พระศรีสุริโยวงษ์
| พระศรีสุริโททัยที่ 1 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| พระมหากษัตริย์เมืองนครหลวง | |||||
| ครองราชย์ | พ.ศ. 1900-1906 | ||||
| รัชกาลก่อนหน้า | พระกฎุมบงพิสี | ||||
| รัชกาลถัดไป | พระบรมรามา | ||||
| สวรรคต | พ.ศ. 1906 | ||||
| พระราชบุตร | พระบรมราชา (เจ้าพระยาญาติ) | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์วรมัน | ||||
| ราชสกุล | ราชสกุลตระซ็อกประแอม | ||||
| พระราชบิดา | พระบรมนิพพานบท | ||||
พระศรีสุริโยวงษ์ (เขมร: ឝ្រីសូយ៌្យោទយ) หรือ พระศรีสุริโยทัยที่ 1 พระมหากษัตริย์แห่งจักรวรรดิเขมรพระองค์ที่ 35 พระราชสมภพเมื่อ พ.ศ. 1872 เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ของพระบรมนิพพานบท
ก่อนที่กองทัพอยุธยาจะเข้าโจมตีและยึดนครธม ราชธานีเอาไว้ พระศรีสุริโยวงษ์ได้ปลีกพระองค์ (หลบหนี) ไปยังล้านช้าง ต่อมาในปี พ.ศ. 1900 พระศรีสุริโยวงษ์ได้ยกทัพมาตีนครธมคืนจากพระกฎุมบงพิสี จากนั้นพระองค์ขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่ ขณะพระชนมายุได้ 28 พรรษา เฉลิมพระนามว่า “พระบาทสมเด็จพระศรีสุริโยวงศ์ราชาธิราช”
พระศรีสุริโยวงษ์ กำจัดชาวสยามให้ออกพ้นจากนครราชสีมาไปทางทิศพายัพและทิศประจิมไปทิศหรดี เป็นไปได้ว่า พระศรีสุริโยวงษ์ ได้รับคำสั่งจากจักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงพระองค์แรก ให้ส่งและจ่ายส่วยในทันที
[1]พงศาวดารเขมร จ.ศ.1158 ระบุว่าพระบาทสุริโยวงศ์ สวรรคตในปี พ.ศ. 1909 ขณะพระชนมายุได้ 37 พรรษา พระนัดดาของพระองค์คือ พระบรมราชา พระราชโอรสของพระบรมลำพงษ์ราชาเสด็จขึ้นครองราชย์แทน
หมายเหตุ[แก้]
- พงศาวดารเขมร จ.ศ. 1217 เรียกว่า พระศรีสุริโยวงษ์ราชา
- ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา ฉบับพระองค์นพรัตน์ เรียกว่า พระศรีสุริโยวงษ์
- พระราชพงศาวดารพระมหากษัตริย์เสวยราชสมบัติในกรุงกัมพูชาธิบดีเป็นลำดับเรียงมา เรียกว่าว่า พระศรีสุริโยวงศ์ราชาธิราช และระบุว่าขึ้นครองราชย์เมื่อ จ.ศ. 719 (พ.ศ. 1900 เหมือนกับพงศาวดารเมืองละแวก จ.ศ. 1158)
- พระราชพงศาวดารกรุงกัมพูชา ฉบับออกญาวังวรเวียงชัย (ชวน) เรียกว่า พระศรีสุริโยทัย และระบุว่าขึ้นครองราชย์เมื่อ จ.ศ. 711 (พ.ศ. 1892)
- เอกสารมหาบุรุษเขมร เรียกว่า พระสุริโยวงศ์ ขึ้นครองราชย์เมื่อ จ.ศ. 721 (พ.ศ. 1902)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ภักดีคำ, ศานติ (2011). เขมรรบไทย. Matichon Public Company Limited. ISBN 978-974-02-0810-5.