พระเจ้าชัยวรมันที่ 1
| พระเจ้าชัยวรมันที่ 1 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
อธิราช | |||||
| พระมหากษัตริย์เจนละ | |||||
| ครองราชย์ | พ.ศ. 1200 – 1224 | ||||
| ราชาภิเษก | พ.ศ.1200 | ||||
| รัชกาลก่อนหน้า | พระเจ้าภววรมันที่ 2 | ||||
| รัชกาลถัดไป | พระนางชยเทวี | ||||
| สวรรคต | พ.ศ.1224 อาณาจักรเจนละ | ||||
| พระมเหสี | ไม่ปรากฏ | ||||
| พระราชบุตร | พระนางชยเทวี เจ้าหญิงโสภะชย | ||||
| พระมหากษัตริย์เจนละ | |||||
| |||||
| ราชวงศ์ | เกาฑิณยะ-จันทรวงศ์ | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าภววรมันที่ 1 | ||||
| ศาสนา | ฮินดู | ||||
พระเจ้าชัยวรรมันที่ 1 (เขมร: ជ័យវរ្ម័នទី១ ; อักษรโรมัน: Jayavarman I) หรือไทยมักเรียก ชัยวรมันที่ 1 หรือพระนามเต็มว่า พระกมรเตง อัญศรีชัยวรมัน (วฺระ กํมฺรตางฺ อญฺ ศฺรีชยวฺมฺมเทว) ถือเป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของอาณาจักรเจนละที่เป็นเอกภาพซึ่งเป็นบรรพบุรุษของอาณาจักรเขมร
พระราชประวัติ[แก้]
พระองค์ปกครองตั้งแต่ประมาณ พ.ศ.1200 ถึงประมาณ พ.ศ.1224 ตลอดรัชสมัยของพระองค์และพระราชบิดาของพระองค์คือพระเจ้าภววรมันที่ 2 กษัตริย์เขมรได้รวมอำนาจไว้ในพื้นที่ที่เคยถูกปกครองโดยอาณาจักรฟูนัน อย่างไรก็ตาม พระเจ้าชัยวรมันที่ 1 สวรรคตโดยไม่มีรัชทายาทชาย ซึ่งนำไปสู่การแตกแยกของอาณาจักรเจนละ[1][2]
สวรรคต[แก้]
พระเจ้าชัยวรมันที่ 1 สวรรคตเมื่อประมาณ พ.ศ.1224 มีพระนามเมื่อสวรรคตแล้วว่า "พระบาทศิวปุระ"
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ Higham, Charles. Early Mainland Southeast Asia. River Books Co., Ltd. ISBN 9786167339443.
