหว่างการปกครองของอังกฤษ<ref>{{Cite journal|last=Lau|first=Chu-Pak|last2=Tse|first2=Hung-Fat|last3=Ng|first3=William|last4=Chan|first4=Kwok-Keung|last5=Li|first5=Shu-Kin|last6=Keung|first6=Kin-Kwan|last7=Lau|first7=Yuk-Kong|last8=Chen|first8=Wai-Hong|last9=Tang|first9=Yuen-Wai|last10=Leung|first10=Sum-Kin|date=2002-01|title=Comparison of Perindopril versus Captopril for treatment of Acute Myocardial Infarction|url=http://dx.doi.org/10.1016/s0002-9149(01)02191-9|journal=The American Journal of Cardiology|volume=89|issue=2|pages=150–154|doi=10.1016/s0002-9149(01)02191-9|issn=0002-9149}}</ref> ศาลท้องถิ่นอาจอ้างถึงแบบอย่างที่กำหนดไว้ในกฎหมายอังกฤษและ[[นิติศาสตร์]]ในต่างประเทศ<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/707092914|title=Introduction to crime, law and justice in Hong Kong|date=2009|publisher=Hong Kong University Press|others=Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver|isbn=978-988-8052-42-4|location=Hong Kong|oclc=707092914}}</ref> อย่างไรก็ตาม กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาในจีนแผ่นดินใหญ่มีผลบังคับใช้กับกรณีที่สำนักงานปกป้องความมั่นคงแห่งชาติใช้สอบสวนคดี การตีความและแก้ไขอำนาจเหนือกฎหมายพื้นฐานและเขตอำนาจศาลเหนือการกระทำของรัฐอยู่ที่ผู้มีอำนาจส่วนกลาง ทำให้ศาลระดับภูมิภาคในท้ายที่สุดอยู่ใต้บังคับบัญชาของระบบกฎหมายแพ่งสังคมนิยมของแผ่นดินใหญ่ การตัดสินใจของคณะกรรมการประจำสภาประชาชนแห่งชาติมีผลเหนือกระบวนการยุติธรรมในอาณาเขต<ref>{{Citation|title=Leung Chun-Ying, Chief Executive, Hong Kong Special Administrative Region, since 2012|date=2012-12-01|url=http://dx.doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.u256659|work=Who's Who|publisher=Oxford University Press|access-date=2021-12-02}}</ref> นอกจากนี้ ในสถานการณ์ที่คณะกรรมการประจำประกาศภาวะฉุกเฉินในฮ่องกง สภาแห่งรัฐอาจบังคับใช้กฎหมายระดับชาติควบคุมสถานการณ์ |
|||
ผู้เดินทางระหว่างฮ่องกง, [[ประเทศจีน|จีน]] และ[[มาเก๊า]]ทุกคนต้องผ่านด่านควบคุมชายแดนโดยไม่คำนึงถึงสัญชาติ<ref>{{Cite web|date=2017-11-22|title=Control Point Locations {{!}} Immigration Department|url=https://web.archive.org/web/20171122092430/http://www.immd.gov.hk/eng/contactus/control_points.html|website=web.archive.org}}</ref> พลเมืองจีนแผ่นดินใหญ่ไม่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ในฮ่องกงและอยู่ภายใต้การควบคุมการเข้าเมือง นโยบายการเงินสาธารณะได้รับการจัดการแยกต่างหากจากรัฐบาลแห่งชาติ |
|||
=== การแบ่งเขตการปกครอง === |
|||
[[ไฟล์:Density of Hong Kong by Districts.svg|thumb|right|300px|แผนที่แสดงการแบ่งเขตการปกครองของฮ่องกง]] |
|||
อาณาเขตแบ่งออกเป็น 18 เขต แต่ละเขตเป็นตัวแทนของสภาเขต และมีส่วนช่วยในการแนะนำรัฐบาลในประเด็นการแก้ปัญหาท้องถิ่น เช่น การจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะ การบำรุงรักษาโปรแกรมชุมชน การส่งเสริมวัฒนธรรม และนโยบายสิ่งแวดล้อม มีที่นั่งสภาเขตทั้งหมด 479 ที่นั่ง<ref>https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/district_admin.pdf</ref> โดย 452 ที่นั่งมาจากการเลือกตั้งโดยตรง ประธานคณะกรรมการชนบทซึ่งเป็นตัวแทนของหมู่บ้านและปริมณฑลรอบนอก |
|||
=== นโยบายต่างประเทศ === |
|||
รัฐบาลกลางและกระทรวงการต่างประเทศรับผิดชอบด้าน[[การทูต|การฑูต]] ฮ่องกงมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันใน[[องค์การการค้าโลก]] ฟอรัมความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก [[คณะกรรมการโอลิมปิกสากล]] และหน่วยงานของ[[สหประชาชาติ]]หลายแห่ง รัฐบาลระดับภูมิภาคมีสำนักงานการค้าในจีนแผ่นดินใหญ่และประเทศอื่น ๆ การบังคับใช้กฎหมายความมั่นคงแห่งชาติของฮ่องกงโดยรัฐบาลกลางใน[[ปักกิ่ง|กรุงปักกิ่ง]]ในเดือนมิถุนายน 2020 ส่งผลให้มีการระงับสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนแบบทวิภาคีโดย[[สหราชอาณาจักร]] [[ประเทศแคนาดา|แคนาดา]] [[ประเทศออสเตรเลีย|ออสเตรเลีย]] [[ประเทศนิวซีแลนด์|นิวซีแลนด์]] [[ประเทศฟินแลนด์|ฟินแลนด์]] และ[[ประเทศไอร์แลนด์|ไอร์แลนด์]]<ref>{{Cite news|date=2020-10-23|title=Ireland suspends its extradition treaty with Hong Kong|language=en-CA|work=The Globe and Mail|url=https://www.theglobeandmail.com/world/article-ireland-suspends-its-extradition-treaty-with-hong-kong/|access-date=2021-12-02}}</ref> สหรัฐอเมริกายุติการปฏิบัติพิเศษทางเศรษฐกิจและการค้าของฮ่องกงในเดือนกรกฎาคม 2020 เนื่องจากไม่สามารถแยกฮ่องกงว่าเป็นหน่วยงานที่แยกจากสาธารณรัฐประชาชนจีนได้อีกต่อไป<ref>{{Cite news|date=2020-07-15|title=Trump ends preferential economic treatment for Hong Kong|language=en-GB|work=BBC News|url=https://www.bbc.com/news/world-us-canada-53412598|access-date=2021-12-02}}</ref> |
|||
== เศรษฐกิจ == |
== เศรษฐกิจ == |
||
ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่การโอน[[อำนาจอธิปไตย]] เนื่องจากประชากรสูงอายุในภูมิภาคนี้ค่อย ๆ เพิ่มจำนวน แม้ว่ารายได้เฉลี่ยของครัวเรือนจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงปี 2016 แต่ช่องว่างทางรายได้ยังคงสูง ฮ่องกงมีจำนวนมหาเศรษฐีอาศัยอยู่มากที่สุด โดยคิดเป็นอัตราหนึ่งต่อ 109,657 คน<ref>{{Cite web|date=2018-04-06|title=Most countries have increased GDP faster than CO2 emissions|url=http://dx.doi.org/10.1787/growth-2018-graph9-en|website=dx.doi.org}}</ref> แม้ว่ารัฐบาลจะพยายามลดความเหลื่อมล้ำที่เพิ่มมากขึ้น |
|||
=== โครงสร้าง === |
=== โครงสร้าง === |
||
[[ไฟล์:Dmitry Medvedev in Hong Kong 17 April 2011-11.jpeg|thumb|[[ดมีตรี เมดเวเดฟ]] อดีต[[ประธานาธิบดีรัสเซีย]] และนาย โรนัลด์ อาร์คุลลี่ ประธานตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกงใน ค.ศ. 2011]] |
|||
สำรวจเมื่อ พ.ศ. 2544 |
|||
ฮ่องกงมีเศรษฐกิจบริการแบบผสมผสานแบบ[[ทุนนิยม]] โดยมีการเก็บภาษีต่ำ มีการแทรกแซงตลาดของรัฐบาลเพียงเล็กน้อย และตลาดการเงินระหว่างประเทศที่จัดตั้งขึ้น เป็นขนาดเศรษฐกิจที่ใหญ่เป็นอันดับ 35 ของโลก โดยมีจีดีพีเล็กน้อยอยู่ที่ประมาณ 373 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เศรษฐกิจของฮ่องกงอยู่ในอันดับต้น ๆ ของดัชนีเสรีภาพทางเศรษฐกิจของมูลนิธิเฮอริเทจตั้งแต่ปี 1995 ตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกงเป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่เป็นอันดับ 7 ของโลก โดยมีมูลค่าตามราคาตลาดอยู่ที่ 30.4 ล้านล้านเหรียญฮ่องกง (3.87 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ) ณ เดือนธันวาคม 2018<ref>https://www.hkex.com.hk/-/media/HKEX-Market/News/News-Release/2018/181221news/181221news.pdf?la=en</ref> |
|||
* ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) 199,000 |
|||
* รายได้ต่อหัวของประชากร (ดอลลาร์สหรัฐ/ปี) 27,200 |
|||
ฮ่องกงเป็นองค์กรการค้าที่ใหญ่เป็นอันดับ 10 ในการส่งออกและนำเข้า (2017) โดยซื้อขายสินค้าที่มีมูลค่ามากกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ กว่าครึ่งของปริมาณการขนส่งสินค้าประกอบด้วยการถ่ายลำ(สินค้าที่เดินทางผ่านฮ่องกง) ผลิตภัณฑ์จากจีนแผ่นดินใหญ่มีสัดส่วนประมาณ 40% ที่ตั้งของเมืองอนุญาตให้สร้างโครงสร้างพื้นฐานด้าน[[การขนส่ง]]และลอจิสติกส์ซึ่งรวมถึงท่าเรือคอนเทนเนอร์ที่พลุกพล่านที่สุดอันดับที่เจ็ดของโลก<ref>{{Cite web|title=Bloomberg - Are you a robot?|url=https://www.bloomberg.com/tosv2.html?vid=&uuid=9d60447e-5374-11ec-bb0a-57446b73794b&url=L25ld3MvYXJ0aWNsZXMvMjAxOS0wMS0yMy9ob25nLWtvbmctcG9ydC1mYWxscy10by1sb3dlc3QtcG9zaXRpb24taW4tYXQtbGVhc3QtNDAteWVhcnM=|website=www.bloomberg.com}}</ref> และมีท่าอากาศยานที่พลุกพล่านที่สุดสำหรับการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ ตลาดส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของอาณาเขตคือ[[ประเทศจีน|จีนแผ่นดินใหญ่]]และ[[สหรัฐ|สหรัฐอเมริกา]] |
|||
* อัตราการว่างงาน (ร้อยละ) 5.1 |
|||
* การค้าต่างประเทศ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) 391,000 |
|||
ฮ่องกงเป็นส่วนหนึ่งของ[[เส้นทางสายไหม]]ทางทะเลที่ไหลจากชายฝั่งจีนผ่าน[[คลองสุเอซ]]ไปยัง[[ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน]]<ref>{{Cite web|title=The Maritime Silk Road in South-East Asia.|url=https://www.southworld.net/the-maritime-silk-road-in-south-east-asia/|website=www.southworld.net|language=en-US}}</ref> ซึ่งมีเส้นทางรถไฟไปยังยุโรปกลางและยุโรปตะวันออก<ref>{{Cite web|title=Can The New Silk Road Compete With The Maritime Silk Road? {{!}} Hellenic Shipping News Worldwide|url=https://www.hellenicshippingnews.com/can-the-new-silk-road-compete-with-the-maritime-silk-road/|website=www.hellenicshippingnews.com}}</ref><ref>Wolf D. Hartmann, Wolfgang Maennig, Run Wang: Chinas neue Seidenstraße. (2017).</ref> ฮ่องกงมีที่ดินทำกินน้อยและมี[[ทรัพยากรธรรมชาติ]]น้อย ต้องนำเข้าอาหารและวัตถุดิบส่วนใหญ่ อาหารฮ่องกงมากกว่า 90% ต้องนำเข้าจากต่างประเทศ รวมทั้งเนื้อสัตว์และข้าวเกือบทั้งหมดรวมทั้งจาก[[ประเทศไทย]]<ref>Kong, Daniel (8 August 2013). "Hong Kong Imports Over 90% of Its Food. Can It Learn to Grow?". ''Modern Farmer''. Retrieved 26 October 2013.</ref> กิจกรรมทางการเกษตรคือ 0.1% ของจีดีพีและประกอบด้วยการปลูกพืชและพันธุ์ไม้ดอก<ref>https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/agriculture.pdf</ref> |
|||
** การส่งออก 189,900 |
|||
** การนำเข้า 201,100 |
|||
ระหว่างปี 1961 ถึง 1997 [[ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ|ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ]]ของฮ่องกงเพิ่มขึ้น 180 เท่า และจีดีพีต่อหัวเพิ่มขึ้น 87 เท่า<ref>https://books.google.co.th/books?id=VUfqAQAAQBAJ&redir_esc=y</ref><ref>https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/service_economy.pdf</ref> จีดีพีของเกาะเทียบกับจีนแผ่นดินใหญ่สูงสุดที่ 27% ในปี 1993 ลดลงเหลือน้อยกว่า 3% ในปี 2017 เนื่องจากจีนแผ่นดินใหญ่พัฒนาการเปิดเสรีเศรษฐกิจ การบูรณาการทางเศรษฐกิจและโครงสร้างพื้นฐานกับจีนเพิ่มขึ้นอย่างมากนับตั้งแต่การเปิดเสรีตลาดบนแผ่นดินใหญ่ในปี 1978 นับตั้งแต่เริ่มให้บริการรถไฟข้ามพรมแดนอีกครั้งในปี 1979 ทางเชื่อมทางรถไฟและถนนจำนวนมากได้รับการปรับปรุงและสร้าง อำนวยความสะดวกในการค้าระหว่างภูมิภาคต่าง ๆ ข้อตกลงความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นได้กำหนดนโยบายการค้าเสรีระหว่างสองพื้นที่อย่างเป็นทางการ โดยแต่ละเขตอำนาจให้คำมั่นว่าจะขจัดอุปสรรคที่เหลืออยู่ในการค้าและการลงทุนข้ามพรมแดน |
|||
** ดุลการค้า -11,200 |
|||
* การค้าบริการ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) 66,000 |
|||
รัฐบาลอาณานิคมมีนโยบาย[[อุตสาหกรรม]]เพียงเล็กน้อยและแทบไม่มีการควบคุมการค้า ภายใต้หลักคำสอนของ ''"การไม่แทรกแซงภาคธุรกิจ"'' การบริหารประเทศหลังสิ้นสุดสงครามจงใจหลีกเลี่ยงการจัดสรรทรัพยากรโดยตรง การแทรกแซงอย่างแข็งขันถือว่าเป็นอันตรายต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในขณะที่เศรษฐกิจเปลี่ยนไปเป็นพื้นฐานการบริการในช่วงทศวรรษ 1980 รัฐบาลอาณานิคมในช่วงปลายได้แนะนำนโยบายการแทรกแซง การบริหารหลังการส่งมอบยังคงดำเนินต่อไปและขยายโครงการเหล่านี้ รวมถึงการค้ำประกันการส่งออก, โครงการบำเหน็จบำนาญภาคบังคับ, ค่าแรงขั้นต่ำ, กฎหมายต่อต้านการเลือกปฏิบัติ และผู้สนับสนุนการจำนองของรัฐ<ref>https://www.economist.com/briefing/2010/07/15/end-of-an-experiment</ref> |
|||
** การส่งออก 43,000 |
|||
** การนำเข้า 22,900 |
|||
** ดุลการค้าบริการ 20,100 |
|||
=== การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ === |
=== การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ === |
||
| บรรทัด 281: | บรรทัด 313: | ||
นอกจากนั้นยังมีการแสดง Symphony of lights ซึ่งเป็นมัลติมีเดียโชว์ที่ติดตั้งถาวรใหญ่ที่สุดในโลก |
นอกจากนั้นยังมีการแสดง Symphony of lights ซึ่งเป็นมัลติมีเดียโชว์ที่ติดตั้งถาวรใหญ่ที่สุดในโลก |
||
== นโยบายการค้า == |
=== นโยบายการค้า === |
||
ฮ่องกงดำเนินนโยบาย[[การค้าเสรี]]และเป็นเมืองท่าเสรี การดำเนินการค้าแบบเสรีมาตั้งแต่เดิมจนถึงปัจจุบันติดต่อกันมาเป็นเวลานาน ทำให้ฮ่องกงมีมูลค่าการค้าระหว่างประเทศมากเป็นอันดับที่ 9 ของโลก รวมทั้งเป็นศูนย์กลางการพาณิชย์และการเงินที่สำคัญแห่งหนึ่งในภูมิภาค[[เอเชียแปซิฟิก]] นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นส่วนหนึ่งของขุมพลังทางเศรษฐกิจที่สำคัญของจีนในเขตเศรษฐกิจสามเหลี่ยมปากแม่น้ำซูเจียง หรือแม่น้ำเพิร์ล |
ฮ่องกงดำเนินนโยบาย[[การค้าเสรี]]และเป็นเมืองท่าเสรี การดำเนินการค้าแบบเสรีมาตั้งแต่เดิมจนถึงปัจจุบันติดต่อกันมาเป็นเวลานาน ทำให้ฮ่องกงมีมูลค่าการค้าระหว่างประเทศมากเป็นอันดับที่ 9 ของโลก รวมทั้งเป็นศูนย์กลางการพาณิชย์และการเงินที่สำคัญแห่งหนึ่งในภูมิภาค[[เอเชียแปซิฟิก]] นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นส่วนหนึ่งของขุมพลังทางเศรษฐกิจที่สำคัญของจีนในเขตเศรษฐกิจสามเหลี่ยมปากแม่น้ำซูเจียง หรือแม่น้ำเพิร์ล |
||
อันเปรียบเสมือนประตูการค้าเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชนจีน |
อันเปรียบเสมือนประตูการค้าเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชนจีน |
||
| บรรทัด 289: | บรรทัด 321: | ||
จากการดำเนินนโยบายการค้าแบบเสรีและเป็นเมืองท่าเสรี ฮ่องกงจึงไม่มีการจัดเก็บ[[ภาษีศุลกากร]]ในการนำเข้าและส่งออก แต่มีการเก็บ[[ภาษีสรรพสามิต]] (Excise Duty) สินค้า 3 หมวด คือ สินค้าเครื่องดึ่มผสมแอลกอฮอล์และผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมแอลกอฮอล์ [[ใบยาสูบ]] และหมวดผลิตภัณฑ์น้ำมันเชื้อเพลิง |
จากการดำเนินนโยบายการค้าแบบเสรีและเป็นเมืองท่าเสรี ฮ่องกงจึงไม่มีการจัดเก็บ[[ภาษีศุลกากร]]ในการนำเข้าและส่งออก แต่มีการเก็บ[[ภาษีสรรพสามิต]] (Excise Duty) สินค้า 3 หมวด คือ สินค้าเครื่องดึ่มผสมแอลกอฮอล์และผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมแอลกอฮอล์ [[ใบยาสูบ]] และหมวดผลิตภัณฑ์น้ำมันเชื้อเพลิง |
||
=== ประเทศคู่ค้าสำคัญ |
=== ประเทศคู่ค้าสำคัญ === |
||
ประเทศคู่ค้าสำคัญ 15 อันดับแรกของฮ่องกง (ในปี |
ประเทศคู่ค้าสำคัญ 15 อันดับแรกของฮ่องกง (ในปี 2001) เรียงตามลำดับมูลค่าการค้าสองฝ่าย (Two-way trade volume) ได้แก่ [[สาธารณรัฐประชาชนจีน|จีน]] [[สหรัฐอเมริกา]] [[ประเทศญี่ปุ่น|ญี่ปุ่น]] [[สาธารณรัฐจีน|ไต้หวัน]] [[ประเทศสิงคโปร์|สิงคโปร์]] [[ประเทศเกาหลีใต้|เกาหลีใต้]] [[ประเทศเยอรมนี|เยอรมนี]] [[สหราชอาณาจักร]] [[ประเทศมาเลเซีย|มาเลเซีย]] [[ประเทศฝรั่งเศส|ฝรั่งเศส]] [[ประเทศไทย|ไทย]] [[ประเทศอิตาลี|อิตาลี]] [[ประเทศเนเธอร์แลนด์|เนเธอร์แลนด์]] [[ประเทศแคนาดา|แคนาดา]] และ [[ประเทศฟิลิปปินส์|ฟิลิปปินส์]] |
||
=== คู่ค้าสำคัญ |
=== คู่ค้าสำคัญในกลุ่มประเทศอาเซียน === |
||
ได้แก่ [[สิงคโปร์]] [[มาเลเซีย]] [[ไทย]] [[ฟิลิปปินส์]] [[อินโดนีเซีย]] (เฉพาะประเทศสมาชิก[[อาเซียน]]ที่ติดอันดับกลุ่มประเทศคู่ค้าสำคัญ 30 อันดับแรกของ[[ฮ่องกง]]) |
ได้แก่ [[สิงคโปร์]] [[มาเลเซีย]] [[ไทย]] [[ฟิลิปปินส์]] [[อินโดนีเซีย]] (เฉพาะประเทศสมาชิก[[อาเซียน]]ที่ติดอันดับกลุ่มประเทศคู่ค้าสำคัญ 30 อันดับแรกของ[[ฮ่องกง]]) |
||
ปัจจุบัน ฮ่องกงเป็นหน่วยงานการค้าระหว่างประเทศขนาดใหญ่เป็นที่ 10 ของโลก เป็นตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราใหญ่อันดับ 7 ศูนย์กลางการเงินการการธนาคาร อันดับที่ 12 และเป็นตลาดค้าทองคำขนาดใหญ่หนึ่งในสี่ของโลก |
ปัจจุบัน ฮ่องกงเป็นหน่วยงานการค้าระหว่างประเทศขนาดใหญ่เป็นที่ 10 ของโลก เป็นตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราใหญ่อันดับ 7 ศูนย์กลางการเงินการการธนาคาร อันดับที่ 12 และเป็นตลาดค้าทองคำขนาดใหญ่หนึ่งในสี่ของโลก นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นเขตการส่งออกสินค้าจากทั่วโลก อาทิ เสื้อผ้าสำเร็จรูป นาฬิกา ของเล่น เกมคอมพิวเตอร์ เครื่องไฟฟ้า และสินค้าอุตสาหกรรมขนาดเบาอีกหลายชนิด{{wide image|Hong Kong at night.jpg|1150px|align-cap=center|alt=Skyline at night, with building lights reflected in water|ภูมิทัศน์ของเกาะฮ่องกงเมื่อมองจากริมอ่าววิคตอเรีย}} |
||
นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นเขตการส่งออกสินค้าจากทั่วโลก อาทิ เสื้อผ้าสำเร็จรูป นาฬิกา ของเล่น เกมคอมพิวเตอร์ เครื่องไฟฟ้า และสินค้าอุตสาหกรรมขนาดเบาอีกหลายชนิด |
|||
== โครงสร้างพื้นฐาน == |
== โครงสร้างพื้นฐาน == |
||
=== คมนาคม และ โทรคมนาคม === |
=== คมนาคม และ โทรคมนาคม === |
||
==== การคมนาคม ==== |
==== การคมนาคม ==== |
||
[[ไฟล์:HK Central Cochrane Street Central-Mid-Levels escalators Upsidedown.JPG|thumb|right|200px|บันไดเลื่อนและทางเดินกลางในฮ่องกง ]] |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
ฮ่องกงเป็นเมืองที่มีการพัฒนาด้านเครือข่ายการคมนาคมขนส่งสูงทั้งของรัฐ และ |
ฮ่องกงเป็นเมืองที่มีการพัฒนาด้านเครือข่าย[[การสื่อสาร|การคมนาคม]]ขนส่งสูงทั้งของรัฐ และเอกชน การเดินทางในแต่ละวันของชาวฮ่องกง 90% เป็นการใช้ขนส่งสาธารณะ และทำให้ฮ่องกงเป็นเมืองหนึ่งที่มีขนส่งสาธารณะครอบคลุมและมีประสิทธิภาพเมืองหนึ่งของโลก เพื่อความสะดวกสบายจึงมีบัตรเงินสดอ็อคโทปัส เป็นบัตรที่ไว้ใช้จ่ายค่าโดยสาร[[รถไฟ]] [[รถราง]] รถบัส เรือข้ามฟาก และยังสามารถใช้ได้ที่ร้านสะดวกซื้อกับร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดเช่นกัน |
||
บัตรเงินสดอ็อคโทปัส เป็นบัตรที่ไว้ใช้จ่ายค่าโดยสารรถไฟ รถราง รถบัส เรือข้ามฟาก และยังสามารถใช้ได้ที่ร้านสะดวกซื้อกับร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดเช่นกัน |
|||
''The Peak Tram'' ซึ่งเป็นระบบขนส่งสาธารณะระบบแรกของฮ่องกง ให้บริการรถรางไฟฟ้าระหว่างเซ็นทรัลและวิกตอเรียพีคตั้งแต่ ค.ศ. 1888<ref>{{Cite web|date=2018-02-14|title=Prices for Peak Tram to increase for second time in less than two years|url=https://www.scmp.com/news/hong-kong/community/article/2133393/going-prices-hong-kongs-famous-peak-tram-increased-second|website=South China Morning Post|language=en}}</ref> เขตภาคกลางและตะวันตกมีระบบบันไดเลื่อนและทางเท้าที่กว้างขวาง รวมถึงบันไดเลื่อนและทางเดินกลาง (ระบบบันไดเลื่อนกลางแจ้งที่ยาวที่สุดในโลก) ''Hong Kong Tramways'' ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของเกาะฮ่องกง รถไฟฟ้าขนส่งมวลชน (MTR) เป็นเครือข่ายรถไฟโดยสารที่ครอบคลุม เชื่อมต่อสถานีรถไฟใต้ดิน 93 แห่งทั่วอาณาเขต ด้วยจำนวนผู้โดยสารมากกว่าห้าล้านคนต่อวัน ระบบให้บริการ 41% ของผู้โดยสารระบบขนส่งสาธารณะทั้งหมดในเมือง และมีอัตราตรงเวลา 99.9%<ref>{{Cite journal|last=Zhibin|first=J.|last2=Jia|first2=G.|last3=Ruihua|first3=X.|date=2010-08-04|title=Circle rail transit line timetable scheduling using Rail TPM|url=http://dx.doi.org/10.2495/cr100851|journal=Computers in Railways XII|location=Southampton, UK|publisher=WIT Press|doi=10.2495/cr100851}}</ref> บริการรถไฟข้ามพรมแดนไปยังเซินเจิ้นให้บริการโดยรถไฟสายตะวันออก และรถไฟระหว่างเมืองระยะไกลไปยังกวางโจว เซี่ยงไฮ้ และปักกิ่งดำเนินการจากสถานีฮุงฮอม มีบริการเชื่อมต่อระบบรถไฟความเร็วสูงแห่งชาติที่สถานีรถไฟ[[เกาลูน]]ตะวันตก<ref>{{Cite news|date=2018-09-23|title=All aboard: Hong Kong bullet train signals high-speed integration with China|language=en|work=Reuters|url=https://www.reuters.com/article/us-hongkong-china-train-idUSKCN1M301T|access-date=2021-12-02}}</ref> |
|||
[[ท่าอากาศยานนานาชาติฮ่องกง|ท่าอากศยานนานาชาติฮ่องกง]]เป็นสนามบินหลักของอาณาเขต สายการบินกว่า 100 แห่งให้บริการเที่ยวบินจากสนามบิน รวมทั้ง[[คาเธ่ย์แปซิฟิค]], [[ฮ่องกงแอร์ไลน์]]<ref>https://www.hongkongairport.com/iwov-resources/file/airport-authority/publications/annual-and-interim-reports/en/16_17/1617_Annual_Report_EN.pdf</ref> และสายการบินต้นทุนต่ำ[[ฮ่องกงเอ็กซเพรส]] และสายการบินขนส่งสินค้า[[แอร์ฮ่องกง]] เป็นสนามบินที่พลุกพล่านที่สุดอันดับที่ 8 ของโลกในแง่จำนวนผู้โดยสาร และรองรับปริมาณการขนส่งสินค้าทางอากาศมากที่สุดในโลก |
|||
==== โทรคมนาคม ==== |
==== โทรคมนาคม ==== |
||
| บรรทัด 313: | บรรทัด 346: | ||
=== การศึกษา === |
=== การศึกษา === |
||
[[ไฟล์:Main Building of the University of Hong Kong and clock tower.JPG|thumb|มหาวิทยาลัยฮ่องกง ''(The University of Hong Kong)'' ]] |
|||
{{บทความหลัก|การศึกษาในฮ่องกง}} |
|||
[[การศึกษา]]ในฮ่องกงยึดระบบตามแบบของ[[สหราชอาณาจักร]] โดยเฉพาะระบบการศึกษา[[ภาษาอังกฤษ]]ภาคบังคับ<ref>{{Cite book|last=Leung|first=Beatrice|url=https://www.worldcat.org/oclc/642685729|title=Changing church and state relations in Hong Kong, 1950-2000|date=2003|publisher=Hong Kong University Press|others=Shun-hing Chan|isbn=978-988-220-057-9|location=Hong Kong|oclc=642685729}}</ref> เด็ก ๆ จะต้องเข้าเรียนใน[[โรงเรียน]]ตั้งแต่อายุ 6 ขวบจนกระทั่งสำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษา โดยทั่วไปแล้วเมื่ออายุ 18 ปี เมื่อจบชั้น[[มัธยมศึกษา]] นักเรียนทุกคนทำการสอบในที่สาธารณะและได้รับรางวัลประกาศนียบัตรการศึกษาระดับมัธยมศึกษาแห่งฮ่องกงเมื่อสำเร็จหลักสูตร<ref>{{Cite journal|last=Friede|first=Eric|date=2010-11-01|title=LCC from August-October 2010 Lists|url=http://dx.doi.org/10.31046/tcb.v19i1.1389|journal=Theology Cataloging Bulletin|volume=19|issue=1|pages=8–20|doi=10.31046/tcb.v19i1.1389|issn=1548-8497}}</ref> ผู้อยู่อาศัยอายุ 15 ปีขึ้นไป 81% สำเร็จการศึกษาระดับ[[มัธยมศึกษา|มัธยมศึกษาตอนต้น]] 66% จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย 32% เข้าร่วมโปรแกรมระดับอุดมศึกษาและ 24% ได้รับ[[ปริญญาตรี]]หรือสูงกว่า การศึกษาภาคบังคับมีส่วนทำให้อัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่สูงถึง 95.7% อัตรา[[การรู้หนังสือ]]ต่ำกว่าประเทศพัฒนาแล้วอื่น ๆ เนื่องจากการไหลเข้าของผู้ลี้ภัยจากจีนแผ่นดินใหญ่ในช่วงยุคอาณานิคมหลังสงคราม ประชากรสูงอายุส่วนใหญ่ไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการเนื่องจากภาวะสงครามและ[[ความยากจน]]<ref>https://web.archive.org/web/20200329020745/http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/fs45-literacy-rates-continue-rise-generation-to-next-en-2017.pdf</ref> |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
โรงเรียนที่แบ่งออกเป็นสามประเภท: โรงเรียนของรัฐที่ดำเนินการโดยรัฐบาล โรงเรียนที่ได้รับเงินอุดหนุน รวมทั้งโรงเรียนสงเคราะห์และให้ทุนจากรัฐบาล และโรงเรียนเอกชนซึ่งมักจะดำเนินการโดยองค์กรทางศาสนาและที่รับสมัครตามคุณธรรมทางวิชาการ โรงเรียนเหล่านี้อยู่ภายใต้แนวทางหลักสูตรตามที่สำนักการศึกษากำหนด โรงเรียนเอกชนที่ได้รับเงินอุดหนุนภายใต้โครงการเงินช่วยเหลือโดยตรง โรงเรียนนานาชาติอยู่นอกระบบนี้และอาจเลือกใช้หลักสูตรที่แตกต่างกันและสอนโดยใช้ภาษาอื่น<ref>{{Cite web|date=2008-03-03|title=Creating a better education system|url=https://web.archive.org/web/20080303190339/http://www.news.gov.hk/en/category/ontherecord/050518/html/050518en11001.htm|website=web.archive.org}}</ref> |
|||
รัฐบาลรักษานโยบายของ ''"การสอนภาษาแม่"'' โรงเรียนส่วนใหญ่ใช้[[ภาษาจีนกวางตุ้ง]]เป็นสื่อกลางในการสอน โดยมีการศึกษาข้อเขียนทั้ง[[กลุ่มภาษาจีน|ภาษาจีน]]และภาษาอังกฤษ ภาษาอื่น ๆ ที่ใช้เป็นสื่อการสอนในการศึกษานอกโรงเรียนนานาชาติ ได้แก่ ภาษาอังกฤษและภาษาจีนกลางมาตรฐาน ('''ผู่ทงฮฺว่า''') โรงเรียนมัธยมศึกษาเน้นย้ำ "การรู้หนังสือสองภาษาและสามภาษา" ซึ่งสนับสนุนให้มีการศึกษาภาษาพูดภาษาจีนกลางเพิ่มมากขึ้น<ref>{{Cite journal|last=Lee|first=Kwai|last2=Leung|first2=Wai|date=2012|title=The status of Cantonese in the education policy of Hong Kong|url=http://www.multilingual-education.com/content/2/1/2|journal=Multilingual Education|language=en|volume=2|issue=1|pages=2|doi=10.1186/2191-5059-2-2|issn=2191-5059}}</ref> |
|||
ฮ่องกงมีมหาวิทยาลัย 11 แห่ง มหาวิทยาลัยฮ่องกง ''(The University of Hong Kong)'' ก่อตั้งขึ้นเป็นสถาบันอุดมศึกษาแห่งแรกของเมืองในช่วงยุคอาณานิคมตอนต้นใน ค.ศ. 1911<ref>{{Cite book|last=Carroll|first=John M.|url=https://www.worldcat.org/oclc/76902041|title=A concise history of Hong Kong|date=2007|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=978-0-7425-3421-6|location=Lanham|oclc=76902041}}</ref> ''Chinese University of HongKong'' เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยสาธารณะ ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการในปี 1963 โดยกฎบัตรที่ได้รับจากสภานิติบัญญัติแห่งฮ่องกง เป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่เป็นอันดับสองของฮ่องกง เป็นหนึ่งในสามสถาบันด้านการวิจัยที่ดีที่สุดของเอเชียร่วมกับ ''Hong Kong University of Science and Technology'' และ ''City University of Hong Kong'' |
|||
=== สาธารณสุข === |
=== สาธารณสุข === |
||
ความคาดหมายคงชีพเฉลี่ยในฮ่องกงอยู่ที่ 82.2 ปีสำหรับผู้ชายและ 87.6 ปีสำหรับผู้หญิงในปี 2018 ซึ่งสูงเป็นอันดับหกของโลก<ref>{{Cite web|title=Central Intelligence Agency, Report, Review of the World Situation, February 16, 1949, Secret, CREST.|url=http://dx.doi.org/10.1163/9789004249028.b01247|website=U.S. Intelligence on the Middle East, 1945-2009}}</ref> [[มะเร็ง]] โรค[[ปอดบวม]] [[โรคระบบหัวใจหลอดเลือด|โรคหัวใจ]] [[โรคหลอดเลือดสมอง]] และอุบัติเหตุเป็นสาเหตุการเสียชีวิตอันดับต้น ๆ ระบบสาธารณสุขถ้วนหน้าได้รับทุนจากรายได้ภาษีทั่วไป และค่ารักษาพยาบาลได้รับการสนับสนุนอย่างสูง โดยเฉลี่ยแล้ว 95% ของค่ารักษาพยาบาลได้รับการคุ้มครองโดยรัฐบาล<ref>{{Cite journal|last=Wong|first=Eliza L.Y.|last2=Yeoh|first2=Eng-kiong|last3=Chau|first3=Patsy Y.K.|last4=Yam|first4=Carrie H.K.|last5=Cheung|first5=Annie W.L.|last6=Fung|first6=Hong|date=2015-12|title=How shall we examine and learn about public-private partnerships (PPPs) in the health sector? Realist evaluation of PPPs in Hong Kong|url=https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0277953615302203|journal=Social Science & Medicine|language=en|volume=147|pages=261–269|doi=10.1016/j.socscimed.2015.11.012}}</ref> |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
=== สวัสดิการสังคม === |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
== ประชากรศาสตร์ == |
== ประชากรศาสตร์ == |
||
=== เชื้อชาติ === |
=== เชื้อชาติ === |
||
ฮ่องกงมีจำนวนประชากรกว่า 6.99 ล้านคน ในปี 2549 ความหนาแน่นของประชากร 6,300 คนต่อตารางกิโลเมตร ประชากรส่วนมากป็น[[ชาวฮ่องกง]] มีร้อยละ 3 เป็นชาวต่างชาติ อาทิ สหราชอาณาจักร ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย อเมริกัน ฯลฯ |
ฮ่องกงมีจำนวนประชากรกว่า 6.99 ล้านคน ในปี 2549 ความหนาแน่นของประชากร 6,300 คนต่อตารางกิโลเมตร ประชากรส่วนมากป็น[[ชาวฮ่องกง]] มีร้อยละ 3 เป็นชาวต่างชาติ อาทิ สหราชอาณาจักร ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย อเมริกัน ฯลฯ |
||
| บรรทัด 330: | บรรทัด 367: | ||
=== ศาสนา === |
=== ศาสนา === |
||
[[ไฟล์:Wong Tai Sin Temple 2.JPG|thumb|right|[[วัดหว่องไท่ซิน (ฮ่องกง)|วัดหว่องไท่ซิน]] เป็นวัดใน[[ลัทธิเต๋า]]ที่มีชื่อเสียงของฮ่องกง<ref>{{Cite web|title=Wong Tai Sin {{!}} Hong Kong Tourism Board|url=https://www.discoverhongkong.com/eng/explore/neighbourhoods/wong-tai-sin.html|website=Discover Hong Kong|language=en}}</ref>]] |
|||
{{บทความหลัก|ศาสนาในฮ่องกง}} |
|||
ในบรรดาประชากรที่นับถือศาสนา ''"คำสอนสามประการ"'' ตามประเพณีของจีน ศาสนาพุทธ ลัทธิขงจื๊อ และลัทธิเต๋า มีผู้นับถือมากที่สุด (20%) รองลงมาคือคริสต์ศาสนา (12%) และอิสลาม (4%) ผู้นับถือศาสนาอื่น ๆ รวมทั้งศาสนาซิกข์ ศาสนาฮินดู และศาสนายิว มีไม่มากนัก |
|||
นับถือ[[ศาสนาพุทธ]]แบบ[[มหายาน]] 90% [[ศาสนาคริสต์]] 7% และ อื่น ๆ อีก 3% |
|||
=== ภาษา === |
=== ภาษา === |
||
[[ภาษาจีนกวางตุ้ง|ภาษากวางตุ้ง]]ซึ่งเป็นภาษาถิ่นที่มีการพูดตั้งแต่มณฑลกวางตุ้งของจีนเรื่อยมาจนถึงฮ่องกงได้กลายมาเป็นภาษาทางการของฮ่องกง<ref>{{Cite web|title=Languages in Hong Kong {{!}} Official & Other Languages {{!}} Holidify|url=https://www.holidify.com/pages/languages-in-hong-kong-3242.html|website=www.holidify.com}}</ref> ภาษาอังกฤษซึ่งเป็นของภาษาของเจ้าอาณานิคมก็ยังคงเป็นภาษาทางการร่วมซึ่งถูกใช้พูดมากกว่า 38 เปอร์เซ็นของประชากร ก็เป็นภาษาที่ใช้แพร่หลาย<ref>{{Cite web|date=2017-10-31|title=What Languages Are Spoken In Hong Kong?|url=https://www.worldatlas.com/articles/what-languages-are-spoken-in-hong-kong.html|website=WorldAtlas|language=en-US}}</ref> ส่วนภาษาจีนท้องถิ่นอื่นเช่น[[จีนแต้จิ๋ว|แต้จิ๋ว]] หรือ[[ภาษาจีนแคะ|จีนแคะ]] ฯลฯ ก็มีไม่น้อยเช่นกัน และตั้งแต่ฮ่องกงกลับสู่ใต้การปกครองของจีนแผ่นดินใหญ่ การใช้[[ภาษาจีนกลาง]]ในการติดต่อก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น อันเนื่องมาจากการเข้ามาของชาวจีนแผ่นดินใหญ่และการติดต่อค้าขายระหว่างกัน ถึงแม้ว่าการใช้อักษรจีนนั้นยังนิยมใช้[[อักษรจีนตัวเต็ม]]อยู่ก็ตาม นอกจากนั้นทางรัฐบาลฮ่องกงได้มีโครงการ ''"สองแบบอักษร สามภาษา"'' เพื่อสนับสนุนให้ชาวฮ่องกงใช้ภาษาทั้ง 3 ภาษาร่วมกัน คือภาษากวางตุ้ง จีนกลาง และอังกฤษ |
|||
{{บทความหลัก|ภาษาในฮ่องกง}} |
|||
[[ภาษาจีนกวางตุ้ง|ภาษากวางตุ้ง]]ซึ่งเป็นภาษาถิ่นที่มีการพูดตั้งแต่มณฑลกวางตุ้งของจีนเรื่อยมาจนถึงฮ่องกงได้กลายมาเป็นภาษาทางการของฮ่องกง ภาษาอังกฤษซึ่งเป็นของภาษาของเจ้าอาณานิคมก็ยังคงเป็นภาษาทางการร่วมซึ่งถูกใช้พูดมากกว่า 38 เปอร์เซ็นของประชากร ก็เป็นภาษาที่ใช้แพร่หลาย ส่วนภาษาจีนท้องถิ่นอื่นเช่น[[จีนแต้จิ๋ว|แต้จิ๋ว]] หรือ[[ภาษาจีนแคะ|จีนแคะ]] ฯลฯ ก็มีไม่น้อยเช่นกัน และตั้งแต่ฮ่องกงกลับสู่ใต้การปกครองของจีนแผ่นดินใหญ่ การใช้[[ภาษาจีนกลาง]]ในการติดต่อก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น อันเนื่องมาจากการเข้ามาของชาวจีนแผ่นดินใหญ่และการติดต่อค้าขายระหว่างกัน ถึงแม้ว่าการใช้อักษรจีนนั้นยังนิยมใช้[[อักษรจีนตัวเต็ม]]อยู่ก็ตาม นอกจากนั้นทางรัฐบาลฮ่องกงได้มีโครงการ ''"สองแบบอักษร สามภาษา"'' เพื่อสนับสนุนให้ชาวฮ่องกงใช้ภาษาทั้ง 3 ภาษาร่วมกัน คือภาษากวางตุ้ง จีนกลาง และอังกฤษ |
|||
== วัฒนธรรม == |
== วัฒนธรรม == |
||
ฮ่องกงมีการผสมผสานระหว่าง[[วัฒนธรรมตะวันตก]]และตะวันออกมาหลายศตวรรษ จากการเป็น[[อาณานิคม]]ของสหราชอาณาจักร และเป็นหนึ่งในเขตบริหารพิเศษของจีน ค่านิยมแบบจีนดั้งเดิมที่เน้นเรื่องครอบครัวและการศึกษาผสมผสานกับอุดมคติของตะวันตก<ref>{{Cite book|last=Carroll|first=John M.|url=https://www.worldcat.org/oclc/76902041|title=A concise history of Hong Kong|date=2007|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=978-0-7425-3421-6|location=Lanham|oclc=76902041}}</ref> รวมทั้งเสรีภาพทางเศรษฐกิจและ[[นิติธรรม|หลักนิติธรรม]] แม้ว่าประชากรส่วนใหญ่เป็นเชื้อชาติจีน แต่ฮ่องกงได้พัฒนาเอกลักษณ์ที่แตกต่างออกไป อาณาเขตแยกออกจากแผ่นดินใหญ่ผ่านการปกครองอาณานิคมที่ยาวนานและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันไป วัฒนธรรมกระแสหลักมาจากผู้อพยพที่มาจากส่วนต่างๆ ของจีน สิ่งนี้ได้รับอิทธิพลจากการศึกษาแบบอังกฤษ ระบบการเมืองที่แยกจากกัน และการพัฒนาอย่างรวดเร็วของดินแดนในปลายศตวรรษที่ 20<ref>{{Cite book|last=Carroll|first=John M.|url=https://www.worldcat.org/oclc/76902041|title=A concise history of Hong Kong|date=2007|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=978-0-7425-3421-6|location=Lanham|oclc=76902041}}</ref> |
|||
{{บทความหลัก|วัฒนธรรมฮ่องกง}} |
|||
=== สื่อสารมวลชน === |
|||
ผู้อพยพส่วนใหญ่ในยุคนั้นหนี[[ความยากจน]]และสงคราม สะท้อนให้เห็นทัศนคติที่แพร่หลายต่อความมั่งคั่ง ชาวฮ่องกงมักจะเชื่อมโยงภาพพจน์และการตัดสินใจเข้ากับผลประโยชน์ทางวัตถุ ความรู้สึกของผู้อยู่อาศัยในอัตลักษณ์ท้องถิ่นเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังการส่งมอบ ประชากรส่วนใหญ่ (52%) ระบุว่าเป็น "ชาวฮ่องกง" ในขณะที่ 11% อธิบายว่าตนเองเป็น "ชาวจีน" ประชากรที่เหลืออ้างว่ามีอัตลักษณ์ผสม 23% เป็น "ชาวฮ่องกงในจีน" และ 12% เป็น "ชาวจีนในฮ่องกง"<ref>{{Cite web|title=HKU POP releases survey on Hong Kong people’s ethnic identity and the 2018 review and 2019 forecast survey|url=https://www.hkupop.hku.hk/english/release/release1563.html|website=www.hkupop.hku.hk}}</ref> |
|||
{{บทความหลัก|สื่อสารมวลชนในฮ่องกง}} |
|||
=== อาหาร === |
|||
[[ไฟล์:Dimsum breakfast in Hong Kong.jpg|thumb|250px|[[ติ่มซำ]] หนึ่งในอาหารที่ได้รับนิยมในหมู่[[ชาวจีน]]<ref>{{Cite web|last=Keegan|first=Matthew|date=2017-11-26|title=The 10 Most Delicious Dim Sum Restaurants in Hong Kong|url=https://theculturetrip.com/asia/china/hong-kong/articles/the-10-most-delicious-dim-sum-restaurants-in-hong-kong/|website=Culture Trip}}</ref>]] |
|||
อาหารในฮ่องกงมีพื้นฐานมาจาก[[อาหารกวางตุ้ง]]เป็นหลัก แม้ว่าดินแดนแห่งนี้จะได้รับอิทธิพลจากต่างประเทศและต้นกำเนิดที่หลากหลายของผู้อยู่อาศัยก็ตาม [[ข้าว]]เป็นอาหารหลัก และมักจะเสิร์ฟแบบธรรมดาร่วมกับอาหารอื่น ๆ<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/900016436|title=Ethnic American food today : a cultural encyclopedia|date=2015|others=Lucy M. Long|isbn=978-1-4422-2730-9|location=Lanham|oclc=900016436}}</ref> โดยเน้นความสดของวัตถุดิบ [[สัตว์ปีก]]และ[[อาหารทะเล]]มักขายสดในตลาดสด และมีการปรุงอย่างรวดเร็ว โดยทั่วไปชาวฮ่องกงทานอาหารห้ามื้อทุกวัน: อาหารเช้า กลางวัน น้ำชายามบ่าย อาหารเย็น และซิ่วเย้ (อาหารมื้อดึก)<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/900016436|title=Ethnic American food today : a cultural encyclopedia|date=2015|others=Lucy M. Long|isbn=978-1-4422-2730-9|location=Lanham|oclc=900016436}}</ref> [[ติ่มซำ]]เป็นส่วนหนึ่งของอาหาร เป็นประเพณีการรับประทานอาหารนอกบ้านกับครอบครัวและเพื่อนฝูง อาหารจานเด็ด ได้แก่ [[โจ๊ก]] ชาซิ่วเป่า ซิวยุก ทาร์ตไข่ และพุดดิ้งมะม่วง อาหารตะวันตกแบบท้องถิ่นมีให้บริการที่ ''cha chaan teng'' (คาเฟ่สไตล์ฮ่องกง) รายการเมนู cha chaan teng ทั่วไป ได้แก่ ซุปมักกะโรนี เฟรนช์โทสต์ทอด และ[[ชานมฮ่องกง|ชานม]]สไตล์ฮ่องกง<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/900016436|title=Ethnic American food today : a cultural encyclopedia|date=2015|others=Lucy M. Long|isbn=978-1-4422-2730-9|location=Lanham|oclc=900016436}}</ref> |
|||
=== วันหยุด === |
=== วันหยุด === |
||
{{บทความหลัก|รายชื่อวันสำคัญของฮ่องกง}} |
{{บทความหลัก|รายชื่อวันสำคัญของฮ่องกง}} |
||
=== กีฬา === |
=== กีฬาและนันทนาการ === |
||
[[ไฟล์:HK WC Southorn Playground style.jpg|thumb|right|250px|วัยรุ่นฮ่องกงในเขตหว่านไจ๋เล่นฟุตบอลตอนกลางคืน]] |
|||
{{บทความหลัก|ฮ่องกงในกีฬาเครือจักรภพ|ฮ่องกงในโอลิมปิก|ฮ่องกงในพาราลิมปิก}} |
|||
แม้จะมีพื้นที่ขนาดเล็ก แต่ฮ่องกงยังนิยมการเล่น[[กีฬา]]และกิจกรรมด้าน[[นันทนาการ|สันทนาการ]]มากมาย เมืองนี้เป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาสำคัญ ๆ มากมาย รวมทั้ง[[กีฬาภูมิภาคเอเชียตะวันออก 2009]], กีฬาขี่ม้าในโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 และจัดแข่งขันรายการพิเศษ[[พรีเมียร์ลีก]]เอเชีย โดยเชิญสโมสรจากอังกฤษมาร่วมแข่งขัน เช่น[[สโมสรฟุตบอลลิเวอร์พูล|ลิเวอร์พูล]] งานวิ่งฮ่องกง[[มาราธอน]]ได้รับความนิยมในไปทั่ว[[ทวีปเอเชีย]] และเป็นหนึ่งในงานที่มีผู้เข่าร่วมสูงที่สุด<ref>{{Citation|title=Never Saw the Sun Shining So Bright|date=2019-11-05|url=http://dx.doi.org/10.2307/j.ctvrf8922.14|work=Irving Berlin|pages=125–137|publisher=Yale University Press|access-date=2021-12-02}}</ref> |
|||
==== กีฬารักบี้ ==== |
|||
{{บทความหลัก|สมาคมกีฬารักบี้ฮ่องกง|รักบี้ทีมชาติฮ่องกง}} |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
ฮ่องกงมีทีมกีฬาเป็นของตนเองและแยกจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ในการแข่งขันรายการนานาชาติ<ref>Shen, Jianfa; Kee, Gordon (2017). ''Development and Planning in Seven Major Coastal Cities in Southern and Eastern China''. Springer. doi:10.1007/978-3-319-46421-3. ISBN <bdi>978-3-319-46420-6</bdi>.</ref> ฮ่องกงเข้าร่วมในกีฬา[[โอลิมปิกฤดูร้อน]]หลายสมัย และส่งนักกีฬาเข้าร่วมในหลายชนิดกีฬา และได้รับเหรียญรางวัล 4 เหรียญถึงปัจจุบัน<ref>{{Cite book|last=Lam|first=S. F.|url=https://books.google.co.th/books?id=Y45FBAAAQBAJ&redir_esc=y|title=The Quest for Gold: Fifty Years of Amateur Sports in Hong Kong, 1947-1997|last2=Chang|first2=Julian W.|date=2006|publisher=Hong Kong University Press|isbn=978-962-209-766-7|language=en}}</ref> |
|||
==== ฟุตบอล ==== |
|||
{{บทความหลัก|สมาคมฟุตบอลฮ่องกง|ฟุตบอลทีมชาติฮ่องกง}} |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
=== สื่อสารมวลชน === |
|||
==== มวยสากล ==== |
|||
[[หนังสือพิมพ์]]ในฮ่องกงส่วนใหญ่เขียนเป็น[[กลุ่มภาษาจีน|ภาษาจีน]] แต่ก็มีหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษจากสองถึงสามบริษัทเช่นกัน หนังสือพิมพ์เจ้าสำคัญได้แก่ ''South China Morning Post'' มีการตีพิมพ์หนังสือพิมพ์ภาษาจีนหลายฉบับทุกวัน ที่โดดเด่นที่สุดคือหมิงเปาและโอเรียนทัลเดลินิวส์ สิ่งพิมพ์ในท้องถิ่นมักเกี่ยวข้องกับการเมือง รัฐบาลกลางมีสื่อสิ่งพิมพ์ของตัวเองได้แก่ Ta Kung Pao และ Wen Wei Po<ref>https://www.bbc.com/news/world-asia-pacific-16525992</ref> สิ่งพิมพ์นานาชาติหลายแห่งมีการดำเนินการและได้รับความนิยมในฮ่องกง รวมทั้ง[[เดอะวอลล์สตรีทเจอร์นัล]], ไฟแนนเชียล ไทมส์, [[ยูเอสเอทูเดย์]] รวมถึงโยะมิอุริชิมบุง (讀賣新聞/読売新聞) และ เดอะ นิคเคอิ สองบริษัทใหญ่ของ[[ประเทศญี่ปุ่น|ญี่ปุ่น]] (日本経済新聞)<ref>https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/media.pdf</ref> |
|||
{{บทความหลัก|มวยสากลในฮ่องกง}} |
|||
{{โครง-ส่วน}} |
|||
ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงโทรทัศน์ฟรีสามแห่งดำเนินการในฮ่องกง ''TVB'' ซึ่งเป็นเครือข่ายโทรทัศน์ที่โดดเด่นของฮ่องกง มีส่วนแบ่งผู้ชม 80%<ref>{{Citation|title=The Leased Territory in 1898|date=2012-07-01|url=http://dx.doi.org/10.2307/j.ctt1xwcmw.7|work=The Great Difference|pages=5–16|publisher=Hong Kong University Press, HKU|access-date=2021-12-02}}</ref> บริการเพย์ทีวีที่ดำเนินการโดยเคเบิลทีวีฮ่องกงและ ''PCCW'' นำเสนอช่องเพิ่มเติมหลายร้อยช่องและรองรับผู้ชมที่หลากหลาย<ref>{{Citation|title=Lobo, Sir Rogerio Hyndman, (Sir Roger), (15 Sept. 1923–18 April 2015), JP; Chairman, P. J. Lobo & Co. Ltd, Hong Kong, 1946–2001; Chairman, Broadcasting Authority of Hong Kong, 1989–97|date=2007-12-01|url=http://dx.doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.u24814|work=Who Was Who|publisher=Oxford University Press|access-date=2021-12-02}}</ref> ''RTHK'' เป็นสถานีกระจายเสียงสาธารณะ ให้บริการช่องวิทยุเจ็ดช่องและช่องรายการโทรทัศน์สามช่อง<ref>https://www.budget.gov.hk/2018/eng/pdf/head160.pdf</ref> ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงที่ไม่ใช่บริษัทในประเทศสิบรายการออกอากาศสำหรับประชากรต่างชาติในอาณาเขต<ref>https://www.ofca.gov.hk/filemanager/ofca/en/content_108/channel_list_eng.pdf</ref> การเข้าถึงสื่อและข้อมูลทาง[[อินเทอร์เน็ต]]ไม่อยู่ภายใต้ข้อบังคับของจีนแผ่นดินใหญ่ รวมถึง ''Great Firewall'' |
|||
=== วงการบันเทิง === |
|||
[[ไฟล์:Hong kong bruce lee statue.jpg|thumb|รูปปั้น [[บรูซ ลี]] ที่อเวนิว ออฟ สตาร์ อนุสรณ์สถานวงการภาพยนตร์ของฮ่องกง]] |
|||
เพลง แคนโตป็อป เป็นแนวเพลงกวางตุ้งยอดนิยมที่ปรากฏในฮ่องกงในช่วงทศวรรษ 1970 วิวัฒนาการมาจากเพลงสไตล์เซี่ยงไฮ้ และยังได้รับอิทธิพลจาก[[อุปรากร]]กวางตุ้งและป๊อปตะวันตกอีกด้วย<ref>{{Cite book|last=Zhu|first=Yaowei|url=https://www.worldcat.org/oclc/962015863|title=Hong Kong cantopop : a concise history|date=2017|isbn=978-988-8390-58-8|location=Hong Kong|oclc=962015863}}</ref> สื่อท้องถิ่นนำเสนอและให้การสนับสนุนเพลงของศิลปินชื่อดังเช่น แซม ฮุย, [[เหมย ยั่นฟาง]], [[เลสลี จาง]] และ [[ถาน หย่งหลิน]] ในช่วงทศวรรษที่ 1980 การส่งออกภาพยนตร์และรายการโชว์ของ แคนโตป็อปสู่สายตาผู้ชมทั่วโลก ความนิยมของแนวเพลงดังกล่าวถึงจุดสูงสุดในปี 1990<ref>{{Cite book|last=Zhu|first=Yaowei|url=https://www.worldcat.org/oclc/962015863|title=Hong Kong cantopop : a concise history|date=2017|isbn=978-988-8390-58-8|location=Hong Kong|oclc=962015863}}</ref> |
|||
[[ดนตรีคลาสสิก]]ของตะวันตกมีประวัติยาวนานในฮ่องกงและยังคงเป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาดนตรีในท้องถิ่น<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/970041883|title=The Routledge research companion to popular music education|date=2017|others=Gareth Dylan Smith, Zack Moir, Matt Brennan, Shara Rambarran, Phil Kirkman|isbn=978-1-317-04201-3|location=London|oclc=970041883}}</ref> วง ''Hong Kong Philharmonic Orchestra'' ซึ่งได้รับทุนจากสาธารณชน ซึ่งเป็นวงซิมโฟนีออร์เคสตรามืออาชีพที่เก่าแก่ที่สุดของดินแดนแห่งนี้ มักเป็นเจ้าภาพนักดนตรีและวาทยกรจากต่างประเทศ วงดุริยางค์จีนฮ่องกงประกอบด้วยเครื่องดนตรีจีนคลาสสิก เป็นวงดนตรีจีนชั้นนำและมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมดนตรีดั้งเดิมในชุมชน<ref>{{Cite book|last=Ho|first=Wai-chung|url=https://www.worldcat.org/oclc/813165141|title=School music education and social change in mainland China, Hong Kong, and Taiwan|date=2011|publisher=Brill|isbn=978-90-04-19147-1|location=Leiden|oclc=813165141}}</ref> |
|||
ฮ่องกงพัฒนาอุตสาหกรรมด้านต่าง ๆ จนกลายเป็นศูนย์กลางการสร้าง[[ภาพยนตร์]]ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 เนื่องจากกระแสของผู้สร้างภาพยนตร์[[เซี่ยงไฮ้]]อพยพไปยังดินแดนแห่งนี้ และอิทธิพลจากชีวประวัติของทหารผ่านศึกที่เพิ่มขึ้นจากการทำสงครามมีส่วนช่วยสร้างอุตสาหกรรมบันเทิงของอาณานิคมแห่งนี้ในทศวรรษต่อมา<ref>Fu, Poshek (2008). "Japanese Occupation, Shanghai Exiles, and Postwar Hong Kong Cinema". ''The China Quarterly''. '''194''' (194): 380–394. doi:10.1017/S030574100800043X. JSTOR 20192203. S2CID 154730809.</ref> ในช่วงทศวรรษ 1960 ฮ่องกงเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ผู้ชมจากต่างประเทศผ่านภาพยนตร์เช่น ''The World of Suzie Wong'' เมื่อภาพยนตร์ของ [[บรูซ ลี]] ''The Way of the Dragon'' ออกฉายในปี 1972 ก็ปลุกกระแสความนิยมด้านภาพยนตร์ไปทั่วภูมิภาค |
|||
ในช่วงทศวรรษ 1980 ภาพยนตร์เช่น ''A Better Tomorrow'', ''As Tears Go By'' และ ''Zu Warriors'' จาก Magic Mountain ได้ขยายความสนใจไปทั่วโลกนอกเหนือจากภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้ ภาพยนตร์นักเลงในท้องถิ่น ละครโรแมนติก และจินตนาการเหนือธรรมชาติซึ่งกลายเป็นที่นิยม<ref>{{Cite book|last=Carroll|first=John M.|url=https://www.worldcat.org/oclc/76902041|title=A concise history of Hong Kong|date=2007|publisher=Rowman & Littlefield|isbn=978-0-7425-3421-6|location=Lanham|oclc=76902041}}</ref> |
|||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:21, 2 ธันวาคม 2564
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน 中華人民共和國香港特別行政區 | |
|---|---|
 ธงชาติ
 ตรา
| |
 ที่ตั้งของฮ่องกง | |
| ภาษาราชการ | |
| จีนกวางตุ้ง[2] | |
| อักษรทางการ[3] | อังกฤษ จีนดั้งเดิม |
| กลุ่มชาติพันธุ์ |
|
| ศาสนา | เอเชียแปซิฟิก |
| การปกครอง | ระบบฝ่ายบริหารที่ได้รับมอบอำนาจปกครองภายในสาธารณรัฐสังคมนิยม |
| แคร์รี หล่ำ | |
• หัวหน้าฝ่ายยุติธรรม | แมทธิว ชึง |
| สภานิติบัญญัติ | สภานิติบัญญัติฮ่องกง |
| เขตบริหารพิเศษในสาธารณรัฐประชาชนจีน | |
| 26 มกราคม 1841 | |
| 29 สิงหาคม 1842 | |
| 18 ตุลาคม 1860 | |
| 1 กรกฎาคม 1898 | |
| 25 ธันวาคม 1941 ถึง 30 สิงหาคม 1945 | |
• | 19 ธันวาคม 1984 |
• การรับมอบอธิปไตยจากสหราชอาณาจักร | 1 กรกฎาคม 1997 |
| พื้นที่ | |
• รวม | 1,104 ตารางกิโลเมตร (426 ตารางไมล์) (179th) |
| 4.58 (50 km2; 19 sq mi)[5] | |
| ประชากร | |
• 2557 ประมาณ | 7,234,800[6] (100th) |
| 6,544[4] ต่อตารางกิโลเมตร (16,948.9 ต่อตารางไมล์) | |
| จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2560 (ประมาณ) |
• รวม | $ 453.019 พันล้าน |
• ต่อหัว | $ 61,015 |
| จีดีพี (ราคาตลาด) | 2560 (ประมาณ) |
• รวม | $ 334.104 พันล้าน |
• ต่อหัว | $ 44,999 |
| จีนี (2559) |  53.9[7]สูง |
| เอชดีไอ (2562) |  0.949[8]สูงมาก · 4 |
| สกุลเงิน | ดอลล่าร์ฮ่องกง (HK$) (HKD) |
| เขตเวลา | UTC+8 |
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+8 |
| ขับรถด้าน | ซ้าย |
| รหัสโทรศัพท์ | +852 |
| รหัส ISO 3166 | HK |
| โดเมนบนสุด | .hk .香港 |
| ฮ่องกง | |||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาจีน | 香港 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ยฺหวิดเพ็ง | Hoeng1gong2 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| เยลกวางตุ้ง | Hēunggóng | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ฮั่นยฺหวี่พินอิน | Xiānggǎng | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | ท่าเรือที่หอมหวน | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| เขตบริหารพิเศษฮ่องกง | |||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 香港特別行政區 (หรือ 香港特區) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 香港特别行政区 (หรือ 香港特区) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ยฺหวิดเพ็ง | Hoeng1gong2 Dak6bit6Hang4zing3 Keoi1 (or Hoeng1gong2Dak6keoi1) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ฮั่นยฺหวี่พินอิน | Xiānggǎng Tèbié Xíngzhèngqū (or Xiānggǎng Tèqū) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
ฮ่องกง (อังกฤษ: Hong Kong; จีน: 香港) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน (อังกฤษ: Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China) เป็นเขตปกครองตนเองริมฝั่งทางใต้ของประเทศจีนอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ในทางภูมิศาสตร์มีสามเหลี่ยมปากแม่น้ำจูเจียงและทะเลจีนใต้โอบรอบ ด้วยเนื้อที่ 1,104 ตารางกิโลเมตร และประชากรกว่า 7.5 คน ถือเป็นเขตเมืองที่มีประชากรอยู่อาศัยหนาแน่นที่สุดแห่งหนึ่งในโลก ฮ่องกงยังเป็นเขตพื้นที่ปกครองตนเองที่พัฒนามากที่สุด และมีราคาอสังหาริมทรัพย์ที่แพงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก[10][11][12]
ประวัติศาสตร์ของฮ่องกงเริ่มต้นจากการเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร (ฮ่องกงของบริเตน) หลังจากจีนพ่ายแพ้ในสงครามฝิ่น เกาะฮ่องกง และดินแดนตอนปลายคาบสมุทรเกาลูนตกเป็นอาณานิคมใน ค.ศ. 1842 และ 1860 ตามลำดับ อาณานิคมขยายไปถึงคาบสมุทรเกาลูนหลังสงครามฝิ่นครั้งที่สอง และขยายออกไปอีกเมื่อสหราชอาณาจักรทำสัญญาเช่าซื้อดินแดนเป็นเวลา 99 ปีใน ค.ศ. 1898 ฮ่องกงของบริเตนถูกยึดครองโดยจักรวรรดิญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1941 ถึง 1945 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองก่อนที่จะกลับมามีสถานะเดิมอีกครั้งหลังจากการยอมจำนนของญี่ปุ่น[13] ต่อมา สหราชอาณาจักรทำสัญญาส่งมอบดินแดนทั้งหมดคืนให้แก่ประเทศจีนใน ค.ศ. 1997[14] และมีสถานะเป็นหนึ่งในสองเขตบริหารพิเศษของจีน (อีกแห่งคือมาเก๊า) แต่จีนได้ให้คำมั่นในสัญญาว่าฮ่องกงสามารถรักษาระบอบการปกครองและเศรษฐกิจที่แยกจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ได้ โดยอยู่ภายใต้หลักการของ "หนึ่งประเทศ สองระบบ" มานับแต่นั้น[15]
เดิมทีเกาะฮ่องกงเป็นเพียงหมู่บ้านเกษตรกรและชาวประมง แต่ความเจริญได้เข้ามาสู่เกาะอย่างรวดเร็วและได้พัฒนาจนกลายเป็นหนึ่งในศูนย์กลางทางการค้าและการเดินเรือที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของโลก[16] แม้จะไม่มีสถานะเป็นประเทศ[17] แต่ในปัจจุบันฮ่องกงเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่อันดับสิบของโลก และผู้นำเข้ารายใหญ่อันดับเก้าของโลก ฮ่องกงมีการบริหารเศรษฐกิจผสมผสานแบบทุนนิยมเป็นหลักซึ่งมีการเก็บภาษีต่ำและมีระบบการค้าเสรี สกุลเงินคือดอลลาร์ฮ่องกง[18] เป็นสกุลเงินที่มีการซื้อขายมากที่สุดเป็นอันดับแปดของโลก ฮ่องกงมีจำนวนมหาเศรษฐีอาศัยอยู่มากเป็นอันดับสามของโลก[19] และมีจำนวนมหาเศรษฐีสูงสุดเป็นอันดับสองในทวีปเอเชีย[20] แม้ว่าฮ่องกงจะมีรายได้ต่อหัวของประชากรสูง แต่ยังประสบปัญหาความเหลื่อมทางเศรษฐกิจในระดับสูงเช่นกัน โดยประชากรมีความเท่าเทียมกันของรายได้ต่ำ และประสบปัญหาค่าครองชีพสูงเป็นลำดับต้น ๆ ของโลก
ฮ่องกงเป็นเขตปกครองตนเองที่พัฒนาแล้วอย่างสูง และอยู่ในอันดับสี่จากการจัดอันดับดัชนีการพัฒนามนุษย์ และมีจำนวนตึกระฟ้ามากที่สุดในโลก[21] และประชากรมีความคาดหมายคงชีพสูง และจากการมีประชากรอาศัยอย่างหนาแน่น ทำให้ฮ่องกงพัฒนาระบบเครือข่ายการคมนาคมที่มีประสิทธิภาพสูงและมีอัตราการการใช้บริการขนส่งสาธารณะสูงถึง 90% ฮ่องกงยังอยู่ในอันดับสี่ของโลกในการจัดอันดับด้านความสามารถการแข่งขันทางการเงิน[22] ฮ่องกงมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในองค์การการค้าโลก, ฟอรัมความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก, คณะกรรมการโอลิมปิกสากล และหน่วยงานของสหประชาชาติหลายแห่ง
นิรุกติศาสตร์
มีการบันทึกว่าชื่อของเกาะฮ่องกงมีการเขียนเป็นอักษรละตินครั้งแรกว่า "He-Ong-Kong" ใน ค.ศ. 1780[23] แต่เดิมหมายถึงปากน้ำเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ระหว่างท่าเรืออเบอร์ดีนและชายฝั่งทางตอนใต้ของเกาะฮ่องกง อเบอร์ดีนเป็นจุดเริ่มต้นการติดต่อระหว่างกะลาสีชาวอังกฤษและชาวประมงท้องถิ่น แม้จะไม่ทราบที่มาของชื่ออักษรละตินดังกล่าว แต่เชื่อกันว่าเป็นการออกเสียงการออกเสียงตามภาษาจีนกวางตุ้ง hēung góng
ชื่อนี้มีความหมายตามตัวอักษรว่า "ท่าเรือที่หอมหวาน" และ "ท่าเรือที่เต็มไปด้วยเครื่องหอม" โดยความหมายของคำว่า "หอมหวาน และ กลิ่นหอม" ที่ปรากฎในชื่อ[24] อาจหมายถึงรสหวานของน้ำจืดที่ท่าเรือไหลซึ่งมาจากแม่น้ำจูหรือเป็นกลิ่นจากโรงงานเครื่องหอมที่เรียงรายตามแนวชายฝั่งทางเหนือของเกาลูน เครื่องหอมทั้งหมดถูกเก็บไว้ใกล้ท่าเรืออเบอร์ดีนเป็นจำนวนมากเพื่อส่งออกก่อนที่อ่าววิคตอเรียจะได้รับการพัฒนา เซอร์จอห์น เดวิส (ผู้ว่าการอาณานิคมคนที่สอง) เสนอแนวคิดในสมมติฐานของชื่อเกาะอีกหนึ่งประการ โดยเดวิสกล่าวว่าชื่อนี้อาจมาจากคำว่า "Hoong-keang" ซึ่งหมายถึง "กระแสน้ำสีแดง" เนื่องจากสีของดินที่น้ำตกบนเกาะไหลผ่าน[25]
ชื่อ Hong Kong ในปัจจุบันเริ่มมีการใช้ใน ค.ศ. 1810[26] โดยในช่วงแรกนิยมเขียนติดกันเป็น Hongkong กระทั่ง ค.ศ. 1926 รัฐบาลประกาศให้เขียนเป็นสองคำแยกจากกัน จึงมีการใช้คำว่า Honk Kong อย่างเป็นทางการมานับแต่นั้น แต่บริษัทต่าง ๆ ที่ก่อตั้งขึ้นในช่วงอาณาณิคมยังนิยมใช้ชื่อ Hongkong อยู่ เช่น Hongkong Land, Hongkong Electric Company, Hongkong and Shanghai Hotels และ Hongkong and Shanghai Banking Corporation (HSBC)[27] แต่ในปัจจุบันไม่พบเห็นการเขียนติดกันแล้ว
ภูมิศาสตร์
ฮ่องกงมีพื้นที่รวม 1,096.63 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วย เกาะฮ่องกง (80.30 ตร.กม.) เกาลูน (46.71 ตร.กม.) เขตดินแดนใหม่ (New Territories) และเกาะอื่น ๆ (969.62 ตร.กม.) หรือขนาดประมาณ 1 ใน 6 ของพื้นที่เมืองเซี่ยงไฮ้
ลักษณะทางภูมิศาสตร์ของเกาะฮ่องกง เกาลูนและเขตดินแดนใหม่ จะเป็นแนวเขาทอดตัวยาวจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือลงสู่ทิศใต้ เป็นแนวเขาที่ต่อเนื่องมาจากมณฑลฝูเจี้ยนและกว่างตงที่อยู่ทางตอนใต้ของจีน แต่เนื่องจากเขตเทือกเขาแต่ครั้งโบราณนั้น ปัจจุบันจมอยู่ใต้น้ำ จึงเกิดเป็นทัศนียภาพเกาะแก่งเล็ก ๆ ที่มีลักษณะลาดชันผุดโพล่ขึ้นมากมาย
ภูมิอากาศ
ฤดูร้อนอากาศร้อนชื้น มีอุณหภูมิอยู่ระหว่าง 26-30 องศาเซลเซียส ฤดูหนาวอากาศเย็นสบายและแห้ง น้อยครั้งที่จะมีอุณหภูมิต่ำกว่า 5 องศาเซลเซียส เดือนพฤษภาคมถึงเดือนกันยายนฝนตกชุกและมีลมแรง ฤดูร้อนมักเกิดลมมรสุม
| ข้อมูลภูมิอากาศของฮ่องกง | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 26.9 (80.4) |
28.3 (82.9) |
30.1 (86.2) |
33.4 (92.1) |
35.5 (95.9) |
35.6 (96.1) |
35.7 (96.3) |
36.1 (97) |
35.2 (95.4) |
34.3 (93.7) |
31.8 (89.2) |
28.7 (83.7) |
36.1 (97) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 18.6 (65.5) |
18.9 (66) |
21.4 (70.5) |
25.0 (77) |
28.4 (83.1) |
30.2 (86.4) |
31.4 (88.5) |
31.1 (88) |
30.1 (86.2) |
27.8 (82) |
24.1 (75.4) |
20.2 (68.4) |
25.6 (78.1) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 16.3 (61.3) |
16.8 (62.2) |
19.1 (66.4) |
22.6 (72.7) |
25.9 (78.6) |
27.9 (82.2) |
28.8 (83.8) |
28.6 (83.5) |
27.7 (81.9) |
25.5 (77.9) |
21.8 (71.2) |
17.9 (64.2) |
23.24 (73.84) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 14.5 (58.1) |
15.0 (59) |
17.2 (63) |
20.8 (69.4) |
24.1 (75.4) |
26.2 (79.2) |
26.8 (80.2) |
26.6 (79.9) |
25.8 (78.4) |
23.7 (74.7) |
19.8 (67.6) |
15.9 (60.6) |
21.4 (70.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 0.0 (32) |
2.4 (36.3) |
4.8 (40.6) |
9.9 (49.8) |
15.4 (59.7) |
19.2 (66.6) |
21.7 (71.1) |
21.6 (70.9) |
18.4 (65.1) |
13.5 (56.3) |
6.5 (43.7) |
4.3 (39.7) |
0.0 (32) |
| ปริมาณฝน มม (นิ้ว) | 24.7 (0.972) |
54.4 (2.142) |
82.2 (3.236) |
174.7 (6.878) |
304.7 (11.996) |
456.1 (17.957) |
376.5 (14.823) |
432.2 (17.016) |
327.6 (12.898) |
100.9 (3.972) |
37.6 (1.48) |
26.8 (1.055) |
2,398.4 (94.425) |
| ความชื้นร้อยละ | 74 | 80 | 82 | 83 | 83 | 82 | 81 | 81 | 78 | 73 | 71 | 69 | 78.0 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 5.37 | 9.07 | 10.90 | 12.00 | 14.67 | 19.07 | 17.60 | 16.93 | 14.67 | 7.43 | 5.47 | 4.47 | 137.65 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 143.0 | 94.2 | 90.8 | 101.7 | 140.4 | 146.1 | 212.0 | 188.9 | 172.3 | 193.9 | 180.1 | 172.2 | 1,835.6 |
| แหล่งที่มา: Hong Kong Observatory (normals 1981–2010, extremes 1884–1939 and 1947–present)[28][29] | |||||||||||||
ประวัติศาสตร์
ยุคก่อนอาณานิคม
"ฮ่องกง" เดิมเป็นเพียงหมู่บ้านประมงเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ในเขตอำเภอซินอัน เมืองเซินเจิ้น ประชากรส่วนใหญ่พูดภาษากวางตุ้ง ซึ่งมาจากภาษาจีนกลาง ว่า "เซียงกั่ง" ความหมายก็ไม่เหมือนใคร หมายความว่า "ท่าเรือหอม" มีความเป็นมา สืบเนื่องมาแต่ครั้งที่กวางตุ้ง เป็นแหล่งปลูกไม้หอมชนิดหนึ่ง ส่งขายเป็นสินค้าออก โดยที่ต้องมาขนถ่ายสินค้ากัน ที่ท่าเรือน้ำลึกตอนใต้สุดของแผ่นดินจีน ด้วยภูมิประเทศของฮ่องกงเอง ที่เป็นเมืองท่าน้ำลึก เหมาะแก่การจอดเรือสินค้าขนาดใหญ่ จึงทำให้ฮ่องกงกลายเป็นเมืองท่าที่สำคัญของโลก[30]
อาณานิคมสหราชอาณาจักร
เมื่อราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ได้มีเรือของกองทัพเรือสหราชอาณาจักร นำโดยกัปตัน ชาร์ลส์ อีเลียต (อังกฤษ: Charles Elliot) แล่นผ่านน่านน้ำระหว่าง แหลมเกาลูนและเกาะแห่งหนึ่งที่ร่ำลือกันว่า เป็นที่หลบลมพายุของพวกโจรสลัด กัปตันอีเลียต เกิดได้กลิ่นหอมชนิดหนึ่ง จึงจอดเรือและขึ้นฝั่ง ส่งล่ามลงไปสอบถาม ได้ความว่าเป็นท่าเรือหอม ใช้ขนถ่ายไม้หอม กัปตันรับทราบด้วยความประทับใจ
เมื่อกัปตันอีเลียตเดินทางกลับสู่สหราชอาณาจักรและได้รับการแต่งตั้งให้ไปประจำการฝ่ายการพาณิชย์ของสหราชอาณาจักรในภาคพื้นเอเซีย ซึ่งขณะนั้นเอง ประเทศสหราชอาณาจักรซึ่งปกครองโดยพระนางวิกตอเรีย กำลังต้องการอาณานิคมในแถบทะเลจีนใต้ เพื่อใช้เป็นที่จัดส่งสินค้า หรือฝิ่นนั่นเอง และประจวบเหมาะพอดีกับที่ฝ่ายสหราชอาณาจักรและจีน กำลังมีปัญหาเรื่องการค้าฝิ่นในแถบกวางตุ้งของจีน จนทำให้เกิดสงครามฝิ่นครั้งที่ 1 ขึ้น ในปี ค.ศ. 1839 กัปตันอีเลียตจึงตัดสินใจยกพลขึ้นบกที่ท่าเรือกลิ่นหอม และประกาศให้ดินแดนแถบนั้นเป็นของสหราชอาณาจักร ในวันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2384 (ค.ศ. 1841) หลังจากจีนพ่ายแพ้ในสงครามฝิ่น ปลายศตวรรษที่ 19 เกาะฮ่องกง และ ดินแดนตอนปลายคาบสมุทรเกาลูน จึงตกเป็นอาณานิคมในปี พ.ศ. 2385 (ค.ศ. 1842) และ พ.ศ. 2403 (ค.ศ. 1860) ตามลำดับ
ว่ากันว่ามีเหตุการณ์ที่น่าขัน และสร้างความขายหน้าให้กับพระราชินีวิกตอเรียยิ่งนัก ที่กองทหารสหราชอาณาจักรเข้ายึดเกาะที่มีแต่หินโสโครก หาประโยชน์ไม่ได้เลย กัปตันอีเลียตจึงถูกลงโทษด้วยการส่งไปเป็นกงสุลสหราชอาณาจักรประจำรัฐเท็กซัสแทน ต่อมาภายหลัง ตั้งแต่นั้น จีนและสหราชอาณาจักรกระทบกระทั่งกันเรื่องการค้าฝิ่นเรื่อยมา เกิดสงครามฝิ่นถึงสองครั้ง หลังสงครามฝิ่นครั้งที่สองนี่เอง สหราชอาณาจักรได้บีบบังคับให้จีนทำสัญญาในปี พ.ศ. 2441 (ค.ศ. 1898) สหราชอาณาจักรได้ทำสัญญา ‘เช่าซื้อ’ พื้นที่ทางตอนใต้ของลำน้ำเซินเจิ้น ซึ่งปัจจุบันเรียกว่า ‘เขตดินแดนใหม่’ (เขตนิวเทร์ริทอรีส์) รวมทั้งเกาะรอบข้าง ซึ่งมีอาณาบริเวณกว้างใหญ่กว่าเมื่อครั้งสหราชอาณาจักรเข้ายึดครองในสมัยสงครามฝิ่นเกือบสิบเท่า.
ผู้สำเร็จราชการคนแรกที่มาประจำยังเกาะฮ่องกง ท่านลอร์ด Palmerston เคยขนานนามเกาะแห่งนี้ไว้ว่า "หินไร้ค่า" แต่สหราชอาณาจักรได้ช่วยวางรากฐานการศึกษา การปกครอง และผังเมืองให้ฮ่องกงเป็นอย่างดี เพียงชั่วพริบตาเดียว ฮ่องกงได้กลับกลายเป็นศูนย์กลางพาณิชย์และยังเป็นประตูเปิดสู่ประเทศจีน
การยึดครองของญี่ปุ่น
ยุคสงครามเย็น
สหราชอาณาจักรเช่าฮ่องกงทั้งหมด เป็นเวลา 99 ปี โดยกำหนดวันหมดสัญญาไว้วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2540 โดยได้ทำพิธีส่งคืนเกาะฮ่องกง ให้แก่จีนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ไปเรียบร้อย ทั้งนี้เคยมีการเจรจาระหว่างสหราชอาณาจักรโดย นางมาร์กาเร็ต แทตเชอร์ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กับ นายเติ้งเสี่ยวผิง ผู้นำฝ่ายจีน เพื่อเจรจาขอเช่าเกาะฮ่องกงต่อ แต่ได้รับการปฏิเสธ และในปีเดียวกันนั้น วันที่ 26 กันยายน ผู้นำทั้งสองจึงเปิดเจรจาอีกครั้งและลงนามในสัญญา โดยมีสาระสำคัญว่า สหราชอาณาจักรจะยอมส่งมอบคืนเกาะฮ่องกงให้กับจีน และจีนได้ให้สัญญาว่าจะยอมให้ฮ่องกง อยู่ในฐานะ "เขตปกครองตนเอง" ภายใน 50 ปี
ปัจจุบันจีนได้มอบหมายให้ นายตงจิ้นหวา ดำรงตำแหน่งผู้ว่าการฮ่องกง และจีนได้ร่างรัฐธรรมนูญ โดยกำหนดให้รัฐบาลปักกิ่งรับผิดชอบด้านกิจการต่างประเทศ การทหาร และความมั่งคงเท่านั้น ส่วนการบริหารยังคงให้อิสระแก่ชาวฮ่องกงเหมือนเดิม
อย่างไรก็ตามด้วยทำเลอันเหมาะสม เกาะฮ่องกงก็ยังมีบทบาทสำคัญยิ่งในศตวรรษที่ 21 ในฐานะเมืองท่าการค้าระหว่างประเทศ ฐานที่ตั้งสำคัญของผู้ผลิต และศูนย์กลางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
การเมืองการปกครอง
ฮ่องกงเป็นเขตบริหารพิเศษที่ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง รัฐบาลจีนใช้นโยบาย "หนึ่งประเทศ สองระบบ" ปกครองฮ่องกง ตามกฎหมายพื้นฐานที่ใช้ปกครองและบริหารฮ่องกงที่สภาประชาชนจีนอนุมัติและประกาศใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 1990 ให้สิทธิฮ่องกงในการปกครองตนเองอย่างอิสระ สามารถดำเนินนโยบายทางด้านเศรษฐกิจ การค้า การเงิน การพาณิชย์ ฯลฯ ได้ตามระบบเสรี รัฐบาลจีนได้กำหนดให้ฮ่องกงสามารถดำเนินนโยบายเศรษฐกิจเสรีต่อไปได้อีกเป็นเวลา 50 ปี นับตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 จนไปถึง 30 มิถุนายน ค.ศ. 2047[ต้องการอ้างอิง] หลังจากนั้น ฮ่องกงจะเปลี่ยนไปปกครองแบบเมืองอื่น ๆ ของจีน[ต้องการอ้างอิง]
การบริหารของรัฐบาลแบ่งออกเป็น:
- ฝ่ายบริหาร: ผู้บริหารสูงสุดของฮ่องกง มีหน้าที่รับผิดชอบในการบังคับใช้กฎหมายระดับภูมิภาค สามารถบังคับให้มีการพิจารณากฎหมายใหม่ และแต่งตั้งสมาชิกสภาบริหารและเจ้าหน้าที่หลัก รวมถึงรักษาการกับคณะมนตรีบริหาร หัวหน้าผู้บริหารในสภาสามารถเสนอร่างกฎหมายใหม่ ออกกฎหมายรอง และมีอำนาจในการยุบสภา
- สภานิติบัญญัติ: สภานิติบัญญัติมีสภาเดียวมีหน้าที่ออกกฎหมายระดับภูมิภาค อนุมัติงบประมาณ และมีอำนาจฟ้องร้องผู้บริหารระดับสูง[34]
- ตุลาการ: ศาลอุทธรณ์และศาลล่างมีอำนาจตีความกฎหมาย และยกเลิกกฎหมายที่ไม่สอดคล้องกับกฎหมายพื้นฐาน ผู้พิพากษาได้รับการแต่งตั้งโดยหัวหน้าผู้บริหารตามคำแนะนำของคณะกรรมการ
ผู้บริหารรสูงสุดทำหน้าที่เป็นหัวหน้ารัฐบาลและดำรงตำแหน่งสูงสุดได้สองวาระไม่เกินห้าปี สภาแห่งรัฐ (นำโดยนายกรัฐมนตรีจีน) แต่งตั้งผู้บริหารระดับสูงภายหลังการเสนอชื่อโดยคณะกรรมการการเลือกตั้ง ซึ่งประกอบด้วยผู้นำธุรกิจ ชุมชน และรัฐบาลจำนวน 1,200 คน[35]
สภานิติบัญญัติมีสมาชิก 70 คน แต่ละคนมีวาระการดำรงตำแหน่งสี่ปี[36] จำนวน 35 คนจะได้รับเลือกโดยตรงจากเขตเลือกตั้งทางภูมิศาสตร์ 30 คนได้รับเลือกจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่จำกัดซึ่งเป็นตัวแทนของภาคเศรษฐกิจหรือกลุ่มผลประโยชน์พิเศษ และสมาชิกที่เหลืออีก 5 คนได้รับการเสนอชื่อจากสมาชิกสภาเขต
ฮ่องกงมีพรรคการเมือง 22 พรรค ซึ่งพรรคเหล่านี้มีการแบ่งแยกตามอุดมการณ์ออกเป็นสามกลุ่มหลักได้แก่[37] กลุ่มสนับสนุนค่ายปักกิ่ง (รัฐบาลปัจจุบัน) กลุ่มสนับสนุนประชาธิปไตย และกลุ่มท้องถิ่น พรรคคอมมิวนิสต์จีนไม่มีสถานะทางการเมืองอย่างเป็นทางการในฮ่องกง และสมาชิกของพรรคไม่มีสิทธิ์ลงสมัครรับเลือกตั้งในท้องถิ่น[38] ฮ่องกงเป็นตัวแทนในสภาประชาชนแห่งชาติโดยผู้แทน 36 คนที่ได้รับการคัดเลือกผ่านวิทยาลัยการเลือกตั้งและผู้แทน 203 คนในการประชุมปรึกษาหารือทางการเมืองของประชาชนจีนซึ่งแต่งตั้งโดยรัฐบาลกลาง
โดยทั่วไปแล้วกฎหมายภายในประเทศของจีนไม่มีผลบังคับใช้ในภูมิภาคนี้ และฮ่องกงจะถือว่าเป็นเขตอำนาจศาลที่แยกจากกัน[39] ระบบตุลาการตั้งอยู่บนพื้นฐานของกฎหมายจารีตประเพณี สืบสานประเพณีทางกฎหมายที่จัดตั้งขึ้นระหว่างการปกครองของอังกฤษ[40] ศาลท้องถิ่นอาจอ้างถึงแบบอย่างที่กำหนดไว้ในกฎหมายอังกฤษและนิติศาสตร์ในต่างประเทศ[41] อย่างไรก็ตาม กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาในจีนแผ่นดินใหญ่มีผลบังคับใช้กับกรณีที่สำนักงานปกป้องความมั่นคงแห่งชาติใช้สอบสวนคดี การตีความและแก้ไขอำนาจเหนือกฎหมายพื้นฐานและเขตอำนาจศาลเหนือการกระทำของรัฐอยู่ที่ผู้มีอำนาจส่วนกลาง ทำให้ศาลระดับภูมิภาคในท้ายที่สุดอยู่ใต้บังคับบัญชาของระบบกฎหมายแพ่งสังคมนิยมของแผ่นดินใหญ่ การตัดสินใจของคณะกรรมการประจำสภาประชาชนแห่งชาติมีผลเหนือกระบวนการยุติธรรมในอาณาเขต[42] นอกจากนี้ ในสถานการณ์ที่คณะกรรมการประจำประกาศภาวะฉุกเฉินในฮ่องกง สภาแห่งรัฐอาจบังคับใช้กฎหมายระดับชาติควบคุมสถานการณ์
ผู้เดินทางระหว่างฮ่องกง, จีน และมาเก๊าทุกคนต้องผ่านด่านควบคุมชายแดนโดยไม่คำนึงถึงสัญชาติ[43] พลเมืองจีนแผ่นดินใหญ่ไม่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ในฮ่องกงและอยู่ภายใต้การควบคุมการเข้าเมือง นโยบายการเงินสาธารณะได้รับการจัดการแยกต่างหากจากรัฐบาลแห่งชาติ
การแบ่งเขตการปกครอง
อาณาเขตแบ่งออกเป็น 18 เขต แต่ละเขตเป็นตัวแทนของสภาเขต และมีส่วนช่วยในการแนะนำรัฐบาลในประเด็นการแก้ปัญหาท้องถิ่น เช่น การจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะ การบำรุงรักษาโปรแกรมชุมชน การส่งเสริมวัฒนธรรม และนโยบายสิ่งแวดล้อม มีที่นั่งสภาเขตทั้งหมด 479 ที่นั่ง[44] โดย 452 ที่นั่งมาจากการเลือกตั้งโดยตรง ประธานคณะกรรมการชนบทซึ่งเป็นตัวแทนของหมู่บ้านและปริมณฑลรอบนอก
นโยบายต่างประเทศ
รัฐบาลกลางและกระทรวงการต่างประเทศรับผิดชอบด้านการฑูต ฮ่องกงมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในองค์การการค้าโลก ฟอรัมความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก คณะกรรมการโอลิมปิกสากล และหน่วยงานของสหประชาชาติหลายแห่ง รัฐบาลระดับภูมิภาคมีสำนักงานการค้าในจีนแผ่นดินใหญ่และประเทศอื่น ๆ การบังคับใช้กฎหมายความมั่นคงแห่งชาติของฮ่องกงโดยรัฐบาลกลางในกรุงปักกิ่งในเดือนมิถุนายน 2020 ส่งผลให้มีการระงับสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนแบบทวิภาคีโดยสหราชอาณาจักร แคนาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ฟินแลนด์ และไอร์แลนด์[45] สหรัฐอเมริกายุติการปฏิบัติพิเศษทางเศรษฐกิจและการค้าของฮ่องกงในเดือนกรกฎาคม 2020 เนื่องจากไม่สามารถแยกฮ่องกงว่าเป็นหน่วยงานที่แยกจากสาธารณรัฐประชาชนจีนได้อีกต่อไป[46]
เศรษฐกิจ
ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่การโอนอำนาจอธิปไตย เนื่องจากประชากรสูงอายุในภูมิภาคนี้ค่อย ๆ เพิ่มจำนวน แม้ว่ารายได้เฉลี่ยของครัวเรือนจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงปี 2016 แต่ช่องว่างทางรายได้ยังคงสูง ฮ่องกงมีจำนวนมหาเศรษฐีอาศัยอยู่มากที่สุด โดยคิดเป็นอัตราหนึ่งต่อ 109,657 คน[47] แม้ว่ารัฐบาลจะพยายามลดความเหลื่อมล้ำที่เพิ่มมากขึ้น
โครงสร้าง
ฮ่องกงมีเศรษฐกิจบริการแบบผสมผสานแบบทุนนิยม โดยมีการเก็บภาษีต่ำ มีการแทรกแซงตลาดของรัฐบาลเพียงเล็กน้อย และตลาดการเงินระหว่างประเทศที่จัดตั้งขึ้น เป็นขนาดเศรษฐกิจที่ใหญ่เป็นอันดับ 35 ของโลก โดยมีจีดีพีเล็กน้อยอยู่ที่ประมาณ 373 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เศรษฐกิจของฮ่องกงอยู่ในอันดับต้น ๆ ของดัชนีเสรีภาพทางเศรษฐกิจของมูลนิธิเฮอริเทจตั้งแต่ปี 1995 ตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกงเป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่เป็นอันดับ 7 ของโลก โดยมีมูลค่าตามราคาตลาดอยู่ที่ 30.4 ล้านล้านเหรียญฮ่องกง (3.87 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ) ณ เดือนธันวาคม 2018[48]
ฮ่องกงเป็นองค์กรการค้าที่ใหญ่เป็นอันดับ 10 ในการส่งออกและนำเข้า (2017) โดยซื้อขายสินค้าที่มีมูลค่ามากกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ กว่าครึ่งของปริมาณการขนส่งสินค้าประกอบด้วยการถ่ายลำ(สินค้าที่เดินทางผ่านฮ่องกง) ผลิตภัณฑ์จากจีนแผ่นดินใหญ่มีสัดส่วนประมาณ 40% ที่ตั้งของเมืองอนุญาตให้สร้างโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่งและลอจิสติกส์ซึ่งรวมถึงท่าเรือคอนเทนเนอร์ที่พลุกพล่านที่สุดอันดับที่เจ็ดของโลก[49] และมีท่าอากาศยานที่พลุกพล่านที่สุดสำหรับการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ ตลาดส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของอาณาเขตคือจีนแผ่นดินใหญ่และสหรัฐอเมริกา
ฮ่องกงเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสายไหมทางทะเลที่ไหลจากชายฝั่งจีนผ่านคลองสุเอซไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียน[50] ซึ่งมีเส้นทางรถไฟไปยังยุโรปกลางและยุโรปตะวันออก[51][52] ฮ่องกงมีที่ดินทำกินน้อยและมีทรัพยากรธรรมชาติน้อย ต้องนำเข้าอาหารและวัตถุดิบส่วนใหญ่ อาหารฮ่องกงมากกว่า 90% ต้องนำเข้าจากต่างประเทศ รวมทั้งเนื้อสัตว์และข้าวเกือบทั้งหมดรวมทั้งจากประเทศไทย[53] กิจกรรมทางการเกษตรคือ 0.1% ของจีดีพีและประกอบด้วยการปลูกพืชและพันธุ์ไม้ดอก[54]
ระหว่างปี 1961 ถึง 1997 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของฮ่องกงเพิ่มขึ้น 180 เท่า และจีดีพีต่อหัวเพิ่มขึ้น 87 เท่า[55][56] จีดีพีของเกาะเทียบกับจีนแผ่นดินใหญ่สูงสุดที่ 27% ในปี 1993 ลดลงเหลือน้อยกว่า 3% ในปี 2017 เนื่องจากจีนแผ่นดินใหญ่พัฒนาการเปิดเสรีเศรษฐกิจ การบูรณาการทางเศรษฐกิจและโครงสร้างพื้นฐานกับจีนเพิ่มขึ้นอย่างมากนับตั้งแต่การเปิดเสรีตลาดบนแผ่นดินใหญ่ในปี 1978 นับตั้งแต่เริ่มให้บริการรถไฟข้ามพรมแดนอีกครั้งในปี 1979 ทางเชื่อมทางรถไฟและถนนจำนวนมากได้รับการปรับปรุงและสร้าง อำนวยความสะดวกในการค้าระหว่างภูมิภาคต่าง ๆ ข้อตกลงความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นได้กำหนดนโยบายการค้าเสรีระหว่างสองพื้นที่อย่างเป็นทางการ โดยแต่ละเขตอำนาจให้คำมั่นว่าจะขจัดอุปสรรคที่เหลืออยู่ในการค้าและการลงทุนข้ามพรมแดน
รัฐบาลอาณานิคมมีนโยบายอุตสาหกรรมเพียงเล็กน้อยและแทบไม่มีการควบคุมการค้า ภายใต้หลักคำสอนของ "การไม่แทรกแซงภาคธุรกิจ" การบริหารประเทศหลังสิ้นสุดสงครามจงใจหลีกเลี่ยงการจัดสรรทรัพยากรโดยตรง การแทรกแซงอย่างแข็งขันถือว่าเป็นอันตรายต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในขณะที่เศรษฐกิจเปลี่ยนไปเป็นพื้นฐานการบริการในช่วงทศวรรษ 1980 รัฐบาลอาณานิคมในช่วงปลายได้แนะนำนโยบายการแทรกแซง การบริหารหลังการส่งมอบยังคงดำเนินต่อไปและขยายโครงการเหล่านี้ รวมถึงการค้ำประกันการส่งออก, โครงการบำเหน็จบำนาญภาคบังคับ, ค่าแรงขั้นต่ำ, กฎหมายต่อต้านการเลือกปฏิบัติ และผู้สนับสนุนการจำนองของรัฐ[57]
การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ
การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในฮ่องกงสามารถทำได้โดยเสรี เงินดอลลาร์ฮ่องกง (Hong Kong Dollar) เป็นสกุลเงินที่สามารถแลกเปลี่ยนกับเงินตราต่างประเทศได้ อย่างไรก็ดี ในปัจจุบันทางการฮ่องกงได้กำหนดให้เงินดอลลาร์ฮ่องกงมีอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ (Fixed Rate) กับเงินดอลลาร์สหรัฐ (แต่เพิ่มสูง/ต่ำกว่าอัตราที่กำหนดได้เล็กน้อย) อัตราแลกเปลี่ยนในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2545 คือ 1 ดอลลาร์สหรัฐ เท่ากับ 7.76 ดอลลาร์ฮ่องกง (อัตราซื้อขายโดยเฉลี่ย) ธนบัตรของฮ่องกง พิมพ์โดย ธนาคารสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ ธนาคารเอชเอสบีซี และะธนาคารแห่งประเทศจีน
การท่องเที่ยว
ฮ่องกงเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางด้านสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจ และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนอย่างเห็นได้ชัด ทั้งตึกสูงระฟ้า อาคารทันสมัย ตลาดขายของพื้นเมือง ตลาดขายของเก่า วัดวาอาราม หรือแม้แต่แปลงปลูกผัก จากความหลากหลายเหล่านี้ จึงทำใหฮ่องกงมีมนต์เสน่ห์ ดึงดูดนักท่องเที่ยวอย่างมากมาย นักท่องเที่ยวสามารถพบกับสิ่งที่น่าสนใจและหลากหลาย โดยเราสามารถแบ่งเขตท่องเที่ยวสำหรับสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจหลัก ๆ ออกเป็น 3 เขต คือ เกาะฮ่องกง ฝั่งเกาลูน เขตนิวเทอร์ริทอรี่ส์ และหมู่เกาะต่าง ๆ
- ย่านเซ็นทรัล (Central)
เขตเซ็นทรัลเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของฮ่องกง เป็นที่ตั้งของบริษัทธุรกิจชั้นนำของเอเชีย ธนาคารนานาชาติ สำนักงานใหญ่ของรัฐบาล และอาคารศาลสูงสุด พื้นที่ส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยตึกสูงระฟ้า ที่เป็นอาคารสำนักงานและศูนย์การค้าอันทันสมัย ตลอดจนโรงแรมระดับ 5 ดาว อาคารที่มีชื่อเสียงที่ตั้งอยู่ในย่านเซ็นทรัลนี้ ได้แก่ อาคาร Bank of China Tower ออกแบบโดย I.M. Pei และ อาคาร HongKong Bank ออกแบบโดย Sir Norman Foster ท่ามกลางความทันสมันเหล่านี้ยังมีถนนแบบขั้นบันไดอันเก่าแก่ ซึ่งได้รับการบันทึกว่าเป็นทางเลื่อนต่อเนื่องที่ยาวที่สุดในโลก และนอกจากนี้เรายังสามารถพบเห็นสวนสาธารณะที่ร่มรื่นเขียวขจีแทรกตัวอยู่ทั่วไป
นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางมายังเขตเซ็นทรัลได้โดยรถไฟใต้ดิน ลงสถานี Central หรือ สถานี Hongkong
ฮ่องกงมีชื่อเสียงในด้านการเป็นแหล่งชอปปิ้ง โดยย่านที่มีชื่อเสียง เช่น ถนนนาธาน (จิมซาจุ่ย) ย่านเซ็นทรัล เป็นต้น แหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ เช่น สวนสนุก ฮ่องกง ดิสนีย์แลนด์ รีสอร์ท สวนสนุกโอเชียนปาร์ค วิกตอเรียพีค พระใหญ่วัดโปลิน(พระไวโรจนพุทธะ) วัดหวังต้าเซียน อ่าวน้ำตื้น Repulse Bay นอกจากนั้นยังมีการแสดง Symphony of lights ซึ่งเป็นมัลติมีเดียโชว์ที่ติดตั้งถาวรใหญ่ที่สุดในโลก
นโยบายการค้า
ฮ่องกงดำเนินนโยบายการค้าเสรีและเป็นเมืองท่าเสรี การดำเนินการค้าแบบเสรีมาตั้งแต่เดิมจนถึงปัจจุบันติดต่อกันมาเป็นเวลานาน ทำให้ฮ่องกงมีมูลค่าการค้าระหว่างประเทศมากเป็นอันดับที่ 9 ของโลก รวมทั้งเป็นศูนย์กลางการพาณิชย์และการเงินที่สำคัญแห่งหนึ่งในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นส่วนหนึ่งของขุมพลังทางเศรษฐกิจที่สำคัญของจีนในเขตเศรษฐกิจสามเหลี่ยมปากแม่น้ำซูเจียง หรือแม่น้ำเพิร์ล อันเปรียบเสมือนประตูการค้าเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชนจีน
ในปัจจุบันฮ่องกงเป็นสมาชิกขององค์การการค้าโลก โดยใช้ชื่อในฐานะสมาชิกขององค์การการค้าโลกว่า "Hong Kong, China" ซึ่งเป็นสมาชิกแยกต่างหากจากจีน นอกจากนั้น ฮ่องกงยังเป็นสมาชิกในองค์การระหว่างประเทศอื่น ๆ ด้วย คือ APEC, PECC, ADB, WCO, ESCAP รวมทั้งเป็นผู้สังเกตการณ์ใน OECD ด้วย
จากการดำเนินนโยบายการค้าแบบเสรีและเป็นเมืองท่าเสรี ฮ่องกงจึงไม่มีการจัดเก็บภาษีศุลกากรในการนำเข้าและส่งออก แต่มีการเก็บภาษีสรรพสามิต (Excise Duty) สินค้า 3 หมวด คือ สินค้าเครื่องดึ่มผสมแอลกอฮอล์และผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมแอลกอฮอล์ ใบยาสูบ และหมวดผลิตภัณฑ์น้ำมันเชื้อเพลิง
ประเทศคู่ค้าสำคัญ
ประเทศคู่ค้าสำคัญ 15 อันดับแรกของฮ่องกง (ในปี 2001) เรียงตามลำดับมูลค่าการค้าสองฝ่าย (Two-way trade volume) ได้แก่ จีน สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น ไต้หวัน สิงคโปร์ เกาหลีใต้ เยอรมนี สหราชอาณาจักร มาเลเซีย ฝรั่งเศส ไทย อิตาลี เนเธอร์แลนด์ แคนาดา และ ฟิลิปปินส์
คู่ค้าสำคัญในกลุ่มประเทศอาเซียน
ได้แก่ สิงคโปร์ มาเลเซีย ไทย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย (เฉพาะประเทศสมาชิกอาเซียนที่ติดอันดับกลุ่มประเทศคู่ค้าสำคัญ 30 อันดับแรกของฮ่องกง)
ปัจจุบัน ฮ่องกงเป็นหน่วยงานการค้าระหว่างประเทศขนาดใหญ่เป็นที่ 10 ของโลก เป็นตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราใหญ่อันดับ 7 ศูนย์กลางการเงินการการธนาคาร อันดับที่ 12 และเป็นตลาดค้าทองคำขนาดใหญ่หนึ่งในสี่ของโลก นอกจากนี้ ฮ่องกงยังเป็นเขตการส่งออกสินค้าจากทั่วโลก อาทิ เสื้อผ้าสำเร็จรูป นาฬิกา ของเล่น เกมคอมพิวเตอร์ เครื่องไฟฟ้า และสินค้าอุตสาหกรรมขนาดเบาอีกหลายชนิด
โครงสร้างพื้นฐาน
คมนาคม และ โทรคมนาคม
การคมนาคม
ฮ่องกงเป็นเมืองที่มีการพัฒนาด้านเครือข่ายการคมนาคมขนส่งสูงทั้งของรัฐ และเอกชน การเดินทางในแต่ละวันของชาวฮ่องกง 90% เป็นการใช้ขนส่งสาธารณะ และทำให้ฮ่องกงเป็นเมืองหนึ่งที่มีขนส่งสาธารณะครอบคลุมและมีประสิทธิภาพเมืองหนึ่งของโลก เพื่อความสะดวกสบายจึงมีบัตรเงินสดอ็อคโทปัส เป็นบัตรที่ไว้ใช้จ่ายค่าโดยสารรถไฟ รถราง รถบัส เรือข้ามฟาก และยังสามารถใช้ได้ที่ร้านสะดวกซื้อกับร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดเช่นกัน
The Peak Tram ซึ่งเป็นระบบขนส่งสาธารณะระบบแรกของฮ่องกง ให้บริการรถรางไฟฟ้าระหว่างเซ็นทรัลและวิกตอเรียพีคตั้งแต่ ค.ศ. 1888[58] เขตภาคกลางและตะวันตกมีระบบบันไดเลื่อนและทางเท้าที่กว้างขวาง รวมถึงบันไดเลื่อนและทางเดินกลาง (ระบบบันไดเลื่อนกลางแจ้งที่ยาวที่สุดในโลก) Hong Kong Tramways ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของเกาะฮ่องกง รถไฟฟ้าขนส่งมวลชน (MTR) เป็นเครือข่ายรถไฟโดยสารที่ครอบคลุม เชื่อมต่อสถานีรถไฟใต้ดิน 93 แห่งทั่วอาณาเขต ด้วยจำนวนผู้โดยสารมากกว่าห้าล้านคนต่อวัน ระบบให้บริการ 41% ของผู้โดยสารระบบขนส่งสาธารณะทั้งหมดในเมือง และมีอัตราตรงเวลา 99.9%[59] บริการรถไฟข้ามพรมแดนไปยังเซินเจิ้นให้บริการโดยรถไฟสายตะวันออก และรถไฟระหว่างเมืองระยะไกลไปยังกวางโจว เซี่ยงไฮ้ และปักกิ่งดำเนินการจากสถานีฮุงฮอม มีบริการเชื่อมต่อระบบรถไฟความเร็วสูงแห่งชาติที่สถานีรถไฟเกาลูนตะวันตก[60]
ท่าอากศยานนานาชาติฮ่องกงเป็นสนามบินหลักของอาณาเขต สายการบินกว่า 100 แห่งให้บริการเที่ยวบินจากสนามบิน รวมทั้งคาเธ่ย์แปซิฟิค, ฮ่องกงแอร์ไลน์[61] และสายการบินต้นทุนต่ำฮ่องกงเอ็กซเพรส และสายการบินขนส่งสินค้าแอร์ฮ่องกง เป็นสนามบินที่พลุกพล่านที่สุดอันดับที่ 8 ของโลกในแง่จำนวนผู้โดยสาร และรองรับปริมาณการขนส่งสินค้าทางอากาศมากที่สุดในโลก
โทรคมนาคม
![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี
| ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
การศึกษา
การศึกษาในฮ่องกงยึดระบบตามแบบของสหราชอาณาจักร โดยเฉพาะระบบการศึกษาภาษาอังกฤษภาคบังคับ[62] เด็ก ๆ จะต้องเข้าเรียนในโรงเรียนตั้งแต่อายุ 6 ขวบจนกระทั่งสำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษา โดยทั่วไปแล้วเมื่ออายุ 18 ปี เมื่อจบชั้นมัธยมศึกษา นักเรียนทุกคนทำการสอบในที่สาธารณะและได้รับรางวัลประกาศนียบัตรการศึกษาระดับมัธยมศึกษาแห่งฮ่องกงเมื่อสำเร็จหลักสูตร[63] ผู้อยู่อาศัยอายุ 15 ปีขึ้นไป 81% สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 66% จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย 32% เข้าร่วมโปรแกรมระดับอุดมศึกษาและ 24% ได้รับปริญญาตรีหรือสูงกว่า การศึกษาภาคบังคับมีส่วนทำให้อัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่สูงถึง 95.7% อัตราการรู้หนังสือต่ำกว่าประเทศพัฒนาแล้วอื่น ๆ เนื่องจากการไหลเข้าของผู้ลี้ภัยจากจีนแผ่นดินใหญ่ในช่วงยุคอาณานิคมหลังสงคราม ประชากรสูงอายุส่วนใหญ่ไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการเนื่องจากภาวะสงครามและความยากจน[64]
โรงเรียนที่แบ่งออกเป็นสามประเภท: โรงเรียนของรัฐที่ดำเนินการโดยรัฐบาล โรงเรียนที่ได้รับเงินอุดหนุน รวมทั้งโรงเรียนสงเคราะห์และให้ทุนจากรัฐบาล และโรงเรียนเอกชนซึ่งมักจะดำเนินการโดยองค์กรทางศาสนาและที่รับสมัครตามคุณธรรมทางวิชาการ โรงเรียนเหล่านี้อยู่ภายใต้แนวทางหลักสูตรตามที่สำนักการศึกษากำหนด โรงเรียนเอกชนที่ได้รับเงินอุดหนุนภายใต้โครงการเงินช่วยเหลือโดยตรง โรงเรียนนานาชาติอยู่นอกระบบนี้และอาจเลือกใช้หลักสูตรที่แตกต่างกันและสอนโดยใช้ภาษาอื่น[65]
รัฐบาลรักษานโยบายของ "การสอนภาษาแม่" โรงเรียนส่วนใหญ่ใช้ภาษาจีนกวางตุ้งเป็นสื่อกลางในการสอน โดยมีการศึกษาข้อเขียนทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษ ภาษาอื่น ๆ ที่ใช้เป็นสื่อการสอนในการศึกษานอกโรงเรียนนานาชาติ ได้แก่ ภาษาอังกฤษและภาษาจีนกลางมาตรฐาน (ผู่ทงฮฺว่า) โรงเรียนมัธยมศึกษาเน้นย้ำ "การรู้หนังสือสองภาษาและสามภาษา" ซึ่งสนับสนุนให้มีการศึกษาภาษาพูดภาษาจีนกลางเพิ่มมากขึ้น[66]
ฮ่องกงมีมหาวิทยาลัย 11 แห่ง มหาวิทยาลัยฮ่องกง (The University of Hong Kong) ก่อตั้งขึ้นเป็นสถาบันอุดมศึกษาแห่งแรกของเมืองในช่วงยุคอาณานิคมตอนต้นใน ค.ศ. 1911[67] Chinese University of HongKong เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยสาธารณะ ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการในปี 1963 โดยกฎบัตรที่ได้รับจากสภานิติบัญญัติแห่งฮ่องกง เป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่เป็นอันดับสองของฮ่องกง เป็นหนึ่งในสามสถาบันด้านการวิจัยที่ดีที่สุดของเอเชียร่วมกับ Hong Kong University of Science and Technology และ City University of Hong Kong
สาธารณสุข
ความคาดหมายคงชีพเฉลี่ยในฮ่องกงอยู่ที่ 82.2 ปีสำหรับผู้ชายและ 87.6 ปีสำหรับผู้หญิงในปี 2018 ซึ่งสูงเป็นอันดับหกของโลก[68] มะเร็ง โรคปอดบวม โรคหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง และอุบัติเหตุเป็นสาเหตุการเสียชีวิตอันดับต้น ๆ ระบบสาธารณสุขถ้วนหน้าได้รับทุนจากรายได้ภาษีทั่วไป และค่ารักษาพยาบาลได้รับการสนับสนุนอย่างสูง โดยเฉลี่ยแล้ว 95% ของค่ารักษาพยาบาลได้รับการคุ้มครองโดยรัฐบาล[69]
ประชากรศาสตร์
เชื้อชาติ
ฮ่องกงมีจำนวนประชากรกว่า 6.99 ล้านคน ในปี 2549 ความหนาแน่นของประชากร 6,300 คนต่อตารางกิโลเมตร ประชากรส่วนมากป็นชาวฮ่องกง มีร้อยละ 3 เป็นชาวต่างชาติ อาทิ สหราชอาณาจักร ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย อเมริกัน ฯลฯ
ระเบียบการเข้าเมือง
หนังสือเดินทางมีอายุใช้งานอย่างน้อย 1 เดือน นักท่องเที่ยวหลายสัญชาติจากหลายประเทศไม่ต้องขอวีซ่าตั้งแต่ 7 วัน ถึง 180 วัน ขึ้นอยู่กับสัญชาติ (สำหรับคนไทยอยู่ในฮ่องกงได้โดยไม่ต้องขอวีซ่านาน 1 เดือน)
ศาสนา
ในบรรดาประชากรที่นับถือศาสนา "คำสอนสามประการ" ตามประเพณีของจีน ศาสนาพุทธ ลัทธิขงจื๊อ และลัทธิเต๋า มีผู้นับถือมากที่สุด (20%) รองลงมาคือคริสต์ศาสนา (12%) และอิสลาม (4%) ผู้นับถือศาสนาอื่น ๆ รวมทั้งศาสนาซิกข์ ศาสนาฮินดู และศาสนายิว มีไม่มากนัก
ภาษา
ภาษากวางตุ้งซึ่งเป็นภาษาถิ่นที่มีการพูดตั้งแต่มณฑลกวางตุ้งของจีนเรื่อยมาจนถึงฮ่องกงได้กลายมาเป็นภาษาทางการของฮ่องกง[71] ภาษาอังกฤษซึ่งเป็นของภาษาของเจ้าอาณานิคมก็ยังคงเป็นภาษาทางการร่วมซึ่งถูกใช้พูดมากกว่า 38 เปอร์เซ็นของประชากร ก็เป็นภาษาที่ใช้แพร่หลาย[72] ส่วนภาษาจีนท้องถิ่นอื่นเช่นแต้จิ๋ว หรือจีนแคะ ฯลฯ ก็มีไม่น้อยเช่นกัน และตั้งแต่ฮ่องกงกลับสู่ใต้การปกครองของจีนแผ่นดินใหญ่ การใช้ภาษาจีนกลางในการติดต่อก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น อันเนื่องมาจากการเข้ามาของชาวจีนแผ่นดินใหญ่และการติดต่อค้าขายระหว่างกัน ถึงแม้ว่าการใช้อักษรจีนนั้นยังนิยมใช้อักษรจีนตัวเต็มอยู่ก็ตาม นอกจากนั้นทางรัฐบาลฮ่องกงได้มีโครงการ "สองแบบอักษร สามภาษา" เพื่อสนับสนุนให้ชาวฮ่องกงใช้ภาษาทั้ง 3 ภาษาร่วมกัน คือภาษากวางตุ้ง จีนกลาง และอังกฤษ
วัฒนธรรม
ฮ่องกงมีการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมตะวันตกและตะวันออกมาหลายศตวรรษ จากการเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร และเป็นหนึ่งในเขตบริหารพิเศษของจีน ค่านิยมแบบจีนดั้งเดิมที่เน้นเรื่องครอบครัวและการศึกษาผสมผสานกับอุดมคติของตะวันตก[73] รวมทั้งเสรีภาพทางเศรษฐกิจและหลักนิติธรรม แม้ว่าประชากรส่วนใหญ่เป็นเชื้อชาติจีน แต่ฮ่องกงได้พัฒนาเอกลักษณ์ที่แตกต่างออกไป อาณาเขตแยกออกจากแผ่นดินใหญ่ผ่านการปกครองอาณานิคมที่ยาวนานและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันไป วัฒนธรรมกระแสหลักมาจากผู้อพยพที่มาจากส่วนต่างๆ ของจีน สิ่งนี้ได้รับอิทธิพลจากการศึกษาแบบอังกฤษ ระบบการเมืองที่แยกจากกัน และการพัฒนาอย่างรวดเร็วของดินแดนในปลายศตวรรษที่ 20[74]
ผู้อพยพส่วนใหญ่ในยุคนั้นหนีความยากจนและสงคราม สะท้อนให้เห็นทัศนคติที่แพร่หลายต่อความมั่งคั่ง ชาวฮ่องกงมักจะเชื่อมโยงภาพพจน์และการตัดสินใจเข้ากับผลประโยชน์ทางวัตถุ ความรู้สึกของผู้อยู่อาศัยในอัตลักษณ์ท้องถิ่นเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังการส่งมอบ ประชากรส่วนใหญ่ (52%) ระบุว่าเป็น "ชาวฮ่องกง" ในขณะที่ 11% อธิบายว่าตนเองเป็น "ชาวจีน" ประชากรที่เหลืออ้างว่ามีอัตลักษณ์ผสม 23% เป็น "ชาวฮ่องกงในจีน" และ 12% เป็น "ชาวจีนในฮ่องกง"[75]
อาหาร
อาหารในฮ่องกงมีพื้นฐานมาจากอาหารกวางตุ้งเป็นหลัก แม้ว่าดินแดนแห่งนี้จะได้รับอิทธิพลจากต่างประเทศและต้นกำเนิดที่หลากหลายของผู้อยู่อาศัยก็ตาม ข้าวเป็นอาหารหลัก และมักจะเสิร์ฟแบบธรรมดาร่วมกับอาหารอื่น ๆ[77] โดยเน้นความสดของวัตถุดิบ สัตว์ปีกและอาหารทะเลมักขายสดในตลาดสด และมีการปรุงอย่างรวดเร็ว โดยทั่วไปชาวฮ่องกงทานอาหารห้ามื้อทุกวัน: อาหารเช้า กลางวัน น้ำชายามบ่าย อาหารเย็น และซิ่วเย้ (อาหารมื้อดึก)[78] ติ่มซำเป็นส่วนหนึ่งของอาหาร เป็นประเพณีการรับประทานอาหารนอกบ้านกับครอบครัวและเพื่อนฝูง อาหารจานเด็ด ได้แก่ โจ๊ก ชาซิ่วเป่า ซิวยุก ทาร์ตไข่ และพุดดิ้งมะม่วง อาหารตะวันตกแบบท้องถิ่นมีให้บริการที่ cha chaan teng (คาเฟ่สไตล์ฮ่องกง) รายการเมนู cha chaan teng ทั่วไป ได้แก่ ซุปมักกะโรนี เฟรนช์โทสต์ทอด และชานมสไตล์ฮ่องกง[79]
วันหยุด
กีฬาและนันทนาการ
แม้จะมีพื้นที่ขนาดเล็ก แต่ฮ่องกงยังนิยมการเล่นกีฬาและกิจกรรมด้านสันทนาการมากมาย เมืองนี้เป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาสำคัญ ๆ มากมาย รวมทั้งกีฬาภูมิภาคเอเชียตะวันออก 2009, กีฬาขี่ม้าในโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 และจัดแข่งขันรายการพิเศษพรีเมียร์ลีกเอเชีย โดยเชิญสโมสรจากอังกฤษมาร่วมแข่งขัน เช่นลิเวอร์พูล งานวิ่งฮ่องกงมาราธอนได้รับความนิยมในไปทั่วทวีปเอเชีย และเป็นหนึ่งในงานที่มีผู้เข่าร่วมสูงที่สุด[80]
ฮ่องกงมีทีมกีฬาเป็นของตนเองและแยกจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ในการแข่งขันรายการนานาชาติ[81] ฮ่องกงเข้าร่วมในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนหลายสมัย และส่งนักกีฬาเข้าร่วมในหลายชนิดกีฬา และได้รับเหรียญรางวัล 4 เหรียญถึงปัจจุบัน[82]
สื่อสารมวลชน
หนังสือพิมพ์ในฮ่องกงส่วนใหญ่เขียนเป็นภาษาจีน แต่ก็มีหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษจากสองถึงสามบริษัทเช่นกัน หนังสือพิมพ์เจ้าสำคัญได้แก่ South China Morning Post มีการตีพิมพ์หนังสือพิมพ์ภาษาจีนหลายฉบับทุกวัน ที่โดดเด่นที่สุดคือหมิงเปาและโอเรียนทัลเดลินิวส์ สิ่งพิมพ์ในท้องถิ่นมักเกี่ยวข้องกับการเมือง รัฐบาลกลางมีสื่อสิ่งพิมพ์ของตัวเองได้แก่ Ta Kung Pao และ Wen Wei Po[83] สิ่งพิมพ์นานาชาติหลายแห่งมีการดำเนินการและได้รับความนิยมในฮ่องกง รวมทั้งเดอะวอลล์สตรีทเจอร์นัล, ไฟแนนเชียล ไทมส์, ยูเอสเอทูเดย์ รวมถึงโยะมิอุริชิมบุง (讀賣新聞/読売新聞) และ เดอะ นิคเคอิ สองบริษัทใหญ่ของญี่ปุ่น (日本経済新聞)[84]
ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงโทรทัศน์ฟรีสามแห่งดำเนินการในฮ่องกง TVB ซึ่งเป็นเครือข่ายโทรทัศน์ที่โดดเด่นของฮ่องกง มีส่วนแบ่งผู้ชม 80%[85] บริการเพย์ทีวีที่ดำเนินการโดยเคเบิลทีวีฮ่องกงและ PCCW นำเสนอช่องเพิ่มเติมหลายร้อยช่องและรองรับผู้ชมที่หลากหลาย[86] RTHK เป็นสถานีกระจายเสียงสาธารณะ ให้บริการช่องวิทยุเจ็ดช่องและช่องรายการโทรทัศน์สามช่อง[87] ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงที่ไม่ใช่บริษัทในประเทศสิบรายการออกอากาศสำหรับประชากรต่างชาติในอาณาเขต[88] การเข้าถึงสื่อและข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตไม่อยู่ภายใต้ข้อบังคับของจีนแผ่นดินใหญ่ รวมถึง Great Firewall
วงการบันเทิง
เพลง แคนโตป็อป เป็นแนวเพลงกวางตุ้งยอดนิยมที่ปรากฏในฮ่องกงในช่วงทศวรรษ 1970 วิวัฒนาการมาจากเพลงสไตล์เซี่ยงไฮ้ และยังได้รับอิทธิพลจากอุปรากรกวางตุ้งและป๊อปตะวันตกอีกด้วย[89] สื่อท้องถิ่นนำเสนอและให้การสนับสนุนเพลงของศิลปินชื่อดังเช่น แซม ฮุย, เหมย ยั่นฟาง, เลสลี จาง และ ถาน หย่งหลิน ในช่วงทศวรรษที่ 1980 การส่งออกภาพยนตร์และรายการโชว์ของ แคนโตป็อปสู่สายตาผู้ชมทั่วโลก ความนิยมของแนวเพลงดังกล่าวถึงจุดสูงสุดในปี 1990[90]
ดนตรีคลาสสิกของตะวันตกมีประวัติยาวนานในฮ่องกงและยังคงเป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาดนตรีในท้องถิ่น[91] วง Hong Kong Philharmonic Orchestra ซึ่งได้รับทุนจากสาธารณชน ซึ่งเป็นวงซิมโฟนีออร์เคสตรามืออาชีพที่เก่าแก่ที่สุดของดินแดนแห่งนี้ มักเป็นเจ้าภาพนักดนตรีและวาทยกรจากต่างประเทศ วงดุริยางค์จีนฮ่องกงประกอบด้วยเครื่องดนตรีจีนคลาสสิก เป็นวงดนตรีจีนชั้นนำและมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมดนตรีดั้งเดิมในชุมชน[92]
ฮ่องกงพัฒนาอุตสาหกรรมด้านต่าง ๆ จนกลายเป็นศูนย์กลางการสร้างภาพยนตร์ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 เนื่องจากกระแสของผู้สร้างภาพยนตร์เซี่ยงไฮ้อพยพไปยังดินแดนแห่งนี้ และอิทธิพลจากชีวประวัติของทหารผ่านศึกที่เพิ่มขึ้นจากการทำสงครามมีส่วนช่วยสร้างอุตสาหกรรมบันเทิงของอาณานิคมแห่งนี้ในทศวรรษต่อมา[93] ในช่วงทศวรรษ 1960 ฮ่องกงเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ผู้ชมจากต่างประเทศผ่านภาพยนตร์เช่น The World of Suzie Wong เมื่อภาพยนตร์ของ บรูซ ลี The Way of the Dragon ออกฉายในปี 1972 ก็ปลุกกระแสความนิยมด้านภาพยนตร์ไปทั่วภูมิภาค
ในช่วงทศวรรษ 1980 ภาพยนตร์เช่น A Better Tomorrow, As Tears Go By และ Zu Warriors จาก Magic Mountain ได้ขยายความสนใจไปทั่วโลกนอกเหนือจากภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้ ภาพยนตร์นักเลงในท้องถิ่น ละครโรแมนติก และจินตนาการเหนือธรรมชาติซึ่งกลายเป็นที่นิยม[94]
อ้างอิง
- ↑ "Should there be any discrepancy between the English and Chinese versions of this notice, the ENGLISH VERSION SHALL PREVAIL". The Legislative Council Commission. 12 December 2015. Note: Cantonese is the de facto standard of Chinese used
- ↑ Section 3(1) of the Official Languages Ordinance (Cap 5) provides that the "English and Chinese languages are declared to be the official languages of Hong Kong." The Ordinance does not explicitly specify the standard for "Chinese". While Mandarin and Simplified Chinese characters are used as the spoken and written standards in mainland China, Cantonese and Traditional Chinese characters are the long-established de facto standards in Hong Kong.
- ↑ "Disclaimer and Copyright Notice". The Legislative Council Commission. 12 December 2015.
- ↑ 4.0 4.1 2011 Population Census – Summary Results (PDF) (Report). Census and Statistics Department. February 2012. สืบค้นเมื่อ 5 September 2013.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อcia - ↑ "Mid-year Population for 2014". Census and Statistics Department (Hong Kong). 12 August 2014.
- ↑ Household Income Distribution 2016, p. 7.
- ↑ "Human Development Report 2020" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). United Nations Development Programme. 15 December 2020. สืบค้นเมื่อ 15 December 2020.
- ↑ "Ecological Footprint Atlas 2010" (PDF). Global Footprint Network. สืบค้นเมื่อ 11 July 2011.
- ↑ "Hong Kong House Price Index | 2021 Data | 2022 Forecast | 1994-2020 Historical | Chart". tradingeconomics.com.
- ↑ "Hong Kong house prices fall by the most in nearly a year as buyers retreat". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2021-10-27.
- ↑ Taylor, Chloe (2019-04-12). "Hong Kong named world's most expensive city to buy a home". CNBC (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Snow, Philip (2003). The fall of Hong Kong : Britain, China, and the Japanese occupation. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-09352-7. OCLC 51216372.
- ↑ Gargan, Edward A. (1997-07-01). "CHINA RESUMES CONTROL OF HONG KONG, CONCLUDING 156 YEARS OF BRITISH RULE". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
- ↑ Little, Becky. "How Hong Kong Came Under 'One Country, Two Systems' Rule". HISTORY (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Carroll, John Mark (2007). A Concise History of Hong Kong (ภาษาอังกฤษ). Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-3422-3.
- ↑ "Hong Kong vs. Mainland China: Understanding the Differences". Investopedia (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Hong Kong Economy - Home". www.hkeconomy.gov.hk.
- ↑ Tognini, Giacomo. "World's Richest Cities: The Top 10 Cities Billionaires Call Home 2020". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Bloomberg - Are you a robot?". www.bloomberg.com.
{{cite web}}: Cite ใช้ชื่อทั่วไป (help) - ↑ "Hong Kong - The Skyscraper Center". web.archive.org. 2017-11-11.
- ↑ https://www.longfinance.net/media/documents/GFCI_28_Full_Report_2020.09.25_v1.1.pdf
- ↑ Townsel‐Winston, Melinda (1992-05). "Public Services". OCLC Micro. 8 (5): 16–17. doi:10.1108/eb055984. ISSN 8756-5196.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ "HK Herbarium - Home". www.herbarium.gov.hk.
- ↑ Davis, Sir John Francis (1841). Sketches of China: Partly During an Inland Journey of Four Months, Between Peking, Nanking, and Canton; with Notices and Observations Relative to the Present War (ภาษาอังกฤษ). C. Knight & Company.
- ↑ Townsel‐Winston, Melinda (1992-04). "Public Services". OCLC Micro. 8 (4): 20–25. doi:10.1108/eb055981. ISSN 8756-5196.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ https://www.hshgroup.com/-/media/Files/HSH/Financial-Reports/2017/EW00045-2017-Annual-Report.ashx
- ↑ "Monthly Meteorological Normals for Hong Kong". Hong Kong Observatory. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-29. สืบค้นเมื่อ 2012-01-03.
- ↑ "Extreme Values and Dates of Occurrence of Extremes of Meteorological Elements between 1884-1939 and 1947-2011 for Hong Kong". Hong Kong Observatory. สืบค้นเมื่อ 2012-08-12.
- ↑ "Hong Kong | History, Location, Map, & Facts | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Carrie Lam: The controversial leader of Hong Kong". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2020-09-28. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
- ↑ "Carrie Lam | Biography, Education, & Facts | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Carrie Lam". The Independent (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Lau, Chu-Pak; Tse, Hung-Fat; Ng, William; Chan, Kwok-Keung; Li, Shu-Kin; Keung, Kin-Kwan; Lau, Yuk-Kong; Chen, Wai-Hong; Tang, Yuen-Wai; Leung, Sum-Kin (2002-01). "Comparison of Perindopril versus Captopril for treatment of Acute Myocardial Infarction". The American Journal of Cardiology. 89 (2): 150–154. doi:10.1016/s0002-9149(01)02191-9. ISSN 0002-9149.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ Introduction to crime, law and justice in Hong Kong. Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver. Hong Kong: Hong Kong University Press. 2009. ISBN 978-988-8052-42-4. OCLC 707092914.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ "Electoral Affairs Commission Interim Report on the 2004 Legislative Council Election, November 8, 2004". Chinese Law & Government. 38 (1): 47–61. 2005-01. doi:10.1080/00094609.2005.11036450. ISSN 0009-4609.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ "Multiple Councils Serve to Engage Members". The Membership Management Report. 13 (3): 3–3. 2017-02-13. doi:10.1002/mmr.30625. ISSN 1932-2739.
- ↑ "State Department, Chinese Communist Party (CCP) Strength in Hong Kong, and Related Matters, September 27, 1951, Top Secret, NARA FOIA". U.S. Intelligence on Asia, 1945-1991.
- ↑ Introduction to crime, law and justice in Hong Kong. Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver. Hong Kong: Hong Kong University Press. 2009. ISBN 978-988-8052-42-4. OCLC 707092914.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ Lau, Chu-Pak; Tse, Hung-Fat; Ng, William; Chan, Kwok-Keung; Li, Shu-Kin; Keung, Kin-Kwan; Lau, Yuk-Kong; Chen, Wai-Hong; Tang, Yuen-Wai; Leung, Sum-Kin (2002-01). "Comparison of Perindopril versus Captopril for treatment of Acute Myocardial Infarction". The American Journal of Cardiology. 89 (2): 150–154. doi:10.1016/s0002-9149(01)02191-9. ISSN 0002-9149.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ Introduction to crime, law and justice in Hong Kong. Mark S. Gaylord, Danny Gittings, Harold Traver. Hong Kong: Hong Kong University Press. 2009. ISBN 978-988-8052-42-4. OCLC 707092914.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ "Leung Chun-Ying, Chief Executive, Hong Kong Special Administrative Region, since 2012", Who's Who, Oxford University Press, 2012-12-01, สืบค้นเมื่อ 2021-12-02
- ↑ "Control Point Locations | Immigration Department". web.archive.org. 2017-11-22.
- ↑ https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/district_admin.pdf
- ↑ "Ireland suspends its extradition treaty with Hong Kong". The Globe and Mail (ภาษาอังกฤษแบบแคนาดา). 2020-10-23. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
- ↑ "Trump ends preferential economic treatment for Hong Kong". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2020-07-15. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
- ↑ "Most countries have increased GDP faster than CO2 emissions". dx.doi.org. 2018-04-06.
- ↑ https://www.hkex.com.hk/-/media/HKEX-Market/News/News-Release/2018/181221news/181221news.pdf?la=en
- ↑ "Bloomberg - Are you a robot?". www.bloomberg.com.
{{cite web}}: Cite ใช้ชื่อทั่วไป (help) - ↑ "The Maritime Silk Road in South-East Asia". www.southworld.net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
- ↑ "Can The New Silk Road Compete With The Maritime Silk Road? | Hellenic Shipping News Worldwide". www.hellenicshippingnews.com.
- ↑ Wolf D. Hartmann, Wolfgang Maennig, Run Wang: Chinas neue Seidenstraße. (2017).
- ↑ Kong, Daniel (8 August 2013). "Hong Kong Imports Over 90% of Its Food. Can It Learn to Grow?". Modern Farmer. Retrieved 26 October 2013.
- ↑ https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/agriculture.pdf
- ↑ https://books.google.co.th/books?id=VUfqAQAAQBAJ&redir_esc=y
- ↑ https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/service_economy.pdf
- ↑ https://www.economist.com/briefing/2010/07/15/end-of-an-experiment
- ↑ "Prices for Peak Tram to increase for second time in less than two years". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2018-02-14.
- ↑ Zhibin, J.; Jia, G.; Ruihua, X. (2010-08-04). "Circle rail transit line timetable scheduling using Rail TPM". Computers in Railways XII. Southampton, UK: WIT Press. doi:10.2495/cr100851.
- ↑ "All aboard: Hong Kong bullet train signals high-speed integration with China". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2018-09-23. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
- ↑ https://www.hongkongairport.com/iwov-resources/file/airport-authority/publications/annual-and-interim-reports/en/16_17/1617_Annual_Report_EN.pdf
- ↑ Leung, Beatrice (2003). Changing church and state relations in Hong Kong, 1950-2000. Shun-hing Chan. Hong Kong: Hong Kong University Press. ISBN 978-988-220-057-9. OCLC 642685729.
- ↑ Friede, Eric (2010-11-01). "LCC from August-October 2010 Lists". Theology Cataloging Bulletin. 19 (1): 8–20. doi:10.31046/tcb.v19i1.1389. ISSN 1548-8497.
- ↑ https://web.archive.org/web/20200329020745/http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/fs45-literacy-rates-continue-rise-generation-to-next-en-2017.pdf
- ↑ "Creating a better education system". web.archive.org. 2008-03-03.
- ↑ Lee, Kwai; Leung, Wai (2012). "The status of Cantonese in the education policy of Hong Kong". Multilingual Education (ภาษาอังกฤษ). 2 (1): 2. doi:10.1186/2191-5059-2-2. ISSN 2191-5059.
- ↑ Carroll, John M. (2007). A concise history of Hong Kong. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-3421-6. OCLC 76902041.
- ↑ "Central Intelligence Agency, Report, Review of the World Situation, February 16, 1949, Secret, CREST". U.S. Intelligence on the Middle East, 1945-2009.
- ↑ Wong, Eliza L.Y.; Yeoh, Eng-kiong; Chau, Patsy Y.K.; Yam, Carrie H.K.; Cheung, Annie W.L.; Fung, Hong (2015-12). "How shall we examine and learn about public-private partnerships (PPPs) in the health sector? Realist evaluation of PPPs in Hong Kong". Social Science & Medicine (ภาษาอังกฤษ). 147: 261–269. doi:10.1016/j.socscimed.2015.11.012.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ "Wong Tai Sin | Hong Kong Tourism Board". Discover Hong Kong (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Languages in Hong Kong | Official & Other Languages | Holidify". www.holidify.com.
- ↑ "What Languages Are Spoken In Hong Kong?". WorldAtlas (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2017-10-31.
- ↑ Carroll, John M. (2007). A concise history of Hong Kong. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-3421-6. OCLC 76902041.
- ↑ Carroll, John M. (2007). A concise history of Hong Kong. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-3421-6. OCLC 76902041.
- ↑ "HKU POP releases survey on Hong Kong people's ethnic identity and the 2018 review and 2019 forecast survey". www.hkupop.hku.hk.
- ↑ Keegan, Matthew (2017-11-26). "The 10 Most Delicious Dim Sum Restaurants in Hong Kong". Culture Trip.
- ↑ Ethnic American food today : a cultural encyclopedia. Lucy M. Long. Lanham. 2015. ISBN 978-1-4422-2730-9. OCLC 900016436.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ Ethnic American food today : a cultural encyclopedia. Lucy M. Long. Lanham. 2015. ISBN 978-1-4422-2730-9. OCLC 900016436.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ Ethnic American food today : a cultural encyclopedia. Lucy M. Long. Lanham. 2015. ISBN 978-1-4422-2730-9. OCLC 900016436.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ "Never Saw the Sun Shining So Bright", Irving Berlin, Yale University Press, pp. 125–137, 2019-11-05, สืบค้นเมื่อ 2021-12-02
- ↑ Shen, Jianfa; Kee, Gordon (2017). Development and Planning in Seven Major Coastal Cities in Southern and Eastern China. Springer. doi:10.1007/978-3-319-46421-3. ISBN 978-3-319-46420-6.
- ↑ Lam, S. F.; Chang, Julian W. (2006). The Quest for Gold: Fifty Years of Amateur Sports in Hong Kong, 1947-1997 (ภาษาอังกฤษ). Hong Kong University Press. ISBN 978-962-209-766-7.
- ↑ https://www.bbc.com/news/world-asia-pacific-16525992
- ↑ https://www.gov.hk/en/about/abouthk/factsheets/docs/media.pdf
- ↑ "The Leased Territory in 1898", The Great Difference, Hong Kong University Press, HKU, pp. 5–16, 2012-07-01, สืบค้นเมื่อ 2021-12-02
- ↑ "Lobo, Sir Rogerio Hyndman, (Sir Roger), (15 Sept. 1923–18 April 2015), JP; Chairman, P. J. Lobo & Co. Ltd, Hong Kong, 1946–2001; Chairman, Broadcasting Authority of Hong Kong, 1989–97", Who Was Who, Oxford University Press, 2007-12-01, สืบค้นเมื่อ 2021-12-02
- ↑ https://www.budget.gov.hk/2018/eng/pdf/head160.pdf
- ↑ https://www.ofca.gov.hk/filemanager/ofca/en/content_108/channel_list_eng.pdf
- ↑ Zhu, Yaowei (2017). Hong Kong cantopop : a concise history. Hong Kong. ISBN 978-988-8390-58-8. OCLC 962015863.
- ↑ Zhu, Yaowei (2017). Hong Kong cantopop : a concise history. Hong Kong. ISBN 978-988-8390-58-8. OCLC 962015863.
- ↑ The Routledge research companion to popular music education. Gareth Dylan Smith, Zack Moir, Matt Brennan, Shara Rambarran, Phil Kirkman. London. 2017. ISBN 978-1-317-04201-3. OCLC 970041883.
{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์) - ↑ Ho, Wai-chung (2011). School music education and social change in mainland China, Hong Kong, and Taiwan. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-19147-1. OCLC 813165141.
- ↑ Fu, Poshek (2008). "Japanese Occupation, Shanghai Exiles, and Postwar Hong Kong Cinema". The China Quarterly. 194 (194): 380–394. doi:10.1017/S030574100800043X. JSTOR 20192203. S2CID 154730809.
- ↑ Carroll, John M. (2007). A concise history of Hong Kong. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-3421-6. OCLC 76902041.
แหล่งข้อมูลอื่น
| มณฑล |  | |
|---|---|---|
| เขตปกครองตนเอง | ||
| นครปกครองโดยตรง | ||
| เขตบริหารพิเศษ | ||
*หมายเหตุ: ไต้หวันถูกอ้างสิทธิ์โดยสาธารณรัฐประชาชนจีน แต่บริหารโดยสาธารณรัฐจีน | ||
| ประเทศสมาชิก | |
|---|---|
| การประชุม | |
| อื่น ๆ | |
| |
