อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี
| อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี | |
|---|---|
 | |
 | |
| ประเภท | อาคารอเนกประสงค์ 3 ชั้น ที่จอดรถใต้ดิน 1 ชั้น และสวนสาธารณะ |
| พื้นที่ | 92 ไร่ |
| เปิดตัว | 10 ธันวาคม พ.ศ. 2562 |
| ผู้ดำเนินการ | มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ |
| สถานะ | เปิดทำการบางส่วน |
อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี คือ อาคารอเนกประสงค์ 3 ชั้น ที่จอดรถใต้ดิน 1 ชั้น และสวนสาธารณะ ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต สร้างขึ้นเนื่องในวาระครบรอบ 100 ปี ศาสตราจารย์ ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ มีพื้นที่ 92 ไร่[1] ประกอบด้วยสวนสาธารณะใหญ่ระดับเมืองราว 80 ไร่และตัวอาคารอีกราว 20 ไร่ มีพื้นที่อาคารรวม 60,000 ตร.ม.[2] ประกอบด้วยอาคารป๋วย 100 ปี ตึกเรียนสีเขียวรูปตัวเอช ที่มาจากความหมายของคำว่า Humanity ใต้หลังคาที่โค้งเป็นเนินดิน เป็นแปลงเกษตรในเมืองบนหลังคาเขียวที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย[3] และสวนสาธารณะลอยฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย และใหญ่เป็นอันดับสองของโลกรองจากที่สหรัฐ[4] มีแปลงเกษตรออร์แกนิกพื้นที่ 7,000 ตร.ม.[5] ฮอลล์คอนเสิร์ตจุ 630 ที่นั่ง หอจดหมายเหตุ โดยมีสถาบันอาศรมศิลป์ออกแบบอาคาร และบริษัท แลนด์โพรเซส ออกแบบสวน ก่อสร้างโดยบริษัท พรีบิลท์ จำกัด (มหาชน) และควบคุมงานโดยบริษัท คอนซัลติ้ง แอนด์ แมนเนจเม้นต์ 49 จำกัด[6]
ประวัติ
[แก้]จุดเริ่มต้นของอุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี ธีรพล นิยม พูดคุยกับสุลักษณ์ ศิวรักษ์ และชาญวิทย์ เกษตรศิริ เกี่ยวกับการออกแบบสร้างสรรค์โครงการอะไรสักอย่างเพื่อระลึกถึง อ.ป๋วย จึงเห็นว่า การทำสวนสาธารณะน่าจะเหมาะสมที่สุด จากนั้นธีรพลจึงชวนกชกร วรอาคม แห่งบริษัทแลนด์โพรเซส กับปราณิศา บุญค้ำ ภาควิชาภูมิสถาปัตยกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มาร่วมสร้างสรรค์โครงการขึ้น เพื่อเสนอกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จนได้รับอนุมัติจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์[7] โครงการมีวงเงินการก่อสร้างราว 1,000 ล้านบาท ส่วนอาคารได้รับงบประมาณจากทางรัฐบาล แต่ส่วนสวนสาธารณะ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้จัดการระดมทุนสร้าง 150 ล้านบาท[8]
โครงการเริ่มก่อสร้าง 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เปิดอาคารในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2562 โดยสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดาเสด็จพระราชดำเนินมาทรงเปิดอาคาร[9]
การออกแบบ
[แก้]
ผังแม่บท
[แก้]จากการศึกษาข้อมูลด้านกายภาพพื้นที่สาธารณะเดิมของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต พบว่าพื้นที่เปิดโล่งสาธารณะภายในธรรมศาสตร์ครอบคลุมพื้นที่กว่าร้อยละ 70 แต่รูปแบบส่วนใหญ่เป็นที่จอดรถ ลานดาดแข็ง พื้นที่รกร้าง เป็นที่ไม่มีกิจกรรมการใช้งานของนักศึกษา ไม่ส่งเสริมคุณภาพชีวิตของนักศึกษา ขาดการพัฒนาพื้นที่ส่งเสริม การเรียนรู้ ทำกิจกรรม จึงได้เกิดแนวคิดการวางกรอบการพัฒนาผังแม่บท ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต พ.ศ. 2577 ข้อหนึ่งคือ กำหนดให้ธรรมศาสตร์ มีสวนธรรมศาสตร์สาธารณะ ครอบคลุมพื้นที่ส่วนแกนกลางด้านตะวันออก-ตะวันตกที่ส่วนใหญ่ยังเป็น พื้นที่ว่างเปล่าและเส้นทางสัญจรหลักในแนวแกนด้านเหนือใต้ที่เชื่อมต่อ ชุมชนและสถาบันโดยรอบมหาวิทยาลัย รวมกันเป็นโครงข่ายสีเขียวที่เชื่อมองค์ประกอบอีกสองส่วนเข้าด้วยกัน และยังต้องการส่งเสริมพื้นที่สาธารณะ 2 ข้อ ได้แก่ การสร้างชุมชน แห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (TU community) โดยเน้นการสร้างศูนย์กลางในพื้นที่การศึกษาที่ชัดเจน และการส่งเสริม ศูนย์บริการประชาชน (TU public service) เพื่อขับเน้นเอกลักษณ์จากวิถีเดิมของการให้บริการประชาชนในย่านโดยรอบของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต จึงได้เสนอกรอบแนวคิดการพัฒนาพื้นที่สาธารณะในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต[10]
อาคารและสวนสาธารณะ
[แก้]ผังอาคารมีรูปตัว H โดยพิจารณาจากผังบริเวณ โดยให้อาคารนี้เป็น แกนหลักของวิทยาเขตนี้ ทั้งสวนนี้ ยังติดกับถนนพหลโยธิน เพื่อให้บุคคลจากภายนอกได้ใช้ การออกแบบเป็นตัว H จึงทำให้ผู้คนสามารถมาใช้ได้จากทุกทิศทาง ออกแบบเพื่อให้เป็นห้องเรียนกลางแจ้ง ภายใต้แนวคิดประชาธิปไตย พื้นที่ของอุทยานจะแบ่งได้เป็น 4 ส่วน แทนหัวใจของประชาธิปไตย นั่นคือ ประชาชน เสรีภาพ เสมอภาค และภราดรภาพ สวนสาธารณะ ประกอบด้วยลานแสดงกลางแจ้ง ลานพักผ่อน/แลกเปลี่ยนความรู้ พื้นที่เรียนรู้ของฝายชะลอน้ำ พื้นที่เรียนรู้ป่าชุ่มน้ำ เส้นทางวิ่งเพื่อสุขภาพ ศูนย์กีฬากลางแจ้งขนาดกลางและเล็ก ลานปฏิมากรรม สามัญชน คนธรรมศาสตร์ ศูนย์สุขภาพ และ ลานกิจกรรมสาธารณะ เป็นต้น[11] สำหรับพื้นที่อาคารประกอบด้วย หอประชุม ห้องสมุด หอจดหมายเหตุ พิพิธภัณฑ์ ฮอลล์คอนเสิร์ตจุ 630 ที่นั่ง ฯลฯ
อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี ยังออกแบบตามแนวคิดความยั่งยืน หลังคาเขียวทำเป็นเนินภูเขา มีต้นไม้ด้วย และยังมีผักที่หลากหลายสี รวมถึงการเป็นนาขั้นบันได ซึ่งตรงกับชื่ออาจารย์ป๋วย ที่แปลว่า "พูนดิน" นักศึกษา หรือบุคลากรของมหาวิทยาลัย เข้ามาขอพื้นที่ปลูกผัก เพื่อเป็นรายได้เสริม และผักเหล่านี้ก็จะถูกส่งกลับมาเป็นอาหารให้นักศึกษาด้วย บนหลังคามีจุดนั่งได้ 12 ช่อง
นาขั้นบันไดมีประโยชน์หลายอย่าง ช่วยลดปรากฏการณ์เกาะความร้อน (Urban heat island) ตัวอาคารเองก็ออกแบบมาเพื่อการประหยัดพลังงานเช่นกัน ออกแบบสอดคล้องกับทิศทางแดดลม หลังคามี 2 ชั้นเพื่อป้องกันน้ำและความชื้น ทำให้มีที่ว่างระหว่างชั้น ที่ลมสามารถพัดผ่านได้ ความร้อนก็จะเข้าสู่อาคารน้อยมาก ผนังใช้ผนังอิฐ สะท้อนคำว่า "พูนดิน" โดยใช้ผนังอิฐ 2 ชั้น กันความร้อนจากภายนอกเข้าสู่ภายในอาคาร โดยการหน่วงความร้อนไว้ ทำให้อากาศภายในอาคารไม่ร้อน มีชายคายื่นออกมาไม่ให้แดดเข้าสู่อาคารโดยตรง อาคารยังติดตั้งหลังคาเซลล์แสงอาทิตย์ นำพลังงานลมมาใช้ และมีน้ำรอบอาคาร 4 ด้าน ที่เป็นน้ำฝน ก็จะเอามารดน้ำต้นไม้ สวนแห่งนี้ออกแบบมาเพื่อเป็นพื้นที่รองรับน้ำ ซึมน้ำ และบำบัดน้ำ ด้วยพืชชนิดต่าง ๆ ก่อนปล่อยน้ำสู่ระบบคลองเดิม โดยเชื่อมโยงกับผังแม่บทเรื่องการระบายน้ำของมหาวิทยาลัย[12]
การออกแบบอาคารนี้ ยังมีแนวคิดเรื่องความประหยัด ที่สะท้อนความเป็น อ.ป๋วยที่มัธยัสถ์ โดยงบประมาณอาคารรวมครุภัณฑ์ ต่อตารางเมตรประมาณ 2 หมื่นกว่าบาท (หากเทียบกับ คอนโดมิเนียมระดับกลางสูงที่ราคาประมาณตารางเมตรละ 3 หมื่นกว่าบาท) และยังคำนึงถึงการใช้วัสดุผลิตภายในประเทศที่ง่ายต่อการบำรุงรักษา[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "สายสีแดงบูม 3 เมืองใหม่ บางซื่อพลิกโฉมค้าปลีกอาเซียน". ประชาชาติธุรกิจ. 4 พฤศจิกายน 2562. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "PUEY UNGPHAKORN CENTENARY HALL". อาร์ตโฟร์ดี. 10 ธันวาคม 2562. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ มิ่งขวัญ รัตนคช (7 ธันวาคม 2562). "อุทยานเรียนรู้ป๋วย 100 ปี สวนแห่งใหม่ของธรรมศาสตร์ที่เป็น Green Roof Urban Farm ใหญ่สุดในเอเชีย". เดอะคลาวด์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "เนรมิต!! สวนผักออร์แกนิกลอยฟ้าใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย ณ อาคารอุทยานเรียนรู้ ป๋วย 100 ปี". ผู้จัดการออนไลน์. 17 ธันวาคม 2562. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "Giant rooftop farm opens near Thai capital". NHK WORLD-JAPAN. 11 ธันวาคม 2562. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "ความคืบหน้าการก่อสร้าง อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี". สำนักงานธรรมศาสตร์สัมพันธ์ อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ 7.0 7.1 Karoonporn Chetpayark (11 พฤศจิกายน 2562). "'อุทยานการเรียนรู้ป๋วย 100 ปี' ความเป็นธรรมศาสตร์ที่อยากให้พื้นที่สีเขียวเป็นของทุกคน". เดอะแมตเตอร์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "ชวนวิ่งเพื่อสร้างสวนสาธารณะ "ป๋วย อึ๊งภากรณ์"". บางกอกไลฟ์นิวส์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "เจ้าฟ้าพัชรกิตติยาภาฯ ทรงเปิดอาคาร "อุทยานเรียนรู้ ป๋วย 100 ปี"". ผู้จัดการออนไลน์. 11 ธันวาคม 2562. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ พรทิพย์ กิ้มนวน และ ปราณิศา บุญค้ำ (4 มิถุนายน 2562). "บทบาทพื้นที่สาธารณะในการพัฒนามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต พ.ศ. 2577". Thai Journal Online. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ "สุดยอดแลนด์มาร์คปี 2020 สวนป๋วย". ธรรมศาสตร์ สุด สุด. 8 กรกฎาคม 2562. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-19. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help) - ↑ ธารริน อดุลยานนท์ (7 กันยายน 2560). "อุทยานเรียนรู้ป๋วย 100 ปี : สวนใหม่ล่าสุดของธรรมศาสตร์ที่มีอาคารเรียนใต้เนินดินและพื้นที่สีเขียวสำหรับทุกคน". เดอะคลาวด์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2562.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help)
