พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2
| พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2 | |
|---|---|
| พระมหากษัตริย์แห่งจักรวรรดิขแมร์ | |
| ครองราชย์ | ค.ศ. 1050–1066 |
| ราชาภิเษก | ค.ศ. 1066 |
| ก่อนหน้า | สูรยวรรมันที่ 1 |
| ถัดไป | หรรษวรรมันที่ 3 |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์ไศเลนทร์ |
| พระราชบิดา | พระเจ้าสูรยวรรมันที่ 1 |
| สวรรคต | ค.ศ. 1066 |
พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2 (เขมร: ឧទ័យាទិត្យវរ្ម័នទី២) ปกครอง เมืองพระนคร จากปี ค.ศ. 1050 ถึงปี ค.ศ. 1066 พระองค์เป็นผู้สืบทอดของ พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1[1]:137 พระองค์มิใช่พระราชโอรสของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 พระองค์สืบเชื้อสายมาจากพระมเหสีของ พระเจ้ายโศวรมันที่ 1
พระองค์สร้าง ปราสาทบาปวน ถวาย พระศิวะ แต่ประติมากรรมบางชิ้นได้ถวายแด่ พระพุทธเจ้า พระองค์สร้าง อ่างเก็บน้ำ บารายตะวันตก และสร้าง ปราสาทแม่บุญตะวันตก[1]:138[2]:103[3]:371
ระหว่างรัชสมัยของพระองค์ มีความพยายามก่อกบฏหลายครั้งช่วงปี ค.ศ. 1051 ถึงปี ค.ศ. 1065 แต่ถูกขุนพลของพระองค์นามว่า Sangrama บดขยี้[1]:138–139[2]:104
ปราสาทสด๊กก๊อกธม ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ อำเภออรัญประเทศ ของไทยในปัจจุบันได้สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระองค์ ปราสาทมีชื่อเสียงมากที่สุดในฐานะสถานที่ค้นพบจารึกที่เล่าโดยละเอียดถึงลำดับของอดีตกษัตริย์เขมร ปัจจุบันจารึกนี้อยู่ใน พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร
พระองค์ถูกสืบทอดโดยพระราชอนุชาของพระองค์ พระเจ้าหรรษวรมันที่ 3[1]:139
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ 2.0 2.1 Higham, C., 2001, The Civilization of Angkor, London: Weidenfeld & Nicolson, ISBN 9781842125847
- ↑ Higham, C., 2014, Early Mainland Southeast Asia, Bangkok: River Books Co., Ltd., ISBN 9786167339443
