พระนางกุลประภาวดี
พระนางกุลประภาวดี កុលប្រភាវតី | |||||
---|---|---|---|---|---|
กษัตริยานีแห่งฟูนัน | |||||
ครองราชย์ | ค.ศ. 514 - ค.ศ. 517 • อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ (ค.ศ. 529 - ค.ศ. 550) | ||||
รัชกาลก่อนหน้า | พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมัน | ||||
รัชกาลถัดไป | พระเจ้ารุทรวรมัน | ||||
พระราชสวามี | พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมัน | ||||
พระราชบุตร | เจ้าชายกุณณะวรมัน | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | ราชวงศ์วรมัน • ราชสกุลกัมพุช (ประสูติ) • ราชสกุลเกาฑิณยะ (อภิเษกสมรส) |
พระนางกุลประภาวดี (เขมร: កុលប្រភាវតី อักษรโรมัน: Queen Kulaprabhavati)
พระราชประวัติ
[แก้]พระนางกุลประภาวดีทรงเป็นกษัตริยานีแห่งฟูนัน ค.ศ. 514 - ค.ศ. 517[1] , อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ ค.ศ. 529 - ค.ศ. 550 พระนางกุลประภาวดี ทรงเป็นพระอัครมเหสีใน พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมัน พระนางคือราชนารีแห่งภวปุระที่ถูกส่งมาอภิเษกเชื่อมไมตรีระหว่างสองราชวงศ์ พระนางทรงเป็นเชื้อพระวงศ์ชั้นผู้ใหญ่ในราชวงศ์เป็นที่เคารพนับถือของสมาชิกในราชวงศ์ เมื่อพระราชสวามีสวรรคตในปี ค.ศ. 514 พระเจ้ารุทรวรมันได้ยกทัพเข้ามาชิงราชสมบัติ และสังหารเจ้าชายกุณณะวรมันพระราชโอรสของพระนางและรัชทายาท[2]
ต่อมาด้วยการสนับสนุนของเชื้อพระวงศ์และพราหมณ์บางส่วน จึงสถาปนาพระนางขึ้นเป็นกษัตริยานีแห่งฟูนัน ในปี ค.ศ. 514 เฉลิมพระนาม ธุลีเชงพระกมรเตงอัญ กัมพุชราชลักษมี (ไม่ระบุว่ามีพิธีราชาภิเษกหรือไม่) ซึ่งถือเป็นองค์ที่ 2 ต่อจาก พระนางโสมา พระนางได้ทำสงครามเพื่ออ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์กับพระเจ้ารุทรวรมัน ต่อมาในปี ค.ศ.517 พระเจ้ารุทรวรมันซึ่งอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์เช่นเดียวกันได้ส่งราชฑูตไปถวายราชบรรณาการแด่ฮ่องเต้จีน ฮ่องเต้จีนจึงให้การรับรองสถานะของพระเจ้ารุทรวรมัน ต่อมา พระเจ้าภววรมันที่ 1 และ พระเจ้ามเหนทรวรมัน แห่งภวปุระได้ยกทัพเข้าชิงราชสมบัติจาก พระเจ้ารุทรวรมัน และเข้าโจมตีวยาธปุระ เมื่อยึดวยาธปุระได้แล้วก็ไม่ทรงปกครองวยาธปุระ ทรงกลับไปครองภวปุระตามเดิมปล่อยให้พระนางกุลประภาวดีปกครองต่อไปจนถึงปี ค.ศ.550[3] ภายหลังเมื่อพระนางสิ้นพระชนม์ฟูนันก็ไม่ได้สถาปนากษัตริย์พระองค์ใดอีกพระเจ้ามเหนทรวรมันจึงรวมดินแดนในอาณาจักรฟูนันทั้งหมดเข้ากับอาณาจักรเจนละ
อ้างอิง
[แก้]ก่อนหน้า | พระนางกุลประภาวดี | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้ารุทรวรมัน Liútuóbámó 留陁跋摩 |
พระมหากษัตริย์แห่งจักรวรรดิเขมร ) (ค.ศ. 529 - ค.ศ. 550) |
พระเจ้าภววรมันที่ 1 Bópóbámó 撥婆跋摩 |